တစ္ေန႔မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ photoshop သင္တန္းဆရာမရယ္ မံုရြာကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေတြ႔ရာ ၾကံဳရာ စကားေျပာရင္းေပါ့။ ေညာင္ပင္၀န္းေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားၾကတယ္။ ထမင္းစားၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ကားေပၚမွာထုိင္ေနလိုက္တယ္။ ဆရာမကေတာ့ ထြိဳင္းလစ္ သြားတာေပါ့။ ဖရဲသီးေရာင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ မ်က္ႏွာလွလွ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔။ စကားသံေလးကလည္း ခ်စ္စရာေလး။ ယာထဲ လယ္ထဲမွာ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း မလုပ္ရလို႔ထင္တယ္ အသားအေရကလည္း စိုေျပ ျပည့္ေမာက္လုိ႔။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖရဲသီး၀ယ္ဘို႔ အတင္းပူဆာေနတယ္။ ခုနကမွ စားထားတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္မွ ဗိုက္မဆာတာ။ မ၀ယ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး “ ေၾသာ္ သူ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္လုိ႔ လုပ္ေနတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ မတတ္သာလို႔ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္မယ္။ ဒီရုပ္ရည္နဲ႔ ဒီလုိအလုပ္ လုပ္စားေနတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွက္လိမ့္မလဲ” လို႔ စိတ္မေကာင္းစြာ ေတြးေနမိတယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္တစားၾကည့္ေနတာ သူရိပ္မိသြားတယ္။ ရွက္တဲ့ အမူရာေလးနဲ႔ ခုနကလို ၀ယ္ဘို႔ တစာစာ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ရွက္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အက်င့္က ဒီလုိပဲ။ တစ္ခုခုကို သေဘာက်ရင္ အဲလုိပဲ ၾကည့္တတ္တယ္။ ဟိ။ ကၽြန္ေတာ္အဲလိုၾကည့္လုိ႔ တစ္ခါက “ မင္းရဲ႕ အဲဒီလို႔ အၾကည့္ ေအာက္မွာ အရည္ေပ်ာ္သြားႏုိင္တယ္၊ ငါျဖစ္ေနလို႔ေနာ္ ” လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ တကယ္ ေျပာတာဗ် ။ ဟြန္း မယံုသလိုလို ေလွာင္သလိုလို ျပံဳးတုန္႔တုန္႔ လုပ္မေနနဲ႔။ ေနာ္က ရွက္တတ္တယ္။ ခိခိ။ ထားပါေတာ့။ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာမ်ားေနၿပီ။ ေကာင္မေလးက “ ဘာၾကည့္ေနမွန္း မသိဘူး ၊ အျမင္ကတ္ စရာၾကီး” လို႔ ေျပာတာ ျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မၾကားႏုိင္ပါ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးထိုးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္ေလ။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ဆရာမေရာက္ေနတာကိုေတာင္ သတိမထားမိလုိက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္၀င္ တစားၾကည့္ေနမိလည္း မသိဘူးေနာ္။ ေကာင္မေလး အမူအရာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တစ္ခ်က္ ျပံဳးလုိက္မိတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာမက “ စံလင္း ဘာေတြ ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးေနလဲ ” လို႔ ေမးတယ္။ ဆရာမ ေမးမွ ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္း ရွက္သြားမိတယ္။ ေယာက်္ားတို႔ သိကၡာကိုထိန္းရင္း (အဟင္း အဟင္း) “ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဆရာမ၊ ဟိုေကာင္မေလး အမူအရာကို သေဘာက်လို႔ပါ” လို႔ ေမးေငါ့ျပၿပီး ေျပာလုိက္တယ္။ ဆရာမလည္း စိတ္၀င္တစား ၾကည့္တယ္ေလ။ အက်င့္ပါေနတဲ့ ဆရာမက “ ဟို ေကာင္မေလးလား ” လို႔ လက္ညွဳိးထိုး ေမးတယ္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ေခၚတာမွတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာ ဖရဲသီးမ၀ယ္ရင္ သူပိုရွာသြားမယ္ေနာ္။ အဲဒါေလး ေတြးလုိက္မိၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဖရဲသီး တစ္ျခမ္းကို အစိတ္ေလးေတြ စိတ္ခုိင္းလုိက္တယ္။ (၀ယ္ခ်င္ ၀ယ္ခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္) သူေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ဖရဲသီးတစ္ျခမ္းရဲ႕တန္းဘုိးေငြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ တရက္စာ ကြမ္းဘိုး မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အတြက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ၾကည္လင္သြားေအာင္ကို အေပ်ာ္ေတြ ဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စီးလာတဲ့ ကား ျပန္ထြက္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆရာမ ဖရဲသီးတစ္စိတ္စီ စားေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က “ ဆရာမသာ အဲဒီေကာင္မေလးလို ဖရဲသီးေရာင္းရမယ္ဆိုရင္ လုပ္ႏုိင္မလား၊ လုပ္ရဲတဲ့သတၱိ ရွိမလား ” လို႔ မဆီမဆုိင္ ေမးလုိက္မိတယ္။ ၀ါးေနတဲ့ ပါးစပ္ေတာင္ အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတဲ့ ဆရာမ။ ကၽြန္ေတာ္က ရုတ္တရုတ္ေမးလုိက္ တာကိုး။ သူ႔အေနနဲ႔လည္း ဘာမွ မဆုိင္ေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ေနမွာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ “မင္းဆိုရင္ေရာ လုပ္ႏုိင္မလား၊ လုပ္ရဲ မလား” လို႔ ျပန္ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေျဖႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဆရာမလည္း မေျဖႏုိင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေမးတာျဖစ္မယ္ေနာ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ “ ေၾသာ္ သူတို႔ေတြလည္း ကမၻာ ေလာကၾကီးကို ပုံစံ တစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ သာယာလွပေအာင္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူေတြပဲ။ သူတို႔ကိုလည္း အထင္မေသးသင့္ဘူး။ မႏွိပ္ခ် သင့္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အထင္မၾကီးသင့္ဘူး။ ဘ၀င္မျမင့္သင့္ဘူး။ (ယံုၾကည္မႈ႔ေတာ့ ရွိရမွာေပါ့ေနာ္)။ သူတို႔ဘ၀ရပ္တည္ႏုိင္ဘို႔ ဘယ္လို ေလာကဓံ(ေလာကဒဏ္)ေတြနဲ႔ၾကံဳၾကံဳ မျဖံဳတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ရပ္တည္ေနတတ္တဲ့ လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ သူ႔တို႔စိတ္ဓာတ္ကို ေလစားရမယ္။ ဆင္းရဲသူေရာ ခ်မ္းသာသူေရာ ပညာေတာ္သူေရာ မေတာ္သူေရာ လွပေခ်ာေမာသူေရာ မလွပ မေခ်ာေမာသူေရာ အစံုရွိမွ ေလာကၾကီးက ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ လွပေနမယ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနမယ္ ေပ်ာ္စရာေလးျဖစ္ေနမယ္” လို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ခ်မ္းသာသူေတြ ခ်ည္းဆိုရင္ ကုိယ့္အိမ္မွာပဲ ကိုယ္ေနၾကမွာေပါ့။ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ ရႈပ္ေနမွာပဲ။ ေလာကၾကီးက ေခ်ာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဆရာမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စကား မေျပာေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျဖႏုိင္တာနဲ႔ အသားေလး ကုတ္ေနလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေတြးေတြမ်ားစြာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
စာဖတ္သူေရာ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကို အထင္ေသးဘူး ပါသလား။ ေအာက္က်လုိက္တဲ့ ေကာင္ေတြ/ ေကာင္မေတြလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ဘူးပါသလား။ အဲလိုျဖစ္ခဲ့ဘူးမယ္ဆိုရင္ စာဖတ္သူကို တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ “ စာဖတ္သူေရာ သူတို႔လို လုပ္စားရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔လို လုပ္ရဲတဲ့သတၱိ, ဘ၀ကို လက္ရွိပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ ရင္ဆုိင္ရဲတဲ့သတၱိ ရွိပါသလား ” လို႔ ----------------
အားလံုးကို
ခင္မင္လွ်က္
စံလင္း