မည္သူမဆို
ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္၌
မနက္အိပ္ရာထခ်ိန္ထက္
နည္းနည္းျဖစ္ေစ
အသိဥာဏ္ပညာ ပိုရိွေနရမည္
သို႔မဟုတ္ပါက
လူသားတစ္ဦးအေနႏွင့္
အၾကီးမားဆံုးျပစ္မႈကို
က်ဴးလြန္ခဲ႔ရာေရာက္သည္တဲ႔..။
လီယိုဗတ္စကာဂလီယာကဆိုသည္။
မွန္သည္။
လူသည္ မနက္ထက္ ညမွာ ပညာပိုရွိရမည္။
မေန႔ကထက္ သည္ကေန႔ ပညာပိုရွိရမည္။
အသက္ၾကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ဦးေႏွာက္အေလးခ်ိန္ပိုစီးလာရမည္။
သည္အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မည္နည္း။
တစ္နည္းသာရွိသည္ ။
“စာဖတ္ပါ” ၊ ဒါပဲ။
ေန႕စဥ္စာဖတ္ပါ။ စာေကာင္းေပေကာင္းကိုေရြးဖတ္ပါ။ ကိုယ့္အလုပ္အတြက္ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အသံုး၀င္မည့္ အရာကို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ဖတ္ပါ။ ညအိပ္ရာ၀င္ကာနီးတိုင္း သည္ကေန႔ ငါ့မွာ ဘာအသိဥာဏ္ပညာ တိုးသလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စစ္ေဆးေမးျမန္းပါ။
တခ်ိဳ႕ကေျပာသည္။ အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ စာအုပ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းမကိုင္ႏိုင္ဘူးတဲ႔..။
ဟုတ္ရဲ႔လား။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အလုပ္မ်ားေနလို႔လဲ။
ပါေမာကၡေအာ္စလာထက္ေတာ့ ပိုမမ်ားႏိုင္ဘူးထင္သည္။
ပါေမာကၡေအာ္စလာ( Sir William Osler )( ၁၈၄၉-၁၉၁၉) ဟူသည္က ကမၻာ့ေဆးေလာကမွာ ေက်ာ္ၾကားသည့္ ကေနဒီယန္လူမ်ိဳး သမားေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ေဆးပညာ ပါေမာကၡတစ္ဦးအျဖစ္ ေဆးပညာရွင္အေျမာက္အျမားကို ကိုယ္တိုင္ေလ့က်င့္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည္။သူေရးသားျပဳစုသည့္ ေဆးက်မ္းမ်ားကို ဖတ္ရႈ၍ ဆရာ၀န္ျဖစ္လာသူတို႕ကားေရတြက္၍ပင္ ရမည္မထင္။
သူ႔အေၾကာင္းအတၳဳပၸတၱိဆရာမ်ားစြားတို႕ခ်ီးပဂုဏ္တင္ ေရးသားခဲ႔ၾကသည္..။ သို႕ေသာ္၄င္းပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ သူ႔အား ေဆးပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ရံုမွ်အတြက္ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ျခင္းမဟုတ္။
သူသည္ ေဆးပညာသာမဟုတ္ အသိပညာဟူသမွ်ကို ႏွစ္ျခိဳက္ ခံုမင္သူျဖစ္သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ လူတို႔ ေတြးခဲ႔ၾကံဳခဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ႔သမွ်ကို သူသိခ်င္ ၾကားခ်င္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လံုး၏ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို သူမွတ္သားနာယူခ်င္သည္။
သည္အတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းသည္ စာဖတ္ျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသူသိသည္။
