ဘဝ ပလက္ေဖာင္းက ဒုိင္ယာရီ
နာရီ စကၠန္႔ေတြၾကား လႈပ္ရွားသြားလာေနတဲ့ ေခတ္ေတြ တေခတ္ျပီး တေခတ္ စီးဆင္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့သလုိ ဘဝရဲ႕ သက္မွတ္ခ်က္ အခ်ိန္ေတြထဲက ေနဝင္ မုိးခ်ဳပ္ခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏုိင္ေတာ့ပါ..။ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတဲ့ အခ်ဳိ႕ေသာ လူသားတုိ႔သည္ အခ်ိန္ဆုိတာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ လူသားသည္ ဘဝ အေမာေတြသာ စုိ႔တက္၍ ဆုံးရႈံးျခင္းေတြသာ ရရွိလုိက္ၾကတယ္။ ထုိ႔အျပင္ သူတုိ႔သည္ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးျခင္းမ်ား၊ ေသာက ပရိေဒဝ မီးမ်ား၊ ေတြေဝ မိန္းေမာမႈမ်ား၊ ဘဝမွာ လုိခ်င္တာ မရလုိ႔ ဘဝင္မက် ျဖစ္ျခင္း၊ စမ္းတဝါးဝါး ဝုိးတဝါးဝါး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားျခင္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတုံခ်တုံ ျဖစ္မႈမ်ား ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆုိတာသည္ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္သင့္ေသာ အရာ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ပါလ်က္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝရဲ႕ အၾကီးဆုံး ေနာင္တ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝအတြက္ ကုစားမရေသာ ေဝဒနာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္သလုိ ေရာဂါကၽြမ္းျပီးေသာ လူနာတစ္ဦးကဲ့သုိ႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ဒိတ္လြန္ အစားတစ္ခုကုိ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ မစားသုံးသင့္သည္ကုိလည္း စဥ္းစားသင့္ပါတယ္.......။
တစ္ခါတုန္းက ရင့္က်က္ျပီး အေတြးေခၚေကာင္းတဲ့ ခ်မး္သာ ၾကြယ္ဝတဲ့ စာေပပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ အဲဒီ စာေပပညာရွင္ရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အေဝးက စိမ္းလန္းေနေသာ လယ္ကြင္းျပင္ကုိ ေငးၾကည့္ေနေသာ္လည္း မႈိင္တုိင္တုိင္ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ေထြရာေလးပါး စဥ္းစားေနသလုိ ဟုိေငးၾကည့္လုိက္ ဒီေငးၾကည့္လုိက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ စာေပပညာရွင္က လွမ္းျမင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ စာေပပညာရွင္က လူငယ္ေလးကုိ "ေမာင္ရင္ ဘယ္သြား မလုိ႔လဲ" လုိ႔ လွမ္းေမးလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ျဖစ္သူက "ကၽြန္ေတာ္ ျမဳိ႕တက္ျပီး အလုပ္သြား လုပ္မလုိ႔ပါ" လုိ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ေျဖၾကားလုိက္ပါတယ္။
စာေပပညာရွင္က "ဒီလုိဆုိ ေမာင္ရင္တုိ႔ ေတာမွာ အလုပ္ မရွိလုိ႔လား" လုိ႔ ထပ္မံ ေမးလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးက "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာမွာ အလုပ္ ရွိေတာ့ ရွိပါတယ္" လုိ႔ ထပ္မံ ေျဖလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ကုိင္မည့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုကုိ ရရွိခ်င္လုိ႔ပါ။ အဲဒီ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ျမဳိ႕တတ္လာတာပါ လုိ႔ ထပ္ဆင့္ ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။
စာေပပညာရွင္ၾကီးက "ေမာင္ရင္ရယ္... ကုိယ္ ၾကံဆထားတဲ့ ကိုယ့္ အေတြး ကုိယ့္ စိတ္ကူးဆုိတာ ေငြေပးျပီး ဝယ္ယူရတာ မွတ္လုိ႔" ဘာျဖစ္လုိ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေလာက္ စိတ္ကူးရသလဲ.. တကယ္ စိတ္ကူးမွ ကူးေတာ့ တိက်တဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိး ျဖစ္ရမယ္။
ျပီးေတာ့ ေမာင္ရင္ အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ကုိ မေစာင့္ဆုိင္းပါနဲ႔... အဲဒီလုိ အခ်ိန္မေစာင့္ဆုိင္းပဲ ရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း လုပ္တယ္ဆုိရင္...ငါတေန႔ ငါေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိး ေမာင္ရင္ စိတ္ကူးပါေတာ့လားကြယ္..........။
ဒါေၾကာင့္ ေလာက၌ နည္းလမ္း ညြန္ျပတတ္ေသာ သူဟာ အေရးၾကီးသလုိ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရႈၿမင္တတ္ေရးသည္လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္ၾကည္႔ေသာအရာကို ေကာင္းစြာ ၿမင္ေရးသည္ ပို၍ အေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေကာင္းျမင္တတ္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေနထုိင္ၾကသည့္ လူသားအားလုံး မိမိတုိ႔ အေနျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္ကုိမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေစာင့္ခုိင္းပဲ အလုပ္သာ ဆက္လက္ လုပ္ကုိင္ျပီး ရည္မွန္ခ်က္ ၾကီးၾကီးထားပါ။
