ဒီေန႔ ဧပရယ္လ (၉)ရက္ေန႔...... ေန႔လည္(၂)နာရီမွာ ဖုန္းဆက္မယ္တဲ့... သူ ခ်ိန္းထားခဲ့တာေလ.... ဒီေန႔ညေနမွာ..
သူ ခရီးသြားေတာ့မယ္... တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ ေ၀းေနၾကတဲ့ ၾကားထဲက သူ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့မယ္တဲ့... သႀကၤန္မွာ ျပန္ဆံုဖုိ႔ေတာ့
ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းထားတယ္..... ဆံုလဲ ဆံုျဖစ္မွာပါ.....။
(၂)နာရီကလဲ ထုိးခဲလုိက္တာ.... စကၠန္႔ေလးေတြ တလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ ေရြ႕ လ်ားေနတာကလဲ ၾကာပဲ ၾကာလြန္းလွတယ္။
ုဖုန္းေလးကုိ ကုိင္ထားရင္း..... ဖုန္းျမည္သံေလးကုိ ေစာင့္ေနမိတယ္..... ဒီအခ်ိန္ပဲ ထင္ပါရဲ့ စကၠန္႔ေလးေတြ စိန္စီထားတယ္ဆုိတာေလ..
ဟူး........ ရင္ေမာရပါတယ္ ကေလးရယ္......
`` တြီ....... တြီ...... တြီ၊ တြီ..... တြီ...... တြီ၊ တြီ...... တြီ...... တြီ´´ ေဟာ....... ဖုန္းသံျမည္လာၿပီ...... ဟုတ္တယ္...
သူေခၚေနၿပီ........... ကမန္းကတန္းပါပဲ..... ဖုန္းလက္ခံလုိက္တယ္.....
`` ဟဲလုိ......... ၊..........၊..........´´
``..............................´´
လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၆)ႏွစ္..... ဒီလုိ ေအပရယ္(၉)ရက္ေန႔မွာ ႏွင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခဲြခဲ့သည္. သႀကၤန္မွာ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ
ကုိလဲ ကုိယ္တုိင္ ပန္ေပးမည္ဟု..... ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးခဲ့သည္... အရင္ဦးဆံုးလဲ ေရေလာင္းမည္ဟု ဆႏၵေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသးသည္
ဘာတစ္ခုမွ ျဖစ္မလာခဲ့...... ႏွင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို သႀကၤန္မတုိင္မီ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္.....
သႀကၤန္မုိးသည္..... မ်က္ရည္မုိးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္.... သႀကၤန္ေရမ်ားဖ်န္းပက္ေနခ်ိန္တြင္..... မ်က္ရည္မ်ား စီးက်ခဲ့
ရသည္... ပိေတာက္ပန္းေလးကုိလဲ ပန္ဆင္ေပးခြင့္ မရခဲ့..... ဒီအတုိင္းေလး ႏြမ္းလ်သြားတာကုိ..... ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့ရသည္.....
သႀကၤန္ေရာက္မွာကုိ ေၾကာက္ခဲ့သည္... ပိေတာက္ေတြပြင့္ေနတာေလးကုိလဲ မၾကည့္ရက္ခဲ့..... သႀကၤန္ေရာက္တုိင္း
ပိေတာက္ပြင့္တုိင္း တစ္ေယာက္ထဲ အိပ္စက္ေနရရွာေသာ ႏွင္းႏွင္းကုိ သနားမိသည္...... အားလဲနာမိသည္၊ မလံုမလဲ လဲျဖစ္ခဲ့ရသည္....
သူ႔ကုိ ပစ္ထားရတယ္လုိ႔.... ယူႀကံဳးမရလဲ ျဖစ္ရသည္... ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏွင့္ ေဆးကြာကာ က်ဳိးပဲ့ေနေသာ အုတ္ဂူ အေဟာင္းေလးကုိေရာက္
တုိင္းလဲ ရင္မွာ ဆုိ႔နစ္ေၾကကဲြသည္.... တစ္ခါမွ ေဆးအသစ္လဲ မသုပ္ခဲ့၊ ထံုးအသစ္လဲ မသုပ္ခဲ့.... စိတၱဇဆန္ဆန္... အသစ္ျဖစ္သြားလွ်င္
အစကေန သူ အၾကာႀကီး ျပန္ေနရဦးမည္ဟု ခံစားရသည္..... ဒီလုိ တစ္ေယာက္ထဲ ေနရရွာေသာ ခ်စ္သူကုိ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကေန ျမန္ျမန္....
