(၁) ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ခါနီးမွာ အစားအစာကို ဗုိက္တင္းေအာင္ စားမသြားပါနဲ႔။
ႏွင္းမႈန္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေ၀း၀ါးစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ခ်စ္ရတဲ့ ဆုကိုေပါ့။ သူ႔ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အေျဖစကာသံေလးဟာ ပညာရည္ခၽြန္ဆုရတုန္း လက္ခုတ္သံေျမာက္မ်ားစြာထက္ ပိုၿပီးသာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္တယ္လို႔ တုိးတုိးေလး ေျဖလုိက္တဲ့ အသံ၀ဲ၀ဲေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အလိုခ်င္ဆံုး အမက္ေမာဆံုး တန္းဘိုးအထားဆံုး ဆုမို႔ သူ႔ကို ဆုလို႔ ေခၚခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ သူနဲ႔ ေတြ႔ဘို႔ ခ်ိန္းထားတယ္ေလ။ သူတို႔တုိက္ေဘးက စပါယ္ရံုေအာက္မွာေပါ့။ ေအးလုိက္တာေနာ္။ အေႏြးထည္ ႏွစ္ထပ္၀တ္ထားတာကို ေအးေနတုန္းပဲ။ ႏွင္းေတြကလည္း ဒီေန႔မွ ပိုက်ေနသလိုပါပဲ။ ေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ သူဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အေစာၾကီးေရာက္ေနတာေပါ့။ ေဟာ သူလာေနၿပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ရထားခုတ္ေမာင္းေနသလိုပဲ။ သူေရာက္လာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ အတင္းပဲ ဖက္ထားလုိက္တယ္။ “ေမာင္၊ အသက္ရွဴ ၾကပ္တယ္” တဲ့။ တုိးတိုးေလး ေျပာတာေနာ္။ ဟူးးးးးးးးးးးးးးး -- ခုမွ ေႏြးသြားတယ္ဗ်ာ။ သူ႔ေမးလွလွေလးကို အသားေလး မ - ယူလုိက္ပါတယ္။ သူက ေခါင္းငံု႔ထားလို႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိထဲမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တုန္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။ “ အင္ ” ဘာနံ႔ၾကီးလဲ။ နံလုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ဟိုးအေ၀းၾကီးကို ထြက္ေျပးသြားပါၿပီ။ မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေႏြးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေတြ ျပန္ေအးသြားတယ္။ ဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္ဘို႔လည္း ေမ့သြားတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။ မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ သူနဲ႔ေတြ႔ႏုိင္မယ့္ေနရာကို သြားပါတယ္။ သူက စကားမေျပာေတာ့ဘူးဗ်။ စာေလးတစ္ေစာင့္ပဲ ေပးတယ္။ စကားတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘူး။ စာရြက္ေလးေပးၿပီး ျပန္သြားတယ္။ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္ စိတ္ရွိသလို ဖက္ထားတာကိုလည္း မတားျမစ္ခ်င္ဘူး၊ ဆုက ထမင္းစားလာတာ မ်ားသြားတယ္၊ ဗိုက္ကျပည့္ေနတယ္ေလ၊ ေမာင္က အားၾကီးဖက္ေတာ့ ေလလည္ သြားတာေပါ့၊ အဲဒါကို ေမာင္ရြံသြားတာ မဟုတ္လား၊ ဆု သိလုိက္ပါတယ္၊ အဲေလာက္ေလးမွ သည္းမခံႏုိင္ရင္ ဆုကို မခ်စ္ပါနဲ႔ေတာ့” တဲ့၊ ကဲ ျပႆနာက အဲဒါပါပဲေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔မယ္ အခ်ိန္မွာ ဗုိက္၀ေအာင္ စားမသြားပါနဲ႔၊ ကၽြန္တာ့္လို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳမွာ စိုးလို႔ပါ။ ဟိ။ ေလမလည္မိေစနဲ႔ေနာ္။ ခ်ဳပ္တာ ထားေပေတာ့။
(၂) ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ဘို႔မသြားခင္ သြားတုိက္ျဖစ္ေအာင္ တုိက္သြားပါ။
