နိဒါန္း.....
“ဘယ္ဆီကိုမင္းေရာက္ေနလဲ...ဘာေတြကိုမင္းလုပ္ေနလဲ...”
ဂစ္တာသံသဲသဲနွင့္ အသံေလးကၾသရွရွ..။ေလးျဖဴအသံနွင့္မတူေပမယ့္ တစ္မ်ိဳးေတာ့နားေထာင္ေကာင္းသည္..။ဂစ္တာတီးေနသူကလညး္ သန့္သန့္ျပန့္ျပန့္..။ဒီေခာတ္စကားနဲ့ေျပာရရင္..အလန္း
ဇယားလုိ့ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ့..။ဒါေပမယ့္ ..သူရဲ့မ်က္၀န္းေတြက မ်က္ရည္ေတြနဲ့ျပည့္သိပ္ေနေလရဲ့...။
အဲ့ဒီေကာင္ေလးရဲ့ေဘးမွာ လက္ကို္င္ပ၀ါေလးက တလြင့္လြင့္...။လက္ကိုင္ပ၀ါေလးရဲ့ ေထာင့္ေလးမွာက “့your honey spp” လို့ထိုးထားတယ္...။ေနာက္အဲ့ဒီေဘးမွာ အေတာ့္ကိုလွပေသာ ၊Romatic
ဆန္ေသာ...၊လိုခ်င္ဖြယ္အတိျဖစ္ေသာ စေသာ ေသာေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ျပည့္စံုသာ မိန္းမစီးဖိနပ္တစ္ရံ..။ထို္ဂစ္တာတစ္လက္၊မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ျပည့္နက္ေနေသာေၾကကြဲစရာမ်က္၀န္း..၊လက္ကိုင္ပ၀ါအျဖဴ
တစ္ထည္..၊လွပေသာဖိနပ္တစ္ရံနွင့္အတူရွိေနေသာ ေကာင္ေလးသည္ျခံဳၾကည့္ရလွ်င္ ကဗ်ာဆန္ေနသလားမေျပာတတ္ေပ...။
သို့ေသာ္..သူရဲ့အေၾကာင္းကမူ ေတာ့္ေတာ့္ကိုကဗ်ာဆန္ေလသည္..။သူနွင့္ပတ္သက္ေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ ရင္ခုန္မွုနွင့္အစျပဳခဲျပီး ေပ်ာ္ရြင္မွု၊ေတာက္ပမွု၊ျမတ္နိုးမွု..စေသာအရာတို့နွင့္အဆံုးသတ္
လိမ့္မည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း ကဗ်ာဆရာ၏လွပေသသပ္စြာလွည့္စားမွုေၾကာင့္ လြန္စြာမွနူးည့ံသိမ္ေမြ့လွေသာ မ်က္ရည္မ်ားစြာကိုထုတ္ေပးနိုင္သည့္အလြမ္းဆိုေသာ ေၾကကြဲျခင္းမ်ားျဖင့္ အဆံုးသတ္ခဲ့
ေလသည္..။ကဗ်ာဆရာကအဆံုးသတ္လိုက္ေသာကဗ်ာသည္ မျပီးဆံုးေသးဘဲ..ေကာင္ေလးကဆက္ေရးေနခဲ့ပါသတဲ့...။အဲ့ဒီကဗ်ာေလးက ဘာကာရန္မွမပါဘဲ စကားလံုးတိုင္းဟာ မ်က္ရည္ေတြနဲ့ပဲ..
သီကံုးဖြဲ့သီထားတာဆိုေတာ့ ဒီကဗ်ာကိုေကာင္မေလးသာ ဖတ္ခဲ့မိရင္ ေကာင္မေလး႕လည္း..အဲ့ဒီကဗ်ာေလးကုိုုုသူ့ရဲ့လွပတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ့ဆက္ေရးေနဦးမွာ အမွန္ပါပဲ....။
*****************************************************************************************
(၁)
ေလေျပကေလးတစ္ခ်က္ေ၀့လိုက္စဥ္ ဖူးပြင့္ေနေသာပန္းကေလးေၾကြက်သြားေလသည္..။
ခ်စ္သူရယ္.......။
မင္းသာပန္းေလးတစ္ပြင့္တ စ္ပြင့္ဆိုရင္ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားလံုးတိုင္းဟာ ေလျပည္ေလးျဖစ္လိုက္ခ်င္ရဲ့ကြယ္.
..။မင္းရဲ့စိတ္ေတြ ပန္းပြင့္ကေလးလိုေၾကြဆင္းလာေအာင္လို့ေလ..။မင္းနဲ့ကိုယ္ မျဖစ္နုိင္မွန္းသိ
လ်က္နဲ့ခ်စ္ေနမိတယ္ေလ...။
ကိုယ္ေတြးေနတုန္းမွာပဲ...နားထဲကိုသံေရပူေတြေလာင္းထည့္လိုက္ျပန္တယ္..ခ်စ္သူေရ...။
“မင္းတုိ့သင္တန္းမွာ မိုးျမင့္ရဲ့ သမီး ရြွန္းျဖဴေဖြးဆိုတာရွိတာ...”
“ ဘယ္သူသမီးလဲေတာ့မသိဘူး...ဒါေပမယ့္ သူေလးကေတာ့ရွိတယ္..ဒက္ဒီ..ေနာက္ျပီး သူကအေခ်ာဆံုး...”
“ ေတာ္တန္တိတ္...”
က်ြန္ေတာ္စိတ္ထဲကေတာ့ “အေၾကာ္ပန္းကန္ဖိတ္..” ဆိုျပီးလိုက္ေျပာင္လိုက္မိတယ္..။အဟဲ..။
“ဘာအဟဲလဲ...အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ့ ကင္းကင္းေနပါ..ဒါပဲ...“
“ဟာ..မရပါဘူး...က်ြန္ေတာ္ကခ်ိန္ေနတာ ဒက္ဒီရ....”
“မင္းဘာသာမငး္ခ်ိန္ခ်ိန္ မခ်ိန္ခ်ိန္ သူနဲ့မပတ္သက္ရဘူး...ဒါပဲ...မခ်စ္ရဘူး...မၾကိဳက္ရဘူး...ကြာ...”
