ကမာၻေပၚမွာ ေရာက္လာေသာ လူသားအားလုံးဟာ ............. တခ်ဳိ.ကေတာ.လူျဖစ္ရက်ဳိးကို ကုိယ္.ဘဝအတြက္ေက်နပ္ၿပီး တခ်ဳိ.ဟာဒီေလာကကုိေရာက္လာသူေတြေတာ. လူျဖစ္လာရက်ဳိးကုိ မေက် မနပ္ ျဖစ္ရေသာလူေတြကလည္း မ်ားပါေရာ။
ကၽြန္ေတာ္က မိဘကုိ ကြာေဝးတဲ.သူျဖစ္တဲ. အတြက္ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အမိနဲ.အဖေဆြမ်ဳိးေတြကုိ လႊမ္းရတာက သဘာဝပါပဲ။
တစ္ေန.ေတာ. အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ..............
က-“ဟုိင္း”
မ-“ဟုိင္း”
က-“ေနကာင္းလားငယ္ခ်င္း”
မ-“အင္း ေကာင္းပါတယ္”
က-“ခင္လုိ.ရပါ့မလားေနာ္”
မ-“ရပါတယ္”
က-“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
မ-“ပါကုိေက်းဇူးတင္တာလဲ”
က-“သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္လက္ခံတဲ့အတြက္ေပါ့”
မ-“ေအာ္ရပါတယ္ဟ”
ဒီလုိ ဒီလုိနဲ. သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားေရာ
က-“ငယ္ခ်င္းကဘယ္မွာေနလဲေနာ္”
မ-“က်မက မူဆယ္မွာ”
က-“ဟာ ဟုတ္လား တကယ္လား”
မ-“အင္း ဟုတ္တယ္ မလိမ္ဘူး”
က-“ကၽြန္ေတာ္လည္း မူဆယ္ကပါ”
မ-“ေအာ္ ဟုတ္လား”
က-“ဟုတ္တယ္ တကယ္မူဆယ္ေနာ္”
မ-“အင့္ လုိ.”
က-“ဒါဆို တရုတ္ဖုံးနံပတ္ ေပးေလ”
မ-“(၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀)
က-“ ေအာ္ ေက်းဇူးပါ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတည္း ဖုံးဆက္လုိက္တယ္........
က-“ဟဲလုိ”
မ-“ဟဲလုိ ဘယ္သူလည္း”
က-“ကၽြန္ေတာ္ပါ”
မ-“ဘယ္က ကၽြန္ေတာ္လည္း သိဘူး ဖုံးမွားတယ္ရွင္.”
က-“အင္တာနက္မွာ ဖုံးနံပတ္ ေတာင္းတာေလ”
မ-“ေအာ္ ဟုတ္လား”
ဒီလုိနဲ. ခင္သြားၾကတယ္။
တစ္ေန.ၿပီး တစ္ေန. တစ္လၿပီး တစ္လ ဖုံးေခၚရင္းစကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ.
