မၾကာေသးခင္က ရက္အတြင္းမွာေပါ့။ ကုိမုိးဟိန္းရွိတဲ့ ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ သူက လာဘို႔ ဖိတ္ေခၚထားလို႔ပါ။ ကိုမိုးဟိန္းက ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အသက္လည္း အၾကီးဆံုး နားလည္မႈ႔လည္း အေပးႏုိင္ ဆံုးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကုိမုိးလို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။ သူ႔ကုိ အားလံုးက ယံုၾကည္ၾက အားကိုးၾက ေလးစားၾကတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ဆံုရင္ ညီအစ္ကိုလို သူငယ္ခ်င္းလို ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ဆက္ဆံ တတ္သူပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ သူပါ။ သေဘာလည္း ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ဘာအတြက္ ဖိတ္မွန္းလည္း ၾကိဳ မသိရဘူးေလ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ဘာအေၾကာင္းထူး ရွိလို႔လဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့ေနာ္။
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ ကိုမိုးအိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္း (၃) ေယာက္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၾကျပန္ၿပီဆိုေတာ့လည္း ေပ်ာ္ရျပန္ၿပီေပါ့။ ဟိုေျပာ ဒီေျပာ ဟိုေကာင့္ေနာက္လုိက္ ဒီေကာင့္ေနာက္လုိက္နဲ႔ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ကလည္း မေသးဘူးေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ ခုိင္ျမဲတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုရင္ အားလည္းကိုးရတယ္ ေႏြးေထြးမႈ႔ လည္းရွိတယ္ ကူညီမႈ႔လည္းရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျဖစ္ဘို႔ ရွိဘို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ္။ ကိုမိုးက “ င့ါညီ စံလင္း၊ မင္း သန္းလင္းကို သိလား ” လို႔ ေမးပါတယ္။ သန္းလင္းဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိဘူးတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ဖဲရုိက္တတ္ခဲ့တာ သန္းလင္းေၾကာင့္ေပါ့။ သူ႔ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာင္းေျပးဘူးတယ္။ ဖဲရုိက္တတ္တယ္။ ဆရာက ေခၚၿပီး သတိေပးတာ ခံရဘူးတယ္။ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ဓာတ္တူျဖစ္ေနလို႔လား မသိဘူး။ သူ႔အျပစ္ ကိုယ့္အျပစ္လို႔ မျမင္မိခဲ့ၾကဘူး။ ေလာကမွာ ဓာတ္တူ ခ်င္းသာ ေပါင္းလို႔ရတယ္ (အရက္သမားအခ်င္းခ်င္း၊ ႏွာသမား အခ်င္းခ်င္း၊ ဖဲသမား အခ်င္းခ်င္း စသည္ေပါ့) ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ။ ကြဲသြားၾကတာ လည္း ၾကာေပါ့။ ဘယ္ေပါက္လို႔ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သိဘူးတဲ့ သန္းလင္း မဟုတ္ေလာက္ဘူး ထင္လုိ႔ “ မသိ ဘူး ကိုမုိး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ” လို႔ ေမးလုိက္တယ္။ ကိုမိုးက “ သူက မင္းကို သိတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ခု ေဇာ္မ်ိဳးဟိန္းနဲ႔ Play card (ဖဲထုပ္) သြား၀ယ္ တယ္” ။ ကုိမိုးေျပာသလိုဆိုရင္ ဖဲ ကစားၾကဦးမယ္ထင္တယ္။ ဖဲ မကစား တာလည္း ေမ့ေနသလိုလို မွတ္မိသလိုလိုပါပဲ။ ေဟာ မၾကာပါဘူး။ ေဇာ္မ်ိဳးဟိန္းနဲ႔အတူ သန္းလင္း ေရာက္လာ ၾကတယ္။ ဟုတ္တာေပါ့။ သိတာေပါ့။ ဒီမ်က္နွာကို ေခြးခ်ီသြားေတာင္ မေမ့ပါဘူး။ သန္းလင္း အစစ္ ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၀မ္းသာအားရ ဖက္ေပြ႔ရင္း ႏႈတ္ဆက္ၾကပါ တယ္။ အ ဟင့္။ က်ားအခ်င္းခ်င္း ဆိုေတာ့ ေကာင္းဘူးေနာ္။ ဟိ။
တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ေျပာရင္း သိလာရတယ္။ သန္းလင္းက ေဆးတကၠသိုလ္တက္ဘို႔ အမွတ္ မီွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အိမ္စီးပြားေရး ေၾကာင့္ ေရေၾကာင္းသိပၸံပဲ တက္ခဲ့တာပါ။ သူေျပာျပတာကေတာ့ ေရႊတဆိပ္ ဆု ရခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သူက လူေတာ္ပဲေလ။ သူက အခု သေဘၤာ ကပၸတိန္ ျဖစ္ေနသတဲ့။ တစ္လကို USA -10000 ရတယ္ဆုိပဲ။ ဒါလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပါပဲ။ ခုေတာ့သူက အၿပီးျပန္ေတာ့မွာတဲ့။ ျမန္မာျပည္မွာပဲ အေျခခ် ေနထုိင္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ေတာ့မယ္တဲ့။ အင္း ေကာင္းပါတယ္ေလ။ ျမန္မာ ျပည္ မွာေမြး ျမန္မာေသြးနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာၾကီးၿပီး ျမန္မာျပည္က သင္ခဲ့တဲ့ ပညာဟာ ျမန္မာျပည္အတြက္ပဲျဖစ္ရမွာေပါ့။ ျဖစ္သင့္တာေပါ့။ သူ႔ကုိ အားရ တယ္။ ေထာက္ခံအားေပးမိပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ျမန္မာျပည္ဖြားေတြ ျမန္မာ ေသြးအျပည့္နဲ႔ ပညာတတ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ သိပ္ကို ႏွေမ်ာ ဘုိ႔ေကာင္း တာပဲ။ ျမန္မာပညာတတ္ေတြက သူမ်ားျပည္ သူမ်ားႏုိင္ငံ အက်ိဳးကို ေဆာင္ ရြက္ေပး ေနရတယ္။ ျမန္မာပညာတတ္ေတြက ျမန္မာျပည္အက်ိဳးကို သယ္ပိုး ေဆာင္ရြက္ ေပးေနၾကတယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာ စရာ ေကာင္းလုိက္ မလဲေနာ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြးၾကည့္မိတုိင္း စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေခတ္ပညာတတ္လူေတာ္ေတြ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ သူတို႔အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္၊ သူတို႔အေပၚကို အႏၱရာယ္ေတြ က်ေရာက္မလာ ေအာင္ ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။ ျပည္ပကအဖ်က္ သမားမ်ား (ေခတ္ပညာ တတ္ေသာ္လည္း ျမန္မာ့စီးပြားသယံဇာတကို စုတ္ယူမည့္သူမ်ား) သူယုတ္ မ်ား (ကုိယ္က်င့္မေကာင္း စာနာစိတ္မရွိ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား မရွိသူမ်ား) ကို ျပည္တြင္း၀င္ေရာက္မလာေအာင္ တားဆီးေပးရပါမယ္။ ျပည္တြင္းက အဖ်က္ သမားမ်ား သူယုတ္မ်ားကို ပယ္ဖ်က္သုတ္သင္ရပါမယ္။ ေခတ္ပညာ တတ္ေတြ ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာျပည္ၾကီး ေခတ္မီဖြံျဖိဳးတိုးတက္မယ္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အဆံုးအမစကားေတြကို လုိက္နာၿပီး ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ေထာင္စုၾကီးကို ေအးခ်မ္း သာယာ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တစ္ခုအျဖစ္ တည္ေဆာက္ေပးႏုိင္ၾက ပါေစလို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ၾကိတ္မွိန္ၿပီး ဆုေတာင္း မိတာလည္း အခါခါပါပဲ။
ကဲ လူစံုေတာ့ ထံုးစံ အတုိင္းေပါ့။ သူၾကိဳက္တာ သူေသာက္ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ေသာက္နဲ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း တုိက္ၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ မ ေသာက္ ခဲ့ပါဘူး။ ရူးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ ထူးတယ္ပဲ ေျပာေျပာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ က “ မင္းတို႔က ငါ့ကို အတင္းေသာက္ခုိင္းတယ္ေနာ္၊ ငါကလည္း အတင္းျငင္း ေနတယ္၊ ေသာက္ခုိင္းေတာ့ ငါ စိတ္ညစ္ရတယ္၊ မေသာက္ေတာ့ မင္းတို႔က စိတ္တိုၾကတယ္၊ ငါ့ကို ၾကီးတယ္ က်ယ္တင္ ထင္ၾကတယ္၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ရတယ္၊ မင္းတို႔ၾကိဳက္ရင္ ေသာက္ကြာ၊ ငါ့ကိုေတာ့ မတုိက္ ၾကနဲ႔ေတာ့၊ ေသာက္ဘို႔ စကားမစနဲ႔ေတာ့၊ မင္းတို႔ကို ငါဘယ္ေလာက္ ခင္တယ္ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း မင္းတို႔အသိဆံုးပဲ” လို႔ ခပ္တည္တည္ေျပာလုိက္တယ္။ ကိုမိုးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ၀င္ကူေျပာေပးေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။ သူတို႔က ေသာက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စားစရာမ်ားကို