လြတ္ကင္းေစခ်င္ပါသည္......။
အခု....... ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏွလံုးသားေလး ဖူးပြင့္လာခဲ့သည္.... ေယာင္ခ်ာခ်ာ အေတြး
မ်ားအားလံုးကုိ စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့သည္.. တစ္ေယာက္ထဲ ၿငီးေငြေနေသာ ဘ၀ေလး အသက္၀င္လာသည္..... ေကာင္မေလး မ်က္၀န္းထဲမွာ
မေခ်ာရင္လဲ ခန္႔ေနေစခ်င္သည္..... ေကာင္မေလးကုိ ရွားရွားပါးပါး ခ်စ္ခဲ့ရတာေလ...
ဒီေကာင္မေလးက ဆင္းရဲတယ္တဲ့.... မိဘကုိ လုပ္ေကၽြးေနတယ္တဲ့...... ရုိးရွင္းပြင့္လင္းတယ္တဲ့..... ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္
ေကာင္မေလး ခင္မင္ခဲ့ၾကတာ ဘာမွ သိပ္မၾကာခဲ့.... အၿမဲေတြ႔ခ်င္ေနခဲ့သည္..... စကားေလးမ်ား ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္... သူ႔အေၾကာင္း၊ ကုိယ့္
အေၾကာင္း၊ လူမွဳေရးအေၾကာင္း၊ စီးပြါးေရး အေၾကာင္း.....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အကုန္ မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါဘူး..... တစ္ခါက သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္သူ.. ႏွင္းႏွင္း
အေၾကာင္းကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပထားခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းႏွင္းကုိ ..တကယ္ခ်စ္ခဲ့ျခင္းရဲ့တစ္၀က္ေလာက္ကုိ ေျပာျပထားသည္
ေကာင္မေလးကုိ အားနာလုိ႔ အကုန္ေျပာမထြက္လုိ႔ပါ.....။
ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးကုိ ခ်စ္ေနစဥ္မွာ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္.. ေကာင္မေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္
ေမးေလး ဟုေခၚသည္... ေမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဦးဦးတဲ့.. ေမေလးက ႏွင္းႏွင္းလုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထားရစ္ခဲ့မွာ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္
ဒီတစ္ခါဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္မရွင္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ...ေလ။
ေမေလး အလုပ္တြင္ အဆင္မေျပသည္မ်ား အားလံုးကုိ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပခဲ့သည္... ကၽြန္ေတာ္က ေမေလးကုိ
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ အၿမဲေပးခဲ့သည္..... ေမေလးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေလွ်ာက္ေျပာသည္... တျဖည္း
ျဖည္းႏွင့္ ေမေလးအေပၚတြင္ထားရွိေသာ... သံေယာဇဥ္မ်ားက မုိင္တုိင္ေတြကုိ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေမေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ခုိလွဳံစရာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမေလးသည္ အရိပ္ကေလး.... ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ေမေလးသည္ သူ႔မိသားစုအတြက္ အေရးႀကီးသလုိ.... ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီေလ...ေမေလး
ဘယ္လုိ ခံစားသည္ မသိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လွည့္မၾကည့္လဲ လုိက္ပါလာေသာ အရိပ္ကေလးမွန္း ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထား
ခဲ့သည္..... ခ်စ္သည္ဟု ဆုိျခင္းထက္ ပုိသည့္ ျမတ္ႏုိးျခင္းမ်ားသည္ ေမေလးပုိင္ဆုိင္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းေလးမ်ား...
ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။
`` ဦးဦး ေမးစရာရွိတယ္......´´
`` ဟုတ္...... ေမးပါခင္ဗ်ာ.....´´
`` အင္..... မရွိပါဘူး...... ဟဲဟဲ ဘာလဲ ေမေလးရဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း.´´
`` ဦးဦး လိမ္တယ္... ဦးဦး ေမေလးကုိ ခ်စ္ေနတာ မဟုတ္လား.... အမွန္အတုိင္းေျပာ.....´´ မ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္မွ
မ်က္လံုးကုိ စုိက္ၾကည့္ရင္း ေမေလး ေမးခဲ့ဘူးသည္...... ကၽြန္ေတာ္ မေ၀ခဲြႏုိင္ခင္ ေခါင္းက အလုိလုိၿငိမ့္ၿပီးသား ျဖစ္ခဲ့သည္..... အဲဒီတုန္း
ကေမေလး ၀မ္းသာအားရျဖင့္ `` ခ်စ္ေနရင္လဲ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး....... သူမ်ားေျပာမွ သိရတယ္´´ တဲ့......။
`` ေမေလး သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္... ဦးဦးက ခင္ဖုိ႔ ေကာင္းတယ္တဲ့..... ေမေလးကုိ ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္
ေတြမွာ..... ျမတ္ႏုိးျခင္းေတြ အျပည့္ပဲတဲ့..... အၿမဲ ၿပံဳးေယာင္သန္းေနတယ္တဲ့....... ၾကည့္ရတာ ဦးဦး ဘ၀မွာ ေမေလးက လမင္းႀကီးမ်ား
ျဖစ္ေနၿပီလား မသိဘူးတဲ့....... ဒါေၾကာင့္ေမးၾကည့္တာ ဦးဦးရဲ့..... ´´ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပေနေသာ ေမေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ရင္ႏွင့္ အမွ်
ခ်စ္မိသြားၿပီ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္ပါသည္။
ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္..... ေမေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ လမုိက္ညႀကီးထဲတြင္ တကယ္ပင္
ထြန္းလင္းခဲ့ေသာ လမင္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
လမင္းႀကီး၏ ေအးျမျခင္းမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရြင္ၾကည္ႏူးစြာ... ခံစားေနစဥ္မွာပင္ ေမေလးက အလုပ္ေျပာင္း
ရေတာ့သည္.. အတူတူလဲမေနႏုိင္ေသးေသာ ဘ၀တြင္ အလြမ္းပါးပါးေလးမ်ားကုိ ေထြးေပြ႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။
အခု ေမေလးက တစ္နယ္ကုိ အလုပ္ေျပာင္းရေတာ့မယ္... ေမေလးေရ..... အျမန္ဆံုးနီးခ်င္လွပါၿပီ..... ေမေလးက
ေျပာထားပါတယ္.... ဦးဦးကုိ အၿမဲ ေစာင့္ေနမယ္တဲ့..... သနားလုိက္တာ..... ေမေလးရယ္...... အတူတူေနပါ့မယ္... မၾကာခင္ေပါ့ေနာ္...
`` ဟဲလုိ...... ေမေလးေရ ေျပာပါ.....´´
`` ဟုတ္ ဦးဦး.... က်န္းမာေအာင္ေနေနာ္..... ေမေလး စိတ္ခ်မယ္ေနာ္......´´
`` ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ေမေလး.... အေႏြးထည္ေလး ၀တ္သြားေနာ္... ေနာက္ၿပီး ရွဴေဆးေလးရယ္၊ ဘီဆစ္ေလးရယ္ ေဆာင္ထားေနာ္.. ကားမူး
ရင္ေသာက္ေနာ္..... ခရီးေ၀းဆုိေတာ့ ေလတုိက္မယ္...... ေနာက္ၿပီး မုိးေတြရြာရင္လဲ မုိးပက္မယ္၊ ခရီးပမ္းရင္ ဖ်ားမယ္ ဂရုစုိက္ေနာ္.....´´
`` ဟုတ္.....´´
``ေမေလး...... ´´
`` ရွင္...... ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး ၀မ္းနည္းေနတယ္ကြာ....´´ ကၽြန္ေတာ့္ အသံ တိမ္၀င္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္......
