လူ ( သက္ရွိအစအပိုင္း ၁ )

ကြ်ႏွ္ပ္တို ့သည္ ဘယ္ကလာသနည္း ။ ကြ်ႏွ္ပ္တို ့သည္ ဘယ္သို ့ေရာက္အံ့နည္း ။

ဤေမးခြန္းမ်ားကိုရွင္းလင္းရန္အေျဖကို အျမဲမျပတ္အားထုတ္ ၾကိဳးစားရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း တိက်ေသာအေျဖကိုမရရွိေသးပါ ။

အေတာ္အသင့္မွန္ကန္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုသာေတြ ့ရွိခဲ့ပါသည္ ။

သတၱဝါတို ့တြင္ လူသည္ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေပၚလာေသာ္လည္းမိမိဥာဏ္ကိုပထမဆံုးအသံုးျပဳ၍ မီး၊ေရ၊ေလ စေသာသဘာဝဓာတ္မ်ားကို

ခ်ဳပ္ကိုင္အသံုးျပဳႏိုင္ၾကေလသည္ ။

ကြ်ႏွ္ပ္တို ့ေနထိုင္ေသာ ကမၻာၾကီးသည္ ေရွးဦးစြာက အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေလာင္ေနေသာမီးလံုးၾကီးျဖစ္၏ ။

အာကာသတည္းဟူေသာ ေလဟာျပင္ၾကီးထဲတြင္မူကား မိွန္မွိန္ေရးေရး မီးခိုးတိမ္သားေလးမွ်သာျဖစ္ေပသည္ ။

ထို ့ေနာက္ ႏွစ္ကာလ သိန္း၊သန္း၊ကုေဋ ကုန္လြန္သြားေသာအခါ အေပၚယံမ်က္ႏွာျပင္တြင္မီးျငိမ္းလ်က္ပါးလႊာေသာ

ေက်ာက္လႊာလႊမ္းအုပ္လာေလသည္ ။ ထိုေက်ာက္လႊာတြင္ သတၱဝါ ဟူ၍မရွိ သက္မဲ့အတိသာလွ်င္ျဖစ္ေခ်သည္ ။

ဤေက်ာက္မ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို ့ မိုးၾကီးသန္းထန္စြာရြာသြန္းျပီး ေက်ာက္မ်ားကိုေရစားကာ ေက်ာက္မႈန္ ့တို ့သည္

ေတာင္ၾကီး၊ကမ္းၾကီးမ်ားအၾကား ခ်ိဳင့္ဝွမ္းမ်ားရွိရာအရပ္သို ့က်ကုန္၏ ။ မိုးမ်ားရပ္စဲသြားေသာအခါ ကမၻာ့မ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို ့ေနေရာင္သည္

ေရာက္ရွိလာသည္ ။ ထိုအခါ ဤကမၻာကို ေရစု၊ေရအိုင္ငယ္မ်ား အနည္းငယ္လႊမ္းအုပ္လာသည္ကိုေတြ ့ရသည္ ။

ဤေရအိုင္ငယ္မ်ားသည္ ေနာင္အခါ ကမၻာ့ အေရွ ့ျခမ္း၊အေနာက္ျခမ္းကို လႊမ္းအုပ္ေသာ သမုဒၵရာၾကီးမ်ားျဖစ္လာ၏ ။

ထို ့ေနာက္တစ္ေန ့ေသာအခါ အံ့ၾသဖြယ္ဆန္းၾကယ္ေသာေျပာင္းလဲမႈ ့အျဖစ္ " သက္မဲ့ " ျဖစ္စဥ္မွ " သက္ရွိိ " ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။

ပထမဦးဆံုး သက္ရွိ " ကလာပ္စည္း " ေလးသည္ ပင္လင္ေရမ်က္ႏွာျပင္တြင္ ေရစီးရာသို ့ေမ်ာလွ်က္ ႏွစ္ေပါင္း သိန္း၊သန္း၊ကုေဋ ေနရ၏ ။

ထိုအခ်ိန္ ကာလအတြင္းတြင္ ကလာပ္စည္းေလး သည္ ေျမေပၚတြင္ ရွင္သန္ႏိုင္ရန္ ေျမႏွင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ

အေလ့အထ ၾကင္အင္လကၡဏာမ်ားေပၚေပါက္လာသည္ ။ ကလာပ္စည္းေလး အခ်ိဳ ့သည္ အင္းအိုင္မ်ားအတြင္း နက္ရိႈင္းေမွာင္မိုက္ေသာ

