လူ ရုိး

ကို လူ ရုိး သည္ ရြာ မွ တ ခါ မ်ွ မ ေရာက္ ဘူး ေသာ တစ္ ည အိပ္ ေလာက္ ေဝး ေသာ

ေရႊ ၿမိဳ ႔ ေတာ္ သို ့ ခ ရီး ထြက္ လာ သည္ . ဘုန္း ႀကီး ခိုင္း လို႔ သာ ထြက္ လာ ရ သည္

တ ခါ မွ အ ျပင္ မ ေရာက္ ဖူး ဘူး မ ေကာင္း မႈ ဆို စိတ္ နဲ႔ ေတာင္ မ ျပစ္ မွား ဖူး ဘူး

လမ္း ေလ်ာက္ ရင္း ေန ျမင့္ လာ ေတာ့ ေန က ပူ ထီး က မ ပါ ဖိနပ္ က မ ပါ နဲ႔

ရြာ တစ္ ရဲ ႔ အိမ္ တ အိမ္ မွာ ဝင္ နား ေလ ရဲ ႔ အိမ္ ရွင္ က ေန ့ လည္ ဆို ေတာ့ ယာ ထဲ သြား ေန

ေတာ့ အိမ္ မွာ က အိမ္ ရွင္ မ နဲ႔ သူ သ မီး ပဲ ရွိ တယ္ . လူ ရုိး က ."မ" ဆို ေျခ မ လက္ မ ေလာက္ ပဲ

သိ တာ . သမီး ေလး က လဲ သ ထံု သူ နဲ႔ တူ တယ္ အ သား က ျဖဴ ႏုတ္ ခမ္း ဆူ ဆို ေတာ့ လူ ရုိး

ပထမ ဆံုး အ ႀကိမ္ မ ေနာ ကံ က်ဴး လြန္ မိ ေတာ့ အ ျမန္ ခရီး ျပန္ ဆက္ ရ တ ယ္ . ေန က ပူ ထီး က

မပါ ဖိ နပ္ က မ ပါ ဆို ေတာ့ ထပ္ နား ရ ျပန္ တယ္ ထမင္း ဆိုင္ မွာ ထ မင္း စား ရင္း နား ေန တံုး

က်ိဳက္ ထို သူ နဲ႔ တူ ပါ တယ္ အသားကျဖဴ ႏုတ္ခမ္းကဆူ နဲ႔ လူ ရုိး ရင္ ေတြ ပူ လို ့ ဒုတိယ မိ မေနာ ကံ က်ဴး လြန္း ရင္း

ခရီး ျပန္ ဆက္ ရ တယ္. စကားမ စပ္ ေရႊၿမိဳ ႔ ေတာ္ သူ ေတြ ဘယ္ နား ေန လဲ မ သိ ဘူး ေနာ္ လူ ရုိး တေယာက္ ေရႊ ၿမိဳ ႔ေတာ္

ေရာက္ ၿပီ ႀကား တယ္ . ေန က ပူ ထီး မပါ ဖိနပ္ ပါ နဲ႔ ဆို ေတာ့ ႏုတ္ခမ္းဆူ အသားျဖဴ ဆို ရင္ ဟဲဟဲ အိမ္တခါး ပိတ္ ထား ေစ ခ်င္ တယ္