(ဆယ္တန္းျပီးခါစ ... လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးနွစ္ .... Social Site ေတြကုိ ေလ့လာခါစ တံုးက ေရးထားတဲ့ စာေလး ... ဖုန္ေတြ သဲေတြထဲက ျပန္ေတြ႕တာ ... ျပန္ဖတ္ျပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္ ... ေမေမက အခန္းထဲ၀င္လာျပီး လာၾကည့္တာ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားလုိ႔ အေသအေၾကရယ္ေနတာလားလုိ႔ တဲ့ ... ဟီးးးးး ..... ကုိယ္ေရးထားတာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ၀င္မိတယ္ ... ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပန္ဖတ္တာေတာင္ သေဘာက်မိလုိ႔ .... သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ကုိလည္း ဖတ္ေစခ်င္လုိ႔ ... အားေပးလုိက္ဦးေနာ္)
ေျပာရဦးမယ္သိလား ... တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေပါ့ဗ်ာ ..။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကေလးေပါ့ဗ်ာ... ။ အင္းေပါ့ ငယ္ငယ္ကပါဆုိမွ ကေလးေပါ့ေနာ့္...။ ငယ္ငယ္ကဆုိရင္ အရမ္းကျမင္းတာ ... ။ ေမေမကဆုိခဏခဏေျပာတယ္ နင့္ကုိ ေမ်ာက္နကၡတ္နဲ႔ ယွဥ္ျပီးေမြးလာတာေနမွာတဲ့ ..။ အင္းဗ် ျဖစ္နုိင္တယ္ ။ တစ္ခါတံုးက ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆုိျပီး ေမ်ာက္တစ္ေကာင္၀ယ္လာေပးဖူးတယ္။ ေမေမက ဘာလုပ္တာလဲဆုိေတာ့ ဒီေမ်ာက္ေဆာ့တာကုိ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္ၾကည့္ေနျပီးေတာ့ မ်က္စိေနာက္သက္သာသြားေအာင္ ၀ယ္လာတာတဲ့ ...။ မၾကာပါဘူး ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေဖေဖေမ်ာက္ကုိ ဆုိင္ျပန္သြားေရာင္းတယ္ ..။
ကၽြန္ေတာ္ေဆာ့တာကုိပဲ ေမ်ာက္ကထုိင္ၾကည့္ေနလုိ႔ေလ ...းp
အဲ့ ေရာင္းတယ္၀ယ္တယ္ဆုိမွ သတိရတယ္..။ ေျပာရဦးမယ္သိလား..။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔အိမ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထုိးေလးမွာ ကုန္စံုဆုိင္ေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒီဆုိင္က အကုန္ရတယ္။ ကုန္ေျခာက္ကုန္စို၊ၾကက္သြန္၊အားလူး စတာေတြနဲ႔ စားေသာက္ကုန္၊လူသံုးကုန္ အစံုေပါ့ ။ အရမ္းေရာင္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ အေလးလည္း အရမ္းမွန္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ မွန္လည္းဆုိေတာ့၊ မုိးရာသီတစ္ခု မုိးေတြအရမ္းရြာျပီး ေရေတြၾကီးေတာ့ သူတုိ႔ဆုိင္က အနိမ့္ပုိင္းက်ေတာ့ ေရနည္းနည္းျမဳပ္တယ္ေလ။ ပစၥည္းေတြလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေမ်ာကုန္တာေပ့ါ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေရလည္းက်ေရာ ဆုိင္ကအန္တီၾကီးက သူ႔ပစၥည္းေတြနုိင္သေလာက္ျပန္စုေတာ့
ေရနဲ႔ေမ်ာလာတဲ့ သူ႔အေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္လုိ႔.. :P
ထားပါေတာ့ေလ .. ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တျခားပါ။ တစ္ေန႔ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားတံုး အဲ့ဒီဆုိင္မွာ ဆုိင္းဘုတ္အသစ္တစ္ခု ေရးထားတာကုိ ေတြ႔တယ္ဗ်။ တျခားဟာေတြကၽြန္ေတာ္သိပ္မဖတ္တတ္ေသးဘူးေလ .. ။ အဲ့ဒီဆုိင္းဘုတ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တတ္တာက ေျခာက္လံုးပဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ..။ အဲ့ဒါပစၥည္းအသစ္တစ္ခုခုနာမည္ေပါ့ ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါမွမၾကားဖူးဘူး။ ေမေမတုိ႔ကုိ ေမးမလုိ႔ကလည္း သူတုိ႔ကလည္း သူတုိ႔အလုပ္နဲ႔ သူတုိ႔ရႈပ္ေနၾကတယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ဘာသာကုိပဲ သိေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ဘာလုပ္တာလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရွိစုမဲ့စုမုန္႔ဖုိးေလးကုိ ကုိင္ျပီး အဲ့ဒီဆုိင္ကုိ သြားတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ေျပာလုိက္တယ္။
`အန္တီ လက္လီ ၅၀ဖုိးနဲ႔ လက္ကား ၅၀ဖုိးေလာက္ ထည့္ေပးစမ္းပါ ။ ဟုိ သက္သက္စီ ခြဲထုတ္ေပးေနာ္ ...။´
ဆုိင္ရွင္ အေဒၚၾကီးက ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစုိက္ၾကည့္ေနတာေပါ့ ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲ မွားေျပာမိသလားဆုိျပီး အန္တီၾကီး ေခါင္းကုိ ေက်ာ္ျပီး ဆုိင္းဘုတ္ကုိလွမ္းဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။
`..... လက္လီ လက္ကား ရျပီ´ လုိ႔ေရးထားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္မမွားပါဘူး ..။ မွန္သားပဲဆုိျပီး ျပန္ျပံဳးျပလုိက္ေတာ့ အန္တီၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အလကားေနအလကား လာေနာက္ရပါ့မလားဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေခြးနဲ႔ ရွဴးတုိက္လႊတ္တယ္ ..။ ေျပးလိုက္ရတာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမ်ားမွားသြားလည္းဗ်ာ ..။ အခုထိစဥ္းစားလုိ႔ကုိ မရဘူး...။
ေၾသာ္ .. ေခြးဆုိလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္ သိလား ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တံုးက ေခြးအရမ္းလုိခ်င္လုိ႔ ေမေမကုိပူဆာတယ္ေလ။ ေမေမက ေခြးလွလွေလးတစ္ေကာင္ ၀ယ္ေပးတယ္။ နာမည္ကုိ ေဂ်ာ့ လုိ႔ေပးလုိက္တယ္။ အရမ္းလိမၼာတာဗ်...။ သူနဲ႔မသိတဲ့လူေတြဘာေတြလာရင္ ေဟာင္တာအမွ အလြန္။ ကုိက္ေတာ့မကုိက္ဘူး။ အဲ သူ႔နာမည္ကုိေခၚလုိက္ရင္ေတာ့ ျငိမ္သြားတယ္ မေဟာင္ေတာ့ဘူး။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက မိတ္ေဆြအရမ္းမ်ားတာဆုိေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဧည့္သည္ေတြ အရမ္းလာၾကတယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြဆုိ ပုိဆုိးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆုိ ေဂ်ာ့ ကအဓိက ျပသနာျဖစ္လာေရာ ..။ သူကဘယ္သူ႔ကုိ မဆုိအရမ္းေဟာင္တာကုိး။ ေဟာင္ျပီးဆုိရင္ နာမည္လွမ္းေခၚလုိက္ရင္ ျငိမ္သြားျပန္တယ္။ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လာျပီဆုိရင္ `ေခြးက မကုိက္ဘူး ေဟာင္ပဲေဟာင္တာ ေဂ်ာ့ လုိ႔နာမည္ေခၚလုိက္´ အဲ့လုိေျပာေျပာေနရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္။ ေန႔တုိင္း ဒီလုိေျပာေနရရင္ မလြယ္ဘူးေလ...။ အဲ့ဒါနဲ႔ ျခံေရွ႕မွာ စာတန္းတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ထြက္ကပ္ထားလုိက္တယ္။
`သတိ- ေခြးမကိုက္တတ္ပါ။
ေဟာင္ရံုေဟာင္ျခင္းသာျဖစ္သည္။
ေဂ်ာ့ ဟု သူ႔နာမည္ေခၚလုိက္ပါက မေဟာင္ပဲ ျငိမ္သြားပါလိမ့္မည္။´
ကဲ ျငိမ္းခ်မ္းသြားေရာ...။ ဧည့္သည္ေတြလည္း အဆင္ေျပသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ေခြးထိန္းစရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။
