တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဓမၼဆရာမ်ား (၁)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေလာေကာ သတၱာန မာေစေရာ = ေလာကႀကီးသည္ သတၱဝါတို႔ရဲ႕ ဆရာသမားပါ
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြမွာ ဓမၼဆိုင္ရာအသိဉာဏ္ေတြ ရင့္သန္လာေအာင္ အနီးကပ္သြန္သင္ၫႊန္ျပဆံုးမေနၾကတဲ့
ဓမၼဆရာေတြရဲ႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ဆံုးမခ်က္ေလးပါ
သတိမထားမိေသးရင္ သတိထားမိေအာင္လို႔ပါ
ျမင္တတ္ၾကည့္တတ္ သတိထားတတ္ၿပီးေတာ့ ဓမၼအျမင္ေလးေတြ ၾကည္လင္ၾကပါေစ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဓမၼဆရာ အမွတ္ (၁) = အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ား
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ႏို႔စို႔အရြယ္ မိခင္က ရင္အုပ္မကြာေစာင့္ေရွာက္ေနရတဲ့ ကေလးသူငယ္တို႔ရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ အနီးကပ္တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ပို႔ခ်ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားပါ။
‘အေမ အေဖ အစ္ကို အစ္မ ဦးဦး ေဒၚေဒၚ ဖိုးဖိုး ဖြားဖြားတို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို ၾကည့္ၾကပါ။
ကၽြန္ေတာ့မွာ ေျခလက္အစံု မ်က္စိစတဲ့ အဂၤါအစံု အျခားလူသားအားလံုးနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ်ရွိပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ေျခလက္အဂၤါ အားလံုးတို႔ဟာ ေျခလက္ကိစၥၿပီးေျမာက္ေအာင္
မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္မွာ မွက္ျခင္ယင္ေတြ ကိုက္ခဲတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာကိုယ့္လက္ကိုယ္ေျခနဲ႔ မဖယ္ရွားႏိုင္ပါဘူး။
သူတို႔ကိုက္ခဲသမွ်ခံေနရပါတယ္။ အေမက ျခင္ေထာင္ေထာင္ေပးမွ ဒါမွမဟုတ္ ယပ္ေလခပ္ေပးမွ
ကၽြန္ေတာ့မွာ သက္သာရာရပါတယ္။
အိပ္ရာထဲ ပုခက္ထဲမွာ လွဲအိပ္ေနတာၾကာလို႔ ေညာင္းညာပင္ပန္း ေက်ာပူခါးပူျပန္ရင္လဲ ကၽြန္ေတာ့ဘာသာ
မလွည့္ေျပာင္းႏိုင္ပါဘူး။ အေမလာလို႔ လွည့္ေျပာင္းေပးမွ သက္သာရပါတယ္။
ႏုိ႔ဆာေရငတ္အစာျပတ္လပ္တဲ့အခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕လက္ေျခေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္
ယူငင္စားေသာက္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ အေမမလာမခ်င္း ငိုေၾကြးျခင္းနဲ႔သာ အေၾကာင္းၾကားေနရပါတယ္။
က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ ရြံစဖြယ္ေတြနဲ႔ လူးလဲေနရတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္
ဒီေျခလက္ေတြနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ အေမလာလို႔ရွင္းေပးမွ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သန္႔ရွင္းရပါတယ္။
အေမတို႔ အေဖတို႔ ဒါေတြဟာ အလြန္အမင္းႀကီးမားလွတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲေတြပါ။
ဒီဒုကၡဆင္းရဲအားလံုးဟာ ဇာတိလို႔ေခၚတဲ့ ဘဝသစ္တစ္ဖန္ျပန္ျဖစ္ရျခင္းေၾကာင့္ ရတဲ့ဒုကၡေတြပါပဲ။
ဒီဇာတိကို ရေနသမွ် ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆင္းရဲေနရမွာပါ။ အေမတို႔အေဖတို႔လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။
ဘဝကမလြတ္ေျမာက္ေသးသမွ် ဒီဒုကၡေတြကို ခံစားၾကရဦးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး
ဘဝကလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကို မေမ့မေလ်ာ့အားထုတ္ၾကပါ။
ေနာက္ထပ္ဇာတိတစ္ခုမလာခင္မွာ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ဒါန,သီလ,ဘာဝနာေတြကို ႀကိဳးစားျပဳလုပ္ၾကပါ’-လို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေျပာျပေနပါတယ္။
(သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ သားသားမီးမီးေတြနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့
မ်က္လံုးတစ္ဖက္ထဲနဲ႔သာ မၾကည့္ပဲ သားသားမီးမီးတို႔ရဲ႕ အသံမဲ့တရားေတာ္မ်ားကိုနာၾကားရင္းနဲ႔
ဓမၼမ်က္လံုးကေလးတပ္ၿပီးေတာ့လဲၾကည့္ၾကပါလို႔။ ဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သားသားမီးမီးေတြအေပၚ
ခ်စ္ျခင္းဟာလဲ ေအးၿငိမ္းခ်မ္းျမၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာလဲ တရားအသိတိုးပြားလို႔ ေကာင္းမႈမကင္းတဲ့
ဘဝခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မွာပါ။)
သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ဓမၼအျမင္ၾကည္လင္လို႔ သာယာတဲ့ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ
မြန္ေလး