အလုပ္ကိုလာရာ ျပည္လမ္းေဘးမွာ ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးဌာနဆိုတဲ့ ဆို္င္းဘုတ္ေလးကို အျမဲေတြ႔ခဲ့ရတယ္

စည္းရုိးခတ္ထားတဲ့ အထဲမွာေတာ့

ပိန္လွီလွီျမင္းေတြ ေကာင္ေရ 30 ၊ 40 ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္

တခ်ိဳ႕က ႏွင္းေတြက်ျပီး ေအးစက္ေနတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးထဲက အမိုးေလးပဲမုိးထားျပီး

အကာအရံမရွိတဲ့ အေဆာင္ေတြထဲမွာ . . .

ဒီျမင္းေတြကို

ဘာမွမခုိင္းပါဘူး အစာ၀၀လင္လင္ေကၽြးထားပါတယ္

ဒါနဲ႔မ်ား subootalk ရယ္ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေရးျပီး ဘေလာ့စ္တင္ေနရလားလုိ႔ မေျပာပါနဲ႔

ေက်းလက္အေခၚ ပုိးထိတာတဲ့

ျမိဳ႕ေပၚေတြမွာေတာ့ ေျမြေပါက္တယ္ ေျမြကုိက္တယ္ေပါ့

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ မုိးဦးက်ခ်ိန္ေတြဆုိရင္

အမ်ားဆံုး ပိုးထိခံရသူ ေတာင္သူဦးေရေတြ ျမင့္တက္လာတတ္ပါတယ္

ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလံုအေလာက္မရွိလုိ႔

အသက္ဆံုးရံႈးၾကရတဲ့ ေတာင္သူေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ၾကီးပဲ

ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ ............

လူ႔အသက္ကိုကယ္ႏုိင္တဲ့ ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးဆုိတာ ဘယ္လုိထုတ္တာလဲ

စာေစာင္တစ္ခုမွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္

ေျမြရဲ႕အဆိပ္ကို ျမင္းရဲ႕ကိုယ္ထဲထိုးထည့္

ျပီးရင္

ျမင္းရဲ႕ေသြးကိုထုတ္ အဲ့ဒီေသြးကို စမ္းသပ္ၾကည့္

မေအာင္ျမင္ေသးရင္ ေျမြရဲ႕အဆိပ္ကို ျမင္းကိုယ္ထဲ ထပ္ထိုးထည့္

ျပီးရင္

ျမင္းရဲ႕ေသြးကိုထုတ္ အဲ့ဒီေသြးကို စမ္းသပ္ၾကည့္

ထုတ္လုိက္တဲ့ ေသြးပမာဏကလည္း မနည္းလွဘူးတဲ့

အဲ့ဒီလုိ အထပ္ထပ္ အေခါက္ေခါက္ ေသြးေတြ ထုတ္လုိက္သြင္းလုိက္လုပ္ျပီးေတာ့မွ

ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးဆိုတာကို ရလာတာပါ

ဒီေတာ့ ျမင္းေတြက ဘာမွမလုပ္ ဘာမွမပင္ပန္းေပမယ့္

တျဖည္းျဖည္းပိန္လွီျပီး အရုိးေပၚအေရတင္ေတြျဖစ္လာၾကတယ္

ထင္ပါတယ္ သူတုိ႔ေတြ သက္တမ္းေစ့ေနႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး

ဒီေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္တာက

လူေတြ တိရစၦာန္ေတြမေျပာနဲ႔

လမ္းေဘးမွာေပါက္တဲ့ ျမက္ပင္ေလးတစ္ပင္ကေတာင္

အသက္ဆုိတာ ရွိပါတယ္

သူလည္း သက္ရွိပဲ သူ႔အသက္သူ ႏွေျမာမွာေပါ့

ေသမွာေၾကာက္မွာေပါ့ေနာ္

ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔တေတြဟာ တျခားလူေတြအသက္ဆက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္

စေတးေပးေနၾကရတယ္

သူတုိ႔ေတြကို အစေတးခံ volunteer ေတြအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳေပးရင္း

ဒီပုိ႔စ္ေလးကို တင္ေပးလုိက္ပါတယ္

..................အစေတးခံသူရဲေကာင္းမ်ား ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ...................

ေရေဆးပန္းခ်ီ ခပ္ခၽြဲခၽြဲ ေလ့က်င့္ေရးဆြဲ ႀကိဳင္ႀကီး..

size 15"x11" w/c on paper

၁။ စက္ူပန္း ေရေဆးပန္းခ်ီ

၂ ။ သစ္ခြပန္း ေရေဆးပန္းခ်ီ

၃။ ပန္းေနၾကာ ေရေဆးပန္းခ်ီ

ေက်းဇူးတင္ပါသည္

ႀကိဳင္ႀကီး.........

အ၇င္တုန္းကေပါ့ ေတာ္၀င္နန္းကဖြား မိဘုရားၾကီးဆံုးပါးစဥ္က တစ္ဦးတည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ရင္ေသြးမို႕ ဖူးဖူးမႈတ္အလိုလိုက္. . .ဘ၀ကံၾကီးလြန္းလို႕အခ်စ္ပိုခဲ့တဲ့ သမီးေတာ္တစ္ပါး. . .ေနာက္တက္ေၿမာက္သားေဒ၀ီရဲ႕ ေတာင္ညာအရာအက်မွာ ရလာတဲ့ရင္ေသြးေတြနဲ႕ၿခားနားစြာ. . .ထူးၿခားတိုးတိတ္ နန္းရိပ္ေခါင္ရဲ႕ မင္းသမီးဟာ အမိမဲ့သားေရနည္းငါးမို႕ မ်က္နွာငယ္ကာ . . .မိေထြးေတာ္ေဂါတမီမွ မဟုတ္ပဲေနာ္. . . ဒီလိုနဲ႕ နန္းေတာ္ထိပ္ဖ်ား မင္းသမီးေခ်ာလည္း ေတာၾကံဳအံုၾကားက တစ္ခါေတြ႕ဖူး အရူးမူးပဲဆိုၿပီးေကာက္ေကာက္ပါခဲ့ေတာ့့. . .မိေထြးေတာ္ရဲ႕စနက္နဲ႕ ေတြ႕ရာသခ်ိဳင္းဓါးမဆိုင္းသတ္ေစ. . . တူသလားတန္သလား. . .အဲလိုကၽြန္မ်ိဳး. . .စနစ္ဆိုးနဲ႕. . . ရင္ကြဲခံၿပီးေသပြဲ၀င္ခဲ့ရတဲ့မင္းသမီး. . .စိတ္အနာၾကီးနာလို႕. . .ဘ၀ကူးခဲ့ပမယ့္ ခ်စ္လင္အတြက္ ခႏၱာကိုလွဴခဲ့ရရံုတင္မဟုတ္. . .ရန္သူငွက္မင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ယူမယ့္ နွလံုးသားအဆီၾကည္ၿဖဴစြာ ခ်ေကၽြးခဲ့သူ။

ရက္ေတြလစား ၿပန္ေတာ့. . .ဘ၀ေတြကူးလို႕. . . နန္းေတာ္ထိပ္က ေတာ္၀င္နန္းရဲ႕ လက္က်န္မင္းသမီးေခ်ာထဲ မင္းမေဟာ္ေတာ္ေကာက္ေတာ့ ၀မ္းေၿမာက္စြာနဲ႕ဆက္သခဲ့တဲ့ အနီေရာင္ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္. . . ဘ၀ေတြကူးလို႕ နားကပ္တစ္ဖက္အၿမဲေပ်ာက္တဲ့ေကာင္မေလးဟာ တရုတ္ကားကိုၾကည့္ရင္းငိုခဲ့ၿပန္တယ္. . .စိတ္ရဲ႕စားထိုးစရာမရိွလို႕. . .နာက်င္ေနတဲ့တဒဂၤစိတ္နဲ႕ နာက်ည္းခဲ့ေပမယ့္ . . . ခြင့္လြတ္သည္းခံႏိုင္သူပါ. . .ငါ့ကိုစြန္႔ပစ္တဲ့ဇနီးဆိုတဲ့နာက်ည္းစိတ္. . .ၾကားစကားေသြးထိုးစိတ္နဲ႕ ေလာကီလမ္းရဲ႕အဆံုးထိေလွ်ာက္ခဲ့သူအတြက္ ေနာက္ၿပန္လွည္ံဇနီးမပါလာတာဟာ ေသဆံုးခဲ့ၿပီလို႕မသိ. . .ညီမကို အၿပစ္ေပးၿပီးမွ ေဘာဂ၀တီကို ရာဇသံဆင့္ခဲ့တာက သမီးကိုအခ်ိန္မွီဆက္ရမယ္ဆိုေတာ့. . .ေၾကြခဲ့ၿပီးတဲ့ပန္းဟာ ေၿမခခဲ့ၿပီးၿပီေလ. . .ဒီလိုနဲ႕ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေတြ႕ရာေနရာကဆြဲေခၚေစလို႕ . . .သံေတာ္ဆင့္လိုက္တဲ့ နဂါးမ်ိဳးေတြလည္း မင္သမီးအခန္းေရာက္မ်က္စိစံုေမွာက္လို႕. . . မင္းအနားကေကာင္ ဘာမွန္းေတာင္မသိပဲ . . .အရင္လိုဆင္းရဲသား ကၽြန္မ်ိဳးထင္လို႕. . .နာက်င္ေစခဲ့ၿပီ. . .တကယ္ေတာ့ နန္းလြဲပြဲကလည္း က်ေရာက္ခဲ့ၿပီ. . .ေနာက္တက္မယ့္မင္းတရား ဘယ္ေလာက္မ်ား ရာဇသံၿပင္းမလဲ. . .ဒါေပမယ့္ . . . ခ်စ္သူနဲ႕ မ်ိဳးႏြယ္ၾကား. . .ဇေကာထဲက ဇီးၿဖဴသီးဘ၀ . . .တက္ေနတဲ့အဆိပ္နဲ႕ အိမ္ၿပန္ဖို႕ရာဇသံက်ခ်ိန္. . .တကယ္ေတာ့ အိမ္ၿပန္လမ္းဆိုတာ မရိွပါဘူး. . . ဒီအခ်ိန္ဟာ တစ္ဦးဦးအတြက္ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္ခါနီးခ်ိန္ေပါ့။တကယ္ေတာ့ မိေထြးေတာ္ရဲ႕သမီးေခ်ာ အနီေလးကိုေကာက္ယူခဲ့တဲ့သူကိုက သူတို႕ေၿပာခဲ့တဲ့ ဆင္းရဲသား ကၽြန္ေလးေလ. . .သူတို႕လည္းနီးလြန္းလိုု႕ေ၀းခဲ့ၾကတယ္။

ဘ၀တစ္ခုမွာၾကံဳရတဲ့သူေတြဟာ ခရီးတစ္ခုမွာ ခဏနားတဲ့ ဇရပ္တစ္ခုမွာ ေတြ႕ၾကံဳရတဲ့သူေတြလိုပဲ. . .တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက လမ္းၿခင္းတူလို႕ အတူဆက္သြားတယ္ (ၿပဳတဲ့ကုသိုလ္ကံ၊အကုသိုလ္ကံ၊ေရစက္သမုဒယတူညီမွ်ၿခင္း. . .သံသရာခရီးရွည္ၾကီးကိုအတူေလွ်ာက္ရန္ဆႏၵၿပဳၾကၿခင္း). . .တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အဲဒီေနရာကပဲ လမ္းခြဲသြားက်တယ္ (ရည္ရြယ္ခ်က္ၿခင္း ၊ဦးတည္ခ်က္ၿခင္းရပ္တည္ဘက္ၿခင္းမတူညီမႈ. . .သံသရာအတြက္လမ္းခြဲမႈ). . .တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ လမ္းဆံုးသြားၾကတယ္ (နိဗÁာန္ကို မ်က္ေမွာက္ၿပဳဆိုက္ေရာက္ၿခင္း). . .သံသရာဆိုတဲ့ခရီးအရွည္ၾကီးကို ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ေယာက္မွာ အိမ္ဆိုတာမွမရိွပဲေလ. . . ခႏၱာ(၅)ပါးရုပ္နာမ္တရားရိွတဲ့သတၱ၀ါတိုင္းဟာ ေသေၾကပ်က္စီးၾကရမွာခ်ည္းပဲ ေ၀. . .မင္းရယ္ငါရယ္ သူရယ္မွမဟုတ္ဘူး. . .သူမ်ားသတ္ရင္လည္းေသရမွာပဲ. . .မသတ္ရင္လည္းေသရမွာပဲ. . .ေမြးဖြားၿခင္းရဲ႕ပန္းတိုင္ဟာ ေသဆံုးၿခင္းပဲ. . .ေလာကရဲ႕အထြတ္အထိပ္ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ အို၊နာ၊ေသေဘးကို မလြန္ဆန္ခဲ့ဖူး. . .အဂၤုလိမာလမေထရ္ေတာင္ကပ္ကမၻာပါတ္လံုးတည္ရိွေနႏိုင္ေပမယ့္ ဘုရားရွင္ကေတာ့ အနိစၥ၊အနတၱ၊ဆိုတာကို လက္ခံၿပသခဲ့တယ္. . .ေရနစ္ဖို႕ေသမယ့္ကံၾကမၼာပါလာတဲ့သူဟာ ေရတိုင္ကီထဲေခါင္းစိုက္ၿပီး ေသခဲ့ရသလိုေပါ့. . .ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ ကားစင္တင္ခံခဲ့တာ ရဲ၀ံ့တယ္ဆိုရင္ ဗ်တ္၀ိကိုဘယ္မွီပါ့မလဲ. . .အူေတာင္အေခြလိုက္ထုတ္ၿပီး ၿမိဳ႕ပါတ္ေပးခဲ့သူေလ. . .ကားစင္တက္ၿပ၀ံ့ေသာသတၱိဆိုတာ ေလးစားေလာက္စ၇ာမဟုတ္ပါဘူး. . . ဒီခ်ိန္ဟာ မို ရဲ႕ အၿပစ္ဒဏ္ခံေနရခ်ိန္ေလ ေ၀. . .ဘယ္သူကမွေတာ့ သိႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး. . .ဒါေပမယ့္ ယူသိခ်င္မလားလို႕. . .ေလာကတရားဟာ ဘယ္ဘုရားသခင္ကိုမွအလိုမလိုက္ပါဘူး. . .၀ိပါတ္ဆိုတာပါလာရင္ခံရစၿမဲပါပဲ. . . ႏို၀ါေရာ ကားစင္တက္ၿပရဲပါ့မလား. . .စိန္ေခၚသံဆိုတာ တုန္႕ၿပန္မႈ မွန္ကန္ဖို႕လိုအပ္တယ္ေ၀. . .ကားစင္တက္ရတိုင္းသူရဲေကာင္းဆိုရင္ ဗ်တ္၀ိက သူရဲေကာင္းေပါ့. . .ဦးၾကာညႊန္႕က ကယ္တင္ရွင္ေပါ့. . .တကယ္ေတာ့ ေယရႈကိုအေလးအၿမတ္ၿပဳခဲ့တာ သူ႕ရဲ႕သီလနဲ႕ ခႏၱီတရားေၾကာင့္ပါ. . .ကားစင္တက္ၿပခဲ့လို႕မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေလာကမွာ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းပါတိုင္း အၿမင္မွန္မဟုတ္ဘူး ေ၀. . . တကယ္လို႕ သံသရာရဲ႕ေလွကားကို အၿမင့္ဆံုးအထစ္ထိ တက္မယ္လို႕ရည္ရြယ္သူဟာ အထစ္တိုင္းကိုနင္းၿဖတ္ႏုိင္မွေ၀. . .ႏို၀ါဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးမွ ခံယူခ်က္တစ္ခုရိွခဲ့ဖူးတယ္. . .ဒီေလွကားကို အခုမေက်ာ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ၿပန္ၿဖတ္ရမွာပဲဆိုတာေလ. . .တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အဲဒီအသိကို ငရဲမီးခံရမွ ရရိွတက္ၾကတယ္. . . မီးေနသည္ဘ၀နဲ႕ေသခဲ့ရတဲ့ ဒိုင္းခင္ခင္ဟာ မကၽြတ္မလြတ္ပဲေနခဲ့ရတဲ့သရဲဘ၀မွာ. . .ငါေနာက္ေနာင္သူမ်ားေယာက်ၤား(ရည္းစား)ေတာင္မယူဘူးလို႕ အမွတ္ၾကီးၾကီးနဲ႕ ငရဲမီးၾကီးၾကီးရင္းႏွီးၿပီးမွ အဲဒီအသိကိုရရိွခဲ့တာ. . . တကယ္လို႕ ေလာကရဲ႕အၿမင့္ဆံုးေလွကားထိတက္မယ္ဆိုရင္ ေလွကားထစ္အကုန္လံုးကိုနင္းၿဖတ္ရတာပဲ ေ၀. . .သီလဆိုတာ ထူးၿခားသူေတြအားလံုးအတြက္ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီးေပးဆပ္ခဲ့ရတာၾကီးပါပဲ. . .ေယရႈဟာ မုသားတစ္လံုးေၿပာလိုက္ရံုေလးနဲ႕ကားစင္တက္ရမယ့္ေဘးက လံုး၀ကင္းေ၀းမွာမွန္ေပမယ့္. . . အမွန္ကိုပဲေၿပာခဲ့တယ္. . .ငါ့ရဲ႕ပမာဏၿပဳေလာက္စရာကိေလသာ မရိွဘူးဆိုတဲ့စကားဟာ ကိန္းဂဏန္းသခ်ၤာေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္အတြက္နာက်ည္းေလာက္စရာၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္လိမ့္မယ္. . .ဥပုပ္ေစာင့္ၿပီး တီဗီၾကည့္ေနတဲ့. . .ေခတ္ကာလ ဥပုပ္သည္ေတြ. . .ထဲမွာ အိမ္ကအေမေတာင္ပါပါတယ္. . .အစီအရင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ပုေ၇ာဟိတ္ဘြဲ႕ခံ ေကာ႑ညေတာင္ ဟိုတစ္ေန႕က ယမမင္းခံုရံုးမွာ ငါ့ဆီလာအစစ္ခံခဲ့ရေသးတယ္ ေ၀. . .နတ္က်ားကေတာ့ ယူ႕ကိုထူးထူးၿခားၿခားမုန္းပါ၇ဲ႕ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ရင္ဘတ္ထဲကေစတနာစကားပါ. . . ေလာကပါလတရားဟာ ဘုရားရွင္ကိုေတာင္ အလိုမလိုက္တာေ၀ . . .ဘယ္ေလာက္ပဲ၀ိနည္းလြတ္ရုန္းရုန္း. . .ဘယ္ေလာက္ပဲ အစီအရင္ေတြေကာင္းေနေကာင္းေန. . .မိုးေကာင္းကင္ကခ်မွတ္တဲ့ ေလာကပါလထံုးမွာေတာ့ အရည္းၾကီးဟာ ငမိုက္သားပဲ ေ၀. . .တကယ္ေတာ့ ငါဒီအၿပစ္ေတြကိုအစားခံယူေပးခဲ့ၿပီးၿပီေနာ္. . .အနည္းဆံုးေတာ့ ငါ့ရဲ႕အမ်က္နဲ႕ေၾကြက်မယ့္သူေတြထဲမွာ ေခ်ာင္းလိုသူ႕ကိုမပါေစခ်င္ခဲ့ဘူး. . .တကယ္ေတာ့တရားေတာ္ဟာ ရိုးသားလြန္းပါတယ္. . .ရိုးသားလြန္းအားၾကီးလို႕ လူေတြမ်က္စိရွမ္းကုန္ၾကတာ. . .တစ္ခုထဲပဲ. . .စာအတုေတြဖတ္ၿပီး မ်က္စိေမွာက္တဲ့သူေတြထဲမွာ ရွင့္ကိုေနာက္တစ္ခါမပါေစခ်င္ဘူး. . .ရိုးသားလြန္းတဲ့တရားေတာ္ရဲ႕လမ္းကို လူေတြဟာ ရိုးရိုးသားသာမေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကတာပါ. . .ဒါေၾကာင့္ သံသရာရဲ႕ ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ဆုတံဆိပ္ဟာ လိုက္ေလေၿပးေလ ေ၀းေလၿဖစ္ေနခဲ့တာပါ. . .ရိုးရိုးသားသားတရားေတာ္ကိုပဲ. . .ရိုးရိုးသားသားက်င့္ၿပီး. . . ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္မွန္မွန္ေလးေနလိုက္ရင္ လမ္းဆံုးၿပီး ရြာေတြ႕ေတာ့မွာပါ. . .။အတုဟာ အတုပါပဲ. . .ဒါေပမယ့္အတုလုပ္ခံရတာဟာ အစစ္ဟာ အတုလိုက္မွီေနေသးလို႕ေပါ့. . .ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ခ်စ္ၿခင္း၊မုန္းၿခင္း၊ ပါတီစြဲၿခင္းလံုး၀ကင္းရွင္းပါတယ္။

For Man may come and man may go. . .

