ဦးေမာင္ႏွင့္ သြီးဒီဓါတ္ရွင္
- သူရႆဝါ -
တူမေတာ္ ျဖစ္သူ မယ္ဆူးခက္၏ အလွဴ တစ္ခုကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မေရာက္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ ႀကီးသို႔ အလည္အပတ္ သြားေရာက္ရန္ အေၾကာင္းဖန္ လာေသာ ဦးေမာင္အား ရန္ကုန္သို႔ ကဒီး ကဒီး ေရာက္ဖူး ေနက် ျဖစ္ေသာ ကာလသား အခ်ိဳ႕က ဝိုင္းဝန္း၍ မွာၾကား ၾကသည္ မွာကား “ရန္ကုန္ ေရာက္ၿပီး ေ႐ႊတိဂံု ေစတီ ကိုမွ မဖူးရလွ်င္၊ အင္တာနက္ ဆိုင္တြင္မွ မထိုင္ရလွ်င္၊ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္မွ ဝင္မၾကည့္ ဖူးလွ်င္ ရန္ကုန္ ေရာက္သည္ မမည္” ဟူ၍ ျဖစ္ေလရာ ယခင့္ ယခင္ အေခါက္ တို႔က ေ႐ႊတိဂံု ဘုရား သို႔လည္း ေရာက္ဖူး၊ အင္တာနက္ ဆိုင္လည္း တူမေတာ္ မယ္ဆူး ေခၚသြား၍ ေရာက္ဖူး ၿပီးသား ျဖစ္ေသာ္လည္း ကာလသားတို႔ ေျပာသည့္ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ ဆိုတာ ကိုေတာ့ ဝင္၍မွ် မၾကည့္ဖူး၊ နားႏွင့္မွ် မၾကားဖူး သျဖင့္ ရန္ကုန္ ေရာက္၍ လည္ပတ္သည့္ အခါတြင္ေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဦးမည္ ဟူ၍ အားခဲ ထားလိုက္ ေလ၏။
ရန္ကုန္ ေရာက္၍ အလွဴ ကိစၥမ်ား ဝိုင္းဝန္း လုပ္ကိုင္ ေနရ ေသာ္လည္း ဦးေမာင္ စိတ္ထဲမွာ အလွဴေတြ ဘာေတြ သိပ္မရွိ။ ကာလသားမ်ား ေျပာလိုက္ေသာ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ ဆီသာ စိတ္ေရာက္၍ ေနေလသည္။ သမၼတ၊ မဂၤလာ၊ ေရွ႕ေဆာင္ စသည့္ ဓါတ္ရွင္ ႐ံုမ်ားႏွင့္ သြီးဒီ ဟူေသာ ဓါတ္ရွင္ ႐ံုမွာ ဘာမ်ား ကြာသနည္း။ အသစ္ ဖြင့္သည့္ ဓါတ္ရွင္႐ံု အသစ္လား။ သြီးဒီ ဆိုသည္မွာ ျမန္မာ စကားေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ ငယ္ငယ္က ႐ြာဦးေက်ာင္းမွ ဘဘုန္းႀကီး သင္ေပး၍ သင္ပုန္းႀကီး ကိုပင္ အေတာ္ အတန္ ေက်ခဲ့ၿပီး ေသာ္လည္း သြီးဒီ ဆိုတာေတာ့ တစ္ခါမွ မသိခဲ့ရ၊ မသင္ခဲ့ရ စဖူး။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထိုေသာ သြီးဒီမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံ၏ ဘာသာ စကားနည္း။ အဘယ္သို႔ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ သနည္း။ အလွဴ ေန႔ၿပီးမွ ၿမိဳ႕ထဲ လည္၍ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ဆီ သြားရမည္ ျဖစ္ေလရာ အလွဴေန႔ မေရာက္မခ်င္း ဦးေမာင္မွာ ရင္ထဲတြင္ တစ္ခုခု လိုေန သလိုလို ျဖစ္ကာ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္၍သာ ေနေလၿပီး အလွဴ ကိစၥ ဝိစၥမ်ား ျမန္ျမန္ ၿပီးပါ ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း ကာသာ ေနမိေလ၏။
