“သူ႔ကိုမွ ခ်စ္မိေနပါတယ္”
မိုးဥတုရဲ႕ ၀ႆန္ကာလကုန္ဆုံးခ်ိန္နဲ႔အတူ ရာသီအကူးအေျပာင္းျဖစ္တဲ့ ပြင့္လင္းရာသီကိုေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့ၿပီ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းရဲ႕အလွအပက လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြကို စိတ္ႏွလုံးၾကည္လင္ေစပါတယ္ သာယာလွပတဲ့ ညေနဆည္းဆာပင္လယ္ျပင္ႀကီးနဲ႔အတူ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ပင္လယ္စာ၊ျမင္ေတြ႕ဘူးခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း အသြင္ထူးစရာေကာင္းလွတဲ့ ခ်ိဳျမတဲ့အုန္းေရေလးကိုမွ ေသာက္ခ်င္သူေတြအတြက္ စိတ္အပန္းေျဖစရာ ကမ္းေျခေလးတစ္ခုမဟုတ္ပါလား ၾကည္ႏူးတို႔မိသားစုေလးကေတာ့ ၿမိဳ႕နဲ႔အလွမ္းေ၀းတဲ့ မာန္ေအာင္ကၽြန္းေလးမွာ တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကရသူေတြေပါ့…မိုးမလင္းခင္ ၾကည္ႏူးရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူက အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ပိုက္ကြန္ကိုယ္စီယူေဆာင္ၿပီး စက္ေလွအသီးသီးေတြန႔ဲ ငါးဖမ္းတဲ့အလုပ္ကုိ တစ္ေနကုန္ဆိုသလို လုပ္ၾကရပါတယ္ ၾကည္ႏူးတို႔ကေတာ့ အေဖ ငါးဖမ္းကျပန္လာတိုင္း စက္ေလွေတြတန္းစီၿပီး၀င္လာတာနဲ႔အမွ် ရြာထဲမွာရွိၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးမ်ားအားလုံး ငါးေတြကို ကူသယ္ေပးၾကရတယ္…
ၾကည္ႏူးတို႔ေနတဲ့ကၽြန္းေလးက ရြာနဲ႔ဆိုရင္အေ၀းႀကီးပါပဲ လူႀကီးသူမေတြက ရြာထဲမွာပဲ ေနၾကၿပီး ၾကည္ႏူးတို႔လိုအရြယ္ေကာင္းတဲ့သူေတြက ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားမွာ တဲထိုးၿပီးေနရတာေပါ့…
ညေနေစာင္း ေန၀င္ရီေရာဆို ၾကည္ႏူးတို႔ရြာေလးက ေယာက်္ားေလးေတြေရာ မိန္းကေလးေတြေရာ ဗီဒီယိုေတြၾကည့္ စၾက ေနာက္က်သည္မ်ားလည္း ရွိၾကသည္သာ…..ရြာေလးက လွ်ပ္စီးမီးေရာင္မရွိေပမယ့္ ၾကည္ႏူးတို႔ ေန႔စဥ္သြားေနက်လမ္းေနမို႔ အၿမဲသြားတတ္ေနသည္….
တစ္ေန႔ေတာ့…..အမွတ္မထင္ဆိုသလို ၾကည္ႏူးတို႔ရြာေလးကို ၿမိဳ႕သားႀကီးတစ္ေယာက္ အလည္ေရာက္လို႔လာပါေတာ့တယ္…. သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ သိပ္ၿပီးေခ်ာလွတယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ရုပ္ေတာ့မဆိုးလွပါဘူး….သူက ရန္ကုန္ကေန အလည္လာတယ္ဆိုပဲ သူ႔နာမည္ကေတာ့ ေအာင္ေဇယ်ာတဲ့ သူက ၾကည္ႏူးနဲ႔ အသက္တူတူေလာက္မို႔ သူ႔ကို ေဇယ်ာလို႔ပဲ ေခၚမိပါတယ္…..သူဘာကိစၥနဲ႔လာပါလိမ့္လို႔ စပ္စုၾကည့္မိတယ္ အလည္သက္သက္ပဲဆိုတယ္ သူယူေဆာင္လာတဲ့ပစၥည္းေတြထဲမွာ ကြန္ပ်ဴတာဆိုလား ေမာ္နီတာဆိုလား ပါလာပုံရတယ္…..အၿမဲတမ္းဆိုသလို အားေနရင္ တေယာက္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာေနသလို ၾကည္ႏူးေတြ႕ရတယ္…..