သို႕ေသာ္ သည္ကိစၥအတြက္သူ႔မွာ အခက္အခဲရွိသည္။ အခက္အခဲက သည္ကေန႔ စာဖတ္ခ်င္လ်က္ မဖတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္ဆုိသူေတြ ေျပာေလ႔ရွိသည့္ အလုပ္မအားျခင္း သို႔မဟုတ္ အခ်ိန္မရွိျခင္း။ ေဆးကုသရသည္။ ေဆးပညာသင္ၾကားပို႔ခ်ရသည္။ ေဆးသုေတသန လုပ္ငန္းမ်ား၌လည္း အာရံုစူးစိုက္ရေသးသည္။
တစ္ေန႔၂၄နာရီသည္ သူ႔အတြက္ အလြန္နည္းေနခဲ႔သည္။ စာဖတ္ခ်ိန္ရခ်င္လွ်င္ အိပ္ခ်ိန္ထဲက ဖဲ႔ယူရန္မွတစ္ပါး အျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့..။
သို႔ႏွင့္ ညအိပ္ရာ၀င္ေတာ့မည္ဆိုသည့္ အခ်ိန္တြင္ စာ၁၅မိနစ္ဖတ္သည့္ အေလ႔အက်င့္တစ္ခု သူအစျပဳခဲ႔သည္။
ည ၁၁နာရီအိပ္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ စာအတြက္ ၁၅ မိနစ္ အခ်ိန္ထပ္ယူ။ ၁၁နာရီ ၁၅က်မွအိပ္။ အလုပ္မ်ား၍ ည ၁၂နာရီးထိုးသြားလွ်င္လည္း ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္တိုး၊ သန္းေခါင္ေက်ာ္ျပီး ၁၅ မိနစ္မွာအိပ္။
အိပ္ကာနီး ၁၅ မိနစ္ဖတ္သည့္အေလ့အက်င့္ကို လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ အလုပ္မ်ားေသာ ဆရာ၀န္ၾကီးျဖစ္စ ကာလမွာပင္ သူရရိွခဲ႔ျပီး ကြယ္လြန္ခါနီး အခ်ိန္ထိ ေန႔စဥ္မပ်က္ က်င့္သံုးခဲ႔ရာ အႏွစ္ရ၀ မွ်ရွည္လ်ားေသာ သူ႕သက္တမ္းကာလအတြင္း စာအုပ္စာတမ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဖတ္ရႈျဖစ္ခဲ႔သည္။
ျပီးျပီးေရာ ဖတ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ ကိုယ္တိုင္ဖတ္ရံုျဖင့္ မတင္းတိမ္၊ ေနာက္လူမ်ားအတြက္ပါ ညႊန္းသြားခဲ႕ေသး၏။ စာဖတ္ရန္ အတြက္ နည္းတူအခ်ိန္ကုတ္ကတ္ယူရကာ သူေရးသာျပဳစုခဲ႔သည့္ သူ၏ စာအုပ္အညႊန္းက်မ္းၾကီး၌ စာအုပ္စာတမ္းက်မ္းေပါင္း (၇၇၈၇) အုပ္ကို စနစ္တက် ညႊန္းဆိုေဖာ္ျပသြားခဲ႔သည္။
အဲဒါ ပါေမာကၡ ေအာ္စလာ၏စာဖတ္နည္းျဖစ္သည္။ သင္ေရာ တစ္ေန႔မွာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ရွာမရႏို္င္ဘူးလား..။ အိပ္ရာ၀င္ မဟုတ္လွ်င္ အိပ္ရာထ၊ ဒါမွမဟုတ္ နံနက္စာမစားမီ၊ သို႔မဟုတ္ စားျပီး ေန႔လည္၊ ဒါမွမဟုတ္ ညေန။
ကိုယ္ဖတ္မည့္ စာအုပ္ေတြကို သတ္မွတ္ေရြးခ်ယ္ထား။ အိတ္ထဲေဆာင္လို႔ရတာ အိပ္ထဲမွာ၊ သို႔မဟုတ္ လြယ္အိတ္ထဲမွာ၊ သို႔မဟုတ္ ရံုးစားပြဲ အံဆြဲထဲမွာ၊ ဧည့္ခန္းမွာ၊ အိပ္ခန္းမွာ။
အဲသလို ထားမည္ဆိုက စာဖတ္ခ်ိန္ေလးေတြ ငါးမိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္၊ ဟုိနည္းနည္း သည္နည္းနည္း စုေပါင္းကာ တစ္ေန႔ ၁၅ မိနစ္မက ရမွာေသခ်ာသည္။
၁၅ မိနစ္ပဲ ဖတ္ႏိုင္သည္ထားဦး ေန႔စဥ္မွန္မွန္သာဆိုက သင္ရရွိမည့္ အက်ိဳးရလာဒ္သည္ မေသး။ တြက္ခ်က္ထားသူတို႔ အဆိုအရ တစ္ေန႔ ၁၅မိနစ္ဖတ္လွ်င္ တစ္လမွာ စာအုပ္ထူထူ ႏွစ္အုပ္ဖတ္ျပီးႏိုင္သည္။ တစ္ႏွစ္မွာ ပ်မ္းမွ် ၂၀-၂၅အုပ္ ဖတ္ႏိုင္လွ်င္ တစ္သက္တာအတြင္း စာအုပ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ေတာ့ သင္ဖတ္ျဖစ္ခဲ႔ေပမည္။
တစ္ေထာင္ဆိုတာ နည္းသလား။
တစ္ခုပဲ သတိထားဖို႔လိုသည္။ တကယ္ တန္ဖိုးရွိသည့္ စာအုပ္ေကာင္းေတြေရြးခ်ယ္ဖတ္ရႈမိဖို႔ပင္။
ဆရာေဖျမင့္၏(စာဖတ္သမား၏မွတ္စုမ်ား) စာအုပ္မွေကာက္ႏုတ္ပါသည္။