ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွတဲ့ လူ့ေလာက သဘာ၀ ပ်ားသကာဖံုးေနတဲ့ ေဆးခါးခါးတစ္ခြက္ပမာ လွည့္စားမူမ်ားၿဖင့္ ၿပည့္နွက္၍ ေနပါသည္ ။
သို့ေသာ္ ၀ါ၀ါၿမင္တိုင္းေရႊထင္တတ္ၾကသမို့ သကာ ဖံုးထားတာကိုပင္ မဟုတ္ၾကီးထင္ တက္မက္ေနတတ္ၾကၿပန္သည္ ။ ထိုသို့ သူေယာင္မယ္လိုလွပ ေသာ တဏွာရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မူေအာက္တြင္ က်ြန္သေဘာက္ ဘ၀ က်ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ဘ၀ေပါင္းစြာ ေရတြက္လို့ ပင္မရႏိုင္ပါ ။
ထိုကဲသို့ က်င္လည္ခဲေသာ ဘ၀ မ်ားစြာ အတြက္ က်ြတ္လြတ္မဲ့ လွမ္းမွန္ကိုေရာက္ေအာင္ အ၀ိဇၹာအမိုက္ေမွာင္ကို ေတာ္လွန္ပစ္သင့္ပါၿပီ။
အလင္းေရာင္လာခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ့္ သံသရာအတြက္ ဘ၀ ရိကၡာ အထုပ္ကို ထုပ္ပိုးသင့္ပါၿပီ။ သစၥာတရားမ်ား ထြန္းကား လာခ်ိန္တြင္ တဏွာေပ်ာ္၌ နစ္မြန္း၍ မေနၾကပါရန္တိုက္တြန္း ခ်င္ပါသည္ ။
ဖတ္ဖူး သမ်ွထဲမွ ရွင္းလင္းလြယ္ကူေသာ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး၏ သံသရာလြတ္ေၾကာင္း တရားတစ္ပုတ္ကို ေဖာ္ၿပလိုက္ပါသည္ ။
၁။ ။ သီလရွိလ်င္ ေတာင့္တလိုခ်င္တိုင္း ျပည့္စံုေစႏိုင္၍ သီလကို ႀကိဳးစားျဖည့္ရန္။
၂။ ။သာသနာတည္ေၾကာင္း ေကာင္းမႈမ်ားသည္ နိဗၺာန္သြားရန္ ေျခေထာက္သဖြယ္(စရဏ)ျဖစ္၍ တတ္အားသမွ် ျပဳလုပ္ရန္။
၃။ ။ ဘုရားစကား၊ ဆရာ့စကားကို ေျမဝယ္မက် တထစ္ခ်နာယူရန္။
ယခုကဲ့သို႔ ေနႏိုင္ျခင္းသည္ပင္” ပါရမီရွိသူ” မည္၍ အခ်ိန္အခါ ဘဝေကာင္းသည္မွာ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကႏွင့္မထူး၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးကပုဂၢိဳလ္မ်ားကဲ့သို႔ ဝီရိယကို အမွီလိုက္၍ စိုက္ထုတ္ႀကိဳးစားရန္။
၄။ ။သင္ၾကားမွတ္သားထားခ်က္မ်ား ေျပာ၍မကုန္ေအာင္ အမ်ားႀကီးတတ္သိၾကသည္။ ထိုသို႔မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ႀကိဳက္ရာတစ္ခုကိုသာ စူးစူးစိုက္စိုက္ ဝီရိယသန္သန္ႏွင့္ မွန္မွန္လုပ္ရန္သာ အေရးႀကီးသည္။ ေမြးသည္မွ ေသသည္ထိ ထင္ရွားရွိေနေသာ ထြက္ေလ-ဝင္ေလကား လူတိုင္းသိလြယ္၊ ထင္လြယ္၍ ဝင္တိုင္း၊ ထြက္တိုင္း ႏွာဖ်ားဝ၌ ထိသည္ကိုသာ သိေအာင္လုပ္၊ ယခုလုပ္ၾကည့္၊ ယခုမီးၿငိမ္း၊ ယခုလက္ငင္းခ်မ္းသာ၏။
ယင္းသို႔ရႈမွတ္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး ေသာင္းက်န္းမႈမရွိ၊ စိတ္ေသာင္းက်န္းမႈမရွိ၊ ရုပ္နာမ္မွ်သာရွိပါကလားဟု ႏွာဖ်ားဝမွ တစ္ကိုယ္လံုး တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ျမင္ရမည္။ သို႔ျဖစ္၍ သိကၡာသံုးပါး အက်ံဳးဝင္သြားၿပီ။ သမၼာဒိ႒ိစေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးလည္း ပါသြားၿပီ။ သတိပ႒ာန္ေလးပါးစေသာ ေဗာဓိပကၡိယတရား သံုးဆယ့္ခုႏွစ္ပါးလည္း လုပ္ၿပီးျဖစ္သြားၿပီ။ အာနာပါနလုပ္ေနျခင္းျဖင့္ ပိဋကတ္သံုးပံုလံုးပင္ အက်ံဴးဝင္ေလၿပီျဖစ္၍ ေထြလီကာလီ ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔။ ေတြးသမွ်၊ ထင္သမွ်မွားတတ္သည္။