တစ္ေန႔ေတာ့ ၾကည္ႏူးရဲ႕အေဖက….
“သမီးေရ…ၾကည္ႏူး”
“အဘ ဘာလဲရွင့္”
“ေဇယ်ာက ၿမိဳ႕ကိုသြားခ်င္လို႔တဲ့ကြယ္”
အားလားလား…..ၿမိဳ႕ဆိုတာ ၾကည္ႏူးတို႔ေနတဲ့ရြာေလးနဲ႔ အေ၀းသားလား….သူ ဘာသြားလုပ္မွာပါလိမ့္လို႔ ၾကည္ႏူး စဥ္းစားမိလိုက္တယ္…ၾကည္ႏူး ငါးေျခာက္လွန္းရာကေန ဖတ္သီဖတ္သီနဲ႔ေျပးလာမိတယ္….
“ေဇယ်ာ ၿမိဳ႕ကို ဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ…”
“အေရးမႀကီးဘူးဆိုရင္ မသြားပါနဲ႔လား..”
“မရဘူး ၾကည္ႏူးရဲ႕….သူနဲ႔က ေတြ႔ရမွျဖစ္မွာ…”
“ဗုေဒၶါေရ….ဘာမ်ားသြားလုပ္ပါလိမ့္ေနာ္….”
ၾကည္ႏူး တားလို႔မရေတာ့…..သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ အေရးႀကီးကိစၥရွိေနသည့္ပုံပင္…. ဂနာမၿငိမ္….တလႈပ္လႈပ္တရြရြျဖစ္ေနသည္သာ…ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့ လက္ထဲမွာ….ဟို ေသတၱာပုံစံလိုမ်ိဳးအရာ၀တၳဳတစ္ခု ကိုင္လာသည္….ဘာႀကီးပါလိမ့္ေနာ္ဆိုၿပီး..ၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္…သူ႔ကို ၿမိဳ႕လိုက္ပို႔ဖို႔ရာ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့သည္…။
ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ သူေခၚတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ၀င္ၿပီး ၾကည္ႏူးလည္း လိုက္လာမိသည္…..
“ၾကည္ႏူး…..ဒီဆိုင္က ကြန္ပ်ဴတာဆိုင္ေလ”
“ဒီဆိုင္က အင္တာနက္ဆိုင္…”
အင္တာနက္ဆိုတာ ၾကည္ႏူးတို႔အတြက္ နားမလည္ ၾကည္ႏူးတို႔က ငယ္စဥ္တည္းက ေက်ာင္းကို ေလးငါးတန္းေလာက္သာေနရသည္….ေက်ာင္းထြက္ၿပီး လူသူမနီးတဲ့ ကၽြန္းေလးမွာေနခဲ့ရတာမို႔….ဘာရယ္မွ ေခတ္မီလွသည္မရွိ…သူမ်ားေျပာမွ…ေအာ္….ဒါရယ္ဆိုၿပီး သိၾကတဲ့လူေတြသာ…..တုံးတံုးအအဆိုလည္း မမွားႏိုင္ဘူးေပါ့….
“အခု ေဇယ်ာ ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္……”
“ေအာ္….ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာမလို႔ေလ”
“ဟင္…..အဲလိုေျပာလို႔ရတယ္လား…”
“ရတာေပါ့ ၾကည္ႏူးရဲ႕”
“ၾကည္ႏူးကိုလည္း သင္ေပးပါလားဟင္”
“ေနာက္ေတာ့သင္ေပးမွာေပါ့…ေနာ္”
သူဘာေတြလုပ္ေနလဲ ၾကည္ႏူးၾကည့္ေနမိသည္…..သူ႔ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာေလးကိုဖြင့္ၿပီး….နားေပၚကိုလည္း ဘာလဲမသိဘူး စြပ္လိုက္ျပန္ၿပီ……ေဟာ….ၿပီးေတာ့ အ၀ိုင္းေလးလိုလို ေလးေထာင့္ေလးလိုလို…အဲဒါေလးကို ဖြင့္လိုက္ျပန္ေတာ့…သူ႔ပုံႀကီးကို ျမင္ရျပန္တယ္…ဘာေတြလုပ္ေနတာပါလိမ့္ေနာ္လို႔….စူးစမ္းၿပီး ၾကည့္ေနမိတယ္….