ထိုသို့အေဖေျပာစဥ္ကနားမလည္..။သိုေ့သာ္ မာမွေျပာမွသိ၇တာက ဒက္ဒီနဲ့ ခ်စ္သူေလးရဲ့ အေဖက ငယ္ငယ္ကတည္းကျပိဳင္ဘက္ဆိုလားပဲ..။တို့ေၾကာင့္ အေဖမ်ားသာမက အေမမ်ားကပါ
ျပိဳင္ဖက္တဲ့ဗ်ာ...။ထို့ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ကလည္း ျပိဳင္ဖက္ျဖစ္ၾကေလသတည္း..တဲ့ဗ်ာ..။
က်ြန္ေတာ္ကမျပိဳင္ခ်င္ပါဘူ.း..။ဆံုခ်င္တာ...။ဘာလို့လဲလို့မေမးပါနဲ့ဗ်ာ...။က်ြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲက ...အဲ့ က်ြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုးက သူ့ကိုသိပ္ခ်စ္လို့ပါပဲ...။
ရွြန္းျဖဴေဖြးဆိုတဲ့ေကာင္မေလးေရ...။
ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ..ငါကေတာ့မင္းကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...။
မငး္လညး္ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါ..ေနာ့..။
*********************************************************************
(၂)
“ဟဲ..ျဖဴေဖြး..ဟိုမွာနင့္ကို ဇြဲမာန္ ၾကည့္ေနတယ္ဟဲ့...ပိုးစိုးပက္စက္ကိုၾကည့္ေနတာေနာ္..သေရေတာင္က်မလားေအာင့္မတ္ရတယ္ဟယ္..အမေလး..ဟီးဟီး..ခစ္ခစ္...”
“မိန္းမေနာ္..နီနီ..နင္ဟာေလ..သူ့ၾကည့္ၾကည့္ေပါ့..ငါနဲ့ဘာဆိုင္တာက်လို့..”
“အံမယ္..မိန္းမေနာ္..ေနာင္က်မွ ဆိုင္လာမယ္ေနာ...ဟင္းဟင္း...”
“ဟြန္း..မဆိုင္ေစရဘူး...ငါ့အေဖကေျပာတယ္..ဦးဇြဲေအာင္ရဲ့ သားကိုေယာင္လို့ေတာင္လွည့္မၾကည့္နဲ့တဲ့...သူအခုလိုငါကိုၾကည့္ေနတာက ဟန္ေဆာင္ေနတာျဖစ္မွာေပါ့ဟယ္...နင္သိတယ္မဟုတ္
လား..ရုပ္ရွင္ေတြထဲလိုေလ..ငါ့ကိုၾကိဳက္ဟန္ေဆာင္ ငါကျပန္ၾကိဳက္ ေနာက္ငါ့အသည္းေတြကိုခြဲသြား...အမေလး..သူ့အေဖခိုင္းထားတာေနမွာပါ..ဂရုမစိုက္နဲ့ ဂရုမစိုက္နဲ့...”
“အလဲ့..ၾကိဳသိေနတာလား..သူကခန့္တယ္ေနာ္...နင္နဲ့ဆိုရင္..စိန္နွင့္ျမ sweety home ..အဲ့...”
“အမေလး..နိီနီ..ဘာကေမြ့ယာေတြပါလာရတာတုန္း...စိန္နဲ့ျမမဟုတ္ပါဘူး...ေနနဲ့လ ေရြနဲ့ျမ..လုပ္စမ္းပါ...ဒါနဲ့နီနီ..နင္ယူလုိက္ပါလား သူ့ကို နင္နဲ့လည္းအလိုက္ပါဘဲ...”
“ယူခ်င္တာေပါ့ဟယ္..ဒါေပမယ့္ သူက နင့္ပဲၾကိဳက္တာေလ..သိလား..”
“ေတာ္ေတာ္..မေျပာနဲ့ေတာ့...အဲ့ နင္ရယ္ငါရယ္..မုန့္ဟင္းခါးအစားျပိဳင္မလား..”
“အံမယ္..စိန္လိုက္ေလ...”
“ကဲ..ဒါဆိုစမယ္...သံုးပြဲစီအရင္မွာလိုက္...”
ရြန္းတို့နွစ္ေယာက္စကားျပတ္သြား
ျပီး မုန့္ဟင္းခါးကိုအျပိဳင္အဆိုင္စားေနၾကရာ.သူကိုတဒဂၤဂေမ့သြားခဲ့ေလသည္..။အၾကာၾကီးေတာ့ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ..။
“ဟဲ့ ျဖဴေဖြး နင္ရံွုးတယ္ေနာ္..ငါကေနာက္တစ္ပြဲထပ္မွာတာဆိုေတာ့ နင့္ထက္တစ္ပြဲသာတယ္..ဟဲဟဲ...နင္၀န္ခံလိုက္စမ္းပါ...ကဲ..ပိုက္ဆံအိိတ္ေလးထုတ္လိုက္ပါဦးရွင္..”
“အစားပုတ္မ..ရွင္းမယ္..ရွင္းမယ္...ဟြန္း”
“ဟဲ့နီနီ...ငါ့ပိုက္ဆံအိတ္က ကားထဲမွာထင္တယ္...ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...နင့္မွာပါတယ္မဟုတ္လား...”
“နင္ကေတာ့ေလ..ဟြန္း..ငါ့မွာ ဗိုက္ေတြအင့္ေနတာေတာင္ နင့္ကိုနိုင္ခ်င္လို့အတင္းျမိဳဆိုထားရတာ..အခုေတာ့ငါကရွင္းရမွာတဲ့..အဟင့္...”
နီနီအသံ က်ယ္သြားေသာေၾကာင့္ ဆိုင္ထဲကလူေတြက်ြန္မတို့ကို လွည္ၾကည့္လာၾကတယ္..။အဲ့ဒီနီနီဟာေလ..သူ့မိဘေတြခ်မ္းသာသေလာက္ အေသအေက်ကပ္စီးကပ္မပဲ..။ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြက သူ့ကို မကပ္စီးလို့ေခၚတာ..ဟြန္း..။ထိုစဥ္...
“အစ္မ...အစ္မ..”
”ေခၚေနျပီေနာ္..ျဖဴေဖြး...နင္ရွင္းရမယ္ေနာ္..”
“ေအးပါဟယ္....ဒီမွာညစ္ေနရတဲ့အထဲ..တကတည္းမ..”
“ဟို အစ္မတို့၀ိုင္းကို ရွင္းသြားျပီခင္ဗ်...”
အမေလး...နီနီ၀မ္းသာသြားလိုက္ပံုမ်ား..ထခုန္မတတ္...။ ထခုန္ခ်င္တာကို မနဲခ်ဳပ္ထိန္းထားရတဲ့မ်က္နွာနဲ့ ကပ္စီးကုပ္မ စပ္စုမ နီနီက ေကာင္ေလးကိုထပ္ေမးလိုက္တယ္..။
“ဘယ္သူရွင္းသြားတာလဲ..ေမာင္ေလး...”
“ဟို..ျပိဳင္ကားအမိုးပြင့္အနီေရာင္စီးတဲ့ အစ္ကိုပါ..”
