လူသားတိုင္းႏွင့္ တိရစၦာန္တိုင္းမွာ ဘ၀ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္း ၾကားကာလလို႔ ဆရာေအာင္သင္းက ဆိုဖူးပါတယ္။ ၾကားကာလဆိုတာ အခ်ိန္ပါပဲ။ ယင္းအခ်ိန္ဆိုတာ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ ထိုသံုးပါးကို ဆိုလိုတာပဲ မဟုတ္လား။
ထိုသံုးပါးကို ဆက္ရွင္းရရင္ အတိတ္ဆိုသည္မွာ လြန္ေလျပီးေသာ အခ်ိန္ကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္ျပီး ပစၥဳပၸန္ကေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂတ္ကေတာ့ ေနာင္လာမည့္အခ်ိန္ကို ဆိုလိုျခင္းပါ။
တရုတ္စကားပံုတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါက အတိတ္ကာလအေတြ႔အၾကံဳမ်ားဟာ အနာဂတ္တာ၀န္မ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးလမ္းျပျဖစ္ျခင္းတဲ့။ ထိုစကားပံုက မွန္ကန္ပါတယ္။ လူသားတို႔ဟာ အတိတ္ကာလ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ယူ၍ ပစၥဳပၸန္မွာသာ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္မွာ ေအာင္ျမင္သူမ်ားျဖစ္ႏိုင္ၾကမွာ
ပါ။
တခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္လက္ရွိ မေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို အတိတ္ကံသို႔ လႊဲခ်တတ္ျခင္းပါ။ အမွန္က ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔ ဘုရားက ေဟာထားပါတယ္။ အလုပ္ဆိုတာလည္း ေစတနာပါေသာ အလုပ္ကိုဆိုလိုျခင္းပါ။
ကိုယ့္အတိတ္ကံ ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးဆိုး လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အလုပ္ကို ေစတနာထည့္ျပီး လုပ္မယ္ဆိုရင္ ထိုက္သင့္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိၾကမွာပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ဘယ္အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ ေစတနာပါပါေလးလုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ဆက္တိုက္ၾကိဳေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
လူတိုင္းဟာ အျမဲတမ္းလည္း ကံမဆိုးတတ္သလိုူ အျမဲတမ္းလည္း ကံမေကာင္းတတ္ၾကပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ကံကိုသာ ေမွ်ာ္ကိုးျပီး ဘုရားရွိခိုး ဆုေတာင္းေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ဘာမွလည္း ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ လုပ္ရမွာက အတိတ္က အမွားတစ္ခုခု ေတြ႕ ၾကံဳခဲ့ရင္ေတာင္ ထိုအမွားကို သင္ခန္းစာယူျပီး အနာဂတ္ကို ခ်ီတက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ လူတိုင္း အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ကံဆိုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဓမၼတာပါပဲ။ အဲ့ဒီလို ကံဆိုးလာရင္ ကံေကာင္းေအာင္ အလုပ္ပိုလုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ဘဲ “ငါ့က်မွ ဒီလိုျဖစ္တာပါလား” ေတြးျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ကေတာ့ အနာဂတ္ဟာ စုန္းစျမဳပ္သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလို ကံဆိုးလာျပီဆိုရင္ အေကာင္းျမင္စိတ္ထားရွိဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ အေကာင္းျမင္စိတ္ရွိမွ အျမင္ေကာင္းလာမွာပါ။ ေရွ႕ကို အျမင္ေကာင္းေနသူအတြက္ အနာဂတ္ဆက္လွမ္းဖို႔ အင္အားေတြ အလိုလို ျပည့္လာပါလိမ့္မယ္။ ထိုသူမ်ိဳးဟာ ကံဆိုးျခင္းေတြ႕ ၾကံဳခဲ့ရင္တာင္ ေအာင္ျမင္မႈေလွကားထစ္မ်ားဟု မွတ္ယူျပီး အနာဂတ္ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာပါ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္တတ္ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းဟာ ခန္႔မွန္းသူမ်ားအတြက္ အမွန္ကန္ဆံုးနည္းလမ္းပါပဲ။
ပစၥဳပၸန္မွာ ေတေန၊ ေလေနေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ ေနာက္လာမယ့္ အနာဂတ္ဟာ ေသဆံုးေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ပစၥဳပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ေသာ လူငယ္အဖို႔မူ အနာဂတ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ေစာင့္ၾကိဳေနမွာပါ။
