လူထြက္ ရဟန္း၊
နန္းက် ဘုရင္၊
ပင္စင္ အျငိမ္းစား၊
ေယာက္်ားလူထူး၊
ဤသံုးဦးကား၊
စပ္ကူး မပ္ကူး၊
မလြယ္ဘူးတည့္။
ေနထိုင္ေရးခက္ခဲသူ သံုးေယာက္ရွိသည္ဟူ၏။ ယင္းသံုးဦးသည္ကား---
၁။ လူထြက္ရဟန္း
၂။ နန္းက်ဘုရင္
၃။ ပင္စင္အျငိမ္းစား-တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
၁။ လူထြက္ရဟန္း---
ယင္းသည္ ေရွးစကားျဖစ္ပံုရသည္။ ယခုေခတ္မွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္မ်ားသည္ အတိတ္ကာလက ရဟန္းဘဝတုန္းက ေနရ ထိုင္ရ ႏွီးေႏွာေျပာဆိုရသည္ မ်ားမွာလည္း လူဝတ္ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ မတူေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားႏွင့္အတူ ေနထိုင္ေျပာဆိုရသည္။
ေလ့လာသင္ယူရသည္မ်ားမွာလည္း လူမႈကိစၥအတတ္ပညာမ်ားႏွင့္ မစပ္ဆိုင္။ သံသရာဝဋ္မွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားစာေပမ်ားျဖစ္သည္။
ရဟန္းဘဝ မေပ်ာ္ေမြ႔သျဖင့္ လူ႔ေဘာင္ေလာကသို႔ ေရာက္လာသည့္အခါ ကေလးသူငယ္မ်ားကို စာသင္ရာ၌ လူ႔ေလာက ကႀကီး၊ ခေကြးမွစ၍ သင္ရေလရာ အရာရာစိမ္းေနသည္။
စားဝတ္ေနေရးမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာ့ဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား
ေပးသနားသည့္ စားစရာ၊ ဝတ္စရာ၊ ေနစရာမ်ားကို ရခဲ့ေပရာ မိမိကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ရန္မလိုဘဲ
ျပည့္စံုခဲ့သည္။ လူ႔ဘဝကိုေရာက္ေသာအခါတြင္ကား စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၍ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြရေပေတာ့သည္။ လုပ္ခဲ့သည့္အေလ့အက်င့္ မရေသးသည့္အတြက္ စိမ္းေနျပန္သည္။
ျပင္ပတြင္ စကားေျပာရာ၌လည္း ရဟန္းဘဝတုန္းႏွင့္ လားလားမွ် မဆိုင္ေတာ့ေခ်၊ အေဖ၊ အေမ၊ ဦးေလး၊ အေဒၚ ေခၚေဝၚရမည့္အစား ဒကာႀကီး၊ ဒကာမႀကီး-ဟူေသာ ေဝါဟာရႏွင့္ ကြဲလြဲလွေပသည္။ သြားလာေနထိုင္ပံုကလည္း အေတာ္ပင္သတိထားရသည္။ ရဟန္းဘဝတုန္းက သကၤန္းတင္သည့္ ဘယ္ဘက္လက္ မလႈပ္မရွား ျငိမ္သက္ခဲ့သည္မွာ ေတာ္ရံုႏွင့္မေပ်ာက္ႏိုင္။ သတိထားျပီး လႈပ္ရွားေပးေနရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ေရွးကပံုျပင္တပုဒ္ရွိသည္။ လူထြက္ခါစ ရဟန္းလူထြက္တေယာက္ ဆီေရာင္းေလေတာ့--
ဆီဗ်ိဳ႔...ဆီ..
