ရင္တြင္းျဖစ္ပါ အေမ
ည တစ္ညရဲ႕ အေမွာင္ယံတြင္ အေတြးေတြ ရစ္ဝဲလ်က္ ကုတင္ေပၚမွာ ေမွးစက္ေနခုိက္ မၾကာမွီ လူသားတုိင္း အသိမွတ္ျပဳထားတဲ့ အေမေန႔အေၾကာင္းေလးကုိ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အဲဒီညက အေတြးေခါင္လုိ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ ေရစီးသန္လြန္းတဲ့ အေတြးျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ နစ္ေျမာေနရင္း လင္းၾကက္ေတြ သြန္ေနပါတယ္။ ေက်းငွက္ေတြလည္း ေတးဆုိလ်က္ အာရုဏ္ နံနက္ခင္းကုိ ၾကဳိဆုိေနပါတယ္။ ေတာင္စဥ္မက ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ အေတြးရထားၾကီးက မရပ္တန္႔ႏုိင္ေသးပါ။ စဥ္းစာမႈက အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္ဆုံးသြားျပန္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ၂၆-၀၁-၂၀၁၃ (၁၃၇၄ ျပာသုိလ္လျပည့္) သားသၼီးတုိင္း ရင္တြင္း ႏွလုံးသားတြင္း သိမွတ္ ေက်ာက္စာတင္ေသာ အေမေန႔ ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ သုံးရက္ေျမာက္ ည တစ္ညကုိ ျဖတ္သန္းရင္း ကေလာင္တံကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ႏွလုံးသား ေကာင္းကင္မွာ ေရးျခစ္မိေတာ့ မ်က္ဝန္း တိမ္ေတြထဲ ႏွင္းစက္ေလးေတြ ေၾကြက်လာသလုိ စာလုံးေလးမ်ား စီကုံးမိပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ့သမုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္ အေမဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္ မဟာပဇာပတိေဂါတမီကုိ ဆုိရမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာပဇာပတိေဂါတမီသည္ ဘိကၡဳနီရဟန္းမ သာသနာေတာ္ကို စတင္ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ရန္အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပအျဖစ္ ၾကိဳးစားခဲ့သူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ရဟန္းမဘ၀တြင္ သိကၡာ၀ါအၾကီးဆံုး(ရတၱညဴမဟတၱ) အရာ၌ ဧတဒဂ္ရခဲ့သည္။
မဟာပဇာပတိေဂါတမီ ေထရီမၾကီး၏ ၾကိဳးစားမူေၾကာင့္ သာသနာေတာ္သို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မ်ားစြာ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကျပီး အကြ်တ္တရားရသူ တရားျဖန္႔ပြားသူ သာသနာျပဳအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။
သာသနာ၌ ထူးျခားစြာ ဧတဒဂ္ရခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီး (၁၃)ဦး ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔အျပင္ မိေထြးေတာ္ မဟာမပဇာပတိေဂါတမီေထရီမၾကီး၏ ႏွစ္သက္လြန္းလုိ႔ မိမိရင္တြင္းက ကဗ်ာမ်ားကုိ ႏႈတ္မွ ရြတ္ဆုိခဲ့တာ ေအာက္ပါ အတုိင္းဆုိထားပါတယ္။
ရေညာ မာတာ မေဟသီတိ၊ သုလဘံ နာမ’မိတၳိနံ။