ထိုသို႔ျဖစ္လာရျခင္းဟာ ကိုယ္ျပဴမူခဲ့ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာျခင္းပါပဲ။ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးသမွ် ကိုယ္ရိတ္သိမ္းရတာပဲ မဟုတ္လား။
ထိုသို႔ ပစဳၥပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်သူအတြက္ အတိတ္မ်ားဟာလည္း ေနာင္တရစရာ ကင္းေ၀းေစပါတယ္။ အနာဂတ္မ်ားမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ သိမ္းပိုက္သြားႏိုင္မွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ထိုသူဟာ ပစၥဳပၸန္ကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမလဲဆိုတာ ေကာင္းစြာ သိရွိသြားလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့သူအတြက္ေတာ့ အတိတ္ဟာ ေနာင္တရစရာမ်ားအျပည့္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားနဲ႔လည္း ကင္းေ၀းျပီး အဆိုးဆံုးက မလွမပဇာတ္သိမ္းမ်ားနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတတ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ဖို႔လည္း လူသားတိုင္းအတြက္ အေရးၾကီးပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းဟာ အမွားမကင္းၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ကို အက်ိဳးယုတ္ေစမယ့္ အဲ့ဒီလို အမွားမ်ိဳး ၾကံဳလာျပီဆိုရင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ လုပ္ရမွာက ျပင္ဖို႔လြယ္မယ့္ အမွားမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္ပါ။ ျပင္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ အမွားမ်ိဳးဆိုရင္ ေနာင္မမွားေအာင္ သင္ခန္းစာယူပါ။
ဗစ္ခရမ္ခန္နာရဲ႔ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါက “မွားမွာကို မေၾကာက္ပါနဲ႔... အမွားမလုပ္မိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ တတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့”။ ဒီစကားက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ပညာရပ္မဆို ကြ်မ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ဖို႔ အမွားေတြက အေကာင္းဆံုး သင္ဆရာေတြပါပဲ။ ထို႔အျပင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ခံယူတတ္တဲ့ တပည့္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
ကာလသံုးပါးမွာ မည္သည့္အရာက ပိုအေရးၾကီးတယ္ဆိုျပီး မရွိပါဘူး။ အားလံုးဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ဟာ တခ်ိန္က်ရင္ အတိတ္ျဖစ္ျပီး၊ အဲ့ဒီပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကလည္း အနာဂတ္ကို ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်သူအတြက္ ကာလသံုးပါးဟာ ေအာင္ျမင္မႈခ်ည္းပါပဲ။
ထိုသို႔ အသံုးခ်ရာတြင္ စိတ္အေလာတၾကီးလုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ ျမန္ျမန္ေျပးေသာ္လည္း ဦးတည္ခ်က္မွားရင္ ပန္းတိုင္နဲ႔ေ၀းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေရွ႕တက္ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိက်ျပီး ပန္းတိုင္နဲ႔ နီးေနရပါမယ္။ တစ္ေန႔တစ္လံ၊ ပုဂံဘယ္ေရြ႕႕ မလဲဟူေသာ ထံုးကို ႏွလံုးမူရပါမယ္။
ထိုသို႔ ကာလသံုးပါးကို ျဖတ္သန္းရာတြ ေလာကဓံရွစ္ပါးဆိုတာ မလြဲမေသြ ေတြ႕ ၾကံဳရမယ့္ အရာပါ။ အဲ့ဒီလို ေတြ႕ ၾကံဳရမွာလည္း အဆိုးျဖစ္ျဖစ္၊ အေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ မတုန္မလႈပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရင္ဆိုင္ရပါမယ္။
ဒီလုိမွ မလုပ္ရင္ အဆိုးေလာကဓံေၾကာင့္ ဘ၀ဟာ နလန္မထူႏိုင္ျဖစ္ျပီး အေကာင္းေလာကဓံေၾကာင့္လည္း ဘ၀ဟာ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ထိုသို႔ ၾကံဳလာပါက ဘုရားေဟာလမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္ဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုးနည္းလမ္းပါပဲ။ ထိုနည္းလမ္းစာ အဆိုးေၾကာင့္လည္း စိတ္ဓာတ္မက်၊ အေကာင္းေၾကာင့္လည္း အေပ်ာ္မလြန္ဖို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းပါ။
ျပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ပ်င္းရိျခင္းမရွိဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ လူပ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ပံုျပင္ထဲမွာပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လူပ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေနရာမွ အသံုးမ၀င္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာလသံုးပါးမွာ မပ်င္းရိဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။
ဘယ္လုပ္ငန္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပ်င္းရိလာပါက အလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုသဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ပါ။ ၀တၱရားဆိုတာထက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အလုပ္ထဲေပ်ာ္မွ စိတ္ခ်မ္းသာမွာပါ။ ဒီလိုမွလည္း စိတ္ပါလက္ပါျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားႏိုင္ျပီး အနာဂတ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ပ်င္းရိျခင္းကို ေအာင္ႏုိင္သူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ဘယ္အရာမွ မတားဆီးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လံုး၀ မပ်င္းပါနဲ႔။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ ကာလသံုးပါးဆိုတာ အခ်ိန္ပါပဲ။ ထိုအခ်ိန္ကို မပ်င္းမရိ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ေနသူအတြက္ ဘယ္နယ္ပယ္မဆို ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ထြန္းႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ထိုေအာင္ျမင္မႈဟာ ေလာကီနယ္ပယ္သာမက ေလာကုတၱရာနယ္ပယ္အထိပါ ေျခလွမ္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတိုင္း ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တိုင္းကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္၍ အတိတ္သမိုင္းမ်ား လွပၾကပါေစ။ အနာဂတ္ေကာင္းကင္ၾကီးလည္း အလင္းပြင့္ပါေစ။ ကာလတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ကြ်န္းကိုင္းမွီ၊ ကိုင္းကြ်န္းမွီ အသံုးခ်ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္၍ ဘ၀ခရီးလမ္းလည္း ေျဖာင့္ျဖဴးသာပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးအပ္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္....
တခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္လက္ရွိ မေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို အတိတ္ကံသို႔ လႊဲခ်တတ္ျခင္းပါ။ အမွန္က ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔ ဘုရားက ေဟာထားပါတယ္။ အလုပ္ဆိုတာလည္း ေစတနာပါေသာ အလုပ္ကိုဆိုလိုျခင္းပါ။
ကိုယ့္အတိတ္ကံ ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးဆိုး လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အလုပ္ကို ေစတနာထည့္ျပီး လုပ္မယ္ဆိုရင္ ထိုက္သင့္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိၾကမွာပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ဘယ္အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ ေစတနာပါပါေလးလုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ဆက္တိုက္ၾကိဳေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
လူတိုင္းဟာ အျမဲတမ္းလည္း ကံမဆိုးတတ္သလိုူ အျမဲတမ္းလည္း ကံမေကာင္းတတ္ၾကပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္ကံကိုသာ ေမွ်ာ္ကိုးျပီး ဘုရားရွိခိုး ဆုေတာင္းေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္သလို၊ ဘာမွလည္း ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ လုပ္ရမွာက အတိတ္က အမွားတစ္ခုခု ေတြ႕ ၾကံဳခဲ့ရင္ေတာင္ ထိုအမွားကို သင္ခန္းစာယူျပီး အနာဂတ္ကို ခ်ီတက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ လူတိုင္း အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ကံဆိုးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဓမၼတာပါပဲ။ အဲ့ဒီလို ကံဆိုးလာရင္ ကံေကာင္းေအာင္ အလုပ္ပိုလုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ဘဲ “ငါ့က်မွ ဒီလိုျဖစ္တာပါလား” ေတြးျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ကေတာ့ အနာဂတ္ဟာ စုန္းစျမဳပ္သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလို ကံဆိုးလာျပီဆိုရင္ အေကာင္းျမင္စိတ္ထားရွိဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ အေကာင္းျမင္စိတ္ရွိမွ အျမင္ေကာင္းလာမွာပါ။ ေရွ႕ကို အျမင္ေကာင္းေနသူအတြက္ အနာဂတ္ဆက္လွမ္းဖို႔ အင္အားေတြ အလိုလို ျပည့္လာပါလိမ့္မယ္။ ထိုသူမ်ိဳးဟာ ကံဆိုးျခင္းေတြ႕ ၾကံဳခဲ့ရင္တာင္ ေအာင္ျမင္မႈေလွကားထစ္မ်ားဟု မွတ္ယူျပီး အနာဂတ္ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာပါ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ၾကာရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္တတ္ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းဟာ ခန္႔မွန္းသူမ်ားအတြက္ အမွန္ကန္ဆံုးနည္းလမ္းပါပဲ။
ပစၥဳပၸန္မွာ ေတေန၊ ေလေနေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ ေနာက္လာမယ့္ အနာဂတ္ဟာ ေသဆံုးေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ပစၥဳပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ေသာ လူငယ္အဖို႔မူ အနာဂတ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ေစာင့္ၾကိဳေနမွာပါ။
ထိုသို႔ျဖစ္လာရျခင္းဟာ ကိုယ္ျပဴမူခဲ့ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာျခင္းပါပဲ။ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးသမွ် ကိုယ္ရိတ္သိမ္းရတာပဲ မဟုတ္လား။
ထိုသို႔ ပစဳၥပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်သူအတြက္ အတိတ္မ်ားဟာလည္း ေနာင္တရစရာ ကင္းေ၀းေစပါတယ္။ အနာဂတ္မ်ားမွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ သိမ္းပိုက္သြားႏိုင္မွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ထိုသူဟာ ပစၥဳပၸန္ကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမလဲဆိုတာ ေကာင္းစြာ သိရွိသြားလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့သူအတြက္ေတာ့ အတိတ္ဟာ ေနာင္တရစရာမ်ားအျပည့္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားနဲ႔လည္း ကင္းေ၀းျပီး အဆိုးဆံုးက မလွမပဇာတ္သိမ္းမ်ားနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတတ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ဖို႔လည္း လူသားတိုင္းအတြက္ အေရးၾကီးပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းဟာ အမွားမကင္းၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ကို အက်ိဳးယုတ္ေစမယ့္ အဲ့ဒီလို အမွားမ်ိဳး ၾကံဳလာျပီဆိုရင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ လုပ္ရမွာက ျပင္ဖို႔လြယ္မယ့္ အမွားမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္ပါ။ ျပင္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ အမွားမ်ိဳးဆိုရင္ ေနာင္မမွားေအာင္ သင္ခန္းစာယူပါ။
ဗစ္ခရမ္ခန္နာရဲ႔ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါက “မွားမွာကို မေၾကာက္ပါနဲ႔... အမွားမလုပ္မိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ တတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့”။ ဒီစကားက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ပညာရပ္မဆို ကြ်မ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ဖို႔ အမွားေတြက အေကာင္းဆံုး သင္ဆရာေတြပါပဲ။ ထို႔အျပင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ခံယူတတ္တဲ့ တပည့္ေကာင္းျဖစ္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
