“အျဖဴေရာင္ျခယ္ႏွလုံးသား”
လူတကာေတြၾကားမွာ အမူအရာေတြနဲ႔ စံတင္ထားစရာေကာင္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႔ကို စုံတြဲေလးလို႔ အမ်ားက ထင္ခဲ့ၾကသလို….တကယ့္ကိုစုံတြဲျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ျခင္းေတြေႏွာင္ဖြဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြရစ္ပတ္ခဲ့လို႔ ခုေတာ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ေလးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့ရွင္…..
အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာဟာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လြန္းလို႔ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့လူသားေတြ လုိက္လို႔မမီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး.. ကၽြန္မလည္း အခ်စ္ဆိုတာေတြထက္ အခ်စ္ကို တန္ဘိုးထားခဲ့ေပမယ့္…ကံၾကမၼာရဲ႕လွည့္စားခ်က္ေတြက ႏွလုံးသားႏွစ္ခုကို တစစီကြဲေၾကမြေစခဲ့ပါၿပီ….အိပ္မက္ေတြမဟုတ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြဟာ ဘ၀နဲ႔ယွဥ္လာတဲ့ အခါ အရႈံးေပးရစၿမဲပါပဲ….
လူအမ်ားေျပာၾကတဲ့(၁၅၀၀)ဆိုတာကိုမွ အခ်စ္ရယ္လို႔ ေခၚဆိုျခင္းမဟုတ္။ (၅၂၈)သြယ္စီးဆင္းျခင္းေမတၱာ သည္လည္း အခ်စ္တစ္ခုပါပဲ။ ထပ္ၿပီးတိုးလိုက္ရင္ (၂၀၂၈)လို႔ေခၚတဲ့ အခ်စ္ကလည္း မြန္ျမတ္လွပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းအေပၚ ထားရွိသည့္ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြကသာ မွန္ကန္ေသာအခ်စ္ေတြကို တုန္႔ျပန္ေပးတတ္ပါသည္။
စာေပေတြကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ၊ အႏုပညာစိတ္ရွိသူ၊ ခံစားတတ္သူဆိုေပမယ့္…အရာရာမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်မွတ္ဖို႔ ကၽြန္မဆိုတဲ့မိန္းမသားတို႔မွာ ခက္ခဲလွပါၿပီလား…အခ်စ္ဆိုတဲ့အေရာင္ေလးက အျဖဴေရာင္ေလး တစ္ခု ရယ္ပါ… ကၽြန္မတို႔ေတြ အေရာင္ေတြဆိုးခဲ့ၾကလို႔ အခ်စ္ေတြက အျပစ္ေတြျဖစ္သြားတတ္သည္သာ… တကယ္ ဆိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရိုးရိုးေလးပါပဲ….ကမၻာေပၚမွာရွိၾကတဲ့ ကၽြန္မအပါအ၀င္ လူသားတိုင္း အခ်စ္ကို ျမတ္ႏိုးၾက၊ ခုံမင္ၾက၊ ရူးသြပ္ၾကနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈတ္တတ္ၾကခဲ့ပါေရာလား…ခ်စ္ခဲ့မိၾကတဲ့ကၽြန္မတို႔ စိတ္တစ္ခုရဲ႕ ခံစားမႈ၊ ဒဏ္ရာဆိုတာေတြက မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ကံၾကမၼာေတြက ရိုက္ခတ္လာျပန္ေတာ့ မခံစားႏိုင္သူေတြက ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ႏွလုံးသားေတြျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။
“ဘယ္လိုလဲ….ခ်စ္ၾကအုံးမလား”လို႔ ေမးခဲ့ရင္ျဖင့္….ပိုးဖလံလို မီးကိုတိုးဆုိသလို ပူေလာင္မွန္းသိရက္နဲ႔ ၀င္တိုးေနခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ေတြမွာသာ အျပစ္ေတြရွိၾကတာေပါ့…ကၽြန္မလည္း အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို ရူးရူး မိုက္မိုက္၀င္တိုး ခဲ့ျပန္မိပါၿပီ။
ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က heartထိတယ္ကြာဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈံးေလးကို ခုေတာ့ျဖင့္ နားလည္ခဲ့ရပါၿပီ… ဘယ္ဘက္ရင္အုံရဲ႕ ႏွလုံးခုန္သံစည္းခ်က္တိုင္းမွာ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ ျမည္ေနတာကို အခ်စ္လို႔ ခုံမင္တတ္ၾကပါတယ္ တကယ္ဆိုေတာ့ ႏွလုံးသားႏွစ္ခုစီရဲ႕ ပြင့္ဖတ္လႊာေတြဟာ အျပစ္ဆိုတဲ့ျမဴမႈန္မွ်မရွိေအာင္ ခ်စ္ေနတတ္သည္ ကသာ အခ်စ္လို႔ ေခၚဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မည္…။
ေဒါသေတြ၊ ေလာဘေတြ၊ ေမာဟမီးေတြေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ၿပီး အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို ခုတုံးလုပ္ၿပီး နာက်ည္းမႈ၊ မုန္းတီးမႈေတြဟာအခ်စ္ဆိုသည္မမည္ႏိုင္ပါဘူး…ကၽြန္မရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ေတြဟာ ရာဇ၀င္ေလး တစ္ခု တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ရေလာက္ေအာင္ ႏွလုံးသားရဲ႕ရႈေထာင့္တေနရာမွာ အသားက်သြားခဲ့ပါၿပီ။
ထာ၀ရပန္းကေလးတစ္ပြင့္လို လန္းဆန္းရွင္သန္ေနအုံးမယ့္ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးတစ္ပြင့္…. အေရာင္ေတြ လြင့္ျပယ္ေနတဲ့ပန္းကေလးေတြၾကားမွာ ေတာက္ပ၀ံ့ၾကြားစြာနဲ႔ လွခ်င္တိုင္း လွေနခဲ့ၿပီ။ စြန္းထင္းမႈမရွိေသာ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးတစ္ပြင့္….ကၽြန္မျမတ္ႏိုးခဲ့သည္…အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အျဖဴေရာင္သေဘာမွ်သာ… ေခ်ာျခင္း၊ လွျခင္း၊ ခန္႔ညားျခင္း၊ စတဲ့ပုံသ႑ာန္မ်ားႏွင့္မတူညီ….ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္၊ အျပဳသေဘာမွ်သာျဖစ္ သည္။
ကၽြန္မရဲ႕ႏွလုံးသားသည္လည္း ဤအျဖဴေရာင္ပန္းကေလးႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ပင္ လန္းဆန္းရွင္သန္ခဲ့ရသည္။ အေရာင္ေတြစြန္းထင္းကင္းမဲ့သည့္ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးသည္ ကၽြန္မရဲ႕ အျဖဴေရာင္ႏွလုံးသားပင္ျဖစ္ေန ေတာ့သည္။
ေနျခည္သစ္ႏြယ္(ျပည္)
http://www.naychi.pyaybloggers.org
ကိုယ္တိုင္ခံစားေရးဖြဲ႕သည္။