ထုိ႔အျပင္ ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ တက္လွမ္းလုိလွ်င္ သူတစ္ပါးကုိ ျမင္လွ်င္ သေဘာထား ၾကီးၾကီး ထားပါ။ ဤအရာေတြသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေအာင္ျမင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ သခၤန္းစာေတြ ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ သခၤန္းစာ ယူတတ္ျပီး ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ တက္လွမ္းႏုိင္သည့္အျပင္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းက အမွတ္အသားေလး တစ္ခု မွတ္တမ္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္...။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆုိတာသည္ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္သင့္ေသာ အရာ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ပါလ်က္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝရဲ႕ အၾကီးဆုံး ေနာင္တ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝအတြက္ ကုစားမရေသာ ေဝဒနာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္သလုိ ေရာဂါကၽြမ္းျပီးေသာ လူနာတစ္ဦးကဲ့သုိ႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ဒိတ္လြန္ အစားတစ္ခုကုိ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ မစားသုံးသင့္သည္ကုိလည္း စဥ္းစားသင့္ပါတယ္.......။
တစ္ခါတုန္းက ရင့္က်က္ျပီး အေတြးေခၚေကာင္းတဲ့ ခ်မး္သာ ၾကြယ္ဝတဲ့ စာေပပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ အဲဒီ စာေပပညာရွင္ရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အေဝးက စိမ္းလန္းေနေသာ လယ္ကြင္းျပင္ကုိ ေငးၾကည့္ေနေသာ္လည္း မႈိင္တုိင္တုိင္ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ေထြရာေလးပါး စဥ္းစားေနသလုိ ဟုိေငးၾကည့္လုိက္ ဒီေငးၾကည့္လုိက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ စာေပပညာရွင္က လွမ္းျမင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ စာေပပညာရွင္က လူငယ္ေလးကုိ "ေမာင္ရင္ ဘယ္သြား မလုိ႔လဲ" လုိ႔ လွမ္းေမးလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ျဖစ္သူက "ကၽြန္ေတာ္ ျမဳိ႕တက္ျပီး အလုပ္သြား လုပ္မလုိ႔ပါ" လုိ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ေျဖၾကားလုိက္ပါတယ္။
စာေပပညာရွင္က "ဒီလုိဆုိ ေမာင္ရင္တုိ႔ ေတာမွာ အလုပ္ မရွိလုိ႔လား" လုိ႔ ထပ္မံ ေမးလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးက "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာမွာ အလုပ္ ရွိေတာ့ ရွိပါတယ္" လုိ႔ ထပ္မံ ေျဖလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ကုိင္မည့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုကုိ ရရွိခ်င္လုိ႔ပါ။ အဲဒီ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖုိ႔ ျမဳိ႕တတ္လာတာပါ လုိ႔ ထပ္ဆင့္ ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။
စာေပပညာရွင္ၾကီးက "ေမာင္ရင္ရယ္... ကုိယ္ ၾကံဆထားတဲ့ ကိုယ့္ အေတြး ကုိယ့္ စိတ္ကူးဆုိတာ ေငြေပးျပီး ဝယ္ယူရတာ မွတ္လုိ႔" ဘာျဖစ္လုိ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေလာက္ စိတ္ကူးရသလဲ.. တကယ္ စိတ္ကူးမွ ကူးေတာ့ တိက်တဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိး ျဖစ္ရမယ္။
ျပီးေတာ့ ေမာင္ရင္ အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ကုိ မေစာင့္ဆုိင္းပါနဲ႔... အဲဒီလုိ အခ်ိန္မေစာင့္ဆုိင္းပဲ ရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း လုပ္တယ္ဆုိရင္...ငါတေန႔ ငါေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးမ်ဳိး ေမာင္ရင္ စိတ္ကူးပါေတာ့လားကြယ္..........။
ဒါေၾကာင့္ ေလာက၌ နည္းလမ္း ညြန္ျပတတ္ေသာ သူဟာ အေရးၾကီးသလုိ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရႈၿမင္တတ္ေရးသည္လည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ္ၾကည္႔ေသာအရာကို ေကာင္းစြာ ၿမင္ေရးသည္ ပို၍ အေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေကာင္းျမင္တတ္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေနထုိင္ၾကသည့္ လူသားအားလုံး မိမိတုိ႔ အေနျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္ကုိမွ မေမွ်ာ္လင့္ မေစာင့္ခုိင္းပဲ အလုပ္သာ ဆက္လက္ လုပ္ကုိင္ျပီး ရည္မွန္ခ်က္ ၾကီးၾကီးထားပါ။
ထုိ႔အျပင္ ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ တက္လွမ္းလုိလွ်င္ သူတစ္ပါးကုိ ျမင္လွ်င္ သေဘာထား ၾကီးၾကီး ထားပါ။ ဤအရာေတြသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေအာင္ျမင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ သခၤန္းစာေတြ ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ သခၤန္းစာ ယူတတ္ျပီး ဘဝ ေအာင္ျမင္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ တက္လွမ္းႏုိင္သည့္အျပင္ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းက အမွတ္အသားေလး တစ္ခု မွတ္တမ္း တင္ျပခဲ့ပါတယ္...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း ဝက္ဆုိဒ္ www.venpunnavamsa2.com မွလည္း ၾကဳိဆုိလ်က္ပါ..။