ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိး
ထမင္းစားရင္း၀င္လာတဲ့အေတြးတစ္ခု။
ထမင္းလုံးေလးတစ္လုံးစားျပီးသားပန္းကန္ထဲၾကြင္းက်န္ေနတာကုိၾကည့္ျပီး၀င္လာတဲ့အေတြးေလးပါ။
ပထမဆုံး၀င္လာတဲ့အေတြးက ထမင္းလုံးေပါင္းမ်ားရင္တစ္ပန္းကန္စာရတယ္။ တစ္လုံးျခင္းယူျပစ္ရင္လည္း
ၾကာေတာ့တစ္ပန္းကန္ျပားစာမကမ်ားစြာေသာထမင္းေတြအလကားျဖစ္ေစတယ္။ လူတုိင္းထမင္းရင္ ထမင္းလုံး
ေလးတစ္လုံး အနည္းဆုံးေတာ့ၾကြင္းက်န္ၾကတာပါပဲ။ ဒီထက္ထည့္ထားတာမကုန္လုိ႕ သုံးေလးငါးလုပ္စာေလာ
က္ သြန္ပစ္တဲ့ထမင္းေတြကလည္းေန႔စဥ္ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့အေတြး။
လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံမွာလူေပါင္းသန္း(၆၀)၀န္းက်င္ရွိတယ္ပဲထား။ လူတစ္ေယာက္ကုိတစ္ရက္ထမင္းႏွစ္
ၾကိမ္သုိ႔ဟုတ္သုံးၾကိမ္စားတယ္။တစ္ခါထမင္းစား တစ္လုံးၾကြင္းရင္တစ္ရက္မွာထမင္းလုံးသန္းေပါင္း(၁၈၀)အန
နည္းဆုံးအလဟႆျဖစ္တယ္။ဒါထမင္းတစ္လုံးပဲတြက္ထားတာ တကယ္တမ္းၾကြင္းက်န္တာ တစ္လုံးမကဘူး
ဆယ္လုံးေလာက္ထိေတာ့ၾကြင္းက်န္တယ္။ ဒိလုိတြက္ရင္တစ္ရက္မွာ ထမင္းလုံးသန္းေပါင္း(၁၈၀၀)ေလာက္ဆုံး
ရႈံးရတယ္။တစ္ႏွစ္လုံးအတြက္ တြက္ရင္ထမင္းလုံးသန္းေပါင္း (၆၅၇၀၀၀)ဆုံးရႈံးရတယ္။တင္းေပါင္းမ်ားစြာပ်က္
စီးဆုံးရႈံးရတာႏွေမွ်ာစရာ။
တစ္ေယာက္မွတစ္လုံးတေလၾကြင္းက်န္တာပဲ ဘာႏွေမွ်ာစရာရွိရွိလဲ လုိ႕ေတြးေကာင္းေတြးၾကလိမ့္မယ္
ေအာက္ေျခကမွစုမေပါင္းခဲ့ရင္ တစ္တင္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူး ေလ။ ဟုိးငယ္ငယ္ ထဲကအသက္ၾကီးလာတဲ့အထိၾကြင္း
က်န္ ခဲ့တဲ့ထမင္းလုံးေတြစုေပါင္းလုိက္ရင္ အလဟႆျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ထမင္းလုံးေတြမေရတြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒါဟာတကယ္ေတာ့ေငြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းလုံးေတြစြန္႕ပစ္ရင္ ေငြကုိပစ္ရာေရာက္ပါတယ္။ေခၽြတာစုေဆာ
င္း သူေဌးေလာင္းတဲ့ခ်မ္းသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ေခၽြတာသုံးစြဲတတ္ရမယ္။အလဟႆမျဖစ္ေစရဘူး။ႏႈိင္း
ခ်ိန္တတ္ရမယ္။ ေထာင့္စိရမယ္ ထမင္းစားတာကအစ အၾကြင္းက်န္မရွိေအာင္သတိထားတတ္ရမယ္။အခ်ိဳ႕ကို
ယ့္၀မ္းကုိ ခခ်င့္ခ်ိန္တတ္ဘူး ပန္းကန္ထဲထမင္းေတြအမ်ားၾကီးထည့္ျပီး မကုန္ သူ႕အၾကြင္းအျခားသလည္းမစား
ဒီလုိနဲ႕ သြန္ပစ္ရေရာ။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ခ်က္တာကုိကမခ်င့္ခ်ိန္တတ္တာ ။လူဘယ္ေလာက္ဆုိ ထမင္းဘယ္ေလာ
က္ခ်က္ရမယ္ မသိဘူး လူအမ်ားၾကီး ငါလည္းအမ်ားၾကီးခ်က္လုိက္မယ္ဆုိ ခ်က္ ေရာ။လူတစ္ေယာက္မွာမ်ား
ေသာအားျဖင့္တစ္ဗူးအျပင္ ပုိမကုတ္တတ္ၾကဘူး တစ္ဗူးေအာက္မွာပဲရွိတယ္။ ဒီေတာ့ဆန္ေတြမ်ားစြာထည့္ခ်
