ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာသယ္ရင္းေလးမ်ား မင္လာပါေနာ္။
:P
ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုၾကီးပါလိမ့္လို႕ ထင္ေနၿပီမလား။ ျဖစ္ရမယ္ေလ။ ဟဲဟဲ။ အထင္ေတာ့ၾကီး ေတာ္ မမူလိုက္ၾကပါနဲ႕။ မမေမက သာမန္ရိုးရိုးလူတန္းစားေလးပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားလည္း မဟုတ္ရပါဘူး။ လူေတာ္လူတတ္ၾကီးလည္း မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သို႕ေပမယ့္ေပါ့ေလ မေျပာမၿပီး မတီးမျမည္ဆုိသလို ေျပာခ်င္တာ ေလးေတြ ေပၚလာေတာ့လည္း ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။
ကဲကဲ မမေမနဲ႕ ဘယ္လို ပဋိပကၡေလးေတြျဖစ္လဲဆုိတာ အျပဳသေဘာေလးနဲ႕ ဆက္လက္ၿပီး ဖတ္ေပးၾကပါအံုးေနာ္။ J
================================================================================
တစ္ေန႕သ၌ ကၽြန္မ မမေမ တစ္ေယာက္ အေဒၚျဖစ္သူ ေနမေကာင္းလို႕ ေဆးသြားကုတယ္ဆိုလို႕ အိမ္သြားေစာင့္ ရင္း အဘြားျဖစ္သူကို ျပဳစုေပးခဲ့တဲ့တစ္ရက္မွာေပါ့…
ဗုဒၶံပူေဇမိ၊ ဓမၼံပူေဇမိ၊ သံဃံပူေဇမိ၊ --------------------------------------------------------------------------
“ပါဏာတိပါတာ ေ၀ဒါမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဓိရာမိ”
“ငါ မင္းကို သတ္ခ်င္တယ္~~~~~~~~~~~~~~~~ ငါမင္းကို သတ္ခ်င္တယ္~~~~~~~~”
“ဟဲ့ ပလုတ္တုတ္! ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း”
ဘြားေလးက အိမ္ေရွ႕ဘုရားခန္းမွာ သူ႕အသတ္မသတ္ပါဘူးတဲ့
ဧည့္ခန္းက သေကာင့္သား (၄)ေကာင္က ငါမင္းကိုသတ္ခ်င္တယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ မလိုက္ဖက္တဲ့ အေနအထားပါ။
မမေမလည္း မမေမရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ၀င္ပါရပါေတာ့တယ္။
“ဟဲ့ ဖိုးသားတို႕ နင္တို႕ဘာျဖစ္ေနလဲ။ ဘြားေလး ဘုရားရွိခိုးေနတယ္ေလ။ မနက္ေစာေစာစီးစီး တကယ္ပဲ”
“အာဗ်ာ ! ေဒၚမမေမတို႕ကေတာ ့လုပ္ၿပီ။ ေစာေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ အႏုပညာခံစားတာဗ်။”
“ေအးေလ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီရေနၿပီဗ်။ ဘယ္သူက မနက္ေစာေစာစီးစီး MUSI နဲ႕ ႏွဳတ္ဆက္တာကို ပိတ္ပင္ထားလို႕လဲ”
“ဘယ္လို ဘယ္လို”
ကၽြန္မ နားပင္ ကၽြန္မ မယံုခ်င္။ ေျပာလိုက္တဲ့စကားက အၾကီးၾကီး။ အၾကီးၾကီးမွ မဟာစကားၾကီးစကားက်ယ္ ပါ။ ဘာတဲ့ “ဒီမိုကေရစီ” ဆိုပါလား
ကၽြန္မလည္း ပစိပစပ္မ်ားတဲ့ အပ်ဳိၾကီးပီပီ
“ဘာရယ္ ဘာရယ္။ နင္တို႕ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။ ဒီမိုကေရစီရတာနဲ႕ ေစာေစာစီးစီး အလိုက္မသိ ေအာ္ဟစ္ေနတာနဲ႕ ဘာဆိုင္လဲ။ နင္တို႕ ဒီမိုကေရစီဆိုတာေရာ နားလည္လို႕လား။ လူမွဳေရးေရာ သိရဲ႕လား ဟင္”
“အာဗ်ာ။ ဘာေတြလာေပါက္ေနတာလဲ။ ဒီမွာ ဖီးလ္ငုပ္တယ္။ ငါတို႕ႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီ ရေနေပမယ့္ ဖိုးသားတို႕ အိမ္ဒီမိုကေရစီ မရေသးဘူး။ လာ ငါတုိ႕ အိမ္လစ္မယ္ကြာ။ ဘြားေတာ္ၾကီးက ပြစိပြစိနဲ႕”
“အံမယ္ေလးေလး ၾကားလို႕မွ ေကာင္းၾကရဲ႕လား။ နင္တို႕ ဒီမိုကေရစီကို ဘယ္ေလာက္နားလည္လို႕လဲ. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” (ငါ့ကိုမ်ား ဘြားေတာ္ၾကီးတဲ့ ၂၆ ႏွစ္က ဘြားေတာ္ၾကီးလားဟင္း )
