အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္ေနသည့္ အလုပ္က တစ္မ်ိဳး။ တကယ္လုပ္ျဖစ္ေနတာက တစ္ျခား။ အကြဲကြဲအျပားျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္က နည္းပညာေတြကို ေရးခ်င္ေနသည္။ နည္းပညာေရးၿပီး တင္ျပဖူးသူတိုင္း သိပါလိမ့္မည္။ ေစတနာထားလွ်င္ ထားသေလာက္ပင္ပန္းသည္။ အခ်ိန္ေပးရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အားေနသူေတာ့မဟုတ္။ အလုပ္တစ္ခုခုကို ေန႕ေန႕ညည၊ အခ်ိန္မရွိ၊ လုပ္ေနရသည္။
သည္ေန႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္ကလာသည္။ ညေန အလုပ္သိမ္းေနစဥ္ ဖုန္းဆက္သည္။ တစ္ေနရာမွာ စကားေျပာရင္း စားေသာက္ခ်င္သည္တဲ့။ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူဆိုေတာ့ ခ်ိန္းဆိုသည့္ ေနရာကိုေရာက္သြားသည္။
စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ၾကရင္း စကားေျပာၾကသည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ေျပာျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားက ကြန္ပ်ဴတာေလာကအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာ အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္က ဘေလာ့ေတြေရးေနေၾကာင္းေျပာျပျဖစ္သည္။ သည္တြင္ သူက သူဖတ္ဖူးေသာ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကို ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေသခ်ာစြာနားေထာင္သည္။ သူေျပာျပတာေလးကို ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးအျဖစ္ယူၿပီး အခုျပန္လည္ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါေၾကာင္း ၀န္ခံေရးသားလိုက္ပါသည္။ အျခားစာေရးသူမ်ားရွိခ်င္ရွိပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရိုးသားစြာျဖင့္ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သလိုေရးသားတင္ဆက္ လိုက္ပါသည္။ အမည္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးထဲမွ အမည္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ တိုက္ဆိုင္မႈ ရွိလွ်င္ခြင့္လႊတ္ပါ။
xxxxx
သရဖူသည္ အားလပ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရွိ နံမည္ႀကီး စတိုးဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္သို႕ ေစ်း၀ယ္ ထြက္ခဲ့သည္။ စတိုးဆိုင္ႀကီးမွာ ပစၥည္းစံုလင္လွသည္။ အပ္ကအစ တီဗီ၊ ေရခဲေသတၱာအဆံုး ပစၥည္း မ်ိဳးစံုကို ေရာင္းခ်ေပးေသာဆိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။
သရဖူသည္ ဆိုင္အတြင္း လွည့္လည္ၿပီး လိုခ်င္တာကေလးမ်ားကို ရွာေဖြေနမိသည္။ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ အေရာင္း၀န္ထမ္း၀တ္စံု၀တ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ မွတ္မိသြားသည္။
"ေဟ့ ေက်ာ္ႀကီး"
"ဟာ…သရဖူပါလား"
"ေက်ာ္ႀကီးရယ္…နင္ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဘာျဖစ္လို႕လဲဟ"
