အဂုၤလိမာလ၏ငယ္နာမည္မွာအဟိ`သက(မညွဥ္းဆဲတတ္သူ)ျဖစ္သည္။
အ႐ြယ္ေရာက္လာေသာအခါတကၠသိုလ္ဆရာႀကီးထံသို႔သြား၍ပညာသင္ရာဆရာႀကီးကအလြန္အ
ေရးေပးသျဖင့္အျခားတပည့္မ်ားကမနာလိုျဖစ္ကာဆရာႀကီးကေတာ္အားျပစ္မွားေၾကာင္းဆိုၾက၏။
ဆရာႀကီးသည္အစ၌မယုံၾကည္ေသာ္လည္းေျပာဖန္မ်ားလာေသာအခါ
ယုံၾကည္၍အဟိ`သကကိုေသေစရန္နည္းပရိယာယ္ျဖင့္``သင္၏အတတ္ပညာၿပီးေျမာက္ေရးအ
တြက္အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္လူတစ္ေထာင္သတ္ရမည္´´ဟုေျပာဆို၏။
အဟိ`သကသည္မိမိမွာသူတစ္ပါးကိုမညွဥ္းဆဲေသာအမ်ဳိး၌ျဖစ္၍မလုပ္ႏိုင္
ေၾကာင္းျငင္းဆန္ေသာ္လည္းဆရာႀကီးက``ထိုကဲ့သို႔မသတ္လွ်င္အတတ္ပညာ္၏အက်ဳိးကိုခံစားရ
လိမ့္မည္မဟုတ္´´ဟုဆို၏။
ထိုအခါအဟိ`သကသည္သူ၏ဆႏၵမပါေသာ္လည္းလူသတ္ထြက္သြားရ
႐ွာေတာ့သည္။သူသည္လူေတြကိုသတ္ရာအဘယ္မွ်ေလာက္သတ္ၿပီးသည္ဟုမမွတ္မိသျဖင့္လက္
ညႈိးမ်ားကိုျဖတ္ယူ၍ထား၏။လက္ညႈိးမ်ားေပ်ာက္ကုန္ျပန္သျဖင့္တဖန္လက္ၫႈိးမ်ားကိုေဖာက္သီၿပီး
လွ်င္ပန္းကုံးျပဳ၍ဆြဲထား၏။(ကြန္ပ်ဴတာအခက္အခဲေၾကာင့္အဟိ`သကစာလုံးအဆင္မေျပပါ)
ထိုအခါမွစ၍``အဂုၤလိမာလ´´(လက္ညႈိးပန္းကုံး႐ိွသူ)အမည္ျဖင့္ထင္
႐ွား၏။
ထို႔ေနာက္သူ၏မိခင္သည္သားေတာ္ကိုဆုံးမရန္ေတာသို႔လာ၏။
ထိုအခိုက္ျမတ္ဗုဒၶသည္ေလာကကိုၾကည့္ေသာအခါ``ယေန႔ငါသြားလွ်င္အဂုၤလိမာလအက်ဳိး႐ွိလိမ့္
မည္။ငါမသြားလွ်င္မိခင္ကိုသတ္၍ကယ္မရေအာင္ဆုံး႐ႈံးလိမ့္မည္´´ဟုျမင္ေတာ္မူ၍ေတာထဲသို႔ၾကြ
ေတာ္မူ၏။
ေတာ၌အဂုၤလိမာလသည္ဘုရား႐ွင္ကိုေတြ႔ေသာအခါသတ္ရန္အေျပးလိုက္ေတာ့၏။လိုက္၍မမီ
ေသာအခါလြန္စြာအ့ံၾသျခင္းျဖစ္၍``ရဟန္းေဂါတမ…ရပ္ရပ္´´ဟုဆို၏။
``အဂုၤလိမာလ…ငါသည္ရပ္ေန၏။သင္သာလွ်င္ရပ္ေလာ့´´ဟုဆိုသည္႐ွိေသာ္``ဤရဟန္းကား
သြားေနလ်က္ရပ္သည္ဟုဆို၏။အေၾကာင္းကိုေမးဦးမွဘဲ´´ဟုေမးေလွ်ာက္၏။
ျမတ္ဗုဒၶက``ငါသည္သတၱ၀ါမ်ားကိုညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ရန္အတြက္တုတ္,ဓား,လက္နက္ကိုပယ္ၿပီး
သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ရပ္သူျဖစ္၏။သင္သည္သတၱ၀ါတို႔ကိုညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္
မရပ္သူ,ေျပးသူျဖစ္၏။´´ဟုမိန္႔ေတာ္မူရာသတိ,သံေ၀ဂ(ထိတ္လန္႔ကာ)ရကာျမတ္ဗုဒၶ၏အထံ၌
ရဟန္းျပဳခြင့္ေတာင္းေလေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္တရားေတာ္ကိုႀကိဳးစားအားထုတ္ရာျမတ္ေသာနိဗၺာန္တရား
ကိုရ႐ွိသြားေလ၏။
အဇာတသတ္မင္းသည္သူ၏ဖခင္ဗိမၺိသာရကိုသတ္မိေသာေၾကာင့္
