စိတ္ညစ္ေနသည္..... အလြန္ပင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနမိသည္။ အထက္ဌာနကလည္း တုိင္းေဒသႀကီး
(သုိ႔)ျပည္နယ္ အစုိးရအဖဲြ႔မွတဆင့္ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရအဖဲြ႔သုိ႔ တင္ျပရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ယခုႏွစ္ကုန္အထိ အပါအ၀င္ စာရင္း
(၅)ႏွစ္စာ ခ်က္ခ်င္းပုိ႔ပါတဲ့ဗ်ာ....။
မေန႔ကေတာ့ ဒီႏွစ္လ်ာထားခ်က္ ျပည့္မျပည့္သိခ်င္သည္တဲ့၊ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ဘတ္ဂ်က္ ရီးယားအတြက္....
တတိယသံုးလပတ္စာရင္းတြင္ အခြန္ေကာက္ခံရရွိမွဳ ျပည့္မီျခင္းမရွိျခင္းေၾကာင့္ သတိေပးသည္တဲ့.....။
တစ္ေန႔ကေတာ့... ဒုညႊန္ခ်ဳပ္ႏွင့္အဖဲြ႔ လုပ္ငန္းစစ္ေဆးရန္ လာေရာက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထား
ရန္၊(ဇနီးႏွင့္မိသားစုပါမည္)တဲ့ေလ...။ ကၽြန္ေတာ္ဘုရား``တ´´ မိသည္...။ ဒုညႊန္ခ်ဳပ္၊ ဇနီး၊ သားႏွင့္သမီး၊ ရံုးမွ အရာရွိတစ္ဦး၊
အကူ စာေရးေလး တစ္ဦး၊ တုိင္း / ျပည္နည္ ညႊန္မွဴး၊ တုိင္းရံုးမွ ဦးစီးအရာရွိတစ္ဦး (အနည္းဆံုး)ပါလာမည္...။ ေကၽြးေပေရာ့...၊
ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္က်ေနတာကလည္း ျမန္မာျပည္၏ အစြန္အဖ်ား..၊ လုပ္ငန္းကလည္း အခြန္ေကာက္ခံ၍ ၀င္ေငြရေသာ ၀န္ႀကီး
ဌာနမွ လုပ္ငန္းတစ္ခု၊ တစ္ဘက္ႏုိင္ငံႏွင့္လည္း နီးသည္.... ေခတ္မီဟုိတယ္လည္းရွိသည္။ ဒါဆုိ ပါလာသည့္ မိသားစုက......
``မင္းတုိ႔မွတ္ထားကြ.... ဒုိ႔ႏုိင္ငံမွာ သံုး စဲြစရာေတြ အမ်ားႀကီး နားလည္လား..၊ မင္းတုိ႔က သတ္မွတ္ခ်က္
ျပည့္မီေအာင္ အခြန္မေကာက္ႏုိင္ေတာ့ လ်ာထားခ်က္က်တယ္.. လ်ာထားခ်က္က်ရင္ ငါတုိ႔ပဲ အေထာင္းခံရတာ.. မင္းဘယ္လုိ
ျဖစ္တာလဲေျပာစမ္း၊ ဒီ တတိယသံုးလပတ္ကာလမွာ´´ အမွာစကားေျပာေနရာမွ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးသည္၊
ၿပီးေတာ့ အခြန္မျပည့္မီျခင္းအတြက္ အထက္ပါအတုိင္းေမးေတာ့သည္...။
ကၽြန္ေတာ္ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ မတ္တပ္ထရပ္လုိက္ၿပီး... ``ဟုတ္.... ဟုတ္ကဲ့ဆရာ.... ဒီဟာကေလ..