"နင္က စိတ္ပညာကိုေလ့လာေနတဲ့သူဆို၊ ေက်ာင္းမွာလဲ စိတ္ပညာအဓိကနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာပဲ"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"ဘာျဖစ္လို႕…ဒီဆိုင္မွာ အေရာင္း၀န္ထမ္းလာလုပ္ေနရတာလဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္…ငါ…စိတ္ပညာကို အထူးေလ့လာေနတာပါ။ ငါေလ့လာေနတဲ့ စိတ္ပညာေလ၊ ဘယ္အထိ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာစမ္းသပ္ဖို႕အတြက္ ဒီစတိုးဆိုင္ကို ေရြးလိုက္တာ"
"ဘယ္လို…ငါနားမလည္ဘူး…ေက်ာ္ႀကီး"
"ဒီလိုပါဟာ…ငါက ေစ်း၀ယ္သူတစ္ေယာက္လာရင္ ဘာလိုခ်င္လို႕လာတာလဲ၊ ေငြဘယ္ေလာက္ ေပးမွာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ျပန္အမ္းရမွာလဲဆိုတာကို စိတ္ပညာနဲ႕ ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူတို႕လိုတာကို တန္းယူေပးတဲ့အျပင္၊ ျပန္အမ္းရမယ့္ေငြပါ တခါတည္းထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေစ်း၀ယ္သူေတြ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသေနတယ္"
"ဟုတ္ေကာ…ဟုတ္ရဲ႕လား ေက်ာ္ႀကီးရယ္"
"သရဖူ…နင္မယံုဘူးလား၊ ငါ…လက္ေတြ႕ျပမယ္၊ ဒီခံုမွာ ခဏထိုင္ၾကည့္ေန"
ေက်ာ္ႀကီးက သရဖူထိုင္ရန္ ခံုတစ္ခံုယူေပးသည္။ သရဖူက မယံုတစ္၀က္၊ ယံုတစ္၀က္ျဖင့္ ေက်ာ္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ခံုေပၚတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
xxxxx
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဟုိဟိုသည္သည္ေငးေမာရင္း ေက်ာ္ႀကီးတို႕အနားေရာက္လာသည္။ ေက်ာ္ႀကီးက ေမာ္ေတာ္ကားအရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္ကို သြားယူသည္။ ေနာက္ ပိုက္ဆံ အံဆြဲထဲမွ ေငြ ၁၅၀၀ က်ပ္ကို ထုတ္လိုက္သည္။
"ကေလး"
"ဒီကားေလးမဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ခင္ဗ်…ဒီကားေလးလိုခ်င္လို႕လိုက္ရွာေနတာ၊ အေရာင္လဲႀကိဳက္တယ္ခင္ဗ်"
"ေအး…မင္းပိုက္ဆံ ငါးေထာင္တန္ေပး၊ ဒီကားက ၃၅၀၀ ဆိုေတာ့ ငါက ၁၅၀၀ ျပန္အမ္းေပးမယ္"
ေကာင္ေလးက ငါးေထာင္တန္တစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးသည္။ ေက်ာ္ႀကီးက ၁၅၀၀ ျပန္အမ္းလိုက္သည္။ သရဖူေတာ္ေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ တုိင္ပင္ထားတာမ်ားျဖစ္ေနမလား။ သို႕ေလာ…သို႕ေလာျဖစ္ေနသည္။
"နင္…ေတာ္ေတာ္ တိုးတက္ေနပါလား"
"ေလ့က်င့္ထားတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါ"
xxxxx
ထိုစဥ္ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္သည္ သရဖူတို႕နားကို ပစၥည္းရွာရင္းေရာက္လာသည္။ ေက်ာ္ႀကီးက အဖိုးအိုကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အဖိုး…လိုခ်င္တာ၊ ဟိုဘက္မွာ"
"ေအးကြယ္…လိုက္ျပစမ္းပါ"
"သရဖူ…နင္ပါလိုက္ခဲ့"
ေက်ာ္ႀကီးက ဦးေဆာင္ေခၚသြားသျဖင့္ အဖိုးအိုႏွင့္ သရဖူတို႕ေနာက္ကလိုက္သြားသည္။
ေခတ္မီ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ား အေရာင္းေကာင္တာကိုေရာက္ေသာအခါ ေက်ာ္ႀကီးက ေျပာလိုက္သည္။
"မထက္ထက္…အျပာေရာင္ MP4 ကေလး အဖိုးကိုေပးလိုက္ပါ။ ျပန္အမ္းရမယ့္ေငြ ၈၀၀၀ လဲ အဆင္သင့္လုပ္ေပးလိုက္"
အဖိုးအိုက ေက်ာ္ႀကီးကို တအံ့တၾသၾကည့္လိုက္ၿပီး…
"ငါ့ေျမးရယ္…အဖိုး…လိုခ်င္တာကို ဘယ္လိုသိတာတဲ၊ ပစၥည္းက ဘယ္ေလာက္က်ၿပီး၊ အဖိုးက ေငြဘယ္ေလာက္ ေပးမယ္ဆိုတာ အလိုလိုသိေနတာလဲ"