ဗုဒၶမာတာတိ ယံ နာမံ၊ ဧတံ ပရမဒုလႅဘံ။
သားေတာ္ၾကီးဘုရား - မိန္းမသားတုိ႔အား မင္း၏မယ္ေတာ္၊ မင္း၏မိဖုရားဟူေသာ အမည္ကို ရလြယ္ႏုိင္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ မယ္ေတာ္ဟူေသာ အမည္ကိုမူ အလြန္ရခဲလွပါသည္။ ထုိရခဲလွေသာ အမည္ကို ဘုရားတပည့္ေတာ္မ ရရွိပါျပီ။
မဓုရာနိ ပဟ႒ာနိ၊ ေဒါသဂၢါနိ ဟိိတာနိ စ၊
ေယ ေတ ဝါက်ာနိ သုယ်ႏ ၱိ၊
ေတပိ ဓညာ နရုတၱမာ။
လူတုိ႔ထက္ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား - စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ျပံဳးေစတတ္ကုန္ေသာ အျပစ္အားလံုးတုိ႔ကို သန္႔ရွင္းေစႏုိင္ကုန္ေသာ အစီးအပြားႏွင့္ ယွဥ္စပ္ကုန္ေသာ အရွင္ဘုရားသားေတာ္ၾကီး၏ ခ်ိဳျမိန္သာယာ အရသာရွိေသာ စကားေတာ္တုိ႔ကို ၾကားနာၾကရကုန္ေသာ သူတိုီ႔သည္ ဘုန္းကံ လြန္စြာ ၾကီးမားၾကသူတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါ ေပကုန္သည္ဘုရား။
ယံ န ဒိ႒ံ ပုရာေဏဟိ၊ တိတၳိကာစရိေယဟိ ပိ။
တံ ပဒံ သုကုမာရီဟိ၊ သတၱ၀ႆာဟိ ေ၀ဒိတံ။
ေရွးအခါက ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကေသာ ဘုရားအမည္ခံ တိတၳိဆရာၾကီး အဆက္ဆက္တုိ႔သည္ပင္လွ်င္ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ၾကေသာ နိဗၺာန္ကို ျမတ္စြာဘုရား သားေတာ္ၾကီး၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုအခါ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ သတုိ႔သမီးငယ္တုိ႔သည္ပင္ သိျမင္ခံစားေနၾကပါျပီဘုရား။
ဤကဲ့သုိ႔ေသာ္ တရားမ်ားသည္ အေမျဖစ္သူက သားတစ္ေယာက္ကုိ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ သူမႏွလုံးသားအတြင္းက ေဖာ္မျပႏုိင္တဲ့ ပီတိေတြနဲ႔ ခ်ီးေျမာက္တဲ့ ကဗ်ာေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ ရင္တြင္းမွာလည္း မိဘတုိ႔ အစဥ္အလာအတုိင္း သားသမီးေတြကုိ ခ်ီးေျမာက္မႈ ျပဳၾကမည္ဆုိတာ သိရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။
အေနာက္တုိင္းမွာဆုိရင္ ယဥ္ေက်းမႈ မတူညီမႈနဲ႔ အစဥ္အလာ မတူညီမႈေတြေၾကာင့္ ေတြ႔ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဒီယဥ္ေက်းမႈသည္ အေရွ႕တုိင္းမွာသာလွ်င္ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သလုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာနဲ႔ ၾကဳံေတြလုိ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္တုိင္းမွာ ရွိတဲ့ အေမေတြက သားသမီးေတြကုိ မခ်စ္ၾကဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး အေမတုိင္းက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏုိးၾကသလုိ သားသမီးေတြ တုိးတက္ေအာင္ျမင္ေရးကုိ အခ်ိန္တုိင္း အခ်ိန္တုိင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာပါ။ သားသမီးေတြ ဒုကၡေရာက္မည့္ မိဘဆုိတာ မရွိၾကပါဘူး။
