(၁)
ကိုကို ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အိမ္မွာ ညီညီကို မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ စိုးရိမ္လာတယ္။ ညီညီ ရွိဳးပြဲေတြ ဆိုဖို႔မ်ား ရွိေနသလားလို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ညီညီက တကယ္ေတာ့ နာမည္တက္စ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါနဲ႔ ညီညီဆီ လွမ္းျပီးဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္။ ဖုန္းပိတ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ အသံပဲထြက္လာတယ္။
ဒါနဲ႔ ညီညီ အခန္းရွိရာဆီကို ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ညီညီအခန္းက သီခ်င္းစာရြက္ေတြနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲရွဳပ္ပြေနတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာလည္း မသိမ္းရေသးတဲ့ ျခင္ေထာင္က ဒီအတိုင္း။
ကိုကို ၀င္လာရင္း ၾကမ္းေပၚက စာရြက္ေတြကို ေကာက္သိမ္းေပးျဖစ္တယ္။ အမွတ္တမဲ့ သီခ်င္းစာရြက္တစ္ရြက္ကို လွမ္းေကာက္ရင္း “ကိုကို”ဆိုတဲ့ စာသားပါလာလို႔ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။
“မမို႔က ငါ့ကို မခ်စ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ သူ႔မွာ ခ်စ္ရမယ့္သူရွိတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ငါ မဟုတ္ရင္ ကိုကိုပဲေနမွာေပါ့။ ကိုကို ငါ့အပၚ အရမ္းရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ ကိုကို႔ကို အရမ္းမုန္းတယ္။ အရမ္းမုန္းတယ္။ အရမ္းမုန္းတယ္”
စာရြက္မွာပါလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ကိုကို ငိုင္သြားတယ္။ ညီညီ သူ႔ကို ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတာေနမယ္။ ညီညီအတြက္ ကိုကို စိတ္မေကာင္းဘူး။
မိဘေတြဆံုးသြားျပီးတည္းက ညီညီဟာ ကိုကို႔အတြက္ အခ်စ္ရဆံုးေသာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီညီကို လိုေလေသးမရွိ အကုန္ပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တာထက္ ပိုျပီး မိဘေတြရဲ႕ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ သူ ညီညီကို ခ်စ္တယ္။
(၂)
စာထဲမွာပါတဲ့ မမို႔ဆိုတာလည္း ကိုကိုနဲ႔ လုပ္ငန္းတူ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ သူတို႔က ပါးစပ္နဲ႔သာ မေျပာရေသးသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနၾကတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး နားလည္ထားၾကတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိုကိုက ညီညီကိုပါ အသိေပးတိုင္ပင္ဖို႔အထိ ေတြးထားပါတယ္။ အခုေတာ့ သူမထင္မွတ္တာေတြက မထင္မွတ္သလို ျဖစ္လာျပီ။
ညီညီအတြက္ ကိုကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စဥ္စားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုကို သက္ျပင္းရွည္ရွည္ခ်ျပီး တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
(၃)
“ရွင္.. ကိုၾကီး ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ ျပန္ေျပာပါအံုး ၊ မို႔ ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ မယံုႏိုင္တာ့ဘူး”
“ေအး... ခုနက စကားပဲ ငါ ေျပာမယ္ နားေထာင္၊ ညီညီ မင္းေၾကာင့္ စိတ္ေတြေလျပီး အိမ္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး၊ ညီညီ မင္းကို ခ်စ္ေနတာလည္း ငါသိျပီးသားပဲ၊ မင္း သူ႔ကို ျငင္းလိုက္တယ္ မဟုတ္လား၊ အခု ညီညီ ငါ့ဆီ ျပန္မလာတာ မင္းေၾကာင့္၊ မင္းကို ငါ အရမ္း စိတ္ဆိုးတယ္၊ အဲ့ဒီကိစၥ မင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ထင္လို႔ ငါ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ၊ ေအး မင္းနားလည္မယ္လို႔ ငါထင္ပါတယ္”
တံုးတိတိ ေျပာျပီး ကိုကို ဖုန္းကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ဖုန္းထဲက ဆက္ထြက္လာမယ့္ ႏွလံုးသားအား ဓားထက္ထက္နဲ႔မႊန္းသလိုမ်ိဳး ခ်စ္သူ႔ရဲ႕ငိုသံကို မၾကားရက္ေတာ့ပါဘူးေလ။ ဒါေတြဟာ ညီညီအတြက္။ ကိုကိုရဲ႕အခ်စ္ေတြကို စေတးျပီး ျပတ္သားရေတာ့မွာေပါ့။
ဒါျပီးရင္ ဖုန္းမကိုင္တဲ့ ညီေလးဆီ မတ္ေဆ့လည္း လွမ္းပို႔ရမယ္။ ကိုကိုတို႔ဟာ မိတ္ေဆြေတြသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညီ အထင္လြဲေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္မိန္းကေလးမဆို တစ္ခါျငင္းရံုနဲ႔ တစ္သက္ျငင္းသြားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အခုလည္း ညီညီကို ရွာဖို႔ ကိုကို အိမ္က ထြက္လာျပီျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ေပါ့။
(၄)
ကိုကို ညီညီ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူတို႔က ညီညီ ေရာက္မလားဘူးပဲ ျငင္းၾကတယ္။ ဟုတ္မွာေပါ့။ ေရာက္လာရင္ေရာ ကိုကို႔ကိုလည္း အမွန္အတိုင္း ေျပာမယ္မထင္ပါဘူး။ ညီညီ ၾကိဳပိတ္ထားမွာေပါ့။
အခု ကိုကို ညီညီသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြကို ကားတစ္စင္းနဲ႔ လိုက္ရွာေနပါျပီ။ ကိုကို လက္က နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ည(၈)နာရီခြဲေနျပီ။ ခုထက္ထိ ညီညီအရိပ္အေယာင္ကိုေတာင္ မေတြ႕ေသးဘူး။
ကိုကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အိမ္ကေနပဲ ထိုင္ေစာင့္ေတာ့မယ္ ေတြးျပီး ကားကို ျပန္လွည့္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းၾကားေလး တစ္ခုမွာ လူေတြ အုပ္လိုက္ရိုက္ႏွက္ေနၾကတာ လွမ္းေတြ႕ရတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုကို သတိထားျပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ငုပ္တုတ္အရိုက္ခံေနရတဲ့သူက ညီညီနဲ႔တူေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကိုကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညီညီပဲဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကားကို ရပ္ျပီး ကိုကို ခုန္ဆင္းလာတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္လို႔။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ မလုပ္နဲ႔.. ရပ္၊ အဲ့ဒါ ငါ့ ညီကြ”
ကိုကို ေျပးလာရင္း လမ္းေဘးေျမာင္းမွာ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ တုတ္တို႔ေတြ႕တာနဲ႔ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေကာက္ယူျပီး လူအုပ္ထဲကို ၀င္သြားေတာ့တာပဲ။ သူ႔ညီေဘးမွာ ရွိတဲ့ မည္းမည္းျမင္ရာ မွန္သမွ်ကို ကိုကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ဒီလိုပဲ ကိုကို႔ဆီကိုလည္း လက္သီးေတြ ေျခေထာက္ေတြ စံု၀င္လာၾကတယ္။ ကိုကို႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ထူပူျပီ ဘာမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ဒီထဲမွာ ပိုဆိုးတာက ကိုကို ၀မ္းဗိုက္မွာ စူးစူး၀ါး၀ါးနာေနတာပဲ။ တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ လူအုပ္ေတြ ေျပးလာသံၾကားရတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုကိုက ညီညီဖက္ထားရင္း ေမ့လဲသြားပါေတာ့တယ္။