ဆီမ်ား ကပၸိၾကဦးမလား...လို႔ ေယာင္ေအာ္မိသည္။
ဟဲ့..ဟဲ့..ဆီသည္ႀကီးက ဘုန္းႀကီးလူထြက္ႀကီးနဲ႔တူတယ္လို႔ မိန္းမတခ်ိဳ႔က ရယ္ေမာေျပာသံၾကားေလရာ
ေယာင္လို႔ပါ ဒကာမႀကီးတို႔-လို႔ ျပန္ေျပာမိကာ မိမိမွားမွန္းသိေတာ့ အတင္းေျပးခဲ့ရသတဲ့။
ဤသို႔ေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ရဟန္းဘဝမွ လူ႔ဘဝသို႔ေျပာင္းလာသည့္ ရဟန္းလူထြက္မ်ားအား စပ္ကူးမပ္ကူး မလြယ္ဘူး-ဟု ဆိုရမည္သာတည္း။
၂။ နန္းက်ဘုရင္---
ယခုေခတ္မွာေတာ့ နန္းက်သည့္ဘုရင္က ရွားပါးပစၥည္းတခုျဖစ္သည္။ ဇာတ္ပြဲထဲတြင္ေလာက္သာရွိသည္။
ေရွးကဘုရင္မ်ားသည္ ဘုန္းတန္ခိုး အလြန္ႀကီးၾကသည္။ လိုတရ ျပည့္ဝၾကသည္။ လူတို႔၏ အသက္စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟုပင္ မွတ္တမ္းတင္ ေျပာစမွတ္ရွိခဲ့သည္။
ဘုရင္မ်ားသည္လည္း သူတို႔အသံုးအႏႈန္းေဝါဟာရ သီးသန္႔ရွိသည္။ ေရေသာက္သည္ကို ေရၾကည္ေတာ္
ေသာက္သည္-ဟု ေျပာရသည္။ ထမင္းစားသည္ကိုလည္း ပြဲေတာ္တည္သည္-ဟု ေျပာရသည္။ လမ္းသြားသည္ကို စၾကာေတာ္ျဖန္႔သည္။ ၾကြခ်ီေတာ္မူသည္ဟု ေျပာရသည္။ ေရႏွင့္ အစားအေသာက္ စသည္တို႔ကို ကိုယ္တိုင္ယူေသာက္စားရသည္မရွိ။ ေက်းေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြကသာ ဆက္သ,ရသည္။ သြားလိုရာသို႔လည္း ေက်းကၽြန္တို႔က ေယါေတာ္၊ စၾကာယာဥ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ထမ္းပို႔သယ္ေဆာင္ရသည္။
ယင္းသို႔ ဘုန္းေတာ္ ကံေတာ္ ႀကီးမားၾကသည့္ ရွင္ဘုရင္မ်ားသည္ မိမိထက္ ဘုန္း၊ လက္ရံုး၊ တန္ခိုး၊ အာဏာႀကီးသူတက္လာ၍ နန္းက်ေသာအခါ မေျပာတတ္, မဆိုတတ္၊ မေသာက္တတ္ မစားတတ္၊ မသြားတတ္ မလာတတ္၊ မေနတတ္ ျဖစ္သြားသည္။ ေရၾကည္ေတာ္ ဆက္သ,သူ၊ ပြဲေတာ္အုပ္ ဆက္သ,သူ မရွိေတာ့ျပီ။ အစစအရာရာ အခက္အခဲရွိလာေတာ့သည္။ ဤသိ္ု႔ နန္းက်ဘုရင္မ်ား ေနေရးထိုင္ေရး အခက္အခဲႀကံဳေတြ႔ရသည္။
၃။ ပင္စင္အျငိမ္းစား---
အမႈထမ္းအရာထမ္း၊ အလုပ္သမား၊ အခစားဘဝဟူသည္ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ေျပာဖြယ္မရွိ။ မိမိအားေပးအပ္၍ မိမိက လုပ္ပါမည္ဟု ဝန္ခံထားေသာ အလုပ္တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရသည္။ နည္းသည္ မ်ားသည္ ေျပာရန္မလို။ မိမိရာထူး၊ အလုပ္တာဝန္အတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လုပ္အားခကို ခံယူရသည္။ ပိုလွ်င္စု၍ လိုလွ်င္ ရွာရံုသာရွိသည္။ မွန္မွန္လုပ္၊ မွန္မွန္ယူ၊ မွန္မွန္သံုးေနရသည္။ ေအးေဆးသည္ျဖစ္ေစ၊ ပူပင္သည္ျဖစ္ေစ ဤအခစားဘဝအေျခအေန၌ အက်င့္ရ ေနသားက်ေနျပီျဖစ္သည္။
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ လေပါင္းမ်ားစြာ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယဥ္ပါးေနျပီျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ က်င္းသားရ၊ ေနသားက်ျပီး ယဥ္ပါးေသာ အေျခအေနမွ အေျပာင္းအလြဲျဖစ္ကာ ပင္စင္အျငိမ္းစားဘဝသို႔ ေရာက္လာသည္ဆိုလွ်င္ အူေၾကာင္ေၾကာင္၊ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။ လုပ္ကိုင္ေနက်အလုပ္ကလည္း စြန္႔ခြါခဲ့ရျပီ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရင္းႏီွးသူမ်ားႏွင့္လည္း ေဝးခဲ့ျပီ။ ရေနက် အခေၾကးေငြမ်ားကိုလည္း မ၇ေတာ့။ သံုးစြဲေနက်အတိုင္းလည္း သံုးစြဲႏိုင္ခ်င္မွ သံုးစြဲႏိုင္ေပမည္။ အေျခအေနအေဟာင္းမွ အေျခအေနအသစ္သို႔ေျပာင္းလာခါစ ပင္စင္အျငိမ္းစားအတြက္ မလြယ္ကူေတာ့။ အခက္အခဲႏွင့္ ၾကံဳရေပေတာ့မည္။ ဤသည္မ်ားကို သံုးသပ္၍ ----