အေမတုိင္း အေမတုိင္းက သားသမီးအတြက္ ဘဝေတြ ေပးဆပ္လုိ႔ အစစ အရာရာကုိ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သလုိ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္အညီ ေနတတ္ ထုိင္ထတ္ေအာင္လည္း သင္ျပေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ တရားေတာ္ေတြကုိ ေတြ႔ရသလုိ ကုိယ္တုိင္က်င့္သုံးၾကပါတယ္။
ထုိ႔အျပင္ မိဘေမတၱာကုိ သိသာထင္ရွားေသာ တရားေတာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားသည္ ဓမၼပဒမွ လာေသာ မိေထြးေတာ္ မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီၾကီး၏ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္တြင္းျဖစ္ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔အျပင္ "မာတာ ယတာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ' မႏုရေကၡ။ ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။" ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ ပါဠိေတာ္ကုိ ေထာက္၍ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ အေမဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ေျပာျပႏုိင္းစြမ္း မရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္တယ္။
"မာေနတီတိ မာတာ" လုိ႔ ပါဠိေတာ္ လာအတုိင္းဆုိေသာ အေမဟူသည္ သားသၼီးေတြကုိ အာယုႆ သမံကတြာ အသက္ရင္းႏွီးျပီး ခ်စ္ျမတ္ႏုိး ခဲ့သည္။ ဘ၀ႆ သမံကတြာ ဘ၀နဲ႔ ရင္းႏွီးျပီးလည္း ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့သည္။ ဟဒယႆ သမံကတြာ ႏွလုံးသားနဲ႔ ရင္းႏွီးျပီး ခ်စ္ျမတ္ခဲ့တာသည္ အေမ ဟု ေခၚသည္။
အေမေမတၱာသည္ပင္ အပရိမာဏ ေမတၱာမ်ဳိးျဖင့္ တနည္းေျပာရလွ်င္ အတုိင္းအတာ ပမာဏ မရွိေသာ ေမတၱာမ်ဳိးျဖင့္ သားသၼီးေတြအေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့ၾကသည္။
ထုိ႔အျပင္ ကမၻာေပၚရွိၾကေသာ အေမဟု ေခၚအပ္ ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိင္းသည္ အပရိမာဏ ေမတၱာမ်ဳိးျဖင့္ သားသၼီးေတြကုိ ျမတ္ႏုိး ၾကင္နာလ်က္ ျဗဟၼစုိရ္ ရင္ခြင္မွာ ထုိသားသၼီးေတြ မေညာင္းေသာလက္တုိ႔ျဖင့္ လြဲခက္ကာ ေမွးစက္အိပ္ေပ်ာ္ေစခဲ့သည္။
မည္သုိ႔ေသာ တုိင္းျပည္ မွ မိခင္၊ မည္သုိ႔ေသာ ႏုိင္ငံမွ မိခင္၊ မည္သုိ႔ သတၱ၀ါတုိ႔၏ မိခင္၊ မည္သုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာေသာ အသုိင္း၀ုိင္းမွ မိခင္၊ မည္သုိ႔ေသာ ဆင္းရဲမြဲေတေသာ မိခင္၊ မည္သုိ႔ေသာ တိရိစ ၦာန္တုိ႔၏ မိခင္ဟူ၍ ခြဲျခားျခင္းမရွိေသာ ေမတၱာမ်ဳိး ျဖင့္ မိခင္တုိင္း အေမတုိင္းက ခ်စ္ျမတ္ၾကသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ မိခင္တုိ႔ ဘ၀သည္လည္း လြယ္ကူ ေသာ ဘ၀မဟုတ္ေခ်။