ကာလသံုးပါးမွာ မည္သည့္အရာက ပိုအေရးၾကီးတယ္ဆိုျပီး မရွိပါဘူး။ အားလံုးဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ဟာ တခ်ိန္က်ရင္ အတိတ္ျဖစ္ျပီး၊ အဲ့ဒီပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကလည္း အနာဂတ္ကို ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်သူအတြက္ ကာလသံုးပါးဟာ ေအာင္ျမင္မႈခ်ည္းပါပဲ။
ထိုသို႔ အသံုးခ်ရာတြင္ စိတ္အေလာတၾကီးလုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ ျမန္ျမန္ေျပးေသာ္လည္း ဦးတည္ခ်က္မွားရင္ ပန္းတိုင္နဲ႔ေ၀းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေရွ႕တက္ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိက်ျပီး ပန္းတိုင္နဲ႔ နီးေနရပါမယ္။ တစ္ေန႔တစ္လံ၊ ပုဂံဘယ္ေရြ႕႕ မလဲဟူေသာ ထံုးကို ႏွလံုးမူရပါမယ္။
ထိုသို႔ ကာလသံုးပါးကို ျဖတ္သန္းရာတြ ေလာကဓံရွစ္ပါးဆိုတာ မလြဲမေသြ ေတြ႕ ၾကံဳရမယ့္ အရာပါ။ အဲ့ဒီလို ေတြ႕ ၾကံဳရမွာလည္း အဆိုးျဖစ္ျဖစ္၊ အေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ မတုန္မလႈပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရင္ဆိုင္ရပါမယ္။
ဒီလုိမွ မလုပ္ရင္ အဆိုးေလာကဓံေၾကာင့္ ဘ၀ဟာ နလန္မထူႏိုင္ျဖစ္ျပီး အေကာင္းေလာကဓံေၾကာင့္လည္း ဘ၀ဟာ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ထိုသို႔ ၾကံဳလာပါက ဘုရားေဟာလမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္ဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုးနည္းလမ္းပါပဲ။ ထိုနည္းလမ္းစာ အဆိုးေၾကာင့္လည္း စိတ္ဓာတ္မက်၊ အေကာင္းေၾကာင့္လည္း အေပ်ာ္မလြန္ဖို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းပါ။
ျပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ပ်င္းရိျခင္းမရွိဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ လူပ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ပံုျပင္ထဲမွာပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လူပ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေနရာမွ အသံုးမ၀င္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာလသံုးပါးမွာ မပ်င္းရိဖို႔လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။
ဘယ္လုပ္ငန္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပ်င္းရိလာပါက အလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုသဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ပါ။ ၀တၱရားဆိုတာထက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အလုပ္ထဲေပ်ာ္မွ စိတ္ခ်မ္းသာမွာပါ။ ဒီလိုမွလည္း စိတ္ပါလက္ပါျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားႏိုင္ျပီး အနာဂတ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ပ်င္းရိျခင္းကို ေအာင္ႏုိင္သူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ဘယ္အရာမွ မတားဆီးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လံုး၀ မပ်င္းပါနဲ႔။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ ကာလသံုးပါးဆိုတာ အခ်ိန္ပါပဲ။ ထိုအခ်ိန္ကို မပ်င္းမရိ အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ေနသူအတြက္ ဘယ္နယ္ပယ္မဆို ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္ထြန္းႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ထိုေအာင္ျမင္မႈဟာ ေလာကီနယ္ပယ္သာမက ေလာကုတၱရာနယ္ပယ္အထိပါ ေျခလွမ္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတိုင္း ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္တိုင္းကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္၍ အတိတ္သမိုင္းမ်ား လွပၾကပါေစ။ အနာဂတ္ေကာင္းကင္ၾကီးလည္း အလင္းပြင့္ပါေစ။ ကာလတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ကြ်န္းကိုင္းမွီ၊ ကိုင္းကြ်န္းမွီ အသံုးခ်ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္၍ ဘ၀ခရီးလမ္းလည္း ေျဖာင့္ျဖဴးသာပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးအပ္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္....
ေစပိုင္ထြဋ္(ပုသိမ္)
(အလင္းကမၻာဆိုဒ္ ဒုတိယဆုရေဆာင္းပါ ျပန္လည္မွ်ေ၀)