တစ္ကယ္ေတာ႕ဒါေလးကကြ်န္မမက္ခဲ႕တဲ႕အိပ္မက္ေတြထဲကတစ္ခုပါ.နဲနဲေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ဆန္ခ်င္လညး္ဆန္ေနမယ္ ဒါေပမဲ႕ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီးေတာ႕ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္.သယ္ငယ္ခ်င္းတို႕...သယ္ခ်ငး္တို႕ကုိလည္းဖတ္ေစခ်င္လုိ႕ပါ..ဒီထဲမွာပါတဲ႕လူနစ္ေယာက္ရဲ႕နမည္ကိုေတာ႕ေၿပာင္းထားပါ႕မယ္ေနာ္
ကြ်န္မအိပ္မက္ကိုအစအဆံဳးေတာ႕မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ကြ်န္မဆယ္တနး္တုနး္ကသင္ခဲ႕တဲ႕စာသင္ခန္းထဲကုိၿပန္ေရာက္သြားတယ္။ဒါေပမဲ႕စာသင္ခနး္ကသိပ္ေတာ႕မတူေတာ႕ဘူး။နံရံေတြကမည္းညစ္ညစ္ေတြၿဖစ္ေနတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကိုၿပန္ေတြတယ္။
အစကေတာ႕ကြ်န္မကေနာက္ဆံုးတနး္မွာထုိ္င္ရတာ။ဒါေပမဲ႕ခုအိပ္မက္ထဲမွာေတာ႕တစ္ၿခားစီဘဲ.။အရင္တုနး္ကေတာ႕မိန္းကေလးေတြကေရွ႕ကထုိင္ရပီးေယာက်ၤားလးေတြကေနာက္ကထုိင္ရတာ။ ခုေတာ႕ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ံသြားတယ္။ ကြ်န္မကေနာက္ဆံုးတန္းမွာထိုင္ရတာဆုိေတာ႕ေဘးနားမွာသယ္ခ်င္း၂ေယာက္ေတာ႕ရွိတယ္..ဒါ
ေပမဲ႕သူတုိ႕ေတြကဘယ္သူေတြဆိုတာေတာ႕မမွတ္မိေတာ႕ဘူး.။ဒါေပမဲ႕ဆရာကဘာၿဖစ္ုလိ႕ုလည္းမသိဘူး ။ကြ်န္မကိုေရွ႕ဆံဳးတန္းကိုပို႕လုိက္တယ္။ကြ်န္မရဲ႕ေဘးမွာရဲရင္႕သူရဲ႕ေဘးမွာသက္ပိုင္..ထူးဆန္းတယ္...ကြ်န္မတို႕စာသင္ခန္းၾကီးကကားတစ္စီးဒါမွမဟုတ္ ရထားတစ္စိးသြားေနသလုိမ်ိဳးဘဲကြ်န္မတို႕လည္းသြားေနၾကတယ္။ ရုတ္တစ္ရက္မုိးရြာလာတယ္...မုိး၇ြာေတာ႕သက္ပုိင္က ထီးေဆာင္းတယ္..သူကထီးေဆာင္းေတာ႕ ယုိင္တိုင္တုိင္ၿဖစ္ေနတယ္။အဲ႕ေတာ႕ကြ်န္မကလည္းငါေဆာင္းေပးမယ္..ေပး ေပးး ေပးလုိ႕ေၿပာလုိက္တယ္..ဒါနဲ႕သူကလည္းရပါတယ္ငါေဆာင္းတတ္ပါတယ္လုိ႕ၿပန္ေၿပာတယ္..ကြ်န္မကလည္းသူ႕ရဲ႕ထီးကိုဆြဲယူၿပီးေဆာင္းေပးလုိက္တယ္။ရဲရင္႕နဲ႕ကြ်န္မလည္းစကားေတြေၿပာၾကတယ္။
ဒါကိုေနာက္ကမေက်နပ္တဲ႕သေဘာဘဲ....သေဘာကေတာ႕ကြ်န္မကသူတို႕နစ္ေယာက္နဲ႕ေနရတာကိုမနာလုိေနၾကတာ...တစ္ကယ္ေတာ႕ကြ်န္မတို႕သံုးေယာက္ကဒီကားသု႕ိရထားၾကိးကိုဦးေဆာင္ၿပီးေမာင္းေနသလုိၿဖစ္ေနတာ..ကြ်န္တို႕သံဳးေယာက္ရဲ႕ကိုယ္ေတြမွာလည္းေရစက္ေတြရြဲစိုေနတာ။ကားေမာင္းေတာ႕ဟုိဘက္ယိမ္းထုိး..ဒီဘက္ယိမ္းထုိးသလုိၿဖစ္ေနတာရဲရင္႕နဲ႕လည္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ပခံုးခ်င္းတုိက္တိုက္သြားတာ...
