သီဟက "လာလာမင္းကုိငါ့ခယ္မနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးမယ္ သူ ့နာမည္ကရာေရႊတဲ့ "
သီဟသည္
စာဂလက္ကုိဆြဲျပီးဂာေရႊဆီေခၚသြားသည္။သီဟက ရာေရႊကုိေျပာသည္ " ခယ္မေလး သူကငါ့သူငယ္ခ်င္း စာဂတဲ့"
သီဟကသူတုိ ့နစ္ေယာက္ကုိမိတ္ဆက္ေပးလုိက္သည္။
စာဂက ".ေတြရတာ၀မ္းသာပါတယ္"ဆုိျပီးနုတ္ဆက္လုိက္သည္။ရာေရႊက"ဟုပ္ ၀မ္းသာပါတယ္" စာဂကဆက္ေျပာသည္
"က်ေတာ္ကုိလည္း သီဟလုိခင္မင္ႏုိင္ပါတယ္ေနာ္"
ထုိအခုိက္ "သမီးေရ သမီးေရ " ရာေရႊရဲ ့အေမေခၚသံေႀကာင့္ ရာေရႊက "ကုိသီဟႏွင့္စာဂေရ
အေမေခၚေနျပီး သြားလုိက္ဦးမယ္ေနာ္ ေနာက္မွေတြ ့တာေပါ ့"
ရာေရႊကေျပာျပီးအိမ္ထဲ၀င္သြားလုိက္သည္။ သီဟက "စာဂေရ တုိ ့လည္းျပန္ႀကတာေပါ့"
"အင္းျပန္တာေပါ့"
သူငယ္ခ်င္းနစ္ေယာက္ မိမိတုိ ့အိမ္ဘက္သုိ ့ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနႀကသည္။သီဟကစာဂကုိေျပာသည္
"ငါ့ခယ္မက မေခ်ာဘူးလား"
"အင္းေခ်ာပါတယ္"
စာဂေရမင္းစိတ္မ၀င္စားဘူးလား"
" သီဟရယ္ ငါ့ႏွလုံးသားကဒဏ္ရာေတြက အသစ္ႀကီးရွိေနေသးတယ္ ကြာ အခ်စ္အေႀကာင္းကုိ ခဏေမ့ထားပါရေစေနာ္"
"အင္းပါကြာ ေအာ္ စာဂ နက္ျဖန္
သူ ့အမနဲ ့ငါခ်ိန္းထားတယ္ေနာ္ ရာေ၇ႊပါ ပါလာမွာ"
"ဘာျဖစ္လုိ ့သူကလုိက္ရတာလဲ"
"သူတုိ ့အေမက တစ္ေယာက္တည္းဆုိစိတ္မခ်ဘူးေလ အဲဒါေႀကာင့္ပါ စာဂ နင္ငါနဲ ့အတူလုိက္ရမယ္ေနာ္"
"အင္း ရပါတယ္ကြာ လုိက္ေပးပါ့မယ္"
.ေျပာေနတဲ့စကားေတြကုိအဆုံးသတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္း
နစ္ေယာက္ ျပန္သြားႀကသည္။ အေမွာင္ေပ်ာက္ျပီးအလင္းေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနစ္ေယာက္ ၄၃ ဘတ္စ္ကား ေပၚတက္ကာ လုိက္ပါသြားသည္။စာဂက သီဟကုိေမးသည္
"မင္းတုိ ့က ဘယ္မွာခ်ိန္းထားတာလဲ"
"ကန္ေတာ္ေလးမွာပါခဏေနေရာက္ေတာ့မွာပါဟ ေရွ ့မွတ္တုိင္ဆုိ ဆင္းလုိ ့ရပါျပီ"
သူတုိ ့ႏွစ္ေယာက္သည္လမ္း၁၂၀မွာဆင္းျပီးကန္ေတာ္ေလးဘက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္ ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ စာဂက သီဟကုိေျပာသည္
"ဘယ္မွာလဲ မင္းအသဲေလးက"
" ခဏႀကာရင္သူတုိ ့ေရာက္လာႀကမွာပါ ဟုိမွာလာေနပါျပီးကြ"
စာဂက လွည့္ႀကည့္လုိက္သည္
"အင္းမင္းအသဲေလးက မဆုိးဘူးပဲကြ ဒါေပမယ့္သူကုိေတာ့မမီပါဘူးကြ"
သီဟက ျပဳံးကာေျပာသည္
"ငါသိပါတယ္ ငါ့ခယ္မကုိမင္းခုိက္သြားမယ္ဆုိတာ"