ဟုိ လုပ္ငန္းနားထားတယ္ေလဆရာ...။ ၿပီးေတာ့ေလ.. ဟုိ... ဘယ္လုိေျပာရမလဲ၊ ေဒသခံေတြက အခြန္ေလ်ာ့ေပးဖုိ႔နဲ႔ ထင္သ
ေလာက္အဆင္မေျပလုိ႔ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးရံုးကုိလည္း စာတင္ျပထားတယ္...။ ေနာက္ၿပီး ဟုိ... ပါတီေတြကုိလည္း စာပုိ႔ထား
တယ္... ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႔အစည္းကုိလည္း ပုိ႔ထားတယ္...။ ေနာက္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိလည္း ဖုန္းဆက္ထားတယ္။
ၿပီးေတာ့ (.....လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္း)ကလည္း ဆက္ၿပီးေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ေျပာတယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကတယ္ဆရာ....´´
`` မင္း ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲကြ၊ဘယ္ကုိပုိ႔ပုိ႔မင္းတာ၀န္မင္းေက်ေအာင္လုပ္ေလ၊ ႏုိင္ငံေတာ္က
သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ႏွဳန္းထားအတုိင္း ေကာက္ခံေပါ့ကြ၊ ဘာကုိေၾကာက္ေနတာလဲ.. မင္းမလုပ္ခ်င္ရင္ ထြက္ ေဟ့ေကာင္...´´
`` ဟုတ္... ဟုိ.. ဟုိ သူတုိ႔ကေျပာတယ္ဆရာ.... လႊတ္ေတာ္... လႊတ္ေတာ္...´´ ကၽြန္ေတာ္ စကားမဆံုး
လုိက္ `` တိတ္စမ္း...´´ ဒုညႊန္ခ်ဳပ္သည္ အာေခါင္ထဲမွ တဆင့္ မုိးႀကိဳးပစ္ခ်လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းအသံတိတ္သည္..။
ဘာသံမွထပ္ထြက္မလာရဲေတာ့....။
``မင္းတုိ႔မွာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းရွိတယ္...၊ စည္းမ်ဥ္း/ စည္းကမ္းရွိတယ္၊ ဥပေဒ၊ အက္ဥပေဒ ရွိတယ္....၊
နည္းဥပေဒရွိတယ္...။ တာ၀န္ရွိတယ္..၊ တာ၀န္ခံႏုိင္မွဳလည္း ရွိတယ္...။ ဘာကုိ ေၾကာက္ေနတာလဲ..၊ လုပ္စရာရွိတာကုိမွန္မွန္
ကန္ကန္ရဲရဲတင္းတင္းလုပ္၊ ေျပာစမ္းေဒသခံေတြက အဆင္မေျပဘူးလုိ႔ ဘယ္တံုးက လာေျပာတာလဲ...၊ ဘယ္မွာေျပာတာလဲ ´´
ေသၿပီ... ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာေျပာခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္...။
`` ေျပာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မဟုတ္ဘူးဆရာ... ေဒသခံလုပ္သားေတြေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး..၊ (...
လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအဖဲြ႔)က ဒုဥကၠဌကေျပာတာဆရာ၊ ေနာက္ၿပီးသူကေျပာေသးတယ္။မေက်နပ္ရင္ လႊတ္ေတာ္အထိ တင္ျပမယ္တဲ့
အရင္ဆံုးဂ်ာနယ္ထဲ ထည့္မယ္တဲ့ဆရာ... အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း ေၾကာက္ၿပီး....´´
`` ေအး မင္း အစီရင္ခံစာေရး... ညႊန္ခ်ဳပ္နဲ႔ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး လက္ခံေအာင္ေရး လက္မခံရင္ေတာ့ မင္း
ထြက္ဖုိ႔သာ ျပင္ထားေတာ့ အစည္းအေ၀းသိမ္းမယ္...´´ ေျပာရင္း စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးျဖင့္ လူႀကီးမင္းထြက္သြားသည္...။ ကၽြန္ေတာ္
