ေရႊျမိဳ ႔ေတာ္မွ အက္ဒမင္အကို အမမ်ား၊ ခ်စ္ညီမေလးရဲ ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ေသးသူ မန္ဘာမ်ား အားလံုးကို မဂၤလာပါလို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါရေစ…
ကၽြန္မတို႔ရဲ ႔ ေရႊျမိဳ ႔ေတာ္ဆိုဒ္မွာ ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးရင္းနဲ႔ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကမယ္လိ္ု႔လဲ ထင္ပါတယ္…
ကေလာင္ရွင္ေတြကလည္း တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ လက္စြမ္းေတြ ျပေနလိုက္ၾကတာ လိုက္လို႔ကို မမွီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး…
တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ့ စာေရးသူ သီးသန္႔ျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိဳ ႔က်ေတာ့လည္း စာဖတ္ပရိသတ္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္…
ေရးတဲ့သူရွိမွ ဖတ္တဲ့သူဆိုတာေပၚေပါက္လာသလို၊ ဖတ္တဲ့သူေၾကာင့္လည္း ေရးတဲ့သူေတြ မ်ားျပားလာရျခင္းပါ…
ကၽြန္းကိုင္းမွီ၊ ကိုင္းကၽြန္းမွီဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေနာ္…
ဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္မ ေတြ႔ျမင္မိတာေလးတစ္ခုကို အေၾကာင္းျပဳရင္း အက္ဒမင္ အမတစ္ေယာက္ကလည္း ခ်စ္ညီမေလး စာမေရးတာ ၾကာျပီေနာ္လို႔ သတိေပးလာတဲ့အတြက္ ဒီပို႔စ္ေလးေရးဖို႔ စိတ္ကူးမိတာပါ…
ကၽြန္မတို႔ ေရႊျမိဳ ႔ေတာ္ ဆုိဒ္မွာ စာေရးသားၾကတဲ့ စာေရးဆရာ၊ စာေရးဆရာမေတြ အရမ္းေတာ္ၾကပါတယ္…
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ရတာလဲဆိုေတာ့ သူတုိ႔ေရးတဲ့စာတိုင္းမွာ မွတ္ခ်က္ေတြဟာ မ်ားျပားလြန္းစြာ ေတြ႔ရလို႔ပါဘဲ…
မွတ္ခ်က္ေပးသူဟာ မေကာင္းတာကိုေတာ့ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူ မရွိပါဘူး…
တစ္ကယ္ေကာင္းလြန္းလို႔သာ မွတ္ခ်က္ေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…
ကၽြန္မလည္း ကုိယ္ေရးထားတဲ့ပိုစ့္ေလးေတြမွာ မွတ္ခ်က္မ်ားမ်ားေလးေတြ႔ရရင္ ေပ်ာ္ေနတတ္သူပါ…
ခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မ စာသိပ္မေရးျဖစ္ေတာ့ ေရးျဖစ္တဲ့သူေတြကိုဘဲ လိုက္အားေပးေနမိပါတယ္…
အဲဒီမွာ ဘာေတြ႔ရသလဲဆိုေတာ့ တက္သစ္စ ကေလာင္ရွင္ေလးေတြကို အားေပးတဲ့သူ အရမ္းနည္းေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္…
တစ္ခ်ိဳ ႔ဆို မွတ္ခ်က္တစ္ခုမွေတာင္ မရွိပါဘူး…
ေရးသားသူ ကေလာင္ရွင္ေတာ့ ဘယ္လိုခံစားရမယ္မသိေပမဲ့ ကၽြန္မ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစြာနဲ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္…
ကၽြန္မ ဖတ္မိသေလာက္ေတာ့ ကေလာင္သစ္ေလးေတြမွာလည္း အစြမ္းအစေတြရွိေနပါတယ္…
စာတစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ကဗ်ာမဟုတ္ စာမဟုတ္တဲ့ စာေပေတြကိုေတာ့ ထည့္မေျပာလိုပါဘူး…
သူတို႔ဘက္က ကၽြန္မ ခံစားၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတဲ့စာမွာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုေတာင္ မရွိဘူးဆိုရင္ စာဆက္ေရးဖို႔ အင္အားရွိႏိုင္ပါေတာ့မလား…
စာတစ္ပုဒ္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ၾကည့္သူဦးေရေတာ့ ေတြ႔ရျပီး မွတ္ခ်က္ေရးတဲ့သူ မရွိျခင္းဟာ ဒီစာမေကာင္းဘူးလို႔ ဆိုလိုလိုက္တာနဲ႔တူေနပါတယ္…
ကၽြန္မလိုဘဲ ပညာရွင္အဆင့္မဟုတ္ဘဲ ဝါသနာရွင္အဆင့္သာ ရွိေသးသူေတြအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ဆိုတာ ရွိေနစျမဲပါ…
အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ကို မိမိက အျပစ္သေဘာမျမင္ဘဲ အျပဳသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေဝဖန္ေထာက္ျပေပးမယ္ဆိုရင္
ေနာက္ဒီထပ္ေကာင္းတဲ့ စာေပေတြအျဖစ္ ဖန္တီးလာပါလိမ့္မယ္…
စာေရးသားသည္ျဖစ္ေစ၊ စာဖတ္သည္ျဖစ္ေစ ရယူလိုုစိတ္ မပါဘဲ ေရးမယ္၊ ဖတ္မယ္ဆိုရင္ သဟဇာတ ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ဖက္လံုး အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါတယ္…
ကိုခ်စ္ဦးေမာင္ရဲ ႔ “စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လူမုန္းမခံပါေစနဲ႔” ဆိုတာလည္း မမွားပါဘူး…
ဒါကေတာ့ေျပာသူေပၚမွာဘဲ မူတည္တယ္လို႔ ကၽြန္မယူဆပါတယ္…
မိမိသာ လူမုန္းမခံရေအာင္ ေျပာတတ္မယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးေတာင္ ျပန္တင္ခံရအုန္းမွာပါ…
စာေရးသားတယ္ဆိုတာ လြယ္ကူလွတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…
စာေရးႏိုင္ဖို႔ အရင္ဆံုး ကိုယ္ကစာဖတ္ရပါတယ္…ျပီးရင္ အတုယူျပီး မိမိကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔တင္ျပႏိုင္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္…
သမၻာရင့္ ဝါရင့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ ႔ စာေတြကို ဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ေလ့လာထားသလဲဆိုတာ မေမးဘဲနဲ႔ကို သိႏိုင္ပါတယ္…
ေရႊျမိဳ ႔ေတာ္ ဆိုဒ္မွာ ကိုယ္တိုင္လည္း စာေရးတယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း အားေပးမွတ္ခ်က္ေလးေတြ ေရးေပးေနတဲ့သူေတြလည္း ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္…
ဒါဟာရယူမႈမပါတဲ့ ေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းပါ…
ေနာက္ မန္ဘာသစ္ေလးေတြကို မေမာတမ္းလိုက္လံၾကိဳဆိုေပးသူ၊ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ေရးသူ၊ မန္ဘာေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ ဥာဏ္ထက္ႏိုင္ေစဖို႔ ဟာသနဲ႔ ဥာဏ္စမ္းေတြ တင္ေပးသူ၊ ျပႆနာ ေပါင္းစံုနဲ႔ လိုအပ္သမွ်ကို ေျဖရွင္းျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့အက္ဒမင္ အကိုအမမ်ားနဲ႔ ဆိုဒ္တည္ေပးသူတို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးအလြန္တင္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္…
မိမိအတြက္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားဘဲ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူဟာ ရွားပါးစာရင္းမွာဘဲ ရွိေနပါေသးတယ္…
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မေတာင္းဆိုမိတာက စာေရးသားသူေရာ၊ စာဖတ္ပရိသတ္ေရာ အေရးအသား ေလးစားျပီး ပုဂိၢဳလ္စြဲမထား အားေပးလိုက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေရႊျမိဳ ႔ေတာ္ဆိုုဒ္မွာ ကေလာင္အသစ္ ပညာရွင္အသစ္ေတြ ေပၚထြန္းလာျပီး ဒီ႔ထက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ဆိုဒ္တစ္ခု ျဖစ္္လာမွာပါလို႔ တင္ျပရင္း……………
“ သင့္ေကာ္မန္႔တစ္ခုက ေရးသားသူအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ”
( ခ်စ္ညီမေလးရဲ ႔ ဒီပိုစ့္မွာ မည္္သ႔ူကိုမွ်ွ ထိခိုက္နစ္နာေစလိုျခင္း မရွိဘဲဲေတာင္းဆိုမႈသေဘာအျဖစ္နဲ႔သာ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထိခိုက္မႈရွိသြားပါက မွားတာရွိ ဝႏၵာမိပါလို႔ )