“ဟယ္..ဇြဲမာန္ေတာ့....ျဖဴေဖြး...ဟဲဟဲ..စလာျပီေနာ္...”
“ကပ္စီးမေနာ္....မိန္းမ..”
“ေက်းဇူးပဲေမာင္ေလး....သြားစို့နီနီ..ငါဖိနပ္သြား၀ယ္မလို့ လိုက္ဦးမလား...”
“ဘာ..အမေလး နင့္မလဲ..၀ယ္လိုက္ရတဲ့ဖိနပ္..အရန္(၅၀)ေက်ာ္ေနျပီေလ...နင္၀ယ္တာက nonstop ပဲ...ဖိနပ္ေသလို့၀င္စားသလားမသိ..ဖိနပ္သရဲမျဖစ္မယ့္အမ်ိဳး..ငါဆိုရင္အမ်ားဆံုး ေလးရန္ပဲ...ဒါေတာင္
ငါ့မာမီက ၀ယ္ေပးလို့..ငါ့ပိုက္ဆံနဲ့ဆိုရင္ေတာ့...no”
“ငါက ၾကိဳက္တာကိုဟဲ့..နင္နဲ့တူမလား...ငါက ကားေကာင္းေကာငး္မစီးရခ်င္ေန ဖိနပ္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းစီးရမွပဲ...ငါဘ၀မွာ ငါအၾကိဳက္ဆံုးက ဖိနပ္ပဲ..”
“ဇြဲမာန္ ဟုတ္ဖူးလား ဟင္...”
“ဟယ္..နီနီ ယုတ္မာလိုက္တာဟယ္....“
“ဟား ဟား..ရွက္သြားျပီေဟ့....”
သူမတို့နွစ္ေယာက္ ကားရပ္ထားရာေနရာသို့ အေျပးလွမ္းလုိက္ၾကသည္..။အမိုက္စားေလးမ်ားျဖစ္ေသာ သူမတို့နွစ္ေယာက္ကို ေကာင္ေလးမ်ားက စၾကတယ္...။စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္..။ဒါေပမယ့္ ...က်ြန္မက
ရင္မခုန္ပါဘူး...။က်ြန္မက နီနီက်ြန္မကို စစေနတဲ့ ဇြဲမာန္ၾကည့္မွေတာင္ နဲနဲေလးခုန္တာကို...ေနာ့...။
********************************************************************************************
(၃)
သူမ၏ကားအျဖဴေလးေနာက္မွာ ျပိဳင္ကားအမိုးပြင့္အနီေရာင္ေလးက တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသည္..။ရြန္းစိတ္ပ်က္မိသည္..။သူနွင့္က်ြန္မသည္..ဘယ္လုိမွမဆံုနိုင္ေသာ မ်ဥ္းျပိဳင္နွစ္ေၾကာင္း..။ဒါကို သူ..
သိသင့္သည္..။သို့ေသာ္ လိုက္ေနတာက အခုမွအခုလည္းမဟုတ္..second year ကတည္းက...အခုေက်ာင္းျပီးလို့ အလုပ္ထဲေရာက္တဲ့အထိလိုက္တုန္း..။ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားမရလိုက္တာ သူ့ေၾကာင့္လို့ေျပာ
နိုင္သည္..။သူနွင့္ က်ြန္မကပဲ ဘာလိုလို ညာလိုလို..။သို့ေသာ္..ဘာလည္းမဟုတ္ၾက ညာလည္းမဟုတ္ၾက..။
သူက ရွြန္းကိုအေ၀းကပင္ သူရဲ့မ်က္လံုးရြဲၾကီးမ်ားျဖင့္ၾကည့္တတ္သည္..။က်ြန္မဒါကိုေတာ့ နွစ္သက္မိသည္...။သူက်ြန္မကို ခ်စ္စကားတစ္ေခါက္ေတာ့ေျပာဖူးသည္..။အဲ့ဒီေန့က မွတ္မွတ္ရရ..အားလံုးကခ်စ္ၾကတဲ့
February (14) 2007 မွာျဖစ္သည္..။ရြွန္းအဲ့ဒီေန့ကအျဖစ္ကိုေမ့လို့မရ..။မိဘေျပာလို့ အားတင္းထားေသာ္လည္း ၾကည္ႏူးမွု၊သာယာမွုတို့နွင့္ အျပင္းအထန္အားျပိဳင္လိုက္ရေသးသည္..။
ရႊန္းအေတြးစကို ျဖတ္လိုက္ျပီး ဖိနပ္ဆိုင္ေရွတြင္ကားကိုရပ္လိုက္သည္..။သူကလညး္ေရွ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ရပ္လိုက္သည္..။ရႊန္းဆိုင္ထဲသို့သြားရန္ျပင္စဥ္...
“ရႊန္း...ရႊန္း...”
သူမ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနွင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့...။ သူလက္ထဲမွာ ဖိနပ္တစ္ရံ......
“အိုး.....”
လွလိုက္သည့္ဖိနပ္..။က်ြန္မျမင္ဖူးသမွ်ေတြထဲက အလွဆံုးပဲ..။က်ြန္မအသက္ရူဖို့ေတာင္ ေမ့ေနခဲတယ္..။ဖိနပ္ကေလးက ဘာစကားလံုးနဲ့မွနွိဳင္းစရာမရွိေအာင္ Romatic ဆန္ေလသည္..။
“ဒါ...ရႊန္းအတြက္ ကိုယ့္ရဲ့လက္ေဆာင္ပါ..ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္သူအျဖစ္သတ္မွတ္ထားတာ (၂)နွစ္ျပည့္ျပီ..”
က်ြန္မထပ္ျပီး အံၾသသြားရျပန္ျပီ..။ဟုတ္ပါရဲ့...ဒီေန့က 2009 February (14) ပါလား..။စိတ္ထဲမွ ကဗ်ာဆန္လိုက္တဲ့ငါ့ဘ၀လုိ့ ေျပာမိရဲ့..။
“ဒါဆို 2008 တုန္းက ဖိနပ္ပို့တာေရာ ရွင္လား...”
“အငး္..ဟုတ္တယ္..အဲ့ဒီတုန္းကကိုယ္ခ၇ီးထြက္ေနလို့ ကိုယ္တုိင္မလာတာပါ..အခုေတာ့...”
“ဒါေလးကို လက္ခံေပးပါ..ျပီးေတာ့...”
က်ြန္မ သူ့စကားမဆံုးေသးခင္မွာကို လွမး္ယူေနမိျပီ..။ဖိနပ္က အရမ္းလွတာကို....
“ကိုယ္ကို ..အေျဖျပန္ေပးပါ...”