ခဏအၾကာမွာေတာ့…စာလုံးေလးေတြဆိုသလိုပါပဲ ေပၚလာေတာ့တယ္….
“ၾကည္ႏူး ….နင္ ခဏထိုင္အုံးေနာ္”
“ငါ စကားေျပာလိုက္အုံးမယ္…”
“အင္းအင္း…ေျပာ”
ၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္ ေဇယ်ာေျပာတာကို ၾကည့္ေနရင္း….ခဏအၾကာမွာေတာ့….
“ျပန္မယ္ ၾကည္ႏူး…”
“ဟင္…ဘာေတြျဖစ္လို႔တုန္း…”
“ဒီေကာင္ကြာ….”
“ေတာက္…..”
ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ဆိုသလိုပင္ ေဒါသေတြထြက္ေနေတာ့သည္…..သူ႔၏သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနခဲ့ပုံရသည္…. ျပန္မယ္ဆိုၿပီး ေကာက္ခါငင္ကာပင္ ၾကည္ႏူးတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ရြာကို ျပန္လာခဲ့ၾကသည္….။
ဒီလိုနဲ႔ ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ ၾကည္ႏူးတို႔ရြာေလးကိုေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႔ ၃လေတာင္ျပည့္သြားခဲ့ၿပီေပါ့….တစ္ေန႔ေတာ့…ၾကည္ႏူး ငါးေျခာက္လွန္းဖို႔ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကိုထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့……ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ ေနာက္ကေန ရိပ္ခနဲဆိုေပၚလာၿပီး
“ေဟ့ ၾကည္ႏူး..”
“အမေလး…ေဇယ်ာရယ္…လန္႔လိုက္တာ”
“နင္ကလည္းေလ….ဘာလို႔ အဲေလာက္ေတာင္လန္႔ရတာလဲဟ”
“ေအာ္ စဥ္းစားေနလို႔ပါ….”
“အမယ္ နင္က ဘာေတြမ်ားစဥ္းစားေနတာလဲ….ဘာလဲ ရည္းစားရွိလို႔လား”
“မဟုတ္ပါဘူးဟယ္…..”
ၾကည္ႏူးနဲ႔ေဇယ်ာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆိုသလိုပင္ရွိေနၾကသည္…။
“ဒါဆိုရင္ ၾကည္ႏူး နင့္ကိုငါ ရည္းစားစကားေျပာမယ္ဟာ…”
“ဟင္…..ေဇယ်ာ..”
“ေပါက္ကရေတြမေျပာနဲ႔ေနာ္….”
“တကယ္ေျပာေနတာဟ….နင့္ကိုငါ ခ်စ္မိေနၿပီ သိလား…”
“ေဇယ်ာ နင္ ရူးေနၿပီလား….မရူးလို႔ေျပာေနတာေပါ့ဟ”
“နင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုံးဟယ္…..နင္နဲ႔ငါ အဆင့္အတန္းခ်င္းမတူဘူးေလ…”
“ဘာအဆင့္အတန္းလဲ…..နင့္ကိုငါခ်စ္တာ ဘာအဆင့္အတန္းမွမပါဘူး ၾကည္ႏူး”
“နင့္ရဲ႕ ရိုးသားမႈကို သေဘာက်လို႔ ငါခ်စ္တာ”
“ေျပာ နင္ ငါ့ကိုအေျဖမေပးဘူးလား…”
“ေဇယ်ာရယ္…..နင္ကေလ ဇြတ္ႀကီးပါလား”
“ဟုတ္တယ္ ငါက လိုခ်င္တာရွိရင္ ဇြတ္ပဲ….မရဘူး…”
ၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္ေတာ့ ေဇယ်ာ့ေၾကာင့္ ေခါင္းႀကိမ္းေနခဲ့ရၿပီ……ေဇယ်ာက ပညာလည္းတတ္ ရုပ္ရည္ကလည္းရွိ…ၾကည္ႏူးနဲ႔မ်ားကြာတယ္ေလ…..ၾကည္ႏူး မမွန္းရဲပါဘူး…..သူ႔ကိုေတာ့ ၾကည္ႏူး စိတ္၀င္စားမိပါတယ္….သူနဲ႔ေတြ႕တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းဆို ရင္ဘတ္ထဲမွာ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ပါပဲ…..အဲဒီစိတ္၀င္စားျခင္းဆိုတာ ရင္ခုန္ျခင္းဆိုတာမ်ားလား…..အဲဒီလိုျဖစ္လာရင္ေရာ…..အဲဒါကို ခ်စ္တယ္ေခၚတာလား….အို….ဘာေတြမွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူး…..