(၅)
“ကိုကိုရယ္ ညီညီကို အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရလား၊ ဒါေတာင္ ညီညီက ကိုကို႔အေပၚ အေကာင္းမျမင္ခဲ့ဘူး၊ ညီညီ အရမ္းမိုက္တယ္၊ ခုလည္း ညီညီေၾကာင့္ ကိုကိုဒဏ္ရာရတာ၊ အခု ညီညီ မွားမွန္းသိေနပါျပီ၊ ကိုကို ျမန္ျမန္ထပါေတာ့ ဗ်ာ၊ ညီညီ ေတာင္းပန္တယ္ သိလား”
ကိုကို႔နားထဲမွာ ညီညီအသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ကိုကို မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရာရာက ၀ါးတားတားနဲ႔။ စဖြင့္ကစမို႔ ေနမယ္လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ ေဘးကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ညီညီက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူမ်က္စိဖြင့္လာတာ ျမင္ေတာ့ ၀မ္းသာေနပံုပဲ။ ေဘးမွာလည္း မို႔မို႔ကို ေတြ႕ရတယ္။
“ကိုၾကီး သတိရလာျပီလား၊ မို႔မို႔ကို ကိုၾကီးညီပဲ လာေခၚတာပါ၊ ကိုၾကီးကို ပထမတုန္းက အထင္လြဲခဲ့ေသးတယ္၊ အဲ့ဒါ ကိုၾကီးညီက အေၾကာင္းစံုရွင္းျပျပီး မို႔မို႔ကို ဒီကို ေခၚလာတာပဲ”
“ဟုတ္တယ္... ကိုကို၊ ညီညီ အရင္ကကိစၥေတြအတြက္လည္း ကိုကို႔ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခုနက ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ဒီေကာင္ေတြက အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနလို႔ ညီညီတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ မခံမရပ္ႏိုင္နဲ႔ ၀င္ကူရင္း ျဖစ္ၾကတာပါ၊ အခု ဟိုေကာင္ေတြလည္း အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ကုန္ျပီ ကိုကို၊ သူတို႔ မိဘေတြလည္း ေၾကေအးေပးဖို႔ လာေတာင္းပန္ေနၾကတယ္၊ အဲ့ဒါ ညီညီက ကိုကို႔ သေဘာကို ေမးၾကည့္တာ၊ ဒီထဲမွာ ကိုကိုက ဗိုက္မွာ ဒဏ္ရာနဲ႔ အျပင္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား”
“ညီညီတို႔ ဘာမွ မျဖစ္ၾကဘူး မဟုတ္လား၊ ဒါဆို ေၾကးေအးေပးလိုက္ပါကြာ၊ သူတို႔လည္း ရဲစခန္းမွာ ခံ၀န္လိုက္မွတ္ ထိုးျပီးေလာက္ပါျပီ၊ သူတို႔လည္း ေနာက္ဆို ဆင္ျခင္သြားပါလိမ့္မယ္၊ သူတို႔မိဘေတြကို ကိုကို ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ကြာ”
“ဟုတ္.. ကိုကိုရဲ႕ သေဘာအတိုင္းပါပဲ၊ ခုေတာ့ ညီညီ သေဘာအတိုင္း...”
ညီညီက ေျပာရင္းဆိုရင္း ကိုကိုလက္ကို ဆြဲကိုင္ျပီး မို႔မို႔လက္ေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုကိုက ညီညီကို အားနာသလို လွမ္း ၾကည့္ေတာ့ ညီညီက ျပံဳးျပီး
“ကိုကို ဘာမွ အားမနာနဲ႔ေတာ့၊ ညီညီလည္း ခ်စ္ရမယ့္သူ ေတြ႕ေနျပီ၊ ညီညီကယ္တဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ညီညီ အဆင္ေျပေနျပီ ကိုကိုရ၊ ကိုကိုသာ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္လုပ္”
ညီညီ အေျပာေၾကာင့္ မို႔မို႔နဲ႔ ကိုကိုတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရွက္ျပံဳးေတြ ေ၀လို႔...။ ။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္...