“အိုး...”
“မရွက္ပါနဲ့..ရႊန္းရယ္...ရႊန္းစဥ္စားတာ ၾကာလွျပီ...ကိုယ္ေစာင့္တာ သံုးနွစ္သံုးမိုးရွိျပီ...”
“ရွင္ကလဲ...လူေတြၾကည့္ေနတယ္..ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...”
“ေပးပါကြာ...ကိုယ္ဒီခ်စ္သူမ်ားေန့မွာပဲ ရႊန္းနဲ့ခ်စ္ခ်င္လို့ပါ...”
“ရွင္က က်ြန္မကိုခ်စ္ေသးလို့လား က်ြန္မကေမ့ေနျပီရွင့္...”
“ဟာ...ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တ.ယ္...ခ်စ္တယ္...”
သူအက်ယ္ၾကီးေအာ္ေျပာေတာ့ က်ြန္မလွမ္းတားရသည္..။ရြစိကိုတက္ေနတာပဲ ရွင္ကေတာ့...
“အိုး..ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့..အရွက္လည္းမရွိဘူး...ဟြန္း”
“ဒါဆို..ျမန္ျမန္ေျပာ...ကိုယ္ထပ္ေအာ္မွာေနာ္...ခ်စ္...”
“ေတာ္ပါေတာ့ ရွင္...”
”ေျပာေလ..ရႊန္း...”
သူမေျပာထြက္၇မွာ ရွက္လွပါသည္..။ထို့ေၾကာင့္ ေခါင္းေလးညိမ့္လိုက္မိသည္..။ကိုယ့္ကိုကိုယ္အဲ့ၾသလို့မဆံုး...။တဒဂၤအတြင္းမွာ အခ်စ္ကေပါက္ထြက္လာလို့ေလ...။ေနာက္ေတာ့ က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္
ပန္းျခံထဲမွာ စကားထိုင္ျပီးတစ္ေန့လံုးေျပာၾကတယ္..။ေနာက္ျပီး က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္ ကတိတစ္ခုထားခဲၾကတယ္..။ အဲ့ဒါက Valentine day တိုင္းဒီပန္းျခံမွာဆံုၾကမယ္လို့ေလ...။အဲ့ဒီပန္းျခံက အဲ့ဒီအခ်ိန္မ်ာ ပန္းေတြ
အမ်ားၾကီးပြင့္ေနၾကတယ္..။
က်ြန္မကို က်ြန္မအိမ္ကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္ျပီး ကားကိုဘယ္လိုေမာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ေပမယ့္...သူက်ြန္မကို အိမ္အထိလိုက္ၾကည့္ခဲ့တာကို မွတ္မိေနတယ္..။ရင္ခုန္သံေတြကလည္း ပရမ္းပတာခုန္ေပါက္
ေနေလရဲ့...။သိပ္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေလးပါပဲ..။နီနီေရ....မနက္ျဖန္မွ နင့္ကိုေျပာျပရဦးမယ္...။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေပါ့ဟယ္....။
***********************************************************************************************
(၄)
“ဟင္..နင္တကယ္အဲ့ဒီဖိနပ္ယူလာတာလား...”
”အင္း...”
“ဟဲ့ ....ယူစရာလား...ေပးတိုင္း..”
“ဘာလို့လဲ..ငါကဖိနပ္မို့ ယူတာေလဟယ္..ေနာက္ျပီးသူက အတင္းေပးတာ.....ဟီးဟီး..”
”ငါကလည္း ဖိနပ္မို့လို့ေျပာတာေပါ့ဟယ္...ခ်စ္သူေတြျဖစ္ပါတယ္ဆိုေပးစရာလား..ေနာက္ျပီး ခ်စ္သူမ်ားေန့ၾကီးမွာမွ...အဲ့ဒါကိုယ္ခ်စ္သူကထြက္ေျပးတတ္တယ္ဟဲ့..ခ်စ္ရင္၀က္၀ံရုပ္တို့ ေခ်ာကလက္တို့ ဘာတို့ေပးရတာ..”
“ဘာမွမဆိုင္ဘူး...ငါကထြက္မေျပးပါဘူး...သူ့ဆီကိုပဲအနီးဆံုးေရာက္ေအာင္သြားမွာ...”
“အမေလး..အမေလး တတ္ေနလိုက္တာ တတ္ေနလိုက္တာ..ခ်စ္သူရတာေတာင္ (၂၄)နာရီမျပည့္ေသးဘူး..ဒီထက္ပိုၾကာရင္ခက္မယ္...ဒါေပမယ့္ နင္မယံုမရွိနဲ့ေနာ္...ငါကတကယ္ေျပာတာ..”
“အငး္..မယံုပါဘူးဆို...”
“ျပီးေရာ..မေျပာေတာ့ဘူး..မိျဖဴေဖြး...”
ဟုတ္တယ္..က်ြန္မမထြက္ေျပးပါဘူး...။က်ြန္မက သူဆီကိုပဲေရာက္ေအာင္သြားမွာ..။ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္မေျပးပါဘူး....။က်ြန္မ မ်က္နွာမွာ ေတာက္ပတဲ့ အျပံဳးတစ္ပြင့္ေပၚလာတယ္...။
“နင္ကေရာ သူ့ကိုဘာလက္ေဆာင္ေပးလဲ..”
“ငါ့အခ်ုူစ္ ျဖဴစင္ေၾကာင္းျပခ်င္လို့ေလ..ငါကလက္ကိုင္ပ၀ါအျဖဴေလး လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္..ငါကေတာင္အဲ့ဒီလက္ကိုင္ပ၀ါကို ျပန္ေတာင္းလာတာ မေန့ကေပး မေန့ကေတာင္းပဲ..ဟဲဟဲ..အဲ့ဒီအေပၚမွာ
ငါ့နာမည္ အတိုေကာက္SPP လို့ထိုးေပးမလားလို့..”
”ေသစမ္း..နင္တို့နွစ္ေယာက္တကယ္ေသျပီသိလား...တေယာက္ကဖိနပ္ေပးတယ္..တစ္ေယာက္က လက္ကိုင္ပ၀ါတဲ့...အစကတည္းက နမိတ္ကိုမေကာင္းတာ..ဘယ္လိုအတြဲလည္းမသိပါဘူး...လက္လန္
တယ္..ေျခခြင္တယ္....”
”ငါေရာ..သူေရာ မယံုပါဘူးဟယ္...ဒါေတြကအလကား..”
”နင္တို့ ကြဲသြားၾကရင္ဘယ္လို လုပ္မလဲ..ငါပါ အသည္းလိုက္ကြဲမွာေနာ္...”
