တခါတရံမွာကုိျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႔ရသည္႔အေျခမ်ားသုိ႔ျပန္လွည္႔ၾကည္႔မိသည္႔အခါ၊ေသာမနထက္ေသာကကားပုိမ်ားေနသည္၊အဆင္မေျပမူေတြကအဆင္ေျပမူေတြကုိအုပ္စုိးခဲ႔သည္၊ဒုကခေတြကသုခေတြကုိဝါးမ်ဳိခဲ႔သည္၊ေျပလည္မူေတြကုိမေျပလည္မူေတြအနုိင္ပုိင္းထားခဲ႔သည္မ်ားကုိျမင္ရသည္။အဲဒီလုိျမင္ရေတာ႔အဆင္မေျမေျပမူေတြ၊ဒုကၡေတြကငါတုိ႔အေပၚမွာပဲကြက္ျပီးက်ရသလားဆုိျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ၊ေသာကျဖစ္မိိသည္။မိမိအတိတ္ကအရိပ္ေတြကုိၾကည္႔ျပီးသံေဝဂယူရုံသာရွိေတာ႔သည္၊အတိတ္ကအဆင္မေျပမူေတြဟာအနာဂအတြက္ေျမေအာဇာလုိ႔မွတ္ယူရုံသာရွိေတာ႔သည္။တခါတေလက်ျပန္ေတ၊အတိတ္ကအဆင္မေျပမူေတြဟာအနာဂအတြက္ေျမေအာဇာလုိ႔မွတ္ယူရုံသာရွိေတာ႔သည္။တခါတေလက်ျပန္ေတာ႔လည္းအနာဂနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေခါင္းထဲကုိအေတြးေတြကမေခၚပဲေရာက္တတ္ျပန္တယ္၊အနာဂမွာဆူးခင္းလမ္းနဲ႔ပဲၾကဳံမလား၊ပန္းခင္းလမ္းနဲ႔ပဲၾကဳံမလားဆုိျပီးေတာ႔ေပါ႔။ဒါေတြကဒြိဟအေတြးေတြပါ၊အေကာင္းဆုံးကေတာ႔လက္ရွိအေျခအေနမွာအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ဖုိ႔ပဲအေရးၾကီးတယ္မဟုပ္ပါလား၊တကယ္ေတာ႔ေၾကာက္ရႊံ႕ျခင္းသည္ဆုံးရႈံးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။![]()
↧