အဲတစ္ခုပဲ ေျပာစရာက်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ သူခုိး၀င္ခုိးခံရတာပဲ .....:D
သူခုိးဆုိလို႔ ေျပာရဦးမယ္သိလား ... ။ ကၽြန္ေတာ္ အခိုးခံလုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း .. ။ အဲ့ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ အလွဴရွိတယ္ေလ။ ရပ္ကြက္တစ္ခုလံုး မီးခုိးတိတ္ပဲ ( ေျပာရိုးရွိလုိ႔သာ မီးခုိးတိတ္လုိ႔ေျပာတာသိလား၊တျခားေန႔ေတြမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရပ္ကြက္မွာ မီးခုိးမအူဘူး။ ဘယ္သူူမွထင္းမီးမသံုးလုိ႔ေလ ။ လွ်ပ္စစ္မီးဖုိပဲသံုးတယ္။ အင္းေပါ့ေလ အဲ့ဒီအခ်ိန္တံုးက မီးလည္းမွန္မွန္လာတာပါမွာေပါ့ )။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုလည္း အလွဴအိမ္သြားစားၾကမယ္ေပါ့...။ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဖိနပ္အသစ္ေလး ၀ယ္ေပးထားတာရွိတယ္။ ပြဲေတြဘာေတြမွ၀တ္ဖုိ႔ေလ.. အဲ့ဒီေန႔က အဲ့ဒီဖိနပ္ေလး ကုိထုတ္၀တ္တယ္။ ဖိနပ္အသစ္နဲ႔မုိ႔လုိ႔လား မသိဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြျဖစ္ေနသလုိပဲ ဟဲဟဲ ..။ အလွဴအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဗုတုိ ကုိေတြ႔တယ္။ သူ႔နာမည္အရင္းက ေတဇာေက်ာ္ ပါ။ အရပ္အရမ္းရွည္လုိ႔ သူ႔အိမ္က ဗုတုိလုိ႔ေခၚတယ္ေျပာတာပဲ ..။ ဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး။ ထားပါေတာ့ ။ ဗုတို တုိ႔မိသားစုက အရင္ေရာက္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း သူတုိ႔၀ိုင္းကုိ ၀င္ထုိင္ၾကတယ္။ ဗုတုိေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္ထုိင္တယ္။ ဟင္းေတြက စားေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။ ၾကက္သားဟင္းကုိ ပင္တုိင္ဟင္းအျဖစ္ထားျပီး က်န္အရံဟင္း အမ်ားၾကီးနဲ႔ေကၽြးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဗုတုိက ၾကက္သားဟင္းခြက္ကုိ လွမ္းလုိ႔မမီဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ မီတဲ့ကၽြန္ေတာ္က သီခ်င္းေလးဆုိရင္းနဲ႔ ၾကက္ေတာင္ပံေလးကုိ ခပ္ထည့္ေပးလုိက္တယ္။
`....ေတာင္ပံ ပါရင္မင္းဆီကုိ.... ´ ဆုိျပီးေတာ့ေလ ..။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့အသားမ်ားတဲ့ အတံုးကုိေရြးစားတာေပါ့ ဟီးဟီး..။ ၾကက္သားဟင္း ကအရိုးေတြပါတယ္ဗ်။ အဲ့ဒါစားတဲ့သူေတြက အရိုးေတြကုိ ကိုယ့္ပန္းကန္ေဘးမွာ ပံုၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ့္ပန္းကန္ေဘး အရိုးကုိပံုတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဗုတုိက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေက်နပ္လုိ႔နဲ႔ထင္တယ္။ သူ႕အရိုးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့္ပန္းကန္ေဘးမွာ လာပံုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကမသိဘူးေလ။ အားလံုးစားလုိ႔ေသာက္လုိ႔လည္း ျပီးသြားေတာ့ ဗုတုိက ေျပာပါေလေရာ
`ငေကာင္း ကသူမ်ားေတြထက္ ပုိအားေပးတယ္ေဟ့ ´
ကၽြန္ေတာ္လည္းကုိယ့္ပန္းကန္ေဘးကုိ ၾကည့္လုိက္မွ အရိုးပံုၾကီးက သူမ်ားဟာေတြထက္ နွစ္ဆေလာက္ ျဖစ္ေနတာကုိေတြ႔ေတာ့ ဗုတုိအၾကံကုိ ရိပ္မိေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သက္သက္မဲ့ အရွက္ခဲြတာပဲ အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ေျပာလုိက္တာေပါ့
