ဗုဒၶအလုိအရ လူအျဖစ္ လူဘ၀သည္ ရႏုိင္ခဲေသာအျဖစ္၊ ရႏုိင္ခဲေသာ ဘ၀ျဖစ္ရကား
ရရွိလာေသာ လူ႔ဘ၀ကုိ အခ်ည္းႏွီးေသာ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေသာ ဘ၀ျဖစ္သည္ဟု မျမင္ေခ်။
ထုိသုိ႔ရႏုိင္ခဲေသာ လူအျဖစ္ လူ႔ဘ၀အျဖစ္ကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ေနေသာ သင္သည္
လူပီသေသာလူ ျဖစ္ေအာင္ လူႏွင္႔ပီသေသာ အလုပ္တုိ႔ကုိ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ျပီး
ပါျပီလဲဆုိတာ မိမိကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္လွေပ၏။
လူပီသေသာ လူဟုဆုိရာတြင္ ေလာက၌ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ၾကားက ေခါင္းေပါက္၍ ကုိယ္လက္
အဂၤ ါ ျပည္႔စုံသူ လူ ဟုသမုတ္အပ္သူမွန္သမွ်ကုိ လူပီသေသာသူ ျဖစ္၏ ဟူ၍ကား
သတ္မွတ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ျမတ္ဗုဒၶက ေလာက၌ လူေလးမ်ဳိးရွိေၾကာင္းကုိ ၀ိမာန၀တၳဳ
အဌကထာ၌ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားထားေလ၏။
ထုိေလးမ်ဳိးကား................
ရရွိလာေသာ လူ႔ဘ၀ကုိ အခ်ည္းႏွီးေသာ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေသာ ဘ၀ျဖစ္သည္ဟု မျမင္ေခ်။
ထုိသုိ႔ရႏုိင္ခဲေသာ လူအျဖစ္ လူ႔ဘ၀အျဖစ္ကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ေနေသာ သင္သည္
လူပီသေသာလူ ျဖစ္ေအာင္ လူႏွင္႔ပီသေသာ အလုပ္တုိ႔ကုိ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ျပီး
ပါျပီလဲဆုိတာ မိမိကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္လွေပ၏။
လူပီသေသာ လူဟုဆုိရာတြင္ ေလာက၌ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ၾကားက ေခါင္းေပါက္၍ ကုိယ္လက္
အဂၤ ါ ျပည္႔စုံသူ လူ ဟုသမုတ္အပ္သူမွန္သမွ်ကုိ လူပီသေသာသူ ျဖစ္၏ ဟူ၍ကား
သတ္မွတ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ျမတ္ဗုဒၶက ေလာက၌ လူေလးမ်ဳိးရွိေၾကာင္းကုိ ၀ိမာန၀တၳဳ
အဌကထာ၌ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားထားေလ၏။
ထုိေလးမ်ဳိးကား................
....
(၁) လူ႔ငရဲသား၊
(၂) လူ႔တိရိစ ၦာန္၊
(၃) လူ႔ျပိတၱာ၊
(၄) လူ႔ပရမတၳ တုိ႔ျဖစ္၏။
လူငရဲသား ဆုိသည္မွာ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ လူကားျဖစ္လာပါ၏။
သုိ႔ေသာ္ သူသည္မေကာင္းမႈဒုစရုိက္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေသာေၾကာင္႔
ေထာင္တန္းက်ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာ ခံၾကရ၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုိ တစ္ခုမွျပဳလုပ္ခြင္႔မရ၊ ထုိကဲ႔သုိ႔ေသာ လူသားမ်ဳိးကုိ ျမတ္ဗုဒၶက
လူအစစ္ ဟု မသတ္မွတ္ေခ်၊ လူ႔ငရဲသား ဟု သတ္မွတ္၏။
တိရိစ ၦာန္သည္ အိပ္ျခင္း စားျခင္း ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သုံးမ်ဳိးကုိသာ ျပဳလုပ္ျပီး
ဒါန သီလ ဘာ၀နာကုသုိလ္တရားကုိ တခုမွမျပဳလုပ္သကဲ႔သုိ႔ တခ်ဳိ႔လူမ်ားသည္
စီးပြါးရွာျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သုံးမ်ဳိးကုိသာ ျပဳလုပ္၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားကုိ တခုမွျပဳလုပ္ျခင္းမရွိ၊
ဤကဲ႔သုိ႔ေသာ လူသားမ်ဳိးကုိ ဗုဒၶက လူအစစ္ ဟု မသတ္မွတ္၊
လူ႔တိရိစ ၦာန္ ဟု သတ္မွတ္ေတာ္မူ၏။
သရဲ၊ တေစ ၦ၊ မွင္စာ၊ ၾကပ္၊ ဥစၥာေစာင္႔ အားလုံးကုိ စာေပ၌ ေပတျပိတၱာ ဟု ေခၚ၏။
ျပိတၱာမ်ားသည္အကုသုိလ္ကံေၾကာင္႔ အစားအစာကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ
၀လင္ေအာင္ မစားရ၊ မရပ္မနား တစ္ဘ၀လုံးရွာေဖြေသာ္လည္း မေသရုံသာ စားရ၏။
လူအမ်ားစြန္႔ျပစ္ထားေသာ စားၾကြင္း စားက်န္မ်ား၊ တံေတြးမ်ား၊ႏွပ္မ်ား၊
သလိပ္မ်ား ေတြ႔သမွ်ကုိ ရွာေဖြစားေသာက္ၾက၏။ အစာကုိသာ တစ္ဘ၀လုံး
ကုန္းရုန္းရွာေဖြျပီးေသသြားၾက၏။ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားတခုကုိမွ
မျပဳလုပ္ႏုိင္၊ ထုိ႔အတူ တခ်ဳိ ႔ လူသာျဖစ္လာေသာ္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းသျဖင္႔
တစ္ဘ၀လုံး ၀မ္းေရးတခုအတြက္သာ ရွာေဖြစားေသာက္ရင္း တစ္ဘ၀ဆုံးသြား၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားတခုမွ မလုပ္ႏုိင္၊ ထုိသုိ႔ေသာ
လူသားမ်ဳိးကုိ လူ႔ျပိတၱာ ဟု ေခၚသည္၊ လူအစစ္မဟုတ္ေပ။
စီးပြါးေရးကုိလည္း လူတန္းေစ႔ေအာင္ သမၼာအာဇီ၀က်က် ရွာေဖြႏုိင္ျပီး
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တုိ႔ကုိလည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ျပဳလုပ္ႏုိင္ေသာ သူကုိသာလွ်င္
လူ႔ပရမတၳ - လူအစစ္ ဟု ေခၚပါသည္။
ဆုိအပ္ခဲ႔ျပီးေသာ လူေလးမ်ဳိးတုိ႔တြင္ မိမိသည္ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးျဖစ္သလဲဆုိတာကုိ
ခြဲျခားေ၀ဖန္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္လွေပသည္။
လူအစစ္မျဖစ္ေသးလွ်င္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားအားထုတ္ရေပမည္။
လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ လူ႔သမုိင္းမွာ မွတ္တမ္း၀င္ႏုိင္ေအာင္ အဖုိးတန္
အလုပ္တခုခုကုိ လုပ္ရေပမည္။
ထုိသုိ႔ မဟုတ္ဘဲ လူ႔ငရဲသား၊ လူတိရိစ ၦာန္၊ လူျပိတၱာ တုိ႔ကဲ႔သုိ႔သာ
ျပဳမူေနထုိင္ၾကမည္ဆုိလွ်င္လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔အျပင္ လူေတြကုိ လူေတြအျဖစ္နဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင္တတ္ဖို႔လည္း
လုိအပ္ေသးေပ၏။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္ၾကမယ္ဆုိရင္ လူမႈ႔ျပႆနာေတြ
ေတာ္ေတာ္နည္းခဲ႔မွာ အမွန္ပင္၊ လူေတြဟာ လူေတြကုိ လူေတြအျဖစ္
မွန္မွန္ မျမင္ခဲ႔ၾကေပ၊ လူမ်ဳိးစြဲေတြနဲ႔ျမင္တယ္၊ ဘာသာစြဲေတြနဲ႔ျမင္တယ္၊
အသားအေရာင္၊ အဆင္႔အတန္း ခြဲျခားလုိမႈ႔ေတြနဲ႔ လူေတြကုိၾကည္႔တယ္ ျမင္တယ္၊
အစြဲေတြပါလာေတာ႔ အမွန္မျမင္ၾကေတာ႔၊ အမွန္မျမင္ေတာ႔ ျပႆနာေတြျဖစ္တယ္၊
ျပႆနာေတြကေနျပီး ပဋိပကၡေတြျဖစ္တယ္။
ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ရင္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆုိတာ လူေတြမွာ မရႏုိင္ေတာ႔ေပ၊
