ခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြမသြားလိုက္ပါနဲ႕ ပန္းပြင့္ေလးရယ္

သူမ အခန္းတံခါးကို ခပ္ဖြဖြေခါက္ကာ ပိုင္စိုးပိုင္းနင္း ခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္လာသည့္ ေနေရာင္ျခည္တန္းေၾကာင့္  နွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနရာမွ သူမ လူးလြန္႕လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။ ယခုထက္တိုင္ ေလးလံေနဆဲ ျဖစ္ေသာ မ်က္ခြံအစံုကို အတင္းရုန္းကန္ႀကိဳးစားဖြင့္လိုက္ကာ ကုတင္းေဘးက စားပြဲေပၚမွာ အခန္႕သား ထိုင္ေနသည့္ နာရီကို လွမ္းၾကည့္မိျပန္ေတာ့

OMG !! သူမ ေနာက္က်ျပန္ျပီ။

ယခုေလးတင္မွ ေလးပင္ဆဲ ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား ထိုခဏခ်င္းတြင္ပင္ ဝိုင္းစက္ျပဴးက်ယ္လာကာ အိပ္ရာမွ နိုးထလာရေတာ့သည္။ တစ္ကိုယ္ရည္သန္႕ရွင္းေရးကို အျမန္လုပ္ ၊ ညထဲက အသင့္ျပင္ထားျပီးျဖစ္သည့္ အလုပ္သြားဖို႕ အိတ္ကို ေကာက္လြယ္ရင္း သူမ လုပ္ေဆာင္စရာရွိတာမ်ားကို အေလာတၾကီး လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္။ ထိုသို႕ လုပ္ေဆာင္ေနရင္းမ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ

“အျမဲတမ္း ေနာက္က်ေနတာကို ခုမွလာျပီး အထူးအဆန္းလုပ္ ေလာျပမေနနဲ႕”

ဆိုေသာတစ္ခြန္းကို အမွတ္ရရင္း တစ္ကိုယ္ထဲ ျပံဳးျဖစ္လိုက္ေသးသည္။

ညဆိုလွ်င္ အိပ္ရာဝင္ေနာက္က်တတ္ေသာ သူမအဖို႕ မနက္အလုပ္သြားရန္ ဝိရိယေကာင္းလြန္းစြာ အိပ္ရာမွ မရုန္းထနိုင္ခဲ့ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ မနက္ဆို ဝရုန္းသုန္းကား အိမ္မွ ထြက္ရျမဲ။

ေနာက္ဆံုးလက္က်န္အခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္အျပီး လက္မွ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေနာက္က်ေနျပီ။ ကားမွတ္တိုင္ေရာက္လို႕ ကားခ်က္ခ်င္းရလွ်င္ေတာ့ မဆိုး။

အင္း...ကားမွတ္တိုင္ကို အျမန္ေရာက္ဖို႕ ဆိုတာကို တစ္ခ်က္ေတြးလိုက္ပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ပီျပင္စြာ ခ်လိုက္ကာ သူမ စီးရမည့္ ေဒါက္ဖိနပ္ကို စီးမေနေတာ့ပဲ လက္နွင့္ ေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ ေျခဗလာနွင့္ မွတ္တိုင္းဆီ အေျပးနွင္ေတာ့သည္။။ေဒါက္ဖိနပ္နွင့္ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနဖို႕ အခ်ိန္ သူမမွာ မက်န္ေတာ့လဲ ေဒါက္ဖိနပ္က သူမကို ျပန္စီးေပါ့။

ကားမွတ္တိုင္ရွိရာ အေသာ့နွင္ေနသည့္ သူမ လမ္းခုလတ္ တစ္ေနရာမွာ ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္ေနေသာ လူတစ္စု၏ အသံေၾကာင့္ ေျခကုန္သုတ္နွင္လာေသာ မိမိေျခလွမ္းကို တစ္ခ်က္တြန္႕ဆုတ္ရင္း ေငးၾကည့္လိုက္မိေတာ့

အိုးးးးးးး ၾကည့္ပါအံုး ပင္ယံထက္မွာ ပင္လံုးကၽြတ္နီးးပါး ပြင့္လႈိုင္ေနသည့္ ပန္းပိေတာက္ေတြ။ ဆူနာမီအရွိန္ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ သဲသဲမဲမဲရြာခ်ထားသည့္ မိုးေရစက္ေတြေနာက္က ကပ္ပါလာသည့္ ပန္းပိေတာက္ေတြ။ တိုက္ဆိုင္စြာ သၾကၤန္ရက္မွာ လာပြင့္ေနသည့္ ပန္းပိေတာက္ေတြ။

ေဩာ္ သၾကၤန္ဆိုမွ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းသူမအဖို႕မွာေတာ့ သၾကၤန္ရက္လဲ အမ်ားတကာလို အလုပ္မနားနိုင္။ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတာပါပဲ။

ေနမေကာင္းသူ၊ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူေတြအတြက္ ေန႕ရက္ သတ္မွတ္ခ်က္မွ မရွိနိုင္တာ။ သူမတို႕လို က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းေတြက အသင့္ရွိေနရမွာေပါ။

သူမ လွမ္းေနသည့္ ေျခလွမ္းေတြ ပိေတာက္ပင္နားေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ နားထဲမွာလဲ ဆူညံသံေတြက ပိုမ်ားလာလွ်က္ရွိသည္။

