ဘုရားအေလာင္း၏ ပါရမီခန္း၀ယ္ တိရစၦာန္ဘ၀၌ ထင္ရွားေသာ ဇာတ္ေတာ္၏ ၀တၳဳေပါင္း
၁၃၆-ပါးကို ေရွးပညာရွိမ်ား စပ္ဆိုထားခဲ့ေသာ ဤဘုရားရွိခိုးလကၤာျဖင့္
သိရာ၏၊
" ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ ဗုဒၶကုၤရ၊ ေလာင္းျမတ္လွသည္၊
အစၾကိဳးၾကာ၊ ဆယ့္ေျခာက္ခါႏွင့္၊ ဟသၤာကိုးျဖစ္၊ ေျခာက္ျဖစ္ကားခို၊ က်ီးညိဳ သံုးခါ၊
သံသာက်ဴးထိပ္၊ ကရ၀ိက္ ငါး၊ ေလးကားကိႏၷရီ၊ စာမရီဆယ့္ငါး၊ ေမ်ာက္ကားတဆယ္၊
ဆင္၀ယ္ဆယ့္တစ္၊ ႏြားျဖစ္ဆယ့္ေလး၊ ဧေကး သိႏၶ၀၊ ကြၽဲ အ႒ႏွင့္၊
သံျမသာေညာင္း၊ ဥေဒါင္း ႏွစ္ခါ၊
သာလိကာ သတၱ၊ ဒြါဒသ ၾကက္၊ ၀က္ကား ဆယ့္သံုး၊ ေပါင္း႐ံုးမ်ားစြာ၊
တရာသံုးဆယ္၊ ေျခာက္ျဖစ္၀ယ္ကို၊
အႏၲရာယ္မရွိ၊ ေဘးမထိသည့္၊ မုနိျမတ္ေလာင္း၊ ျဖစ္ေတာ္ေပါင္းဟု၊
ေအာက္ေမ့သဒၶါ၊ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္၊
ခါခါျမတ္ႏိုး၊ လက္စံုမိုးကာ၊ ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။ "
မွတ္ခ်က္။ ။ အေလာင္းေတာ္ျမတ္၏ ထင္ရွားသည့္ တိရစၦာန္ဘ၀ေတြ
မ်ားစြာက်န္ေသးေၾကာင္းကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔လက္ရွိ ပိဋကေတာ္ျဖင့္သိသာ၏၊
ဤေရွးေဟာင္း လကၤာကား ဘာကိုရည္စူးသည္ မသိရ။
ထုိဆုိက္ထဲက လကၤာနဲ႕ မွတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္၊ ဤလကၤာအရ ဘုရားေလာင္းသည္
တိရစၦာန္ဘ၀ေပါင္း ၁၃၆ ဘ၀ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ သတၱ၀ါတည္းက
တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားေလာင္းသည္လည္း ဘ၀မ်ားစြာ ကမၻာမ်ားစြာ
သံသရာက်င္လည္ခဲ့သူ ျဖစ္ရကား အဘယ္မွာ မည္မွ်ဘ၀ျဖစ္ခဲ့သည္ကို အတိက်
ေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ဘုရားရွင္၏ ပါရမီျဖည့္စဥ္က ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဘ၀ေတြ
လကၤာတည္းမွာ မပါေသးတာ ေသခ်ာသည္၊ ဥပမာ-ယုန္မင္းတုိ႕
ဖြတ္မင္းတုိ႕လုိမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ရန္ ပါရမီႏုစဥ္ကေတာင္ ဤေလာက္
ဘ၀ေတြ မ်ားျပားေနပါလွ်င္ ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ ပါရမီမျဖည့္ခင္က ဘ၀ေတြဆုိ
ဘယ္လုိေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ဤမွ်ေလာက္ သံသရာရွည္လ်ား ေထြးျပားေနသည္ကို
သံေ၀ဂပြားရန္သာ ျဖစ္သည္။
၁၊ ၾကိဳးၾကာ -----------၁ ဘ၀
၂။ ခါ ---------၁၆ ဘ၀
၃။ ဟသၤာ ----------၉ ဘ၀
၄။ ခုိ ----------၆ ဘ၀
၅။ က်ီးညိဳ ----------၃ ဘ၀
၆။ ကရ၀ိတ္ ----------၅ ဘ၀
၇။ ကိႏၷရီ ----------၄ ဘ၀
၈။ စာမရီ ---------၁၅ ဘ၀
၉။ ေမ်ာက္ ---------၁၀ ဘ၀
၁၀။ ဆင္ ---------၁၁ ဘ၀