မဂ္/ဖိုလ္တရားကိုမရျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆို၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္မရသနည္း။
ဗိမၺိသာရ၏သီလ,သမာဓိ,ပညာသည္ႀကီးမားေသာေၾကာင့္အဇာတသတ္မင္းသည္မဂ္/ဖိုလ္တရား
မရျခင္းျဖစ္သည္။ဖခင္ကိုျပစ္မွာမိေသာကံႀကီးကတားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္ဟူလို။
အဂုၤလိမာလသည္လူတစ္ေထာင္ေက်ာ္သတ္၏။သို႔ေသာ္နိဗၺာန္တရား
ကိုရ၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ရသနည္း။
သူသတ္ခ့ဲေသာသူမ်ားသည္သီလ,သမာဓိ,ပညာမ႐ွိေသာေၾကာင့္,႐ွိဦးေတာ့ေလးစားေလာက္ေသာ
သီလမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သူ၏တိုးတက္ေရး,ႀကီးပြားေရးကိုမတားျမစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
သီလ,သမာဓိ,ပညာႀကီးသူကိုျပစ္မွားမိလွ်င္အျပစ္ႀကီး၏။သီလမ႐ွိေသာသူကိုျပစ္မွားမိလွ်င္ေတာ့
သီလႀကီးသူကိုျပစ္မွားမိသေလာက္အျပစ္မႀကီးဟူ၍မွတ္ယူရမည္ျဖစ္သည္။
အျပစ္မ႐ွိသည္မဟုတ္ပါ။အျပစ္ေတာ့ျဖစ္၏။သီလ၏ငယ္ျခင္း,ႀကီးျခင္းကိုအေျခခံ၍အျပစ္သည္
လည္းကြာျခားသြားရေတာ့၏။
ဇာတ္ေတာ္တစ္ခု၌ပုဏၰားတစ္ေယာက္သည္ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းကို
ေက်ာက္ခဲျဖင့္ထုသတ္၏။ေမ်ာက္မင္း၏သီလ,ေမတၱာဂုဏ္ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ပုဏၰားသည္
ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာပင္ႏူနာ၀ဲစြဲ၍ဆင္းရဲႀကီးစြာခံစားရ၏။
ထိုသို႔ေသာသာဓကမ်ားကိုေထာက္႐ႈ၍ျပစ္မွားခံရေသာပုဂၢိဳလ္၏သီလစေသာ
ဂုဏ္ႀကီးေလေလအျပစ္ႀကီးေလေလဟုမွတ္ယူရမည္ျဖစ္ပါသည္။
အဂုၤလိမာလသတ္ခ့ဲေသာသူမ်ားသည္သီလစသည္မ႐ွိေသာေၾကာင့္,နည္းပါး
ေသာေၾကာင့္သူ၏နိဗၺာန္သို႔ေေရာက္ျခင္းကိုမတားျမစ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သီလစေသာဂုဏ္ေသးငယ္လွ်င္(သီလစေသာဂုဏ္ႀကီးမားသူကိုျပစ္မွားမိသ
ေလာက္)အျပစ္မႀကီးဟူ၍ဆိုခ့ဲရာသတၱ၀ါတို႔ကိုသတ္ၾကပါဟုတိုက္တြန္းေနျခင္းမဟုတ္ပါ။
အျပစ္အႀကီး,အေသးကိုခြဲျခားျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဂုၤလိမာလသည္လူမ်ားကိုသတ္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္းသူသည္သတ္ခ်င္
လြန္း၍မဟုတ္ႏိုင္။ဆရာႀကီး၏ဆႏၵအရသတ္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟုမွန္းဆႏိုင္ပါသည္။
အတိတ္ကျပဳခ့ဲေသာကံတရားမ်ားကလည္း႐ွိေသးသည္။သူသည္ၾကမ္းတမ္းၿပီဆိုပါကသူမ်ားထက္
ၾကမ္းသည္။ႏူးည့ံလိမၼာၿပီဆိုပါကလည္းကတၱီပါထက္ႏူးည့ံသည္။
(ဥပမာ``ေပါရိသာဒ´´လိုဘ၀မ်ဳိး)