က္ ထမင္းျဖစ္ေတာ့ပုိပြားလာ လူငါးေယာက္ ခ်က္တစ္ျပည္ဆုိပုိျပီေပါ့။ ေန႕စဥ္ၾကဳံေနရတဲ့ဒီအခ်က္ကုိ လူတုိင္း
သတိထားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း အိတ္ ထဲကဘတ္ဂ်က္ ကုိပါးသြားေစႏုိင္လို႕ပါ။
ဒုတိယအေတြးကေတာ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးသတၱိပါ။
``စားျပီးသားပန္းကန္ထဲ ၾကြင္းက်န္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိပါ။ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုို႕ဆုိတာ
ဘယ္လုိအေျခခံက စခဲ့ရတယ္ထင္သလဲ´´ ဟုတ္တယ္ထမင္းအမ်ားၾကီးကုိသြားမၾကည့္ပါနဲ႕ စားျပီးသားပန္းက
န္ထဲ ၾကြန္းက်န္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕အေျခခံတန္ဖုိးကုိပဲၾကည့္ပါ။
ဒီထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုိ႕အတြက္ ပထမဆုံး ေတာေတြခုတ္ထြင္ရတယ္ ။ေနာက္ငုတ္ေတြတူးေဖာ္ရတယ္
လယ္ျဖစ္လာေအာင္တစ္ဧက ႏွစ္ဧကအကြက္ၾကီးေတြကုိေရ၀င္ေအာင္းနုိင္ဖုိ႕ အနက္တစ္ေတာင္ေလာက္တူး
ကန္သင္းလုပ္ရတယ္။ဆယ္တမံေရ၀င္ေဒသဆုိေရသြင္းရတယ္။ ေရ၀င္ေဒသမဟုတ္ရင္ မုိးအရြာကုိေစာင့္ရတ
ယ္။ ေရ ရျပီဆုိမွထယ္ထုိး ထြန္ ထြန္လုိ႕ေျမကုိႏူးညက္ေအာင္လုပ္ရတယ္။ေျမဆီအျဖစ္ ႏြားေခ်း ၾကက္ေခ်းေတြ အျပင္စက္မႈထုတ္ေျမဆီကုိလည္းထည့္ရတယ္။ျပီးမွစပါးေတြပက္ျဖန္းျပီး ပ်ိဳးက်ဲရတယ္။ ပ်ိဳးပင္ေတြေပါက္ရင္
တစ္ ထြာတစ္ေတာင္အရပ္အျမင့္ထိေစာင့္ရတယ္။ျပီးရင္ပ်ိဳးပင္ေတြႏႈတ္အစည္းေတြစည္း အဲပ်ိဳးစည္းေတြကို
စုိက္ရန္အသင့္ထြန္ျပီးသားျဖစ္တဲ့ လယ္ေတြထဲခ်လူမ်ားစြာနဲ႕အကြက္ေစ့ေစ့စုိက္ရတယ္။စုိက္ျပီးအခင္းေတြေျမ
ဆီလုိေျမဆီထည့္ ပုိးက်ရင္ပုိးေဆးျဖန္းေပးရတယ္။ေရမျပတ္ေအာင္ လည္းအျမဲဂရုစုိက္ရတယ္။ မုိးရြာမွေရရတဲ့
လယ္ဆုိ စုိက္ျပီးမုိးမရြာေရျပတ္သြားရင္ ပ်က္စီးကုန္တယ္။ရြာလြန္းျပန္ရင္လည္း ေရမျမဳတ္ေအာင္ေဖာက္ထုတ္
ေပးရတယ္ ။
ဒီလုိနဲ႕မုိးတြင္းစုိက္ကတည္းကအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ျပဳစုေပးခဲ့ရတာစပါးႏွံေတြျဖိဳင္ျဖိဳင္သီးလာေတာ့
စာေတြ ငွက္ေတြလာစားလုိ႕ေျခာက္ရလွန္႔ရအျမဲလုပ္ေနရတယ္။
ေဆာင္းတြင္းကာလ စပါးႏွံေတြေရႊေရာင္လုိ၀ါ၀င္းရိတ္ခ်ိန္နီးျပီဆုိမွ ေအာင္ေရလႊတ္ေပးရတယ္။လယ္
ထဲမွာရွိေနတဲ့ေရေတြေဖာက္ပစ္ တာကုိေအာင္ေရလႊတ္တယ္ေျပာတာပါ။အခ်ိန္တန္ရင္ရိတ္သိမ္းျပီးသန္႕ရွင္း
ေျပာင္၀င္းတဲ့ကြင္းျပင္ေပၚမွာပုံရတယ္ ။ ေနာက္စပါးေခၽြစက္ သုိ႕မဟုတ္ လူနဲ႕ကုိယ္တုိင္ရုိက္ေခၽြရတယ္။ေခၽြျပီး
သားစပါးေတြကုိသဲအမႈိက္ေကာက္ရုိးမွ်င္ေတြမပါရေအာင္ေလွ႕ျပာထုတ္ရတယ္။
ရရွိတဲ့စပါးေတြကုိ ဆန္စက္သြားျပီး စပါးမွဆန္အျဖစ္သုိ႕ၾကိတ္ယူရတယ္။ဆန္အျဖစ္ရလာျပီဆုိမွဒံအုိး
ထဲထည့္ေရႏွစ္ထပ္ေလာက္ေဆး ေရအေတာ္အသင့္ထည့္ ထင္းမီးသုိ႕မဟုတ္ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ခ်က္ရတယ္။ခ်က္ျပီး
