ကၽြန္ေတာ္နိုင္ငံျခားတြင္အလုပ္ေနရင္း သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကိုျမန္မာျပည္တြင္
ႏႊဲေပ်ာ္ခ်င္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္သို ့ျပန္လာခဲ့ပါသည္ ။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမ
ကကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္မသြားေစခ်င္သျဖင့္ ။
။။ သားရယ္ျပန္မသြားပါနဲ ့ေတာ့လား သားလည္းပညာတတ္တစ္ေယာက္ပဲ သား
၀ါသနာပါတဲ့အလုပ္တစ္ခုခုေရြးခ်ယ္ျပီး ဒီမွာပဲလုပ္ကိုင္ပါလား ။။
။။ သား ဒီကိုလာလည္တာပါအေမ လာလည္တဲ့အခိုက္ ေအးေအးေဆးေဆးေန
ပါရေစအေမရယ္ ။။
အေမကို ကၽြန္ေတာက္ဟိုမွာအလုပ္လုပ္ရင္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ထမင္း ဟင္းခ်က္
အ၀တ္ေလွ်ာ္ လုပ္တာေတြေျပာျပေတာ့ အေမက အေဖ့ကိုအျပစ္တင္ပါသည္ ။
။။ ရွင္လုပ္လို ့ ငယ္ငယ္ကတည္းကအေမခ်က္ေၾကြးတဲ့ထမင္းစား အေမေလွ်ာ္ဖြတ္
ေပးတဲ့အ၀တ္ကို အဆင္သင့္၀တ္လာတာ အခုေတာ့သူမ်ားနိုင္ငံမွာအလုပ္သြားလုပ္
ေတာ့မွပဲ ကၽြန္မသားေလးပင္ပမ္းရတယ္ ။။
အေဖကေတာ့ဘာမွျပန္မေျပာ အေမ့ကိုသာျပံဳးျပီးၾကည့္ေနပါသည္ ။
။။ အေမကလည္း အေဖ့ကိုအျပစ္မတင္ပါနဲ ့ သားကအေဖ့ကို နိုင္ငံျခားမွာအလုပ္
သြားလုပ္ခိုင္းလို ့ေက်းဇူးေတာင္တင္ေနတာ ။။
။။ ဘုရားေရ စိတ္ပူေနတဲ့အေမလုပ္သူကိုေတာ့ေက်းဇူးမတင္ပဲ သားလုပ္တဲ့သူကို
ခိုင္းစားတဲ့ အေဖကိုေက်းဇူးတင္သတဲ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဟင္းး ။။
။။ အေမစဥ္းစားၾကည့္ေလ သားသာဒီမွာေနရင္ ဘာမွသိမွာတတ္မွာမလုပ္ဘူး ။
အေမ့စီမံခန္ ့ခြဲမႈေအာက္မွာပဲ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနမိမွာ ။။
။။ အဲ့ဒါမေကာင္းဘူးလား သားသက္သက္သာသာေန ေနရတာေလ ။။
။။ မေကာင္းဘူးအေမ အဲ့လိုအေမ့ကိုအားကိုးေနေတာ့ သားမွာရွိတဲ့အရည္အခ်င္း
ေတြကိုဘာမွမသံုးတတ္ခဲ့ဘူး ။ အေမကိုမွီခိုေနတဲ့ လူပ်င္းတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေနခဲ့
ရတယ္ ။ နိုင္ငံျခားမွာအလုပ္သြားလုပ္လုိက္ေတာ့ သားပညာအသစ္ေတြ တတ္ခဲ့
တယ္ ။ သားရဲ့အစြမ္းအစေတြကိုလည္း ထုတ္ျပီးသံုးခြင့္ရခဲ့တယ္ ။။
။။ ဘာ ပညာအသစ္ေတြလည္း သားကဘာေတြတတ္ခဲ့လို ့လဲ ။။
။။ ေကာင္းပါၿပီ အေမသိေအာင္သားေျပာျပပါ့မယ္ ။ ပထမေရာက္ေရာက္ခ်င္း အ
လုပ္ရွင္ကေနစရာအိမ္ေပးထားေတာ့ သားတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ထမင္းစုျပီးခ်က္စား
ၾကတယ္ ။ ဟင္းခ်က္တတ္တဲ့သူကဟင္းခ်က္ေပါ့ ။ ထမင္းကေပါင္းအိုးနဲ ့ခ်က္တာ
ဆိုေတာ့ျပသနာမရွိေပမဲ့ ဟင္းခ်က္တာက ျပသနာရွိလာတယ္ ။ သားကဟင္းမ
ခ်က္တတ္ေတာ့ ထမင္းပဲဒိုင္ခံခ်က္ရတယ္ ။ က်န္တဲ့သူေတြက ဟင္းခ်က္ေပါ့ ။
သားကငယ္ငယ္ကတည္းက အေမခ်က္ေၾကြးတာစားလာခဲ့တာဆိုေတာ့ ဘယ္ခ်က္
တတ္မလဲ ။ သူတို ့ကဟင္းမခ်က္တတ္တဲ့သားကို ၀ိုင္းစၾကတာေပါ့ ။
သားလည္းနဲနဲရွက္လာေတာ့ ဟင္းခ်က္တတ္တဲ့အကိုၾကီးဆီမွာဟင္းခ်က္သင္ရ
ေတာ့တာေပါ့ ။ ဟင္းခ်က္သင္ရတာေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းတယ္ အေမ။