သူသည္ယခုဘ၀၌နိဗၺာန္တရားကိုရ႐ွိမည့္ကံတရားပါလာခ့ဲ၏။ထို႔ေၾကာင့္မိခင္ကိုမသတ္မီျမတ္ဗုဒၶ
ကအခ်ိန္မီကယ္တင္လိုက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္``ကမၼ၀ိပါေကာ အစိေႏၱေယ်ာ-ကံ၏အက်ဳိးတရား
ကိုမႀကံစည္ႏိုင္´´ဟုဆိုၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ယဥ္ေက်း၏။သိမ္ေမြ႕၏။ႏူးည့ံ၏။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ,မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုက်င့္သုံးပါက
ခ်က္ျခင္းပင္လွ်င္ၿငိမ္းခ်မ္း၏။ေလာကဓံခံႏိုင္၏။
ထိုသို႔ေကာင္းေသာဗုဒၶဘာသာကိုတိုက္ခိုက္လာမည္ဆိုပါကကာကြယ္
ၾကရမည္သာ။
အကယ္၍မကာကြယ္ႏိုင္ခ့ဲဘူးဆိုပါကထိုသူတို႔၏သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္ေရး
တရားမ်ားကုိေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားက်င့္သုံးၾကရေတာ့မည္ျဖစ္၍ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး
ယမ္းနံ႔တစ္ေထာင္းေထာင္းထလ်က္ေသြးညွီနံ႔မႊန္ေနေတာ့မည္သာ။
ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္သြားမည္ဆိုပါကကၽြန္ေတာ္တို႔တာ၀န္မကင္းေပ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ယခုကၽြန္
ေတာ္တို႔ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုၾကားနာခြင့္ရျခင္းသည္အဘုိး,အဘြားမ်ားကာကြယ္ထိမ္း
သိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ၿပီးေကာင္းေမြမ်ားကိုထားခ့ဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္
သစ္မ်ားကိုေကာင္းေမြေပးရန္မွာကၽြန္ေတာ္တို႔၏တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း၏
တာ၀န္မဟုတ္ပါ။တစ္မ်ဳိးသားလုံး၏တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းသို႔ကာကြယ္ၾကရာ၌ေပါင္းျမက္,ပိုးမႊားမ်ားကိုသုတ္သင္ဖယ္႐ွား
ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္အျပစ္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္းရ႐ွိလာမည့္အက်ဳိးကပို၍ႀကီးပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ေဘးအႏၱရာယ္ကိုကာကြယ္ရမည္ဟုဆိုခ့ဲျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဘယ္သို႔ေသာစိတ္သေဘာထားျဖင့္ကာကြယ္မည္နည္း။
ဗုဒၶဘာသာသည္သန္႔႐ွင္းစင္ၾကယ္၏။ၿငိမ္းခ်မ္း၏။ပစၥဳပၸန္,တမလြန္အက်ဳိးစီးပြားကိုေပးႏိုင္၏။
ေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ေကာင္းေမြမ်ားကိုထားခ့ဲမည္စေသာစိတ္သေဘာထား
