အိုမင္းမစြမ္း ခ်ိနဲ့ ့နဲ့ ့ဘဝေလး ျဖတ္သန္းရင္း..........တေန ့ေသာ္ အေတြးတစဝင္လာတာနဲ ့ ဆြဲထုတ္မိလိုက္တယ္.......
“ေအာ္“........ငါ့ဘဝ ေနဝင္ဆည္းဆာခ်ိန္ ေရာက္ေနပါလား...အထီးက်န္ အက်ည္းတန္ခဲ့တဲ့ ငါ့ဘဝ...ေလာကဓံအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏိွပ္စက္ဒဏ္ခံ... ဘယ္ေရစက္ ဘယ္လိုအေႀကာင္းရယ္မသိ ငါ့ရဲ့ ပိုင္ဆိုင္က အပယ္ခံဘဝ...အက်ိဳးေပးကနံု ုခ်ာ...အားငယ္စိတ္ကိုအေဖါ ္ျပဳ ရွင္သန္ေနတဲ့...ငါ........ဘယ္သူမျပဳမိမိမွ ုဘဲ “ ေအးေလရွိေစေတာ့.“........
တေန ့ စိတ္ပ်က္အားငယ္ငယ္နဲ ့ ႀကမ္းတမ္းတဲ့ ဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ေလ်ွက္လွမ္း ရင္း အသိမမွားေအာင္ သတိတရားနဲ ့ ေျဖလိုက္တယ္ က်ြန္ေတာ့္ဘဝ အားေဆးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ စာေပ မ်ားရဲ့ စြမ္းပကားေႀကာင့္...ဇရာေထာင္းေပမဲ့ အခါမေႏွာင္းဘူး...အရြယ္အိုေပမဲ့ အသိပ်ိဳဆဲမို ့ အားမေလ်ွာ့ခဲ့ဘူး ႀကံ့ႀက့ံခံ တြန္းလွန္ရင္း လ်ွက္တျပက္ အေတြးတခု သတိျပဳမိခိုက္တာက............
“အ တိတ္ ဇာတ္ ေႀကာင္း“
အေတာင္စံု အရြယ္ေရာက္စဥ္....မေရမရာ မလွမပနဲ ့ ဘဝအိမ္ကေလး တလံုးတည္ေဆာက္မိတယ္..........“သို ့ေသာ္“ ဖူးငံု ကာလ ပြင့္စ ရြယ္မို ့
အသိ မႀကြယ္ ေလာကဓံကို
က်ြန္ေတာ္ မသိ အရမ္းေပ်ာ္၏
ျဖစ္မ်ိဳးစံုလင္ ႀကံဳေလသမ်ွ ဒီဘဝဝယ္
ျပံဳးမေရာင္ႏွင့္ အလွမ္းေဝးကြာ ႏြမ္းလ်ွေခြေမာ
အားငယ္စိတ္ႏွင့္ ေမ်ာ္လင့္ေနေသာ္
ေရစံုေမ်ာခဲ့ အေမွာင္အတိ ျဖစ္ခဲ့ရ၏
ဘဝလမ္းတေလ်ွာက္ လွပျခင္းကင္းမဲ့...စိတ္ေပါ ္တိုင္းေပါ ္တိုင္း အသိတရားႏွင့္ ခြန္အားေတြေပးေနတဲ့ ကဗ်ာေတြ စာေတြ နဲ ့ဘဲ အခ်ိန္ေတြ တေရြွ ့ေရြွ ့ ေျပာင္းသြားခဲ့ရတယ္ အတိတ္ကာလေတြ ေဝးသထက္ ေဝးသြားရင္း.....ငါကားမေလ်ာ့ ဇြဲလံုးလႏွင့္
ႀကံ့ခံတြန္းလွန္ အားသစ္မာန္သစ္
ႀကမ္းတမ္းခရီး ေလွ်ာက္လမ္းရင္းျဖင့္
တရားသိနဲံ့ ့ ဇရာေရာက္ခဲ ့
သတိျပဳကာ ရပ္တည္ေနရင္း
ကံႀကမၼာက ကုိယ့္သို ့တည္း
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေစတနာေကာင္း ေရွ ့ရွဳ၍ မအား မလပ္တဲံ့ႀကားထဲ ပရပာိတစိက္နဲ ့ တကူး တက...
အြန္လုိင္းမွ ေပးပုိ ့လုိက္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကေလး ဖတ္ျဖစ္လုိက္တယ္.....................
ႀကင္းနာခ်င္းက သင့္ကုိပုိျပီး .....သန္မာလာေစတယ္
မ်က္ရည္ေတြက သင့္ကုိပုိျပီး....ရင့္က်က္ေစတယ္
သဲကြဲျခင္းက သင့္ကုိပုျိပီး....အေျမာ္အျမင္ ရင့္သန္လာေစတယ္
ဒါေႀကာင့္....သင့္ကုိ ပုိမို့ ေကာင္းတဲ ့.....အနာဂါတ္အတြက္...