၁၁။ ႏြား ---------၁၄ ဘ၀
၁၂။ သိေႏၶာ -----------၁ ဘ၀
၁၃။ ကြ်ဲ -----------၈ ဘ၀
၁၄။ ဥေဒါင္း ----------၂ ဘ၀
၁၅။ သာလိကာ ----------၇ ဘ၀
၁၆။ ၾကက္ ---------၁၂ ဘ၀
၁၇။ ၀က္ ---------၁၃ ဘ၀
စုစုေပါင္း ဘ၀ေပါင္း ----၁၃၆ ရွိသည္။
ႏုမွာငါးရာ ရင့္မွာတစ္က်ိပ္
ဘုရားရွင္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ဇာတကပါဠိေတာ္ အ႒ကထာမ်ားတြင္ ပါရွိသည္။
ဇာတ္၀တၳဳေပါင္း ၅၄၇ ရွိသည္။ ထုိဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပါရမီျဖည့္စဥ္က ဘ၀မ်ားသာ
ျဖစ္သည္၊ ပါရမီ မျဖည့္မီ ဘ၀မ်ားကိုကား အေရအတြက္ ျပထားသည္ကို မၾကားဖူး။
ယခုျပဆုိသည့္ ၅၄၇ ဘ၀ထဲတြင္ ပါရမီရင့္ခ်ိန္ ဘုရားျဖစ္ခါနီး ဆယ္ (၁၀) ဘ၀လဲ
ပါသည္။ ဒါကုိပဲ ‘‘ရင့္မွာ တစ္က်ိပ္’’ ဟုေခၚသည္။ က်န္ေသာဘ၀ ၅၃၇ (၅၄၇-၁၀=
၅၃၇) ဘ၀မ်ားကား ဘုရားျဖစ္ဖုိ႔ ေ၀းေနေသးရာကား ပါရမီႏုေသးသည္ဟု ဆုိသည္၊
ဒါကိုပဲ မွတ္လြယ္ေအာင္ ‘‘ႏုမွာ ငါးရာ’’ ဟု ဆုိထားသည္။ ဘုရားေလာင္း
တိရစၦာန္ဘ၀မ်ားသည္လည္း ႏုေသာ ပါရမီရွိစဥ္ကပင္ျဖစ္သည္။
သု႔ိေသာ္လည္း ဘုရားေလာင္း မျဖစ္ႏုိင္ေသာ တိရစၱာန္မ်ားလဲ ရွိေသးသည္။
ဘုရားဧကန္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟု ဘုရားတစ္ဆူဆူဆီက ဗ်ာဒိတ္ရတဲ့ ဘ၀ကစျပီး ငုံးေအာက္
ေသးငယ္ေသာ တိရစၦာန္မ်ိဳး၌ မျဖစ္ႏုိင္သလုိ ဆင္ထက္ ၾကီးေသာ
တိရစၦာန္မ်ိဳး၌လဲ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ဆုိသည္။ ဒါနဲ႕စပ္လ်င္းျပီး
ဘုရားေလာင္းတုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ရာ ၁၈ ခုရွိသည္ (ေဗာဓိသေတၱာ ဣမာနိ အ႒ာရသ
အဘဗၺ႒ာနာနိိ န ဥေပတိ)၊ အ႒ာရသ အဘဗၺ႒ာန ဟုေခၚသည္။ ထုိ ၁၈ ရပ္ကို သုတၱနိပါတ္
ခဂၢ၀ိသာဏသုတ္ အ႒ကထာ ႏွာ ၄၅ တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
ဘုရားေလာင္းမ်ား မျဖစ္ႏုိင္ရာ ဌာနမ်ား
ကန္း- ပင္း- ရိ- ဆြံ႕၊ ရူး- ရိုင္း- ကြ်န္၊ ဒိ႒္-ပန္- သတ္- ငုံး- ႏူ၊
စက္- သုဒ္- ပါယ္-မာရ္၊ ၿပိတ္ႏွင့္ျပန္၊ အမွန္ဆယ့္ရွစ္ယူ။
ယင္းအ႒ာရသ္၊ ေဗာဓိသတ္၊ လြတ္လြတ္ကင္းေတာ္မူ၊
နိပါတသုတ္၊ ပါ႒ဂုတ္၊ ဖြင္႔ထုတ္က်မ္းထြက္ဟူ။ (ကင္း၀န္မင္းႀကီး)
ကင္း၀န္မင္းၾကီးကဗ်ာ အစဥ္အရ---
၁။ ကန္း = ဘုရားေလာင္းသည္ မ်က္စိကန္းသူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ (န ဇစၥေႏၶာ ေဟာတိ)
၂။ ပင္း = ဘုရားေလာင္းသည္ နားပင္း ဆြံ႔အသူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္၊ (န
ဇစၥဗဓိေရာ ေဟာတိ)။
၃။ ရိ = ဘုရားေလာင္းသည္ သြားရည္ ရိယုိေသာ သူအျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ (န
ဧဠမူေဂါ ေဟာတိ)။