“ဟယ္..နမိတ္မရွိ..နမာမရွိ..နင္ကေတာ့ မနာလို အူတို..သူခ်စ္သူမရွိတိုင္း...ဟြန္း အပ်ိဳၾကီးမနီနီ...”
ထိုစကားသည္ မွန္ကန္လိမ့္မည္ဟု က်ြန္မမထင္...။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမွ ေကာင္းလိမ့္မည္..။သို့မွသာ အသက္ရွည္မည္..။သို့မွသာ က်ြန္မခ်စ္သူနွင့္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ေနနိုင္မည္...။မ်က္လံုးကို စံုမိွတ္ကာ က်န္တာအား
လံုးကို ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္...။ေၾသာ္...မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္ရင္ေတာင္..မင္းပံုရိပ္ေတြပါလား..ေကာင္ေလးရယ္..။
*************************************************************************************************
(၅)
“ဇြဲမာန္..ဇြဲမာန္...”
“သားေလး..”
“အခန္းထဲက ထြက္လာပါဦး....”
“ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြေရာက္ေနတယ္..ေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္လာခဲ့ေနာ္..ေဖေဖနဲ့ေမေမ ဧည့္ခန္းထဲကေစာင့္ေနမယ္...”
က်ြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွုပ္သြားမိတယ္..။ဒါေပမယ့္ အခန္းျပင္ထြက္လုိက္တယ္..။အဲ့ဒီအခါ က်ြန္ေတာ့္ဘ၀က ျပိဳလဲေၾကကြဲပါပဲ..။ရပ္ကြက္လူၾကီီးအစံုအလင္နဲ့က်ြန္ေတာ့္ ေစ့စပ္ပြဲကို ေတြ့လိုက္ရတာပါပဲ..။
ဒါေဖေဖရဲ့ စနက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ြန္ေတာ္ေကာင္းေကာငး္သိလုိက္တယ္..။
ေနာက္ျပီး က်ြန္ေတာ့္အိမ္မွာ ျပိဳလဲေၾကကြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးကလည္း ျပိဳလဲေၾကကြဲေနတာပါပဲ..။သူမလည္း သေဘၤာသီး...အဲေလ..သေဘၤာသားတစ္ေယာက္နဲ့ေစ့စပ္လိုက္ရတယ္ဆိုပဲဗ်ာ..။ကဲ...
မထူးဆန္းဘူးလား..။မထူးဆန္းပါဘူး..ဒါဟာလည္း က်ြန္ေတာ္တို့ရဲ့ ခက္ထန္လွေသာအေဖနွစ္ေယာက္ရဲ့ ျပိဳင္ပြဲျဖစ္မွာပါ..။ရႊန္းရဲ့ အေဖက ငါ့သမီး ဒီေန့ေစ့စပ္မယ္ေဟ့ လို့ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေဖေဖ့မလည္း ေတာ္ေတာ္ကို
ပ်ာယာခပ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္အတြက္အသင့္ေတာ္ဆံုးမိန္းမတစ္ေယာက္ ရွာျပီးေစ့စပ္ေပးေရာေလ..။
ကဲ...
မထူးဆန္းဘူးလား..။မထူးဆန္းပါဘူး
..ဒါဟာလည္း က်ြန္ေတာ္တို့ရဲ့ ခက္ထန္လွေသာအေဖနွစ္ေယာက္ရဲ့ ျပိဳင္ပြဲျဖစ္မွာပါ..။ရႊန္းရဲ့ အေဖက ငါ့သမီး ဒီေန့ေစ့စပ္မယ္ေဟ့ လို့ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေဖေဖ့မလည္း ေတာ္ေတာ္ကို
ပ်ာယာခပ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္အတြက္အသင့္ေတာ္ဆံုးမိန္းမတစ္ေယာက္ ရွာျပီးေစ့စပ္ေပးေရာေလ..။အားက်မခံေပါ့ကြာ လို့ဒက္ဒီေျပာေျပာတယ္..။
အေဖနွစ္ေယာက္အေက်ာမခံပံုေတြကေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေသခ်င္မိပါရဲ့..။မဂၤလာပြဲကိုေတာင္ ဘယ္သူအရင္ေဆာင္ျဖစ္မလဲဆိုတာပါ ျပိဳင္ၾကေရာတဲ့...။ က်ြန္ေတာ္တို့က အရုပ္ေတြလား..။ က်ြန္ေတာ္တို့က
အေဆာ့ခံေနရတာဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို့က အရုပ္ေတြေပါ့..။ ဒါဆို့ အေဖတို့က ကေလးေတြေပါ့..ဟီး..။
***********************************************************************************************
(၆)
က်ြန္မ တကယ္ကို ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေနျပီ..။မဆံုနိုင္တဲ့မ်ဥ္းနွစ္ေၾကာင္းကို ဆံုေတြ့နိုင္ဖို့ ေကာက္ေနေအာင္ ဆြဲခဲ့မိတဲ့ က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္ကသာ ပိုမွားေနတာလား..။ဟုတ္တယ္..မ်ဥ္းျပိဳင္ဆိုတာ ျပိဳင္ေနရမွာေလ.။
စိတ္နဲနဲေလး ထိခိုက္ရင္ေတာင္ နွလံုးအားနည္းျပီးအျပင္းဖ်ားတတ္ေသာ က်ြန္မ..အရင္ကဖ်ားရင္ဘာမွမေတြးေသာက်ြန္မ..။အခုေတာ့ က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့ေရွ့ေရးနဲ့ ပတ္သက္ျပီးေတြးေနရတယ္..။အရင္က စာက်က္ရ
လို့..၊ခရီးထြက္ရလို့..အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ဖ်ားရတာ..။အခုေတာ့ က်ြန္မက နွလံုးသားေၾကာင့္ ဖ်ားေနရတာပါရွင္..။ က်ြန္မရဲ့ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္စာေၾကာင္းေတြကို ေတြ့ရံုျမင္ရံုနဲ့ က်ြန္မဟာ မခ်စ္ဖူးေသးလို့ အခ်စ္ရူး ရူးေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္..။ က်ြန္မတို့ ခ်စ္တာေတာင္နွစ္လမျပည့္တတ္ေသး..။ထို့ေၾကာင့္ ေပ်ာ္မဆံုး..၊ ခ်စ္မဆံုး ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ အိမ္ကလူၾကီးေတြသိကုန္ၾကတာေပါ့..။
ဒါေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတဲ့ လူ့အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ့ လက္ခ်က္ပါပဲ..။လူေတြဟာ သနားတတ္သလို ခ်စ္တတ္သလို ဂ၇ုဏာရွင္ေတြလို ဘာလိုနဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာမွမလိုပါဘူး..။ပါးစပ္ပိတ္ဖို့ပဲလိုတယ္..။
သူတို့ေၾကာင့္ ကြဲရေတာ့မယ္ေလ...။ခြဲရက္ၾကတယ္..။က်ြန္မေျပာရင္း...အဲ ေတြးရင္း ငိုခ်င္လာျပီေနာ္...။
က်ြန္မရဲ့တိတ္ဆိတ္မွဳေတြကို ဖုန္းသံေလးကျဖိဳကြဲလိုက္တယ္...။Ring toneအသံသီခ်င္းေလးက Take me to you heart တဲ့..။က်ြန္မသိပ္ၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေလး..။ဒါဆို့...သူေပါ့..။
“ဟဲလို..”