"ေလ့က်င့္ထားတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါအဖိုး"
"ဒီ MP4 က အဖိုးအတြက္ ခရီးသြားရင္း တရားနာလို႕ရတယ္။ အဖိုးက ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းေလး သံုးခ်င္ေနတယ္၊ အရင္၀ယ္ထားတာေတြ စိတ္တိုင္းမက်တဲ့အတြက္ အခုလိုပစၥည္းေကာင္းေကာင္း ေလးနဲ႕ သန္႕သန္႕ေလးလိုခ်င္ေနတာေလ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီပစၥည္းက ေလးေသာင္းႏွစ္ေထာင္၊ ေစ်းလည္း မွန္တယ္။ အဖိုးက ငါးေထာင္တန္ ၁၀ ရြက္ေပးေတာ့ ရွစ္ေထာင္ျပန္အမ္းရမွာေပါ့"
"ေအးကြာ…အဖိုးလိုခ်င္ေနတာလဲအမွန္ပါ၊ ဒါတင္မကဘူး မင္းေျပာတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ ငါက ငါးေထာင္တန္ ၁၀ ရြက္ေပးမွာပါ"
အဖိုးအိုက ပစၥည္းကို ယူၾကည့္ၿပီး ပိုက္ဆံ ငါးေသာင္းထုတ္ေပးလိုက္သျဖင့္ မထက္ထက္က ၈၀၀၀ ျပန္အမ္းေပးလိုက္သည္။
ေက်ာ္ႀကီးကို သရဖူ အထင္ႀကီးသြားသည္။
"အစ္မေရ…ကိုေက်ာ္ႀကီးက ေစ်း၀ယ္သူ ဘာရွာေနတယ္၊ ေငြဘယ္ေလာက္ေပးမယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ျပန္အမ္းရမယ္ဆိုတာ တန္းသိေနေတာ့ ပိုင္ရွင္ကေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနတာ"
"သရဖူ႕ သူငယ္ခ်င္းက အရမ္းကို တိုးတက္ေနတာေပါ့"
သရဖူက ၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္သည္။
xxxxx
"ေက်ာ္ႀကီး…"
"ဘာလဲ"
"နင့္ကို…ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ အေအးတိုက္မယ္"
"လိုက္ေသာက္မယ္ေလ"
သရဖူက တစ္စံုတစ္ရာကို ၀ယ္ရန္ သတိရလိုက္သည္။
"ေက်ာ္ႀကီး…ငါ…၀ယ္စရာေလးရွိေသးတယ္"
ေက်ာ္ႀကီးက သရဖူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
"လာ…ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့"
ေက်ာ္ႀကီးက ေခၚသျဖင့္ သရဖူေနာက္က လုိက္သြားသည္။
တစ္ေနရာေရာက္ေသာအခါ ေက်ာ္ႀကီးက အေရာင္းစာေရးမေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"သဇင္ေရ…ငါ့သူငယ္ခ်င္းကို ညေမႊးပန္း ၃ ထုပ္ေပးလိုက္ပါ၊ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းစရာမလိုဘူး"
အေရာင္းေကာင္တာမွ သဇင္က ညေမႊးပန္း အမ်ိဳးသမီးသံုး ဂြမ္းထုပ္ သံုးထုပ္ကို ထုတ္ေပးသည္။
"ဟဲ့…အေကာင္…ေက်ာ္ႀကီး…"
သရဖူက အလန္႕တၾကားေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာလဲ…"
"နင္…မွားေနၿပီ၊ ငါလိုခ်င္တာက…ဂြမ္းထုပ္"
"ဟုတ္တယ္ေလ…ညေမႊးပန္းဂြမ္းထုပ္"
"ဟဲ့…ေသနာရဲ႕…အဲဒီဂြမ္းထုပ္မဟုတ္ဘူး"
"ဘယ္…ဂြမ္းထုပ္လဲ"
"ငါ့သားေလး…အတြက္ ညေရးညတာ မထခ်င္လို႕ ကေလးသူငယ္သံုး ဂြမ္းထုပ္ကိုေျပာတာဟဲ့"
"အဲ…ဗ်ာ…ဒီတစ္ခါေတာ့ လြဲပါေပါ့လား"
(မည္သည့္ စာအုပ္၊ စာေဆာင္ႏွင့္ ဘေလာ့မ်ားမွ ကူးယူျခင္းမဟုတ္ပါ။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးကိုသာယူၿပီး စိတ္ကူးျဖင့္ေရးဖြဲ႕ပါသည္။ ေျပာျပေသာသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ မူရင္းေရးသားသူကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။)
အားလံုးကိုခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကိုရင္ေက်ာ္
(၁၇-၁-၂၀၁၂)