အားအင္ခ်ိနဲ႔စြာရံုးေပါက္၀အထိလုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္လုိက္ရသည္။ေခါင္းကိုက္တတ္ေနတာလည္းေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ အခုဒုညႊန္ခ်ဳပ္
ရဲ့ ေတးသံသာေၾကာင့္ ေခါင္းထုိးလာၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္က တစ္ေယာက္ကုိ လုိက္သြားဆုိေသာသေဘာျဖင့္ မ်က္စပစ္ျပလုိက္
သည္...။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ထမင္းမစားႏုိင္ေတာ့ရွင္မတုိက္ေသာေကာ္ဖီေလးျဖင့္ ေဆးေသာက္ရင္း အိပ္လုိက္ရသည္
ရွင္မက ဆိတ္ၿငိမ္စြာပင္ နားထင္ႏွင့္ ဇက္ေၾကာျဖည္းျဖည္းေလး ဆဲြေပးေနသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေတာ့တင္းထားရမည္ပဲေလ။
ေမွးေနရင္း စဥ္းစားမိသည္.... တကယ္တမ္း ေဒသခံ ေရလုပ္သားမ်ား၏ဘ၀ကုိကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း
နားလည္သည္။ ပင္လယ္ျပင္အတြင္း အေၾကာက္အလန္႔မဲ့၊ အကူအကြယ္မဲ့အလုပ္လုပ္ေနေသာ္လည္း ျပည့္မီေသာလူေနမွဳစနစ္
တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ခြင့္မရခဲ့။ ငါးဖမ္းကြက္ႏွင့္ ငါးစားက်က္မ်ား ပ်က္ယြင္းလာသည္ကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္သိသည္..၊ ေလွတစ္
စီးခ်င္းအသံုးစရိတ္(အရင္းအႏွီး)ကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မွဳမ်ားလည္း မၾကာခဏရွိေနခဲ့သည္ေလ။
အခြန္အခမ်ားကုိႏုိင္ငံေတာ္မွတုိးျမွင့္သတ္မွတ္လုိက္ေသာအခါေရလုပ္သားမ်ားချမာမေလာက္မငွဘ၀မွမ၀
ရည္စာဘ၀သုိ႔ ရုတ္ခ်ည္း ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ ေလွငယ္တစ္စီး ပုိင္ဆုိင္သူသည္ ေရလုပ္သား(၃/၄)ဦး ငွားရမ္းရသည္၊ တစ္လ
တစ္ႀကိမ္ လုိင္စင္လုပ္ရသည္။ ငါးဖမ္းကြက္မွျပန္လည္၀င္ေရာက္လာၿပီး တစ္ဘက္ႏုိင္ငံသုိ႔တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ရန္အတြက္ပုိ႔ကုန္လုိင္
စင္ေလွ်ာက္ထားရသည္၊ အခြန္ကုိတင္ေဆာင္လာေသာေရထြက္ပစၥည္း အေလးခ်ိန္ျဖင့္ေပးေဆာင္ရသည္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္
ေရးမွ အေလးခ်ိန္ သတ္မွတ္ရာတြင္စာနာနားလည္စြာျဖင့္ ေလ်ာ့ေပါ့ တြက္ခ်က္ေပးခဲ့သည္။ ေန႔စဥ္ ကုန္တက္စာရင္းႏွင့္ အခြန္
ေကာက္ခံရရွိမွဳစာရင္းကုိလည္း တင္ျပရသည္။ တစ္ရက္/ႏွစ္ရက္ဆုိလွ်င္မသိသာေသာ္လည္းအပတ္စဥ္စာရင္းမ်ားတြင္အနည္း
ငယ္ကြာျခားလာသည္။ လခ်ဳပ္စာရင္းျပဳလုပ္ေသာအခါ မ်ားစြာကြာျခားသြားခဲ့ၿပီေပါ့...။
အပတ္စဥ္၊ လစဥ္မွ သံုးလပတ္စာရင္း ေဖာ္ျပေသာအခါ ဒုညႊန္ခ်ဳပ္ ဆင္းစစ္စရာျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္
စိတ္ဆင္းရဲေနသည္ကုိ ရွင္မက ေကာင္းစြာ နည္းလည္ခဲ့သည္ေလ... ``အဆင္မေျပရင္ေတာ့ အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္ရွင္မေရ
ဒီအတုိင္း မထြက္ရင္ အမွဳေတာင္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္...၊ ထုတ္ပယ္တာေတာ့ မခံခ်င္ဘူး...´´ ဟုေျပာေသာအခါ ရွင္မက...
