ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အခုလုပ္တဲ့ ေရေ၀ေတာေတာင္ပြဲမွာ ေျပာတာ ပညာရွင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စာေတာ့ေရးတယ္၊ စာေရးသူ ဆိုေတာ့ လမ္းေပၚက လူေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဘာရွိလဲ ဆိုေတာ့ ခံစားမႈေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေတြးေခၚမႈေတြရွိတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုအျပင္ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သမိုင္းေတြးေခၚျခင္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတိတ္က ဘာလဲ။ ပစၥဳပၸန္က ဘာလဲေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာမယ္႔ အရာေတြဟာ ဆက္စပ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္က အႏၵိယနဲ႔ တရုတ္ျပည္ၾကားမွာ ရွိေနတယ္။ တရုတ္၊ အႏိၵယ တို႔ထက္ စာရင္ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေသးေသးေလး။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြ ႏွစ္ခုၾကားက ေရေျမ ေတာေတာင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္း ရွိေနသလို သယံဇာတကလည္း ႀကြယ္၀တယ္။ အဲဒီေရေျမ ေတာေတာင္ဟာ ဒါတို႔ေျပ၊ ဒါတို႔ေျမ သာေျပာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ တစ္ကယ္ေရာ ပိုင္သလား။ ကၽြန္ေတာ္ဘာသာ ေနာက္ေနတာ ရွိတယ္။ ေတာေစာင္႔နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္တို႔နဲ႔ သမာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္တို႔ ပိုင္တာလားေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္လည္းႀကီးေတြက ပိုင္တာလား။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း ျပည့္ရွင္မင္းက ပိုင္တာလားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေရာ ဘာပိုင္သလဲေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လမ္းေပၚကလူေတြေလ။
တရုတ္ျပည္ ယူနန္တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ဆီက စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ကၽြန္ေတာ္ရတယ္။ သူေရးတဲ့ 'The Policy Of China, India To Watch Burma'စာအုပ္ တစ္အုပ္ (၂၀၁၀) ျပည္႔ႏွစ္ကထြက္တယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ထဲမွာ သူတို႔ တရုတ္ျပည္နဲ႔ အႏိၵယအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ေလးကို လိုအပ္ပါတယ္ တဲ႔။
တရုတ္ျပည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လိုအပ္တဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္က တရုတ္ျပည္က အႏၵိယျပည္ကို ထြက္ေပါက္ရမွာ မို႔လို႔တဲ့။ ျမန္မာျပည္ကေနၿပီး အႏိၵယကို ထြက္ေပါက္ရရင္ Special Dimension တစ္ခု တိုးလာတယ္တဲ့။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ Dimension တစ္ခု တိုးလာတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင္႔ ျမန္မာျပည္မွာ အႏိၵယကို သြားတဲ့ ကုန္းလမ္းလည္း ရွိမွာပဲ၊ ေရလမ္းလည္း ရွိမွာပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ပိုက္လိုင္းေတြပါ ရေအာင္လုပ္မွာပဲတဲ့။ အဲဒါဆို ၿပီးျပည့္စံုၿပီေပါ့။
အဲဒါ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚထားတဲ့ သူ႔သေဘာထား ပထမတစ္ခ်က္ေပါ့။
ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းအင္ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ျမန္မာျပည္ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္တဲ႔။ (၂၀၀၈) ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ စြမ္းအင္ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကို ႏိုင္ငံျခား ကေနတင္ပို႔ရပါတယ္တဲ့။ (၂၀၂၀) ျပည့္ႏွစ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္က (၆၀) ရာခိုင္ႏႈန္း တင္သြင္းရလိမ့္မယ္တဲ့။ အဲဒီ တင္သြင္းရတဲ့ ပမာဏရဲ႕ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက မလကာေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ရမွာ။ ဒီမလကာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္ရင္ တရုတ္ျပည္နဲ႔ မတည့္တဲ့အင္အားစုက လႊမ္းမိုးထားရင္ သူတို႔ ဒုကၡေရာက္မွာတဲ့။ ျမန္မာျပည္ကို ျဖတ္ၿပီး ေရနံသယ္ရာ လမ္းေၾကာင္း ဖန္တီး ႏိုင္ခဲ့ရင္ အာဖရိကနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက စြမ္းအင္ေတြကို ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ရလာမွာတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ သူတို႔ အတြက္ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္တဲ့။
ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔က (၂၅) ဘီလီယံ ကုဗေပ ရွိသတဲ႕။ သူတို႔ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ result ကလည္း အဲဒီေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့ ျမန္မာျပည္က အင္မတန္ ခ်မ္းသာတယ္တဲ့။ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ တစ္ခုကသူတို႔ရဲ႕ အႏိၵယကို သြားဖို႔ထြက္ေပါက္၊ ေနာက္တစ္ခုက သူတို႔ရဲ႕ စြမ္းအင္ လံုၿခံဳမႈအတြက္၊ ေနာက္ တတိယ အခ်က္ ရွိေသးတယ္ တတိယ အခ်က္က စီးပြားေရးတဲ့။ ငါတို႔ တိုင္းျပည္ေလးက ေသးေပမယ္႔ စိုက္ပ်ိဳးလို႕လည္းရတယ္၊ ေက်ာက္မ်က္ေတြလည္းရွိတယ္၊ သဘာ၀ သတၱဳတြင္းထြက္ေတြရွိတယ္၊ သစ္ပင္ေတြ ရွိတယ္ေပါ့။ အဲစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးထားတယ္။ ေရအားလွ်ပ္စစ္လည္း ရွိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္က ကီလိုမီတာ (၂၁၀၀) လားမသိဘူး ရွိတယ္။ တရုတ္ျပည္ခ်ည္းကိုေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တရားမွ်တခ်င္မွ မွ်တမယ္။
