အေရးခ်င့္ႏွဳိင္း၊ ၿခားနားပိုင္း၊ သိတိုင္းမေၿပာႏွင့္။
လွ်ိဳ႕ဝွက္သင့္ျငား၊သူတစ္ပါး၊အားလုံးမပုံႏွင့္။
သူတစ္ပါးကုိ၊အမ်က္လုိ၊ျပင္ကုိမထြက္ႏွင့္။
သူမ်ားခ်ီးေျမွာက္၊စိတ္ႀကီးေရာက္၊မေျမာက္မႀကြႏွင့္။
အာရုံငါးျဖာ၊ေသြးေဆာင္ရာ၊အာသာမမက္ႏွင့္။
သရမ္းေမာ္ကား၊ႏွဳတ္ထြက္ႀကား၊စကားမကြ်ံႏွင့္။
လွဴျပီးဥစၥာေပးျပီးကာ၊သဒၵါမပ်က္ႏွင့္။
တရားကုိရွာ၊ကုိယ္ခႏၵာ၊မညွာမငဲ့ႏွင့္။
ကုိယ္ႏွင့္မထုိက္၊ေမတၱာဆုိက္၊မႀကဳိက္မခင္ႏွင့္။
သူျမတ္တုိ႕ေရွ႕၊မသိမ္ေမြ႕၊တုိးေဝွ႕မေနႏွင့္။
ခရီးသြားရာ၊ေဖာ္မပါ၊ဥစၥာမျပႏွင့္။
ငါ့ေအာက္ဤသူ၊ႏုပ္ေသာသူဟု၊လူကုိမေလးမျပဳႏွင့္။
မေလးမစား၊သူတစ္ပါး၊လွည့္စားမလိမ္ႏွင့္။
ဓနအားကုိး၊ေဒါသမုိး၊ေဆြမ်ဳိးမခြာႏွင့္။
ငါ့ကုိမျပစ္၊သက္လုံးခ်စ္၊စင္စစ္မယုံႏွင့္။
ခပ္သိမ္းအမွဳ၊မျပဳခင္က၊စဥ္းစားႀက၊ေနာင္တမရွိေစႏွင့္။
ျမင္ျမင္သမွ်၊ေတြ႕ကရ၊ရမ္းဆ၍လည္း၊မေႀကာက္ႏွင့္။
ထုံးသစ္အေႀကာင္း၊က်ဳိးေပးေကာင္းလွ်င္၊ထုံးေဟာင္းမခင္ႏွင့္။
တတ္ျပီးပညာ၊မေလ့လာ၊မႀကာမရွည္ေပ်ာက္တတ္သည္။
လူမုိက္တုိ႔ကုိ၊ခ်ီးမႊမ္းဆုိ၊ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ၊ေျခာက္ကပ္သည္။
လူမုိက္ဆႏၵ၊အလုိမက်၊ႀကံရကဲ့ရဲ႕ေျပာတတ္သည္။
ေပါင္ႏွံမရွိ၊ေခ်းငွားမိ၊မိမိဥစၥာ၊ဆုံးတတ္သည္။
ပစၥည္းသုံးစြဲ၊သူ႕ထက္ကဲ၊ဆင္းရဲေရာက္၍ ကုန္တတ္သည္။
အတြင္းေရးရာ၊သိလုိခါ၊ေမတၱာရွိေယာင္၊ေဆာင္တတ္သည္။