ေတာ္ဝင္ကမၺည္းရွင္...
အေတာင္ရွိလ်က္..အပ်ံခက္ေသာ..ငုံးငွက္ငယ္ေလး...
အေၿခရွိလ်က္..အလွမ္းခက္ေသာ..ငုံးငွက္ငယ္ေလး...
မိဘရွိလ်က္..စြန္႔ခြါက်န္ရစ္...ငုံးအၿဖစ္ေလး...
ေလးဘက္ဝုိင္းအုံ..ေတာမီးဟုန္ၾကား..ၿမဳံပါၾကြမ္းလုလု...
သူ...သစၥာၿပဳတယ္....။
သူ႔ရဲ႕....သစၥာလက္နက္..ႏႈတ္ၿမြက္ကာသုံး..စိတ္ႏွလုံးေၾကာင့္..
ငုံးမင္းေလာက..မီးမခကုိ..ကမၺည္းအလွတင္ခဲ့တယ္....။
မီးလွ်ံမ်ား...
အဲဒီ....တစ္ခုေသာ..သမယ..ဝ႗ကဇာတ္ကုိ ..ငါ..ဖတ္႐ႈၿပီးသည့္ေနာက္..
ၿဖစ္ၿဖစ္သမွ်..ကမာၻေလာကကုိ..ေဒါမနႆၿဖင့္..ေၿပၿပရစ္သီ..ဖြဲ႕ခ်ည္မိသည္က.....
ေလာဘ..ေဒါသ..အာဃာတေတြ..ဘဝေတြမွာ..ပတ္လည္ဝန္းရံေနပါတယ္..။
ပဋိသေႏၶ..အုိ..နာ..ေသေရး..ဒီေဘးေတြလည္းရွိၿပန္တယ္...။
သားသၼီးေရး..စီးပြါးေရးနဲ႔....ေရွာင္ေၿပးမရ..ဒီဒုကၡေတြ...မီးလွ်ံေတြေပါ့...။ (ဘဝမီးမ်ား..စသည္..စသည္)
သစၥာၿမစ္တစ္စင္း...လႊတ္မိၿခင္း
ထုိထုိမီးလွ်ံေတြ..မာန္ေသၿငိမ္းဘုိ႔..ေစာင့္ထိန္းၿပဳစု..လူမႈသိကၡာ..ေရစင္ၿဖာနဲ႔..ၿငွိမ္းရမယ္...ဟု...၊
စိတ္မခုပဲ...ရင္ထဲကေန..ဆု ( ေမတၱာ )ေၿခြပန္ေတာင္း...ငါ..ဆင့္ေလာင္းသည္...
လူမႈသိကၡာ..ဘာဝနာေဖြး..ေရစင္ေအးေၾကာင့္......
လူမႈစစ္မီး...အသီးသီးလည္း..ၿငိမ္းပါေစ...
ႏုိင္ငံစစ္မီး..အသီးသီးလည္း..ၿငိမ္းပါေစ.... ကမာၻ႕စစ္မီး...အသီးသီးလည္း..ၿငိမ္းပါေစ....
ၿမင္ၾကားသမွ် .. ဤေလာကအား...
မနက္ခင္းတုိင္း...မနက္ခင္းတုိင္း...မနက္ခင္းတုိင္း.... ငါ့ရင္လႈိင္းမွ...ဝ႗ကဇာတ္..သစၥာဓာတ္ကုိ..အၿပတ္အာ႐ုံ..ၿခဳံမိေနရင္း...သစၥာၿမစ္တစ္စင္း..လႊတ္မိတယ္...။
မီးလွ်င္ေရထက္...ေအးေစသတည္း
ငါသည္......
ဘယ္ခါကမွ် ... သူ႔လမ္းမကုိ
ဆူးခ်ေႏွာက္ယွက္ ... မဖ်က္ဖူးပါ
ဤသစၥာေၾကာင့္ ....
မၾကာမတင္ ... ကမာၻခြင္မွာ ... မီးလွ်င္ေရထက္..ေအးေစသတည္း....။
မၾကာမတင္ ... ႏုိင္ငံခြင္မွာ ... မီးလွ်င္ေရထက္..ေအးေစသတည္း....။
မၾကာမတင္ ... ၾကဥ္လည္ခြင္မွာ ... မီးလွ်င္ေရထက္..ေအးေစသတည္း....။
( ကၽြႏု္ပ္ ႏွင့္ ကမာၻၾကီး တစ္ခုလုံးအား .. ရည္ညႊန္းလ်က္ )
{{ ဦးဦးဇင္း ... ရင္တြင္းၿဖစ္ }} { ကံထြန္းသစ္၏..မီးမခရင္အား..မွီၿငမ္းေက်းဇူးတင္ပါသည္}