သူအသံေလးၾကားေတာ့ က်ြန္မရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္တယ္..။အဲ့ဒီမွာ က်ြန္မကို က်ြန္မမထိန္းနိုင္ဘဲ နဖူးနဲ့ ကုတင္ေစာငး္နဲ့ မိတ္ဆက္မိသြားတယ္...။
“၀ုန္း..”
“အား လာလာ ..နာလိုက္တာ..”
“ဘာဘာ..ဘာျဖစ္တာလဲ..ရႊန္း....”
“ဟင့္အင္း”
“ကုိယ္တို့မေတြ့ရတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေနျပီ..ေနာက္အပတ္မွာ ကိုယ္တို့နွစ္ေယာက္ရဲ့မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ေနာ္...ကိုယ္တို့အခ်ိန္ဆြဲေနလို့မျဖစ္ဖူး...ခိုးေျပးမွျဖစ္မယ္..ေနာ္...”
“အင္း..အင္း..”
“ မနက္ျဖန္ည 12း00 နာရီတိတိကို ကိုယ္လာေခၚမယ္...ကိုယ္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္..ေစာင့္ေနေနာ္...ဒါပဲေနာ္..သိပ္လြမ္းတယ္သိလား...”
“အတူတူပါပဲ...ဒါပဲေနာ္ ..ျပြတ္..”
“သမီး ဘယ္ကဖုန္းလဲ....ကြ”
“တိန္..”
“နီနီပါ ေဖေဖ...”
“ဒိီေန့ကစလို့ ဖုန္းသိမ္းတယ္..ဒါပဲ..”
“ရွန္..”
“မငး္..ဟိုေကာင္နဲ့ အဆက္အသြယ္လုပ္မွာစိုးလို့ေဟ.....”
“ေဖေဖကလဲ...”
“ေျပာေတာ့ဖ်ားေနတာတဲ့..အခုေတာ့ ေဂ်ာ္ကာရုပ္နဲ့...တယ္...”
အေဖေျပာမွ က်ြန္မဖ်ားေနမွန္းသတိရေတာ့တယ္....ဟုတ္သားပဲေနာ္...။
“အမေလး..အမေလး...ေဖေဖေရ ကယ္ပါဦး...ေမေမေရ...အား...”
ဟုတ္တယ္ အခုမွတကယ္ကို ေခါင္းကမူးသြားတာ...ဖုန္းသိမ္းခံလိုက္ရတာကိုရွင့္။ က်ြန္မ အေဖစံု အေမစံု တလိုက္မိေတာ့တယ္...။
***********************************************************************************
(၇)
“မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ လူပ်ိဳဘ၀က က်ြတ္ျပီ..ဟီးဟီး..”
“ယား..ငါကြ...”
က်ြန္ေတာ္ေပ်ာ္ျပီးခုန္လိုက္တာ ျပန္အက်မွာေတာ့ ေခါင္းနဲ့ ၾကမ္းနဲ့မိတ္ဆက္ပါရာလား....။
“ဘုန္း..”
“အမေလးဗ်ာ..“
“ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အခန္းထဲမွာ ဆူညံဆူညံနဲ့...”
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..ေဘာက္ဆင္ေလ့က်င့္ေနတာေလ....ဟဳဟဳ ”
“ဟုဟုေတြ ဟဲဟဲေတြလုပ္မေနနဲ့..မင္းဖုန္းေပးစမ္း...ငါသိမ္းထားမယ္..မဂၤလာေဆာင္ျပီးရင္ေပးမယ္...”
“ဗ်ာ..”
ေသခ်င္တာပါပဲ...။မနက္ျဖန္ ဟိုအေရးအခင္းရွိပါတယ္ဆိုေနမွပဲ...။ရႊန္းေတာ့ ငါ့ဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနေတာ့မွာပဲ...။ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...လူကိုယ္တိုင္ 11 နာရီေလာက္ကတည္းနဲ့သြားေစာင့္ေနမွာေပါ့...ဟင္းဟင္း..။
**************************************************************************************
(၈)
ည...။
မိုးက သည္းထန္စြာရႊာသြန္းေနတယ္...။ ညေနကတည္းကေပါ့......။
က်ြန္မကလညး္ အဖ်ားေတြပိုပိုျပီးတက္လာတယ္...။က်ြန္မေဘးမွာ ေမေမကလာျပီးအိပ္ေစာင့္ေနတယ္...။က်ြန္မမိုးတိတ္ပါေစလို့ ဆုေတာင္းမိတိုင္း မိုးက ပိုပိုသည္းလာတယ္လို့ထင္မိတယ္...။
သူ...လာေရာလာပါ့မလား...။
ဒါေပမယ့္ ဒီအေျခအေနေတြဟာ က်ြန္မတို့နွစ္ေယာက္အတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျခအေနတစ္ခုဟု က်ြန္မထင္သည္..။က်ြန္မတစ္ကိုယ္လံုးေလးလံျပီး မူးမိုက္ေနတဲ့ၾကား႕အားတင္းျပီးအိမ္အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္
..။က်ြန္မကို မိုးေရေတြက အၾကင္နာမဲ့စြာ ၾကိဳဆိုနူတ္ဆက္လိုက္ၾကတယ္...။ ေအးလိုက္တာ..။က်ြန္မတစ္ခ်က္ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္..။ျခံတံခါးေသာ့ကို လိုက္ရွာေပမယ့္မေတြ့ပါဘူး..ေဖေဖသိမ္းထားတာေနမွာေပါ့...။
က်ြန္မၾကိဳးစားျပီးျခံကိုေက်ာ္တတ္လိုက္တယ္...။ေမာင္ေရ..ျမန္ျမန္လာပါေတာ့....က်ြန္မေၾကာက္တယ္..။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်ြန္မတစ္ကိုယ္လံုး စိုရြဲေနျပီေလ..။
ထိုစဥ္ က်ြန္မကိုယ္ေပၚသို့ မီးေရာင္နွစ္ခုက်လာတယ္..