သူ႔ပါးျပင္က သနပ္ခါးနံ႔သင္းသင္းေလးကို ေတြ႔တုိင္း ခံစားခြင့္ရေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း နီနီေလးမွာ ခ်စ္တံဆိပ္ ခပ္ႏွိပ္ခြင့္ မရေသးဘူးေလ။ သူက မၾကိဳက္ဘူးတဲ့။ သူမၾကိဳက္ဘူးဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတင္းမယူရက္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္တာေလ။ အဲဒါနဲ႔ “ဆု ပါးနမ္းတာကို ေမာင္ႏွမအနမ္းလို႔ ေခၚတာတဲ့၊ ႏႈတ္ခမ္းနမ္းမွ ခ်စ္သူအနမ္းလို႔ေခၚတာတဲ့၊ အနမ္းႏွစ္ခုရွိတယ္လို႔ ေမာင္ ဖတ္လုိက္ရတယ္၊ ဒီည ေတြ႔ရင္ေတာ့ ခ်စ္သူဘ၀စစ္စစ္ကို ရပါရေစေနာ္” လို႔ ဖုန္းထဲကတုိင္ ေျပာလုိက္တယ္။ ဒါဟာ က်ားေတြရဲ႕ မာယာတစ္ခုလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ မဂၤလာတံတားေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီ။ သူက ေရာက္မလာေသးဘူး။ စိတ္ပူလို႔ ဖုန္းဆက္ရတာေပါ့။ သူက ေမ့ေနတာတဲ့။ လာခဲ့မယ္ ေစာင့္ေနတဲ့။ ကၽြန္တာ့္မွာေတာ့ စိတ္ဆုိးရခက္ လြမ္းရခက္ေပါ့ေနာ္။ သူေရာက္လာေတာ့လည္း စိတ္ဆိုးေနတာေတြက ေျပေပ်ာက္သြားရျပန္ေရာ။
စကားလံုး အလွအပေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ မေျပာတတ္တဲ့ ကၽြန္တာ္က သူေရာက္လာတယ္ဆုိရင္ပဲ အတင္းဆြဲဖက္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနီနီေလးကို နမ္းလုိက္ပါတယ္။ “ ဟင္ ” ဘယ္လိုၾကီးလဲ။ လၻက္နံ႔လိုလို ပဲဆီနံ႔လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔။ ကိုေဇာ္ပုိင္ဆိုထားတဲ့ “ ခ်ိဳျမိန္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးပဲ လြမ္းေနလို႔” လိုလည္း မဟုတ္ပါလား။ ခ်ိဳလည္း ခ်ိဳဘူး။ ဟိ။ ႏႈတ္ခမ္းဆီနံ႔ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ပင္ကိုယ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး နီေနတာပဲ ျမင္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာထားေတာ့ သူ ႏႈတ္ခမ္းဆီ မဆိုးဘူးေလ။ ၾကိဳေျပာထားေတာ့ သူက မျငင္းပါဘူး။ မ်က္လံုးေလး မွိတ္ေနရွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္က တံတားေအာက္က ေရျပင္ထဲကို ပလံုးဆို ျပဳတ္က်သြားပါၿပီ။ သူကေတာ့ ရိပ္မိဟန္ မတူဘူး။ သူရိပ္မိရင္ စိတ္ဆိုးမွာ သိေနလို႔ မၾကိဳက္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာ နမ္းခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေန႔မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ လၻက္သုတ္စားေနရင္းနဲ႔ အတင္းေျပးလာတာတဲ့။ သူတို႔တုိက္နဲ႔ တံတားနဲ႔က နည္းနည္းလည္း လွမ္းတယ္ေလ။ ေနာက္ခ်ိန္းရင္ သြားတုိက္လာဘို႔ေျပာေတာ့ “ဘာေၾကာင့္လဲ” လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေမးတယ္။ ဘယ္ေျပာမလဲ။ သူ စိတ္ဆုိးသြားမွာေပါ့။ သူ ဘယ္ၾကိဳက္မလဲေနာ္။ ဒါေတာင္ သူေမးတာကို မေျဖလို႔ စိတ္ေကာက္ေနတာ။ မေခ်ာ့တတ္ ေခ်ာ့တတ္နဲ႔ (၇) ရက္ေလာက္ ေခ်ာ့လုိက္ရေသးတယ္။ ဟင္း ဟင္း။ ခ်စ္သူက ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး နမ္းတာကိုပဲ လိုခ်င္ၾကမွာပါ။ အဲလိုျဖစ္ဘို႔ ခ်ိန္းေတြ႔ဘို႔ သြားခါနီးမွာ သြားကို မျဖစ္မေန တုိက္ေပးၾကပါေနာ္။ အ - ဟင္း အ - ဟင္း ။
(၃) ဘ၀အတြက္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးရင္ လူရွင္းတဲ့ေနရာမွာ ခ်ိ္န္း မေတြ႔ပါနဲ႔။
ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာၾကၿပီးဆိုရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာခ်င္လာတယ္။ ဖက္ထားခ်င္လာတယ္။ နမ္းခ်င္လာတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀ပါ။ အျပစ္ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ အဲလိုနဲ႔ ကုိယ့္ခ်စ္သူကိုယံုၿပီး လူေတြရွင္းတဲ့ေနရာေတြမွာ ခ်ိန္းၾကတယ္။ ေတြ႔ေတာ့ ဖက္ၾကနမ္းၾကတယ္။ စိတ္ဆိုတာ ခါခ်ည္အံု လိုပါပဲ။ ခါခ်ည္အံုက သူ႔ကို မထိဘူး မတို႔ဘူး ဆိုရင္ ၿငိမ္ေနပါတယ္။ သူ႔ကို ထိၿပီး တို႔ၿပီးရင္ဆိုရင္ေတာ့ ရြစိတက္ေနေအာင္ ထြက္လာၿပီး ကိုက္ေတာ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ က်ားနဲ႔လည္းတူတယ္။ ဗုိက္၀ေနရင္ ၿငိမ္လို႔။ သူ႔ကို တက္နင္းသြားရင္ေတာင္ ၿငိမ္ေနတတ္တာ။ ဗုိက္ဆာေနရင္ေတာ့ အေ၀းမွာ ရွိေနလည္း အတင္းလုိက္ဆြဲေတာ့တာပဲ။
စရင္း စရင္းနဲ႔ တုိးတိုးလာခ်င္ တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ မိန္းကေလးက ကုိယ့္ခ်စ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကိုယ္တုိင္က သာယာမက္ေမာ ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ လူကရွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ လုိက္ေလ်ာမိတတ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါဟာ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ေကာင္ေလးကလည္း ခ်စ္သူဘ၀ရဲ႕စည္းကို ေစာင့္သင့္တယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း ေစာင့္သင့္တယ္။ ဒီခ်စ္သူကို တကယ္ လက္ထပ္ႏုိင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေပမဲ့ျဖစ္မလာတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ခက္တာက စိတ္ပဲ။ စိတ္သြားတဲ့လမ္းက ႏွစ္လမ္းပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါဟာ ကုသုိလ္လမ္းနဲ႔ အကုသုိလ္လမ္းပဲ။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ခ်ိန္းေတြ႔ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကုသုိလ္ လမ္းကုိ နွလံုးသြင္းမိဘို႔ဆိုတာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။ ကုသုိလ္လမ္းကို ႏွလံုးမသြင္းမိ ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူ သြားတဲ့လမ္းက တစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲလိုေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားၾကတာပါ။ တကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက်္ားေတြမွာ ကိုယ့္ခ်စ္သူ နစ္မြန္းမဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္ရက္ၾကပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလို မီးကုိလည္း မေလာင္ခင္ တားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မီးေလာင္ႏုိင္တဲ့ လူသူရွင္းတဲ့ေနရာ အရမ္းတိတ္ဆိတ္လြန္း ေမွာင္မုိက္လြန္းတဲ့ေနရာေတြမွာ ခ်ိန္းေတြ႔တာမ်ိဳးကို လက္မခံသင့္ပါဘူး။ လက္ခံလုိက္ရင္ ခ်စ္သူစည္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ေက်ာ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
(( ေကာင္းမြန္သန္႔ရွင္း ျဖဴစင္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵအမွန္နဲ႔ ေျပာျပတာပါေနာ္။ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဆုရယ္ဆိုတာ သရုပ္ေဆာင္ေတြပါ။ တကယ္ မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ ကုိယ္ပြား ခံစားၿပီး ေရးထားတာပါ။ ဟဲဟဲ။ ယံုတာ မယံုတာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ခံယူခ်က္ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ျဖစ္သင့္တယ္ဆုိရင္ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ လက္မေလး ေထာင္ျပခဲ့ပါေနာ္ ))။
အားလံုးကို
ခင္မင္စြာျဖင့္
စံလင္း