ေမြးဖြားၿပီးရင္ ေသဆံုးၾကရတာပဲေလ. . .ေသၿခင္းတရားကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ဆံုးရံႈးၿခင္းဆိုတာ ဘယ္မွာရိွေတာ့မလဲ. . .မိဘ၊ေဆြမ်ိဳး၊သူငယ္ခ်င္း ဒါေတြဟာ ဇရပ္တစ္ခုမွာ တစ္ခဏသာဆံုေတြ႕ရတာပါ. . .ပစၥည္းဥစၥာ ဘယ္ဟာယူသြားႏိုင္မွာမို႕လို႕လဲ. . .ကံကံ၏အက်ိဳးတရားကလြဲရင္ ဘယ္သူမွဘာမွမပိုင္ဘူးေလ. . .ယူၾကားဖူးမွာပါ ေကာင္မေလးဟာ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြအေပၚ အရမ္းစိမ္းတယ္လို႕. . .တကယ္ေတာ့ ပါတ္သတ္ေတာ္စပ္မႈကလြဲရင္ ဘာရိွလို႕လဲ. . .ဘာကိုမ်ားစြဲလမ္းစရာ ရိွေနလို႕လဲ. . .ၿပီးရင္ ကိုယ္တို႕ေတြ ဒီဇရပ္ကေနထြက္ခြာရေတာ့မယ္. . .ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ထိ လမ္းတစ္ေထာက္မွာဇရပ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာတည္းခိုၾကရမယ္. . .မိဘေဆြမ်ိဳး၊သူငယ္ခ်င္း ဒါေတြနဲ႕အၾကပ္ကိုင္မႈဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္တုန္လႈပ္စရာမရိွပါဘူး. . .တကယ္ေတာ့လမ္းခ်င္းတူရင္လူခ်င္းေတြ႕ၾကတာပါပဲ. . .မတူေတာ့တဲ့အခါ(အတူတူဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ခြဲခြာသြားၾကရတာပါပဲ). . .မွတ္ထားေ၀ သတၱ၀ါတိုင္း ရုပ္တရားနာမ္တရားရရိွထားတဲ့သူတိုင္း တစ္ေန႕မလြဲမေသေသၾကရမွာပါပဲ။ကိုယ္ဟာသတၱ၀ါေတြရဲ႕ ေသၿခင္းရွင္ၿခင္းကိုစီရင္ခြင့္ရိွသူဆိုၿပီး အသက္(၃၀၀၀)ေရွ႕မာန္တက္ၿပစရာမလိုဘူး ေ၀. . .ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူကိုယ္တိုင္ တစ္ေန႕ေသရမွာမို႕ပဲ. . .တကယ္ေတာ့ ေ၀ ရဲ႕ဖခင္ဟာ ေ၀ကို ေနာက္ထပ္သင္ယူစရာမရိွေအာင္ သင္ေပးခဲ့ၿပီးသားပါ. . .နီးလြန္းလို႕ ေ၀းသြားတာမ်ိဳးၿဖစ္လိမ့္မယ္. . .ေသၿခင္းတရားကို ၿမတ္စြာဘုရားဆံုးမသလို အသက္တစ္ရိႈက္မွ် ႏွလံုးသြင္းႏိုင္တဲ့အခါ ဘယ္လို ကိေလသာတရားမ်ိဳးကမွ ရွင့္ကိုတုန္လႈပ္ေစမွာမဟုတ္ဘူး ေ၀။ ပန္းမေလးဟာ ေသၿခင္းတရားတစ္ခုထဲကိုပဲ ႏွလံုးသြင္းေနခဲ့တာ. . .ဒါေၾကာင့္ဘယ္ကိန္းဂဏန္းကမွ မေၿပာင္းလြဲေစႏုိင္ခဲ့သူၿဖစ္လာတာေပါ့။ ခ်ီးမြမ္းခံရၿခင္း ၊ကဲ့ရဲ႕ခံရၿခင္းေပၚမွာတုန္လႈပ္မႈမရိွဘူးဆိုရင္ ရွင္ဟာ ေလာကရဲ႕အၿမင့္ဆံုးထိ တက္လွမ္းႏိုင္လိမ့္မယ္ေ၀. . .အဲဒါ ေၿခေထာက္(၂)ေခ်ာင္းေၿမေပၚရပ္ႏိုင္တာနဲ႕မဆိုင္ဘူးေနာ္။

အင္း…ေဟာဒီ လက္ပံပြင့္ေတြ တဖြဲဖြဲေၾကြေနတာျမင္ရၿပီဆုိရင္ မၾကာခင္ ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့မယ္ဆုိတာ ခန္႔မွန္းရတယ္…။ ေဆာင္းကအကုန္ ေႏြကအကူးဆုိေတာ့ ေလရူးေတြက တျဖဴးျဖဴးနဲ႔။ ငယ္ငယ္က က်ဳပ္အေဖေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလး သြားသတိရမိတယ္။ ဘာတဲ့--- “စိတ္မခုိင္ရင္ ရူးေလာက္တဲ့ရာသီ”တဲ့။ ဟုတ္ပါ့..။ က်ဳပ္ေတာင္ ဟုိလြမ္းသလုိလုိ ဒီလြမ္းသလိုလုိမုိ႔ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္မိေနတာကလား…။

အဟင္း…ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ကုိ ေမွ်ာ္မိေနတာဆုိလုိ႔ က်ဳပ္ကုိ ေက်ာင္းသူေလး မမွတ္နဲ႔အုံး။ က်ဳပ္လား--- အသက္က(၄၉)ေက်ာ္ (၅၀)စြန္းစြန္း။ အဲ--- အတိအက်ေျပာရရင္ (၅၄)ႏွစ္။ ဆံပင္ေတြက ျဖဴစျပဳလာၿပီ။ ခါးေတာ့ သိပ္မကုိင္းေသးပါဘူး။ ပါးေရ နားေရေတြ တြန္႔ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဘြားႀကီးပါေတာ္။ ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ‘ဘယ့္ႏွယ္---ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္နဲ႔ အဘြားအုိ ဘာဆုိင္တာမွတ္လုိ႔’ဆုိၿပီး ေတြးခ်င္ ေတြးေနမွာေပါ့…။ ဆုိင္ပါေသာ္ေကာ။ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ က်ဳပ္သား ေမာင္ပဥၨင္း ရြာကို ျပန္ၾကြလာမွာေတာ္ရဲ့..။ ကဲ---က်ဳပ္နဲ႔ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ မဆုိင္လား…။

ေႀသာ္ ေမာင္ပဥၨင္းလား၊ ရန္ကုန္မွာေလ စာသင္ၾကြေနတာေပါ့။ သာသနာ့ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ အဲ…ဟုတ္ပါဘူး၊ ႏုိင္ငံေတာ္ေက်ာင္းတုိက္…ဒါလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူးေတာ္… ေနပါဦး.. ဘာတဲ့… ေႀသာ္.. ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသုိလ္…တဲ့။ ဟုတ္တယ္…အဲဒါ။ အံမယ္ေလး.. သူတုိ႔ေက်ာင္းနာမည္ကလည္း အေခၚရ အမွတ္ရ ခက္လုိက္တာေတာ္။ က်ဳပ္တုိ႔ရြာက ေက်ာင္းေတြဆိုရင္ ‘ေတာင္ေက်ာင္း’၊  ‘ေျမာက္ေက်ာင္း’ဆုိၿပီးေရာ..။ စပ္မိလုိ႔ ၾကြားရ… အဲ ေျပာရဦးမယ္ သားေတာ္ေမာင္အေၾကာင္းကုိ။

သားေတာ္ေမာင္က ၇-ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက သကၤန္း၀တ္ၿပီး လူထြက္ခ်င္တယ္ တစ္ခြန္းမဟဘူး။ သံေယာဇဥ္ကလည္း ဘာျပတ္သလဲ မေမးနဲ႔။ ‘အေမ့ကုိ သတိရတယ္ လြမ္းတယ္’ဆုိတာမ်ဳိး ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မေျပာဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ေနႏုိင္မွာတုန္း။ သားသမီးဆုိေတာ့ လြမ္းရတာေပါ့။ သူသကၤန္း၀တ္သြားခါစကဆုိရင္ တစ္ပတ္,ဆယ္ရက္ေလာက္ မေနတတ္ဘူး။ ထမင္း၀ုိင္းမွာ လူမစုံေတာ့ ‘ဟဲ့.. သြားေဆာ့ေနတယ္ထင္တယ္၊ လုိက္ေခၚဦး’ဘာညာနဲ႔ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားကုိျဖစ္လုိ႔။

က်ဳပ္တုိ႔ကသာ အဲသေလာက္ျဖစ္ေနတာ၊ သားေတာ္ေမာင္ကုိ ‘ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြကုိ သံေယာဇဥ္မရွိဘူးလား’ေမးေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ ‘သံေယာဇဥ္ျပတ္ခ်င္လုိ႔ ဆံပင္ေတြေတာင္ ရိတ္ပစ္ထားတာအေမရ’တဲ့ေလ။ သကၤန္း၀တ္ၿပီး ေလးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရန္ကုန္-ကုိ စာသြားသင္ခ်င္တယ္ျဖစ္ပါေလေရာ။ က်ဳပ္ျဖင့္ေလ…၊ သားေတာ္ေမာင္ ရန္ကုန္သြားေတာ့မယ္လုပ္ေတာ့ ငုိလုိက္ရတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ အၾကာႀကီး ခြဲေနရမွာဆုိေတာ့ လြမ္းတာေပါ့ေတာ္။ ေနာက္ၿပီး အစားအေသာက္ အဆင္မေျပမွာ, အေနအထုိင္ ဆင္းရဲမွာေတြကုိလည္း ေတြးပူရေသးတယ္ မဟုတ္လား…။ သူကေတာ့ ဘယ္သိရွာမွာလဲ…။ စာသင္တုိက္သြားရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ၿပဳံးလုိ႔ ရႊင္လုိ႔..၊ အေဖအေမေတြနဲ႔ အေ၀းႀကီးခြဲေနရမွာကုိေတာင္ ၿပဳံးေနေပ်ာ္ေနတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ကုိ ၾကည့္ၿပီး အျမင္ေတာင္ကပ္မိတယ္…။ ဒီေလာက္ေတာင္ သံေယာဇဥ္ျပတ္ရလားဟယ္… ဆုိၿပီးေတာ့ေလ..။

မွတ္မွတ္ရရ သားေတာ္ေမာင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ကုိၾကြေတာ့ (၁၂)ႏွစ္ျပည့္ခါစရွိေသးတာ။ ေနာက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေနတတ္သြားပါတယ္။ သူေတာင္ သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏုိင္ေသးတာ…၊ က်ဳပ္က ဘာလုိ႔ မျပတ္ႏုိင္ရမွာလဲေနာ…။ အဲဒီကတည္းက က်ဳပ္သားေတာ္ေမာင္လည္း က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာတယ္ကုိ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ ခဏျပန္လာလုိက္…၊ ၿပီးရင္ ျပန္သြားလုိက္နဲ႔၊ .. ၊ ဘာစာေမးပြဲေတြေျဖၿပီး ဘယ္လုိေတြေအာင္တယ္ဆုိတာေတာ့ က်ဳပ္မသိပါဘူး..။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကုိယ့္သားစာေမးပြဲေအာင္တယ္ဆုိေတာ့ အရပ္ထဲမွာ ဂုဏ္ရွိတာေတာ့ အမွန္ပဲ…။ ‘ဟဲ့….နင့္သား စာေမးပြဲေအာင္လုိ႔ဆုိ’ဆုိၿပီး လာေမးရင္ က်ဳပ္ျဖင့္ ဘယ္လုိေက်နပ္ရမွန္းမသိဘူး…။ အဲ---စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဆုိလုိ႔သာ ေက်နပ္ေနမိတယ္..၊ ‘ဘာေအာင္တာလဲ’ေမးရင္ေတာ့ ‘သိေပါင္ေအ’ဆုိၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနလုိက္ရတာရယ္..။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္,သုံးႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ တကၠသုိလ္ထဲ၀င္ဖုိ႔ ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲ ေအာင္တယ္လုိ႔ ေျပာတယ္…။ အဲဒီသတင္း ၾကားတုန္းက က်ဳပ္ေတြးမိတာကုိ ျပန္ေျပာျပအုံးမယ္..၊ သားေတာင္ေမာင္ တကၠသုိလ္၀င္ခြင့္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္လည္း ဆုိေရာ ‘ဘယ့္ႏွယ္… သူတုိ႔ဟာကလည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ တကၠသုိလ္ထဲ ၀င္ခ်င္တာမ်ား ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲေတြ ဘာေတြ ေျဖေနရေသးတယ္လုိ႔..၊ က်ဳပ္တုိ႔ ရြာဦးေက်ာင္းထဲဆုိရင္ ႀကဳိက္တဲ့အခ်ိန္ ႀကဳိက္တဲ့အေပါက္က၀င္၊ ဘာ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲမွ ေျဖစရာမလုိဘူး’ဆုိၿပီး ဘာမဟုတ္တာေလးကုိ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနတယ္ထင္တာ၊

အမေလးေလး---- ဘယ္ကလာ က်ဳပ္ထင္သလုိ ဟုတ္ရမွာတုန္းေတာ္…၊ သားေတာ္ေမာင္ေျပာျပတာက ၀င္ခြင့္စာေမးပြဲဆုိတာ တကၠသုိလ္ကုိ တက္ခြင့္ရဖုိ႔ အရည္အခ်င္းစစ္တာဆုိပဲ…။ ေတာ္ေသးတာေပါ့…။ က်ဳပ္အေတြးကုိ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာျပမိလုိ႔…၊ အဲ---အဲဒီ သူတုိ႔၀င္ခြင့္စာေမးပြဲက အဂၤလိပ္လုိေရာ ေျဖရသတဲ့ေတာ္ေရ…။ အဂၤလိပ္စာအရည္အခ်င္းက အတန္းပညာဆယ္တန္းနဲ႔ ညီမွ်ရမယ္-တဲ့…။ က်ဳပ္ျဖင့္စုိးရိမ္မိေသးတယ္…၊ က်ဳပ္သားေတာ္ေမာင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသင္ပုန္းႀကီးနဲ႔စာတတ္ခဲ့တာ…၊ အတန္းေက်ာင္းဆုိ ေျခေတာင္ ခ်ဖူးတာမဟုတ္ဘူးေလ..။ ဟုတ္မယ္..ဟုတ္မယ္… အဲဒီမတုိင္ခင္ ေလး,ငါး,ေျခာက္လေလာက္က စပီကင္သင္တန္းဆုိလား ဘာဆုိလား တက္ေသးတယ္ၾကားမိတယ္…။ အံမယ္--- သားေတာ္ေမာင္တုိ႔တက္တဲ့ စပီေတြဘာေတြ ကင္တဲ့သင္တန္းက အဂၤလိပ္စာလည္း သင္ေပးသတဲ့..။ ဆရာက သေဘာေကာင္းလုိ႔ ေနမွာေပါ့ေတာ္…။

အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္သားေတာ္ေမာင္တစ္ပါး အဲဒီလုိစာေမးပြဲေတြေအာင္၊ တကၠသိုလ္ေတြ တက္ေနရတယ္ဆုိတာ ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာစရာဆုိတာေလာက္ကလြဲၿပီး ေနာက္ဆုိ သားေတာင္ေမာင္ ဘာေတြျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္မေျပာဘူးရယ္..။ စာခ်ဘုန္းႀကီးျဖစ္မွာလား…၊ တရားေဟာတဲ့ကုိယ္ေတာ္ ျဖစ္မွာလား..။ က်ဳပ္မသိဘူးေတာ္…။

ေႀသာ္.. တရားေဟာတာဆုိလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါအုံးမယ္…။ မႏွစ္က သႀကၤန္ သားေတာ္ေမာင္ ရြာကုိၾကြလာတုန္းကေတာ့ က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတာ ေတာ္ေရ…။ ဘာျဖစ္ရမွာလဲ…၊ တရားေဟာတာေလ၊။ က်ဳပ္ကုိယ္ေတာ္က၊ အံမယ္ေလး… တရားတစ္ပုဒ္ကုိ ေဟာသြားလုိက္တာမ်ား တကယ့္ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ အတုိင္းပဲ။ အသံကလည္းေအာင္လုိက္တာ လြန္ေရာ…။ အဟုတ္၊ အဟုတ္..၊ က်ဳပ္သားမုိ႔ က်ဳပ္ေျမွာက္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးေတာ္…။

က်ဳပ္ျဖင့္ေလ ေမာင္ပဥၨင္း အဲသလုိ တရားေဟာေနႏုိင္တာ ျမင္ရေတာ့ သူ႔ငယ္ဆရာကုိေတာင္ သတိရမိေသး။ ေဘးနားမွာသာရွိရင္ ‘ဘုန္းဘုန္း၊ ဘုန္းဘုန္းတပည့္က တယ္ဟုတ္ေနပါလားဘုရား’ဆုိၿပီး လက္တုိ႔ေလွ်ာက္ထားမိမလားပဲ။ ေမာင္ပဥၨင္းက ေခါင္းေလးကုိ ေျပာင္ေအာင္ရိတ္လုိ႔ သကၤန္းညဳိညဳိေလးရုံတဲ့ၿပီး တရားေဟာပလႅင္ေပၚတက္သြားေတာ့ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ တထင့္ထင့္နဲ႔ ဟုတ္မွဟုတ္ပါ့မလားလုိ႔…၊ အဲ--- အသံလည္းထြက္လာေရာ က်ဳပ္ရင္ညႊန္႔ဆီက ‘ဒိတ္’ဆုိတစ္ခ်က္ ေဆာင့္တက္သြားတယ္။ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြေတာင္ ထလာေတာ့တာပဲ။ ဘယ္နားမွာမ်ား ထစ္ေနမလဲဆုိၿပီး မ်က္စိဖြင့္နားစြင့္ေနလုိက္တာ ေမာင္ပဥၨင္းက ‘သတည္း’လုပ္လုိ႔ ေဘးကလူေတြ ‘သာဓု’ေခၚသံၾကားမွ က်ဳပ္ျဖင့္ ‘ဟင္း’ခ်ႏုိင္ေတာ့တာကလား။

