ဖားတစ္ေကာင္နဲ႕ေရပံုးတစ္ပံုးအေၾကာင္းဇာတ္လမ္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ပ်က္ယြင္းၿခင္းနိယာမကိုပံုေဆာင္ပါတယ္။
ဥာဏ္ရွိၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ဖားတစ္ေကာင္ကိုယူၿပီးပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရေတြရွိတဲ့ပံုးတစ္ပံုးထဲထည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီဖားကဘာလုပ္မွာပါလဲ။ခုန္ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။ခ်က္ခ်င္းပဲအျ့ဖားကဒီလိုဆံုးၿဖတ္ပါလိမ့္မယ္။“ဒါဟာမဟန္ဘူးေဟ့။ငါေတာ့ေၿပးၿပီ”
ဒါေပမဲ့အဲဒီဖားကိုၿဇစ္ေစ တၿခားကိုၿဖစ္ေစ ေရေအးေတြရွိတဲ့ပံုးထဲထည့္ၿပီး အဲ့ပံုးကိုမီးဖိုေပၚကိုတင္ၿပီးတၿဖည္းၿဖည္းအပူေပးလိုက္ပါ။
ဘာၿဖစ္လာမွာလဲ။ဖားကေတာ့ေအးေဆးပဲ။။မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ“ဒီထျမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိသလိုပဲ”လို႔ေၿပာတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲခ်က္ၿပီးသားဖားၿဖစ္သြားတယ္။
ဒီပံုၿပင္ရဲ႕သင္ခန္းစာကဘာပါလဲ။အေၿပာင္းအလဲကတၿဖည္းၿဖည္းပဲၿဖစ္တဲ့အခါဖားကေနာက္က်ၿပီးမွဘာၿဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုသတိထားမိတယ္။
ဖားလိုပဲကၽြန္ုပ္တို႕လည္းအလွည့္စားခံရတတ္တယ္။ၿပီးေတာ့မွသိပ္ေနာက္က်သြားၿပီဆိုတာရုတ္တရက္သိလိုက္ရတယ္။