`မင္းကက်ေတာ့ ပုိဆုိးတာေပါ့ကြာ။ ဘယ္ကတည္းက ငတ္ေနလုိ႔လည္း မသိဘူး။ အသားေရာ အရုိးပါ အကုန္စားပစ္လုိက္တာ၊ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ဘာအရုိးမွကုိ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ´ နည္းနည္း ၀ရုန္းသုန္းကားျဖစ္သြားေတာ့မလုိ႔ ...။
စားျပီးေသာက္ျပီးလုိျပန္ၾကေတာ့မွ ဒုကၡက စေတာ့တာပဲ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ဖိနပ္အသစ္ေလး ေပ်ာက္သြားျပီဗ်။ ကေလးဖိနပ္ေတာင္ မခ်န္ဘူးဗ်ာ ...။ လုပ္ရက္လုိက္တာ။ အဲ့ဒီေန႔က ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကုန္းပုိးေခၚသြားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္း သက္သာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ အလွဴသြားရင္ ဖိနပ္မေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားလုိက္ေတာ၊့ ေဟာ သိျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ၾကံရင္ ဘယ္ေၾကာင္မွ ေညာင္ လုိေတာင္မေအာ္ဘူးရယ္
( ေနာက္တစ္ခါဆုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္လုိက္ ေၾကာင္ေတြက ေညာင္ လုိ႔ဘယ္တံုးကမွ မေအာ္ဘူး။ သူတုိ႔ ေအာ္ရင္ ေျမာင္ ေျမာင္ ေျမာင္ နဲ႔ )..။
ေနာက္တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္မွာ အလွဴထပ္လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီတစ္ခါဖိနပ္မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး ကြဆုိျပီး က်ိတ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ထံုးစံအတုိ္င္း စားျပီးေသာက္ျပီး ၾကလုိ႔ ျပန္ထြက္ၾကေတာ့ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ဖိနပ္ထားတဲ့ေနရာကုိ သြားၾကည့္တယ္။ ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားျပီလားလုိ႔ေပါ့။
`သားေရ ဒီတစ္ခါလည္း မင္းဖိနပ္ေပ်ာက္ျပန္ျပီေဟ့ .. ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ဖက္တည္းေပ်ာက္တာကြ ..´
ေဖေဖက ေျပာလုိက္ေတာ့ ေမေမကလည္း လန္႔သြားတာေပါ့ ဖိနပ္ေပ်ာက္ျပန္ျပီဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မလန္႔ပါဘူး။ ဖိနပ္ေလးကုိ သြားစီးလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ဖက္ကုိ သြားစီးလုိက္တယ္။
` ငါ့သား လုိ႔မေျပာရဘူး ေတာ္လုိက္တာကြာ´ တဲ့
ဟုတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အလွဴအိမ္မွာ ဖိနပ္ခၽြတ္ေတာ့ အေပါက္၀ရဲ႕ ညာဘက္မွာ ညာဘက္ဖိနပ္ကုိ ခၽြတ္ျပီး ဘယ္ဘက္မွာ ဘယ္ဘက္ဖိနပ္ကုိ ခၽြတ္ထားထာေလ။ တစ္ဖက္စီခြဲခၽြတ္ထားေတာ့ ဘယ္မွာေပ်ာက္ဦးမွာတံုးဗ် ....:D
ေျပာရဦးမယ္သိလား .. ငယ္ငယ္တံုးကေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစု မဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးကိုတစ္လတစ္ခါသြားျပီ ေရႊသကၤန္းကပ္ေနၾက။ သြားျပီဆုိရင္ လုိင္းကားနဲ႔သြားရတာေပါ့။ လုိင္းကားဆုိေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ အရမ္းက်ပ္တာေပါ့ ။ တစ္ေနရာရဖုိ႔ကုိမလြယ္ဘူး။ အဲ့ဒီလုိလုိင္းကားေတြေနရာအရမ္းက်ပ္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူတူကားေစာင့္ေနတဲ့ ဦးေလးၾကီးနွစ္ေယာက္ ေျပာဆုိေနၾကတာေပါ့။ စံုစိေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားျငီးလာတာနဲ႔ ၀င္ေျပာလုိက္တယ္ ...
