၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ရွမ္းျပည္နယ္ ပင္လံုၿမိဳ႕မွာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လတ္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးအတြက္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါ ႏွစ္ေပါင္း (၆၅)ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ၿပီ ျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုေန႕ အႀကိဳ အျဖစ္ ဗမာတို႕ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူမည္ဟူေသာ သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိ၍ ၀မ္းေျမာက္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ပင္လံုၿမိဳ႕တြင္ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားက ညစာစားပြဲျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာၾကားသည့္ စကားကို ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပေပး လိုက္ပါသည္-
“ယခုအစည္းအေ၀းတြင္ ရာထူးအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ အားျဖင့္ အငယ္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္တာတစ္ခု ရွိပါတယ္ ဘာလဲဆိုရင္ျမန္မာျပည္ႀကီးလြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္၊ ညီညြတ္ေစခ်င္တယ္၊ ႀကီးပြား ေစခ်င္တယ္၊ ဒီဟာပါပဲ။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီညြတ္ေအာင္၊ ႀကီးပြားေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ႀကိဳးစားလာပါတယ္။ ေနာင္လည္း ႀကိဳးစားပါဦးမယ္၊ လံုးလံုးလြတ္လပ္တဲ့ ကိစၥၿပီးျပတ္သည္အထိ ႀကိဳးစားပါမယ္။ ယခုနားလည္ ထားၾကဖို႔အခ်က္က ယခုေခတ္ ကမၻာႀကီး၏ အေျခအေနမွာ ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို ကိုယ့္တိုင္းျပည္တစ္ျပည္တည္း အထီးတည္းေနႏိုင္တဲ့ အေျခမ်ိဳးမရႏိုင္ဘူး။ တစ္ျပည္ႏွင့္ တစ္ျပည္ ေပါင္းစပ္အမွီသဟဲရွိေနမွ ေနႏိုင္ၾကမည္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။”
“ေနာက္တစ္ခ်က္က လူမ်ိဳးေရးအေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးဆိုတာ မွာလည္း ေရွးေခတ္က ေအာ္ဟစ္လာၾကတဲ့(အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ပညာ)ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို လက္သံုးျပဳလို႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး။ အမ်ိဳးဆိုရာမွာ ဘယ္လုိအမ်ိဳးကို တည္ရမလဲ။ ဗမာ၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားလည္း ရွိေသးတယ္။ တျခားႏိုင္ငံမ်ားကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗမာျပည္မွာလုိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအမ်ားရွိ တာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ တရုပ္ျပည္၊ ဂ်ပန္ျပည္နဲ႔ ရုရွျပည္တို႔မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ အေမရိကန္ ျပည္မွာလည္း အဂၤလိပ္စကားကို ေျပာေသာ္လည္း အဂၤလိပ္၊ အီတလီစတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ စုေပါင္းၿပီး လူမ်ိဳးတစမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္ကို အေမရိကန္လို႔ဆိုေနၾကတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအားျဖင့္ ၾကည့္ရင္ တမ်ိဳးတည္းကို လိပ္ခဲတင္းလင္းစြဲၿပီး ယူဆလို႔ မျဖစ္ဘူး။”
“ဘာသာစကားပင္တူေသာ္လည္း လူမ်ိဳးျခားနားမႈလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာသာပင္မတူ ေသာ္လည္း လူမ်ိဳးသီးျခားျဖစ္ေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဥပမာ-အေမရိကန္ကိုၾကည့္ရင္ လူအမ်ိဳး မ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာသာစကားတူပါတယ္။ ရုရွားျပည္မွာဆိုရင္ ဘာသာစကား အမ်ိဳးေပါင္း မ်ားစြာကြဲေသာ္လည္း လူမ်ိဳးကေတာ့ တစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္ပါတယ္။”
“သာသနာဆိုတာကေတာ့ ကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ ဘာသာ သာသနာကို ကိုးကြယ္ႏိုင္ၾကတာပဲ။ ဗမာျပည္မွာ လူမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေပမယ့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ၊ မဟာေမဒင္ ဘာသာကိုးကြယ္သူ၊ နတ္ကိုးကြယ္သူ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာပဲ။ ဒီေတာ့ ဒါေတြကိုစြဲၿပီး လူမ်ိဳးေရးတရား လုပ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။”
“စစ္ႀကီးအတြင္းက ကၽြန္ေတာ္စစ္၀န္ႀကီးလုပ္တုန္းမွာ၊ ကရင္အမ်ိဳးသား တပ္ရင္းဖြဲ႕တဲ့ အခါမွာ၊ ထမင္းစားပဲြတခုမွာ ကရင္စစ္သားတစ္ဦးက လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ဖို႔ အေၾကာင္း ေျပာတဲ့အထဲမွာ(ဗမာက ဖဲရိုက္၊ ကရင္က ငါးမွ်ား)ဆိုတာလို အတူတူပါပဲလို႔ ေျပာတာကို သတိရပါတယ္။ ကိုယ့္ေဒသအလိုက္ ကိုယ္ယံုၾကည္တာကို ကိုယ္ကိုးကြယ္ေနထုိင္ၾကၿပီး တစ္တိုင္းျပည္လံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥႀကီးမွာ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ၾကရင္ ဒါဟာ တမ်ိဳးတည္းလို႔ ယူဆၾကရမယ္။”
“အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ိဳးကေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတပါး ႏိုင္ငံက ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို လာေရာက္ေစာ္ကားလို႔ အသက္စြန္႔ၿပီး မေလွ်ာ့တမ္း ကာကြယ္တိုက္ခိုက္ တာကေတာ့ အားလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္တာပဲ။ တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါမွာ စစ္ေသနာပတိဟာ ကရင္ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မယ္၊ ကခ်င္-ခ်င္း ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တစ္မိန္႔တည္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပဲ။”
“တစ္တိုင္းျပည္လံုး ႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔ စုေပါင္းၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ႏိုင္မွ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိၾကမွာပဲ။ ဗမာကတစ္မ်ိဳး၊ ကရင္ကတစ္ဖံု၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔ကတျခား အကြဲကြဲအၿပားၿပားလုပ္ေနၾကရင္ အက်ိဳးရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ စုေပါင္း လုပ္ၾကမွသာ အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ္။ လုပ္ၾကည့္မွလည္း အက်ိဳးရွိေၾကာင္း သိႏိုင္တယ္။ ပထမ က်ဳပ္တို႔ဆင္းရဲခံေနၾကတယ္။ ဒါဘာလဲဆိုရင္ တစ္ျပည္လံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ေန ၾကျခင္း ျဖစ္တာပဲ။ သူတို႔လုပ္နည္းက ပထမအဆင္းရဲခံၿပီး၊ ေနာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး အက်ိဳးရွိမွာ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္ေနတယ္။”
“ဒီထက္ပိုၿပီး ခရီးေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္တစ္ခုထားဖို႔ နားလည္ေစခ်င္တာက အင္ဒိုခ်ိဳင္းနား၊ အင္ဒိုနီးရွားစတဲ့ အေရွ႕ဘက္ႏိုင္ငံမ်ား စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အား ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအားမ်ိဳးရွိရင္ေတာ့ ကမၻာ့ထိပ္တန္းအေျခဆိိုက္ေရာက္ႏိုင္မွာပဲ။ ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္ေျပာခ်င္ တာက အဂၤလိပ္နဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဟာ ကၽြန္နဲ႔သခင္ ဘ၀မ်ိဳးတြင္ မတည့္ႏို္င္ၾကေပမဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးျဖစ္လွ်င္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ႏွင့္ သင့္ျမတ္ခ်စ္ခင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
ဟု တိုင္းရင္းသားခ်င္း ခ်စ္ၾကည္စည္းရံုးမႈသည္ မည္မွ်အေရးႀကီးေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္မိန္႔ၾကား ခဲ့ေလသည္။
ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ျမန္မာ၊ ရွမ္းစသည့္ တိုင္းရင္းသားအေပါင္း မွီတင္းေနထိုင္ရာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံ၏အားသည္ ဤတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ စည္းလံုးညီညြတ္မႈအားျဖင့္ပင္ နယ္ခ်ဲ႕ ၿဗိတိသွ်တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကိုလည္းေကာင္း ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ေမာင္းႏွင္ထုတ္ခဲ့ေပသည္။ ယင္းစည္းလံုးညီညြတ္မႈအားသည္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလ ျဖစ္ေသာ ပင္လံုညီလာခံႀကီးတြင္ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ပင္လံုညီလာခံႀကီး တြင္ ခိုင္ၿမဲစြာခ်မွတ္ခဲ့ေသာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈအင္အားျဖင့္ပင္ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပန္းကို ဆြတ္ခူးႏိုင္သည္။
ယင္းသို႔ ျမန္မာ့သမိိုင္း၏ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ တုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ အမိႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးကို မဆံုးရႈံးေစရန္ႏွင့္ ဆံုး႐ႈံးသြားေသာ လြတ္လပ္ေရးကို ျပန္လည္ရယူရန္ အတြက္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ဦးထမ္း ပဲ့ထမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြးတို႔ျဖင့္ စေတးယူခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးႏွင့္ သာယာ၀ေျပာေရးကို ေရွးနည္းအတိုင္း စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ေဆာင္ရြက္သြားၾကရမည္ ျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးဘ၀ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလာသည္ႏွင့္အမွ် ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ စည္းလံုးညီညြတ္မႈအင္အားမွာလည္း ပိုမိုခိုင္မာ လာမည္ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ စည္းလံုးညီညြတ္မႈအင္အား ပိုမိုခိုင္မာလာသည္ႏွင့္အမွ် ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကီးမွာလည္း ခိုင္ၿမဲ သည္ထက္ ခုိင္ၿမဲလာမည္ျဖစ္သည္။
လက္နက္ကိုင္နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားကို ဆင္ႏြႊဲ တိုက္ပြဲ၀င္ရျခင္းထက္ သိမ္ေမြ႕နက္နဲခက္ခဲေသာ လူမႈေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏႊဲရာတြင္ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္မ်ားမွာလည္း ယခင့္ယခင္မ်ားကထက္ အလြန္မ်ားေျမာင္လွေပရာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ အစဥ္အလာကို က်စ္လစ္သိပ္သည္းေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမည္ျဖစ္သည္။
အားလံုးကိုခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကိုရင္ေက်ာ္
(၉-၂-၂၀၁၂)(၂၃း၂၀)နာရီ