မိခင္တေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာႏွင့္ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာတုိ႔ ရွိၾကသည္ မွာလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မိခင္ေလာင္းတေယာက္၏ ဘ၀ခရီးလမ္းသည္ လြန္စြာခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ မိခင္ေလာင္း၏ အရည္အခ်င္းနဲ႔လည္း ျပည့္စုံရန္ လုိအပ္ပါသည္။ အကယ္၍သာ မိခင္ေလာင္း၏ လကၡဏာ မရွိ လွ်င္ မိခင္ေလာင္း ျဖစ္ဖုိ႔ရန္ ခက္ခဲလွသည္။
ထုိ႔အျပင္ မိခင္ေလာင္းတုိ႔၏ အာေ၀ဏိက ဒုကၡမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ သားလား သၼီးလား သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ အေတြးမ်ားနဲ႔ အသက္ကုိ ရင္းႏွီးျပီး သားလားသၼီးလား မသိရေသာ ကေလးေလးကုိ ကုိယ္၀န္ လြယ္ျပီး မိခင္တုိ႔ ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ေမြးဖြားေပးရသလုိ တုန္ရီသံေတြ မခံစားႏုိင္ေသာ အာေ၀ဏိကတရားေတြကုိ သားလားသၼီးလား မသိရေသာ ကေလးေလးအတြက္ အရွက္တရား အေၾကာက္တရားေတြ ခဏတာ ဖိတ္ စာထဲ သိမ္းထားျပီး ေမြးဖြားခန္းထဲမွာ ခြန္အားေတြအျပည့္နဲ႔ အေမဆုိေသာ မိခင္ေလာင္းက ေမြးဖြားေပးခဲ့သည္။
ဘ၀ကုိအစခ်ီျပီးေျပာရရင္ အေမဟူေသာ မိခင္ေလာင္းသည္ လူေလာကထဲ ေရာက္လာကတည္းက မိခင္ ေလာင္းတုိ႔ တက္အပ္ေသာ အတက္ပညာဟူသမွ်ကုိ တခုမက်န္ သင္ၾကားျပီး လူ႔ေလာက မႏုႆဘုံမွာ လွပ တင့္တယ္ေစဖုိ႔အတြက္ ဟင္းခ်က္တက္ေအာင္လည္း သင္ရ၊ မသိေသာ မိခင္ေလာင္းတုိ႔ အတက္ပညာလည္း သင္ရ၊ လူမႈေရး အသုိင္း၀ုိင္းနဲ႔ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ၀ိဇၨာအတက္ပညာလည္းသင္ရ၊ မိမိပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းေအာင္လည္း ေနထုိင္နည္း ပညာလည္းသင္ရ၊ အနာဂါတ္ ေနေရာင္ျခည္နဲ႔အတူ အရြယ္ေရာက္လာ ေသာ မိခင္ေလာင္းသည္ ဖခင္ျဖစ္လာမည္သူကုိ ေရြးခ်ယ္ရသလုိ ဘ၀ခရီးသြားေဖာ္ သင့္ေလွ်ာ္ မသင့္ေလွ်ာ္ ဆုိတာ အခ်ိန္တုိင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေခါင္းပူေအာင္ စဥ္းစားရင္း မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ အနာဂါတ္ေကာင္းပါေစဆုိေသာ ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ တအုိး တစ္အိမ္ေထာင္ တည္ေထာင္ကာ မဂၤလာေဆာင္ အခမ္းနားလည္း တက္ခဲ့ရသည္။
သံသရာခရီး သြားေနေသာ လမ္းခုလပ္မွာ မိခင္ေလာင္းသည္ အရည္ခ်င္းရွိေသာ သန္႔ရွင္းေသာ ကုိယ္ ၀န္ကုိ သားလားသၼီးလား မသိေသာ ကေလးေလး မိခင္ေလာင္းက ကုိယ္၀န္ ေဆာင္လာရသည္။ ကုိယ္၀န္ ေဆာင္ျခင္း မသိေသးေသာ မိခင္ေလာင္း လကၡဏာကား ထုိမိခင္ထံ အခ်က္ျပလာသည္။
ထုိအရာကုိ သိလာေသာ မိခင္ေလာင္းသည္ အငုိမ်က္ရည္နဲ႔ အျပဳံးတခ်က္တုိ႔က ဘ၀ဂ္ကုိ တုိင္ေအာင္ ၾကဳံ၀ါးသံ မခ်ိေအာင္ ေလာကၾကီးမွာ ငါဟာ မိခင္ အစစ္ျဖစ္ျပီးဟူေသာ ပီတိ ေသာမနႆတုိ႔ ရင္အုံကုိ လက္ညဳိးထုိးကာ ေပ်ာ္ေန မိတာ အနာဂါတ္ျဖစ္လာမည့္ သားသၼီးေတြ မည္သုိ႔ သိႏုိင္မည္နည္း။