ေစပိုင္ထြဋ္(ပုသိမ္)![]()
ကိုကို ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အိမ္မွာ ညီညီကို မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ စိုးရိမ္လာတယ္။ ညီညီ ရွိဳးပြဲေတြ ဆိုဖို႔မ်ား ရွိေနသလားလို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ညီညီက တကယ္ေတာ့ နာမည္တက္စ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါနဲ႔ ညီညီဆီ လွမ္းျပီးဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္။ ဖုန္းပိတ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ အသံပဲထြက္လာတယ္။
ဒါနဲ႔ ညီညီ အခန္းရွိရာဆီကို ၀င္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ညီညီအခန္းက သီခ်င္းစာရြက္ေတြနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲရွဳပ္ပြေနတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာလည္း မသိမ္းရေသးတဲ့ ျခင္ေထာင္က ဒီအတိုင္း။
ကိုကို ၀င္လာရင္း ၾကမ္းေပၚက စာရြက္ေတြကို ေကာက္သိမ္းေပးျဖစ္တယ္။ အမွတ္တမဲ့ သီခ်င္းစာရြက္တစ္ရြက္ကို လွမ္းေကာက္ရင္း “ကိုကို”ဆိုတဲ့ စာသားပါလာလို႔ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။
“မမို႔က ငါ့ကို မခ်စ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ သူ႔မွာ ခ်စ္ရမယ့္သူရွိတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ငါ မဟုတ္ရင္ ကိုကိုပဲေနမွာေပါ့။ ကိုကို ငါ့အပၚ အရမ္းရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ ကိုကို႔ကို အရမ္းမုန္းတယ္။ အရမ္းမုန္းတယ္။ အရမ္းမုန္းတယ္”
စာရြက္မွာပါလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ကိုကို ငိုင္သြားတယ္။ ညီညီ သူ႔ကို ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတာေနမယ္။ ညီညီအတြက္ ကိုကို စိတ္မေကာင္းဘူး။
မိဘေတြဆံုးသြားျပီးတည္းက ညီညီဟာ ကိုကို႔အတြက္ အခ်စ္ရဆံုးေသာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညီညီကို လိုေလေသးမရွိ အကုန္ပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တာထက္ ပိုျပီး မိဘေတြရဲ႕ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ သူ ညီညီကို ခ်စ္တယ္။
(၂)
စာထဲမွာပါတဲ့ မမို႔ဆိုတာလည္း ကိုကိုနဲ႔ လုပ္ငန္းတူ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ သူတို႔က ပါးစပ္နဲ႔သာ မေျပာရေသးသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနၾကတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး နားလည္ထားၾကတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိုကိုက ညီညီကိုပါ အသိေပးတိုင္ပင္ဖို႔အထိ ေတြးထားပါတယ္။ အခုေတာ့ သူမထင္မွတ္တာေတြက မထင္မွတ္သလို ျဖစ္လာျပီ။
ညီညီအတြက္ ကိုကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စဥ္စားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုကို သက္ျပင္းရွည္ရွည္ခ်ျပီး တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
(၃)
“ရွင္.. ကိုၾကီး ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ ျပန္ေျပာပါအံုး ၊ မို႔ ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ မယံုႏိုင္တာ့ဘူး”
