“ညည္း ေငြ ၂ ေသာင္း လိုခ်င္ယင္ေတာ့ ဒီအထိ ျဖတ္မွရမယ္ေအ့”
ဆိုင္ပိုင္ရွင္ မေအးမြန္က စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ပံုစံနဲ႔ ခတ္ဆတ္ဆတ္ေလးေျပာလိုက္ေတာ့ ျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မယ့္ ခင္ေမျဖိဳးတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာတယ္။
ခင္ေမျဖိဳး အရမ္းဝမ္းနည္းေနမိျပီ။ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ထိ တယုတယနဲ႔ ပိုးေမြးသလို ေမြးလာခဲ့ရတဲ့ သူ႔ဆံပင္အရွည္ၾကီးေတြအတြက္ သူ႔တစ္သက္လံုး ဂုဏ္ယူခဲ့ဖူးတာေပါ့။ ညိဳေမာင္းယိမ္းႏြဲ႕ေနတဲ့ ဆံစေတြဟာ သူမရဲ႕ခါးအထိ အိစင္းက်ေနေပမယ့္ အခုေတာ့ ဒီဆံပင္ေတြအတြက္ဘဲ သူ မ်က္ရည္က်ေနရပါျပီ။ သူ အခု .. အင္းစိန္ေစ်းထဲက ဆံပင္အဝယ္ဒိုင္တစ္ခုမွာ လည္စင္းေပးေနရျပီ။
“ဘဝေစ်းခ်ိဳလို႔ ညီမေလးငိုတယ္ ေနညိဳပါျပီကြယ္”
(ေအာင္ခ်ိမ့္)
ခင္ေမျဖိဳးဆိုတာ ဓါတ္ပံုေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္လား၊ တက္သစ္စမင္းသမီးတစ္ေယာက္လားလို႔ ခင္ဗ်ား မေမးလိုက္ပါနဲ႔။ ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုးတစ္ခုက သူလိုကိုယ္လို .. အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုအလုပ္သမေလးတစ္ေယာက္ပါဘဲ။ “ဆံႏြယ္ေလးေတြ သံစဥ္ေတးလိပ္ျပာ...” ဆိုတဲ့ R ဇာနည့္သီခ်င္းကို သူ အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔ဆံႏြယ္ေတြအတြက္လည္း ပီတိျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ့သည့္သီခ်င္းသံၾကားရခ်ိန္မွာ ၾကည္ႏူးခဲ့ရတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးေတြဟာ ဒီညေနခင္းမွာ ျပီးဆံုးသြားပါေတာ့မယ္။ ကဲ .. ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုခံစားရသလဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ဆံပင္ျဖတ္တဲ့ကိစၥေလးကို ေရးၾကီးဂြင္က်ယ္ လုပ္ေနတယ္လို႔ေတာ့ အျပစ္တင္မေစာနဲ႔ဦး။ ခင္ေမျဖိဳးအေၾကာင္း ဆက္ဖတ္လိုက္။
“က်မ ေငြ ၂ ေသာင္းမယူေတာ့ဘဲ ဆံပင္ကို ဒီအတိုင္းဘဲထားလိုက္ရေတာ့မလားဟင္...”