ကၽြန္မ မမေမရဲ႕ စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ေသးပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သား သေကာင့္သားေလး (၄) ေကာင္ဂစ္တာၾကီးကိုင္လို႕ ခုန္ေပါက္ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။
==========================================================
တစ္ခုေသာ ညေနခင္းေလးတစ္ခုမွာေပါ့။
“မမေမ မ်ဳိးတို႕အိမ္မွာ မနက္ျဖန္အလွဴ လိုက္ၿပီး ညအိပ္ကူညီၿပီး လုပ္ေပးပါလားဟင္”
မမေမနဲ႕ အရင္တည္းက ခင္မင္းရင္းစြဲလည္းရွိ။ မမေမကိုလည္း အားကိုးတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္မို႕ သြားေရာက္ကူညီေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
“မမေမကိုေတာ့ နည္းနည္းအားနာတယ္။ မ်ဳိးတို႕ရပ္ကြက္က လူေပါင္းစံု။ အလႊာစံုရွိေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ဆူတယ္။ မမေမရဲ႕“
“အင္း ရပါတယ္ေလ။ ကုသိုလ္ေရးမို႕ လက္မေႏွးပဲ ကူညီပါ့မယ္။ တစ္ညပဲအိပ္ရမွာကို“
ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္း ရံုးဆင္းေတာ့ မ်ဳိးဆိုတဲ့ ကေလးမေနတဲ့ ရပ္ကြက္ကို ကၽြန္မ လုိက္ပါ လာခဲ့ပါတယ္။ ေနညိဳ၇င္ ေလၿပိဳတယ္ ဆိုတာ ခုမွ မမေမ တကယ္မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႕ဖူးေတာ့တယ္။
“ေဟ့….. ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ ကိုယ္ေသာက္တာ ဘယ္ေခြးမွ လူမထင္ဘူးကြ“
“ဟဲ့ပလုတ္တုတ္”
မမေမရဲ႕ ဒုတိယအၾကိမ္ ပလုတ္တုတ္ သံပါ။
“ငါတို႕ႏိုင္ငံၾကီး ဒီမိုကေရစီရေနၿပီ။ ဘယ္ေကာင္ဘာေျပာခ်င္လဲ။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္ေသာက္တာ။“
“ဟုတ္တယ္ကြ။ ငါတုိ႕ဘာသာေသာက္တာ။ ဘာျဖစ္လဲ ေအ့? ? ?”
ျမတ္စြာဘုရား။ အရက္သမား အရက္ေသာက္ၿပီး မူးတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခုၾကားရတာေတြက ဆန္းေနပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီရတာနဲ႕ အရက္သမား အရက္မူးတာ ဘာဆိုင္လို႕တုန္း။ အံ့ၾသခ်က္က ကမ္းကုန္ဆိုသလိုပါပဲ။
ကၽြန္မ မမေမ တစ္ေယာက္ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႕ မ်က္လံုးေလး အ၀ိုင္းသား ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႕ ၾကည့္ေန လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ သူတို႕လည္းသြားၿပီး ဆရာတတ္လို႕ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေတာ္ၾကာ ျပန္ရစ္မွျဖင့္ ေျပးေပါက္ မွားေနမယ္။
ခက္တာက ခုခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေတြ စတင္ေနၿပီ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို လက္ကမ္းၾကိဳလို႕ စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ဖို႕ ျပည္သူေတြအားလံုးၾကိဳးစားပမ္းစားနဲ႕ ဦးေဆာင္သူေတြနဲ႕ လက္တြဲသင့္ေနတဲ့အခ်ိန္။
အရက္မူးၿပီး လမ္းေပၚေလွ်ာက္ ဒီမိုကေရစီ။ ဒီမိုကေရစီ နဲ႕ ေအာ္ေနတာေတာ့ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးထင္ပါ့။
သို႕ေပမယ့္ သို႕ေပမယ့္ေပါ့ကြယ္။
==========================================================
ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ့
“ထူးျမတ္ အျပင္သြားရင္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ယူသြားအံုး။ ယာဥ္ထိန္းရဲ (Traffic Policeman) နဲ႕ေတြ႕လို႕ ပိုက္ဆံကုန္ေနအံုးမယ္”