`` ဦးဦးရယ္...... ေမေလး ကတိေပးတယ္..... ေမေလးေလ ဦးဦးဆီကုိ အေရာက္ ျပန္လာမွာပါ.....´´
`` အင္းပါ..... ဦးဦး ယံုပါတယ္...... ေမေလးကုိ ေျပာျပမယ္....... ႏွင္းႏွင္းတံုးကလဲေလ...... ဒီလုိ ဧပရယ္(၉)ရက္ေန႔မွာ ဦးဦး ခဲြထားခဲ့ရ
တာ......... ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႔ရေတာ့ဘူး.... ဦးဦး အရမ္းေၾကာက္ေနတယ္....ေမေလးရယ္...´´
``အာ..... မေၾကာက္နဲ႔ ဦးဦး ေမေလး ျပန္လာမယ္ တကယ္ျပန္လာမယ္.... ကတိေပးတယ္ေနာ္.... ဦးဦးေနာ္......´´
`` ဟုတ္ကဲ့ပါ...... ဦးဦး ေစာင့္ေနပါ့မယ္.....´´
`` ဦးဦး...... ´´
`` ဗ်ာ.....´´
`` ေမေလးကုိ သီခ်င္း ဆုိျပပါလား.....´´
`` အာ..... ေမေလးကလဲကြာ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဆုိ..... ကားေနာက္က်ေနဦးမယ္....´´
`` ဟင့္အင္း..... ေနာက္မက်ပါဘူး... (၄)နာရီမွ ထြက္မွာေလ..... တစ္ေနရာတစ္ခါနားတုိင္း ဖုန္းဆက္မယ္ေနာ္.....´´
`` အင္း...... ဘာသီခ်င္း ဆုိျပရမလဲဟင္.......´´
`` ဦးဦး ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္း ဆုိျပ.......´´
`` အင္း နားေထာင္ေနာ္.......´´ ကၽြန္ေတာ္ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ကေလးေလးသိပ္ခ်စ္တယ္... ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေလးကုိ ဆုိျပလုိက္မိတယ္..ေမေလး
အသံ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္..... ေနာက္ေတာ့ ေမေလးက ေျပာတယ္... ေမေလးလဲ ဦးဦးကုိ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္တဲ့....... က်န္းမာေရးဂရုစိုက္
ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ စကားမေျပာရဘူးတဲ့...... ေျပာျဖစ္ခဲ့ရင္လဲ ေမေလးမဟုတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြကုိ ေမေလးကုိ ေျပာသလုိ ေျပာျဖစ္
မွာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္မိတယ္........ ေနာက္ေတာ့ ေမေလး ႏွဳတ္ဆက္သြားတယ္..... ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေလးကုိ ၾကည့္ရင္း.....
ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ၾကည္လင္ေနတာပဲ........ၾကယ္ေလးေတြကုိလဲ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ျမင္ေန
ရၿပီ...... ေအာ္...... ဒီအခ်ိန္ဆုိ ေမေလး..... ကားစီးရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လြမ္းေနေရာေပါ့..... ပင္လဲ ပင္ပမ္းေနေရာေပါ့..... ကၽြန္ေတာ္ေသ
ေသခ်ာခ်ာ ေတြးထားပါတယ္...... မၾကာေတာ့တဲ့ တစ္ေန႔မွာ.... ေမေလးကုိ ေထြးေပြ႔ထားမယ္လုိ႔.....
အရပ္ကေလး.....ေရ
မင္းကုိေလ..........
အေ၀းကၾကည့္ၾကည့္
အနီးကၾကည့္ၾကည့္
ကုိယ္သိခဲ့ပါတယ္.....
မင္းဟာ.....
ကုိယ့္ရဲ့ အရိပ္ကေလးလုိ႔။
......................
ေတြ႔ေတြ႔ မေတြ႔ေတြ႔
ေျခာက္ေသြ႔ေနရလဲ
မင္းအၿမဲ ရွိေနမယ္......လုိ႔
ကုိယ္သိေနပါတယ္....
သိပ္....... ခ်စ္တယ္
အရိပ္ကေလးရယ္....
တကယ္ေတာ့ ေမေလးေရ...... မင္းကုိ မျမင္မေတြ႔ရေပမဲ့လဲ...... ကုိယ့္နဲ႔ အတူအၿမဲရွိေနတယ္ ဆုိတာ.. ယံုၾကည္
ထားပါတယ္.... ေနမင္းႀကီးကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ သြားေနရင္ေတာ့ အရိပ္ကုိ မေတြ႔ရေပမဲ့ ေက်ာေပးသြားေနတဲ့ အခါမွာ ကုိယ့္အရိပ္ေလး
ကုိယ္ျပန္ေတြ႔ေနရတယ္ေလ..... ေနကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ သြားေနေပမဲ့ ကုိယ့္အေနာက္မွာ ကုိယ့္ရဲ့ အရိပ္ေလး အၿမဲလုိက္ပါေနတာကုိ သိ
ေနတာပဲ...... တကယ္ေတာ့ ေမေလးကလဲ ကုိယ့္ရဲ့ အရိပ္ကေလးပဲေနာ္...... ကုိယ့္နဲ႔ အတူ အၿမဲ ရွိေနမွာေပါ့.......