ဒါေတြဟာ လူေတြက လူေတြကုိ မွန္မွန္မျမင္ႏုိင္ၾကလုိ႔ ျဖစ္ၾကရသည္ပင္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတုိ႔ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ လူအခ်င္းခ်င္း
မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္ၾကဖုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
ဗုဒၶစာေပ၌မူ လူကုိ ခႏၶာငါးပါး(ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤ ါရ၊ ၀ိညာဏ္) ရွိသူ၊
ျမင္မႈ႔ ၾကားမႈ႔ အစရွိတဲ႔ အတြင္းအပ အာယတန(၁၂) ပါးရွိတဲ႔သူ၊
ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာ၊ ရုပ္ဓာတ္၊ နာမ္ဓာတ္ေတြ ရွိတဲ႔သူ
အျဖစ္ပဲ ျမင္ျပထားပါသည္။ ဘယ္လူမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ျဖစ္၊
ဘယ္လုိဘာသာမဲ႔သူျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိအသားအေရာင္ပဲ ရွိတဲ႔ လူမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္
ဆုိခဲ႔တဲ႔ ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ရုပ္ဓာတ္၊ နာမ္ဓာတ္ေတြ စုေ၀းေနတဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ေတြ
ရွိေနတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီလုိ စုေ၀းျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ လူဟာ
ေကာင္းတာေတြလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔ အက်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚေစမယ္။
ဆုိးတာေတြ လုပ္ရင္ ဆုိးတဲ႔ အက်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚေစမယ္ လုိ႔ျမင္တယ္။
လူတုိင္း လူတုိင္းမွာ ဒီခႏၶာေတြ၊ ဒီအာယတနေတြ၊ ဒီဓာတ္သေဘာေတြ ရွိေနတ႔ဲအတြက္
လူေတြဟာ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ဘာမွအထင္ေသးစရာလည္း မရွိ၊
မုန္းတီးစရာလဲ မရွိ ဟု မွန္မွန္ကန္ကန္ ရွဴ႔ျမင္တတ္ဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက ညြန္ျပထားေပ၏။
ထုိျမတ္ဗုဒၶ ညြန္ျပထားသည္႔ အတုိင္း လူမ်ဳိးစြဲ၊ ဘာသာစြဲ၊ အသားအေရာင္အစြဲေတြ
ကင္းလြတ္စြာနဲ႔ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင္႔ လူေတြကုိ ၾကည္႔တတ္ျမင္တတ္ေအာင္
က်ဳိးစားအားထုတ္ရင္း လူပီသေသာ လူမ်ားျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါသည္။
အခ်င္းခ်င္း.....အမ်က္.........တေစ႔မရွိ
ခ်စ္ေသာ.....မ်က္စိျဖင္႔ ရွဴ ႔ၾကေစ။
(၁) လူ႔ငရဲသား၊
(၂) လူ႔တိရိစ ၦာန္၊
(၃) လူ႔ျပိတၱာ၊
(၄) လူ႔ပရမတၳ တုိ႔ျဖစ္၏။
လူငရဲသား ဆုိသည္မွာ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ လူကားျဖစ္လာပါ၏။
သုိ႔ေသာ္ သူသည္မေကာင္းမႈဒုစရုိက္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေသာေၾကာင္႔
ေထာင္တန္းက်ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာ ခံၾကရ၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုိ တစ္ခုမွျပဳလုပ္ခြင္႔မရ၊ ထုိကဲ႔သုိ႔ေသာ လူသားမ်ဳိးကုိ ျမတ္ဗုဒၶက