သူကလညး္ကြ်န္မကိုၿပန္ရယ္ရယ္ၿပတယ္။ဆရာေရာက္လာရင္ကြ်န္မတို႕ေတြ.စကားလံုး၀မေၿပာေတာ႕ဘူး။ခပ္တည္တည္ဘဲေနေတာ႕တယ္. ..ေနာက္ပီးခဏေလာက္ၾကာေတာ႕ ဘယ္လုိၿဖစ္လုိ႕လည္းမသိဘူး ရဲရင္႕ကထြက္ေၿပးသြားတယ္။ ကြ်န္မလည္းသူ႕ေနာက္ကိုလုိက္သြားတယ္။ သူကလမ္းၾကားတစ္ခုထဲကိုေၿပး၀င္သြားတာ ေနာက္ပီးလမး္ၾကားရဲ႕တစ္ေနရာေရာက္ေတာ႕ ၿခံ၀င္းခတ္ထားတဲ႕၀င္းေလးထဲမွာေကာင္မေလးသံုးေယာက္ကအိမ္သာတတ္ေနတာကိုေတြ႕လုိက္ရတယ္။ သူတုိ႕ကသူတို႕ရဲ႕မစင္ပံဳေတြကိုလက္ညိဳးထိုးၿပတယ္။ ရဲရင္႕ကေတာ႕ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ၾကည္႕ေနတယ္။ ကြ်န္မလည္းသူ႕ဆီကိုေရာက္သြားတယ္။ ေနာက္ပီးဘယ္လုိကေနဘယ္လုိေရာက္သြားတယ္မသိဘူး။။ ေက်ာင္းပ်က္ၾကီးထဲမွာကြ်န္မတို႕နစ္ေယာက္တည္း။ အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။သက္ပိုင္ကလည္းကြ်န္မတို႕နစ္ေယာက္ေနာက္ကိုုိလုိက္လာပံုရတယ္။ဒါေပမဲ႕ကြ်န္မတုိ႕နဲ႕မေတြ႕ဘူး.သူကတစ္ေနရာမွာဒဏ္ရာရပီးေမ႕ေနခဲ႕ပံုဘဲ.။ေနာက္ကြ်န္မဘယ္သြားလုိ႕လည္းမသိဘူး။ သူနဲ႕ၿပန္ေတြ႕တယ္။ၿပန္ေတြ႕တယ္ဆုိေပမဲ႕ ခ်က္ခ်င္းၾကီးေတြ႕တာမဟုတ္ဘူး။လူၾကီးသံုးေလးေယာက္ကကြ်န္မကုိေခၚၿပတယ္။ ဒါနဲ႕ကြ်န္မလည္းသူ႕ကိုလုိက္ၾကည္႕တယ္။ သူကတစ္ေနရာရာကိုစုိက္ၾကည္႕ေနတာ။လူေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ႕ေနရာကိုစိုိက္ၾကည္႕ေနတယ္။ဒါနဲ႕ကြ်န္မလည္းလူအုပ္ေတြၾကားထဲတိုးသြားပီးေတာ႕သူ႕ကို အကို ေနာက္ပီးေတာ႕အကိုၾကီးလို႕ၾကားေအာင္ေခၚလိုက္တယ္။သူကကြ်န္မကိုၿမင္ၿပီးေတာ႕၇ယ္ၿပတယ္။ဒါနဲ႕ေနာက္ေတာ႕ကြ်န္မသူေနတဲ႕ေနရာကုိေရာက္လာတယ္။ သူကကြ်န္မန႕ဲၿပန္လုိက္လာေတာ႕မယ္ေပါ႕။ သူကလည္း အရမး္ကိုလုိက္ခ်င္ေနတာ။သြားေတြဘာေတြလည္းၿမန္ၿမန္တိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ၿမန္သလဲဆိုရင္တစ္ခ်က္နစ္ခ်က္တိုက္ပီးတာနဲ႕ပီးသြားပီတဲ႕...ဒါနဲ႕ကြ်န္မလညး္..ဟင္နင္႕ဟာကဘယ္လုိလုပ္ေၿပာင္မွာလဲလုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ အဲ႕ေတာ႕သူက ေၿပာင္တာေပါ႕လုိ႕ေၿပာတယ္။ ေနာက္ပီးသူ႕ရဲ႕သြားေတြကိုလည္းလက္နဲ႕တိုက္ၿပတယ္. က်လိက်လိလို႕ၿမည္တယ္...ေၿပာင္တဲ႕သေဘာေပါ႕..ေနာက္ပီးသူကနမည္နစ္ခုကိုလည္း၇ြတ္ၿပေသးတယ္..ဒါေပမဲ႕အဲ႕ဒီ႕နမည္ေတြကိုေတာ႕မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။။ေနာက္ပီး ကြ်န္မလည္းအိ္ပ္ရာကနုိးလာေတာ႕တယ္....
ဒီစာကအဓိပါယ္မရွိတာကိုသိပါတယ္.ဒါေပမဲ႕ဖတ္ေတာ႕ဖတ္ၾကည္႕ေစလိုပါတယ္ေနာ္......