`` ေမာင္ႀကီးရယ္..သည္းခံပါ၊ ေမာင္ႀကီးထြက္လုိက္ရင္ တျခားတစ္ေယာက္ေရာက္လာမွာပဲေလ၊ ေရလုပ္
သားေတြကုိ ညွာတာမဲ့သူဆုိရင္ အေၾကာင္း မဟုတ္ေပမဲ့ ခုိင္းရင္ ခုိင္းတဲ့အတုိင္းပဲ လုပ္တတ္တဲ့သူဆုိရင္ အားလံုး ဒုကၡေရာက္
ကုန္ပါဦးမယ္....´´
`` မွန္ေတာ့ မွန္တယ္ရွင္မေရ.. ဒါေပမဲ့ တာ၀န္မေက်တာလည္း အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းပဲေလ၊လိပ္ျပာမလံု
ဘူး...´´ဟု ျပန္ေျပာမိခဲ့သည္။ ရွင္မကေတာ့ `` ဒါကလည္း ေမာင္ႀကီးရယ္ ျဖစ္သင့္တာေလးကုိ ကုိယ့္လုပ္ပုိင္ခြင့္ေလးထဲက
သက္ညွာစြာ စဥ္းစားေပးတာပဲ အက်င့္ပ်က္တာ မဟုတ္ပါဘူး... စဥ္းစားပါဦး ေမာင္ႀကီးရယ္....´´တဲ့။
ေရွ႕ တည့္တည့္မွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနေသာ ၀တ္ျဖဴစင္က်ယ္ႏွင့္ အဘုိး တစ္ဦးကုိေတြ႔
ရသည္၊ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ လြယ္အိတ္တစ္လံုးကုိလည္း လြယ္ထားသည္။ သုိက္ႏွင့္ သရဲဇာတ္လမ္းမ်ား
ထဲမွ``ဘုိးေတာ္ႀကီးႏွင့္´´တူပါသည္။
`` ေကာင္ေလး မင္းစိတ္ညစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား.....၊ အဘကုိေျပာစမ္းကြာ၊ အဘ အဆင္ေျပေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္... ေျပာ´´
`` တကယ္လားအဘ၊ အဘက ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္ေပးမွာလဲ ´´
`` တန္ခုိးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးမွာေပါ့ကြ... အဘက ဘုိးေတာ္ပဲ...´´
`` ဗ်ာ... တကယ္ႀကီးလားဗ်...´´
`` တကယ္ပါ ငါ့လူရာ... ေျပာမွာသာ ေျပာစမ္းပါ...´´
`` ဟုတ္ကဲ့... ဒီလုိပါ အဘရာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္...၊ အထက္ဌာနကလည္း သတ္မွတ္အခြန္
မရရင္ ႏွဳတ္ထြက္ရမယ္တဲ့၊ ေနာက္ၿပီးလက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာေရလုပ္သားေတြကတကယ္ကုိအဆင္မေျပဘူးဗ်၊ ေနာက္ၿပီးကုမၸဏီ
ေတြက ဟုိတုိင္မယ္၊ ဒီတုိင္မယ္ခဏခဏလုပ္ေနတယ္၊ ေရလုပ္သားေတြကုိလည္းပုိက္ဆံေပးၿပီး ဆႏၵျပခုိင္းမယ္လုပ္ေနတယ္၊
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း ဟုိေမးဒီေမးနဲ႔ ဘာမွလည္း လုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး၊ မွားေျဖမိရင္ကၽြန္ေတာ္ကတရားခံ
ျဖစ္ဦးမယ္၊အဲဒီေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္ အဘရယ္ အဲဒါ အဘလုပ္ေပးမလားေျပာ..´´ နည္းနည္း ညစ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အသံ
နည္းနည္းေလးမာသြားတယ္ထင္တယ္.... အဘက တဟဲဟဲ ရယ္ေမာရင္း
`` ေျပာမွာသာ ေျပာစမ္းပါကြာ.... လုပ္ေပးပါ့မယ္လုိ႔ ေျပာထားတာကုိ...´´
`` ဟုတ္.... ဒါဆုိ ေနာက္တစ္ခုေျပာမယ္အဘရယ္... ဒါကေတာ့ အဘ လုပ္ေပးစရာ မလုိပါဘူး။ သိေစ