ေနရာမ်ားတြင္ ေနၾကျပီး ေတာင္မ်ားမွ က်ဆင္းေသာ ႏံုးေျမ၊ညႊန္ ့ေျမမ်ားတြင္ အျမစ္တြယ္လွ်က္ အပင္ကေလးမ်ား ျဖစ္လာ၏ ။

အခ်ိဳ ့တို ့သည္ ကင္းျမီးေကာက္ ေျခေထာက္မ်ားကဲ့သို ့ အဆစ္ဆစ္ႏွင္ ့ျဖစ္ေသာ ေျခတံလက္တံမ်ား ေပၚေပါက္လာကာ ေရေအာက္အပင္

ကေလးမ်ားႏွင့္ စိမ္းလဲ့ေသာ အက်ိအခ်ြဲမ်ားၾကားတြင္ တြား၍ သြားလ်က္ ေနၾက၏ ။ အခ်ိဳ ့မူကား ကိုယ္တြင္ အေၾကးမ်ားေပါက္လွ်က္

ေရကူးျခင္းျဖင့္ လွည့္လည္၍ အစာရွာကာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သမုဒၵရာအတြင္း ေရတြက္မကုန္ႏိုင္ေသာ ငါးသတၱဝါမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္ ။

ထိုအတြင္း သစ္ပင္ငယ္မ်ားလည္း ပြားလာၾက၏ ။ ကာလၾကာေသာ္ ပင္လယ္ေရေအာက္မွတက္၍  ရႊံႏြံမ်ားရွိရာအရပ္တြင္

ေျပာင္းေရြ ့ေနၾကသည္ ။ သမုဒၵရာ ဒီေရတက္ေသာအခါ ထိုအပင္ငယ္မ်ားအား တစ္ေန ့လွ်င္ႏွစ္ၾကိမ္မွ် ေရလႊမ္းမိုး၏ ။ ဒီေရတက္ခ်ိန္မွအပ

အျခားအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုအပင္ငယ္မ်ားမွာ ေရႏွင့္ကင္းကြာလွ်က္ ကမၻာ့ေလထုႏွင့္ ျဖစ္သလို အသက္ရွင္ေနၾကသည္ ။

ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေသာအခါ အပင္တို ့သည္ ေရထဲတြင္ေနႏိုင္သကဲ့သို ့ ေလထုႏွင့္လည္း ေနသားၾက၍ ေနႏိုင္လာသည္ ။

အရြယ္ပမာဏလည္း ၾကီးထြားလာကာ သစ္ပင္ငယ္၊သစ္ပင္ၾကီးမ်ား ျဖစ္လာသည္ ။ လွပေသာအပြင့္မ်ားလည္း ပြင္လာၾက၏ ။

ထိုအပြင့္မ်ားသို ့ ငွက္ႏွင့္ပ်ားပိတုန္းတို ့သည္ လာ၍ မ်ိဳးေစ့မ်ားကို ခ်ီယူသြားသျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကမၻာအႏွံ ့အျပားတြင္ စိမ္းလမ္းစိုျပည္

ေသာ ျမက္ခင္းမ်ားႏွင့္ သစ္ၾကီးဝါးၾကီးမ်ား ဖံုးအုပ္ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။ အခ်ိဳ ့ငါးမ်ားလည္း ပင္လယ္အတြင္းမွေျမေပၚသို ့ တက္၍ ပါးဟပ္၊

အဆုတ္ တို ့ျဖင့္ ရႈရိႈက္တတ္လာၾကသည္ ။ ထိုသို ့ ႏွစ္နည္းႏွစ္လမ္း အသက္ရႈတတ္ၾကေသာ သတၱဝါမ်ားမွာ ေရတြင္လည္းေကာင္း

ကုန္းတြင္လည္းေကာင္း ေကာင္းစြာေနႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ ေရတစ္ပိုင္း ကုန္းတစ္ပိုင္း သတၱဝါ ဟု ေခၚေဝၚၾကေလသည္ ။

ဤသို ့ ေရမွကုန္းေပၚသို ့တက္လာၾကေသာသတၱဝါမ်ားသည္ ကုန္းေျမႏွင့္သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာၾကေလသည္ ။

အရြယ္ပမာဏလည္းၾကီးသည္ထက္ၾကီးထြားလာၾက၍ သတၱဝါၾကီးမ်ားေပၚထြက္လာသည္ ။ တြားသြားသတၱဝါမ်ိဳးရိုး၌