မီးေရာင္တစ္ခုက ေမာင့္ကားမွလာေသာမီးေရာင္ျဖစ္ျ
ပီး ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေဖေဖဆီမွလာေသာ ဓါတ္မီးေရာင္ျဖစ္ေလသည္..။ရင္က နွစ္ခ်က္ဆင့္ခုန္တယ္ ဆိုတာဒါမ်ိဳးလား..။ ေမာင့္ကို ျမင္လို့က တစ္ခ်က္..ေဖေဖသိ
သြားတာကတစ္ခ်က္..။
“ရႊန္း...တက္..ေမာင့္အိမ္က ေမာင့္ေနာက္ကိုလိုက္လာၾကတယ္..ေမာင္တို့ ေရေျမဆံုးပေစ ေျပးၾကမယ္..ျမန္ျမန္တက္ေနာ္...”
“ဘာ..”
“ဟိုမွာ ေဖေဖနဲ့ေမေမ ကားထုတ္ေနျပီ.လိုက္လာၾကေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့..”
“တီ..ဟီ...”
“သမီး..ျပန္လာစမ္း...ရႊန္းျဖဴေဖြး ...ေျပာေနတာမၾကားဘူးလားျပန္လာေလ...”
က်ြန္မ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္...။ ဟုတ္တယ္..ဒါဟာ က်ြန္မေစာင့္စားေနေသာ..ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္..။
“ေနာက္ကလိုက္ေနျပီ...ျမန္ျမန္ေမာင္း...”
ေရွ့က ကားအမိုးပြင့္ကေလးနွင့္ေနာက္က ကားအနက္ၾကီးနွစ္စီးက ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ့ကေလးရဲ့ မိုးညမွွာစိန္ေျပးတမ္းကစားေနရာ့သလား..။မိုးေတြကလညး္ ရက္စက္စြာရြာသြန္းဆဲ...။
“ရႊန္းေပ်ာ္လားဟင္....ကိုယ္ကားအမိုးကို တမင္ဖြင့္ထားတာ ရႊန္းနဲ့ ကိုယ္နဲ့ခိုးေျပးတဲ့ညကို မိုးကၾကိဳဆိုတာေလ..ကိုယ္မိုးမငး္ၾကီးကို အသိအမွတ္ျပဳခ်ငိလို့ပါ...”
“အငး္ ေပ်ာ္ပါတယ္..”
က်ြန္မ ေနမေကာင္းဘုူး...ခ်မ္းတယ္..မူးတယ္ လို့မေျပာရက္ပါဘူး...။က်ြန္မေတာ္ေတာ္ေလးအားတင္းယူထားရတယ္..။သတိကလညး္ လြတ္လုလြတ္ခ်င္...။စကားေတြကလညး္မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္
ခ်က္ ဒါကိုခ်စ္သူသိနိုင္ပါ့မလား
ေနာက္ေတာ့ ေလဟာနယ္ထဲကို က်ြန္မေမွ်ာလြင့္သြားေလသည္..။ က်ြန္ေတာ္ ေတာ့္ေတာ့္ကိုေပ်ာ္ေနတယ္..။က်ြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေလးက က်ြန္ေတာ့ေဘးမွာရွိေနလို့ေလ..။က်ြန္ေတာ္နာရီ ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ 12း30နာရီထိုးေနျပီ..။က်ြန္ေတာ္တို့တေတြကလည္းေျပးဆဲ လိုက္ေသာသူေတြကလဲ လိုက္ေနဆဲပါပဲ..။ခ်စ္သူေလးကလည္း ရွက္လို့ထင္ပါရဲ့..စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေတာ့
“ရႊန္း ကိုယ္သိပ္ေပ်ာ္တာပဲကြာ....”
သူဒီစကားကိုပဲ အထပ္ထပ္ေျပာေနတာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္သတိထားမိေနျပီ
..။မိုးေတြက ရြာ အေနာက္ကလိုက္တဲ့သူရွိေနလို့သာေပါ့..။ေနာက္မို့ဆို သူပိုေပ်ာ္မွာပဲ..။အဟဲ....။ သူတစ္ခုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္..။
မႏၲေလးသြားမည္..။ဟိုမွာသူငယ္ခ်ငး္ေတြရွိသည္..။သူေရာရြန္းေရာ ရတနာပံုတကၠသိုလ္ၾကီးမွာေက်ာင္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကတာပဲ...။ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ့ထဲမွာ ပတ္ေျပးေနလို့မျဖစ္...။ထို့ေၾကာင့္ ဆန့္က်င္ဘက္အရပ္သို့သြားေန
ရာမွ ခ်က္ခ်င္းကားကိုေကြ့ခ်လိုက္ကာ မႏၲေလးသြားရာဘက္သို ဦးတည္လိုက္သည္..။
“က်ြီ....”
ကားဘရိတ္ဆြဲသံမ်ားဆူညံသြားသည္..။ သူျပံဳးလိုက္သည္..။
“ေခြးသားေလ.း...“
“ေဟ့ေကာင္.မငး္ဘာသာမင္း ငါ့သားကိုဆဲခ်င္ဆဲ..ငါ့ကိုမပုတ္ခတ္နဲ့ကြ..”
“ပုတ္ခတ္ေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ..သူခိုးအေဖကမ်ား...”
“ဘာကြ...”
“ေတာ္ပါေတာ့..ဟိုမွာ လိုက္လိုက္..ရွင္တို့ရန္ျဖစ္ေနတာနဲ့လြတ္ေတာ့မယ္...”
ထိုရန္ျဖစ္သံမ်ားကို တစြန္းတစၾကားလိုက္ရေသာက်ြန္ေတာ္ အလြန္ရယ္ခ်င္သည္..။ရႊန္ူးလည္းၾကားလိုက္ရမွာပါ..။က်ြန္ေတာ္တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္တယ္..။ရႊန္းကေတာ့မရယ္ပါ...။
“ရႊန္း....ေမာင့္ကို စကားမေျပာေတာ့ဖူးလား...”
“.................................”
“ရႊန္း...”
“..........”
သူတစ္ခ်က္ငဲ့ ၾကည့္လိုက္တယ္..။အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာ့မျဖစ္နိုင္...သူလက္တစ္ဖက္နဲ့ စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးစက္ေနျပီ..။သူလွဳပ္နိုးလိုက္တယ္..။ထပါဦးကြာ...။ေနာက္ကကားေတြကလည္း မီလာၾကေတာ့မယ္.