ထိုသို႔ျဖင့္ အလွဴေန႔ ေရာက္၍ ကိစၥ ဝိစၥမ်ား ၿပီးေလေသာ္ ခဏမွ်ပင္ မနားဘဲ သြီးဒီ ႐ုပ္ရွင္သို႔ သြားပါမည့္ အေၾကာင္းကို တူမေတာ္ ျဖစ္သူ မယ္ဆူးခက္အား ဦးေမာင္ တစ္ေယာက္ ကေလး ဂ်ီက်သလို ပူဆာလ်က္ ရွိေလ၏။ အလုပ္ ကိစၥ မ်ားျဖင့္ မအား မလပ္ ျဖစ္ေနေသာ မယ္ဆူးခက္ မွာလည္း ဦးေလး ျဖစ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ ျပသည္ ဟူေသာ ေျမနီကုန္းသို႔ လိုက္ပို႔၍ ႐ံုတြင္းသို႔ ဝင္ကာ လက္မွတ္ ျဖတ္ေပးၿပီး သကာလ ႐ုပ္ရွင္ ၿပီးလွ်င္ ဓါတ္ရွင္႐ံု ေရွ႕၌ပင္ ေစာင့္စားရန္ မွာၾကားၿပီး ဦးေမာင္အား ထားခဲ့ကာ ျပန္၍ သြားေလ ေတာ့၏။ ႐ုပ္ရွင္ စျပသည့္ အခ်ိန္ က်ေသာ္ ဦးေမာင္မွာ ဝမ္းသာ အားရျဖင့္ ႐ံုဝင္ေပါက္မွ လက္မွတ္ ေစာင့္ျဖတ္သူ ကေလးမကို လက္မွတ္ ေပးကာ ခပ္ျမန္ျမန္ သုတ္သုတ္ျဖင့္ ဝမ္းသာအားရ ဝင္ေလ၏။ လက္မွတ္ ေပးၿပီး၍ ႐ံုထဲသို႔ ဝင္ဝင္ခ်င္း မွာပင္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ဦးေမာင္အား မ်က္မွန္ တစ္လက္ ထိုး၍ ေပးေသာ္ ဦးေမာင္မွာ ဘာစိတ္ကူး ေပါက္သည္ မသိ .. ထိုမ်က္မွန္ မည္းမည္းအား လွမ္းယူ၍ တပ္လိုက္ကာ သူ၏ တပ္လက္စ ပါဝါ မ်က္မွန္ ထူထူႀကီးအား ထိုေကာင္ေလးကို ျပန္ေပး ေလေတာ့ရာ …
“ဘႀကီး .. ဒီမ်က္မွန္က ဘာလုပ္ တာတုန္းဗ် ..”
“မင္းမ်က္မွန္ ေပးလို႔ .. ငါ့မ်က္မွန္ ျပန္ေပးတာေလ … မ်က္မွန္ခ်င္း လဲခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူးလား”
“အာ .. မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘႀကီး မ်က္မွန္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္က ဘာလို႔ ယူရမွာတုန္း”
“ေအာင္မာ .. ငါ့မ်က္မွန္ အစုတ္မ်ား ထင္လို႔လား မင္းက၊ ဟိုတစ္ခါ ရန္ကုန္ လာတုန္းက ငါ့တူမ အေမဒိကန္ ဘြီးရွင္းမွာ လိုက္လုပ္ ေပးထားတာ ပါကြ … သံုးေလးေသာင္း တန္ပါတယ္”
“႐ႈပ္ကုန္ၿပီ … ဘႀကီး မ်က္မွန္ ျပန္ေပးစရာ မလိုပါဘူး .. အခု ဘႀကီးကို ေပးတဲ့ မ်က္မွန္က သြီးဒီ မ်က္မွန္ဗ်… ႐ုပ္ရွင္ကား ျပခါနီးတိုင္း ေပးတယ္”
ထိုသို႔ ေျပာခါမွပင္ ဦးေမာင္မွာ ေခါင္း တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ ႐ံုထဲသို႔ ဝင္ေလ၏။ စိတ္ထဲ မွလည္း ႀကိတ္၍ “တယ္ ေကာင္းပါလား .. ႐ုပ္ရွင္ေလး တစ္ခါ ဝင္ၾကည့္တာ မ်က္မွန္ တစ္လက္ လက္ေဆာင္ ရတယ္ .. အဲ … မ်က္မွန္ ကိုင္းက လည္း ေကာ္ကိုင္းႀကီး ပါလား … အို .. ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ … အလကား ရတာပဲ ဟာကို” ဟူ၍ ေတြးကာ မိမိ၏ ခံုနံပါတ္ အား ေမွာင္ထဲ မည္းထဲတြင္ ႐ုပ္ရွင္႐ံု အတြင္း ေနရာခ် ေပးေသာ ေကာင္ေလး ေနာက္မွ ထိုးေပးသည့္ ဓါတ္မီး အားကိုးျဖင့္ ျပဴးၿပဲ ရွာ၍ ထိုင္ရ ေလ၏။
ထိုသို႔ျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္ကား စ၍ ျပေသာ္ သြီးဒီ ႐ုပ္ရွင္အား သြီးဒီ မ်က္မွန္ တပ္၍ ၾကည့္ရ ေကာင္းမွန္း မသိရွာေသာ ဦးေမာင္မွာ ထိုသြီးဒီ မ်က္မွန္အား အက်ီ ၤ ရင္ဘတ္ အိတ္ကပ္တြင္ ခပ္တည္တည္ ခ်ိတ္၍ သူ၏ ပင္ကိုယ္ မူရင္း ပါဝါ ဒီဂရီ မ်က္မွန္ ထူထူႀကီး ျဖင့္ပင္ ျပဴးၿပဲ၍ ၾကည့္ေန ေလေတာ့၏။ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ၾကာေသာ္ ဦးေမာင္ မေနႏုိင္ေတာ့။
“ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ .. သြီးဒီ ႐ုပ္ရွင္ ဆိုလို႔ အထူးအဆန္း မွတ္ၿပီး ဝင္ၾကည့္မိ ပါတယ္ … ဇာတ္လမ္း စကတည္းက ၾကည့္ေနတာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ရွိၿပီ … ေဝေတေတ ဝါးတားတားနဲ႔ … တစ္စက္မွ ၾကည္မလာ ေသးဘူး … ေအာ္ .. လက္စ သတ္ေတာ့ သြီးဒီ ႐ုပ္ရွင္ ဆိုတာ သုန္တုန္တုန္ႀကီးနဲ႔ မႈန္တုန္တုန္ႀကီး ေတြကို ျပေနတာ ပါလား ကြယ္႐ို႕”
ထိုသို႔ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ထေအာ္သည့္ အသံကို ဦးေမာင္၏ နံေဘးတြင္ ထိုင္ေနေသာ ေကာင္မေလးက ၾကားေသာ အခါမွ “ယခု ဝတ္ထားေသာ မ်က္မွန္ႀကီးကို ခၽြတ္ကာ ႐ုပ္ရွင္ ႐ံုမွ ေပးထားေသာ သြီးဒီ မ်က္မွန္ကို တပ္၍ ၾကည့္မွသာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျမင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း” ရွင္းျပ ရေလသည္ ဟူ၏။ ထိုအခါမွ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကို သေဘာေပါက္ သြားေသာ ဦးေမာင္မွာ သြီးဒီ မ်က္မွန္ကို ကပ်ာကယာ တပ္ရ ေလေတာ့၏။ မ်က္မွန္ တပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း မွာပင္ ဦးေမာင္၏ မ်က္လံုး တည့္တည့္သို႔ အရွိန္ျဖင့္ ဝင္လာေသာ လွံတံႀကီးကို ျမင္ေလရာ ဦးေမာင္မွာ ထိုင္ခံုေပၚသို႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ခုန္တက္၍ “ေအာင္မယ္ေလး … ေသပါၿပီဗ်” ဟူ၍ ေၾကာက္လန္႔ တၾကား ေအာ္ဟစ္ ေလရာ အနား ပတ္ဝန္းက်င္မွ လူမ်ားမွာ ဦးေမာင္အား အထူးအဆန္း သဖြယ္ သေဘာ ထား၍ ဝိုင္းဝန္း ၾကည့္႐ႈ ၾကေလ ေတာ့၏။