ရာေရႊနဲ့သူ့အမ ေရာက္လာေတာ့ သီဟကသူ ့ေကာင္မေလးကုိေမးသည္ ".ေဟ့ျဖဴဘာလုိ ့ေနာက္က်ေနတာလဲဟ"
"ျဖဴက အေမကုိ ပတ္ျပီးလာရတာေနာ္"
သီဟက စာဂကုိေျပာသည္
"နင္တုိ ့နစ္ေယာက္စကားေျပာေနႀကပါေနာ္"
သီဟသည္စာဂကုိေျပာကာ ျဖဴလက္ကုိဆြဲျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္စကားမ်ားေျပာရန္ထြက္သြားလုိက္သည္။စာဂနဲ့ရာေရႊသည္ထုိင္ခုံေလးတခုေပၚအတူ
ထုိင္ေနႀကသည္။စာဂကစကားစလုိက္သည္
"ရာရႊေရ ၇ာေ၇ႊကုိ ေ၇ႊလုိ ့အ၇င္းဆြတ္ျပီးေခၚမယ္ေနာ္"
"အျဖားဆြတ္ျပီးေခၚတာပဲႀကားဖူးပါတယ္ နင့္က်မွအ၇င္းဆြတ္ျပီးေခၚ
မယ္တဲ့ ေခၚခ်င္သလုိေခၚပါ၇ပါတယ္ဟယ္"
စာဂက ထပ္စပ္စုလုိက္သည္
".ေ၇ႊေလး နင္ေ၇ာ၇ည္းစားထားဖူးသလား"
"အင္ထားဖူးပါတယ္ဒါေပမယ့္သူနဲ ့ငါလမ္းခြဲလုိက္တာႀကာျပီးဘာျဖစ္လုိ ့လည္းေတာ့မေမးပါနဲ ့"
စာဂကထပ္ေျပာသည္
"နင့္လုိလွျပီး၊မေနာျဖဴ၊သေဘာေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးမ်ဳိးကုိ ဒီလူျပစ္သြားတာအမွားႀကီးမွားတာ
အမွန္ပဲကြာ ငါသာဆုိ အျပီးဆုပ္ကုိင္ထားလုိက္မွာအမွန္ပဲသိလား"
စာဂ စကားကုိႀကားျပီး
ရာေရႊသည္ စာဂကုိ စူးလွ်တဲ့အႀကည့္ျဖင့္ႀကည့္ကာျပဳံးျပလုိက္သည္။
လွပတဲ့ ၀င္းလဲ့တဲ့ အႀကည့္ကေလးေတြက စာဂရဲ ့အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ နလုံးေသြးသားေတြကုိ ျပန္လည္နဳိးထ
သက္၀င္ေစခဲ့သည္။
စာဂက ထပ္စပ္စုလုိက္သည္
"ေရႊေရ ေနာက္ထပ္ရည္းစားထာဖုိ ့ေရာ စိတ္ကူးမရွိဘူးလား"
"ေအာ္ စာဂရယ္ သူနဲ ့က်မက လမ္းခြဲႀကတယ္ဆုိတာမခ်စ္လုိ ့မွ်မဟုပ္တာပဲေလ ဂုဏ္မက္တဲ့သူ ့မိဘေတြက
က်မတုိ ့နစ္ေယာက္ႀကားမွာ တံတုိင္းတခုပမာ ခံထား၊တားထားလုိ ့သာ လမ္းခြဲထားရတာပါ က်မဘ၀မွာ
က်မအခ်စ္ဆုံးကသူပါပဲ သူလည္းက်မနဲ ့ထပ္တူပါပဲ ေခတၱခဏ လမ္းခြဲထားတဲ့သေဘာပါ တသက္တာလက္တြဲ
ဖုိ ့ခဏတာ ခြဲေနတယ္လုိ ့ေျပာရင္ပုိမွန္တာေပါ့ေနာ္"
ေရႊရဲ ့စကားမ်ားကုိႀကား၍
"ေအာ္ အခ်စ္ကံေချခင္းက ငါ့တေယာက္ကုိပဲ ကြက္ျပီးဖမ္းဆီးထားတာမ်ားလားေနာ္"
စာဂကျငီးတြားကာေျပာေနမိသည္ ပါးစပ္ျဖင့္ေတာ့မဟုပ္။
စာဂကေရႊကုိထပ္ေျပာသည္
"ေရႊတုိ ့ကံေကာင္းႀကမွာပါ က်ေတာ္ဆုေတာင္းေပးေနမွာပါ"
"ေက်းဇူးပါေနာ္ စာဂ"
"ေအာ္ စာဂေရ အခ်ိန္လည္းေနာင္းေနျပီ မမတုိ ့လည္းမလာေသးဘူး ေနာက္က်ရင္ အေမကဆူမွာ"
"အင္း သူတုိ ့လည္းသိပါတယ္ လာေတာ့မွာပါ ေဟာ ေျပာရင္းဆုိရင္;လာျပီ"
သီဟတုိ ့ခ်စ္သူနစ္ဦး ျပဳံးျပဳံးေပ်ာ္ေပ်ာ္နင့္လာေနႀကသည္ ။သီဟက
"ေရႊနဲ ့စာဂ ျပန္ႀကရေအာင္" ဆုိျပီး ျပန္သြားႀကသည္။