ခ်င္ယံုေလးပါ..၊ ဒီလုိအဘရဲ့ တစ္ေလာက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္တစ္ခ်ဳိ႕ကလူႀကီးေတြကုိပုိင္ဆုိင္မွဳေၾကျငာေပးဖုိ႔ အဆုိတင္
သြင္းၾကတယ္... အဘသိတယ္ မဟုတ္လား...´´
အဘက စဥ္းစားရင္း`` ေဟ့ေအး ငါမသိဘူးကြ Sky Net ကလာတဲ့လႊတ္ေတာ္သတင္း မၾကည့္မိဘူး´´
``အမ္း... အဲဒီမွာကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစုက ပုိင္ဆုိင္မွဳေၾကျငာေပးဖုိ႔ကုိ သေဘာတူမဘူးေလ၊ ကၽြန္ေတာ္
စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ဘာေၾကာင္မ်ားလဲေပါ့..၊ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့တစ္ဦးခ်င္းပုိင္ဆုိင္မွဳကုိတရား၀င္ေၾကျငာေပးရတာ
သတ္မွတ္အခြန္ စည္းၾကပ္ေပးရတာ ထံုးစံမဟုတ္လားဗ်...´´
`` အဲဒါလည္း အဘ သိပ္မသိဘူးကြ.... လူေလးရ´´
`` အဲ လုပ္ျပန္ၿပီ၊ ထားပါအဘရာဆက္ေျပာမယ္။ အဲဒီေတာ့ဗ်ာ သူတုိ႔ကုိ အခြန္စည္းၾကပ္လုိ႔ မရေအာင္
ပုိင္ဆုိင္မွဳ မေၾကျငာေပးဘူး။ ဒီလုိမေၾကျငာေပးေတာ့ ျပည္သူေတြကုိလည္း ပုိင္ဆုိင္မွဳ ေၾကျငာခုိင္းလုိ႔ မရေတာ့ဘူးေလ....´´
`` အင္း ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့.... ဟုတ္တာေပါ့...´´
`` ဟဲဟဲ အဘသေဘာေပါက္လာၿပီ.... အဲဒီေတာ့ အဘရယ္ အျပင္ကတရားမ၀င္စီးပြါးျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ
အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ.. သူတုိ႔ကုိလည္း တရား၀င္ လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကလဲြရင္ အခြန္စည္းၾကပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့..၊
ေအာက္ေျခမွာေတာ့ဗ်ာ. ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိးကအစ၊ဘိန္းမုန္႔သည္ကအစ၊ ကြမ္းယာတဲေလးကအစ စည္ပင္ေၾကး၊ ေစ်းေကာက္
၀င္ေငြခြန္၊ အျမတ္ခြန္၊ အမွဳိက္ခြန္၊ လုပ္ငန္းလုိင္စင္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ အခြန္က႑ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာက္ခံေနၾကတယ္။ မျဖစ္
မေနလည္း ေပးေဆာင္ေနရတယ္... အဘစဥ္းစားၾကည့္ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသလဲလုိ႔...´´
`` ဟုတ္ပ လူေလးရာ... မင္းေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ...´´
`` ဒီထက္ဆုိးတာ ရွိေသးတယ္အဘရဲ့... တရား၀င္ ၀င္ေငြႏွဳန္းထား ေကာက္ခံလုိ႔မရေတာ့ ဘာလုပ္လဲ
သိလား၊ တစ္ႏွစ္ကုိ လစာႏွဳန္းထား(၁၄)သိန္းေက်ာ္တဲ့ အမွဳထမ္းေတြကုိတဲ့ အခြန္ေပးေဆာင္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဥပေဒျပဌာန္းလုိက္
တယ္ဗ်ာ...
`` ေဟ.... ဟုတ္လား... အဘ မသိဘူးကြ´´ အဘကလည္း ေစာေစာကစကားကုိ ျပန္ေရာက္သြားျပန္
သည္။ `` မသိဘူး...၊ မရွိဘူး...၊ ကုန္သြားၿပီ...´´ ဆုိတာကုိေလ၊ အခု မသိဘူး...... တဲ့။
`` ဒါနဲ႔ အဘက ဘာအလုပ္လုပ္လဲဗ်...´´