သူလီဗာကိုထပ္တင္လိုက္တယ္..။ေနာက္ျပီး ရႊန္းကိုအတင္းလွုပ္နိုးေနမိတယ္..။ရႊန္းရဲ့တစ္ကိုယ္လံုးေအးစက္ျပာနွမ္းေနျပီ..။
က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ..။က်ြန္ေတာ္ ေဆးခန္းသြားရပါမည္...။အဲ့ဒါဆိုအေဖတို့ မီလာမွာေပ ါ့ မသြားဘူး..။ က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ...။
က်ြန္ေတာ္ေဆးခန္းကိုသြားဖို့ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္..။ခြင့္လြတ္ေတာ့ခ်စ္သူ...။
ဒါဆိူ က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ဟာ ထပ္မဆံုနိုင္ေတာ့ပါဘူး..။က်ြန္ေတာ္ ကားကိုအရွိန္ထပ္ျမင့္လုိက္တယ္..။ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္သူေလးကို တရွဳိက္မက္မက္ၾကည့္လိုက္တယ္...။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ့ကို
တစဲံုတစ္ေယာက္က ပုတ္နိုးလိုက္တယ္...။ က်ြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ့အေရွ့တြင္ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္....။
“ဒုန္း...”
“ရႊန္း...........”
က်ြန္ေတာ္ရႊန္းကို အတင္းဖက္ထားလိုက္တယ္..။ေလာကၾကီးက အေမွာင္တိက်သြားျပီ..ပိုျပီး အေမွာင္တိက်သြားျပီ...။
ဒါေပမယ့္..က်ြန္ေတာ္ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရပါေသးတယ္...။
“ေမာင္..အားတင္းျပီးရြနး္ကို ေစာင့္ေနေနာ္...” တဲ့..။
ေနာက္ျပီး....
“ေမာင္..ရႊန္းတို့နွစ္ေယာက္ထားခဲ့ၾကတဲ့ ကတိကု္မေမ့ပါနဲ့ေနာ္.....ရႊန္းသြားေတာ့မယ္...”
ျပီးေတာ့ လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးသြားခဲ့တယ္..။က်ြန္ေတာ္ၾကိဳက္တတ္ေသာ လက္ကိုင္ပ၀ါအျဖဴေရ႕ာင္ ..။ေနာက္ေတာ့ သူမက ေ၀း၍ ေ၀း၍.....။
က်ြန္ေတာ့ အသံေတြက ေခၚလို့မရေအာင္ကို ဆြံအေနခဲ့ပါလား..။
သူ့ကို ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ သူမမ်က္၀နး္မွာမ်က္ရည္စေတြနဲ့ေလ.....အို မငိုပါနဲ့ခ်စ္သူရယ္...ကိုယ္ေတာင္မငိုတာပဲ...သူမ်က္၀န္းကေန မိုးေတြရြာခ်လာတယ္...။သူစမ္းလိုက္မိတယ္...။အိုး..မ်က္ရည္ေတြပဲ...
ခ်စ္သူရယ္..ကိုယ္မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ့ပါပဲ...။
*****************************************************************************************************
(၉)
လူနွစ္ေယာက္က စာရြက္ေပၚမွာမ်ဥ္းနွစ္ေၾကာင္းေရးခဲ့တယ္...။အဲ့ဒီမ်ဥ္းနွွစ္ေၾကာင္းဟာ ေ၀းေနရာကေနဆံုမွတ္ကိုေရာက္ခဲတယ္...။ေနာက္အေ၀းၾကီးေ၀းသြားၾကျပန္ေရာ...။ဒါၾကက္ေျခခတ္ပဲေလ..။
ဒီေန့ကေတာ့ 2010 February 14 ရက္ေန့..။အဲ့ဒီေန့မွာ လူငယ္အမ်ားစုဟာ တကယ္ကိုေပ်ာ္ရြင္ေနၾကတယ္..။အဲ့ဒီလူေတြေပ်ာ္ရြင္ေနတာထက္ပိုျပီး ၀မ္းနည္းငိုေၾကြးေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း
ရွိတယ္..။သူ့ရဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို အျဖဴေရာင္လက္ကိုင္ပ၀ါေလးနဲ့သုတ္ျပီး ကန္ေတာ္ၾကီးရုကၡေဗဒဥယ်ဥ္ထဲမွာထိုင္ေနတယ္..။သူ့ေဘးမွာ သူ့ေကာင္မေလးက ို ေပးပို့ဖိနပ္တစ္ရံကိုေဘးမွာခ်ထားတယ္..။
အဲ့ဒီဖိနပ္ေလးက အရမ္းကိုလွလြန္းလို့ ေကာင္မေလးတိုင္းက ႏွစ္ခါျပန္လွည့္ၿၾကည့္သြားၾကတယ္...။အဲ့ဒီေကာင္ေလးရဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ အခ်ိန္ေတြသာတေရြ့ေရြ့ကုန္လြန္သြားေပမယ့္ေရာက္မလာခဲ့ဘူး..။
ေကာင္ေလးကလညး္ ငိုေၾကြးေနဆဲပါပဲ...။ေနာက္ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနတယ္...။
“သိပ္ရက္စက္တယ္..ဒီေန့ေရာက္ရင္ဒီေနရာမွာ ေတြ့ဖို့ခ်ိန္းထားတာပဲဟာကို ..ေမာင္အခုေစာင့္ေနတယ္ေလ..ကတိအတိုင္းအေရာက္လာခဲပါ ခ်စ္သူရယ္....”
“ေန၀င္ေတာ့မယ္...ဒါေပမယ့္ Valentine's Day က ည(၁၂း၀၀)မွကုန္တာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္ထိေစာင့္ေနမယ္..”
ဒါေပမယ့္ ညေရာက္ေတာ့ ပန္းျခံကိုပိတ္လိုက္ၾကတယ္..။ေကာင္ေလးက ေသာင္းက်န္းေနလို့ ေမာင္းထုတ္လိုက္ရတယ္....။ေကာင္ေလးကေတာ့ ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာ correction pen နဲ့စာေလးတစ္ေၾကာင္းေရးခဲ့
တယ္..။
“ေနာက္တစ္နွစ္လည္းလာေစာင့္မယ္..အဲ့ဒီက်ရင္ေတာ့ဆက္ဆက္လာခဲ့ပါ ခ်စ္သူ....zm” တဲ့....။
2011 February 14 မွာလညး္ အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို အဲ့ဒီေနရာမွာပဲေတြ့ရတယ္...။ ဒီနွစ္မွာလည္း..................။
(သင္သာ 2012 February 14 ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္ခဲ့့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီစာတန္းေလးက နွစ္ေၾကာင္းရွိေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ...။
စာဖတ္သူမ်ားကိုခ်စ္တဲ့..
myoemyintaung@gmail.com