ေဝခြဲမရႏိုင္ေသးတဲ့ ဒြိဟစိတ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္မိေသးတယ္။
ဟင့္အင္း.. မျဖစ္ဘူး။ ဒီပိုက္ဆံရမွ အေမ့ကို ေစ်းဖိုးေပးႏိုင္မွာ ...။
“ကဲ...ကဲ... မဟိုဝွာ ..၊ သိပ္ျပီးလည္း စဥ္းစားမေနနဲ႔။ ေငြ ၂ ေသာင္းလိုခ်င္ယင္ေတာ့ ဒီအထိ ျဖတ္ရမယ္။ ညည္းလိုခ်င္တဲ့ ဂုတ္ဝဲေလးဆိုယင္ေတာ့ ၄ စင္တီမီတာေလွ်ာ့ျဖတ္ေပးမယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ေသာင္းရွစ္ေထာင္ဘဲ ရမွာေနာ္”
မေအးမြန္စကားအဆံုးမွာေတာ့ ခင္ေမျဖိဳး ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။ အာရွရဲ႕ အမြဲဆံုးတိုင္းျပည္မ်ားစာရင္းမွာ ထိပ္ပိုင္းက်က်ပါဝင္တဲ့ ဗမာျပည္မွ အစက္အေပ်ာက္ေလး ခင္ေမျဖိဳး၊ ေန႔စဥ္ ၁.၃၅ ေဒၚလာဘဲ ဝင္ေငြရွိၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ့လူဦးေရရဲ႕ ၄ ပံု ၁ ပံုထဲမွာ အစက္အေပ်ာက္ေလးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ခင္ေမျဖိဳး၊ ဟုတ္ကဲ့ .. လက္တေလာေငြေၾကးအခက္အခဲကို လက္ငင္းေျဖရွင္းႏိုင္မယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္ျဖတ္ေရာင္းျခင္းအမႈကိုဘဲ ခင္ေမျဖိဳးတစ္ေယာက္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရပါျပီ။ ဟုတ္ပါတယ္.. ခင္ဗ်ားကို ၾကိဳေျပာျပထားသလို ခင္ေမျဖိဳးဟာလည္း ဒုလႅဘတစ္ခုနဲ႔ အစက္အေပ်ာက္ကေလးမဟုတ္လား။
ခင္ေမျဖိဳး အေမက ေဂါက္ကြင္းတစ္ခုမွာ ေန႔စားခ ၃၀၀၀ က်ပ္နဲ႔ ကယ္ဒီထမ္းတယ္။ မိုးရာသီမွာ အူမစိုေစတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုမို႔ ခင္ေမျဖိဳးတို႔အိမ္မွာ ပံုးေၾကာင္ေနျပီ။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုအလုပ္သမေလးအတြက္ ဒီလိုမိုးရာသီမွာ အရာရာဟာ ခက္ခဲဘိေတာင္း။ လကုန္ယင္ ခင္ေမျဖိဳးလခ ေငြငါးေသာင္းရမယ္။ ဒါေပမယ့္ လတ္တေလာမွာ ေငြလိုတယ္။ ပါတိတ္ဖိုးမဟုတ္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးဝယ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး၊ ထမင္းစားဖို႔၊ ဝမ္းဝရံုကေလးအတြက္ ေငြလိုေနတယ္။
______________________________________________
“ဒီဆံပင္ျဖတ္စေတြကို ရန္ကုန္၊မႏၲေလးမွာ ရွိတဲ့ ဆံပင္တုစက္ရံုေတြကို ျပန္သြင္းရတယ္ခင္ဗ်။ အဲ့ဒီစက္ရံုေတြကမွတစ္ဆင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို တင္ပို႔ၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ တရုပ္ျပည္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ .. က်ေနာ္တို႔ဗမာႏိုင္ငံလို ဆံပင္အေရာင္ခ်င္းတူၾကတဲ့ စင္ကာပူတို႔ ထိုင္းတို႔ အိႏၵိယတို႔ ပါကစၥတန္တို႔ ကိုလည္း တင္ပို႔တယ္ခင္ဗ်။”
အင္းစိန္ေစ်းထဲက ဆံလိုက္မုဆိုးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုဖိုးခြားက အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပပါတယ္။
“ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ဆံပင္တုေတြကလည္း လႊတ္ျပီး အဝယ္လိုက္သကိုးဗ်ာ။ ႏိုင္ငံၾကားက အမွာေတြမ်ားေလေလ၊ က်ေနာ္တို႔လို ဆံလိုက္မုဆိုးေတြလည္း အူစိုေလေလေပါ့ဗ်ာ။ အခု က်ေနာ္တို႔ေစ်းထဲမွာ ဆံပင္အဝယ္ဒိုင္ အနည္းဆံုး ၇ ဆိုင္ေလာက္ရွိေနျပီ။ အျပိဳင္အဆိုင္မ်ားတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ပံုမွန္အတိုင္းဆို တစ္ေန႔ကို ေခါင္းဆယ္လံုး ရသဗ်။
အဲ .. စေန၊ တနဂၤေႏြလို ေန႔မ်ိဳးဆိုယင္ ေခါင္း ႏွစ္ဆယ္၊ သံုးဆယ္အထိ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ သၾကၤန္ဆို လုပ္ငန္းကိုင္ငန္း လႊတ္ေကာင္းသဗ်ိဳး။ ဗမာမိန္းကေလးေတြ သီလရွင္ဝတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ဒီဆိုလိုေတာ့လည္း က်ဳပ္တို႔အလုပ္က ကုသိုလ္လည္းရ၊ ဝမ္းလည္းဝတဲ့ သမာအာဇီဝဘဲ မဟုတ္လားကိုယ့္ၾဆာေရ႔ ”
ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဗမာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြဟာ ဗမာ့ရိုးရာသၾကၤန္ပြဲေတာ္ကာလအတြင္းမွာ သီလရင္ဝတ္ၾကပါတယ္။ သီလရင္အျဖစ္ ကတံုးမတံုးခင္ မိမိတို႔ရဲ႕ ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ေရာင္းခ်ျပီး ရရွိလာတဲ့ေငြေၾကးမ်ားနဲ႔ အလွဴအတန္းလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အင္တမန္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရိုးရာအေလ့စရိုက္ေလးတစ္ခုေပါ့။ လက္ရွိအခ်ိန္ထိေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ဆံပင္ရွည္ယဥ္ေက်းမႈဟာ အျမစ္တြယ္ေနဆဲပါဘဲ။
________________________________________________________
နာမည္ေက်ာ္ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ဟာ အရင္းအျမစ္ေပါၾကြယ္ဝတဲ့တိုင္းျပည္ေလးကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစကာ ထင္တိုင္းၾကဲစိုုးစံေတာ္မူခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တေဇာက္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ၾကီး ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ တံခါးပိတ္ဝါဒေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈရိုက္ခတ္ခံရျခင္းလည္း သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ အင္း ... ေပၚလီယာနာထံုး ႏွလံုးမူလို႔ အဲ့သလိုဘဲ ေကာင္းကြက္ေလးရွာၾကံေတြးရမလားေတာ့ မသိဘူး။ ေယာနိေသာ မနသိကာရ လို႔ ဆိုေလတယ္မဟုတ္လားဗ်။ ဟဲဟဲ...ဟဲ ။
ဆံပင္၊ အသား၊ အေရ၊ အ႐ိုး၊ အရြယ္ ဆိုတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသမီးတို႔ရဲ႕ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာထဲ အပါအဝင္အျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆံပင္ရွည္ လွလွထားႏိုင္ၾကတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားဟာ အင္မတန္က်က္သေရရွိလွေပရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ က်က္သေရဟာလည္း အသျပာေငြေၾကးေၾကာင့္ ဆံပင္တုစက္ရံုမွတစ္ဆင့္တိုင္းတစ္ပါးပို႔ကုန္ ဘဝသို႔ေျပာင္း၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ ဝမ္းဗိုက္အက်ိဳးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားေငြရွာေပးေနတာ သိရေတာ့ ခင္ဗ်ား ရင္မနာရဘူးလား ရဲေဘာ္။
ခင္ဗ်ား ၾကားဖူးလိုက္သလားေတာ့ မသိဘူးကိုယ့့္ၾဆာေရ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ဗမာျပည္အလည္ပိုင္း အေလာင္းေတာ္ကႆပဘုရားမွာ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အလွဴပြဲၾကီးတစ္ခုအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ၾကားဖူးသလား။ ဗမာအမ်ိဳးသမီး ၁ သိန္းေလာက္ သူတို႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြ ျဖတ္ၾကတာ ၂ တန္ခြဲ ရသတဲ့ဗ်ာ။ အဲ့ဆံပင္ေတြ ေရာင္းလို႔ရတဲ့ေငြနဲ႔ တံတား ၁၆ စင္း ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ၂၆ မိုင္ရွည္တဲ့ လမ္းတစ္ေၾကာင္း ေဖာက္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုင္း... သာဓု .. သာဓု .... သာဓု လို႔သာ ခပ္ရဲရဲၾကီး က်ဴးရင့္လိုက္စမ္း ရဲေဘာ္။ ဟို မေအေဘးၾကီးေတြလို ကြန္ကရစ္လမ္း ၁ျခမ္းခင္းေပးျပီး မဲလိမ္ထည့္ခိုင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ အပံုၾကီး မကြာဘူးလားခင္ဗ်ာ ? ဟင္ ... ?