`` အာ.... မင္းႏွယ္ကြာ ဘုိးေတာ္ပါဆုိမွ ဘာလုပ္ရမွာတုန္း.... အလုပ္မရွိဘူးကြ...´´
`` ဟ... အဘ အလုပ္မရွိလုိ႔ေတာ့ မရဘူးေနာ္... အလုပ္မရွိရင္ ပုဒ္မ(၁၀၉/၁၁၀)ပဲ၊ ဖမ္းလို႔ရတယ္´´
`` ေဟ... ဟုတ္လား ဒါလည္း ငါမသိဘူးကြ... ဒါဆုိ ေနာက္မွေတြ႔မယ္ကြာ အဘ လစ္ေတာ့မယ္...´´
ေျပာရင္းဆုိရင္း အဘက သုတ္ေျခတင္သည္... ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေခၚရန္ျပင္လုိက္စဥ္ ရွင္မ၏ ေခၚသံကုိၾကားလုိက္ရသည္။
`` ေမာင္ႀကီး... ထ... ထ ရံုးကေကာင္ေလး ေရာက္ေနတယ္... ´´ကၽြန္ေတာ္ ထၿပီးလွမ္းၾကည့္လုိက္
ေတာ့ စာေရးေလး ေမာင္၀င္းကုိ ေတြ႔ရသည္... အိပ္မွဳံစံုပြါးျဖင့္ ဧည့္ခန္းကုိ ထြက္လာရင္း `` ေမာင္၀င္း ေရာက္ၿပီလားခဏ
ေစာင့္ကြာ.. ေကာ္ဖီေသာက္ဦး...´´
ေမာင္၀င္းကုိ ေျပာရင္း ရွင္မကုိလွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရွင္မကေကာ္ဖီခြက္ေလးကုိင္ရင္းျပန္ထြက္လာ
ေနၿပီ... အရမ္းကုိ အလုိက္သိတဲ့ ရွင္မပါပဲ...။
`` ဆရာ ဒုညႊန္ခ်ဳပ္ ဒီေန႔ ျပန္မယ္ဆုိလုိ႔ေန႔လည္ ဖလုိက္အတြက္ လက္မွတ္၀ယ္ေပးထားတယ္ ဒီမွာ
ဒါက ဟုိေန႔ကေရွာ့ပင္ထြက္တဲ့ စာရင္း၊ ဒါကဟုိတယ္အခန္းခ၊ ဒါကစားေသာက္စရိတ္၊ စုစုေပါင္း ေလးရြက္ဆရာ.. တစ္ခုမွ
မရွင္းရေသးဘူး၊ ဒုဦးစီးက ဆရာ့ကုိ ျပလုိက္ပါတဲ့... ယူထားရင္လည္းေပးခဲ့လုိက္... တစ္ခုခု မွာရင္လည္း ျပန္ေျပာတဲ့...´´
ကၽြန္ေတာ္ စာရင္းေျပစာေလး ေလးရြက္ကုိၾကည့္ရင္းပါးစပ္ထဲမွာပုပ္ေစာ္နံလာသည္။ အခုမွ သတိ
ရသည္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာလည္း မသစ္ရေသး... သြားလည္း မတုိက္ရ ေသးပါလားလုိ႔...
`` ေမာင္၀င္း မင္းသြားႏွင့္လုိက္ကြာ... ငါလုိက္ခဲ့မယ္...´´
`` ဟုတ္ကဲ့ဆရာ... ဘရိတ္ဖတ္ ဘယ္မွာ စီစဥ္ထားလဲဆရာ... ဟုိတယ္မွာပဲလား...´´
`` ေအး ... ဟုတ္သားပဲ.. ဒီလုိလုပ္၊ မင္း အစ္မႀကီးတုိ႔ကုိ အေျခအေနၾကည့္ၿပီးဘာစားခ်င္လဲ၀င္ေမး
လုိက္၊ စားခ်င္တာကုိ ဟုိတယ္မွာပဲ မွာေပးလုိက္ကြာ... ဟုတ္ၿပီလား..´´
`` ဟုတ္ကဲ့ဆရာ.. ထံုးစံအတုိင္းေနာ္... ´´လာျပန္ၿပီ ထံုးစံအတုိင္းတဲ့... ဒါဆုိ ေျပစာေနာက္တစ္ခု
ထပ္ထြက္လာဦးမွာေပါ့....။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ စာေရးေလးေမာင္၀င္းကုိ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးလွမ္း
ေျပာလုိက္တယ္... `` ေအး..... ထံုးစံအတုိင္း.´´ လုိ႔။
ေနာက္တစ္ခါ အိပ္မက္ မက္ရင္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေလး အဘကုိေျပာျပရဦးမယ္။ အဆင္ေျပေအာင္
မလုပ္ေပးလည္း အဘကုိ ရင္ဖြင့္လုိက္ရတာေတာ့ ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေပါ့သြားပါတယ္ဗ်ာ။ညီညြတ္မွ်တမွဳေလးကုိ စိတ္ထဲ
မွာ တမ္းတေနမိတယ္ ထင္ပါရဲ့.....
အားလံုး ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ.....
(ကြန္ဆူးမား)