လူအစစ္ ဟု မသတ္မွတ္ေခ်၊ လူ႔ငရဲသား ဟု သတ္မွတ္၏။
တိရိစ ၦာန္သည္ အိပ္ျခင္း စားျခင္း ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သုံးမ်ဳိးကုိသာ ျပဳလုပ္ျပီး
ဒါန သီလ ဘာ၀နာကုသုိလ္တရားကုိ တခုမွမျပဳလုပ္သကဲ႔သုိ႔ တခ်ဳိ႔လူမ်ားသည္
စီးပြါးရွာျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ စားျခင္း၊ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း သုံးမ်ဳိးကုိသာ ျပဳလုပ္၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားကုိ တခုမွျပဳလုပ္ျခင္းမရွိ၊
ဤကဲ႔သုိ႔ေသာ လူသားမ်ဳိးကုိ ဗုဒၶက လူအစစ္ ဟု မသတ္မွတ္၊
လူ႔တိရိစ ၦာန္ ဟု သတ္မွတ္ေတာ္မူ၏။
သရဲ၊ တေစ ၦ၊ မွင္စာ၊ ၾကပ္၊ ဥစၥာေစာင္႔ အားလုံးကုိ စာေပ၌ ေပတျပိတၱာ ဟု ေခၚ၏။
ျပိတၱာမ်ားသည္အကုသုိလ္ကံေၾကာင္႔ အစားအစာကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ
၀လင္ေအာင္ မစားရ၊ မရပ္မနား တစ္ဘ၀လုံးရွာေဖြေသာ္လည္း မေသရုံသာ စားရ၏။
လူအမ်ားစြန္႔ျပစ္ထားေသာ စားၾကြင္း စားက်န္မ်ား၊ တံေတြးမ်ား၊ႏွပ္မ်ား၊
သလိပ္မ်ား ေတြ႔သမွ်ကုိ ရွာေဖြစားေသာက္ၾက၏။ အစာကုိသာ တစ္ဘ၀လုံး
ကုန္းရုန္းရွာေဖြျပီးေသသြားၾက၏။ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားတခုကုိမွ
မျပဳလုပ္ႏုိင္၊ ထုိ႔အတူ တခ်ဳိ ႔ လူသာျဖစ္လာေသာ္လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းသျဖင္႔
တစ္ဘ၀လုံး ၀မ္းေရးတခုအတြက္သာ ရွာေဖြစားေသာက္ရင္း တစ္ဘ၀ဆုံးသြား၏။
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္တရားတခုမွ မလုပ္ႏုိင္၊ ထုိသုိ႔ေသာ
လူသားမ်ဳိးကုိ လူ႔ျပိတၱာ ဟု ေခၚသည္၊ လူအစစ္မဟုတ္ေပ။
စီးပြါးေရးကုိလည္း လူတန္းေစ႔ေအာင္ သမၼာအာဇီ၀က်က် ရွာေဖြႏုိင္ျပီး
ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တုိ႔ကုိလည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ျပဳလုပ္ႏုိင္ေသာ သူကုိသာလွ်င္
လူ႔ပရမတၳ - လူအစစ္ ဟု ေခၚပါသည္။
ဆုိအပ္ခဲ႔ျပီးေသာ လူေလးမ်ဳိးတုိ႔တြင္ မိမိသည္ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးျဖစ္သလဲဆုိတာကုိ
ခြဲျခားေ၀ဖန္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္လွေပသည္။
လူအစစ္မျဖစ္ေသးလွ်င္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကဳိးစားအားထုတ္ရေပမည္။
လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ လူ႔သမုိင္းမွာ မွတ္တမ္း၀င္ႏုိင္ေအာင္ အဖုိးတန္
အလုပ္တခုခုကုိ လုပ္ရေပမည္။
ထုိသုိ႔ မဟုတ္ဘဲ လူ႔ငရဲသား၊ လူတိရိစ ၦာန္၊ လူျပိတၱာ တုိ႔ကဲ႔သုိ႔သာ
ျပဳမူေနထုိင္ၾကမည္ဆုိလွ်င္လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔အျပင္ လူေတြကုိ လူေတြအျဖစ္နဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင္တတ္ဖို႔လည္း
လုိအပ္ေသးေပ၏။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္ၾကမယ္ဆုိရင္ လူမႈ႔ျပႆနာေတြ