လူထြက္ရဟန္း၊ နန္းက်ဘုရင္၊ ပင္စင္အျငိမ္းစား၊ ေယာက်ာ္းလူထူး၊ ဤသံုးဦးကား၊ စပ္ကူးမပ္ကူး၊ မလြယ္ဘူးတည့္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ အစိုးရဝန္ထမ္းတဦး ျဖစ္သည္။ (၂၀၁၁)ခုႏွစ္ထဲတြင္ အသက္(၆၀)ႏွစ္ျပည့္ ပင္စင္သြားရေတာ့မည္။ ပင္စင္နီးေနသည့္အတြက္ ျပင္ဆင္စရာ မရွိမဟုတ္ ရွိသည္။ မည္သည့္ဌာန၊ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းကိုမွ် မဝင္ဘဲ စာေပမ်ား ေဇာက္ခ်ေရးေတာ့မည္ဟု ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားသည္။ ႀကိဳတင္၍ ျပီးခဲ့ေသာ(၁၀)ႏွစ္ခန္႔မွစ၍ စာေပေလာကထဲသို႔ ေျခလွမ္းတဖက္ လွမ္းထားျပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အထက္ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရ ပင္စင္အျငိမ္းစားဘဝ စပ္ကူးမပ္ကူး ကာလေရာက္သည့္အခါ ေတာင္ေတာင္အီအီ မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ တင္းရင္းထားရဦးမည္။ တကယ္ပဲ တင္းရင္းရေလမလား၊ ပင္စင္အျငိမ္းစားဘဝေတြက စပ္ကူးမပ္ကူးကာလ တကယ္ပဲ မလြယ္ဘူးလား။ မိမိဉာဏ္ရွိသေလာက္ႏွင့္ သံုးသပ္မိသည္။
ဆာေဂ်ေအ ဦးေမာင္ႀကီး---
ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၃၃-၁၃၁၆) ခုႏွစ္ခန္႔က ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသည့္ ပုဂၢိ္ဳလ္ႀကီးမွာ ဆာေဂ်ေအ ဦးေမာင္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီးသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးထဲမွာ ေပၚထြန္းလာသည့္ တဦးတည္းေသာ ဘုရင္ခံျဖစ္သည္။ တရားဝန္ႀကီး ျပည့္ထဲေရးဝန္ႀကီး၊ သစ္ေတာေရးရာဝန္ႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္(၁၃၁၂)ခုႏွစ္ခန္႔အခါက ထိုင္းႏိုင္ငံ လန္ပန္းျမိဳ႔၊ ေညာင္ဝိုင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ဝါယမ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သို႔ ၾကြေတာ္မူလာသည္။ ဆရာေတာ္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌ သာသနာျပဳေနေတာ္မူေသာ္လည္း မူရင္းဇာတိမွာ ေရႊဘိုခရိုင္၊ တန္႔ဆည္ျမိဳ႔နယ္၊ စည္ႀကီးရြာ ဇာတိျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွေရာက္လာျပီး ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ အတက္အသြယ္ရွိသည္။ ဆာေဂ်ေအ ဦးေမာင္ႀကီးထံသို႔ ၾကြေတာ္မူသည္။
ထိုအခါ ပင္စင္အျငိမ္းစားျဖစ္သည့္ ဆာေဂ်ေအာ ဦးေမာင္ႀကီးသည္ သားသမီး ေဆြမ်ိဳးသဂၤဟ အေျခြအရံမ်ားႏွင့္ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း စည္းစိမ္ဥစၥာ ျပည့္စံုခ်မ္းသာစြာရွိသည္။ သို႔ေသာ္ လူမ်ားစြာႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈကို ေရွာင္ရွားကာ ေနကၡမၼပါရမီျဖည့္လ်က္ ကမၼ႒ာန္းတရား ပြားမ်ားေနေၾကာင္း ဆရာေတာ္ဦးဝါယမက မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းစြာ တရားပြားေနသည့္ ပင္စင္စား အျငိမ္းစားႀကီးအေၾကာင္းကို ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရသည္။