က-“ဟဲလုိ”
မ-“ဟဲလုိ”
က-“ဒီေန.ညေနအားလား”
မ-“အင္း အားတယ္”
က-“အျပင္ ထမင္းသြားစား ၾကမယ္ေလ”
မ-“ေအ”
က-“ကၽြန္ေတာ္ လာၾကိဳမယ္”
မ-“ရပါတယ္ လာမၾကိဳနဲ. က်မ ဟုိ(............)မွာလာခဲ.မယ္”
က-“အင္း ခဏေနမွ ေတြ.ၾကမယ္”
မ-“ေအ”
က-မ-“ဒါပဲေနာ္”
ဒီလုိနဲ. ဖုံးခ် လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ.မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခါမွလည္း မျမင္ရဘူး ရင္ခုန္ေနတယ္ဗ်။
ဒါနဲ. ညေနေရာက္လာေတာ. ကၽြန္ေတာ္နဲ. သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူေျပာထားတဲ.ေနရာသြားေစာင္.လုိက္ပါတယ္။
က-“ဟဲလုိ ဘယ္မွာလည္း”
မ-“ေစ်းထဲမွာ”
က-“ကၽြန္ေတာ္တုိ. လာၿပီ”
မ-“အင္း ဟုိမွာေစာင္.ေနလုိက္”
မၾကာမွီ သူ.သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ. လုိက္လာတယ္။
သူ.ရဲ.မ်က္ႏွာကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးခံစားရတယ္ဗ် ၊
ဒီလုိနဲ. ထမင္းအတူတူ သြားစားၾကတယ္။ ။
ဒီလုိထမင္း အတူသြားစားၾကတာ သုံးေခါက္ေလာက္ရွိလာတယ္။
ဒီတစ္ညေတာ. ထမင္းစားၿပီး အိမ္ျပန္ၾကတာပါ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္လာေတာ. ကၽြန္ေတာ္က ေျပာသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ. ေတာင္ေပၚဘုရားသြားလည္ ၾကရေအာင္” ဆုိၿပီး..........
“အင္း က်မလည္းမေရာက္ဖူးဘူး”
ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘုရားေတြလုိက္ ရွိခုိးၿပီး။
ဓါတ္ပုံေတြ ဖုံးနဲ.ရိုက္ၾကတယ္။ ၿပီးရင္ (ပလြတ္တုတ္)နဲ.ျပန္ ပုိ.ေပးၾကတယ္။ အဲ.လုိနဲ. အနီးနား ထုိင္ၿပီး။ လက္ခ်င္းခ်င္း ထိၾက ကုိယ္ခ်င္းခ်င္း ကပ္ၾက။ ၾကာလာေတာ. ကၽြန္ေတာ္ရဲ.စိတ္ ဟာ ပုိၿပီးပုိၿပီး ရင္ခုန္လာတယ္။ ဒီလုိ တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူးလုိ. ။
စိတ္မတုန္နဲ. မတုန္နဲ. ဆုိၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကုိထိမ္းထားရတယ္ဗ်။ ဒီလုိကၽြန္ေတာ္နဲ. မိန္းကေလး အနီးကပ္ေနရတာဟာ ပထမ ဦးဆုံးလုိ.လည္းဆုိရပါတယ္။ ဒါနဲ. ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ.ကုိ ဖက္ထားတယ္ တင္းတင္းဖက္ ထားတယ္ ။
သူ.ရဲ.အၿပဳံးေၾကာင္.လား၊ သူရဲ.အေျပာေၾကာင္.လား၊ သူ.ရဲ.အမူအရာေၾကာင္.လား၊ မသိေတာ.ဘူး-
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ. ရင္ထဲမွာခံစားရတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္.ပဲ လုိ.ပဲ ေျပာရမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ဘယ္သူ.ကုိမွ မေျပာဖူးတဲ.စကားလုံးေတြဟာ ရင္ခြင္တံခါးကုိ ခဏခဏ လာေခါက္ခဲ.ပါတယ္။
ေနာ္ဆုံး.............. ကုိယ့္စိတ္ကုိမထိမ္းႏုိင္ေအာင္ သူ.နာမည္ကုိေခၚလုိက္တယ္ “(.......)ရယ္”
“ပါလည္း”
ေျပာမယ္လုိလုိ မထြက္ႏုိင္
“(....)ေရ”
“ေအ”
ဒီလုိလည္း မထြက္ႏုိင္ ။ ဘယ္လုိေျပာရမလည္း စဥ္းစားရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားေပးစကားျပန္အားေပးတယ္ နင္ေယာက္က်ား မဟုတ္ဘူး
လားဟင္ ေယာက္က်ားကြ ေယာက္က်ား မင္းေနာ္ မင္း ......ဆုိၿပီး
“(......)ေရ”
“ဟင္”
“ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ (......)ကုိခ်စ္တယ္ ”
ဒီလုိနဲ. သူက
“ျပန္ၾကစုိ. မုိးခ်ဳပ္ၿပီ.......”