“ေအး... ခုနက စကားပဲ ငါ ေျပာမယ္ နားေထာင္၊ ညီညီ မင္းေၾကာင့္ စိတ္ေတြေလျပီး အိမ္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး၊ ညီညီ မင္းကို ခ်စ္ေနတာလည္း ငါသိျပီးသားပဲ၊ မင္း သူ႔ကို ျငင္းလိုက္တယ္ မဟုတ္လား၊ အခု ညီညီ ငါ့ဆီ ျပန္မလာတာ မင္းေၾကာင့္၊ မင္းကို ငါ အရမ္း စိတ္ဆိုးတယ္၊ အဲ့ဒီကိစၥ မင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ထင္လို႔ ငါ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ၊ ေအး မင္းနားလည္မယ္လို႔ ငါထင္ပါတယ္”
တံုးတိတိ ေျပာျပီး ကိုကို ဖုန္းကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္။ ဖုန္းထဲက ဆက္ထြက္လာမယ့္ ႏွလံုးသားအား ဓားထက္ထက္နဲ႔မႊန္းသလိုမ်ိဳး ခ်စ္သူ႔ရဲ႕ငိုသံကို မၾကားရက္ေတာ့ပါဘူးေလ။ ဒါေတြဟာ ညီညီအတြက္။ ကိုကိုရဲ႕အခ်စ္ေတြကို စေတးျပီး ျပတ္သားရေတာ့မွာေပါ့။
ဒါျပီးရင္ ဖုန္းမကိုင္တဲ့ ညီေလးဆီ မတ္ေဆ့လည္း လွမ္းပို႔ရမယ္။ ကိုကိုတို႔ဟာ မိတ္ေဆြေတြသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီညီ အထင္လြဲေနတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္မိန္းကေလးမဆို တစ္ခါျငင္းရံုနဲ႔ တစ္သက္ျငင္းသြားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အခုလည္း ညီညီကို ရွာဖို႔ ကိုကို အိမ္က ထြက္လာျပီျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ေပါ့။
(၄)
ကိုကို ညီညီ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။ သူတို႔က ညီညီ ေရာက္မလားဘူးပဲ ျငင္းၾကတယ္။ ဟုတ္မွာေပါ့။ ေရာက္လာရင္ေရာ ကိုကို႔ကိုလည္း အမွန္အတိုင္း ေျပာမယ္မထင္ပါဘူး။ ညီညီ ၾကိဳပိတ္ထားမွာေပါ့။
အခု ကိုကို ညီညီသြားတတ္တဲ့ေနရာေတြကို ကားတစ္စင္းနဲ႔ လိုက္ရွာေနပါျပီ။ ကိုကို လက္က နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ည(၈)နာရီခြဲေနျပီ။ ခုထက္ထိ ညီညီအရိပ္အေယာင္ကိုေတာင္ မေတြ႕ေသးဘူး။
ကိုကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ အိမ္ကေနပဲ ထိုင္ေစာင့္ေတာ့မယ္ ေတြးျပီး ကားကို ျပန္လွည့္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းၾကားေလး တစ္ခုမွာ လူေတြ အုပ္လိုက္ရိုက္ႏွက္ေနၾကတာ လွမ္းေတြ႕ရတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုကို သတိထားျပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ငုပ္တုတ္အရိုက္ခံေနရတဲ့သူက ညီညီနဲ႔တူေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကိုကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညီညီပဲဆိုတာ ပိုေသခ်ာသြားတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကားကို ရပ္ျပီး ကိုကို ခုန္ဆင္းလာတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္လို႔။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ မလုပ္နဲ႔.. ရပ္၊ အဲ့ဒါ ငါ့ ညီကြ”
ကိုကို ေျပးလာရင္း လမ္းေဘးေျမာင္းမွာ ေက်ာက္ခဲနဲ႔ တုတ္တို႔ေတြ႕တာနဲ႔ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေကာက္ယူျပီး လူအုပ္ထဲကို ၀င္သြားေတာ့တာပဲ။ သူ႔ညီေဘးမွာ ရွိတဲ့ မည္းမည္းျမင္ရာ မွန္သမွ်ကို ကိုကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ဒီလိုပဲ ကိုကို႔ဆီကိုလည္း လက္သီးေတြ ေျခေထာက္ေတြ စံု၀င္လာၾကတယ္။ ကိုကို႔တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ထူပူျပီ ဘာမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ဒီထဲမွာ ပိုဆိုးတာက ကိုကို ၀မ္းဗိုက္မွာ စူးစူး၀ါး၀ါးနာေနတာပဲ။ တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ လူအုပ္ေတြ ေျပးလာသံၾကားရတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုကိုက ညီညီဖက္ထားရင္း ေမ့လဲသြားပါေတာ့တယ္။