ေတာ္ေတာ္နည္းခဲ႔မွာ အမွန္ပင္၊ လူေတြဟာ လူေတြကုိ လူေတြအျဖစ္
မွန္မွန္ မျမင္ခဲ႔ၾကေပ၊ လူမ်ဳိးစြဲေတြနဲ႔ျမင္တယ္၊ ဘာသာစြဲေတြနဲ႔ျမင္တယ္၊
အသားအေရာင္၊ အဆင္႔အတန္း ခြဲျခားလုိမႈ႔ေတြနဲ႔ လူေတြကုိၾကည္႔တယ္ ျမင္တယ္၊
အစြဲေတြပါလာေတာ႔ အမွန္မျမင္ၾကေတာ႔၊ အမွန္မျမင္ေတာ႔ ျပႆနာေတြျဖစ္တယ္၊
ျပႆနာေတြကေနျပီး ပဋိပကၡေတြျဖစ္တယ္။
ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ရင္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆုိတာ လူေတြမွာ မရႏုိင္ေတာ႔ေပ၊
ဒါေတြဟာ လူေတြက လူေတြကုိ မွန္မွန္မျမင္ႏုိင္ၾကလုိ႔ ျဖစ္ၾကရသည္ပင္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတုိ႔ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ လူအခ်င္းခ်င္း
မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္ၾကဖုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
ဗုဒၶစာေပ၌မူ လူကုိ ခႏၶာငါးပါး(ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤ ါရ၊ ၀ိညာဏ္) ရွိသူ၊
ျမင္မႈ႔ ၾကားမႈ႔ အစရွိတဲ႔ အတြင္းအပ အာယတန(၁၂) ပါးရွိတဲ႔သူ၊
ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာ၊ ရုပ္ဓာတ္၊ နာမ္ဓာတ္ေတြ ရွိတဲ႔သူ
အျဖစ္ပဲ ျမင္ျပထားပါသည္။ ဘယ္လူမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ျဖစ္၊
ဘယ္လုိဘာသာမဲ႔သူျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိအသားအေရာင္ပဲ ရွိတဲ႔ လူမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္
ဆုိခဲ႔တဲ႔ ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ရုပ္ဓာတ္၊ နာမ္ဓာတ္ေတြ စုေ၀းေနတဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ေတြ
ရွိေနတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ အဲဒီလုိ စုေ၀းျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ လူဟာ
ေကာင္းတာေတြလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔ အက်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚေစမယ္။
ဆုိးတာေတြ လုပ္ရင္ ဆုိးတဲ႔ အက်ဳိးေတြ ျဖစ္ေပၚေစမယ္ လုိ႔ျမင္တယ္။
လူတုိင္း လူတုိင္းမွာ ဒီခႏၶာေတြ၊ ဒီအာယတနေတြ၊ ဒီဓာတ္သေဘာေတြ ရွိေနတ႔ဲအတြက္
လူေတြဟာ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ဘာမွအထင္ေသးစရာလည္း မရွိ၊
မုန္းတီးစရာလဲ မရွိ ဟု မွန္မွန္ကန္ကန္ ရွဴ႔ျမင္တတ္ဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက ညြန္ျပထားေပ၏။
ထုိျမတ္ဗုဒၶ ညြန္ျပထားသည္႔ အတုိင္း လူမ်ဳိးစြဲ၊ ဘာသာစြဲ၊ အသားအေရာင္အစြဲေတြ
ကင္းလြတ္စြာနဲ႔ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင္႔ လူေတြကုိ ၾကည္႔တတ္ျမင္တတ္ေအာင္
က်ဳိးစားအားထုတ္ရင္း လူပီသေသာ လူမ်ားျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါသည္။
အခ်င္းခ်င္း.....အမ်က္.........တေစ႔မရွိ
ခ်စ္ေသာ.....မ်က္စိျဖင္႔ ရွဴ ႔ၾကေစ။