အတိတ္ကျဖစ္ ရပ္ေတြကို......ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါ
က်ြန္ေတာ့ရင္ထဲမွ.....ခြင့္မေတာင္းဘဲ စိမ့္ထြက္လာတာ...က....... (“ေက်းဇူးတင္လုိက္တာသူငယ္ခ်င္းရယ္“)........... တစ္ျခားသူမပာုတ္ပါ................ရွင္းသန္ ့(“ေမတၱာရွင္မေလးရွင္းသန္ ့ေမ“)
(ေမတၱာရွင္မေလး) ဆုိတဲ့အတုိင္းဘဲ ေမတၱာေရွ ့ ထားတတ္တဲ ့ စိက္ေႀကာင့္...ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ က်ြန္ေတာ့ အားငယ္စိတ္ အေတြးစိတ္ ေတြ ျပန္လည္ဦးေမာ့ ရွင္သန္လာပါတယ္....
တစ္ဖန္....(အသဲကြဲျခင္းက သင့္ကုိ ပုုိျပီး... အေျမာ္ အျမင္ရင့္ သန္လာေစတယ္)...
ထပ္မံ....ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္မိ လုိက္တာကေတာ့(ယမင္းျဖဳ)ထုစစ္တဲ့ ကဗ်ာ.......
(((ရင္ခုန္သံေတြ မရပ္တန္ ့ခ်င္လုိ ့ပါ)))
ခ်စ္လြန္းလို ့ သ၀န္တိုတယ္ဆိုတာထက္
ဆံုးရွံဳးမွာ စိုးလို ့ သ၀န္တိုတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္.....
မုန္းသြားမွာစိုးလို ့ စကားမာမာမေျပာရဲတာထက္
မ်က္နွာညိဳးမွာစိုးလို ့ အရာရာ အေလ်ာ ့ေပးတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္......
လမ္းခြဲသြားမွာစိုးလို ့ တားျမစ္ေနမိတာထက္
ပိုခ်စ္နိုင္တဲ ့သူရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလို ့
တားဆီးေနမိတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္..
တခါတေလ ငါနားလည္ေပးတဲ ့နင္က
ငါနားမလည္နိုင္ေလာက္ေအာင္
ျပဒါးသုတ္ထားတဲ ့ မွန္ကိုပဲႀကည့္တက္တာ ငါ သိပ္ရင္နာတယ္ခ်စ္သူရယ္.....
ရင္တခုလံုးထိုးေဖာက္မျမင္နိုင္ပဲနဲ ့ေတာ ့
ခ်စ္သူနွစ္ဦးႀကားက နားလည္မူ႕ဆိုတဲ ့စကားလံုးကို
ရုပ္တည္ႀကီးနဲ ့ေတာ ့
ငါ Dictionary ထဲမွာ ရွာမေနခ်င္ေတာ ့ဘူးဟာ......
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ကမာၻတပါတ္ ပတ္ရသလို စိတ္ေမာရတဲ ့အထဲ
လူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္ထပ္နားလည္ေပးနိုင္ဖို ့ဆိုရင္....
ငါရင္ခုန္သံေတြ အဲ႕ေနရာမွာပဲ ရပ္တန္ ့သြားနိုင္တယ္....
“ဒီ“....ကဗ်ာေလးကုိဖတ္ျပီး ဘ၀ခြန္အားေတြ ရွင္သန္ခဲံ့ တယ္... အေမွာင္ကုန္ဆုံးခါနီး အလင္းကပ္ေနျပီလုိ ့ ေတြးမိလုိက္ေတာ့ အားတတ္လမ္းဆန္းသြားတယ္....ကဗ်ာစာေပေတြက က်ြန္ေနာ္ဘ၀အလင္းျပ မီးအိမ္ကေလးပါပဲ ေလာကဓံကုိ သမာဓိရွိရွိ ခံႏုိင္ေအာင္ ေပးစြမ္းႏုိင္တာလည္း စာေတြ ကဗ်ာေတြ ပါပဲ............
စာေပ နယ္သူနယ္သား အားလုံး နွင့္ (ရွင္းသန္ ့...ယမင္းျဖဴ)တို ့ ေမတၱာမီးအိမ္ကုိယ္စီနဲံ ့ လက္လွမ္းမွီ သေလာက္ ဘ၀ခြန္အားေတြ ေစတနာအျပည့္နဲ ့ ေပးသြားတယ္.....အာနီသင္ျပည္စုံတဲ ့ အစြမ္းထက္ ေဆးေကာင္းမ်ား ရွာေဖြသုံးေဆာင္ႏိုင္ျပီး သာလြန္တဲံ ့အားမာန္ေတြ ျမိဳ ့သူျမိဳ ့သားအားလုံး ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ ႀကပါေစလုိ ့............ မွန္ကန္ရင္ထဲ မွ ့ ေစတနာ စကား ေျပာႀကားရင္း အားငယ္စိက္ေတြ ပေပ်ာက္သြားတဲ ့က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ပရပာိတ စိတ္ျဖင့္ တူညီလက္တြဲ ေလ်ာက္လမ္းႀကပါစုိ ့...ေျပာႀကား ရင္း............
အားလံုးကို အစဥ္ ေလးစားစြာ...ျဖင့္....... (အလင္းသို ့ေရာက္လာ သူ) က်ြန္ေတာ္..........
မ်ွေ၀...ကဗ်ာ ေဆာင္ပုဒ္
ကုိယ္တုိင္ေရး..(ပို ့စ္) (9.3.2013)