က်ဳပ္အဲဒီက်မွ ေတြးမိတာ၊ ဟုိစာေမးပြဲ, ဒီစာေမးပြဲေတြေအာင္တယ္ဆုိတာ ဒါေတြ သင္ေနရတာေနမွာလုိ႔ ၊ ေႀသာ္- ဘယ့္ႏွယ္ေျပာပါလိမ့္။ အေသအခ်ာ မ်က္စိမွတ္ နားစြင့္ေနတာပါဆုိ။ ေမာင္ပဥၨင္းဘာေတြေဟာသြားသလဲဆုိတာ မသိဘဲေနပါ့မလား..။ ေဟာ..သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာ ဆရာ+ဒကာ-လက္တြဲညီညြတ္ဖုိ႔လုိသတဲ့ေတာ္ေရ..။ ဆရာ့ဘက္ကလည္း ဆရာ့တာ၀န္ေက်ရမွာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဒကာဘက္ကလည္း ဒကာ့တာ၀န္ ေက်ပြန္ရမယ္ဆုိတာလည္းပါပါ့။ ေနာက္ၿပီး ဆရာ+ဒကာ ေနရာမမွားၾကေစနဲ႔-ဆုိတဲ့ သတိေပးစကားေတာင္ ပါလုိက္ေသး…။ အဲ--- အကုန္လုံးေတာ့ ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲေနာ့ ။ ဟုိ--ေမာင္ပဥၨင္းၾကားညွပ္ေျပာတဲ့ ဒြတ္ဒက္ရႊတ္ရွက္ေတြေတာ့ က်ဳပ္ဘယ္ေျပာတတ္မလဲ…။

အမေလး၊ ေမာင္ပဥၨင္းပညာတတ္လုိက္ပုံမ်ား ဒြတ္ဒက္ရႊတ္ရွက္ေျပာတာေတာင္ က်ဳပ္ေတာ့ ဘာမွမသိတာကုိ နားေထာင္လုိ႔ေတာ့ ေကာင္းေနတာကလား…။ ဟုတ္တယ္-ဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္သတိထားမိတယ္။ အဲဒီသာသနာ့တကၠသုိလ္ တက္ျဖစ္ၿပီဆုိကတည္းက ရြာအလည္ၾကြလာလုိ႔ ေမာင္ပဥၨင္းနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ က်ဳပ္ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မထုိင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ကုိမုန္းလုိ႔၊ သူ႔မ်က္ႏွာ မၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္လုိ႔ေတာ့ ဟုတ္ပါ့မလား…။ ေမာင္ပဥၨင္းကေတာ့ ေျပာရင္ အဲဒီ ဒြတ္ဒက္ရႊတ္ရွက္ေတြ ပါပါလာေတာ့ တံေတြးေတြ စဥ္လုိ႔ေတာ့ သိၿပီလား…။ ဘယ့္ႏွယ္ေတာ္၊ ကုိယ္မွ နားမလည္ပါဘူးဆုိ၊ သူက အဲဒါေတြ ညွပ္ညွပ္ေျပာေတာ့ နားျပင္းကပ္လုိက္တာ၊ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ နားေထာင္လုိ႔ေတာ့ ေကာင္းပါရဲ့။ ကုိယ္မွ နားမလည္တာ။ အဟင္း..က်ဳပ္တုိ႔ကလည္း ေတာသူဆုိေတာ့ ဘြင္းဘြင္းရယ္..၊ မသိတာေတာ့ မသိပါဘူးပါ့ေတာ္၊ ကဲ---မရွင္းဘူးလား..။

အခု ေမာင္ပဥၨင္းက သာသနာ့တကၠသုိလ္မွာ ဖုိင္လယ္ေရာက္ၿပီဆိုပဲ။ အင္းေလ-- သူအဲဒီတကၠသုိလ္တက္ေနတာပဲ သုံးေလးႏွစ္ရွိေနၿပီ။ ဒီလုိပါပဲ၊ က်ဳပ္တုိ႔ငယ္ငယ္ ေကာက္စုိက္တုန္းကေတာင္ လက္သင္ဆုိရင္ အစကစရတာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ အလယ္, အဆုံး ဒီလုိမဟုတ္လား…။ အခု--- ေမာင္ပဥၨင္းတုိ႔တကၠသုိလ္မွာလည္း အဲသလုိ ေနမွာေပါ့။ ဖုိင္စ, ဖုိင္လယ္, ဖုိင္ဆုံး၊ ဒီလုိေလ…။

အံမယ္---က်ဳပ္က သူတုိ႔တကၠသုိလ္အေၾကာင္းသာ သိပ္နားမလည္တာ၊ ေမာင္ပဥၨင္းရြာကုိ ျပန္ျပန္ၾကြလာတဲ့အခါ သူေျပာတဲ့စကားအဆန္းေတြကုိ မွတ္ထားတာေတာ့္။ ဘာတဲ့--၊ ဟုိ--တစ္ေခါက္ျပန္လာတုန္းကေတာင္ ေမာင္ပဥၨင္းေျပာသြားတဲ့ အေၾကာင္းက ေႀသာ္---ကြင္ဗ်ဴတာတဲ့၊ အင္တာနက္ တဲ့။ သူတုိ႔တကၠသုိလ္မွာ အဲဒါေတြလည္း ကုိင္ရတာတဲ့ေလ။ စပ္မိလုိ႔ေျပာပါအုံးမယ္။ ေမာင္ပဥၨင္းက အဲဒီကြန္ဗ်ဴတာေတြ အင္တာနက္ေတြအေၾကာင္းေျပာေနေတာ့ က်ဳပ္လည္း နားစြန္နားဖ်ား ၾကားခ်င္ရာၾကားၿပီး ‘ခဏေနပါဦးကုိယ္ေတာ္’ဆုိၿပီး ေငြငါးေထာင္ ထုတ္လွဴလုိက္တယ္၊ သားေတာ္ေမာင္ ေမာင္ပဥၨင္းက သူ႔စကားကုိ တုိးလုိ႔တန္းလန္းရပ္ၿပီး နားမလည္ႏုိင္တဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ‘ဒါ ဘာအတြက္လဲ အေမ’တဲ့။ အဲဒါ ကုိယ္ေတာ့္အတြက္ ကြန္ဗ်ဴတာနဲ႔ အင္တာနက္၀ယ္သုံးဖုိ႔ဆုိေတာ့ ေမာင္ပဥၨင္းက ခြက္ထုိးခြက္လန္ကုိ ရယ္ေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္တစ္သက္နဲ႔တစ္ကုိယ္ ေမာင္ပဥၨင္း အဲသေလာက္ အားရပါးရရယ္တာ ဒီတစ္ခါပဲ ေတြ႕ဖူးတာပါ့။ သူ႕ခမ်ား မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ၀ုိင္းလုိ႔၊ ရယ္လုိ႔၀ၿပီဆုိမွ ေမာင္ပဥၨင္းက ‘ရုိးလုိက္တာ အေမရယ္’ဆုိတဲ့ၿပီး ‘ကြင္ဗ်ဴတာဆုိတာ ဘယ္လုိ၊ အင္တာနက္ဆုိတာ ဘယ္ပုံ’နဲ႔ ရွင္းျပရွာတယ္။ အုိး---က်ဳပ္ကလည္း ဘယ္သိမွာလည္းေနာ့။ က်ဳပ္တုိ႔ရြာမွာက ဗီဒီယိုေလာက္ပဲရွိတာရယ္…၊ ဒါေတာင္ ကေလးေတြပဲ ၾကည့္ၾကတာ။ ေမာင္ပဥၨင္းေျပာတဲ့ အဲဒီဟာေတြကလည္း ေစ်းႀကီးလုိက္တာေတာ္။ စပါးရိတ္ တစ္ႏွစ္စာေလာက္ရွိတယ္…။ အင္းေလ--- ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ကမွ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားရဟန္းရဲ့အေမမုိ႔ ဒါေတြ ၾကားဖူးေသးတာရယ္..၊ အခ်ဳိ႕မ်ားဆုိရင္ ၾကားေတာင္ ၾကားဖူးတာ မဟုတ္ဘူးေတာ္…။

ေမာင္ပဥၨင္းကေလ--- စာတတ္တာလည္း မေျပာနဲ႔။ သူတုိ႔သင္ရတဲ့ ဘာသာေတြေျပာျပတာ ဆယ္မ်ဳိးေလာက္ရွိထင္ပါ့။ အဲ-အဲ-ေနဦး-ေနဦး။ ဒါေတာ့ လုိရမယ္ရဆုိၿပီး စာေလးနဲ႔ စာေလးနဲ႔ ေရးမွတ္ေပးထားစမ္းပါကုိယ္ေတာ္’ဆုိလုိ႔၊ ဒီမယ္-ဒီမယ္၊ ဖိတ္စာေပၚမွာ ေရးထားတာ၊ အင္-သူတုိ႔သင္ရတာက တစ္-ႏွစ္-သုံး-ေလး-ငါး - ေျခာက္-ခြန္..အဲ..ဆယ္မ်ဳိးေတာ့ မရွိဘူး။ ခုႏွစ္မ်ဳိး ခုႏွစ္မ်ဳိး..။

ဘာတဲ့!! ၀ိနယ၊ သု-တံ-တ၊ အဘိဓမာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပါထိ-ဟုတ္ေပါင္၊ ပါ-ပါ-ဒါ ဘယ္လုိဖတ္တုန္းဟဲ့။ ေႀသာ္---ေအာ၊ ပါဠိ၊ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာစာ၊ ေနာက္-ဗုဒၶေဒသနာ ျပန္႔ပြားတဲ့..။ ဒါ့အျပင္ သက္ကတေတြ သခၤ်ာေတြေကာ ပါေသးသတဲ့..။

အမေလးေတာ္--၊ နည္းတဲ့ဘာသာေတြမွ မဟုတ္တာ။ ေမာင္ပဥၨင္းလုိ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေတြ စာမတတ္ခံႏုိင္ရုိးလား။ လက္ေရးေလးေတြမ်ားဆုိ လွမွလွ။ က်ဳပ္ငယ္ငယ္ တုန္းကေတာ့ သူ႔အေဖလက္ေရးလွလွၿပီထင္ေနတာ၊ ဘယ္-- ေမာင္ပဥၨင္းလက္ေရးနဲ႔ယွဥ္ေတာ့ သူ႔အေဖလက္ေရးက ပဲပင္ေပါက္။ အင္း--- ေျပာလုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူးရယ္၊ ကုိယ့္သားသမီးေၾကာင့္ရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ တူတာမဟုတ္ဘူး။ ‘ဒါ- ငါ့သား’ ‘ဒါ ငါ့သမီး’လုိ႔ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ ေျပာရတဲ့အရသာက ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ဖုိ႔ ေကာင္းတာကလား…။

က်ဳပ္ေလ- ေမာင္ပဥၨင္း အဲသလုိေတြ ျဖစ္လာတာကုိၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားမိတာ တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ေမာင္ပဥၨင္းက စကားေျပာရင္ ‘ပညာေရး’တုိ႔၊ ‘အသိဥာဏ္’တုိ႔  ‘ပရဟိတ’ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ မၾကာခဏ ေျပာတတ္တာေလ။ က်ဳပ္တုိ႔ကေလးဘ၀တုန္းက ‘ပညာေရး’ဆိုတာ ရြာဦးေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး သင္ေပးတာေလာက္ကိုပဲ ပညာေရးထင္ေနတာကုိး။ ေနာက္တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေလးရမွ ပညာေတြက သင္ယူလုိ႔ မကုန္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္လာရတာ။ ဒါကုိပဲ အသိဥာဏ္တုိးတက္လာတယ္ ေခၚမလားေပါ့။

ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ဘဲ ေစတနာသက္သက္နဲ႔ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးလုပ္တာကုိေတာ့ ပညာေရးလား၊ အသိဥာဏ္ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးလား၊ ပရဟိတလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ရြာျပန္လာၿပီဆုိတာနဲ႔ ရြာထဲကကေလးေတြ စာေခၚသင္ေတာ့တာပဲ။ ကေလးေတြကလည္း ေမာင္ပဥၨင္း ျပန္လာၿပီဆုိရင္ကုိ ျမဴးလုိ႔၊ ရႊင္လုိ႔၊ အဟင္း--- ေပ်ာ္ၾကမွာေပါ့ေတာ္၊ ေမာင္ပဥၨင္းက စာအုပ္ေတြ၊ ေဖာင္တိန္ေတြ၊ ခဲတံေတြ၊ ေ၀တာကုိး။ ဒီအထဲ မုန္႔ပါေကြ်းေသးတာဆုိေတာ့ က်ဳပ္ေတာင္ တက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေသး။ အဟုတ္။ ဒီလုိ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြက ကုိယ့္ရြာမွာတင္ဟုတ္ဘူး။ ဟုိး…ဇလြန္အေရွ႕ဘက္ကမ္းမွာလည္း ဖြင့္ထားေသးတယ္ေျပာတယ္။ ေမာင္ပဥၨင္းမွာ ဟုိဘက္သင္တန္းေျပးလုိက္ ဒီကသင္တန္းကုိလည္း ျပန္ၾကည့္လုိက္နဲ႔ နားရတယ္ကုိ မရွိဘူး။ ဒါေတာင္ ေႏြဆုိ စာေအာင္ဆုေပးပြဲေတြဘာေတြလုပ္ေသးတယ္။ ၿမဳိ႕တက္ၿပီး စာသင္ေနတဲ့ ကုိရင္ေလးေတြအတြက္ေပါ့။

က်ဳပ္က အေမဆုိေတာ့ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း စာေတြသင္ေနတာကုိ မၾကည့္ရက္ဘူး။ ‘ပင္ပန္းလုိက္တာ ကုိယ္ေတာ္၊ ရြာေရာက္တုန္း နားပါဦးလား’ ဆုိေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ ေတာ္တုိ႔ကုိယ္ေတာ္က ‘အခုမွ အစရွိေသးတာ၊ အေမရ၊ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ခရီးေရာက္မွပဲ နားေတာ့မယ္’တဲ့။ ေမာင္ပဥၨင္း ဘာဆုိလုိခ်င္တယ္ဆုိတာေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ နားမလည္ေပါင္၊ သူမနားခ်င္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာပဲလုိ႔ ေျပာတာပဲေနမွာေပါ့၊ သူတုိ႔ပညာတတ္ေတြမ်ား စကားေျပာရင္ ရုိးရုိးကုိ မေျပာဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့သီတင္းကြ်တ္ ရြာကုိျပန္ၾကြလာတုန္းကေတာ့ ဒီတစ္ႏွစ္ၿပီးရင္ သူ႕ေက်ာင္းက ၿပီးၿပီတဲ့။ တကယ္လုိ႔ မဟာတန္းတက္ခြင့္မရရင္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳၾကြရမွာဆုိတာ က်ဳပ္မသိပါဘူး။ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳဆုိတာကေတာ့ ဟုိ---ပရိတ္ေရပြက္တဲ့ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမလုိ ေတာင္တန္းေဒသေတြကုိသြားၿပီး တရားေဟာရတာေနမွာ။ အဲဒီက အျပန္က်မွ ဘီ-ေအ-ဘြဲ႕ရမွာတဲ့ေတာ္ေရ…။

က်ဳပ္က ေျပာပါတယ္။ ‘ေမာင္ပဥၨင္းရယ္ ေတာင္တန္းေဒသေတြဆုိေတာ့ ေ၀းလုိက္တာ၊ ရြာပဲျပန္လာၿပီး သာသနာျပဳရုံနဲ႔ အဲဒီဘြဲ႕မရဘူးလား’ဆုိေတာ့ ေမာင္ပဥၨင္းက ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ‘အဲဒီေဒသကလူေတြက သားတုိ႔ရြာထက္ ပုိၿပီး သာသနာေခါင္းပါးတယ္အေမ’တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္။ ‘သာသနာျပဳသြားတယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ သြားရတာမဟုတ္ဘူး’တဲ့။ ‘ကုိယ္က်တဲ့ေနရာမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရတာ’တဲ့။ အံမယ္ေလး… သူတုိ႔တကၠသုိလ္က ‘ဘီ-ေအ’တုိ႔၊ ‘အမ္-ေအ’တုိ႔ရဖုိ႔ဆုိတာ တကယ္ မလြယ္ပါလားကြယ္ရုိ႕၊ အင္းေလ--- မလြယ္လုိ႔ပဲ ဦးပဥၨင္းတုိင္း အဲဒီတက္ခြင့္ရတာမွမဟုတ္တာ။ ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားရဲ့ အေမျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ဂုဏ္ရွိတာပဲ။ ၾကည့္ပါလား၊ သူတုိ႔တကၠသုိလ္ကၿပီးရင္ ေတာင္တန္းေဒသေတြကိုေတာင္ သာသနာျပဳၾကြႏုိင္တယ္ ဆုိေတာ့ နည္းတဲ့အရည္အခ်င္းလား ေနာ။

အင္း--- ေမာင္ပဥၨင္းေျပာပုံအရ ဆုိရင္ေတာ့ မၾကာခင္ က်ဳပ္တုိ႔ရြာကုိ ျပန္လာေနရေတာ့မွာပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းၿပီးလုိ႔ျပန္လာရင္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ အေ၀းႀကီးျပန္မသြားေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေႀသာ္--- မပူဘဲရွိမလားေတာ္။ က်ဳပ္ျဖင့္ ေမာင္ပဥၨင္းကုိ ေမြးသာထားရတယ္၊ အခုလုိ လူပ်ဳိႀကီးဖားဖား--အဲ-- ကန္ေတာ့ပါေတာ္၊ ဦးပဥၨင္းပ်ဳိႀကီးျဖစ္လာသည္အထိ ေကာင္းေကာင္းျပဳစုရတယ္လုိ႔မွ မရွိခဲ့တာ။  သူ႕ဆရာေတြ၊ သူ႕ပညာေရးေတြ၊ သူ႕ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ က်ဳပ္ေတာင္ အေမမုိ႔ မေမ့ပုံရတယ္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ အကုန္လုံးေမ့ေနမွာေတာ့္။

ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္ၾကြလာရင္ေတာ့ ေမာင္ပဥၨင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းျပဳစုရမယ္။ ၿပီးေတာ့ မေမ့ေကာင္းတဲ့အရာေတြထဲမွာ ေမြးရပ္ေျမလည္းပါတယ္ဆုိတာသိေလာက္ေပမယ့္ ထပ္ေလွ်ာက္ရဦးမွာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ေတာ္ၾကာ သားေတာင္ေမာင္ပဥၨင္းက ‘အေမတုိ႔ေတာက မီးမရွိ ဘာမရွိနဲ႔ ပ်င္းစရာႀကီးပါ အေမရာ၊ မလာခ်င္ပါဘူး’လုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာေနမွာ။ က်ဳပ္ကုိ အဲသလုိ စကားႀကီးစကားက်ယ္လာေျပာလုိ႔ကေတာ့ ‘အေမ့ဗုိက္ထဲမွာတုန္းကလည္း မီးမရွိပါဘူး ကုိယ္ေတာ္ရယ္’လုိ႔ကုိ ေလွ်ာက္ဦးမွာ။

ေဟာ---ေၾကြျပန္ၿပီ လက္ပံပြင့္ေတြ၊ တစ္ပင္လုံးလည္း အရုိးၿပဳိင္းၿပဳိင္းထေနၿပီကုိး။ အင္း..ဒါဟာလည္း သခၤါရပါပဲ။ ေၾကြတယ္ဆုိတာ ေ၀ဖုိ႔ပဲေလ၊ အခုလုိ အရုိးၿပဳိင္းၿပဳိင္းထေနခ်ိန္မွာသာ ဘယ္ငွက္တစ္ေကာင္တၿမီးမွ လာမနားတာ၊ ေဟာ--- ေတာ္ၾကာ အညြန္႔ေတြ အသီးေတြနဲ႔ ေ၀လာေတာ့လည္း တစ္ပင္လုံး ငွက္သံေတြခ်ည္းပဲ။ အဟင္း… က်ဳပ္တုိ႔ရြာေလးသာ လက္ပံပင္ဆုိရင္ က်ဳပ္သားေတာ္ ေမာင္ပဥၨင္းက ငွက္ကေလးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ။ ကဲ--- သားေတာ္ေမာင္ငွက္ကေလးေရ… က်ဳပ္တုိ႔လက္ပံပင္ႀကီး ေၾကြေၾကြ, မေၾကြေၾကြ၊ ေ၀ေ၀, မေ၀ေ၀ ေတာင္တန္းေဒသမွာ သာသနာျပဳတာ၀န္ၿပီးရင္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ရြာကုိလည္း သာသနာျပဳၾကြခဲ့ပါအုံးေနာ္ဘုရား။ ေမာင္ပဥၨင္းၾကြလာမယ့္ေန႔ကုိ ေမွ်ာ္ေနလ်က္ပါဘုရား…။….။…..။