စာေပေလာကတြင္လည္း တပ္မေတာ္ဘက္ဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲမ်ား၊ အရပ္ဘက္အႀကီးအကဲ၊ အရာထမ္းမ်ားစြာ အျငိမ္းစားယူျပီး စာေရးသားမႈျပဳေနၾကသည္။ ပင္စင္စား အျငိမ္းစားႏွင့္ မတူေခ်ေတာ့ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ဤသို႔ဆုိလွ်င္ ပင္စင္အျငိမ္းစား၏ စပ္ကူးမပ္ကူးကာလ မလြယ္ဘူးဟူေသာ စာခ်ိဳးသည္---
ထို႔ျပင္တဝ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူး၊ လူထူး ၆-ဦး ဆိုသည့္ ဧကေစၥဝါဒလကၤာလည္း ရွိေနျပန္ေသးေတာ့-
အိမ္ေထာင္ဦးစ၊
ထီေပါက္စႏွင့္၊
ေထာင္မွလြတ္ကင္း၊
ပဥၨင္းလူထြက္၊
နန္းတက္ဘုရင္၊
ပင္စင္အျငိမ္းစား၊
ေယာက်္ားလူထူး၊
ဤေျခာက္ဦးကား၊
အရူးအမူး၊
လြန္ေပ်ာ္ျမဴး၏။
လကၤာ၏ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္မွာ-
၁။ အိမ္ေထာင္ဦးစ လူသား
၂။ ထီေပါက္စ လူသား
၃။ ေထာင္မွထြက္လာခါစ လူသား
၄။ ရဟန္းဘဝမွ ထြက္လာခါစ လူသား
၅။ ဘိသိက္ခံ ထီးန္းတက္ျပီးခါစ လူသား
၆။ ပင္စင္စား အျငိမ္းစားျဖစ္ခါစ လူသား
ဤလူေျခာက္ေယာက္တို႔သည္ အရူးအမူး အလြန္ေပ်ာ္ျမဴးၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေပသည္။
မိမိသည္ ဝန္ထမ္းျဖစ္သည့္အတြက္ ပင္စင္စားရျခင္းသည္ နည္းျခင္း၊ မ်ားျခင္းကို အသာထား၍ မိမိထမ္းေဆာင္ျပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ရသည့္ ဝန္ထုပ္ဝတ္ပိုး တာဝန္ဝတၱရားႀကီးကို မိမိအလွည့္ကုန္ဆံုးသည္အထိ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျဖင့္ ခ်ထား၍ အနားယူခြင့္ရခဲ့ေလျပီျဖစ္ရာ မည္မွ်ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ေလမည္နည္း။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စိတ္အားကိုယ္အား အနားယူခြင့္ရသြားျပီ ျဖစ္သည္။
ယင္းသို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အနားယူခြင့္ရသြားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိဝါသနာပါ ေလ့လာလုပ္ကိုင္ခ်င္ပါလ်က္ မေလ့လာ၊ မလုပ္ကိုင္ရေသးေသာ အလုပ္မ်ားကိုလည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ရသြားျပီျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ဝါသနာပါရာအလုပ္ႏွင့္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ႏိုင္ခြင္ရျခင္းသည္လည္း လူပေလာက၊ လူ႔ဘဝ၌ အလြန္အရသာရွိ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အခြင့္အေရးႀကီးကို ရရွိျခင္းျဖစ္ေပသည္။ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ဘဝသစ္တခုကို အစျပဳလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပင္စင္အျငိမ္းစားအျဖစ္ ေအာင္ပြဲႀကီးရခဲ့ရာမွ ဆက္လက္၍ ေအာင္ပြဲအသစ္မ်ားရရန္ ဦးတည္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အရူးအမူး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးသူ ၆-ဦးစားရင္းတြင္ ပင္စင္အျငိမ္းစားကို ထည့္သြင္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေဖာ္ျပပါ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးသူ ၆-ဦးတြင္ ျခြင္းခ်က္အေနျဖင့္ မႀကိဳက္မႏွစ္သက္ဘဲ ညားၾကရသည့္ အိမ္ေထာင္ဦးည၊