မမေမတို႕ လမ္းထဲက အသိတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ မွာ SOFTWARE တစ္ခ်ိဳ႕ထည့္ေပးဖို႕ အကူအညီ ေတာင္းထားလို႕ သြားထည့္ေပးေနတုန္းၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံပါ။
“ရပါတယ္ဗ်ာ။ သားတို႕ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ရေနၿပီပဲကို မေဆာင္းလည္းရတယ္။ ဖမ္းရင္ ျပန္ေျပာလိုက္မယ္“
ဗုေဒၶာ
ကၽြန္မ မမေမ မ်က္လံုးအစံုေတာင္ ျပဴးထြက္မတတ္အံ့ၾသသြားရျပန္ပါၿပီ။ ၾကားလိုက္ရတာ ကၽြန္မ နားမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕။
“ရရ မရရ ေဆာင္းသြား။ ဦးထုပ္ကို။ ေတာ္ၾကာပိုက္ဆံကုန္ေနအံုးမယ္“
“ထူးျမတ္ရယ္။ စည္းကမ္းမဲ့ ဦးထုပ္မေဆာင္းတာနဲ႕ နင္ေျပာတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ဘာဆိုင္တုန္း”
“အာဗ်ာ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ရွိဳးပ်က္တယ္။ လစ္ၿပီ”
“ဟဲ့ ဟဲ့ အႏၱရာယ္ေလ အႏၱရာယ္ ေအာ္. !@#$%^&*()__+”
ကၽြန္မ မမေမ တစ္ေယာက္သာ သူ႕အေမနဲ႕ စကားေတြေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးက်န္ခဲ့တယ္။ ဒင္းေလးကေတာ့ ဒီမိုကေရစီရၿပီဆိုၿပီး ဦးထုပ္မေဆာင္းပဲ ထြက္သြားေလရဲ႕။
ေခတ္ကာလ သားသမီးေတြမ်ား ဆိုင္တယ္မဆိုင္တယ္အသာထား။ နားလည္တာ မလည္တာ အသာထား။ ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနၾကပါေရာလား။
ေခတ္သစ္ ဒီမိုကေရစီ မင္းသားေလး ထူးျမတ္တစ္ေယာက္ ည ၈ နာရီေလာက္မွာ စည္းကမ္းမဲ့ ဒီမုိကေရစီ တန္ခိုးနဲ႕ ေဆးရံုၾကီးမွာ ေခါင္းကြဲလို႕ ခ်ဳပ္ရပါေလေရာရွင္
==========================================================
မမေမ ေျပာခ်င္တာက …………..သူတို႕ေျပာေနတာ မွန္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေခတ္အခါၾကီးနဲ႕ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ လူမွဳအခြင့္အေရးေတြ၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ မမေမလည္း လိုခ်င္တာေပါ့။ သူမ်ားေတြထက္ေတာင္ ပိုလိုခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ စည္းကမ္းမဲ့တာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖာ္အခၽြတ္ေတြ၀တ္ၿပီး ေခတ္ရဲ႕ ေရွ႕ကို လြန္လြန္ကဲကဲ ေရာက္ေနတာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ပါဘူး။
ပြင့္လင္းပါ။ အရွက္မမဲ့ပါေစနဲ႕။
လိုခ်င္တဲ့ သမာ ေလာဘ ရွိပါ။ မတရားလိုခ်င္တဲ့ ၀ိသမာေလာဘမရွိပါေစနဲ႕။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါ။ စည္းကမ္းမမဲ့ပါေစနဲ႕။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ပါေစနဲ႕။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ စည္းကမ္းမဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အရမ္းသိ။ အရမ္းတတ္ေနလို႕မဟုတ္ပါဘူးရွင္။ အမ်ဳိး၊ဘာသာ၊သာသနာအတြက္ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီ လူငယ္ေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႕ပါ။
မမေမလည္း ၿပီးျပည့္စံုေနတဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကိဳးစားလွ်က္ပါ။ ၾကိဳးစားဆဲပါလို႕ ေျပာရင္း
စိတ္သေဘာထားခ်င္းေလးမ်ား မတိုက္ဆိုင္ခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္ရင္း
တစ္ပါးသူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ စိတ္ရင္းႏွင့္အားထုတ္သူသည္ ကိုယ္တိုင္ေပ်ာ္ရႊင္ရသူသာျဖစ္သည္။