အႏိၵယျပည္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လိုအပ္တာပဲတဲ့။ မဏိပူရတို႔ အႏိၵယျပည္ကို ေရာက္ဖို႔က ကုလားတန္ျမစ္ဘက္စံု စြမ္းအင္စီမံကိန္း လုပ္တာ၊ စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္း ပြင့္ဖို႔လုပ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲလို ေနရင္းက ကုန္းလမ္းတံတားႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းလုပ္တာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေလးကို လိုအပ္ေနၾကတယ္ေပါ့။
ေနာက္တစ္ခုလည္းရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေမခနဲ႔မလိခ ဆိုတာရွိတယ္။ မလိခ ကေတာ့ ျမန္မာျပည္က လာတာ။ ေမခက ဟိုဘက္ တရုတ္ျပည္က လာတာ။ အဲဒီေတာ့ ေမခနဲ႔ မလိခ ႏွစ္ခုၾကားက ဆက္ေနတဲ့ေနရာက မလိအင္မိုင္ဇြပ္ ေဒသမွာ သစ္ေတာေတြ ကုန္သြားၿပီ။ အဲဒီအေပၚမွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း ေတြလုပ္တယ္။
တစ္ႏွစ္တုန္းက (၂၀၀၉) ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလ ျဖစ္မယ္။ အင္တာနက္ သတင္းတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ ဘာပါလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေနၿပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ မဟာဓာတ္အားလိုင္းထဲကို လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား (၃) ထရီလီယံ (၀ပ္) တင္သြင္းလိုက္တိုင္း သူတို႔ဆီမွာ ေက်ာက္မီးေသြး သံုးစြဲမႈ ပမာဏ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလ်ာ့သြားပါတယ္တဲ့။ ကာဗြန္ ထုတ္လႊတ္မႈ လည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္တဲ့။ သူတို႔ကေတာ့ ေကာင္းေနတာေပါ့ေလ။ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး သူတို႔က ျမစ္ညွာဘက္မွာ ဆည္မေဆာက္ဘူးတဲ့။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမွာစိုးလို႔တဲ့။ biodiversity ဘာညာေတြေၾကာင့္ မေဆာက္ပါဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ သတိထားဖို႔ ေကာင္းေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားေျပာသလိုဘဲ လမ္းေပၚကလူဆိုေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားမွာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေၾကာက္တယ္၊ ဧရာ၀တီျမစ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စိတ္ရႊင္ေစတဲ့ ျမစ္ႀကီးဘဲ။ အဲဒီ ျမစ္ႀကီး ေနာက္ရွိမလားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ျမစ္ႀကီးနား ေရာက္တာေပါ႔။
ကၽြန္ေတာ္ဆရာ၀န္ေပါက္စဘ၀က အဲဒီ ဧရာ၀တီျမစ္ေဘးမွာ ညေနေစာင္း ဆိုရင္ေလ ေက်းေတြပ်ံတယ္၊ ညေနေစာင္းေနာ္။ မနက္ခင္းဆို ေကာင္းကင္ႀကီး တစ္ခုလံုး သက္ရွိ သက္တန္႔ေတြနဲ႔ အဲဒီအရပ္ကို အင္မိုင္ဇြပ္ လို႔ေခၚတဲ့ ေရ၀င္တဲ့အေပါက္လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီ အေပါက္က ေရမ၀င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လို လုပ္မလဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့မသိဘူး၊ မစဥ္းစားတတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိပ္နားမလည္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္စဥ္စားတာက ဘာလို႔လဲေပါ့။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းဆိုၾကတယ္။ ဒါတို႔ျပည္၊ ဒါတို႔ေျမ၊ တို႔ပိုင္တဲ့ေျမလို႔ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုင္ေသးလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုင္ထားရတဲ့ သယံဇာတေတြကို အရင္တုန္းကလည္း ဒီသယံဇာတေတြေၾကာင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘယ္လိုေခၚလဲ ဆိုေတာ့ Rape Of Burma တဲ့။ ဗမာျပည္သယံဇာတကို အႏိုင္က်င့္ျခင္းေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အခုဟာက သယံဇာတ လိုခ်င္လို႔ ကိစၥမရွိဘူး။
အဲဒီ သယံဇာတလိုခ်င္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖ်က္ဆီးတာေတြ ပါလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါ ေျပာဖူးတယ္ Ecological Rape Of Burma သယံဇာတတင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပါ အႏိုင္က်င့္ခံေနရတာေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ယူတာ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို လာတာ သယံဇာတကို ယူတာ ကိစၥမရွိဘူး။ Ethically ျဖစ္ရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက လူေတြကလည္း နားလည္ၿပီးေတာ့ ဒါေတြ လာယူတဲ့ သူေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ပါ ထည့္စဥ္းစားဖို႔ လိုတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္တဲ့အထဲမွာ သူတို႔ ပါပါလာရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ပါေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လို ေခၚမလဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးက ဒီေျမက လူေတြပဲေလ။
ဧဒင္ဥယာဥ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