ေရခပ္ရင္း၊ ထမင္းခ်က္ရင္း၊ အလုပ္လုပ္ရင္းလည္း ရႈမွတ္ႏိုင္၍ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အလုပ္ႏွစ္ခုၿပီးသည္။ မည္သည့္ဣရိယာပုဒ္ႏွင့္မဆို ရႈမွတ္ႏိုင္၏။ ကမၼ႒ာန္းထိုင္ရတာ ဘာမွလဲ မေတြ႕ေပါင္၊ မရေပါင္ဟု မမွတ္ရ။ တစ္ခဏအတြင္းရသည့္ အက်ိဳးကား ကုန္စင္ေအာင္ပင္မေျပာႏိုင္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးတက္၍သာ သြားေတာ့သည္။
၅။ ။ အိမ္အမိုးမိုးေသာအခါ စပ္ေအာင္မိုးလွ်င္ မိုး၊ ေနကာကြယ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ တစ္ရက္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ တစ္ဆက္တည္း၊ တစ္စပ္တည္း ရႈမွတ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။ ႏွစ္ဆယ့္ ေလးနာရီ တစ္စပ္ေလာက္ ရလွ်င္ပင္ ထူးျခားသိသာလာမည္။
၆။ ။ မိမိအနားရွိ ျမင္သမွွ်၊ ၾကားသမွ် ေက်းဇူးရွင္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ အသံဗလံဆူညံ၍ ေနရာမေျပာင္းႏွင့္။ ဆူညံသံမ်ားက ဝီရိယတိုးလိုက္ပါဦးဟု ေျပာေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္သည္။ ေမတၱာထား၊ သည္းခံရႈမွတ္။
၇။ ။ မိဘ၊ သားသမီး ဝတၱရားမ်ားကို ျပဳလုပ္ရျခင္း၊ ကေလးငို၍ ေခ်ာ့ထိန္းရျခင္းမွအစ သီလ၊ စရဏကုသိုလ္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
၈။ ။ မိမိ အာနာပါနရႈမွတ္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မိမိႏွင့္တကြ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ လူေတြ၊ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ မေရမတြက္ ႏိုင္ေအာင္ ေက်းဇူးမ်ားကုန္ၾကေတာ့သည္။
၉။ ။ ရုပ္နဲ႔နာမ္ကို မေတြ႕ခ်င္ေပါင္ဆိုၿပီး ေရွာင္လို႔ တိမ္းလို႔မ်ား ရပါ့မလား? ထြက္ေလဝင္ေလ ႏွစ္ရပ္ဟာ ေမြးကတည္းက ေသတဲ့အထိ ရွိေနတာ။ ဘုရားရွင္ ဆံုးမတဲ့အတိုင္း စိတ္ကို ရုပ္ေပၚ၊ နာမ္ေပၚထားရတာ ပင္ပန္းသလား? ပိုက္ဆံေရာ ကုန္သလား? ငွားရ၊ ေခ်းရေသးသလား? အခ်ိန္ေရာ ကုန္သေလာ? တစ္ပါးသူေရာ သိသလား? ထားတာက ဝီရိယ၊ ထားတဲ့အတိုင္း ေနတာက ဝီရိယိဒၶိပါဒ္၊ အခုထား၊ အခုေန၊ အခုပစၥဳပၸာန္ခ်မ္းသာ၊ ဒီခ်မ္းသာ ဆိုက္လာေတာ့ ဝီရိယပိုင္ရွင္ သိတယ္။ သမ်ားသြားေမးစရာ မလိုဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ မတိုးတက္ဘဲ ေနပါ့မလား? ဘယ္လူ၊ ဘယ္နတ္၊ ဘယ္ျဗဟၼာမွ တားဆီးပိတ္ပင္လို႔ မရဘူး။ ဒီလူ႔ထံမွ ခ်မ္းသာကို လုယူမယ္ဆိုၿပီး အႏိုင့္အထက္ လုယူလို႔ေရာ ရႏိုင္ပါ့မလား? ဘယ္ဣရိယာပုဒ္နဲ႔မွ ျဖစ္တာ၊ ဘယ္ဣရိယာပုဒ္နဲ႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ေရာ ရွိရဲ႕လား? ေနရာေရာ ေရြးရဦးမွလား? ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေနရင္းေရာ၊ ေစတီရင္ျပင္၊ ေဗာဓိရင္ျပင္မွာ ေနရင္းေရာ၊ သားေတြ၊ သမီးေတြနဲ႔ ေနရင္းေရာ၊ လုပ္လို႔ရပါသဗ်ာ။ ခႏၶာဝန္ႀကီးက ရွိေနေလေတာ့ မိမိတို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ အလုပ္လဲ လုပ္ရမွာေပါ့။ အဲဒီအလုပ္ေတြ လုပ္ရင္းနဲ႔ ရႈလို႔မရဘူးလား? ရပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အလုပ္ႏွစ္မ်ိဳး ၿပီးပါသဗ်ာ။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ ပိုၿပီးအလုပ္တြင္တယ္၊ အက်ိဳးမ်ားတယ္ မဟုတ္လား? ဒီခ်မ္းသာကို သိၿပီလားဆိုမွျဖင့္ အားခ်ိန္၊ နားခ်ိန္မွ မထားဘဲ တစ္ဆက္တည္း ေဆာင္ထားၾကာေတာ့ တာပါပဲ။
ခင္မင္ေလးစား လ်ွက္
ဆႏၵမြန္ၿဖင့္
မွံဳနံ.သာၿဖဴ