ထီေပါက္သည္ၾကားရ၍ ရူးသြားသူ၊
ေထာင္ကလြတ္ျပီး အျခားအမႈႏွင့္ ထပ္အဖမ္းခံရသူ၊
ရဟန္းလူထြက္ျပီး အဆက္အသြယ္ျပဳထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးက လက္မခံေသာ ရဟန္းလူထြက္၊ နန္းတက္သည့္ညမွာပင္ အဆိပ္မိေသဆံုးရသည့္ ဘုရင္၊
ရသည့္လုပ္သက္ဆုေငြႏွင့္ ပင္စင္လစာမ်ား နည္းပါး၍ မေလာက္အင စိတ္ညစ္ရသူ ပင္စင္စားမ်ား ရွိေနတတ္ေပေသးရာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးျဖစ္ဖြယ္ရာဟူသည္တို႔ကို ခ်င့္တြက္ဖြယ္ရာ ရွိေပေတာ့၏။
တရားသေဘာအရ ေဝဖန္ၾကည့္ပါမူ ပင္စင္အျငိမ္းစားတိုင္း၏ဘဝကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ အခက္အခဲဘဝေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုျပန္လွ်င္လည္း အျငင္းပြားစရာ၊ ဝမ္းသာရႊင္ပ် သာယာလွသည့္ ပင္စင္အျငိမ္းစား ဘဝမ်ားကလည္း ရွိေနေပေသးသည္။
ပင္စင္အျငိမ္းစားဘဝတိုင္းကို ဝမ္းသာရႊင္ပ် သာယာလွသည့္ဘဝမ်ားဟု ဆိုျပန္လွ်င္လည္း အျငင္းပြားစရာ။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ အခက္အခဲရွိေနသည့္ ပင္စင္အျငိမ္းစား ဘဝမ်ားကလည္း ရွိေနျပန္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ပင္စင္အျငိမ္းစားႏွင့္ အမွန္တရားကား မည္သို႔ပါနည္း။
ပင္စင္အျငိမ္းစားႏွင့္ အမွန္တရား (သမာနဝါဒ လကၤာ)---
ပင္စင္အျငိမ္းစား၊ အိုေယာက်္ား၊
သင္အားယခု၊ လမ္းညႊန္ျပဳအံ၊
လူ႔ဘဝတာ၊ တစ္သက္လ်ာကား၊
မၾကာခဏ၊ ျမန္လြန္းလွ၏၊
တက္ၾကြေပ်ာ္ဖြယ္၊ အားငယ္ညႇိဳးမႈ၊
ကိစၥစုကို၊ မျပဳေရွာင္ရွား၊
စြန္႔ပယ္ထား၍၊ တရားအမွန္၊
သိျမင္ရန္သာ၊ ႀကိဳးစားကာျဖင့္၊
ထြက္ရာလမ္းစဥ္၊ လိုက္ေစခ်င္သည္၊
ပင္စင္အျငိမ္းစား၊ အိုေယာက်္ား...။
လူသားတို႔ထြက္ရာလမ္း---
အမွန္တရား သိျမင္ေရးဟူေသာ ထြက္ရာလမ္းသည္ ပင္စင္အျငိမ္းစားမ်ားႏွင့္သာ ကန္႔သတ္သက္ဆိုင္သည္မဟုတ္ပါ။ ပင္စင္အျငိမ္းစားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ လူသားတိုင္းမွာ ဘဝသံသရာ၌ ရႊင္လန္းအားရ တက္ၾကြျမဴးေပ်ာ္ဖြယ္ေတြ အသေခ်ၤအနႏၲ ေတြ႔ၾကရ၊ ဆံုၾကရ၊ ၾကံဳၾကရပါသည္။ အားငယ္ညႇိဳးႏြမ္း၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ အသေခ်ၤအနႏၲႏွင့္ ၾကံဳၾကရ၊ ဆံုၾကရပါသည္။
ယင္း အေကာင္း,အဆိုးႏွစ္ပါး ေလာကဓံတရားမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွာ ဝဲလည္လိုက္ေနရန္ မသင့္ပါ။ အမွန္တရားကိုသိျမင္၍ ထြက္ရာလမ္းစဥ္လိုက္ရန္မွာ ပင္စင္အျငိမ္စားမ်ားသာမက လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း လိုအပ္လွပါသည္။
ကိုေမာင္သန္းဝင္း
(ဂမၻီရ ၂၀၀၉-ဇူလိုင္လ)
မွကူးယူတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္
အရွင္ဥာဏိက(မင္းကင္း)