အခ်ိဳ ့သည္ ျမင့္မားေသာသစ္ပင္ၾကီးမ်ားထိပ္ဖ်ားသို ့တက္၍ ေနၾကသည္ ။

ထိုသို ့ သစ္ပင္ေပၚတြင္ေနေသာအခါ ေျခေထာက္ကိုအသံုးအျပဳၾကေတာ့ပဲ တစ္ကိုင္းမွတစ္ကိုင္းသို ့

ကူးသန္းႏိုင္ရန္ ေဘးႏွစ္ဖတ္ရွိအေရျပားကို ေျခဖ်ားႏွင့္ဆက္လွ်က္ ျဖန္ ့ကာ ပ်ံသန္းၾကသည္ ။ ကာလၾကာေသာ္ ထိုအေရျပားေပၚတြင္

အေမႊးအေတာင္မ်ား ေပါက္လာျပီး အျမီးကို ပဲ့သဖြယ္အသံုးျပဳကာ ပ်ံသန္းၾကျပီး ငွက္သတၱဝါ ဟုေပၚေပါက္လာသည္ ။

ကာလၾကာေသာ္ ဆန္းၾကယ္ေသာ ကမၻာေျမ၏ ေျပာင္းလဲမႈ ့မ်ားေၾကာင့္ သတၱဝါၾကီးမ်ား မ်ိဳးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၾကသည္ ။

ထိုသတၱဝါၾကီးမ်ား မရွိသည့္ေနာက္ ၄င္းတို ့ႏွင့္ ကြဲျပားေသာ ႏို ့တိုက္သတၱဝါမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္ ။ ၄င္းတို ့၏ ကိုယ္မွာ အေမႊးအမွ်င္

မ်ား ဖံုးအုပ္လွ်က္ရွိသည္ ။ ႏို ့တိုက္သတၱဝါမ်ားသည္ သားငယ္မ်ားထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ဥမ်ားကိုအျပင္သို ့ ဥျခင္းမရွိဝမ္းထဲတြင္သာ

သားငယ္မ်ားကို ေပါက္ေစလွ်က္ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေစာင့္ေရွာက္တ္ၾကသည္ ။

ဤသတၱဝါ အေပါင္းတို ့တြင္ ႏို ့တိုက္တတ္ေသာ သတၱဝါတစ္မ်ိဳးသည္ အစာရွာျခင္း၊ေနရာထိုင္ခင္းရွာျခင္း ကိစၥမ်ားတြင္

အျခားေသာသတၱဝါ တို ့ထက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဟန္ရွိသည္ ။ ၄င္းသတၱဝါ သည္ ေရွ ့ေျခမ်ားကို အစာစားျခင္း ႏွင့္ သားေကာင္ဖမ္းဆီးရွာတြင္

အသံုးျပဳလာေသာ အေလ့အက်င့္ျဖစ္ လူတို ့လက္ႏွင့္တူလာေလသည္ ။

ထို ့ေနာက္ မေရတြတ္ႏိုင္ေသာ စမ္းသပ္မႈ ့မ်ားျဖင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ ကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ဟန္ခ်က္ထိန္း၍ ရပ္တတ္လာသည္ ။

ထိုသတၱဝါသည္ ေမ်ာက္တစ္ပိုင္း၊လူဝံတစ္ပိုင္းျဖစ္၍ သားေကာင္းလိုက္ရာတြင္လည္း စြမ္းရည္ျမင့္မားျပီး

မည္သည့္ ေဒသတြင္မဆိုေနႏိုင္ကာ အႏၱရာယ္ကင္းရန္ အုပ္စုဖြဲ ့၍ သြားလာၾကသည္ ။ ေဘးအႏၱရာယ္ခ်ဥ္းကပ္လာလွ်င္ သားငယ္မ်ားအား

အသံျပဳ ၍ သတိေပးတတ္ေလသည္ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံျပဳေသာ အေလ့အထျဖင့္ ေနာင္အခါ ထိုအသံမ်ားကို စကားေျပာရန္

အသံုးျပဳလာၾကသည္ ။

ဤသတၱဝါကား " လူႏွင့္တူေသာ " ပထမသတၱဝါျဖစ္လာသည္ ။

ဆရာေဇယ် ( လူ ) ဘာသာျပန္စာအုပ္မွေကာက္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္ ။