===============================================================

အရွင္ေကာသလႅ(ေရဦး)ဇာတ္ေက်ာရုိးခင္း၍၊ အရွင္ပ႑ိတ(ေဒါင္းျဖဴ) စီစဥ္တည္းျဖတ္သည္။ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ ညီေတာ္,ေနာင္ေတာ္မ်ားအား ရုိေသဦးခုိက္ ဂါရ၀ျပဳလုိက္ပါသည္။

အရွင္ပ႑ိတ(ေဒါင္းျဖဴ)

            ငါးပါးသီလျဖင့္စာနာတတ္ပါေစ 
၁။ မိမိကိုနိွပ္စက္သက္ျဖတ္လ်ွင္ မခံနိုင္သလို  သင္လည္္း သူတစ္ပါးရဲ့အသက္ကိုမသက္ပါနဲ့
၂။  မိမိပိုင္ဆိုင္ထားေသာပစၥည္းဥစၥာေတြလာျပီးခိုးရင္လ်ွင္ မခံနိုင္သလို သင္လည္း   သူတစ္ပါးပိုင္ဆိုင္ေသာပစၥည္းဥစၥာေတြကိုမခိုးယူပါနဲ႔
၃။ မိမိရဲ့သားသၼီးဇနီးမယားတို့ကို ေစာ္းကားမူ႔ျပဳလာလွ်င္ မခံနိုင္သလို  သင္လည္း သူတစ္ပါးရဲ့သားသၼီးဇနီးမယားစတဲ့သူတို့ကို မေစာ္ကားပါနဲ့
၄။ မိမိကိုလိမ္ညာေျပာဆိုလွ်င္ မၾကိဳက္သလိိို မနွစ္သက္သလို သင္လည္း သူတစ္ပါးကို မလိမ္ပါနဲ့
၅။ အရက္ေသစာမူးယစ္စာေတြေသာက္ျပီး မိမိကိုလာရန္ရွာလွ်င္ မခံနိုင္သလို သင္လည္း အရက္ေသစာမူးယစ္စာေတြေသာက္ျပီး သူတစ္ပါးကို သြားျပီးရန္မရွာပါနဲ့
                  
              ဒီကိုယ့္က်င့္စည္းကမ္းဥပေဒကို ဘာသာ. တိုင္းလိုက္နာက်င့္သုံးမွ  နိုင္ငံတိုင္း ေအးခ်မ္းမည္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြရရွိမည္ ၀မ္းသာမူ ့ေတြ နဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်မၼာမူ ့ေတြနဲ့ ဘဝ ကို ေနထိုင္ အသက္ေမြးနိုင္ၾကမည္ ။ 
    မိမိတို႔ ရင္ထဲသိထားဖို့က  
   ကိုယ့္ကို မတရားေစာ္ကားလာလွ်င္ ဘယ္သူမွမၾကိဳက္ဘူး
   ကို့ေဆြမ်ိဳးကို ေစာ္ကားရန္စလာလွ်င္ ဘယ္သူမွ ရပ္ၾကည့္ျပီးျငိမ္ခံေနမွာမဟုက္ဘူး
   ေတြ ႔ရာပစၥည္းတစ္ခုခုနဲ့ ေကာက္ရိုက္မွာ
    မိမိျမတ္နိုးတဲ့အရာဝတၳဳကို လာျပီး ဖ်က္ဆီးရင္  သင့္ကို လည္း သူက ျပန္ျပီးတုန့္ျပန္မွာ
   ကိုယ့္ မတုန္႔ျပန္ေစခ်င္ရင္  သူ႔ကို လည္းသြား မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔
   ကိုယ္ခ်စ္တဲ့နိုင္ငံ ေရေျမေတြကို မတရားလြန္က်ဴးလာလွ်င္မနွစ္သက္သလိုသူတစ္တစ္ပါး
   တို့ရဲ့ ပိုင္နက္ကိုလည္းသြားျပီး မတရား မက်ဳးေက်ာ္ပါနဲ႔
   ကိုယ္အျမတ္တနိုးယုံၾကည္မူ ့ေတြ နဲ့ကိုယ္းကြယ္တဲ့ ဘာသာကို လာျပီး ဖက္ဆီးလွ်င္ သင္မၾကိဳက္သလို
   သူတစ္ပါးတို့ အျမတ္တနိုးယုံၾကည့္တဲ့ ဘာသာ ကို မဖ်က္ဆီးပါနဲ့
              ဒီလို အသိတရား   စာနာတတ္တဲ့အေတြးအေခၚေတြ မရွိေသးရင္  ရွိေသာ္လည္း တကယ္မလိုက္နာရင္   ကမၻာၾကီးေပၚမွာတည္ေဆာက္ထားတဲ့နိုင္ငံေတြအားလုံး ျငိမ္းခ်မ္းမူ ့မရနိုင္ပါဘူး
ေခတ္နွင့္ေလွ်ာ္ညီတဲ့ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ လုိက္မမီေအာင္တိုးတတ္ထြန္းကားသလို မိမိတို့ ရဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြကို ေကာင္းတဲ့ဘက္ တိုးတတ္ေအာင္ ထားနိုင္ဖို႔လိုပါတယ္  ၾကင္နာစာနာတဲ့တရားေတြ ကိုယ္သိထားသလို တတ္ထားသလို   သူတစ္ပါးတို့ကို  သိထား တတ္ထား တတ္ၾကဖို ့  ၾကိဳးစားၾကရမယ္
   
 

ဆိုက္ထဲမွာ..တင္လာသမွ် ပို႕စ္မ်ားကို အခ်ိန္နဲ႕တေျပးညီ အက္မင္မ်ားက

ခ်ေပးေနၾကရပါတယ္..အားလံုးေသာ မင္ဘာ စာေရးသူမ်ားကိုေလးစားလ်က္ပါ ။

ဆိုက္ထဲမွာ ကဗ်ာအေရးမ်ားတာကိုလည္း ေလ႕လာေတြ႕ရွိရပါတယ္ ..

၀ါရင္႔ကဗ်ာဆရာမ်ားကေတာ႔..ကဗ်ာအျပင္အဆင္ အေရးသားပိုင္း ေျပာစရာမရွိပါ

ခုမွ ကဗ်ာေရးသင္..စာေရးတင္သူ မင္ဘာသစ္မ်ားအတြက္ အၾကံေပးပါရေစ..။

(၁) ကဗ်ာေရးတင္တယ္ဆိုတာ..ဧည္႕သည္ဖိတ္ၿပီး ထမင္းနဲ႕ဧည္႕ခံသလိုမ်ိဳးပါ

ထမင္း၀ိုင္းကို..သန္႕ျပန္႕ေသသပ္စြာ ခင္းက်င္းၿပီးမွ..ထမင္းစားေစသင္႔ပါတယ္

ဧည္႕သည္က ထမင္းစာပြဲကို မ်က္ေစ႕နဲ႕အရင္စားပါတယ္..ဒီေတာ႔ပိုမိုဆာေလာင္လာၿပီး

စားလို႕ၿမိန္ပါလိမ္႕မယ္..။ ဒီတိုင္းပါပဲ..မိမိရဲ႕ကဗ်ာေလးကို ကဗ်ာပံုစံ က်က်ေလးေရးပါ

လွလွပပေလး ျပင္ပါ တစ္ပိုဒ္နဲ႕တစ္ပိုဒ္ကို Enter တစ္ခ်က္ေလာက္ေခါက္ၿပီးျခားေပးပါ ။

(၂)  အၾကံေပးလိုတဲ႕တစ္ခ်က္က..စာေရး၀ါသနာပါရင္..2G စတစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္း

ေလာက္ေဆာင္ထားၿပီး..စတစ္ထဲမွာ..စိတ္ကူးေပၚတိုင္းေရးထားပါ။ ပံုစံလွလွႀကိဳျပင္ထား

သင္႔ပါတယ္..။စတစ္မရွိရင္ အီးေမးေဘာက္ဖြင္႔ၿပီး Compose မွာေရးလည္းရပါတယ္..

ေနာက္ ယာယီသိမ္းထားေပါ႕ ။ စာလံုးေပါင္း အေသခ်ာျပန္စစ္ပါ ။ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေပးပါ

ဆြဲေဆာင္မွဳရွိေအာင္ေပးပါ ။

ကဗ်ာကို..ဆိုက္မွာ တစ္ခါထဲေရးတာမ်ိဳးမလုပ္သင္႔ပါဘူး..။

(၃) အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ကေတာ႔..ကဗ်ာကိုေနရာမွားမတင္မိပါေစနဲ႕

ဆိုက္ရဲ႕အေပၚဖက္မွာ..တင္ရန္..ဆိုတဲ႕ေနရာကိုေထာက္လိုက္ရင္

ကိုယ္ပိုင္ကဗ်ားမ်ားတင္ရန္..ဆိုတာရွိပါတယ္..။ ဒါမွမဟုတ္..ဖိုရမ္စာေပမ်ား ကို

ကလစ္လုိက္ပါ..က်လာတဲ႕ ကဗ်ာမ်ားထဲက..တစ္ခုကိုဖြင္႔လိုက္ပါ..

အေပၚညာဖက္ေထာင္႔မွာ..+ထည္႕မယ္..ဆိုတာေလး ကလစ္လိုက္ရင္လည္း..ရပါတယ္

ကဗ်ာကိုေနရာမွားတင္ရင္..ခ်ေပးခြင္႔မရွိပါ..။

(၄) ေနာက္အၾကံေပးလိုတာက..ဆိုက္ထဲက..ကဗ်ာမ်ားကို လိုက္ေလ႕လာပါ

ေရးသားနည္း..ကဗ်ာပံုစံခ်ထားပံု..

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔..သရုပ္ေဖၚပံုေလးေတြနဲ႕..ဥပမာ..ေအာက္ကလင္႔ကိုၾကည္႕ပါ

http://www.shwemyotaw.com/forum/topics/5442636:Topic:6374588?commentId=5442636%3AComment%3A6377841

သူတို႕ေလာက္ မလုပ္တတ္ရင္လည္း..Mozila Firefox ကေန Image ကိုသြားၿပီး

ကဗ်ာနဲ႕လိုက္ဖက္မဲ႕ ပံုေလးေတြရွာ..သိမ္းထားေပါ႕..

ကဗ်ာတင္တဲ႔ေနရာမွာ..အေပၚဖက္ကို ေသခ်ာေလ႔လာၾကည္႕ပါ

ဖိုရမ္တြင္း စာေပေခါင္းစဥ္မွာ..ကဗ်ာအမည္ေရးပါ..(ေခါင္းစဥ္မတပ္တာေတြ႕ေနရလို႕ပါ)

သရုပ္ေဖၚ..ပံုထည္႕မယ္ဆိုရင္..Link..ဆိုတဲ႕ေဘးက..ေလးေထာင္႔ပံုေလးကို..ကလစ္ပါ

ကိုယ္ရွာထားတဲ႕ ပံုကိုေရြး..Open..လုပ္ပါ..ပံုဆြဲတင္ေနတုန္းေစာင္႔ပါ..OK..လုပ္ပါ ။

ပံုတင္ၿပီးရင္..ကိုယ္႕ကဗ်ာကို..Copy လုပ္ Paste..လုပ္လိုက္ပါ ။

ေနာက္..အလယ္ညွိ..ညာညွိကေတာ႔..မိမိသေဘာက်လုပ္ပါ..။ ကဗ်ာကို အေရာင္ျခယ္ခ်င္

ပါက..။ ဖတ္ရခက္ခဲတဲ႔ အေရာင္မေရြးသင္႔ပါ..။

(၅) ေအာက္ဆံုးက..အမ်ိဳးအစားေနရာမွာေတာ႔…ရင္တြင္းျဖစ္..တို႕ဘာတို႕ေရးေပါ႕..။

အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ႔..သူမ်ားကဗ်ာကို ခိုးမယူပါနဲ႕ေပၚတတ္ပါတယ္..

အရွက္ရတတ္ပါတယ္..။

ကိုယ္တိုင္..ႀကိဳးစားေရးပါ..။ ျဖစ္သလိုမေရးပါနဲ႕..။

အားလံုးကို..အစိမ္းအက်က္ မေရြး..ေစာင္႔ေမွ်ာ္အားေပးလ်က္ပါ…။

ကၽြန္ေနာ္တို႕အက္မင္ေတြ..တိုင္ပင္ထားပါတယ္..ျပင္ဆင္ေပးသင္႔တဲ႕ကဗ်ာမ်ားကို

ခ်က္ခ်င္း ခ်မေပးေတာ႔ပဲ..အခ်ိန္ယူျပင္ဆင္ၿပီးမွ..ခ်ေပးပါမယ္..

တကယ္ေတာ႔ ျပင္ဆင္ဖို႕ဆိုတာက..ကြန္နက္ရွင္ေပၚလည္းမူတည္ေနပါတယ္

ကဗ်ာရွင္ကိုယ္တိုင္..အျပင္ဆင္လြတ္ေအာင္ တင္လိုက္ျခင္းသာ အေကာင္းဆံုးပါ

ခင္ဗ်ား…။

ဒါေလးေတြကေတာ႔..ဆိုက္ထဲေရာက္စ..မင္ဘာမ်ားသိထားသင္႔တဲ႕လင္႔ေလးေတြပါ

http://www.shwemyotaw.com/profile/meemeelay373

မီးသခင္အိမ္

ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္..ဆိုက္ထဲသိထားသင္႔တာေတြကို..ဒီမွာကလစ္လိုက္

http://www.shwemyotaw.com/forum/categories/ning-manage/listForCategory?sort=mostRecentDiscussions

ကဗ်ာတင္လိုသူမ်ားတြက္..ကဗ်ာတင္ရန္လင္႔..

http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28108%2FlistForCategoryHYPERLINK "http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28108%2FlistForCategory&categoryId=5442636%3ACategory%3A28108"&HYPERLINK "http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28108%2FlistForCategory&categoryId=5442636%3ACategory%3A28108"categoryId=5442636%3ACategory%3A28108

ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ႕တင္ရန္လင္႔

http://www.shwemyotaw.com/profiles/blog/new

မွ်ေ၀ပို႕စ္ မ်ားတင္ရန္(မွ်ေ၀ဆိုတာ..ကိုယ္တိုင္ေရးမဟုတ္..ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေလး..ျပန္မွ်ေ၀တာ)

http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28076%2FlistForCategoryHYPERLINK "http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28076%2FlistForCategory&categoryId=5442636%3ACategory%3A28076"&HYPERLINK "http://www.shwemyotaw.com/forum/topic/new?target=http%3A%2F%2Fwww.shwemyotaw.com%2Fforum%2Fcategories%2F5442636%3ACategory%3A28076%2FlistForCategory&categoryId=5442636%3ACategory%3A28076"categoryId=5442636%3ACategory%3A28076

လူသစ္မ်ား..ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုရန္..လင္႔

http://www.shwemyotaw.com/profiles/members/

သူငယ္ခ်င္းလက္ေဆာင္ေပးဖို႕..ပံုေလးေတြ..ဘာညာကြိကြတြက္..

မီးသခင္အိမ္မွာ..လင္႔အစံုရွိတယ္..သူအိမ္လင္႔

http://www.shwemyotaw.com/profile/meemeelay373

၁၃၇၅ ခုႏွစ္( ၂၀ )ႀကိမ္ေျမာက္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ ျပည္ေတာ္၀င္ေက်ာင္းတိုက္တြင္
ပရိ၀ါသ္ကံေဆာင္ပြဲေတာ္ကို နတ္ေတာ္လ ဆန္း(၁)ရက္ ၊ (3-12-2013)ရက္ေန႔မွ
နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္(၁) ရက္ ၊(18-12-2013) ရက္ေန႔ထိ ပရိ၀ါသ္ကံေဆာင္ၾက
မည္ျ ဖစ္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္၀ွမ္းလံုးမွ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ရွိ ၀ါစဥ္( ၁၅ ) ၀ါမွအထက္
ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား( ၁၅ ) ရက္တိုင္တိုင္
ပရိ၀ါသ္ကံေဆာင္ၾကၿပီးဒီေန႔ ( 17 - 12 - 2013 )႔ေန႔လည္
(12 )နာရီအခ်ိန္မွစကာသိမ္တက္ၿပီး
ပရိ၀ါသ္ကျံပန္ခ်ၾကရသည္႔..ကုသိုလ္ျပဳမွတ္တမ္းပါ...