အေမ့ကိုလည္းေတြးျပီး သနားမိတယ္ ။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ဟင္းမခ်က္ခင္
ငါးကိုင္တဲ့နည္း ၾကက္သားခုတ္တဲ့နည္း ေတြကိုေသေသျခာျခာသင္ခဲ့ရတယ္အေမ။
ငါးတို ့ၾကက္သားတို ့ကိုကိုင္ရင္ ဘယ္လိုဒါးမ်ိဳးသံုးရမယ္ ။ ၾကက္သြန္နီအာလူးလွီးရင္
ဘယ္လိုဒါးမ်ိဳးေတြသံုးရတယ္ဆိုတာကအစ အေသး စိတ္သင္ခဲ့ရလို ့ ပဲအေမ ။
အိမ္မွာအေမ အသံုးျပဳတဲ့ ဒါးအၾကီးအေသးေတြကိုေတာင္မ်က္စိထဲျပန္ျပီးျမင္
ေယာင္လာတယ္ ။ ဟင္းကိုဆီသတ္ၿပီးခ်က္တဲ့နည္း အသား ငရုပ္သီး
ၾကက္သြန္ေရာျပီး လံုးခ်က္တဲ့နည္းေတြကအစသင္ခဲ့ရတယ္အေမ ။
ျပီးေတာ့အ၀တ္ေလွ်ာ္မယ္ဆုိရင္ ဆပ္ျပာမႈံ ့နဲ ့ေရာစိမ္ထားျပီး ဘယ္
လိုေလွ်ာ္ရမယ္ဆိုတာကအစ အဲ့ဒီအကိုၾကီးကသားကိုသင္ေပးတယ္ ။ ကိုယ့္ဟာ
ကိုယ္လုပ္ေတာ့မွပဲ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ အ၀တ္ေလွ်ာ္အလုပ္ေတြဟာ ဘယ္
ေလာက္ပင္ပမ္းတယ္ဆိုတာ သားကိုယ္ေတြ ့သိခဲ့ရတယ္ ။ မိသားစုအားလံုးအတြက္
အေမလုပ္ေပးခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပမ္းခဲ့သလဲဆိုတာ သားေတြးျပီး စိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္အေမ ။
ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြေပါင္းမိေတာ့မွပဲ လူေတြရဲ ့စိတ္ေတြကိုလည္း
သတိထားမိေလ့လာမိေတာ့တယ္အေမ ။ တေယာက္နဲ ့တေယာက္လူခ်င္း
တူေပမဲ့အသက္ရႈခ်င္းမတူဘူးလို ့ အေဖေျပာခဲ့တဲ့စကား သူတို ့ေတြနဲ ့
ေပါင္းမိေတာ့မွသိလာရတယ္ ။
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိတဲ့သူ ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ရွိတဲ့သူ
တစ္ဖက္သားကိုကူညီတတ္သူ ။ ကိုယ္က်ိဳ းသာၾကည့္တဲ့သူ
တစ္ဖက္သားကိုတင္စီးတတ္တဲ့သူ။ တစ္ဖက္သားကို
မေကာင္းေျပာျပီး ေခ်ာက္တြန္းျပီး အခြင့္အေရးယူတတ္တဲ့သူ ။ မူးယစ္ေဆး အရက္
ေတြကိုသံုးျပီးကိုိုယ့္ကိုယ္ကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့သူ ။ ကိုယ္ရတဲ့ပိုက္ဆံကိုသူေဌး
သားလိုထင္သလိုသံုးျပီး မိဘအေၾကြးေတြကို ဥပကၡာျပဳေနတဲ့သူ ။ တကယ့္လူမ်ိဳး
စံုရဲ ့စိတ္ေတြကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တယ္ ။
အလုပ္ထဲမွာလည္းအလုပ္ကိုေလးေလးစားစားတန္ဖိုးထားလုပ္တဲ့သူနဲ ့
ေပ့ါေပါ့ ဆဆလုပ္တဲ့သူေတြရဲ ့ကြာျခားခ်က္ကိုလည္း သိခဲ့ရတယ္ ။ အလုပ္ကို
ေလးေလးစားစားတန္ဖိုးထားျပီးလုပ္ရင္ အလုပ္ရွင္သူေဌးကကိုယ့္ကိုဘယ္လိုအခြင့္
အေရးေတြေပးလာတတ္သလဲဆိုတာသိလာခဲ့ရတယ္ ။ အလုပ္ဆိုတာပိုက္ဆံရရံု
တင္မဟုတ္ဘူး အလုပ္အေပၚမွာထားတဲ့စိတ္ထားေၾကာင့္ အလုပ္ကိုကၽြမ္းက်င္
လာျပီး ရရွိလာတဲ့အခြင့္အေရးေတြေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ရတာပိုေပ်ာ္လာတယ္ ။။
လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ေတြ ့ျပီး ေကာင္းတာကိုယူ မေကာင္းတာကိုပယ္ နဲ ့သားလည္း
ပညာေတြဗဟုသုတေတြ သင္ယူခဲ့ရတယ္အေမ ။
။။ အင္း သားေျပာေတာ့လည္းဟုတ္သလိုလိုပဲ ။။
သားေတြးမိတာကေတာ့ သားတို ့လိုလူငယ္ေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာပျဲဖစ္ျဖစ္