စာဂနဲ ့သီဟ သည္ပုံမွန္ထုိင္ေနက်ဆုိင္ေလး၌ ထုိင္ကာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနႀကသည္။သိဟက စာဂကုိေမးသည္
"စာဂေရ ဘယ္လုိလဲ ငါ့ခယ္မနဲ ့အဆင္ေျပရဲ ့လား"
မူိင္ကုတ္ကုတ္မ်က္နာေလးျဖင့္စာဂကေျဖသည္
"သူမွာရည္းစားရွိတယ္ကြ သူတုိ ့ကအရမ္းခ်စ္ႀကတာေလ"
"ဟ သူတုိ ့က လမ္းခြဲလုိက္ျပိမဟုပ္လားကြ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ"
"မဟုပ္ပါဘူး ေခတၱခဏ ခြဲေနတာပါ အျမဲအတြက္မဟုပ္ပါဘူး"
စာဂကထပ္ေျပာသည္
"ငါကုိကအခ်စ္ကံေခတာပါကြာ ငါ့ရဲ ့အခ်စ္ကံေချခင္းကုိ ေဘာလုံးလုပ္ျပီး ကမၻာ့အျပင္ဘက္ကုိ ကန္ထုတ္လုိ ့
ရရင္ ကန္ထုတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္ကြာ"
သီဟက
"မင္းအရမ္းခံစားေနရရင္ အရက္ဆုိင္သြားမယ္ေလ အရက္ေသာက္ျပီးေမ့ထားလုိက္ေပါ့ကြ"
"ေဟ့ သီဟ အသဲကြဲတုိင္း အရက္ေသာက္စတမ္းဆုိ ေလာကမွာ အရက္သမားေတြနည္းမည္မထင္ပါ
ငါအဲလုိလူမ်ဳိးမဟုပ္ပါ"
စာဂသည္ ပူေနသည့္ေရေနြးကုိ ခြက္ထဲငဲ့ထညိ့ကာသီဟေရွ ့ကုိခ်ေပးလုိက္သည္
စာဂက "သီဟ ဒီေရေနြးခုေသာက္လုိက္ေလ"
"ဟာ ဒီေလာက္ပူေနတာ ဘယ္လုိေသာက္မလဲဟ"
"အဲဒီ ေရေႏြက အျမဲတမ္းပူမေနဘူး အတုိင္းတာ တခုထိသာပူေနမွာ ျပီးရင္ေအးသြားေရာ အရာရာမွာ
အတုိင္းတာဆုိတာရွိစျမဲပဲ အဲလုိပဲေပါ့ကြ ခံစားခ်က္ေတြ၊အသဲကြဲတာေတြက အတုိင္တာတခုထိသာ
ပူေလာင္ေနမွာ ျပီးရင္ေအးသြားေရာ ေလာင္က်ြမ္းခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာကေတာ့ရွိေနမွာေပါ့ကြ"
"ေအး မင္းေျပာတာလည္း မွန္သလုိလုိေတာ့ရွိသားကြ"
ထုိအခုိက္သီဟသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က
"ေဟ့ သီဟ မင္းရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာႀကာျပီလားကြ"
ဆုိင္အေရွ ့မွလမ္းေမးလုိက္သည္
"ေဟ့ သူရ လာေလကြာ အေအးလာေသာက္ပါဦးကြ"
သူရက ၀င္ထုိင္လုိက္သည္
"သူရ သူကငါ့သူငယ္ခ်င္းစာဂပါ နယ္မွာငါနဲ ့တရြာတည္းသားေပါ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ
စာဂေရ သူက ပုသိမ္ကပါ "
"ေအာ္ ေတြ ့ရတာ၀မ္းသာပါတယ္အကုိ က်ေတာ္တုိ ့နယ္ကုိလည္းအလည္လာပါဦးေနာ္"
"ေအးပါ လာမွာပါကြ မင္းတုိ ့လည္းပုသိမ္ကုိအလည္လာပါဦးကြ မျပန္ခင္ေလးေပါံ့ ေလာေလာဆယ္ အကုိအလုပ္ရွိေသးလုိ ့ေနာက္မွထပ္ေတြ ့တာေပါ့ေနာ္" ဆုိျပီးသူရက သီဟနင့္စာဂကုိနဳပ္ဆက္ကာထြက္သြား
လုိက္သည္။
သီဟက
"ေဟ့ စာဂ သူညီမပုသိမ္သူေလးကေခ်ာတယ္ကြ အလည္သြားမလားကြ"