မွ ပန္းကန္ထဲထည့္စားၾကရတာေပါ့။ ကဲထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုိ႕ဘယ္ေလာက္ထခက္ခဲလုိက္သလဲ။ အဲလုိထမင္းျဖ
စ္လာဖုိ႕အဆင့္ဆင့္လုပ္လာတဲ့ေနရာမွာ စပါးေတြရိတ္တုန္းတုန္းကအေလ အလြင့္ရွိခဲ့တယ္။ေခၽြေတာ့ၾကိတ္
ေတာ့ဆန္ေဆးေတာ့ ထမင္းရည္ငဲ့ေတာ့ အေလအလြင့္ရွိခဲ့တယ္။ကဲမင္းမျဖစ္ခင္ အေလအလြင့္ေတာ့ထားလို္က ထမင္းျဖစ္လုိ႕စားျပီးဆုိမွ စားျပီးပန္းကန္ထဲၾကြင္းက်န္သြားတဲ့ထမင္းလုံးေလး ဘယ္ေလာက္ႏွေမွ်ာဖုိ႕ေကာင္းလဲ
ပန္းကန္ထဲစားဖုိ႕အဆင္သင့္ေရာက္လာတာနဲတဲ့အဆင့္ေတြေက်ာ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူးအေလအလြင့္အခ
က္အခဲေတြ ေက်ာ္ျပီးမွေရာက္လာတာ တစ္လုံးထဲဆုိေပမယ့္ ေသြးနဲ႕ေခၽြးနဲ႕အရင္းႏွီးေပါင္းမ်ားစြာေပးဆပ္ခဲ့ရ
တာ ဒါ့ေၾကာင့္တန္ဖုိးသိျပီးတန္ဖုိးရွိရွိ စားသုံးၾကဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ ထမင္းတစ္လုံးကအဲေလာက္ိတန္ဖုိးရွိတယ္။ ဆန္တစ္ျပည္တစ္ေထာင္ေလာက္ေပးရေနတာပဲ ထမင္းတစ္လုံးေလာက္နဲ႕ဘာတန္ဖုိးရွိမလဲ တစ္က်ပ္ေတာင္မတန္ဘူလုိ႕ေျပာေကာင္းေျပာာကလိမ့္မယ္။မဟုတ္
ဘူး အဲဒီတန္ဖုိးကုိေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္လာဖုိ႕ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့တန္းဖုိးကုိ
ေျပာ။ေငြတန္ဖုိးထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာၾကီးမားတယ္။
ေငြရွိရင္ဘာမဆုိ ျဖစ္တယ္ေျပာေနၾကေပမယ့္ ကမၻာၾကီးထဲမွာရွိတဲ့လူမွန္သမွ် စပါးမစုိက္ဆန္မၾကိတ္ထ
မင္းမခ်က္ရင္အဲေငြနဲ႕ဘယ္သြားထမင္း၀ယ္စားမလဲ။ ေငြကုိကုိင္ျပီးဂ်ဳံဆန္ျဖစ္ေစ လို႕မန္းမႈတ္လုိ႕ျဖစ္သြားတဲ့ကိ
စၥမဟုတ္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္တန္ဖုိးသိသင့္တယ္။
ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိတတ္လာရင္ အရာရာတုိင္းရဲ႕ တန္ဖုိးကုိလည္းသိလာႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့ လုပ္သမွ် သုံးသမွ်စည္းကမ္းတက်နဲ႕အလဟႆ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။အဲေတာ့မကုန္သင့္တာမကုန္အစု
အပုံအျဖစ္စုထား ၾကီးပြားရမယ့္သေဘာတရားျဖစ္သြားတာေပါ့။
``ကဲစားျပီးသားပန္ကန္ထဲၾကြင္းက်န္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိပါ၊ ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္
ဖုိ႕ဆုိတာ ဘယ္လိုအေျခခံရစခဲ့ရတယ္ထင္သလဲ´´ဆုိတာအထပ္ထပ္အခါခါစဥ္းစားတန္ဖုိးထားတတ္ပါေစ။
အေသးအမႊား တန္ဖုိးထားက
ၾကီးမားအရာ တန္ဖုိးသာ၍
ထားကာေနတတ္ လြန္ျမင့္ျမတ္သည္
က်င့္တတ္ျမန္စြာ တုိးတက္ပါ၏။
စာဖတ္သူကုိခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္….
ပီတိ(ေပၾကီး)