(၅)
“ကိုကိုရယ္ ညီညီကို အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရလား၊ ဒါေတာင္ ညီညီက ကိုကို႔အေပၚ အေကာင္းမျမင္ခဲ့ဘူး၊ ညီညီ အရမ္းမိုက္တယ္၊ ခုလည္း ညီညီေၾကာင့္ ကိုကိုဒဏ္ရာရတာ၊ အခု ညီညီ မွားမွန္းသိေနပါျပီ၊ ကိုကို ျမန္ျမန္ထပါေတာ့ ဗ်ာ၊ ညီညီ ေတာင္းပန္တယ္ သိလား”
ကိုကို႔နားထဲမွာ ညီညီအသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ကိုကို မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရာရာက ၀ါးတားတားနဲ႔။ စဖြင့္ကစမို႔ ေနမယ္လို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ ေဘးကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ညီညီက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူမ်က္စိဖြင့္လာတာ ျမင္ေတာ့ ၀မ္းသာေနပံုပဲ။ ေဘးမွာလည္း မို႔မို႔ကို ေတြ႕ရတယ္။
“ကိုၾကီး သတိရလာျပီလား၊ မို႔မို႔ကို ကိုၾကီးညီပဲ လာေခၚတာပါ၊ ကိုၾကီးကို ပထမတုန္းက အထင္လြဲခဲ့ေသးတယ္၊ အဲ့ဒါ ကိုၾကီးညီက အေၾကာင္းစံုရွင္းျပျပီး မို႔မို႔ကို ဒီကို ေခၚလာတာပဲ”
“ဟုတ္တယ္... ကိုကို၊ ညီညီ အရင္ကကိစၥေတြအတြက္လည္း ကိုကို႔ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခုနက ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ဒီေကာင္ေတြက အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနလို႔ ညီညီတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ မခံမရပ္ႏိုင္နဲ႔ ၀င္ကူရင္း ျဖစ္ၾကတာပါ၊ အခု ဟိုေကာင္ေတြလည္း အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ကုန္ျပီ ကိုကို၊ သူတို႔ မိဘေတြလည္း ေၾကေအးေပးဖို႔ လာေတာင္းပန္ေနၾကတယ္၊ အဲ့ဒါ ညီညီက ကိုကို႔ သေဘာကို ေမးၾကည့္တာ၊ ဒီထဲမွာ ကိုကိုက ဗိုက္မွာ ဒဏ္ရာနဲ႔ အျပင္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား”
“ညီညီတို႔ ဘာမွ မျဖစ္ၾကဘူး မဟုတ္လား၊ ဒါဆို ေၾကးေအးေပးလိုက္ပါကြာ၊ သူတို႔လည္း ရဲစခန္းမွာ ခံ၀န္လိုက္မွတ္ ထိုးျပီးေလာက္ပါျပီ၊ သူတို႔လည္း ေနာက္ဆို ဆင္ျခင္သြားပါလိမ့္မယ္၊ သူတို႔မိဘေတြကို ကိုကို ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ကြာ”
“ဟုတ္.. ကိုကိုရဲ႕ သေဘာအတိုင္းပါပဲ၊ ခုေတာ့ ညီညီ သေဘာအတိုင္း...”
ညီညီက ေျပာရင္းဆိုရင္း ကိုကိုလက္ကို ဆြဲကိုင္ျပီး မို႔မို႔လက္ေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုကိုက ညီညီကို အားနာသလို လွမ္း ၾကည့္ေတာ့ ညီညီက ျပံဳးျပီး
“ကိုကို ဘာမွ အားမနာနဲ႔ေတာ့၊ ညီညီလည္း ခ်စ္ရမယ့္သူ ေတြ႕ေနျပီ၊ ညီညီကယ္တဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ ညီညီ အဆင္ေျပေနျပီ ကိုကိုရ၊ ကိုကိုသာ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္လုပ္”
ညီညီ အေျပာေၾကာင့္ မို႔မို႔နဲ႔ ကိုကိုတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရွက္ျပံဳးေတြ ေ၀လို႔...။ ။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္...
ေစပိုင္ထြဋ္(ပုသိမ္)