၄။ ဆြ႔ံ = ဘုရားေလာင္းသည္ ဆြံ႕အ စကားမေျပာတတ္သူ အျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ (
န ပီဌသပၸီ ေဟာတိ)။
၅။ ရူး = ဘုရားေလာင္းသည္ အရူး အနမ္းအျဖစ္ မေမြးဖြားျခင္း၊ ( န ဥမၼတၱေကာ ေဟာတိ)၊
၆။ ရိုင္း = ဘုရားေလာင္းသည္ လူရိုင္း အျဖစ္ မေမြးဖြားရျခင္း၊ ( န မိလကၡဴသု ဥပၸဇၨတိ)
၇။ ကြ်န္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ကြ်န္မ်ိဳးတြင္ မဖြားျမင္ရျခင္း၊ ( န
ဒါသိကုစၦိယာ နိဗၺတၱတိ)။
၈။ ဒိ႒္ = ဘုရားေလာင္းသည္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိ အယူရွိသူအျဖစ္ မျဖစ္ရျခင္း၊ (န
နိယတမိစၦာဒိ႒ိေကာ ေဟာတိ)။
၉။ ပန္ ( ပဥ္ ) ဘုရားေလာင္းသည္ ပဥၥာနႏၱရိယ ကံ မလြန္က်ဴးသူ ျဖစ္ရျခင္း၊ (န
ပဥၥာနႏၱရိယကမၼာနိ ကေရာတိ)။
၁၀။ သတ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ အသညသတ္ ျဗဟၼာအျဖစ္ မေမြးဖြားရျခင္း၊
(ရူပါ၀စေရသု န အသညီဘေ၀)။
၁၁။ ငုံး = ဘုရားေလာင္းသည္ ငုံးေအာက္ငယ္ေသာ တိရိစၦာန္မ်ိဳး၌ မျဖစ္ရျခင္း၊
ဆင္ထက္ၾကီးေသာ တိရစၦာန္မ်ိဳးလဲ မျဖစ္ရျခင္း၊
(န တိရစၦာနေယာနိယံ ၀ဋၬေတာ ပစၦိမတၱဘာေ၀ါ ေဟာတိ)
၁၂။ ႏူ = ဘုရားေလာင္းသည္ ႏူနာ ေရာဂါမျဖစ္ရျခင္း၊ (န ကု႒ီ ေဟာတိ)။
၁၃။ စက္ = ဘုရားေလာင္းသည္ စၾက၀ဠာတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္း၍ မျဖစ္ရျခင္း၊ (န အညံ
စကၠ၀ါဠံ သကၤမတိ)
၁၄။ သုဒ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ သုဒၵါ၀ါသျဗဟၼာဘုံ၌ မျဖစ္ရျခင္း၊ ( န
သုဒၶါ၀ါသဘေ၀သု ဥပၸဇၨတိ)။
၁၅။ ပါယ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ အပါယ္ ငရဲ၌မက်ရျခင္း၊ အ၀ီစိ ႏွင္႔
ေလာကႏၱရိတ္ငရဲ၌ မျဖစ္ရျခင္း (န အ၀ီစိနိရေယ၊ န ေလာကႏၱရိေကသု ဥပၸဇၨတိ
၁၆။ မာရ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ကာမာ၀စရဘုံတြင္းက မာရ္နတ္ မျဖစ္ရျခင္း၊
(ကာမာ၀စေရသု န မာေရာ ေဟာတိ)။
၁၇။ ၿပိတ္ = ဘုရားေလာင္းသည္ ၿပိတၱာမ်ိဳး၌ မေမြးဖြားရျခင္း၊ ဆုိလိုသည္မွာ
ၿပိတၱာတြင္ ခုပၸိပါသ၊ နိဇၥ်ာမတဏိွက မျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ အသုရာတြင္ ကာလကဥၥိက
မျဖစ္ရျခင္း၊ (န ခုပိၸပါသိကနိဇၥ်ာမတဏွိက ေပေတသု ဥပၸဇၨတိ၊ န
ကာလကဥၥိကာသုေရသု)
၁၈။ ျပန္ = လိင္ျပန္ရိုး မရွိျခင္း၊ ေယာက္်ားဘ၀ အၿမဲျဖစ္ရျခင္း။ (နာႆ
လိဂၤ ံ ပရိ၀တၱတိ)။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဤအစဥ္သည္ ကဗ်ာလကၤာအရ စဥ္ထားေသာ္လည္း အ႒ကထာ အစဥ္ႏွင့္ကား
ေရွ႕ေနာက္ နဲနဲပဲကြာသည္၊ အေရးမၾကီးပါ။
ရင့္မွာတစ္က်ိပ္ဟူသည္
ရင့္မွာ တစ္က်ိပ္ဟူသည္ ဘုရားျဖစ္လုနီးဘ၀ ဆယ္ခုကို ဆုိလုိသည္၊