တရားနာေရစက္ခ်ပါမယ္..
အကိုလူခ်ိဳးတို႔ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ
ျပဳလုပ္ခဲံသမွ်အစုစုအတြက္
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို
အမွ် ..အမွ်..အမွ်.. ေပးေ၀ပါ၏
အမွ်ရ ၍..သာဓုေခၚႏိုင္ၾကပါေစသားးး

ေက်းဇူးၿပဳဤေၿဖၾကားေပးၾကပါ

အရင္ကၿမန္မာႏိူင္ငံရဲ႕ အလံမွာ စပါႏွံ စက္သြား အၿပာေရာင္အနီေရာင္တို၇ဲ႕ ကိုယ္စားၿပဳပံု

ေတြကိုသိၾကပါတယ္   အခုလက္ရွိ အလံမွာ အ၀ါေရာင္က ဘယ္လို ကိုယ္စားၿပဳတယ္

အစိမ္းေရာင္က ဘယ္လို ကိုယ္စားၿပဳတယ္

အနီေရာင္ကဘယ္လို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ 

ၾကယ္ကဘယ္လို ကိုယ္စားၿပဳတယယ္ဆိုတာ သိရွိသူမ်ားေၿဖၾကားေပးေစခ်င္ပါတယ္

အေ၀းေရာက္ၿမန္မာႏိူင္ငံသားတေယာက္

ကိုယ့္ကို ျမင္လိုက္ရင္

ေပ်ာ္သြားမယ့္

တစ္ဦးတစ္ေယာက္

ရွိထားဖို့ လိုပါတယ္။

ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္တာေပါ့။

ေစာေစာပိုင္းမွာေျပာခဲ့တဲ့ ဂေရးေဟာင္း ေခြးေတြ ေမြးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္း ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ သူျပန္လာရင္ေခြးေတြက အရမ္းကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ့ အားရပါးရ ၾကိဳဆိုၾကတယ္ ဆိုတာေလ။ ေခြးဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ။ သခင္ကိုၾကိဳဆိုေလ့ရွိတာ မွန္ပါတယ္။ သခင္က ဂရုမစိုက္လည္း သူတို့ဘက္ကေတာ့ အခ်စ္မပ်က္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒီလိုေခြးတစ္ေကာင္နဲ့ ေတြ႕ဖို့

အိမ္ျပန္ရမွာကို ၾကည္ႏူးတယ္ မဟုတ္လား။

ကိုယ့္ကိုုျမင္လိုက္ရင္ ေပ်ာ္သြားမယ့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ (တစ္ေကာင္) ရွိေစခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဘဝမွာေနေပ်ာ္တာေပါ့။

က်ြန္ေတာ္ဟာ အိမ္နဲ့ခဏခြဲျပီး အလုပ္တာဝန္နဲ့ ခရီးထြက္ရတာကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ ျပန္လာရင္ ကေလးေတြက တန္းစီၾကိဳဆိုေေနၾက တာကိုး။ သူတို့မ်က္ႏွာေလးေတြ ေပၚမွာ’ေဖၾကီး ဘာမ်ား ထူးထူး ဆန္းဆန္း ဝယ္လာမလဲ’ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြနဲ့ ဝင္းလို့လက္လို့။

သူတု့ိေက်ာင္းကျပန္လာခ်ိန္မွာ ‘ေဟ့…ဒီေန့ဘယ္လိုလဲ

စာရၾကရဲ့လား..’ လို့ဆီးေမးၾကည့္လိုက္ပါ။ ဘာညာကြိကြ ဝိုင္းေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ အလြန္ၾကည္ႏူးဖို့ေကာင္းပါတယ္။ဂ်ီက်တာ၊ ပူဆာတာေတြ ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာပါ။

သူတို့က ကိုယ့္ကိုျမင္လိုက္ရလို့ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းသာသြားၾကတာကိုး။

တီဗြီေရွ့ မထတမ္းထိုင္ေနရတာ၊ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး ဂိမ္းကစားေနရတာ ေတြကို အဟုတ္ၾကီးထင္မေနသင့္ပါဘူး။

လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေခြး၊ေၾကာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္စရာ တစ္ေယာက္ေယာက္၊

တစ္ခုခုေတာ့ ေဘးနားမွာရွိရပါမယ္။ က်ြန္ေတာ့္သားဆိုရင္ ပုတ္သင္တစ္ေကာင္ ေမြးထားတယ္။ အဲဒီ့ပုတ္သင္ေလးက သူ့ကိုျမင္ရင္ျပံဳးေနတာပဲတဲ့။ က်ြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္တာ ပုတ္သင္ရဲ့အျပံဳးကို မျမင္ရမိပါဘူး။ သားကေတာ့ ျပံဳးေနတာ က်ိန္းေသေပါ့။

ကိုယ့္ကိုျမင္ရင္ ၾကည္ႏူးေက်နပ္သြားမယ့္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၊ တစ္ေကာင္ရွိေနဖို့ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ကိုယ့္

မွာစိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ခု၊ဂရုစိုက္စရာတစ္ခုရွိလာ လို့ပါပဲ။ ဘဝဟာ

အဓိပၸါယ္ ရွိလာတယ္။ျပည့္စံုလာတယ္ေပါ့။

ကဲ…..ကေလးလည္းမရွိဘူး၊ေခြးလည္းမရွိဘူး ဆိုပါစို့။

ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ကုသိုလ္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ဝင္လုပ္ပါ။ ခင္ဗ်ားဝင္လာတာ ျမင္ရင္ေပ်ာ္သြားမဲ့

သူေတြ ရွိလာမယ္။

လန္ဒန္ျမိဳ့လို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘာသိဘာသာ ေနတတ္ၾကတဲ့ဝန္းက်င္မွာ   တစ္ေယာက္္တည္း ေနရ တယ္ဆိုရင္ေရာ။

က်ြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးဟာ အဲဒီလို တစ္ကိုယ္တည္း ေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူရုံးကျပန္လာတိုင္း ေလးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္ကအဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ နဲ့ၾကံဳရင္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ စကားေျပာ ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္အဖိုးအိုဟာ သူရုံးျပန္လာခ်ိန္ေလးကိုပဲ ေစာင့္ေနရွာတာပါ။ သူလာေနတာျမင္ရင္အဘိုးအိုခမ်ာ ျပံဳးလို့၊ေပ်ာ္လို့။ ကိုင္း….ခင္ဗ်ားကို ျမင္လိုက္ရလို့ အဲဒီလို

ျပံဳးေပ်ာ္သြားမဲ့သူ….ဘယ္သူလဲ….?

                           မဂၤလာပါ သိသူမ်ား ေျဖၾကားေပးပါ

               ၇ခုိင္ျပည္နယ္၏ ...........

                                                            

               ရခိုင့္အလံ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္  ကုိ

              သိခ်င္ပါသည္ ခင္ဗ် ာ...တတ္သိ ပညာ၇ွင္အေပါင္းတုိ ့က

       ေက်းဇူးျပဳ ........ေျဖၾကားေပးၾကပါခင္ဗ်ာ ....ကၽႊန္ေတာ္လည္း သိခင္တာကုိ သိ၇သလုိ က်န္တုိင္၇င္းသား ညီအကုိ မ်ားအား

  ကုိ တစ္ဆင္ ့သိေစခ်င္လုိ ့ပါ....၊၊

ဒီမယ္ကိုေ၀ၾကီးရဲ႕ မိတာတို႕က ေတာသူဆိုေတာ့ရိုးတယ္ရွင့္ . . .ဒီေတာ့ညာလည္းခံ လိွမ့္လည္းခံေပါ့ရွင္. . .အေမေၿပာတဲ့စကားဆို မိတာက နားေထာင္ပါတယ္ မိန္းကေလးဆိုတာ တစ္ပင္လည္းမူတစ္ပင္ထူေပါ့. . .ဒါနဲ႕ပဲ မိတာလည္း ကို၀က္ၾကီးနဲ႕ယူလိုက္တာ . . .သူကမေခသူေလ ကိုေ၀ရဲ႕. . . (၄)လႊာေၿမာက္မွာေတာ့ ဘုရင္ေပါ့. . .မိတာလည္း သူ႕ေၾကာင့္ပဲ သမုဒၵရာအေၾကာင္းနည္းနည္းေတာ့နားလည္လာပါရဲ႕. . .ဟိုးတစ္ေလာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲံ(၂)ႏွစ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားၿပီး သကႍန္းကပ္တယ္ ကိုယ္ေတာ္က မိတာကို လံုၿခံဳပါေစတဲ့ေလ. . . မိတာလည္း EXPRESS ကားၾကီးစီးတိုင္း ရွင္တို႕ကိုသတိရပါ့ေတာ္. . . မစိုးၾကီးရဲ႕ေအာင္ကို ကိုၾကည့္တုန္းက မိတာတစ္ေယာက္တည္းရယ္ရေသးတယ္. . .မိတာက ေနာက္တာပါေတာ္. . . ဒါေပမယ့္ မမေတာက မရဘူးေတာ့ . . .မိတာကိုေလ. . .အတင္းေမးတာပဲ . . .ရွင့္အခ်စ္ေတာ္ အရင္ေယာက်ၤားအေၾကာင္း. . .ေဒၚေတာေမးတာကေတာ့ ဘာပြဲမွာ သူမပါတာဘာေၾကာင့္လည္းဆိုလားပဲ. . .မိတာက ႏံုလြန္းေတာ့တိဘူးေတာ့. . .မိတာက ငယ္ငယ္ေလးထဲက သိတၳအေၾကာင္းကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕အေၾကာင္းမွ သိပ္မသိဘူးေတာ္. . .ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေတာေမးေတာ့ မိတာလည္းေယာင္နနေပါ့. . .ခက္တာက ဦးပန္းသီးေတာ့္ သူက မိတာမ်က္ႏွာကိုၿမင္ရင္ . . .ငါခ်စ္တာ အဲေကာင္မေလး. . .အဲေလ. . .စိုးခ်စ္တာအဲေကာင္မေလးဆို မိတာမွာ သူတို႕(၃)ေယာက္ၾကား ငုတ္တုပ္ေမ့ေတာ့မွာေတာ့ . . .သိတဲ့အတိုင္း မိတာေမာင္ေလးေတြက (၅၀၀)တန္နားကပ္မွာ (၂၀၀)ေစ်းဆစ္ခဲ့လို႕မိတာကို ရာဇသံထုတ္ၿပီး ၿမိဳင္ရပ္ပို႕ထားတာ. . .အဲေတာ့ မိတာက ဆံုမရွင္းခ်င္ဘူးေတာ့္. . .မ်က္နွာပူစရာၾကီး (ဘယ္သူ႕ကိုပူရမွန္းမသိပဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ ပူေနတာေပါ့) မိတာရဲ႕ မတည့္အတူေနခဲ့တ့ဲ ကိုၾကီးမိုး (အခုေတာ့ ဦးဇင္းေပါ့) သူေနတဲ့ဆီက ေမာင္ေကာင္းကလည္း ႏွာဘူးခပ္က်က်(ေတာ္ေတာ္က်)တာေလ. . .သူတို႕က အုပ္စုက ခပ္ေတာင့္ေတာင့္. . .ဒါနဲ႕ ကိုေ၀ၾကီးေရာလြတ္ရဲ႕မလားမသိဘူးေနာ္. . .ဟက္. . . မိတာကရယ္ခ်င္လို႕ပါ. . .မံုရြာကအၿပန္ မိတာကိုပစ္စာခ်ေတာ့ မိတာက ႏံုတယ္ေလရွင့္ . . .စဥ္းစားလိုက္ရတာေတာ္. . .မိတာလည္း ႏိုင္ရာႏိုင္စားေတြေခၚေခၚဆုူတာေပါ့ ေတာ္တို႕ကိစၥ သူတို႕မလြန္ဘူးပဲတဲ့ေတာ္. . .ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိတာလည္း သာသနာေရး၀န္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ၾကြၿမန္းခံထားရတဲ့သူဆိုေတာ့ မလြဲသာေတာ့ဘူး. . .ဒါနဲကပဲ စစ္လိုက္တာ မိတာဆီကို ဒုတိယမိဆိုၿပီး ရွင့္ကိုတြန္းပို႕တာ. . .မိတေတာ္ေတာ္ၿငင္းယူရတယ္. . .မိတာရဲ႕အေဖေတာင္မက်န္ဘူး. . .မိတာက မေၿပာပါဘူး. . . တကယ္ေတာ့ ေဒၚေတာသူကို မိတာက ေၿပာခဲ့တာ ေခါင္မလံုလို႕ငါ့ဘ၀မိုးယိုေနတာလို႕. . .မလံုၿခံဳဘူးလို႕ေၿပာတာပါေတာ္. . .အခုေတာ့ အစရိွေနာက္ေနာင္ . . .ေဒၚေတာသူက အလကားေန သူ႕ဆီလာတဲ့ဧည့္သည္ေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး. . .လူတကာအေၾကာင္းအကုန္ေမးတာပဲ. . .မိတာဆို အလုပ္မလုပ္ရဘူး ဒီေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ထဲ၀င္ သူတို႕သိခ်င္တာေလးေတြေၿပာၿပ. . .(မေၿပာလို႕ကလည္းမရဘူး) ေလ. . .ဒါနဲ႕ပဲ မိတာနဲ႕ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္၀က္ဆိုဒ္ကလူၾကီးေတြ ၀ိုင္းၾကီးပါတ္ပါတ္ဒူေ၀ေ၀လုပ္ေနၾကတာေပါ့. . .တကယ္ေတာ့ ကိုေ၀ၾကီးအခ်စ္ေတာ္ၾကီး ၾကာကူလီက်တာ ၿပႆနာမဟုတ္ပါဘူး. . .မိတာတို႕ နားကားေတြ. . . ပထမအထပ္ကသူေတြက ဒါမ်ိဳးေတြကို လက္ခံတယ္. . .အဲ လက္မခံႏိုင္တာက ဒုတိကအစၿပဳလို႕ အေပၚအထိေပါ့. . .မိတာလည္း ကိုေ၀ၾကီးလူ ၿပႆနာရွာတိုင္း အထုခံရတာ ေခါင္းကို ဖုေနၿပီ. . .မိတာကေစတနာနဲ႕ေၿပာတာပါ. . .မိတာဆိုတာ ေဘးပါတ္ပါတ္လည္ ယမဟာမင္းၿကီးေတြနဲ႕ေနရတာေလ. . .တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္းစိတ္ေပါက္တယ္ေတာ္ေရ႕. . . ေရႊစက္ေတာ္က မမ(၂)ပါးကေၿပာပါတယ္ မိတာကိုသူနဲ႕ပါတ္သတ္လို႕ ဘာမွမေၿပာပါနဲ႕လို႕အတန္တန္တားတယ္. . .မိတာကလည္းေတာသူတြန္းလြန္းလို႕တားမရၿဖစ္ေနရတာ. . .အစစ္ေတြကလည္းေၿပာတယ္ အတုေတြအတြက္တာ၀န္မခံယူေပးႏိုင္ဘူးတဲ့ေလ. . .မိတာတို႕ထံုးစံမွာ ေအာက္လံုးလံုးဆင္းမယ္ဆိုရင္ ဘာမွ မေၿပာၿပရဘူးရွင့္. . .အခုေတာင္ မိတာေတာ္ေတာ္လြန္ေနၿပီ. . .ဒါကလည္း မိတာမွာ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕……ထူးသည့္သူမ်ား….ထူးသည့္သူမ်ားဆိုၿပီး အေစာင္းေၿမာင္းေၿပာခံရလြန္းလို႕ မိတာဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္ထိလို႕ေၿပာတယ္ေပါ့ရွင္. . .ဒါေပမယ့္ ့ဒီကိစၥေတြ မိတာ၀င္မပါဘူးလုိ႕ဆံုးၿဖတ္ထားၿပီးသား. . .ေတာက တင္လြန္းလို႕ေတာ္. . .သားကလာလည္းမိတာဘူတာပဲ. . .အေမကလာလည္းမိတာဘူတာပဲ. . .ဆရာကလာလည္းမိတာဘူတာပဲဆိုေတာ့ မိတာကိုက ကံဆိုးလြန္းတာေတာ့္။

ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊လြိဳင္လင္ခရိုင္းတြင္းမွ ၿမို႕တစ္ၿမိဳ႕ နာမည္က “မုိးနဲ”(ျဖစ္ရပ္မွန္)

တစ္ခ်ိန္က မိုးနဲေစာ္ဘြားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ေဟာ္နန္းရွိရာၿမိဳ႕၊ ဤျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းတြင္ မိုးနဲၿမိဳ႕သည္ အဓိကမက် မိုးနဲၿမိဳ႕တြင္ေနေသာ ယာဥ္ေမာင္း ေဒါင္းစိန္နဲ႕ နန္းစင္ခ်ိဳတို႕ ခ်စ္သူႏွစ္ဥိးကသာအဓိက သရုပ္ေဆာင္မ်ားျ ဖစ္ၾက ေလ သည္။ ေတာင္ႀကီးလြိဳင္လင္ မိုးနဲၿမိဳ႕မ်ားသို႕ ကုန္စိမ္းမ်ားသယ ္ယူပို႕ေဆာင္ေပးေနေသာ ေဒါင္းစိန္ ၏ဂ်စ္ကား ကို မစီးဘူးသူေတာ္ေတာ္ရွားသည္။ အထူးသျဖင့္ နန္းစင္ခ်ိဳတစ္ေယာက္ ယာဥ္ေမာင္း ေခါင္းစိန္ေဘး ဂ်စ္ကားေရွ႕ခန္းမွ လုိက္ပါေလ့ရွိေၾကာင္းကိုလဲ လူတိုင္းသိၾကၿပီ းျဖစ္သည္
ေဒါင္းစိန္က မိတၴီလာသား၊ နန္းစင္ခ်ိဳက မိုးနဲသူ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္႕အေၾကာင္းကိုလဲ မိုးနဲတစ္ၿမိဳ႕လ ံုးအသိပင္ျဖစ္သည္။

“အစ္ကို နန္းကိုဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ယူမွာလဲဟင္”

“အစ္ကို ရုန္းကန္ေနရတဲ့ဘ၀ကိုလည္း နန္းအသိသားနဲ႕။နန္းကို တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ လက္ထပ္ယူဖို႕ပဲႀကိဳး စားၿပီးေငြစုေနတာေလ”

“ဒါေတာ့ဒါေပါ့အစ္ကိုရယ္…ေယာက်ာၤးေလးတို ႕ရဲ႕အခ်စ္သည္ တစ္ခဏ၊ မိန္းကေလးတို႕၏ အခ်စ္သည္ တစ္ဘ၀ဆို တာေလးေတာ့ အစ္ကိုသိမွာပါ”

“အစ္ကိုက အဲ့အမ်ိဳးအစားထဲပါေနလုိ႕လား…”

“အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုရယ္၊ နန္းတို႕မိန္းမသားဆိုတာေရွ႕ေရးက ေမွ်ာ္ေတြးေနၾကတဲ့သူေတြပါ၊နန္းအစ္ကို႕ကို ယံုပါတယ္။ နန္းကို အစ္ကိုဘယ္ေလာက္ခ ်စ္တယ္ဆိုတာနန္းသိပါတယ္”

နန္းစင္ခ်ိဳရဲ႕ ခ်ိဳသာေသာအၿပံဳးေလးနဲ႕ ခ်စ္စကားျပန္တံုျပန္လုိက္ေတာ့ ေဒါင္းစိန္ တစ္ေယာက္ပီတိေတြလႊမ္းလို႕ေပါ့…

“မၾကာခင္ နန္း စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရမွာပါ နန္းရဲ႕”

မိုးနဲေစ်းေန႕၊ လြိဳင္လင္ေစ်းေန႕ ေတာင္ႀကီးေစ်းေန႕မ်ားတြင္ ေဒါင္းစိန္နဲ႕ နန္းစင္ခ်ိဳတို႕ခ်စ္သူႏွစ္ဥိးကိုအၿမဲလို လုိ ျမင္ေတြ႕ေနၾကရသည္…

တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အနစ္နာခံနားလည္မ ွဳရွိၾကၿပီးအခ်စ္ႀကီးခ်စ္ခဲ့ၾကေသာ ယာႈဥႈ္ေမာင္းသမားေလး ေဒါင္းစိန္ နဲ႕ ေစ်းသည္မေလးနန္းစင္ခ်ိဳတို႕ ၃ ႏွစ္အတြင္းမွာပင္လက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။

မိုးနဲတစ္ၿမိဳ႕လံုးကလဲေဒါင္းစိန္နဲ႕ နန္းစင္ခ်ိဳတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံကိုေနနဲ႕လ ေရႊနဲ႕ျမပံုပမာဆိုသည္႕ သီခ်င္းထဲက လုိေတာင္ ေထာပနာျပဳၾကသည္။

ႏွစ္ဦးသားအႏွစ္ႏွစ္အလလႀကိဳးစားရွာေဖြခဲ့ၾ ကသည္႕ေငြေလးနဲ႕ မိဘမ်ားႏွင့္ အိမ္ခြဲ ေနထိုင္ၾကသည္။

တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္မွဳေပး၊ တစ္ဦး အခက္အခဲ မ်ားကိုတစ္ဦး ေျဖရွင္းေပး ေဒါင္းစိန္ ကလဲအိမ္ေထာင္ဦးစီးပီပီ ေန႕မနား ညမ အားစီးပြားရွာ ကားဆြဲ၊ နန္းစင္ခ်ိဳကလဲ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ေလသည္ ၊သို႕ေသာ္လဲ တစ္ေန႕တြင္ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ညီေနေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ေလ းတစ္ခု ၀င္ေရာက္လာေလသည္…

“အစ္ကို ေဒါင္း မနက္ျဖန္လည္း အကိုေဒါင္းကားနဲ႕ပဲလုိက္မွာေနာ္၊ေရွ႕ခန္း အစ္ကုိ႕ေဘးမွာ ေနရာခ်န္ထားေပး” အိမ္ေရွ႕ဆီမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ခရာတာတာႏြဲ႕တဲ့တဲ့အသံကို ၾကားလုိက္ရသျဖင့္နန္းစင္ခ်ိဳ တစ္ေယာက္ ေ၀့ၾကည္႕ လုိက္သည္။သူအင္မတန္ခ်စ္ေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ေဒါင္းစိန္ေဘး၌ ပြတ္သီးပြတ္သပ္ ထိုင္ေနသည္႕ ေခ်ာေခ်ာလွလွ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးကိုေတြ႕ရသည္…