ထိုအခါ ဦးေမာင္ နံေဘးမွ ေကာင္မေလးမွာ မေနသာ ေတာ့ဘဲ “ထိုလွံႀကီးမွာ တကယ္ ဝင္လာျခင္း မဟုတ္ဘဲ သြီးဒီ သံုးဖက္ျမင္ ႐ုပ္ရွင္၏ သေဘာအရ ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ ေနရသလို ခံစားမိေအာင္ ျပဳလုပ္ ဖန္တီး ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” ရွင္းျပ ရေလ၏။ ထိုသို႔ ရွင္းျပေသာ အခါမွ ဦးေမာင္မွာ မယံုတစ္ဝက္ ယံုတစ္ဝက္ မ႐ြံ႕မရဲႏွင့္ မ်က္မွန္ကို ျပန္တပ္သည္ ရွိေသာ္ သူ႔ထံ တည့္တည့္ အရွိန္ျဖင့္ လိမ့္လာေသာ ေက်ာက္တံုး ႀကီးကို ေတြ႕ရ ျပန္ေလ၏။ ဦးေမာင္မွာ ေဘးမွ ေကာင္မေလး ေျပာထား သျဖင့္ တကယ္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိကာ ထ၍ မေအာ္မိ ေတာ့ေသာ္လည္း ေၾကာက္သည့္ စိတ္ကိုမူ ထိန္း၍ မရေသာေၾကာင့္ ေျခဖ်ားမ်ား ကုပ္၍ ထိုင္ခံု လက္ရမ္းကို လက္မ်ားျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ ထားမိ ေလ၏။
ထိုေန႔က ဦးေမာင္ ၾကည့္မိေသာ သြီးဒီ ႐ုပ္ရွင္မွာ သည္းထိတ္ ရင္ဖို အာကာသ စြန္႔စားခန္း ဇာတ္ကား ျဖစ္ေလရာ ဦးေမာင္ထံ ဥကၠာပ်ံမ်ား ဝင္လာလိုက္၊ ေရာင္ျခည္ တန္းမ်ား ဝင္လာလိုက္၊ ဘာမွန္း မသိေသာ လက္နက္ ဆန္းမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္ လိုက္ျဖင့္ ဇာတ္လမ္း ဆံုးသည္ အထိ ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ကုပ္ခ်ိ၍ ၾကည့္ၿပီးသည္ ရွိေသာ္ ႐ုပ္ရွင္႐ံု အဲယားကြန္း လႊတ္ထားသည့္ အထဲတြင္ ဦးေမာင္မွာ ေခၽြးမ်ား စို႐ႊဲ၍ ေနေလ ေတာ့သည္ ျဖစ္ေလ၏။
ဦးေမာင္ စိတ္ထဲ တြင္လည္း “လက္စသတ္ေတာ့ ႐ြာမွ ကာလသားမ်ား ေျပာလိုက္သည့္ သြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ ဟူသည္မွာ အထူး အဆန္း မ်က္မွန္ အမည္းႀကီး တပ္၍ ၾကည့္ရၿပီး မ်က္လံုး ထဲသို႔ ဟုိဟာႀကီး ျဖတ္၍ ဝင္လာလိုက္၊ ဒီဟာႀကီး တိုး၍ လိမ့္လာ လိုက္ျဖင့္ အလြန္႔ အလြန္ မ်က္စိေနာက္၍ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းကာ ထိုကဲ့သို႔ သံုးေလး ကားေလာက္ ဆက္တိုက္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ႏွလံုး ေရာဂါပင္ ျဖစ္ႏုိင္ ေလာက္သည္ အထိ အစြမ္း ထက္သည့္ ေမွာ္ဓါတ္ရွင္ႀကီး ျဖစ္ေလ၏” ဟူ၍ ေတြးေတာကာ ႐ြာသို႔ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ထိုသြီးဒီ ဓါတ္ရွင္ အေတြ႕အႀကံဳအား ႐ြာသား မ်ားကို တဆင့္ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ ခ်ရန္ ႀကံစည္လ်က္ ရွိေန ေလေတာ့ သတည္း။
၈ - ၾသဂတ္စ္ - ၂၀၁၂
TechSpace Journal
Volume (1), Issue (21)