ျဖင့္ကာကြယ္ရမည္ဟုကၽြန္ေတာ္၏သေဘာထားအျမင္ကိုတင္ျပလိုက္ပါသည္။![]()
အ႐ြယ္ေရာက္လာေသာအခါတကၠသိုလ္ဆရာႀကီးထံသို႔သြား၍ပညာသင္ရာဆရာႀကီးကအလြန္အ
ေရးေပးသျဖင့္အျခားတပည့္မ်ားကမနာလိုျဖစ္ကာဆရာႀကီးကေတာ္အားျပစ္မွားေၾကာင္းဆိုၾက၏။
ဆရာႀကီးသည္အစ၌မယုံၾကည္ေသာ္လည္းေျပာဖန္မ်ားလာေသာအခါ
ယုံၾကည္၍အဟိ`သကကိုေသေစရန္နည္းပရိယာယ္ျဖင့္``သင္၏အတတ္ပညာၿပီးေျမာက္ေရးအ
တြက္အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္လူတစ္ေထာင္သတ္ရမည္´´ဟုေျပာဆို၏။
အဟိ`သကသည္မိမိမွာသူတစ္ပါးကိုမညွဥ္းဆဲေသာအမ်ဳိး၌ျဖစ္၍မလုပ္ႏိုင္
ေၾကာင္းျငင္းဆန္ေသာ္လည္းဆရာႀကီးက``ထိုကဲ့သို႔မသတ္လွ်င္အတတ္ပညာ္၏အက်ဳိးကိုခံစားရ
လိမ့္မည္မဟုတ္´´ဟုဆို၏။
ထိုအခါအဟိ`သကသည္သူ၏ဆႏၵမပါေသာ္လည္းလူသတ္ထြက္သြားရ
႐ွာေတာ့သည္။သူသည္လူေတြကိုသတ္ရာအဘယ္မွ်ေလာက္သတ္ၿပီးသည္ဟုမမွတ္မိသျဖင့္လက္
ညႈိးမ်ားကိုျဖတ္ယူ၍ထား၏။လက္ညႈိးမ်ားေပ်ာက္ကုန္ျပန္သျဖင့္တဖန္လက္ၫႈိးမ်ားကိုေဖာက္သီၿပီး
လွ်င္ပန္းကုံးျပဳ၍ဆြဲထား၏။(ကြန္ပ်ဴတာအခက္အခဲေၾကာင့္အဟိ`သကစာလုံးအဆင္မေျပပါ)
ထိုအခါမွစ၍``အဂုၤလိမာလ´´(လက္ညႈိးပန္းကုံး႐ိွသူ)အမည္ျဖင့္ထင္
႐ွား၏။
ထို႔ေနာက္သူ၏မိခင္သည္သားေတာ္ကိုဆုံးမရန္ေတာသို႔လာ၏။
ထိုအခိုက္ျမတ္ဗုဒၶသည္ေလာကကိုၾကည့္ေသာအခါ``ယေန႔ငါသြားလွ်င္အဂုၤလိမာလအက်ဳိး႐ွိလိမ့္
မည္။ငါမသြားလွ်င္မိခင္ကိုသတ္၍ကယ္မရေအာင္ဆုံး႐ႈံးလိမ့္မည္´´ဟုျမင္ေတာ္မူ၍ေတာထဲသို႔ၾကြ
ေတာ္မူ၏။
ေတာ၌အဂုၤလိမာလသည္ဘုရား႐ွင္ကိုေတြ႔ေသာအခါသတ္ရန္အေျပးလိုက္ေတာ့၏။လိုက္၍မမီ
ေသာအခါလြန္စြာအ့ံၾသျခင္းျဖစ္၍``ရဟန္းေဂါတမ…ရပ္ရပ္´´ဟုဆို၏။
``အဂုၤလိမာလ…ငါသည္ရပ္ေန၏။သင္သာလွ်င္ရပ္ေလာ့´´ဟုဆိုသည္႐ွိေသာ္``ဤရဟန္းကား
သြားေနလ်က္ရပ္သည္ဟုဆို၏။အေၾကာင္းကိုေမးဦးမွဘဲ´´ဟုေမးေလွ်ာက္၏။
ျမတ္ဗုဒၶက``ငါသည္သတၱ၀ါမ်ားကိုညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ရန္အတြက္တုတ္,ဓား,လက္နက္ကိုပယ္ၿပီး
သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ရပ္သူျဖစ္၏။သင္သည္သတၱ၀ါတို႔ကိုညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္
မရပ္သူ,ေျပးသူျဖစ္၏။´´ဟုမိန္႔ေတာ္မူရာသတိ,သံေ၀ဂ(ထိတ္လန္႔ကာ)ရကာျမတ္ဗုဒၶ၏အထံ၌
ရဟန္းျပဳခြင့္ေတာင္းေလေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္တရားေတာ္ကိုႀကိဳးစားအားထုတ္ရာျမတ္ေသာနိဗၺာန္တရား
ကိုရ႐ွိသြားေလ၏။
အဇာတသတ္မင္းသည္သူ၏ဖခင္ဗိမၺိသာရကိုသတ္မိေသာေၾကာင့္