“ဒီေန႕ေတာ့ကားေရေဆးရမွာမို႕ခ်ယ္ရီ ဒီကေနပဲဆင္းသြားေတာ့ေနာ္၊ မနက္ျဖန္ ခ်စ္ရီအိမ္ကို အကို၀င္ႀကိဳမယ္”

“Ok ခ်ယ္ရီသြားမယ္”

ဂ်စ္ကားေရွ႕ခန္းမွ လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ့ႏွင့္ ခပ္ယဲ့ယဲ့ဆင္းသြားေသာခ်ယ္ရီအား စူးရွေသာမ်က္လံုးအစံုႏွင့္ၾကည္႕ေနသူက နန္းစင္ခ်ိဳ။

“ကားဆရာႀကီး ဒီနားကိုခဏၾကြပါအုန္း”

ရိသဲ့သဲ့စကားေၾကာင့္ ေဒါင္းစိန္သိလို က္ၿပီျဖစ္သည္။

“အဲ့ဒီခ်ယ္ရီဆိုတဲ့ေကာင္မက ဘယ္ကလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အစ္ကို႕ေဘးနားမွာ ကပ္ထိုင္ေနရတာလဲ၊အစ္ကို႕ေဘးမွာ နန္းစင္ခ်ိဳ ဆိုတဲ့သူ႕မိန္းမ ကလြဲရင္ဘယ္သူမွ ထိုင္ခြင့္မရီဘူးေလဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႕ အစ္ကို႕ကိုတိုက္ခိုက္ေတာ့မယ္ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ အစ္ကို အရမ္းပင္ပန္းလာလုိ႕ စိတ္ရွည္ရွည္ထားေပးအံုးေနာ္၊ ေနာက္ေတာ့ အားလံုးရွင္း သြားမွာပါ နန္းရဲ႕”

နန္းစင္ခ်ိဳဘာမွပင္မေျပာလုိက္ရမီ ေဒါင္းစိန္တစ္ေယာက္ ကားေရေဆးရန္ဟုဆိ ုကာထြက္သြားလုိက္သျဖင့္ စကားနည္း ရန္ဆဲျဖ စ္ခဲ့ရသည္။ သို႕ရာတြင္လည္းေန႕စဥ္လုိလို ပတ္၀န္းက်င္မွ အတင္းအဖ်င္းေလ မ် ားတိုက္ခတ္ မွဳေၾကာင့္ နန္းစင္ခ်ိဳ ခံျပင္းစိတ္မ်ား အံုၾကြလာသည္။ခ်ယ္ရီဆိုေသာ မိန္းကေလးကိုေတြ႕လွ်င္ အရွုပ္ကို ရွင္းမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားလုိက္သည္။

သို႕ႏွင့္ မည္သူမွ်အသိမေပးပဲ ေဒါင္းစိန္ရွိမည္႕ ဂ်စ္ကားဂိတ္သုိ႕တစ္ဦးတည္းလုိက္သြားသည္။ “နန္း ဘာျဖစ္လုိ႕ လုိက္လာတာလဲ၊ခ်ယ္ရီနဲ႕ အကို ဘယ္လုိပံုစံနဲ႕မွမပတ္သက္ဘူးဆိုတာ အစ္ကိုရွင္းျပၿပီးၿပီေလ”

“အစ္ကုိေျပာတာေတြအားလံုးကို နန္းနားလည္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုရယ္ အရင္တုန္းကလိုပဲအစ္ကို ကားေမာင္းေန ရင္ အစ္ကို႕ေဘးနားမွာပဲ နန္းအၿမဲလုိက္ေနခ်င္တာ အစ္ကိုရဲ႕”

“ခက္လုိက္တာ နန္းရယ္ အစ္ကိုတို႕ ကားသမားဆိုတာ ခုႏွစ္ရက္သားသမီ းနဲ႕အလုိက္သင့္ေပါင္းရတယ္ဆိုတာ နန္းလည္း အသိသားနဲ႕”

“ဟုတ္ပါတယ္ အစ္ကိုရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္လဲ အကို႕ေဘးနားမွာဘယ္သူမွ ထုိင္တာ မႀကိဳက္ဘူး”

“နန္းကလဲ ကေလးဆန္လုိက္တာ။ ကဲလာ ခုလည္းအစ္ကို လုိက္ပို႕မယ္၊ အကို႕ေဘးနားမွာပဲထိုင္ေပါ့၊ ေရွ႕ခန္းမွာ ဘယ္မိန္းကေလးမွမတင္ေတာ့ဘူး ေက်နပ္လား”

နန္းစင္ခ်ိဳက ကႏြဲ႕ကယႏွင့္ေခါ င္းအသာညိတ္ျပလုိက္သည္။ေဒါင္းစိန္တစ္ေယ ာက္ ခရီးသည္မျပည္႕ေသာ္လည္း ဂိတ္မွ ထြက္ ခဲ့သည္။မိုးႏွင္းမ်ားက်ထားသျဖင့္ စိုစြတ္ေနေသာလမ္းေပၚ၀ယ္ ေဒါင္းစိန္၏ဂ်စ္ ကားမွာတရိပ္ရိပ္ေျပးလႊား
ရင္း ေတာင္ တက္ေတာင္ဆင္းတို႕တြင္ ေကြ႕လုိက္ ပတ္လုိက္ႏွင့္ေက်ာ္ျဖတ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္

နန္းစင္ခ်ိဳမွာမူေဒါင္းစိန္နံေဘးမွ လုိက္ပါလာရသည္ကိုပင္ ပီတိျဖာလ်က္ တေမွးပင္အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္ေတြ႕ေနရသည္။ ခရီးသည္မ်ားကလဲ သူ႕အေတြးနဲ႕သူ႕အေရး၊ ေမွးသူကေမွး ေငးသူကေငးလုိ႕ေပါ့။ ဂငယ္ေဂြ႕တစ္ေကြ႕အေရာက္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကုန္တင္ကားယာဥ္ႀကီးတစ္စီးေကြ႕ထြက္လ ာသည္ကိုေတြ႕လုိက္ရေသာေဒါင္းစိန္လည္း စကၠန္႔ပိုင္း အတြင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင ကားကိုဘယ္ဘက္သို႕ေကြ႕ခ်လိုက္သည္။ အမွတ္မထင္ျဖစ္ပ်က္လုိက္မွဳေၾကာင နန္းစင္ခ်ိဳ ချမာ ကား၏ညာဘက္သို႕လြင့္က ်သြားေတာ့သည္။

ကားကလဲ အရွိန္နဲ႕ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်သြားေသာအရွိန္နဲ႕ေပါင္းၿပီး ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ေမ့လဲသြားေသာနန္းစင္ခ်ိဳအား ခ်က္ျခင္း ပင္ လြိဳင္လင္ေဆးရံုသုိ႕ အျမန္ပို႕ၾကသည္။ သို႕ေသာ္လဲ ေနာက္ေန႕မနက္တြင္နန္းစင္ခ်ိဳ တစ္ေယာက္ေသ ဆံုး သြားေၾကာင္းသိၾကရ၍ မိုးနဲတစ္ၿမိဳ႕လံုးႏွင့္ ေဒါင္းစိန္တို႕ယ ူႀကံဳးမရျဖစ္ၾကရေတာ့သည္။

ေဒါင္းစိန္သည္ နန္းစင္ခ်ိိဳအေလာင္းအား မုိးနဲသခၤ်ိဳင္းတြင္ ေကာင္းမြန္စြာျမွဳပ္ႏွံခဲ့သည္။

ရဲ႕တပ္ဖြဲ႕၏စံုစမ္းစစ္ေဆးမွဳျပဳလုပ္ခ်က္ အေပၚအခင္းျဖစ္စဥ္က ဂ်စ္ကားေပၚတြင္ပ ါလာသူမ်ားအားလံုးက နန္းစင္ခ်ိဳမွာ အိပ္ငိုက္ေနသျဖင့္ကားရုတ္တရက္အေကြ႕တြင္ က်သြားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထြက္ဆိုၾကျခင္းေ ၾကာင့္ ေဒါင္းစိန္ အျပစ္ႏွစ္ အနည္းငယ္သာ က်ခံခဲရသည္။

ေန႕မ်ားသည္ လွ်င္ျမန္စြာျဖတ္သန္းေန၏ ေဒါင္းစိန္က ယာဥ္ေမာင္းအလုပ္ကိုသာ ျပန္လုပ္ကိုင္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္… တစ္ခုထူးျခားခ်က္က ညဘက္ေရာက္လွ်င္ ေဒါင္းစိန္အိမ္တစ္၀ိုက္မွာ ေခြးမ်ား အလြန္ အူၾကခ်င္းျဖစ္ သည္ေနာက္ တစ္ခ်က္ကမူ ေဒါင္းစိန္ ကားလိုက္လို႕ ကားေခါင္းခန္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးပါလာလွ်င္ အနံဆိုးႀကီးရျခင္း တစ္ခါတစ္ရံ ကားေပၚမွ ဆြဲခ်သလုိေတာင္ ခံစားရသည္ဟုေျပာစမွတ္ျဖစ္လာၾကသည္။

“နန္းစင္ခ်ိဳက သူ႕လင္ ေဒါင္းစိန္ကို ဘယ္ေလာက္စြဲလမ္းလဲဆုိတာနင္တို႕အ သိပဲေလ။ၿပီးေတာ့ ေသရတာက အစိမ္းေသ ကၽြတ္ႏိုင္လြတ္ႏိုင္ပါ့မလားဟဲ့”

“အဲဒါေၾကာင့္ သရဲဘ၀အျဖစ္နဲ႕မ်ား သူ႕အိမ္သူျပန္ေနတာေနေနမွာေပါ့”

အဲဒါကေတာ့နန္းစင္ခ်ိဳရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုးသူ ငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္႕ နန္းၾကာယံုႏွင့္ ျမျမ၀င္းတို႕၏ေလသံ။

“ငါ့အထင္ေတာ့ တို႕သူငယ္ခ်င္း ေဒါင္းစိန္က သူ႕မိန္းမကို အရမ္းခ်စ္ေတာ့ ကားေပၚကက်ေသတဲ့ေနရာ ကေန ေခၚလာ တာပဲျဖစ္ရမယ္”

“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ နန္းစင္ခ်ိဳ သရဲ ဒီအိမ္မွာရွိေနတာေတာ့ေသခ်ာၿပီ”

“အိုကြာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႕ ေခ်ာင္းၾကည္႕ရေအ ာင္”

ေဒါင္းစိန္၏သူငယ္ခ်င္း သံေခ်ာင္းႏွင့္စ ိုင္ေဇာ္ထူးတို႕၏စူးစမ္းသံ ေဒါင္းစိန္ အိမ္ျပန္မလာေသာ ညတည၊မိုးႏွင္းမ်ားက်ၿပီး အေအးဒဏ္ကလဲ လြန္ကဲခ်ိန္ျဖစ္၍မိုးနဲတစ္ၿမိဳ႕ လံုးတိတ္ဆိတ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။

အေမွာင္ထုထဲမွာေခြးအူသံ တစ္ခ်က္ ၾကားရသည္ႏွင့္သံေခ်ာင္းတို႕ေဒါင္းစိန္၏အိမ္ သို႕ခ်ဥ္းကပ္လုိက္သည္။ေမွာင္ျပျပ မီးဖိုေခ်ာင္ ဘက္မွ အသံၾကားရသျဖင့္ႏ ွစ္ဦးသား အာရံုစိုက္ၿပီး အၾကည္႕ သူတို႕တြက္ထားသည္႕အတိုင္း နန္းစင္ခ်ိဳ သရဲကိုေတြ႕ရေလၿပီ။ထမင္းခ်က္သည္၊ ပန္းကန္ေဆးသည္ ေရေႏြးတည္သည္၊ ေရအိုးေတြ ေရျဖည္႕သည္ လူျဖစ္စဥ္က လုပ္ခဲ့ပံုအတိုင္းလုပ္ေဆာင္ေလသည္သို႕ေသာ္ ဘုရားစင္ရွိသည္႕ဘက္ကိုေတာ့ မသြားေခ်…

ထုိစဥ္ေဒါင္းစိန္ျပန္လာသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ သံေခ်ာင္းတို႕ပုန္းေနလုိက္သည္။ ေဒါင္းစိန္တစ္ေယာက္ သရဲ မနန္းစင္ခ်ိဳ ခ်က္ျပဳတ္ လုပ္ကိုင္သြားသည္မ်ားကိုမေတြ႕။ မည္သုိ႕မွ်မမွဳသည္႕အျပင္ပူပူေႏြးေႏြး ထမင္းဟင္းမ်ားကိုအားပါးတရ စားေနေၾ ကာင္းေတြ႕ၾကသည္။

“သံေခ်ာင္းမင္းတို႕ျမင္ေတြ႕ခဲ့တာေတြက အမွန္ပဲလား”

“မွန္ရံုတင္ဘယ္ကမလဲ ဆရာရယ္ မိုးနဲတစ္ၿမိဳ႕လံုးကလဲသိေနၾကၿပီပဲဟာ”

အထက္ပါျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားအားသံေခ်ာင္းတို႕က စာေရးသူကိုျပန္လည္ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေၾကာင့္လဲစာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ ပင္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားထဲသို႕ စူးစမ္းလုိစိတ္ႏ ွင့္၀င္ေရာက္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။

“ေနစမ္းပအုန္း မင္းတို႕သရဲမကို ေတြ႕ရတယ္ဆုိတာက လူပံုစံနဲ႕ေတြ႕လ ုိက္ရတာလား”

“အဲလုိေတာ့မဟုတ္ဘူးဆရာရ၊ ဟိုအဂၤလိပ္ကားေတြထဲကလိုေတာ့ပံုစ ံႀကီးနဲ႕မေတြ႕လုိက္ရဘူး အသံနဲ႕လွဳပ္ရွားမွဳကိုပဲ သိရတာ”

“ကဲ ဒီကိစၥကို ဒီတုိင္းထားလုိ႕ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းတို႕လည္းဗုဒၶဘာသာေတြမလား၊ ဆရာေတာ္ဆီ သြားေလွ်ာက္ၾကည္႕ မယ္လာ”

စာေရးသူက အသက္ႀကီးသူပီပီ ဆရာလုပ္ကာ မိုးနဲၿမိဳ႕ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႕ေရာက္ခဲ့ၾက ရသည္။ အုိမင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ ရွမ္းလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစကားမတက္သျဖင့္ စိုင္းေဇာ္ထူးက စကားျပန္ လုပ္ေပးရသည္။

နန္းစင္ခ်ိဳမွာ မိမိ၏လင္သားႏွင့္မိမိအိမ္အေပၚစြဲ လမ္းမွဳ ဥပဒါန္ႀကီးပါးမွဳေၾကာင့္ အစိမ္းသရဲျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဖုတ္၊ ၿပိတၲာ သရဲတေစၦတို႕မည္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာလွ်င္ အစြယ္ပါထြက္လာၿပီးတစ္ရႊာလံုးရွိ ကေလး သူငယ္ လူအေပါင္း ကို ုဒုကၡေပးတတ္ေၾကာင္း၊ နန္းစင္ခ်ိဳအား ျမွပ္ႏွံထားေသာ အေခါင္း၏ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ အေပါက္ တစ္ေပါက္ ရွိေၾကာင္း၊ ယင္းအေပါက္မွထြက္လာၿပီးရႊာထဲသို႕၀င္လာတ ာျဖစ္ေၾကာင္း၊မိမိတို႕သံယာေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ ၀ိနည္း ကိုေစာင့္ ထိန္းေနရသူမ်ားျ ဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤကိစၥကို မည္သုိ႕လုပ္ေဆာင ္ရမည္ကိုမညႊန္းျပအပ္ေၾကာင္း မိန္႕ၾကားလုိက္ေ လသည္။

သို႕ႏွင့္ စာေရးသူ၏အႀကံျပဳခ်က္ျဖင့ နန္းစင္ခ်ိဳ၏ေယာက်ာၤးျဖစ္သူ ေဒါင္းစိန္ကိုေခ ၚယူကာ ၿမိဳ႕ခံလူႀကီးမ်ားေရွ႕ေမွာက္ တြင္ ေမးျမန္းၾကရေတာ့သည္

“သံေခ်ာင္းတို႕ ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာေတြဟာ မွန္ပါတယ္၊ က်ေနာ္မိန္းမ က်ေနာ္ဆီျပန္လာေ နတာၾကာပါၿပီ၊ လင္ခန္းမယားခန္း အေနနဲ႕လည္း လူ႕ဘ၀တုန္းကလိုပ ေနခဲ့ၾကပါတယ္၊တျခားသူေတြကို သတိမေပးဘူး ဆိုတာက်ေနာ့္မိန္းမကို ကၽေနာ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္၊ သူနဲ႕ခြဲလုိက္မွ ာစိုးပါလုိ႕ပါ”

ဒီေတာ့ စာေရးသူက တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးအေနနဲ႕ ဒါဟာဒီတုိင္းဆိုရင္ ေရွ႕ေရးမျမင္ရေသးတဲ့ ဒုကၡေတြမ်ားတယ္ သူဒုကၡျဖစ္ႏုိင္တယ္

ကဲ ေဒါင္းစိန္ ဒီအေျခအေနက်မွေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ၿမိဳ႕နာမည္ ရႊာနာမည္ဆိုတာကိ ငဲ့ၿပီး လူႀကီးေတြ စီစဥ္တာကို မင္းလုိက္နာရေတာ့မွာေပါ့လို႕စာေရးသူက ခက္ျပတ္ျပတ္ေျပာလုိက္မွ စကားျပတ္သြားသည္။သိူ႕ႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြကို အေၾကာင္း ၾကားၿပီး ဆိုင္ရာပိုင္ရာကြင္းပိုင္ နယ္ပိုင္ သခ်ၤိဳင္းေစာင့္ အပါအ၀င္ ပုဂၢိဳလ္အားလံုး၏ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္အတူ နန္းစင္ခ်ိဳ၏ အေလာင္းကိုေဖာ္ယူရန္ တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႕ပူးေပါင္းစီစဥ္ၾကေတာ့သည္။

ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိရႊာနီးစပ္မ်ားမွ ဒီသတင္းကို ၾကားသိသြားၾကရာမွအေလာင္းေဖာ့္မည္ ႕ေနရတြင္ဆိုင္ခန္းမ်ားပင္ေရာင္းရ လွ်က္ စည္ကားေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။နန္းစင္ခ်ိဳ၏ ေယာက်ာၤးျဖစ္သူ ေဒါင္းစိန္ ႏွင့္ သူ၏သူငယ္ခ်င္း မ်ားျဖစ္ၾကေသာ သံေခ်ာင္း စိုင္းေဇာ္ထူးတို႕ႏွင့္အတူ စာေရးသူပါ စိတ္၀င္တစားၾကည္႕ရူ႕ေလ့လာၾကသည္။

နန္းစင္ခ်ိဳ၏အေခါင္းပံုကို ပံမပ်က္ေစရန္ ေျမကိုတူးစြမတင္ၾကၿပီး မီးရိူ႕ႏိုင္ေရးအတြက္ ထင္းပံုေပၚသို႕တင္လုိက္ၾကသည္။

“နန္းစင္ခ်ိဳအားျမွပ္ႏွံထားေသာ အေခါင္း၏ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ အေပါက္တစ္ေပါက္ရွိေၾကာင္း၊ ယင္းအေပါက္မွထြက္ လာၿပီးရႊာထဲသို႕၀င္လာတ ာျဖစ္ေၾကာင္း” ဆရာေတာ္ မိန္႕ၾကားခဲ့သည္ ႕အတိုင္း ၾကည္႕ ၾကည္႕မိရာ အေခါင္း၏ ေခါင္း ရင္းဘက္တြင္ အေပါက္ ငယ္ တစ္ေပါက္ကိုေတြ႕လုိက္ၾကရသျဖင့္ ၾကည္႕ရွဳ႕သူအားလံုးတအံ့တၾသျဖစ္သြား ၾကရသည္။