“ငါ့ကို ဟိုအကိုင္းေလး ခုေပးပါ”

“ဟယ္...အဲ့ဒါ မဟုတ္ဘူး...ဒီဟာက အပြင့္ၾကဲတယ္။ ဟိုဘက္က အဆုပ္လိုက္ဖြင့္ေနတဲ့ ပန္းခိုင္ကို ခူးေပး”

“သားေရ အေမ ဘုရားပန္းေလး ကပ္ခ်င္လို႕ အခိုင္ေကာင္းေကာင္းေလး ခုေပးပါေနာ္”

သူ႕ခူးေပး ငါ့ခူးေပးနွင့္ ဆူညံေနသည့္ အသံေတြေၾကာင့္ သူမ ထပ္ေငးၾကည့္မိျပန္သည္။ ေကာင္းေပ့၊လွေပ့ေတြကိုမွ လိုခ်င္ၾကတာ လူသားေတြရဲ႕ သဘာဝလား။

ပင္ျမင့္ေပၚ ေမာ့ၾကည့္ျပီး ပင္ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည့္ျပန္ေတာ့ အလွၾကိဳက္တဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ ခူးဆြတ္မႈေတြေၾကာင့္ ထိုလူသားေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဘဝမလွရွာေတာ့မည့္ ပန္းတစ္ခ်ိဳ႕က ေျမအေပၚမွာ ျပန္႕ၾကဲလို႕။ လန္းဆန္းစြာ ပြင့္လန္းခြင့္ေတာင္ မရလိုက္ရွာတဲ့ အဖူးအငံုေလးေတြကလဲ ေျမျပင္ေပၚ သက္ဆင္းၾကကုန္ျပီ။

ပင္ယံထက္မွာ လွပစြာ ပြင့္လန္းေနသည့္ ပန္းကို လိုခ်င္တက္မက္ေနသူတို႕ရဲ႕ ေျခဖဝါးေအာက္မွာ ထိုသူတို႕ေၾကာင့္ ေၾကြသြားရွာတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြရဲ႕ဘဝ။

ပန္းပြင့္ေလးေတြသာ စကားေျပာတတ္ရင္ နာက်င္စြာ ငိုညဥ္းေနမလား။

သူ႕သဘာဝ သူ႕အလွနဲ႕ တာဝန္ေက် ဖူးပြင့္ေပးရွာတဲ့ ပန္းေလးေတြ ခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြသြားခဲ့ရွာျပီ။

မိမိကိုယ္ပိုင္ ကာကြယ္နိုင္ဖို႕ စြမ္းရည္မရွိခဲ့လို႕ ကာကြယ္ခြင့္မရခဲ့ရွာဘူး။

မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လိုနူးညံ့တယ္။ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လို လွပတယ္။ ပန္းေလးတစ္ပြင့္နဲ႕ ပမာျပဳတယ္လို႕ ဆိုၾကရင္ အလွကိုယ္စီရွိေနၾကတဲ့ မိန္းမသားေတြရဲ႕ ဘဝကို ျခဴလိုသူေတြမ်ားစြာနွင့္လဲ ၾကံဳေတြ႕ၾကရမွာပါပဲ။

ဘယ္ပန္းေလးေတြ နွစ္လိုသူ လက္ထဲ ေရာက္ခဲ့မလဲ။

ဘယ္လိုပန္းေလးေတြက ဦးေခါင္းထက္မွာ ပန္ဆင္ခြင့္ရခဲ့မွာလဲ။

ဘယ္လိုပန္းေလးေတြက အလွတၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ခြင့္ရမွာလဲ။

ဘယ္လိုပန္းေလးေတြက ေျခြမြခံလိုက္ရမွာလဲ။

ဘယ္လိုပန္းေလးေတြက အနင္းခံလိုက္ရမွာလဲ။

ဘယ္လိုပန္းေလးေတြက လန္းဆန္းစြာ ပြင့္ခ်ိန္ေလးေတာင္မရလိုက္ပဲ ေၾကြၾကသြားရရွာလဲ။

သဘာဝပန္းေလးေတြမွာ ျခဴလိုသူလက္ထဲ ခုခံနိုင္စြမ္းမရွိေပမဲ့ လူသားဆန္ဆန္ ပန္းေလးေတြမွာေတာ့ ခုခံနိုင္စြမ္းအားေတြ ရွိေနမွာပါ။

ေရွာင္ရွားတတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ ရွိေနၾကမွာပါ။

လိမၼာပါးနပ္စြာ အသံုခ်တတ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္။

ပန္းတိုင္းကို အေျခအေနနွင့္  အခ်ိန္အခါမွာ သဘာဝအတိုင္း လန္းဆန္စြာ ပြင့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ေတြးရင္းေတြးရင္း အေတြးလြန္လာသည့္ သူမ ကားမွတ္တိုင္ေတာင္ ေရာက္လုေနျပီပါလား။

တာသၾကၤန္မွာ ဒဏ္ရာမ်ားစြာ ရခဲ့တဲ့ လူနာေတြကို မၾကာခင္ သူမ ေတြ႕ျမင္ရပါအံုးမည္။

သူတို႕ေတြလဲ ခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြမသြားၾကပါနွင့္လို႕သာ ဆႏၵျပဳရင္းးးးး..............

..... (¯`v´¯)♥
.......•.¸.•´
....¸.•´
... (
☻/
/▌♥♥
/ \ ♥♥ ေမသဇင္