စားတယ္။ အဆင္ကို ေျပလို႔။ ၿပီးေတာ့ ေသာက္ရင္းနဲ႔ 21 ဆြဲမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က “ 21- (၀မ္း) ဆြဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါက ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ပဲ လုပ္မယ္၊ အဲဒီကစားနည္းက အႏုိင္အရႈံုးနဲ႔ ေငြကုန္ ေငြရျမန္တယ္၊ ငါ မၾကိဳက္ဘူး။ ပုိကာေဒါင္းမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါလည္း ပါမယ္၊ မိတ္ျဖစ္ ေဆြျဖစ္ေပါ့ ” လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ေငြကို မလိုခ်င္ပါဘူး။ ညီအစ္ကိုရင္းေတြလုိပဲ သေဘာထားတာပါ။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ညီအစ္ကိုေတြၾကားမွာ အႏုိင္အရႈံး ေလာင္းတမ္းေၾကးဆိုတာ မရွိသင့္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ႔ေပးရမယ္ ကူညီရမယ္ ခြင့္လႊတ္ရမယ္ေလ။ သူတို႔ လည္း ကၽြန္ေတာ့္အၾကိဳက္လုိက္ၿပီး ေဒါင္းၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။
မကစားတာ ၾကာေပမဲ့ ဒီပညာမ်ိဳးၾကေတာ့ ေမ့သြားတယ္ မရွိဘူးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသဘို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ပိုက္ဆံဖဲ တစ္လံုးကို ၅ - က်ပ္ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ေဒါင္းေၾကးကိုေတာ့ ၅၀ - က်ပ္ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ျမန္မာေငြနဲ႔ တြက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ မနည္းဘူးေပါ့ေနာ္။ သန္းလင္းနဲ႔ ကိုးမုိးက ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငါးေယာက္ ကစားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းေနတယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေဒါင္းေဒါင္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စုမိေနေတာ့ သူတို႔က စိတ္တိုလာၾက တယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရင္ထဲမွာ အပူေရေတြ၀င္ေရာက္ ေနရာ ယူေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ေသြးလည္း ဆူလာၾကၿပီထင္ပါရဲ႕။ 21 – (၀မ္း) ကစားၾကဘို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ သူတို႔ မူမမွန္တာကို သိေနေတာ့ အတုိက္ အခံ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ၀မ္း ကစားေပးလုိက္တယ္။ သူတို႔ေတြက အသိစိတ္ပဲ ေပ်ာက္ေနေတာ့တာလား ေလာင္းကစားစိတ္ပဲ အားၾကီးတာလား ရႈံးေနလို႔ပဲ စိတ္တိုေနၾကတာလားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေပမဲ့ ထိုးေၾကးေတြ ျမင့္ျမင့္လာတာေတာ့ လန္႔စရာပဲ။ ေငြက သိပ္ကို စြမ္အားရွိတာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားခ်င္ သြားခ်င္ ၀တ္ခ်င္ ေပ်ာ္ခ်င္ ေသာက္ခ်င္တဲ့ အရာရာတုိင္းကို ၀ယ္လို႔ရေနပါတယ္။ ခုၾကည့္ေလ သူငယ္ခ်င္းတို႔ အသိစိတ္ကိုလည္း မူးေနာက္ေအာင္ ေမွာင္မုိက္ေအာင္ လုပ္ေနျပန္ၿပီ။ သူတို႔က ေငြရႈံး ေငြနဲ႔လုိက္ ဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကိုင္ ထားၾကသည္ထင္ပါရဲ႕၊ အတင္းလုိက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ေလာင္ကစားရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္းေပါ့။ ေၾကြတလက္ ၾကက္တခုန္၊ ေကာက္ရုိးမီး ျပာက် - ဆိုသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ႏုိင္ထားတာေတြလည္း ျပန္ပါသြားတာေပါ့။ ျပန္ပါပါေစ။ သူတို႔စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးတာပဲေလ။ သူတို႔ဆီကႏိုင္ထားတဲ့ ဟာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ အိတ္ထဲက ပါသြားတာ ၁၀၀ - ေလာက္ပဲ ရွိမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မကစားေတာ့ ပါဘူး။ ေဘးထြက္ လုိက္တယ္။ သူတို႔ေၾကးေတြ အရမ္းမ်ားလာတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မရႈံးခ်င္ဘူး မေပးခ်င္ဘူး သူတို႔ဆီကလည္း မယူခ်င္ဘူး မယူရက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ေနရာကို သန္းလင္းက ၀င္ထုိင္လုိက္တယ္။
