စာေမးပြဲေျဖျပီးေနာက္ ဖခင္က သားကိုေျပာသည္။

“ေဖေဖ့ကို သားရဲ႕ အရည္အခ်င္းမွတ္တမ္းကတ္ျပား ျပပါဦးကြ”

“သား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ခဏ ငွားသြားပါတယ္။ သူ႕အေဖကို သားရဲ႕ကတ္ျပားညာျပျပီး ေျခာက္လွန္႕ဦးမယ္တဲ့ဗ်”

ေသာမတ္(စ္) အက္ဒီဆင္သည္ အန္ေဂ်ေအာ္ရိန္းတြင္ ရထားတစ္စင္းေပၚမွဆင္းျပီး ပလက္ေဖာင္းအတိုင္း ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ တီထြင္သူပညာရွင္ၾကီးရဲ႕ ေမ့တတ္ပံုကိုသိေသာ ဘူတာရံုအုပ္က ေမးသည္။

“မစၥတာ အယ္ဒီဆင္…ခင္ဗ်ား တစ္ခုခု က်န္ေနေသးသလား”

အယ္ဒီဆင္က ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားကို အျမန္ေရရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

“မက်န္ပါဘူးဗ်ာ။ အားလံုးပါပါတယ္”

ထိုသို႕ေျပာရင္း သူသည္ ရထားေပၚသို႕ အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ထို႕ေနာက္ ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုခ်ရင္း စီးလာခဲ့ေသာရထားဆီသို႕ ျပန္ေျပးသြားပါသည္။ သူ႕ကို အလ်င္စလိုျဖစ္ေအာင္ သတိေပးလိုက္ေသာအရာမွာ ပ်ားရည္စမ္းခရီးမွ သူႏွင့္အတူျပန္ပါလာေသာ သတို႕သမီး၏မ်က္ႏွာကို ျပတင္းေပါက္တြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္…။

ကြ်န္မ အလုပ္လုပ္ေနေသာ စားေသာက္ဆိုင္က မန္ေနဂ်ာမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သျဖင့္ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားသည္။ သို႕ရာတြင္ သူ႕ေရွ႕၌ သူ႕အရပ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး မည္သူမွ မေျပာရဲၾကေခ်။ အေၾကာင္းမွာ သူသည္ အလြန္အမင္း အရပ္ပုေသာေၾကာင့္ပင္။ တစ္ေန႕တြင္ သူသည္ ဆိုင္တံခါးကို ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ဖြင့္ကာ ေျပာလုိက္ပါသည္။

“ငါ ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရတယ္”

ကြ်န္မႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္ စားပြဲထိုးေကာင္မေလးမ်ားမွာ မွင္သက္သြားၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္၏ ေျပာစကားေၾကာင့္ မန္ေနဂ်ာမွာ ပို၍ ေဒါသထြက္သြားေတာ့သည္။

“ဘယ္သူကမ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ခါးကုန္းနိုင္ပါလိမ့္ေနာ္”တဲ့။

သြားေဆးခန္း တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။

“သြားႏႈတ္ခ ဘယ္ေလာက္ယူသလဲ”

“ႏွစ္ေဒၚလာပါဆရာ”

“ဟာ..တစ္မိႏွစ္တည္းနဲ႕ မ်ားလိုက္တာဗ်ာ”

“ေကာင္းျပီေလ…ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ႏႈတ္ခ်င္သလဲ။ ခင္ဗ်ား ေက်နပ္ေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲ ႏႈတ္ေပးပါမယ္ဗ်ာ”

                                                                  တရားခံဘယ္သူလဲ