ငါေက်နပ္မိပါတယ္..

ငါဟာ မနက္တိုင္းဖုန္းဆက္ျပီး နင့္ကိုအိပ္ရာႏိုးခြင့္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး နင္နဲအျပင္သြားရင္   နင့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားခြင့္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္သလို.. နင့္မိဘေတြနဲရင္းရင္းႏွီးႏွီးစကားေျပာခြင့္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္လဲမဟုတ္ခဲ့ဘူး ..    ဖုန္းလာလို ့နင္မအားရင္ နင့္ဖုန္းကိုယူျပီး Hello ထူးေပးပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္ဘူး .. ငါဟာ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးျခင္းမခံခဲ့ရဘူးသလို .. ငါဟာ နင္ခ်စ္ရသူပါလို ့ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မသိခဲ့ပါဘူး ...ဒါေပမယ့္ ငါေက်နပ္ပါတယ္...  ငါ ျမတ္ႏိုးတဲ့နင့္ရဲ့ေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေလးေတြကိုေတာ့  ငါအနီးကပ္ရင္ခံုရင္းၾကည္ႏဴးခဲ့ရဘူးတယ္ ..                                                                                                                           ငါ့ေဘးမွာ အခုိက္အတန္ ့ တစ္ခုအထိ နင္အတူရွိေနခဲ့ဘူးတယ္ ..မိုးေတြရြာတဲ့အခ်ိန္ထီးမပါလို ့.. ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္အတူလက္တြဲျပီး မိုးရြာထဲမွာ ေျပးလႊားကခဲ့ဘူးတယ္.. ငါေနမေကာင္းတဲ့ေန ့မွာ နင္စိတ္ပူျပီး ငါ့ကိုအသိမေပးပဲ  ငါ့ဆီေရာက္လာခဲ့ဘူးတယ္ .. အခိုက္အတန္ ့တစ္ခုအထိ နင္ငါ့ကို ေသခ်ာဂရုတစုိက္ရွိခဲ့ဘူးတယ္...                                                                    ကံၾကမၼာကဆံုေတြ ့ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ငါတစ္ဘ၀လံုးစာခ်စ္မိသြားမယ့္သူဟာ ဒီလိုပံုစံေလးပါလားလို ့ နင့္မ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ရင္း ငါၾကည္ႏူးခဲ့ဘူးတယ္ေလ... ငါလက္ခံထားျပီးသားပါ ... ေလာကမွာ တခ်ိဳ ့အခ်စ္ေတြဟာ  ေတြ ့ဆံုခ်ိန္ေနာက္က်တတ္လြန္းတယ္ဆိုတာကိုေပါ့...   အခု စြန္ ့လႊတ္ဖို ့အခ်ိန္ေရာက္လာလို ့ နင္ငါ့ကိုစြန္ ့လႊတ္ခဲ့ေပမယ့္.. ငါေက်နပ္မိပါတယ္.. ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့.. ငါဟာ  အေစာကတဲက တစ္ခ်ိန္မွာခြဲခြာရမယ္ဆိုတာသိခဲ့ရက္နဲ ့ နင္နဲ ့ဆံုစည္းခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့မိလို ့ပါပဲ...