သန္းလင္း ႏႈတ္ဆက္ပြဲက သိပ္မလွခဲ့ပါဘူး။ ဖဲဆိုတဲ့ အရာက ေကာင္းတဲ့ေန႔ဆုိရင္ ဘယ္လိုပဲ ကစား ကစား ေကာင္းေနတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ေန႔ဆိုရင္ ဘယ္လိုပဲ လုိက္လုိက္ မေကာင္းတတ္ပါဘူး။ အဲဒီ သဘာ၀ေလးကို သိထားဘို႔လိုပါတယ္။ မယံု မရွိပါနဲ႔။ တကယ့္ဆရာၾကီးလို႔ နာမည္ၾကီးတဲ့ သူေတြေတာင္ ဖဲမေကာင္းတဲ့ ေန႔ဆိုရင္ ဘာမွ လုပ္လို႔မရ ပါဘူး။ ပါသမွ် ကုန္ကာ ျပန္သြားရတာပါပဲ။ ဖဲ သမားတစ္ေယာက္ဟာ ငါးပြဲေလာက္ ကစားၿပီးရင္ ဒီေန႔ ကုိယ့္မွာ ဖဲ ကံေကာင္းႏုိင္မလား မေကာင္းေလာက္ဘူးလားဆိုတာ သိဘို႔လိုပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငုတ္တုတ္ေမ့ဘို႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ သန္းလင္းအတြက္ ကံဆုိးတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါ။ သူ ဖဲကစားတာ ရႈံးတယ္။ ရႈံးေလ ႏွစ္ဆလုိက္ေလ ရႈံးေလပါပဲ။ ေဒါင္းေၾကးကုိ - 100 ။ ပုိက္ဆံဖဲ တစ္လံုးကို - 30 သတ္မွတ္ၾက တယ္။ တစ္ပြဲတစ္ပြဲ ခဏေလးပါပဲ။ တစ္ညလံုး ကစားၾကတာပါ။ သန္းလင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရႈံးသြားပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ ကုိမိုးက ပြဲရပ္ၾကဘို႔ ေျပာပါတယ္။ သန္းလင္းက “ မရပ္ဘူး၊ ေသြးေၾကာင္ရင္ ေ၀းေ၀းသြားေန ” လို႔ ေျပာတယ္။ ဟုတ္မွာေပါ့။ သန္းလင္းရႈံးထားတာေတြ အမ်ားၾကီးေလ ျပန္လိုခ်င္ေသးတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ သူက ပြဲကို မရပ္ခ်င္ေသးဘူး။ အဲဒီမွာ သူေျပာ ကိုယ္ေျပာနဲ႔ ေျပာၾက စကားမ်ားၾက စိတ္တိုၾက စိတ္ဆိုးၾကနဲ႔ သန္းလင္းတစ္ေယာက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ျပန္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ေငြဆိုတဲ့ အရာက သူငယ္ခ်င္း ေတြရဲ႕ၾကား မိဘနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕ၾကား ဆရာနဲ႔တပည့္ေတြရဲ႕ၾကား ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြရဲ႕ၾကားမွာ တံတားတစ္စင္းျဖစ္သလို ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တံတားျဖစ္ခဲ့ရင္ အက်ိဳးျဖစ္တာ ေပါ့ေနာ္။ ေကာင္းတာေပါ့။ ဆူးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စူးမွာေပါ့။ နာက်င္ၾက မွာေပါ့။
သန္းလင္း ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း “ ေငြေၾကးနဲ႔ အႏုိင္အရႈံးေလာင္းကစားျခင္း, အားျပိဳင္စမ္းၿပီး လက္လွဲျခင္း, ခ်စ္သူကို အျပိဳင္လုျခင္း, သူသာ ကုိယ္သာ ဂုဏ္ျပိဳင္ျခင္း, တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မေကာင္းၾကံျခင္း, တစ္ေယာက္အေၾကာင္း မေကာင္းေျပာျခင္း စသည္ တို႔သည္ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ႏုိင္သည့္ အဖ်က္ျမွား ေတြပါလား ” လို႔ ေတြးမိ ေနပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္က လြတ္လပ္တယ္ ေအးခ်မ္းတယ္ ေႏြးေထြးတယ္ ေပါ့ပါးတယ္။ ပူေဆြးရမႈ႔ နာက်င္မႈ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ႔ မပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္မဲ့ အရာေတြကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ၾကပါေစေနာ္။ ေႏြးေထြး လြတ္လပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ေလးကို ျမတ္ႏုိးတတ္ပါေစ ခုိင္မာေအာင္ တည္ေဆာင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ----
အိပ္ေရးလည္း ပ်က္၊
စိတ္လည္း ညစ္ရ၊
ရံႈးက စိတ္တို၊
ႏုိင္သူကုိ စိတ္နာ၊
ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာမႈ႔ကို ဖ်က္၊
ေကာင္းက်ိဳး မဖက္၊
ဆိုးက်ိဳးသာ ထြက္တဲ့ ဖဲ၊
စိတ္ထဲမွာ အခဲ မေၾက၊
ကဲ --
ေျမာင္းထဲကို သြားၾကေပေတာ့။
အားလံုးကုိ
ခင္မင္စြာျဖင့္
စံလင္း