`ဦးေလး လုိင္းကားေပၚမွာ လြယ္လြယ္နဲ႔ ထုိင္စရာေနရာရတဲ့နည္းရွိတယ္။ ယူမလား .... ´
`ဟ ယူမွာေပါ့ ေကာင္ေလးရ ေျပာစမ္းပါဦး ..´ အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခြန္းပဲ ေျပာလုိက္တယ္။
`ကားေမာင္းသမားျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပါ့ ´ လုိ႔
ေမေမနဲ႔ ေဖေဖပါလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သက္သာသြားတယ္။ မဟုတ္ရင္ လူၾကီးကုိ ေနာက္ရပါ့မလားဆုိျပီး ေဆာ္ၾကဦးမယ္နဲ႔ တူတယ္။
အဲ့လုိနဲ႔ေလ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသက္ကလည္းနည္းနည္းၾကီးလာေတာ့ အသိပညာေတြလည္း အမ်ားၾကီးတုိးလာတာေပါ့။
ဘယ္လုိေတြတုိးလာလဲဆုိေတာ့ မေမြးေသးခင္ေရာ ေသသြားရင္ေရာ စားလုိ႔ရတဲ့သတၱ၀ါဆုိလုိ႔ ၾကက္ေတြပဲ ရွိတယ္ဆုိတာသိလာတယ္။ ငယ္ငယ္က အက်ႌ ၇ ထည္ ပုဆုိး ၇ထည္ရွိရင္ ၇ ရက္ပဲ၀တ္လုိ႔ရမယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ သိသြားျပီ အက်ႌ ၇ထည္ ပုဆုိး ၇ထည္ရွိရင္ ၉၈ ရက္၀တ္လုိ႔ရတယ္ဆုိတာကုိေလ ..။ အဲ့လုိ အဲ့လုိေတြေပါ့ ....။
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ကေလးဘ၀တံုးက သိခဲ့ရတာေတြက အသက္ၾကီးတဲ့အထိ သံုးလုိ႔ရတယ္ဗ်။ ဥပမာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကုိလုိခ်င္ရင္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကေနစ ပူဆာရမယ္တုိ႔၊ ကုိယ္လုပ္တဲ့အတုိင္း စည္းကမ္းသတ္မွတ္ လုိက္တာအေကာင္းဆံုးတုိ႔၊ တစ္ခါတစ္ေလမွာ စာေမးပြဲေတြက စာက်က္လုိ႔မျပီးခင္ ေျဖရတတ္တယ္ဆုိတာတုိ႔ေပါ့ ....။
ေအာ္ ဒါနဲ႔ ေျပာရဦးမယ္သိလား ... ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရူးေပါက္ျပီး ေရးခ်င္တာေတြ ေရးထားတာကုိ ဆုံးေအာင္ဖတ္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔.....။
ပ်င္းတယ္ျပန္ေတာ့မယ္ ေနာက္မွ ထပ္ေျပာျပမယ္ေနာ္ ငယ္ဘ၀အမွတ္တရေလးေတြကုိ ...။
ṂǥЌAṳถḡ