အေမရွိတုန္းကက်ဴပ္ကိုအျမဲေျပာတယ္ေလ။ "သစ္ေျခာက္ပင္သာပန္းပြင့္ရင္ပြင့္မယ္…ငထြန္း နင္ကေတာ့စာတတ္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့" အေမေျပာလည္းေျပာစရာပါပဲ။ က်ဳပ္အေဖကပိုက္ခ်ရင္းပိုးထိလို.ေသ။အေမကအလြန္ဆင္းရဲ။ဒီေတာ့က်ဴပ္ကိုဖိဖိစီးစီးဂရုစိုက္ျပီးေက်ာင္းမထားနိဳင္၊၊
က်ဳပ္လည္းေျမာင္းၾကိဳေျမာင္းၾကား၊ေတာၾကိဳေတာင္ၾကားမွာေလာက္ေလးတစ္လက္နဲ.ေတေလကေလးျဖစ္ေနတာေပါ့.။အဲဒိတုန္းကရွိ
လွမွ…..က်ဴပ္အသက္ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ေပါ့။ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားထားျပီးသင္ပုန္းၾကီးသင္ေပးဖူးပါတယ္။ဒါေပမဲ့ဘုန္းၾကီးသင္တဲ့'၀'လုံးက
ိုက်ဳပ္ကက်ဳပ္ပစ္တဲ့ေလာက္စာလုံးေလာက္မမက္။ "ငထြန္း ….မင္းကေတာ့ဒီတစ္သက္စာတတ္မွာမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ငါေတာ့ ေျခေရာလက္ေရာအကုန္လုံးေျမွာက္ပါတယ္"တဲ့ေလ။ဆရာေတာ္ကဆိုပါတယ္။ဒီလိုနဲ.က်ဳပ္လည္းရြာႏြားအငွားေက်ာင္း၊ျမက္အငွားထမ္း၊
သူရင္းငွားလုပ္၊ အလုပ္မ်ိဳးစုံကိုလုပ္ရေတာ့တာေပါ့။ရတဲ့ေငြေၾကးကလဲ၊ရရစားစားနဲ.ကုန္ေပါ့၊ က်ဳပ္ဘ၀မွာအမွတ္တရသံေယာဇဥ္တြယ္စရာဆိုလို.ေငြလည္းမရွိေတာ့အေမ လည္းမရွိေတာ့ဘာဆိုဘာမွမရွိပါလားဗ်ာ၊
တစ္ခါတေလေတာ့က်ဳပ္စဥ္းစားမိတယ္ က်ဳပ္ခုလိုဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတာေတြဟာစာမတတ္လို.ဘဲလို.ေတြးမိတယ္္္္ဒါေပမဲ့မၾကာခင္မွာပဲလူ.ဘ၀သက္တမ္းတစ္၀က္က်ိဳးေတာ့မယ့္က်ဳပ္၊"ဘုန္းၾကီးနဲ.ဘီး"လိုပဲ
က်ဳပ္နဲ.စာကေတာ့နီးမွာမဟုတ္ဘူးလို.ထင္တာေပါ့။ဒီလိုနဲ.တစ္ေန.ေတာ့ရြာထဲကငါးရွာဖက္ၾကြက္ၾကီး
ကလာေျပာတယ္။"ငထြန္း …..မင္းနဲ.ငါစာတတ္ေတာ့မယ္ကြ"တဲ့။
ဒီႏွစ္ေႏြရာသီမွာစာသင္၀ို္ငးလုပ္မွာတဲ့သင္တန္းသားရွစ္ဦးထဲမွာမင္းနဲ.ငါလည္းပါတယ္"တဲ့။
* * *
၊အသင္အျပလည္းေကာင္းတယ္ဗ်၊ က်ဳပ္တို.ကလည္းၾကိဳးစား၊ညညဆိုရင္ၾကြက္ၾကီးနဲ.က်ဳပ္မွန္အိမ္ၾကီးနဲ.စာက်က္ စာက်က္ရတာအလုပ္တစ္ခု၊လိုခ်င္စိက္ရွိေတာ့လည္းသိပ္မၾကာလိုက္ဘူး။က်ဳပ္တို.အားလုံးစာတတ္ကုန္ျပီေလ။အထင္မေသးနဲ.ဗ်၊က်ဳပ္တို."လႊစင္"ေက်းရြာစာသင္၀ိုင္းမွာက်ဳပ္ကပထမဆုရတာ။ဒါေပမဲ့က်ဳပ္တို.ဆရာမေျပာတဲ့စကားကိုေတာ့ ခုထိသတိရတုန္း။ "စာဆိုတာတတ္ရုံနဲ.မျပီးေသးဘူးတဲ့၊ဖတ္ဖို.လည္းလိုေသးတယ္"တဲ့ ဖတ္တာေပါ့အားရင္ေက်းရြာစာၾကည့္တိုက္မွာက်ဳပ္စာဖတ္ေနျပီေလ၊အဲဒါနိဳင္ငံ ေတာ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ေပါ့။
က်ဳပ္စာတတ္တာသုံးႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးေပမဲ့အရင္ကအႏွစ္သုံးဆယ္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုျပီးေပ်ာ္ဖို.ေကာင္းလာတယ္။ပိုလည္း
အႏွစ္သာရရွိလာတယ္။ခုဆိုက်ဳပ္မွာသားတစ္ေယာက္ေတာင္ရေနျပီ၊က်ဳပ္သားကို ေတာ့ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ထားမွာေနာ္။
သူၾကီးလာရင္ေက်ာင္းထားဖို.ေငြစု ေနတာမနည္းေတာင္ရေနျပီ၊မယုံရင္က်ဳပ္မိန္္းမ"ခင္မႈန္." ကိုေမးၾကည့္၊အေမသာတမလြန္ဘ၀ကၾကားမယ္ဆိုရင္ရြာအေရွ.ဘက္ကကုကၠိဳ ပင္ၾကီးထိပ္ဖ်ားမွာတက္ျပီေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ.။ "သစ္ေျခာက္ပင္ေတြပန္းပြင့္ျပီအေမ" လို.။
(ေမာင္ေနျခည္(ျပည္) အားဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။