ထုိဘ၀ဆယ္ခုတုိ႔၏ ဇာတ္ေၾကာင္း အစဥ္ကို ေအာက္ပါ လကၤာအက်ဥ္းျဖင့္ သိအပ္၏။
ေတ၊ ဇ၊ သု၊ ေန၊ မ၊ ဘူ၊ စန္၊ နာ၊ ၀ိ၊ ေ၀ ဟု အစီအစဥ္အလိုက္ျဖစ္ေအာင္
အတိုေကာက္မွတ္သားၾကေလ့ရွိသည္။ ထုိ ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႔ကို
ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးထားသည္မ်ားကို စာေရးသူတုိ႔ ပထမၾကီးတန္းတြင္
ျပထာန္းသျဖင့္ သင္ခဲ့ဖူးသည္၊ အခုေနာက္ပုိင္း မျပဌာန္းေတာ့ဘူး သိရသည္။
ထုိဇာတ္ဆယ္ဘြဲ႕၏ ျမန္မာစာ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ တြဲဘက္
ေအာက္ပါအတုိင္းေဖာ္ျပထားသည္။
၁။ ေတ- ေတမိယဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလ၊
၂။ ဇ- မဟာဇနကဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၇-ခုႏွစ္၊ နယုန္လ၊
၃။ သု- သုဝဏၰသာမဇာတ္ (ဦးပညာတိကၡ) ေကာဇာ-၁၁၈၈-ခုႏွစ္၊ နယုန္လ၊
၄။ ေန- ေနမိဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆိုလ၊
၅။ မ- မေဟာသဓာဇာတ္ (ပ၊ဒု) (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၆-ခုႏွစ္၊
တန္ေဆာင္မုန္းလ၊
၆။ ဘူ- ဘူရိဒတၱဇာတ္ (ရွင္နႏၵေမဓာ) ေကာဇာ-၁၁၄၈-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လ၊
၇။ စန္- စႏၵကုမာရဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၄-ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလ၊
၈။ နာ- နာရဒဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၄-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလ၊
၉။ ၀ိ- ဝိဓူရဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ) ေကာဇာ-၁၁၄၅-ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လ၊
၁၀။ ေ၀- ေဝႆႏၲရာဇာတ္ (မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသ)ေကာဇာ-၁၁၄၅-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလ၊
http://www.mawluu.com/2010/08/blog-post_09.html ဆုိက္မွာ
ဇာတ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားသည္ျဖစ္၍ ေလ့လာႏုိင္ပါသည္။
‘‘ႏုမွာငါးရာ ရင့္မွာတစ္က်ိပ္’’ ႏွင့္ ‘‘အစၾကိဳးၾကာ၊ ဆယ္ေျခာက္ ခါႏွင့္’’
ဆုိတဲ့ လကၤာမ်ားအရ တိရစၦာန္ဘ၀ေပါင္း ၁၃၆ ပါတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္းလည္း လကၤာ၏ မွတ္ခ်က္မွာ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ တျခားထင္ရွားသည့္
တိရစၦာန္ဘ၀ေတြ က်န္ေနေသးေၾကာင္း ျပထားသည္ ဆုိေတာ့ ဒီလကၤာသည္
အလြန္ထင္ရွားသည့္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္၍၎ သို႔မဟုတ္ ကာရန္ နေဘအရေသာ္၎း
