မလြယ္ပါလား တကၠသိုလ္

ကၽြန္ေတာ္ chat online ထဲမွာ အဂၤလိပ္လိုေတြေရးေနရေတာ့ သိပ္အားမရဘူး ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ထဲမွာပဲအားပါးတရေရးခ်လိုက္ေတာ့မယ္ျမန္မာလိုေရးရတာလည္း သိပ္အရသာရွိတယ္ဗ် စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ေက်းဇူးေတြကလည္း မနည္းကိုဘယ္လိုစာကုိပဲဖတ္ဖတ္ ကိုယ္အတြက္လိုအပ္ရင္မွတ္ထားလိုက္ေပါ့ ဒါမွ အသိပညာ ဗဟုသုတတိုးပြားၿပီး အမွား အမွန္ ကိုေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္မွာေပါ့ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာရဲ႕နိဒါန္းလားေတာ့မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္မွာနိဒါန္းလည္းမရွိ နိဂုန္းလည္းမရွိ ေရးခ်င္တာကိုေရးခ်လိုက္ေတာ့တာပဲ ၿပီးရင္ တစ္၀က္တစ္ျပက္ နဲ႔ပစ္ထားခဲ့တာပဲ ဒါလည္းအရသာတစ္မ်ိဳးပဲဗ် အခုထိေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးဘာမွမေျပာရေသးဘူး ကဲအခုပဲေျပာေတာ့မယ္ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ဗ်ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ေနပံု ထိုင္ပံုေလးသိဖို႕ဆိုၿပီး အကို ၀မ္းကြဲရွိတဲ့ မံုရြာ တကၠသိုလ္ၾကီးကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္ မႏၱေလးကေန မံုရြာကိုသြားခဲ့တာေပါ့ ဒါနဲ႕ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ကေဖး ဆိုင္ထိုင္ၾကတာေပါ့ ျပန္အထြက္မွာ ၾကေတာ့ အကို၀မ္းကြဲျဖစ္သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆိုင္ကယ္စီးကၽြမ္းတယ္မွတ္ၿပီး ေပးစီးခိုင္းပါတယ္ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္စီးပါတယ္ ဆိုင္ကယ္ကတစ္ရၾကမ္းၾကီးထြတ္သြားတာမဟုတ္ေပမဲ့ ေနာက္ကအကို ၀မ္းကြဲျဖစ္သူပါမလာဘူးဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လည့္စကားေျပာေနတာကိုမသိဘူး လက္ႏွစ္ဘက္ကိုေရွ႕ကိုတန္း ေျခေထာက္တစ္ဘက္ေျမွာက္ၿပီးတတ္မည္အလုပ္မွာ ၀ီး ဆိုၿပီးဆိုင္ကယ္အထြတ္နဲ႔ ကြပ္တိပဲ အကို၀မ္းကြဲျဖစ္သူ ဒီအတိုင္း တန္းလန္းၾကီးက်န္ခဲ့တာေပါ့ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္မရွိတာနဲ႕ အေဆာင္မႈး စက္ဘီးကိုငွားစီးခဲ့တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ဘရိတ္ၾကိဳးျပတ္သြားတာကိုဘယ္သူ႕မွေျပာမထားဘူး ဒါနဲ႔တစ္ျခားနယ္ကလူ စီးသြားပါေရာ့ ေက်ာင္းမသြားခင္ကိုၾကြားလံုးထုတ္သြားလိုက္ေသးတယ္ သူ႕ခ်စ္သူနဲ႔အတူတူ ႏွစ္ေယက္တည္းသြားမယ္ေပါ့ ဒါနဲ႔ေက်ာင္းနားမေရာက္ခင္ ဂုန္းဆငိးေလးနားက အေၾကာ္ဆိုင္ထိုင္ခ်င္တယ္လို႔ သူ႕ခ်စ္သူကေျပာပါေရာ့ အေၾကာ္ဆိုအ၀င္ ရပ္မလို႔ ဘရိတ္အုပ္ေတာ့ ဘရိတ္ကမပါဘူးေလ ဒါနဲ႔ တစ္ ေ၀ါ ေ၀ါ နဲ႔ အားးးးးးးးးးးးးးဆိုၿပီး အေၾကာ္ဆိုင္ ထဲကခံုေတြ၀င္ တိုက္လိုက္တယ္ သူ႔ခ်စ္သူ ကေတာ့ခံုခ်လိုက္တယ္ ဒါေပမဲ့ စက္ဘီးကမရပ္ဘဲ အေၾကာ္ဆိုင္ အေနာက္ကေျမာင္းၾကားထဲ က်မလို႔အလုပ္မွာ အေျခအေနမဟန္ဘူး ဆိုၿပီး ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့လူက ေနာက္ကထိုင္ခံုကို က်ားကန္ၿပီးွဆြဲ ရေတာ့တာေပါ့ ဆိုင္ထဲကလူေတြကလည္း ေရေႏြးပန္းကန္ေတြကိုယ္စီကိုင္ထြတ္ေျပးရေတာ့တာပဲ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အဲဒီဆို္ိင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ရွိေနပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ရမလိုလို သနားသလိုလို.............................................