ဗမာ့ေအာင္ဆန္း ( ၂ ) မွ အဆက္ -
ျမန္မာျပည္ တြင္းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္တကြ ဂ်ပန္ ဧကရာဇ္ ဘုရင္ မင္းျမတ္ ၏ တပ္မေတာ္ သည္ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ ဟု ဂုဏ္ ဟိတ္ ေတဇာ ထြန္းေျပာင္ စြာေသာ ဗမာ့ ရင္ႏွစ္ သားရတနာ တို႔ ၀င္ေရာက္ လာေလၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ေဇယ် တို႔ ခ်ၾကကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ လက်္ာ တို႔ ႏွက္ၾက ကုန္၏။ ဂ်ပန္ ႏွင့္ ဗိုလ္ ေက်ာ္ေဇာ တို႔ ေဆာ္ၾက ကုန္၏။ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္သား တို႔ကား ၾကားထဲက အေခ်ာင္ အတီး ခံရသည့္ အႀကိမ္ ေပါင္းမွာ မေရ မတြက္ ႏိုင္ေတာ့ၿပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း က ဂ်ပန္ စစ္ဦးစီး ဌာနခ်ဳပ္ အား ေတာင္းဆို၏။ ထုိ ေတာင္းဆိုခ်က္ မွာ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔က ဦးစီး ေခါင္းေဆာင္ ျပဳ ၍ ဗမာျပည္ တြင္ ေက်းရြာ နယ္ပယ္ သို႔ သိမ္းပိုက္ေရး ကို စီမံရန္ ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ ေတာင္းဆို လိုက္သည္ ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဂ်ပန္ အသိုက္ အ၀န္း မွာ ရာဇမာန္ ရွ ေလေတာ့သည္။
တစ္ေန႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ဗိုလ္လက်္ာ တို႔ကို ဦးတည္၍ တာ၀န္ခံ တို႔အား ဗိုလ္မိုးႀကိဳး က ဆင့္ေခၚ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွင့္ ဗိုလ္လက်္ာ တို႔ လူသိုက္ သည္ ဗိုလ္မိုးႀကိဳး စံျမန္းရာ အိမ္ေတာ္သို႔ အဖူး အေမွ်ာ္ ညီလာခံ ၀င္ ၾကေလ၏။ ထိုအိမ္မွာ ယခု ၿဗိတိသွ် သံ႐ံုး တည္ရာ ေနအိမ္ ျဖစ္သည္ ထင္၏။ အိမ္ထဲရွိ ဧည့္ခန္းသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ တစ္သိုက္ ၀င္သြား ၾကေသာ အခါ အေစာင့္ တို႔က အခန္း တံခါးကို လံုေအာင္ ပိတ္ ေလသည္။“အဲဒီ အခ်ိန္က က်ဳပ္ တို႔ေတာ့ ဒီတစ္ခ်ီ မွားသြားၿပီ လို႔ တြက္ မိတာပဲ”ဟု ဗိုလ္လက်္ာ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အား ျပန္ေျပာ ဖူး၏။ ဗိုလ္မိုးႀကိဳး သည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ႀကိမ္းေမာင္း၍ အေပၚထပ္မ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔အား ေငါက္ငမ္းကာ ဂ်ပန္ ဓားလြတ္ ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ထိုးမည့္ဟန္ ျပဳ၏။ ဂ်ပန္ ဟူသည္မွာ ေၾကာက္တတ္သူ ကို ၿဖဲေျခာက္ ေသာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးတည္း။
ဤေနရာ မ်ဳိး၌ ဗိုလ္မိုးႀကိဳး သာလွ်င္ မိုးႀကိဳး အစစ္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ထိုစဥ္က ပင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အား မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲ့မည္ အမွန္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္မိုးႀကိဳး၏ ဓားလြတ္ႀကီး ဟိုရမ္း သည္ရမ္း ရမ္း ေနခိုက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္လည္း သူ၏ ဓားလြတ္ ကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ေလသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့သည္မွာ ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဓားလြတ္ကို ဆြဲကိုင္ လိုက္ျခင္း ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုႏိုင္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ ဓားလြတ္ကို ဆြဲရဖို႔ ကံၾကမၼာ ႀကံဳလာခဲ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဘီအိုင္ေအ ေရာေက်ာ္ တို႔၏ ဒုကၡ၊ ဂ်ပန္ ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈ ဒုကၡတို႔ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ တည္း ဟူေသာ သဲေသာင္ျပင္ ၀ယ္ သူ၏ စိတ္ကူးယဥ္ သဲပံုေစတီ ကို လက္ေတြ႕ နိယာမ တရားတည္း ဟူေသာ လိႈင္းတို႔သည္ ပုတ္ခတ္ ဖ်က္ဆီး လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘီအိုင္ေအ ေခၚ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ကို ဘီဒီေအ ဟု ေခၚေသာ ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ အျဖစ္သို႔ အသစ္ ျပန္လည္ ပံုသြင္းရျပန္ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကို ခင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သား ရဲေဘာ္မ်ား ကို ခင္မိ၏။ ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ခင္မင္ သည္ႏွင့္ သူ၏ သား ရဲေဘာ္မ်ား ကလည္း သူ႕ကို ခင္မင္ လိမ့္မည္ဟု ယံုမွတ္ မိ၏။ သို႔ေသာ္ သား ဟူ၍ပင္ ဆိုရျငားလည္း သားဆိုး သားမိုက္ ဟူ၍ ရွိတတ္ ေသးသည္ကို မေတြးမိ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါက စိတ္ကူးယဥ္ သမား မဟုတ္ခဲ့ ပါေလသေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘီအိုင္ေအ ကို ဘီဒီေအ ဟု ေျပာင္းလိုက္ ေသာအခါ အရိပ္အျခည္ကို နားမလည္ ရွာေသာ သားဆိုး သားမိုက္ လက္တစ္ဆုပ္ ေလာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အား ဓားႀကိမ္း ႀကိမ္းသည္ ကို နားႏွင့္ ဆတ္ဆတ္ ၾကားခဲ့ရ၏။ ဘုရား ဘုရား ငါ နားၾကား လြဲေလသလား။
မလြဲပါ။ “ငပန္႔ကို မေဆာ္ရရင္ ငမိုးကို ေဆာ္ ရလိမ့္မယ္ေဟ့” ထိုစကားကို ေျပာေသာ ထိုသူငယ္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေတြ႕ ရသည္မွာ ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိၿပီ။ သူ၏ သတင္း အစအန လည္း မၾကားရ ေတာ့ပါ။ စိတ္လိုက္ မာန္ပါ ေျပာဆို၍ စိတ္လိုက္ မာန္ပါ တပ္ထဲမွ ထြက္သြား ပါသည္။ တကယ္တမ္း မွာမူ သူ ဘာမွ် လုပ္ကိုင္ ႀကံစည္သည္ ဟု မေတြ႕ရပါ။ တပ္ထဲက ထြက္သည့္ေန႔ မွစ၍ မိဘ လက္ငုတ္ ကုန္သည္ လုပ္လ်က္ ရွိသည္ ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထုိစဥ္က ထြက္လာေသာ ထိုစကားကို ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ပစ္၍ မရပါ။ ထိုသူငယ္ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းမခြဲ ၾကမီ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕အား ႏႈတ္ဆက္ စကား ေျပာလိုက္ ပါေသးသည္။ “ရဲေဘာ္ မင္းက ဂ်ပန္ကို ေဆာ္ဖို႔ တစ္ခုတည္း သာ စိတ္ထဲမွာ မႊန္ေနတယ္။ ေရွ႕ေနာက္ ၀ဲယာ မၾကည့္ တတ္ေသးဘူး။ ဘီဒီေအ ဖြဲ႕တာ အေၾကာင္း တစ္ခု ရွိမယ္ကြ။ ဒီေတာ့ မင္း ဒီစကားမ်ဳိးကို မသိ မလိမၼာတဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ေရွ႕မွာ မေျပာနဲ႔”သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ဘာမွ် ျပန္ မေျပာဘဲ မိႈင္ေတြ၍ ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ၾသ၀ါဒကို သေဘာေပါက္ ေလသေလာ၊ မေပါက္ေလ သေလာ ကၽြန္ေတာ္ မေ၀ခြဲ ႏိုင္ပါ။ ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရး ၌မူ သူႏွင့္ သူ၏ ညီအစ္ကိုေတာ္ မ်ား အားလံုး ပါ၀င္ကာ ဘီဒီေအ တည္ ေထာင္သည့္ ေန႔မွ စ၍ စီလား ရိုက္မႈေၾကာင့္ အေပါင္း အေဖာ္ တစ္ဦးကို ဂ်ပန္ တို႔က လက္ဖ်ံ႐ိုး အဆစ္ လြဲသည့္ တိုင္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ စစ္သည္ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ သတိရ လ်က္ပင္ ရွိပါသည္။
ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ရဖို႔ ကိန္း ကလည္း ႀကံဳေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ပုလိပ္ အရာရွိ တစ္စု ကလည္း ဂ်ပန္ စစ္ဘက္ ဆိုင္ရာ တို႔ကို ေခၚ၍ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး ႏွင့္ အာရွ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ သခင္ တို႔အား အိမ္ေပါက္ေစ့ လိုက္ျပကာ လက္ညႇိဳး ထိုး၍ ေနေသာ ကိစၥလည္း ေပၚလာၿပီ။ မိမိ၏ ၿမိဳ႕ေရး ရြာေရး အတြက္ စိတ္တထင့္ထင့္ ျဖစ္ေနသည့္ အထဲမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေခၚယူေသာ သံႀကိဳးစာ အမိန္႔စာ အတန္တန္ တို႔ေၾကာင့္ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး ေခါင္းေဆာင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဦးေလး ႏွင့္ အာရွလူငယ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ညီ (ႏွစ္ဦး စလံုး ဂ်ပန္ အသတ္ခံ ရသူမ်ား) အား သတိ ၀ီရိယ ႏွင့္ ေနထုိင္ရန္ မွာၾကားၿပီး ရန္ကုန္သို႔ ထြက္လာ ခဲ့ပါသည္။
ထုိအခ်ိန္ကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေျမာင္းျမသူ ေဒၚခင္ၾကည္ ႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးစ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေယာက္ဖ ေမာင္သိန္းလွ လည္း ေျခာက္စ ေထာင္ေနေသာ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္သည္။ ေမာင္သိန္းလွႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္၍ သူ႕ဓာတ္ေၾကာ ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ သင့္သေလာက္ နားလည္ ပါသည္။ သူ ေပ်ာ္တတ္သည္၊ ရႊင္တတ္သည္။ ေနာက္တတ္သည္။ ေျပာင္တတ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူ အဘယ္မ်ွပင္ ေျခာက္စေထာင္ ေထာင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေတြ ကေတာ့ ရယ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကား ေမာင္သိန္းလွကို ၾကည့္၍ ရယ္မိရင္း က ေနာင္ေရးကို တေမွ်ာ္ တေခၚႀကီး ေတြးၾကည့္ မိပါသည္။ ေနာင္ေရး ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေရးခ်ည္း မဟုတ္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ ပူးကပ္ေနေသာ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိမ္ေထာင္က် သည္ႏွင့္ တစ္မ်ဳိးသားလံုး အေရးဟာ ၍ သြားေလမလား။ ေမာင္သိန္းလွ ေျခာက္စ ေထာင္ သလို ေဒၚခင္ၾကည္ ေျခာက္စ ေထာင္ ေလမလား။ စိတ္ဆိုး လိုသူတို႔ ဆိုးၾကပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ မွာမူ သည္လိုသာ ေတြးမိသည္။ ဘြင္းဘြင္း ေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္တြင္း ၀ယ္ သည္လို သံသယ မ်ဳိး ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေ၀းသို႔ ငံ့လင့္ေသာ မ်က္စိကိုၾကည့္။ ေဒၚခင္ၾကည္၏ သိမ္ေမြ႕ေသာ မ်က္စိကို ၾကည့္၊ သည္ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၾကည့္ လိုက္ျပန္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏ မဖြယ္ရာ ေသာ သံသယ တို႔သည္ အရည္ေပ်ာ္၍ က်သြား ျပန္ေလသည္။ အမွန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရင္တြင္း၌ စိတ္ဆာ၍ ေနသည္။ သူ၏သား ရဲေဘာ္မ်ား အတြက္ စိတ္ဆာ ေနသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္၊ ဂ်ပန္ ညႇဥ္းပမ္းမႈ ေၾကာင့္ စိတ္ဆာ ေနသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္၊ သည္ႏွစ္ခ်က္ အေပၚတြင္ စိတ္အာ႐ံု စူးစိုက္ ေနခ်ိန္၌ အတြင္းမီး အျပင္မထုတ္၊ အျပင္မီး အတြင္း မသြင္းသူ ပါရမီ ျဖည့္ေဖာ္ ျဖည့္ဖက္ ေဒၚခင္ၾကည္ ဟူ၍မွ် မရွိလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေနာက္ထပ္ ဓားလြတ္ကို ဆြဲရဖို႔ ရွိေနသည္။ သည္တစ္ခါ ဓားလြတ္ ဆြဲလွ်င္ ဗိုလ္မိုးႀကိဳး ေရွ႕၌ ဆြဲရေတာ့မည့္ မဟုတ္ ဂ်င္နရယ္က ၀ါဘီ၏ ေရွ႕တြင္ ဆြဲရခ်ိမ့္မည္။ ထိုအခါ မီးပြင့္ လိမ့္မည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္၍ မွ်ပင္ မေတြး၀ံ့ေတာ့ပါ။
ဆက္ရန္ -