ဤမွ်ေလာက္ စီစဥ္ထားဟန္တူသည္၊ တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘုရားေလာင္း
တိရစၦာန္ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ကို ပါေအာင္ မထည့္သနည္း?
ေနရာတုိင္းမွာ အၾကီးမွဴး
ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ားေသာအားျဖင့္
ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ ေခါင္းေဆာင္ေေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမ်ားသည္၊
ပါရမီႏုစဥ္အခါက တိရစၦာန္ဘ၀မွာပင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသရင္း
သူတစ္ပါးအတြက္ ၾကည့္သူျဖစ္သည္၊ ေနာက္ဆုံး ယုန္မင္းဘ၀မ်ိဳးကဲ့သုိ႕ အသက္ပါ
ေပးလွဴရဲခဲ့သည္၊ ေရြဟသၤာမင္းဘ၀၊ ငုံးမင္းဘ၀၊ ဆင္မင္းဘ၀ကဲ့သို႔
ေခါင္းေဆာင္းေကာင္းပီသခဲ့သည္။
တစ္ခါက ဘုရားအေလာင္း ဆင္ဘ၀တစ္ခုမွာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ မုဆုိးတစ္ေယာက္သည္
ဆင္၏ ဆင္စြယ္၊ အသြား၊ အသား တုိကုိ႔ လွီးျဖတ္ေရာင္းခ်၍
အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳေနစဥ္ ဘုရားအေလာင္းပါေသာ ဆင္အုပ္ၾကီးသည္
ပေစၥကဗုဒၶါကို ျမင္လွ်င္ ရွိခုိးေလ့ရွိသည္ကို ျမင္ေတြ႕လုိက္ရသည္။
ထုိအျခင္းအရာကို ျမင္ေသာ မုဆုိးသည္ တစ္ေန႕ေတာ့ သကၤန္းမ်ား
တစ္ကိုယ္လုံးလႊမ္းျခံဳျပီး ပေစၥကဗုဒၶါဟန္ေဆာင္၍ လမ္းမွာ ထုိင္ေနသည္။
ထုိသကၤန္းသည္လည္း ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ေရအုိင္တစ္ခုမွာ ေရခ်ိဳးေနတုန္း
ခုိးယူအပ္ေသာ သကၤန္းျဖစ္သည္။ ဆင္အားလုံးကလဲ ပေစၥကဗုဒၶါအထင္ႏွင့္
ရွိခုိးဦးတုိက္သြားသည္၊ မုဆုိးသည္လည္း ထုိဆင္အုပ္၏ ေနာက္ဆုံးလုိက္လာေသာ
ဆင္တုိင္းကို တစ္ေန႔တစ္ေကာင္ လွံျဖင့္ထုိးသတ္သည္။ ဒီလုိနဲ႕ တေန႕ေသာအခါ
ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ဘုရားအေလာင္း ဆင္သည္ သူ၏ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ ဆင္အုပ္
တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ့လာေနသည္ကို သိေသာအခါ သူ၏ေနာက္လုိက္ဆင္မ်ားကို
ေမးသည္၊ ဘယ္သူမွ မသိဟု ေျဖၾကသည္။ တေန႔ေတာ့ ဘုရားအေလာင္း
ဆင္ေခါင္းေဆာင္သည္ ပေစၥကဗုဒၶါ အေယာင္ေဆာင္ကို ျမင္ေသာအခါ သံသယျဖစ္၍
ဒီပုဂၢိဳလ္ကို ဖန္းဖုိ႔ရန္ ဆင္အားလုံး၏ ေနာက္ဆုံးမွ လုိက္ေလေတာ့သည္။
မုဆုိးလဲ ထုံးစံအတုိင္ ေနာက္ဆုံးဆင္ကို လွံျဖင့္ ပစ္လုိက္ရာ
ဘုရားေလာင္းဆင္သည္လည္း သတိအျမဲရွိေနေသာေၾကာင့္ ထုိလွံကို
ေရွာင္လြဲႏုိင္ခဲ့သည္။ မုဆုိးလဲ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႕