မဂ္/ဖိုလ္တရားကိုမရျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆို၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္မရသနည္း။
ဗိမၺိသာရ၏သီလ,သမာဓိ,ပညာသည္ႀကီးမားေသာေၾကာင့္အဇာတသတ္မင္းသည္မဂ္/ဖိုလ္တရား
မရျခင္းျဖစ္သည္။ဖခင္ကိုျပစ္မွာမိေသာကံႀကီးကတားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္ဟူလို။
အဂုၤလိမာလသည္လူတစ္ေထာင္ေက်ာ္သတ္၏။သို႔ေသာ္နိဗၺာန္တရား
ကိုရ၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ရသနည္း။
သူသတ္ခ့ဲေသာသူမ်ားသည္သီလ,သမာဓိ,ပညာမ႐ွိေသာေၾကာင့္,႐ွိဦးေတာ့ေလးစားေလာက္ေသာ
သီလမဟုတ္ေသာေၾကာင့္သူ၏တိုးတက္ေရး,ႀကီးပြားေရးကိုမတားျမစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
သီလ,သမာဓိ,ပညာႀကီးသူကိုျပစ္မွားမိလွ်င္အျပစ္ႀကီး၏။သီလမ႐ွိေသာသူကိုျပစ္မွားမိလွ်င္ေတာ့
သီလႀကီးသူကိုျပစ္မွားမိသေလာက္အျပစ္မႀကီးဟူ၍မွတ္ယူရမည္ျဖစ္သည္။
အျပစ္မ႐ွိသည္မဟုတ္ပါ။အျပစ္ေတာ့ျဖစ္၏။သီလ၏ငယ္ျခင္း,ႀကီးျခင္းကိုအေျခခံ၍အျပစ္သည္
လည္းကြာျခားသြားရေတာ့၏။
ဇာတ္ေတာ္တစ္ခု၌ပုဏၰားတစ္ေယာက္သည္ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းကို
ေက်ာက္ခဲျဖင့္ထုသတ္၏။ေမ်ာက္မင္း၏သီလ,ေမတၱာဂုဏ္ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ပုဏၰားသည္
ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာပင္ႏူနာ၀ဲစြဲ၍ဆင္းရဲႀကီးစြာခံစားရ၏။
ထိုသို႔ေသာသာဓကမ်ားကိုေထာက္႐ႈ၍ျပစ္မွားခံရေသာပုဂၢိဳလ္၏သီလစေသာ
ဂုဏ္ႀကီးေလေလအျပစ္ႀကီးေလေလဟုမွတ္ယူရမည္ျဖစ္ပါသည္။
အဂုၤလိမာလသတ္ခ့ဲေသာသူမ်ားသည္သီလစသည္မ႐ွိေသာေၾကာင့္,နည္းပါး
ေသာေၾကာင့္သူ၏နိဗၺာန္သို႔ေေရာက္ျခင္းကိုမတားျမစ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သီလစေသာဂုဏ္ေသးငယ္လွ်င္(သီလစေသာဂုဏ္ႀကီးမားသူကိုျပစ္မွားမိသ
ေလာက္)အျပစ္မႀကီးဟူ၍ဆိုခ့ဲရာသတၱ၀ါတို႔ကိုသတ္ၾကပါဟုတိုက္တြန္းေနျခင္းမဟုတ္ပါ။
အျပစ္အႀကီး,အေသးကိုခြဲျခားျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဂုၤလိမာလသည္လူမ်ားကိုသတ္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္းသူသည္သတ္ခ်င္
လြန္း၍မဟုတ္ႏိုင္။ဆရာႀကီး၏ဆႏၵအရသတ္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟုမွန္းဆႏိုင္ပါသည္။
အတိတ္ကျပဳခ့ဲေသာကံတရားမ်ားကလည္း႐ွိေသးသည္။သူသည္ၾကမ္းတမ္းၿပီဆိုပါကသူမ်ားထက္
ၾကမ္းသည္။ႏူးည့ံလိမၼာၿပီဆိုပါကလည္းကတၱီပါထက္ႏူးည့ံသည္။
(ဥပမာ``ေပါရိသာဒ´´လိုဘ၀မ်ဳိး)