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုရင္နာစရာေကာင္းတာကေတာ့ .. ဆံပင္ျဖတ္ေရာင္းတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသမီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ .. သူတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးလိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပါဘဲဗ်ာ။
____________________________________________________
အသက္ ၂၂ ႏွစ္ဘဲ ရွိေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္မေအ မမ်ိဳးခင္က ဂလိုေျပာျပသြားတယ္။
“ က်မ ကေလးအတြက္ ႏို႕မႈန္႔ဗူး ဝယ္ခ်င္လို႔ပါရွင္...” ... တဲ့။ မ်ိဳးခင့္ ေယာကၤ်ားက တစ္ေန႔ဝင္ေငြ ၄ ေထာင္ ရတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားေပါ့။ မ်ိဳးခင္ အခုလို ဆံပင္ျဖတ္ေရာင္းလို႔လည္း သူ႔ေယာကၤ်ားက အခ်စ္ေလ်ာ့သြားမယ္မထင္ပါဘူးတဲ့။ အင္း.. ခမ်ာမ်ားလည္း လိုအပ္လို႔ ရင္းၾကရတာဘဲ မဟုတ္လားကိုယ့္ၾဆာေရ ...။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာ ဆံပင္ဒိုင္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မယ္လို႔ ဆံကုန္သည္ၾကီး ကိုထြန္းေအးက ခန္႔မွန္းျပတယ္။
“တစ္ေနရာတည္းမွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အဆင္မေျပဘူးဗ်။ အဲ့သာေၾကာင့္ ဗမာျပည္အႏွံ႕အဝယ္ေတာ္ေတြလႊတ္ျပီး ဆံပင္ေတြကို ေကာက္သင္းေကာက္သလို စုၾကရသဗ်ိဳ႕၊ ေငြလဗ်ာ..၊ ေငြ ... ၊ ေငြ ...။ အေျခအေနမဟန္တဲ့ အိမ္ေထာင္စုေတြအတြက္ ဒီနည္းကလည္း အသက္ရႈစရာ ဂယ္ေပါက္တစ္ခုဘဲ မဟုတ္လား ကိုယ့္ၾဆာေရ...” .. တဲ့။ ကိုင္း ... ကိုယ္က ဘာမ်ားေကာ ေျပာႏိုင္ပါဦးမည္နည္း..ေပါ့။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ “ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ညတစ္ညတို႔” ေအာင္လင္းရဲ႕ “ငါးက်ပ္တန္တစ္ရြက္” တို႔၊ သိန္းေဖရဲ႕ “ဒုတိယတန္းမွာ တစ္ေနရာ” တို႔ကို .. ခင္ဗ်ား သတိရမသြားမိဘူးဆိုယင္ က်ေနာ့္ပါးကို လာရိုက္လွည့္ဗ်ာ။
_______________________________________
ကိုေသးစိမ္အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားဟာ အပီအျပင္ ရုပ္လံုးေပၚလာျပီလား....
မိတ္ေဆြ .. ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုထင္သလဲ ..၊ ေျပာင္းလဲမႈဟာ အစစ္အမွန္လား?
ဒါမွမဟုတ္ အယင္ေခတ္ကလိုဘဲ စာရြက္ေတြေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ျပေနဆဲ ဗမာအစိုးရတစ္ရပ္ဘဲလား။
ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုေတြးျပီး က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုရွင္းျပမလဲေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ မေျပာတတ္ေသးတဲ့ (ဝါ) မေျပာရဲေသးတဲ့ (ဝါ) မေျပာအပ္ေသးတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုတာၾကီးကို ... အင္းစိန္ေစ်းက ဆံပင္အဝယ္ဒိုင္ပိုင္ရွင္ မေအးမြန္က ေဟာသလိုေျပာသြားပါေရာဗ်ာ...။
“အေျပာင္းအလဲ ... ။ ဟုတ္လား? ။
တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ကားအသစ္ေတြ စီးေနၾကျပီ။ တိုက္အသစ္အိမ္အသစ္ေတြမွာ ဒူးႏွန္႔ေနၾကျပီ။ အဲ့တာမ်ိဳးကို ေျပာင္းလဲတယ္ေျပာယင္ေတာ့ ေျပာင္းလဲပါတယ္ေပါ့့ရွင္။
ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ေအာက္ေျခလူတန္းစားအမ်ားစုအဖိုေတာ့႔ ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပါဘဲလို႔..။ ဒါေပမယ့္ .... အေျပာင္းအလဲဆိုတာၾကီးကို က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပါဘဲ”
က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ Shawshank Redemption ထဲမွာ က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ေမာ္ဂန္ဖရီးမန္းက က်ေနာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဒိုင္ယာေလာခ့္တစ္ခု ေျပာသြားတယ္။
“Hope is a good thing” တဲ့။
မလွဘူးလားရဲေဘာ္ ?