ေသခ်ာေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သံေခ်ာင္းတို႕အု ပ္စုသည္အေလာင္းအား ဓာတ္ဆီေလာင္းကာ မီးရိွဴ႕လုိက္ၾကေလေတာ့ သည္…

မီးေတာက္မ်ားနဲ႕အတူ နန္းစင္ခ်ိဳအားခခ်စ္ခဲ့ရသည္႕အခ်စ္မီးေတာက္မ်ားမွာလည္း ေဒါင္းစိန္၏ရင္ တြင္း၀ယ္ ေတာက္ေလာင္ေနမည္မွာလည္း မလြြဲဧကန္ပင္ျဖစ္မည္ဆိုျခင္းကို ျငင္းခ်က္ထုတ္စရာပင္မလုိေတာ့။

ထိုေန႕ ထုိရက္မ်ားမွ စၿပီး မုိးနဲၿမိဳ႕၌တေစၦမေလး နန္းစင္ခ်ိဳအေၾကာင္းမည္သို႕မည္မွ် မၾကားရသည္္မွာယေန႕ထက္
တိုင္ပင္ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္

 အခန္း (၁ )
  သစ္ ရြက္ ကေလ း း း ေတြ ရယ္ ေမာ  ေနသည္ ။ ပန္း တစ္ပြင့္  အ ျဖစ္ ဖန္ ဆင္း ဖိဳ ႕ ယိမ္ ႏြ႕ဲကခုန္ ေနျကျပီ ။
 မိဳးစက္ပြင့္ တိဳ႕ ေျခြ ျကေနျပီ ။ ေႏြ မဟုတ္ ေသး ဘူ း း ဆို တာ ကၽႊန္ ေတာ္သိလိုက္ ျပီ ။  ေအးေအးနုနု  အထိ ေတြ႕ ကို
 ခံ စား တက္ လာ ၏ ။ သို႕ ေပမယ့္ သစ္ ရြက္ ကေလး ေတြ  ေလ တိုက္ ရင္ မေျကြ တက္ ပါ ။ ရင္ခုန္ စိတ္ကူး ယဥ္တက္ ဖိဳ႕ မ လိုဘူး ေပါ့ ။
   ပတ္၀န္ က်င္ တစ္ခု လံုး း းပ်က္ရယ္ ျပဳ သြား ျက တယ္ ။ က်ၽႊန္ ေတာ္ ရင္ ခြင့္ တစ္ စံု  အခံ ရ ခက္ တယ္ ။  . . . . .လမ္းမထက္ ကို
 ေငး ျကည့္ ေနရင္း ေပါ့ ။
   " ေနမင္း ခ . . . မင္း ေရာက္ ေနတာ ျကာ ျပီ လာ း း း "သူငယ္ ခ်င္း သက္ ပိုင္  က်ေနာ္ ကို လွမ္း ေျပာ လိုက္ သည္။
 "  ေျသာ္ ေအး ငါ မျကာ  ေတး ပါ ဘူ း းး  ေကာ္ဖီ တစ္ ခြက္ မွာ ေနတုန္း ပါ ပဲ "
   "ကို ေနမင္း ခ သင္ တန္း ဘယ္ အခ်ိန္ သြား ျက မ လဲ " "ခန ေန  သြား မယ္   ေလ " သက္ ပိုင္ မင္း ေကာ မ လိုက္ ေသး ဘူ း း လာ း း "
  " ဟုတ္  . . က်ေနာ္  လွည္း တန္း ေစ်း ဘက္ ၀ယ္ စ ရာ ရွိ ေတး တယ္ ျပန္ လာ ရင္ တူတူ သင္ တန္း သြား ျက တာ ေပါ့ ကို ေနမင္းခ "
  "   ေအး . . . ငါ it   လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က ပဲ ေစာင့္ ေနမယ္  သင္တန္း က ေစာ ပါ ေသး တယ္ "
 "  တူတူ သြား ျက တာ ေပါ့  . . .။ မင္း တစ္ ခုခုစား ေလ  ။ "
  "က်ေနာ္ မစား ေတာ့ ဘူ း း  အိမ္ က နံနက္ စာ စား လာ ျပီ းျပီ ။" "  ေအး  . . .ဒါဆို စာျကည့္ ရင္း ငါ ေစာင့္  ေန လိုက္ မယ္  ေလ "
 " မင္း ၀ယ္ စရာ ရွီ တာ ၀ယ္  လိုက္ ေပါ့ "   ေအ း း း း ေအ း း  သက္ပိုင္  ။
 က်ေနာ္  တစ္ ေယာက္  တည္း ဖတ္ လက္ စ  ေက်ာင္း စာ ေတြ ကို  တရြက္ ခ်င္း ဖတ္ ေန လိုက္ သည္ ။ သင္ခန္းစာ မျပီး ဆံု း ေသး ခင္ ထိ ေပါ့ ။ ရင္ထဲ သိဳ႕ အ ေတြး တစ္ ခု ထည့္သြင္း သိမ္းဆည္း ထား လိုက္ မိသည္ ။ အတိတ္ တစ္ခု ဆီ က ျဖစ္ ရပ္  ေတြ ပါ ။
  အခ်စ္ ဆို တဲ႕ ခံစား မႈ မ်ား လာ း း း ။   အ ခ်စ္ ေျကာင့္  ခံစား မႈ တစ္ ခု ရ လာ စတမ္း  ဆိုရင္ ကၽႊန္ ေတာ္ ဒဏ္ရာ ေတြ ထပ္ ရ လာ အံုး မွာ ေပါ့ ။ ဆက္ ျပီး  မ ေတြး ရဲ ေတာ့ ဘူ း း ။  မခ်စ္ ရဲ ေတာ့  ဘူ း း ။  သိမ္း ဆည္း လိဳ႕ ရတဲ႕ နာ မည္ ကို ပဲ  . . . သိမ္း ထား လိုက္ ပါ ရ ေစ ေတာ့  . . ." .. . . . .
  " သု ေျႏၵ ဦး း း း း း း း "  . . . . . . .  . .
   "ကို ေနမင္း ခ  . . ." သင္တန္း သြား ျက မယ္  က်ေနာ္  ေစ်း ၀ယ္ ျပီး ျပီ  ။
  ေ အး . . . သြား ျက မယ္ ေလ   . . . က်ေနာ့္  ဖတ္ လက္ စ စာ အုပ္ ႏွင့္  အ ေတြး မ်ား စြာ ကို ျဖတ္ ေတာက္ ရင္း း း း "
  လွည္း တန္း  လမ္း  မ ေပၚ ျဖတ္ ေလ်ာက္ သြား ျက ၏ ။  တကၠသိုလ္ ရိပ္သာ လမ္း ထဲ လမ္း ေလ်ာက္ ထြက္လာ ၏။
     ရန္ ကုန္ တကၠသိုလ္ ထဲ မွာ  . . . အ ေ၀း သင္ ေနာက္ ဆံုး ႏွစ္ ၊ က်ေနာ္ တို႕ သယ္ ငယ္ ခ်င္း အား လံု း း း  ေပ်ာ ္ရႊင္ျကည္ နဴး စြာ ႏွင့္  . . . ပညာ သင္ ေန ျက ၏ ။  ကၽႊန္ ေတာ္  တစ္ ေယာက္ ထဲ ပဲ  မျမင္ နိုင္ စရာ   "အ လြမ္း"    ေတြ  ျပည့္ ႏွက္ ေန ၏ ။
  သူ  တစ္ ေယာက္ နဲ႕ ေတြ႕ တဲ႕ ခါ ေျပာ ရ အံုး မည္  ။  ရင္ ထဲ က ဘ ေလာက္ ထိ ျဖစ္ ပ်က္ ခဲ႕ ျပီ ဆိုတာ  . . .  မျမင္  ရ တဲ႕ ည တစ္ ည က အသိမွတ္ ျပဳ ေပး လိမ့္ မည္  ။  ။
   
  အ ခန္း ( ၂ ) 
 

          တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ ဘာအလုပ္လုပ္ပါသလဲဟု ေမး

ခဲ့ပါလွ်င္ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျဖဆိုရေပလိမ့္မည္၊ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္အားျဖင့္ေတာ့

“ ေက်ာင္းသား/မွီခို” ဟု ေျပာရမည္ထင္သည္၊ တကယ္လည္း ယခုအသက္အရြယ္အထိ ကၽြန္ေတာ့္

အလုပ္ဟူ၍ မယ္မယ္ရရနာမည္တပ္စရာမရွိ၊ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေပါ့ေပါ့စား ေပါ့ေပါ့သြား ေပါ့ေပါ့ေနတတ္

သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ားက စြဲကပ္ေနသည္၊ ဘဝေပးအေျခအေနကလည္း ထိုအေလ့အက်င့္မ်ားျဖင့္

ေနခြင့္ေပးေနေသးသည္၊

          ဒီလိုလူမ်ိဳးက တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလးစားရေသာ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟုဆိုလွ်င္

ယံုၾကပါ့မလားမသိ၊ ယံုယံုမယံုယံု ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အမွန္တကယ္ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္၊

ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က အစိုးရအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ အစိုးရခန္႔မဟုတ္ပဲ ေက်ာင္း၏လိုအပ္ခ်က္

အရသာ ဝင္လုပ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပီပီသသဆရာဟုေတာ့ မဆိုနိဳင္ေပ၊ “ အေပ်ာ္တမ္းဆရာ “

ဟုသာ ဆိုရမည္ထင္သည္၊ ထုိသို႔ အေပ်ာ္တမ္းဆရာအျဖစ္ ေလးႏွစ္ခန္႔ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခြင့္ရခဲ့သည္၊

လစာလား ၊ ေဝးလား ေဝး ၊ ဆရာအလုပ္သည္ ဆရာအလုပ္သာျဖစ္သည္၊ ကုိယ့္စားဝတ္ေနေရး

က်မ္းမာေရးစေသာ အေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ မဆိုင္၊ ကုိယ့္စားဝတ္ေနေရး က်မ္းမာေရးစသည္တို႔အတြက္

ကိုယ့္မိဘ ကုိယ့္မိသားစုကသာ တာဝန္ယူသည္၊ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္လြယ္လြယ္

နာမည္တပ္ျပထားေသာ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာအေပ်ာ္တမ္းဆရာမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္ဘက္တြင္ ယခုအခ်ိန္

အထိ ရွိေနေသးျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ (ကၽြန္ေတာ္တို႔နယ္ဘက္အေျခအေနကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နယ္ခ်င္း

တူသည္ဟု ယူဆရေသာ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မိသားစုဝင္ “ စုဗူး “ ကို ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္နိဳင္ပါသည္)

          မည္သို႔ပင္ ရွိေစ၊ ထိုအေပ်ာ္တမ္းဆရာအလုပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ နစ္နစ္ကာကာလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊

ရလာဒ္က ကၽြန္ေတာ့္အတန္းတြင္စာသင္ဖူးေသာလူငယ္တုိင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေလးစားခ်စ္ခင္အပ္ေသာ

ဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေက်ေက်နပ္နပ္အသိအမွတ္ျပဳၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ ေနာက္

ေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းၾကည့္မိပါကလည္း ထိုအေပ်ာ္တမ္းဆရာလုပ္ခဲ့ရေသာ ကာလကေလးသည္

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အျဖဴစင္ဆံုး အသန္႔ရွင္းဆံုး ေက်နပ္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးကာလေလး ျဖစ္ေနသည္၊

ထိုစဥ္က တပည့္လူငယ္မ်ားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ေတာ္သည္ ထက္သည္ဟုအသိအမွတ္

ျပဳရေသာ အနာဂတ္ရပ္ရြာအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္အားကုိးမိေသာ တစ္ျခားဆရာဆရာမမ်ားက လက္ဖ်ား

ခါယူရေလာက္ေသာ လူငယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါဝင္သည္၊

လက္ဖ်ားခါယူရေလာက္ေအာင္လည္း ထိုလူငယ္မ်ားက အဖက္ဖက္တြင္ တကယ္ေတာ္သည္၊

တကယ္ထက္သည္၊ သူတို႔၏ ထက္ျမက္မႈသည္ သူတို႔၏ ေျပာဆိုေနထိုင္ လုပ္ကိုင္မႈတို႔ကို ထား၍

သူတို႔၏ မ်က္ႏွာေပၚမွာပင္ ထင္းထင္းႀကီးေပၚေနတတ္သည္၊ သူတို႔ကုိ ဆရာက ျပန္ေၾကာက္ရေသာ

တပည့္မ်ားဟုဆိုက မွားမည္မထင္၊

          ဝန္ခံရလွ်င္ ရယ္စရာမ်ားျဖစ္ေနမလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ သူတို႔ကေတာ့ သိခ်င္မွ သိမည္၊

ကၽြန္ေတာ့္ကေတာ့ စာသင္ခန္းထဲတြင္ သူတုိ႔ကို တကယ္ေၾကာက္ခဲ့ရပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္က အေျခ

အေနအရသာ သူတို႔၏ဆရာလုပ္ေနရသည္၊ ဝင္းလက္ေတာက္ေျပာင္ေသာ သူတို႔၏ကုိယ္ရည္ကုိယ္

ေသြးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို အလြန္လႊမ္းမုိးသည္၊ ဆရာပါးမဝတတ္တာကလည္း တစ္ေၾကာင္း

ပါမည္ထင္ပါသည္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုကဲ့သို႔လူငယ္မ်ားႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရသည့္အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္

အတိုင္းထက္အလြန္ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူခဲ့ရပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ကဲ့သို႔ အေတြ႔အႀကံဳမ်ိဳးကုိ က်ဴရွင္ဆရာ

လုပ္ေနပါသည္ဆိုေသာ အကို”ေအာင္ထက္“ႏွင့္အတူ ဆရာ ဆရာမလုပ္ဖူးသူတိုင္း ႀကံဳေတြ႔ဖူးခံစား

ဖူးမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္၊

          ထိုလူငယ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္ထားသည့္အတုိင္းပင္၊ အေျခခံအတန္းပညာတို႔ကို

ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေအာင္ျမင္၍ တကၠသိုလ္အသီးသီးသုိ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴးေရာက္ရွိသြားၾကသည္၊

ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ဇာတိနယ္ႏွင့္ေဝးကြာေသာ တစ္ၿမိဳ႕တစ္ရြာဆီသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေနထိုင္

ျဖစ္သည္၊ ဇာတိနယ္ႏွင့္လည္း ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ကၽြန္ေတာ္အဆက္ျပတ္သြားမိသည္၊

ၿပီးခဲ့ေသာ လကေတာ့ ပရဟိတအလုပ္ကိစၥတစ္ခုကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဇာတိနယ္သုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လည္

ေရာက္ျဖစ္သြားသည္၊ ကၽြန္ေတာ္စာသင္ေပးခဲ့ရေသာ ထိုလူငယ္မ်ားႏွင့္လည္း ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ျဖစ္

သည္၊ အခ်ိန္ကာလေတြကမ်ား ျမန္လြန္းတာလား၊ ထုိလူငယ္ေတြကမ်ား အရြယ္ေရာက္ ျမန္လြန္း

တာလား ၊ သုိ႔မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကမ်ား ေနာက္က်က်န္ခဲ့တာလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ ထုိလူငယ္တုိ႔

သည္ ယခင္ကထက္ မ်ားစြာေျပာင္းလဲေနၾကၿပီ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ သားတြဲေလာင္း သမီးတြဲေလာင္းပင္

ျဖစ္ေနၾကၿပီ၊ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အံ့ၾသမဆံုးျဖစ္ရသည့္တစ္ခ်က္မွာ ယခင္က ဝင္းလက္ေတာက္ေျပာင္

ခဲ့ေသာ သူတို႔၏ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးတုိ႔သည္ ယခု သူတို႔၏ ေျပာဆိုေနထိုင္ လုပ္ကုိင္မႈမ်ားတြင္

မေတြ႔ရွိရေတာ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ထို႔ျပင္ ယခင္က သူတုိ႔၏မ်က္ႏွာေပၚမွာပင္ ထင္းထင္းႀကီးေပၚေန

တတ္ေသာ ထက္ျမက္ေသာအမူအရာတို႔သည္လည္း ယခု သူတို႔၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မရွိေတာ့၊

သူတို႔၏မ်က္ႏွာသည္ ဘဝကို သမရိုးက်ျဖတ္သန္းေနေသာ သာမန္လူတစ္ေယာက္၏ အသြင္အျပင္

သာ ရွိေတာ့သည္၊ သူတုိ႔၏ ေျပာဆိုေနထိုင္ လုပ္ကုိင္မႈတို႔သည္လည္း ထိုနည္းတူသာ ျဖစ္သည္၊

          ဤအေနအထားကို ကၽြန္ေတာ္မေက်နပ္ ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုၾက

ေသာ ထုိလူငယ္မ်ားကုိ “ ေဟ့ မင္းတို႔က ဘယ္လုိျဖစ္သြားၾကတာတုန္း “ ဟု အံ့ၾသစြာ ေမးလိုက္မိ

သည္၊ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုသေဘာႏွင့္ ေမးသည္ကုိ သိၾကသည္၊ သူတုိ႔၏အေျဖက-

“ ဒီလုိပါပဲ ဆရာ ၊ ကံပစ္ခ်ရာေပါ့ “

          ကၽြန္ေတာ္ အလုိလို နဳတ္ဆိတ္သြားရသည္၊ “ ေၾသာ္ သူတို႔တစ္ေတြေတာင္ ကံစကား ေျပာ

တတ္ေနၾကၿပီပဲ “ ဟု ဘာသိဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္၊ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားသည့္

ကံဆိုသည္မွာ “အလုပ္”ျဖစ္သည္၊ အလုပ္ေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းမည္၊ အလုပ္ညံ့လွ်င္ ကံညံ့မည္၊

အလုပ္မွားလွ်င္ ကံမွားမည္၊ ထိုအလုပ္မ်ားတြင္ ကုိယ့္ဘဝရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုယ့္ဘဝအနာဂတ္

လမ္းေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုး အက်ံဳးဝင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္သည္၊

ေနာက္မွ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ား ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္မွာ ထိုလူငယ္တို႔တြင္ တစ္ခ်ိဳ႕က တကၠသိုလ္

တက္ရင္းပင္ ခိုးရာလိုက္ေျပးသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ပင္ မတက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့

ေက်ာင္းၿပီးေအာင္တက္ေသာ္လည္း ၿပီးသည္ႏွင့္ ရွာလာေဖြလာေသာ ဖူးစာဖက္ကေလးမ်ားႏွင့္

ခ်က္ခ်င္း “နတ္ေရးငယ္ေရႊစာ “ လုပ္ၾကသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ၊ ထိုလူငယ္မ်ား၏ ဝင္းလက္

ေတာက္ေျပာင္ေသာ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးမ်ားကို အခ်စ္ဆိုေသာအရာက လႊမ္းမိုးဝါးၿမိဳသြားျခင္းပင္

ျဖစ္သည္၊ စာဖတ္သူကေတာ့ လက္ခံခ်င္မွ ခံမည္၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဤကဲ့သုိ႔သာ ျမင္လိုက္မိပါ

သည္၊ရင့္က်က္ၿပီးေသာလူႀကီးတစ္ေယာက္အဖို႔ အခ်စ္ဆိုေသာအရာသည္ ဘဝ၏တစ္စိပ္တစ္ေဒသ

မွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳးစ လူငယ္တို႔အတြက္မွာမူ တစ္ဘဝလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ

အေရးကိစၥျဖစ္သည္၊ အနႏၱစၾကာဝဠာ ျဖစ္သည္ ၊ ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္သည္၊

          ထိုအခ်စ္အတြက္ဆိုလွ်င္ ကုိယ့္ဘဝရည္မွန္းခ်က္မ်ားအပါအဝင္ အရာအားလံုးကုိ စြန္႔ပစ္

နိဳင္ေလာက္ေအာင္အထိ သတၱိရွိၾကသည္၊ ထိုအခ်စ္ဆိုေသာအရာကလည္း ထိုသို႔သတၱိရွိရေလာက္

ေအာင္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းသည္၊လူတစ္ေယာက္၏ဘဝကုိ ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားရေလာက္ေအာင္

စြမ္းရည္သတၱိရွိသည္၊ အထင္ႀကီးစရာအလြန္ေကာင္းသည္၊ ထိုအခ်စ္ဆိုေသာအရာကုိ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက

ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေျပာခဲ့ ဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာစရာ ဖြင့္ဆိုစရာမလုိေအာင္ပင္

ၿပီး ျပည့္စံုၿပီးျဖစ္သည္၊ သုိ႔ရာတြင္ လူအမ်ားနားလည္ထားေသာ အခ်စ္ဆိုေသာအရာတြင္ ဖိုမသဘာဝ

လိင္ကိစၥမပါေသာ အခ်စ္မ်ိဳးကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မယံု၊ ေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခ်စ္ၾက

သည့္အခ်စ္သည္ ဖိုမသဘာဝ လိင္ကိစၥအေပၚတြင္ အဓိကအေျခခံသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္၊

အခ်စ္စိတ္ဆိုသည္မွာ ဖိုမသဘာဝလိင္ကိစၥဟု ေယဘုယ်ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါသည္၊ ခၽြင္းခ်က္အနည္း

ငယ္ေတာ့ ရွိေကာင္းရွိမည္၊ ထုိအတြက္ ေယဘုယ်စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္အသံုးျပဳထားပါသည္၊

          ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ကုိယ္ေတြ႔ျဖစ္ဖူးေသာ အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ေျပာရလွ်င္

လူတစ္ေယာက္တြင္ ထုိစိတ္မ်ား စိုးမိုးလာပါက မလြယ္၊ စားလည္း ဒီစိတ္၊ သြားလည္း ဒီစိတ္ ၊

အိပ္လည္း ဒီစိတ္ျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္လံုးခ်ာလိုက္ေနသည္၊ ဘဝအေရးႏွင့္ ထိုအေရးယွဥ္လာပါက

လြယ္လြယ္ကူကူပင္၊ ထိုအေရးကိုသာ ဦးစားေပးသည္၊ ထိုအေရးကုိသာ ေရွ႕တန္းပို႔သည္၊

ေနာက္ဆံုး ဘဝတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခက္ခဲခဲတည္ေဆာက္ထားရေသာ ဂုဏ္သိကၡာအေရး

ႏွင့္ပင္ ယွဥ္လာပါေစဦး၊ ထိုအေရးသည္သာ ထိပ္တန္းေရာက္သည္၊ ဤေနရာတြင္ ဘဝအတြက္

ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ခိုင္ခိုင္မာမာ မတည္ေဆာက္ရေသးေသာ တက္သစ္စ,ေသြးသားဆူၿဖိဳးစလူငယ္

တစ္ဦးသာ ျဖစ္မည္ဆိုပါက ၎လူငယ္၏ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ဘဝလမ္းသည္ ေမွးမွိန္သြားရေတာ့

မည္သာ ျဖစ္သည္၊ ၎စိတ္မ်ား အထိန္းအကြပ္မဲ့သြားပါက ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ိဳးသည့္ကိန္း

အထိပင္ ဆိုက္သြားနိဳင္ပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ ေတာ္သည္ ထက္သည္ဟု သတ္မွတ္မိေသာ

တစ္ျခားဆရာ ဆရာမမ်ားက လက္ဖ်ားခါယူရေလာက္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္လူငယ္မ်ားသည္

ဇာတိနယ္ပယ္က်ဥ္းက်ဥ္းမွ အေျပာက်ယ္လွေသာ ေလာကသစ္ဆီသုိ႔တက္လွမ္းရင္း ဤအေနအထား

မ်ားျဖင့္ ႀကံဳေတြ႔သြားၾကသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေကာက္ခ်က္ျပဳလိုက္မိပါသည္၊ ဤစကားရပ္မ်ားျဖင့္

လူငယ္သဘာဝ ခ်စ္ၾကခင္ၾက၊ ခ်စ္သူရည္းစားအေနျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းေနၾကသည့္

အျဖစ္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ကန္႔ကြက္ျခင္းမဟုတ္၊ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားေသာ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္

သတိျပဳသင့္တာသတိျပဳ၍ ဆင္ျခင္သင့္တာဆင္ျခင္မိေစရန္ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္

မ်က္စိေအာက္က လူငယ္မ်ား၏အျဖစ္အပ်က္ကုိ ေျပာျပေပးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ကၽြန္ေတာ့္အတြက္

ေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ယုယုယယ ၾကင္ၾကင္နာနာျဖစ္ေနသည့္ သမီးရည္းစားစံုတြဲမ်ားကို ျမင္ရတုိင္း

ကိုယ္ႏွင့္ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ သိသိမသိသိ အလြန္ေက်နပ္သလုိ ထိုျမင္ကြင္းသည္ အလြန္မဂၤလာ

ရွိေသာျမင္ကြင္းဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္သည္၊ သုိ႔ရာတြင္ ထုိျမင္ကြင္း၏ေနာက္ကြယ္က

ထိုလူငယ္တုိ႔၏ဘဝရည္မွန္းခ်က္မ်ား ေမွးမွိန္သြားမွာကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတတ္သည္၊

          ကၽြန္ေတာ့္တပည့္လူငယ္မ်ားထဲတြင္ ထက္ျမက္မႈအသြင္အျပင္မေပ်ာက္ေသးေသာ ေနာက္

တစ္ဆင့္တက္ရန္ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ရွိေသာ လူငယ္အနည္းငယ္ေတာ့ က်န္ရွိေနပါေသးသည္၊

ထုိလူငယ္မ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ခါနီး လာေရာက္နဳတ္ဆက္စဥ္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္

ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊

     “ ဒီဘဝ ဒီမွ် ဒီေလာက္နဲ႔သာ ေက်နပ္တယ္၊ ကုိယ့္ဘဝကုိ ရုိးရုိးကုပ္ကုပ္နဲ႔ သမရိုးက်အတုိင္းသာ

ျဖတ္သန္း ၿပီးဆံုးေစမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ အထူးအပင္ပန္းခံႀကိဳးစားစရာမလုိပါဘူး၊ အမ်ားနည္းတူ

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ လုပ္သင့္တာေလး ပံုမွန္လုပ္၊ ကုိယ့္အာသာဆႏၵရွိရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ၊

ခံစားသင့္တာ ခံစား၊ ဒီလိုေနသြားလို႔ ျဖစ္တာပါပဲ၊ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ဒီဘဝဒီမွ်ဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ဘူး၊

ဒီၾကားထဲက ေဖာက္ထြက္ခ်င္တယ္၊ ဒီထက္ တစ္ဆင့္ျမင့္တဲ့ဘဝအဆင့္အတန္းကုိ ေမွ်ာ္မွန္းတယ္

ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားနည္းတူလုပ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး၊ ေသြးသားဆႏၵေၾကာင့္ပဲဆိုဆို လူငယ္ေျပာ ေျပာရရင္

ခ်စ္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရြယ္ေၾကာင့္ပဲေျပာေျပာ အိမ္ေထာင္ျပဳတာေတာင္မွ ကုိယ့္ဘဝရည္မွန္းခ်က္နဲ႔

ခ်ိန္စက္စဥ္းစားနိဳင္စြမ္းရွိရမယ္၊ ခ်ိန္စက္စဥ္းစားတဲ့အခါ ကုိယ့္ဘဝရည္မွန္းခ်က္သည္သာ အဓိက

ျဖစ္ေနေစရမယ္၊ သာမညေနရာမွာသာ ထားရမယ့္ကိစၥေတြကုိ စိတ္အာသာဆႏၵေနာက္လိုက္ၿပီး

အဓိကေနရာ ဆြဲမတင္ရဘူး၊ တကယ္ေတာ့ မင္းတို႔ငါတို႔ေတြရဲ႕ဘဝဆိုတာက သိပ္အထူးအဆန္းႀကီး

မဟုတ္လွပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ ၿပီး ၿပီးသြားမွာပဲ၊ မၿပီးခင္ ကိုယ္လက္ရွိရပ္တည္ေနတဲ့ ဘဝအေနအထားကို

ေက်နပ္တယ္/မေက်နပ္ဘူးဆိုတဲ့ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ၿပီး လုပ္သင့္တာကုိ ဇြဲရွိရွိ စနစ္တက်လုပ္သြားဖုိ႔ပါပဲ “

          ခပ္ရွက္ရွက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဝန္ခံလိုက္ရပါဦးမည္၊ ထုိအခ်ိန္ကသာ ဆရာႀကီးဂုိက္ဖမ္း၍

ခပ္တည္တည္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ယခုအခ်ိန္အထိ

အဓိကႏွင့္ သာမညကိစၥမ်ားကို အလြဲလြဲအမွားမွားလုပ္မိေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္၊လြဲမွားလြန္း၍ ကမၻာပင္

ေက်ာ္နိဳင္ေလာက္သည့္ အခ်ိန္နာရီမ်ား ဆံုးရံႈးနစ္နာရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့၊ မီးေတာက္ကုိ

ေရႊေတာင္ႀကီးအျဖစ္ထင္သည့္ ပိုးဖလံမ်ိဳးပီပီ ေနာင္လည္း လြဲမွားေနဦးမည့္လကၡဏာရွိသည္၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔နိဳင္ငံတြင္ ေတာ္သထက္ေတာ္လာေသာ၊

ထက္ျမက္သထက္ ထက္ျမက္လာေသာ၊ ေတာက္ေျပာင္သထက္ ေတာက္ေျပာင္လာေသာ လူငယ္

မ်ားကိုသာ အစဥ္ထာဝရ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔လုိပါသည္………။

စီးပြားေရး ပညာေရး အတြက္ေရၾကည္ရာျမတ္နုရာဆိုသလိုနိုင္ငံျခားသို့ေရာက္ျပီး ေနထိုင္ၾကရပါတယ္ဘုရား နိုင္ငံျခားမွာ စီးပြားေရးနဲ့ ပညာေရး အခြင့္အလမ္းေကာင္းေသာ္လည္း လူေနမူ႔အက်င့္စရိုက္နဲ့ ကိုးကြယ္မူ႔ ဘာသာတရားဘက္မွာေတာ့ ၾကာၾကာေနေလ အဆင္မေျပေလ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ့ၾကရပါတယ္ဘုရား ။
ျပီးေတာ့ မိဘနဲ႔သားသၼီး ဆရာနဲ့တပည့္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးစတဲ့ အက်င့္စရိုက္မ်ားဟာလဲ  ျမန္မာဗုဒ္ဓဘာသာ
မ်ားရဲ့ ယဥ္ေက်းမူ႔စရိုက္နဲ႕ လုံးဝမတူပါဘူးဘုရား။ လူမူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာကိုေရွ့တန္းတင္ျပီး သားသၼီးက မိဘေက်းဇူးကို ေလးစားရိုေသ
ရမည့္အစား မိဘမ်ားက သားသၼီးမ်ားကို ဆုံးမလွ်င္ပင္ မေက်နပ္က ရဲတိုင္တတ္ရ်္ အဖမ္းခံရမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္  မိဘမ်ားက
သားသၼီးကို ေၾကာက္ရြံ ႔ရိုေသေနၾကရပါတယ္ဘုရား။
အဲဒီလိုပါပဲ...........ေက်ာင္းသားက ဆရာ့ေက်းဇူးကို သိျမင္ျပီး ဆရာအား ေၾကာက္ရိုေသျဖစ္ရမည့္အစား ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို
ေျပာဆိုဆုံးမတဲ့အခါ မေက်နပ္ရ်္ ရဲတိုင္လ်ွင္ အဖမ္းခံရမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ဆရာမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေၾကာက္ရြံ႔ရိုေသေနၾကရပါ
တယ္ဘုရား။
ေနာက္ျပီး ........... လင္နဲ့မယား လွ်ာနဲ့ သြားလို ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း လင္နဲ႔မယားေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကရာမွာလည္း မိမိ၏ဇနီးသည္နွင့္
သေဘာထားျခင္းမတိုက္ဆိုင္ရ်္ရိုက္နွက္မိရင္ သူတို႔ရဲ့နိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒအရ ရဲ့ကအေရးယူအျပစ္ေပးမည္ကိုေၾကာက္ရေသာေၾကာင့္ ဇနီး
သည္မ်ား အကယ္ရ်္ အက်င့္ေဖာက္ျပန္ေစဦးေတာ့ မေျပာဆို မဆုံးမရဲဘဲ ေယာက်ာ္းမ်ားက ေၾကာက္ရြံ ႔ေနၾကရပါတယ္ဘုရား။
ေနာက္တစ္ခါ ...........ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့အသည္းနွလုံးမွာအျမတ္တနိုးယုံၾကည္အားကိုးၾကတဲ့ဗုဒ္ဓဘာသာ မဂၤလသုတ္တြင္”ကတညဳတ
ကတေဝဒီ”သူ႔သိ ကိုယ့္ေက်းဇူးကိုသိျပီး အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းကူညီမူ ့ရွိၾကေသာ္လည္း နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ အခ်င္းခ်င္းေလးစားရိုင္း
ပင္းမူ႔မရွိဘဲ ေနခ်င္သလိုေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါတယ္ဘုရား။
ေနာက္ျပီး............နိုင္ငံျခားမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းၾကရတဲ့ လူငယ္လူရြယ္မ်ားဟာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကိုသာ ဦးစားေပးသင္ၾကားေနၾက
လို႔ ျမန္မာစကားမေျပာတတ္ဘဲ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမူ႔မ်ားကိုပါ တန္ဖိုးထား က်င့္သုံးဖို႔ မသိၾကေတာ့ပါဘုရား။          အင္မတန္ ထူးျမတ္တဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာယဥ္ေက်းမူ ့တရား ၊ ဗုဒ္ဓနည္းက် ဘဝေနထိုင္နည္းတရား ၊ အျပစ္ကင္းေကာင္းက်ိဳးရ စိတ္ခ်မ္းသာရ်္ နိဗ္ဗန္မ်က္ေမွာက္ျပဳ
နိုင္ေရး၊ ဝိပႆနာတရားမ်ားကိုလည္း လိုက္နာက်င့္ပြားရမွန္း မသိေအာင္ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္ဘုရား။
ဒါေၾကာင့္.........     နိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ား အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္သင့္တယ္ဆိုတာ
ညြန္ၾကားေတာ္မူပါဦးဘုရား ။
       အထက္က ေရးသားခ်က္ဟာ
 အေမရိကန္ နွင့္ ကေနဒါ ဘက္တြင္ေရာက္ေနၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမမ်ားက သူတို့ဆီကို ဓမၼဒူတခရီးၾကြလာစဥ္ ”ေညာင္ကန္ေအးဆရာေတာ္”
အားေလ်ွာက္ထားလာေသာစကားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
      (သူငယ္ခ်င္းတို ့ဖက္ရေအာင္ ဗဟုသုတရေအာင္ေရးလိုက္ရျခင္ျဖစ္ပါသည္)

ကမၻာေလာကၾကီးကို လွပလာေအာင္ ”ညစ္ပက္သြားေအာင္ဖန္ဆင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္
သုံဦးရွိတယ္ ။ ဘယ္သူေတြလဲဆိုေတာ့ ၁။ကိုယ္ကံၾကမၼာ၂။ကိုယ္ဥာဏ္ပညာ
၃။ကိုယ္ဝီရီယ တို႔ ပါပဲ ။
ကံၾကမၼာဆိုတာ .အလုပ္ကိုေျပာတာေလ။  ေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ရင္ ေကာင္း
တာေတြေတြရျမင္ရမယ္ ေကာင္းက်ိဴးေတြခံစားရမယ္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ ဒါဆို
ကမာၻေလာကၾကီးလွပသြားျပီေပါ့။
ဝီရီယဆိုတာ . ၾကိဳးစားအားထုက္မူ႔ကိုေျပာတာေလ။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကို
ၾကိဳးစားလုပ္ရင္ ရရွိလာမယ့္ ရလာဒ္ဟာကလဲ ေကာင္းက်ိဴးပဲျဖစ္တယ္ ေကာင္းက်ိဳး
ေတြကိုရရွိေတာ့ေတြ႔ရျမင္ရေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာေပါ့ ဒါဆို ကမၻာေလာကၾကီးဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္မူ႔ေတြနဲ့သာယာလွပသြားျပီးေပါ့။
ဥာဏ္ပညာဆိုတာ . အထက္ကေရးခဲ့ျပီး ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္
ေတြကို ဝီရီယဆိုတဲ့ ၾကိဳးစားမူ႔နဲ့ တကယ္လက္ေတြအေကာင္အထည္ျဖစ္ေပၚတည္
ရွိလာေအာင္ၾကိဳးစားတဲ့အခါမွာ  အခ်ိန္အခါက် မက်  လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္
ေကာင္း မေကာင္း ရလာဒ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္က အမ်ားကို
ဒုကၡေရာက္ေစနိုင္ မေရာက္ေစနိုင္ဘူးလား  ဘာလား  ညာလား  စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္
ေမွ်ာ္ျမင္ျပီး အသိဥာဏ္နဲ့ယွဥ္ျပီးလုပ္တာေပါ့  ဒါဆို  ဥာဏ္ပညာနဲ့ လုပ္ေတာ့
အက်ိဳးအဆင့္ဆင့္ အက်ိဳးအဆက္အဆက္ေကာင္ေတာ့ေပါ့ ကမၻာေလာကသားေတြလဲ ညဏ္ေတြနဲ့
ယွဥ္ျပီးအလုပ္လုပ္တဲ့လာမွာေပါ့ 
   ဒီ ဖန္ဆင္းရွင္ (၃)ဦး ကို
ဘယ္သူမဆိုမေလးမစား လုပ္ရင္   ထိုသူကိုလဲ မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေရာက္ရွိလာပါမယ္
သူ ့ကိုေလးစား အေရးထားျပီးလုပ္လ်င္ ထိုသူကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာပါ
    တကယ္ေတြး ၾကည့္လိုက္ရင္
ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္တိုင္ပါပဲ ။ အျခားတစ္ေယာက္ေသာသူမွ မဟုက္ပါဘူး။
မိမိတို ့ရဲ့ ဘဝ သာယာလွပဖို့  မိမိကိုယ္တိုင္ ပဲ  ဖန္းဆင္ရမွာပဲ ။
ေကာင္းကင္ဘုံမွာ ထာဝရဖန္ဆင္းရွိဆိုတာ   မရွိပါဘူး   ဥာဏ္အသိတရားနဲ့ ေတြးၾကည့္ရင္
ေျပးၾကည့္စရာေတာင္မလိုပါဘူး ေနာက္ဆိုးပိတ္အဆုံးသတ္ေျပာရရင္ေတာ့
  ထာဝရဖန္းဆင္းရွင္ဟာ  မိမိရဲ့ 
ကံ=အလုပ္လုပ္ျခင္း ၊
ဥာဏ္ ပညာ = ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မူ ့အျမဲရွိေစျခင္း   
၀ီရိယ= တကယ္လက္ေတြၾကိဳးစားအားထုက္ျခင္း၊     သုံးမ်ိဳးပါပဲ။