အေသးစိတ္အားျဖင့္ မိခင္ေလာင္းႏွင့္ မိခင္တုိ႔သာ သိႏုိင္မည္ အရာပင္ျဖစ္သည္။ သေႏၶလြယ္စ မိခင္ေလာင္းသည္လည္း မိမိကုိယ္တုိင္ ၀မ္းနဲ႔လြယ္ထားေသာ သေႏၶသားကုိ အပူ အစပ္ အခါး မမွားရေအာင္ ေရွာင္သင့္ေသာ အစားအေသာက္ ေရွာင္ၾကဥ္၍ စားသင့္ေသာ အစားအေသာက္ကုိ ကုိယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္သလုိ စားေသာက္ရျပန္သည္။
တခါတရံ ဆရာ၀န္ ျပရန္လည္း လုပ္ရျပန္သည္။ တခါတရံ ကုိယ္လက္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရျပန္သည္။ တခါတရံ ေနထုိင္ ဖုိ႔ရန္ ဆင္ျခင္ကာ ေနထုိင္ရ စသည္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကုိ လူ႔ေလာကထဲ မေရာက္လာ ေသးေသာ သားသမီးမ်ား မည္သုိ႔ သိႏုိင္မည္နည္း။ သုိ႔ေသာ္ အေမဆုိေသာ မိခင္ေလာင္းသည္ မိခင္ႏုိင္ငံမွာ သားသမီးအတြက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈအျပည့္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမီ မိခင္ေလာင္း၏ ကာလေစ့လုိ႔ ေမြးဖြားခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ မိခင္ေလာင္း၏ ခင္ပြန္းက လက္သည္ သုိ႔မဟုတ္ ဆရာ၀န္ပင့္၍ ေမြးခန္းထဲမွာ ေမြးဖြားဖုိ႔ အတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ မိခင္ေလာင္းသည္ ဗုိက္နာစသည္ ေ၀ဒနာကုိ အသက္ထြက္မတက္ ခံစားေနရသည္။ ဆရာ၀န္ေရာက္လုိ႔ မၾကာမီ မိခင္ေလာင္း၏ ခႏၶာကုိယ္ေပၚတြင္ ေခၽြးေတြ ေရခ်ဳိးသကဲ့သုိ႔ သားေဇာ သၼီးေဇာ ေခၽြးမ်ားနဲ႔အသက္လုကာ ေမြးဖြားေနရသည္။
ေမြးဖြားလာျပန္ေသာအခါမွာလည္း အသက္ ထြက္မတက္ ခံစား ရင္း မိခင္ေလာင္းသည္ ေျမာေနသလုိ ျဖစ္ေနပါလည္း မိမိေမြးဖြားေပးလုိက္ေသာ ကေလးကုိ သားလား သၼီးလား ဆုိတာ သိခ်င္ေဇာျဖင့္ အသက္ကုိ ပဓာနမထား ႏႈတ္မွ တတြက္တြက္ ေမးေနမိျပန္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ မိခင္ သိလာေသာ သားသၼီးကုိၾကည့္ခ်င္လြန္းလုိ႔ ျပသရန္ ေတာင္းဆုိလာျပန္သည္။
မိခင္သည္ မိမိရင္မွ လြယ္ေမြးရေသာ သားသၼီးကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ ျဖစ္လာေသာ အတုိင္းအတာမရွိေသာ ေမတၱာ မွဆင္းသက္လာေသာ မိခင္ႏုိ႔ရည္သည္ သူမ၏ ရင္သားေခါင္ေလးမွ ထြက္က်လာပါသည္။ မိခင္ရင္သားေခါင္းေလးသည္ ပကတိအားျဖင့္ ေသြးသားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားေသာ အရာပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအရာကုိ မည္သူမွ ျငင္း ဆုိျခင္း မရွိေသာ္လည္း ေသြးသားေတြၾကားမွ မိခင္ေမတၱာေၾကာင့္ ႏုိ႔ရည္မ်ားျဖစ္ကာ သားသၼီးေတြကုိ တုိက္ေကၽြးခဲ့သည္။
သားသၼီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာျပန္သည့္အခါ ပညာတက္ဖုိ႔ရန္၊ သူတုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ လွဖုိ႔ရန္၊ လူမႈေရး ေကာင္းဖုိ႔ရန္၊ အေတြးေခၚ ေကာင္းဖုိ႔ရန္၊ အ၀တ္အစား ဆင္တက္ဖုိ႔ရန္၊ အစားအေသာက္ စားတက္ ေသာက္တက္ရန္၊ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ဖုိ႔ရန္၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးခ်ယ္တက္ဖုိ႔ရန္ စသည္တုိ႔ကုိ အေမက အကုန္ညြန္ၾကားေပးခဲ့သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ဘ၀မွာ အဆင့္ မျမင့္ေသာ္လည္း အလယ္အလတ္တန္းသုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့တာသည္ မိခင္တုိ႔ ေက်းဇူးပင္ျဖစ္သည္။
ယခုကဲသုိ႔ အေမေန႔ ေရာက္လာသည့္အခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သားသၼီးေတြ အေမကုိ အတုိင္း အတာ မရွိေသာ ေက်းဇူးတုိ႔ျဖင့္ ျပန္လည္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သားသမီး ဟုဆုိအပ္ေသာ လူသားတုိင္း ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိခ်င္တာသည္ အေမေန႔မွ အေမကုိ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ မဟုတ္ေသးဘူး ေန႔စဥ္ အေမရွိေနသမွ် ကာလပတ္လုံး အေမေန႔ပင္ျဖစ္ သည္ဟု ဆုိလုိခ်င္ပါသည္။ အေမ မရွိေသာအခါၾကမွ အေမေန႔လုိ႔ေျပာေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သားသမီးဘ၀ ဘာမွ်ထူးလာမည္မဟုတ္ပါ။
အေမရွိ ေနတုန္း အေမေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ားသတ္မွတ္ၾကေသာ အေမ ေန႔သည္လည္း အေမေန႔ျဖစ္သလုိ အေမရွိသမွ် ကာလပတ္လုံးလည္း အေမေန႔ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အေမရွိေန တုန္းမွာ အေမ၏ေက်းဇူးတရားေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္ၾကစုိ႔ဟု ကၽြန္ေတာ္ ႏွလုံးသားထဲက ရင္တြင္းျဖစ္ကုိ ေတာင္းဆုိရင္း အေမေန႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါသည္။
" အေမ့ေက်းဇူး သိေစခ်င္"
ကမၻာသေခၤ်၊ မုိင္ကုေဋတုိ႔၊ ေ၀းကြာေျမျခား၊ ေရာက္ေနပါလည္း၊ အေမ့ေက်းဇူး၊ မေမ့သက္ေသ၊ မင္း..ရွိေစေသာ္၊
ေရေျမသမုဒ္၊ မုိင္ကုေဋထုတ္၍၊ ေ၀းေျမေရျခား၊ ေရာက္ေနပါလည္း၊ အေမ့ေက်းဇူး၊ မေမ့သက္ေသ၊ မင္း...တည္ေစေသာ္၊
ေတာေတာင္ကာဆီး၊ ပင္လယ္ၾကီးနဲ႔၊ သမုဒ္ေရျပင္၊ ကာဆီးေနလည္း၊ ေရာက္ရာအရပ္၊ ေရာက္ရာေဒသ၊ ထုိဌာနမွာ၊ အေမ့ေက်းဇူး၊ မေမ့သက္ေသ၊ မင္း..ရွိေစေသာ္၊
ထုိထုိေက်းဇူး၊ ျမတ္ေကာင္းမႈကုိ၊ ျပဳလုပ္မူ၍၊ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ၊ ရေၾကာင္းမွန္သည္၊ ခပ္သိမ္းလူမ်ား၊ သိေစေသာ္၊
ထုိမွတဖန္၊ ပစၥဳပၸန္၀ယ္၊ အေမ့ေက်းဇူး၊ အထူးသိျမင္၊ သားလုလင္ကား၊ လူတြင္ထင္ရွား၊ သူျမတ္မ်ားဟု၊ အေမသမုတ္၊ ဘြဲ႕ထူးထုတ္၏။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း