ဒီေန႔ဟာဆိုရင္ မာန္ေအာင္မွာရွိတဲ့ သက်မာရဇိန္ဘုရားပြဲေလးေပါ့….ၾကည္ႏူးတို႔ ရြာသူမေတြက ညေနေစာင္းဆိုရင္ ဘုရားကို သြားၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ…..ရြာထဲမွာရွိၾကတဲ့ ကာလသားေတြကလည္း တရုံးရုံးေပါ့….မိန္းကေလးေတြေရာ…ေယာက်္ားေလးေတြေရာ ေရွ႕ကတစ္ဖြဲ႕….ေနာက္ကတစ္ဖြဲ႕ဆိုသလို စီကာရီကာေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးသြားၾကသည္ေပါ့……ကာလသားအဖြဲ႕ဆိုလို႔….. ကာလသားေတြထဲမွာ ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ကိုလည္း ၾကည္ႏူးျမင္လိုက္မိသည္…..သူလည္း ဘုရားပြဲကို လိုက္လာသည္ထင္မိသည္…။
“ၾကည္ႏူး နင္ ဒီေန႔လွတယ္သိလား”
“နင္ကလည္း ဟယ္…..”
“ဘယ္လိုလဲ ငါေတာင္းထားတဲ့အေျဖေလ…”
“ငါ ရင္ေတြခုန္ေနတယ္ ၾကည္ႏူးရယ္…”
ေဇယ်ာက ၿမိဳ႕ႀကီးသား ပညာတတ္ဆိုေပမယ့္ သေဘာထားျဖဴလွသည္….စိတ္မေနာေကာင္းသည္….ေဖာ္ေရြခင္မင္တတ္သည္… အဆင့္အတန္းမခြဲျခား….ရိုးရိုးသားသားပင္…..။
“ၾကည္ႏူးေရာ ဘယ္လိုမွ မခံစားရဘူးလား”
“ဟင့္အင္း….မခံစားရပါဘူး”
“ၾကည္ႏူး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚဆို ရက္စက္ႏိုင္တယ္ေနာ္”
“တဖက္လူကိုလည္း သနားပါအံုး ၾကည္ႏူးရယ္…”
“ဗုေဒၶါေရ”
“ၾကည္ႏူး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မရက္စက္ပါဘူး”
“ကၽြန္ေတာ္က ၾကည္ႏူးကို ႏူးညံ့တဲ့အခ်စ္ေတြပဲေပးတာပါ”
“ၾကည္ႏူးကေရာ ဘာေျပာေနလို႔လဲ ေဇယ်ာ့ကို”
“ၾကည္ႏူးရယ္ ျပန္ခ်စ္ေပးပါေနာ္….ဆႏၵေတြျပင္းျပလို႔ ေတာင္းဆိုေနတာပါ”
“ခ်စ္လြန္းလို႔ပါ ၾကည္ႏူးရယ္”
“ၾကည္ႏူးရယ္ …. ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း က်ြန္ေတာ္မာနေတာ့ရွိပါတယ္ ဘယ္မိန္းမမွေအာက္မက်ိဳ႕ဘူးဆိုတဲ့မာနပါ အခုေတာ့ ၾကည္ႏူးေရွ႕မွာကၽြန္ေတာ္…… ၾကည္ႏူးသိပါတယ္ အားလံုးကိုအရံူးေပးထားတာပါ ေဘးလုူေတြေတာင္မသိပါဘူး သိရင္ က်ြန္ေတာ္အေျပာခံရမွာ …. အဲေလာက္ထိ က်ြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးအေပၚကိုခ်စ္တာ ၾကည္ႏူးသိလား ကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္အထိ ရည္းစားလံုးဝမရွိခဲ့ဘူး မိန္းမေတြကိုေအာက္က်ိဳ႕ရမွာစိုးလို႔ ၾကည္ႏူး နဲ႔ေတြ႔မွ ကၽြန္ေတာ့္မာနေတြ ဘယ္ေရာက္မွန္းကိုမသိေတာ့တာ သိလား”
“ကေလးဆိုးႀကီးပါလား ေဇယ်ာရယ္”
“အင္း ဟုတ္တယ္”
ေဇယ်ာက ၾကည္ႏူးနားမွာ တဖြဖြေျပာေနလာေတာ့ ၾကည္ႏူး မေနႏိုင္ေတာ့ပါ…ေဇယ်ာရယ္….ၾကည္ႏူးနဲ႔ ေဇယ်ာက အဆင့္အတန္းခ်င္းမတူဘူးေလ…..ၾကည္ႏူးရဲ႕ရင္ထဲမွာ….တဒိုင္းခုန္ေနတဲ့ႏွလုံးခုန္သံဟာ ေဇယ်ာ့ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုရင္…ဒါဟာအခ်စ္ေပါ့ေနာ္….ေသခ်ာတာေပါ့…..ဒါေပမယ့္လည္း ေဇယ်ာ့ကို ၾကည္ႏူး ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖေပးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး……အဆင့္အတန္းခ်င္းမတူၾကတဲ့ ၾကည္ႏူးတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ…..။
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ဆုံးလို႔ ေဇယ်ာေတာင္ ဒီေန႔ ၿမိဳ႕ကိုျပန္ေတာ့မွာပါလား….အထုပ္ေတြအပိုးေတြ ျပင္ေနတဲ့ေဇယ်ာ့ကို ၾကည္ႏူး သနားေနမိသည္….
“ၾကည္ႏူး….”
“ရွင္…..”
“ၾကည္ႏူးရယ္…..ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ေနာ္….“
“ဒါေပမယ့္ ၾကည္ႏူး တစ္ခုေတာ့မွတ္ထားေပးပါ…”
“ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ…”
“ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေျဖတစ္ခုမရခဲ့ေပမယ့္…ၾကည္ႏူးကို တစ္သက္လုံးခ်စ္ေနမွာပါ…”
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပင္ ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ၿမိဳ႕ကိုျပန္သြားေတာ့သည္…..ႏွစ္ေတြကၾကာလာေတာ့လည္း အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာေတြက ေမ့လုိ႔မ်ားသြားေလသလားမသိ….ၾကည္ႏူးတေယာက္ေတာ့ ေ၀းသီေခါင္ဖ်ားလွတဲ့ ရြာေလးမွာဘဲ တံငါအလုပ္ေလးလုပ္ကိုင္ရင္း…. ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေနရသည္မဟုတ္ပါလား…အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းဆိုတာမရွိၾကေပမယ့္လည္း ရင္ထဲမွာ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိေနသည္က သူ႔ကိုတကယ္ခ်စ္ေနတာပါလားလို႔….ၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္ နားလည္သြားခဲ့မိသည္……သူ႔ကိုမွခ်စ္မိေနတဲ့ ၾကည္ႏူးတေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ရေပမယ့္လည္း…..ထာ၀ရခ်စ္ေနအုံးမယ္ဆိုတာ…….ေဟာဒီပင္လယ္ျပင္ႀကီးက သက္ေသတည္ထားလို႔…. သစၥာစကားေတြနဲ႔အတူ….သူ႔ကိုသိေစခ်င္ပါေသးတယ္….
“ႀကိဳးစားပါအုံးမည္”
ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)