“ျပန္မွာေပါ့ ခဏေလး”
“အာျပန္မယ္”
ဒါနဲ.ေနာ္ နည္းနည္း ၾကာလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သူ.ကုိအေျဖ ေတာင္းလုိက္တယ္ ။
“(.....) ေကာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မခ်စ္ဘူးလား?”
“အင္း”
“ဘာ အင္းလည္း မခ်စ္ဘူးလား”
“မဟုတ္ဘူး”
“(.....)မွာ ခ်စ္သူရွိၿပီလား?”
“မရွိဘူး ရွိရင္နင့္နဲ. ဒီလုိလုိက္လည္မယ္လား”
“ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား”
“နင္က လြန္လြန္းတယ္ ငါတုိ.ေတြ.တာမၾကာေသးဘူးေနာ္ ဒီလုိအေျဖ ျမန္ျမန္ေပးႏုိင္ပါ့မလား ”
ကဳၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ္.ကိုယ္ကုိ ဒီလုိအေျဖမ်ဳိး ေတာင္းခဲ.တာ ရင္ဖြင္.ေျပာရတဲ.စကားေတြဟာ မွားၿပီလားဆုိ စဥ္းစားရင္း-
သူက “ငါတုိ.ျပန္ရေအာင္”
“ခဏေလ”
“ျပန္ရေအာင္”
သူဒီလုိစကားေျပာသံဟာ အေခါက္ တစ္ရာ မက ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိက္သြင္းပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က “(....)ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မုန္းသြားျပီလား လုိ.ကၽြန္ေတာ္က ေမးလုိက္သည္။
“မမုန္းဘာဘူး ေအပါ ငါတုိ.ျပန္ရေအာင္ ငါအေမ အေဖ တုိ.ကုိ (......)မွာ ခ်စ္သူရွိၿပီလုိ. ေျပာေပးလုိက္မယ္
နင္လူဆုိးလား နင္လူေကာင္းလား ငါလူဆုိးလားေကာင္းလား မသိရေသးဘူးေနာ္ ေတြ.တာလည္းမၾကာေသးဘူး အေျဖေတာ့စဥ္းစာေပးမယ္” ဆုိၿပီး။
ကၽြန္ေတာ္လည္း “အင့္” ဆုိၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိလာဒါက (ေအာ္ အခ်စ္ဆုိဒါ လြယ္လြယ္နဲ.ေျဖရွင္းရေသာ ပုဒ္စာ မဟုတ္ပါလား) စဥ္းစားရင္း
“စုိင္း(....)ျပန္ၾကမယ္ေလ”
“အင္း ျပန္ၾကမယ္ ” အိမ္ျပန္သြားၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရွမ္းလူမ်ဳိးႏြယ္ျဖစ္ၿပီး ဗမာစကားကုိ မကၽြမ္းတဲ.အတြက္ သူ.အေပၚ ေျပာခ်င္ေသာ စကားလုံးေတြဟာ အမ်ားအျပား ရွိေပမယ့္ မထြက္ႏုိင္ ေဝါဟာရ မႏုိင္လုိ. ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းဆီးမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ.အေျဖကုိ အခ်ိန္မေရႊး ေစာင္.ေနမယ္ ရင္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္လုိ.။ နဲ. ...............
သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ တင္ျပလုိက္ပါတယ္ဗ်.........................
-စာဖတ္သူအားလုံး ေက်းဇူးတင္လ်ွက္ စုိင္း
-စုိင္းစုိင္း ဘေလာ့ကေန ကူးယူၿပီးငယ္ခ်င္းတုိ.ကုိ ျပန္လည္တင္ျပခဲ.တယ္ဗ်