သစ္ပင္တစ္ပင္၏ေဘးတြင္ ပုန္းေအာင္းေနသည္ကို ဘုရားေလာင္းသိေနသည္၊
ဘုရားအေလာင္းသည္လဲ ဒီမုဆုိးကို သစ္ပင္ေရာ လူေရာ ႏွာေမာင္းျဖင့္
ရစ္ပတ္ျပီး ေပါက္သတ္မည္ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္လုိက္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ သကၤန္းကို
ျမင္လုိက္ေသာအခါ မ်ားစြာေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္အားလုံးတုိ႔၏
အရွက္ရေစရာေရာက္ေတာ့မည္ဟု အေတြး၀င္လာျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မုဆုိးအား
မသတ္ေတာ့ဘဲ ဆုိဆုံးမလြတ္လုိက္သည္။ ဤကား ဘုရားေလာင္း၏ တစ္ခုေသာ ဆင္ဘ၀က
က်င့္၀တ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္း ဘုရားျဖစ္လာေသာအခါ ထုိမုဆုိးသည္
ရွင္ေဒ၀ဒတ္လာျဖစ္သည္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ေတြမွာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္
ဘုရားရွင္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ အျမဲရွိခဲ့သလုိ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊
အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပ၊ အရွင္အာနႏၵာစေသာ တပည့္ၾကီးမ်ားသည္လည္း
ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဘ၀အဆက္ဆက္မွာ ဘုရားရွင္၏ဘက္ေတာ္သားအျဖစ္
ေတြ႕ဖူးၾကံဳးဖူးသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တပည့္ၾကီးမ်ားလဲ
တိရစၦာန္ဘ၀မ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ရသည္ကို သိသာထင္ရွားသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ပင္ ဤမွ်ေလာက္ တိရစၦာန္မ်ား
ျဖစ္ဖူးခဲ့လွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ သာမန္လူသားမ်ားဆုိရင္ကား ဘယ္လုိ
အနိမ့္စားတိရစၦာန္ေတြေတာင္ ျဖစ္ခဲ့မလဲ မသိႏုိင္။ သံသရာတေကြ႕ေကြ႕မွာေတာ့
ျဖစ္ဖူးမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ပါရမီႏုစဥ္က
တိရစၦာန္ဘ၀ပင္ျဖစ္လင့္ကစား သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ အျပည့္ရွိသည္ကို အားက်
ၾကည္ညိဳႏုိင္သလုိ စာေရးသူတုိ႔သာမန္လူမ်ားသည္လည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ
တိရစၦာန္ဘ၀မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ေနာင္လဲ မျဖစ္ႏုိင္၏ အာမမခံႏုိင္ေသးသည္ကို
သတိ သံေ၀ယူႏုိင္ၾကရန္ ဘုရားအေလာင္း တိရစၦာန္ဘ၀ျဖစ္ေတာ္စဥ္မ်ားက
သခၤန္းစာေပးသည္။
စာေရးသူ မီွသေလာက္ စုစည္းျပီး တင္ျပထားပါသည္။ ျပည့္စုံလုံေလာက္မည္ဟူ၍ကား မယူဆပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား