သက္ဆိုင္သူသိေစသား

နွင္းပြင့္ကေလးမ်ားေျမျပင္ေပၚသို႔တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်ေနေလ၏။
ေလေျပညွင္းရဲ့ေဆာ့ေသြးမႈေၾကာင့္ေဆာင္းတြင္းရဲ့အေအးဓါတ္ကပိုကဲလို႔ေနေပသည္။
ထိုအခါမထင္မွတ္ပဲၿငီးသံတစ္ခုက်ေနာ့နားထဲမွာၾကားလိုက္ရသည္။
"ဟင္း...ခ်မ္းလိုက္တာ....ခ်မ္းလိုက္တာ"
ဟုတ္ပါသည္က်ေနာ္ၾကားလိုက္ရတာေမ့ရဲ့ၿငီးတြားသံပါလား
က်ေနာ္ေမးလိုက္သည္"ေမ....အရမ္းခ်မ္းေနလားဟင္"
ေမက်ေနာ့ကိုစကားမေျပာပါေခါင္းေလးသာအတြင္တြင္ညိတ္ေနေတာ့သည္။
က်ေနာ္လည္းေမေႏြးေထြးေစဖို႔ခပ္တင္းတင္းေလးဖတ္ထားေပးလိုက္သည္။
ခဏၾကာေတာ့က်ေနာ္မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖစ္သြားသည္။
ေမရဲ့ကိုေတြအရမ္းပူေနပါ့လား
က်ေက်ေနာ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိအေတြးတို႔ေယာက္ယက္ခတ္သြားသည္။
"ဟူး....ဟူး"သက္ျပင္းမႀကီးတစ္ခ်က္ခ်ကာစဥးစားမိလိုက္သည္။
က်ေနာ္တို႔ရြာေလးသည္ၿမိဳ႕နဲ႔အလွမ္းကြာလွေပသည္။
ေဆးရုံေဆးခန္းမ်ားလည္းမရွိ၍ရွိတဲ့ေဆးေလးတိုက္ကာ
ေမတစ္ေယာက္အျမန္ဆုံးသက္သာပါေစဟုသာရင္တမမဆုေတာင္းေနရေလသည္။
ဒါေပမဲ့က်ေနာ့ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါ
ေမရဲ့ခံစားမွဳကပို၍သာဆိုးလာခဲ့ေလသည္။
ေမ့ကိုၾကည့္ကာက်ေနာ္အရမ္းဝမ္းနည္းလာမိသည္။
ေမရယ္....ေမခံစားေနရတာေတြေမာင္သာအစားထိုးဝင္၍သာခံလိုက္လို႔ရရင္ေမာင္ခံလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ
ေမရယ္....ေမခံစားေနရတာေတြအျမန္ဆုံးေျပာက္ကင္းပါေစေတာ့ကြာ။
က်ေနာ္ဆုေတြသာအႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းေနမိေလသည္။
က်ေနာ္ဆုေတြဘယ္ေလာက္ပဲေတာင္းေနပါေစ..ေမ့ရဲ့ခံစားမႈကသာ၍ဆိုးလာခဲ့ပါသည္။
ေမရယ္....ေမာင့္ရဲ့ဘဝထဲကထြက္ခြာမသြားပါနဲ့ေနာ္
က်ေနာ္အခါခါေရရြတ္ေနခဲ့ေပမဲ့ကံၾကမၼာတရားကရက္စက္စြာၿဖင့္ခြဲခဲ့ပါသည္။
ေမရယ္...ေမာင္တို႔ရဲ့တိုးတက္မႈေနာက္က်ခဲ႔ေသာ
လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈမေကာင္းခဲ႔ေသာ
သည္လိုအျဖစ္ဆိုးေတြမွ...ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ကင္းေဝးေစဖို႔ေမာင္တတ္စြမ္းသမွ်ႀကိဳးစားေနပါတယ္ေမရယ္
အင္းတေျဖးေျဖးနဲ႔ရာသီေတြေျပာင္းႏွစ္ေတြလည္းေျပာင္းလည္းလာခဲ့တာ
ေမတစ္ေယာက္ထြက္ခြာသြားခသည္မွာအႏွစ္(20)ပင္ရွိခဲ့ပါၿပီ။
ေမရယ္....ရာသီစက္ဝန္းႀကီးလည္ကာႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲၾကာျမင့္ပါေစ
ေမ့အေပၚထားတဲ့ေမာင့္ရဲ့ေမတၲာေတြဟာ
နုပ်ိဳလတ္ဆတ္စြာနဲ႔တည္ရွိေနပါတယ္ကြယ္။