ျပည္ပမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိဘနဲ ့ခြဲျပီးကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ျပီး၀ါသနာပါတဲ့
အလုပ္ေတြကိုစြန္ ့စြန္ ့စားစား သြားလုပ္သင့္တယ္ ။ဒါမွ ပတ္၀န္းက်င္ကသင္ေပး
တဲ့အတတ္ပညာေတြကို သင္ခြင့္ရမယ္ ။ အဲ့ဒီလို သိသြားတတ္သြား ေတာ့
ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုရင္ ကိုယ္ဘယ္လိုပညာမ်ိဳးေတြတတ္လာတယ္ ။ဘယ္လို
ပညာေတြကို မတတ္ေသးဘူး ဆိုတာ ကအစေပါ့ အေမ ။
စိတ္၀င္စားတဲ့ပညာေတြကို ဘယ္လိုသင္သင့္တယ္ဆိုတာေတြးမိလာတယ္ ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းယံုၾကည္မႈရွိလာတယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ငါဒီတစ္ခုကို
ေသေသျခာျခာသိ ေသေသျခာျခာတတ္ျပီလို ့ သိလိုက္လို ့ခံစားလိုက္ရတဲ့ ခံ
စားမႈဟာ တစ္ျခားလူမသိေပမဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မဟာေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္
ေက်နပ္မႈေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုျဖစ္ေစတယ္အေမ ။ တိုးတက္ခ်င္စိတ္ရွိတဲ့လူငယ္တိုင္းဟာ
မိမိဘ၀အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အတတ္ပညာအသစ္ေတြကို သင္ယူေနရင္းပဲ ေပ်ာ္
ေနေတာ့တာပဲ ။ တစ္ခ်ိဳ ့ဆိုရင္ ပညာရပ္တစ္ခုေနာက္ကို ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့လိုက္
တတ္ၾကတယ္လို ့ေတာင္ၾကားဘူးတယ္ ။ အဲ့လိုလူေတြဟာ သူ၀ါသနာပါတဲ့
ပညာရပ္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္သြားျပီး ဆရာတစ္ဆူအျဖစ္
ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ ။
။။ အင္း ငါ့သားေလးေတာင္ အရင္ကနဲ ့မတူေတာ့ဘူး ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ
သြားတာပဲ ။။
။။ ဟုတ္တယ္အေမ အဲ့ဒါအေဖ့ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ သားဟာကိုယ္ေျခေထာက္
ေပၚကိုယ္ရပ္တည္နိုင္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတာ ။ သားသင္ခဲ့ရတဲ့ပညာ
ေတြဟာ တစ္ျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ မလိုအပ္ဘူးလို ့ထင္ခ်င္ထင္မယ္အေမ
မိဘအရိပ္ကိုခိုေနျပီး လူပ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့သားအတြက္ကေတာ့ တ
ကယ့္ကိုလိုအပ္တဲ့ ဘ၀သခၤန္းစာေတြပါအေမ ။ ေက်ာင္းမွာသင္္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ ဘ၀ထဲ
ကသခၤန္းစာေတြပါအေမရယ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္စကားေတြေၾကာင့္အေမက အေဖ့ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးျပီးထသြားပါ
ေတာ့သည္။ အေဖကေတာ့အေမ့ကိုၾကည့္ျပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ တစ္
ဟား ဟား နွင့္ရယ္ေမာေနပါေတာ့သည္ ။။။။။။။။။
သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို
ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ် က္
ကိုေမာင္ေမာင္