သူသည္ယခုဘ၀၌နိဗၺာန္တရားကိုရ႐ွိမည့္ကံတရားပါလာခ့ဲ၏။ထို႔ေၾကာင့္မိခင္ကိုမသတ္မီျမတ္ဗုဒၶ
ကအခ်ိန္မီကယ္တင္လိုက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္``ကမၼ၀ိပါေကာ အစိေႏၱေယ်ာ-ကံ၏အက်ဳိးတရား
ကိုမႀကံစည္ႏိုင္´´ဟုဆိုၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ယဥ္ေက်း၏။သိမ္ေမြ႕၏။ႏူးည့ံ၏။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ,မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုက်င့္သုံးပါက
ခ်က္ျခင္းပင္လွ်င္ၿငိမ္းခ်မ္း၏။ေလာကဓံခံႏိုင္၏။
ထိုသို႔ေကာင္းေသာဗုဒၶဘာသာကိုတိုက္ခိုက္လာမည္ဆိုပါကကာကြယ္
ၾကရမည္သာ။
အကယ္၍မကာကြယ္ႏိုင္ခ့ဲဘူးဆိုပါကထိုသူတို႔၏သတ္ျဖတ္တိုက္ခိုက္ေရး
တရားမ်ားကုိေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားက်င့္သုံးၾကရေတာ့မည္ျဖစ္၍ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး
ယမ္းနံ႔တစ္ေထာင္းေထာင္းထလ်က္ေသြးညွီနံ႔မႊန္ေနေတာ့မည္သာ။
ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္သြားမည္ဆိုပါကကၽြန္ေတာ္တို႔တာ၀န္မကင္းေပ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ယခုကၽြန္
ေတာ္တို႔ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုၾကားနာခြင့္ရျခင္းသည္အဘုိး,အဘြားမ်ားကာကြယ္ထိမ္း
သိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ၿပီးေကာင္းေမြမ်ားကိုထားခ့ဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္
သစ္မ်ားကိုေကာင္းေမြေပးရန္မွာကၽြန္ေတာ္တို႔၏တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း၏
တာ၀န္မဟုတ္ပါ။တစ္မ်ဳိးသားလုံး၏တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းသို႔ကာကြယ္ၾကရာ၌ေပါင္းျမက္,ပိုးမႊားမ်ားကိုသုတ္သင္ဖယ္႐ွား
ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္အျပစ္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္းရ႐ွိလာမည့္အက်ဳိးကပို၍ႀကီးပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ေဘးအႏၱရာယ္ကိုကာကြယ္ရမည္ဟုဆိုခ့ဲျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဘယ္သို႔ေသာစိတ္သေဘာထားျဖင့္ကာကြယ္မည္နည္း။
ဗုဒၶဘာသာသည္သန္႔႐ွင္းစင္ၾကယ္၏။ၿငိမ္းခ်မ္း၏။ပစၥဳပၸန္,တမလြန္အက်ဳိးစီးပြားကိုေပးႏိုင္၏။
ေနာင္လာမည့္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ေကာင္းေမြမ်ားကိုထားခ့ဲမည္စေသာစိတ္သေဘာထား
ျဖင့္ကာကြယ္ရမည္ဟုကၽြန္ေတာ္၏သေဘာထားအျမင္ကိုတင္ျပလိုက္ပါသည္။