“ေဖာ္ျမဴလာေတြ ေရာင္းခ်ေနတယ္…”
“ေဖာ္ျမဴလာေတြရမယ္… ေဖာ္ျမဴလာေတြ ရမယ္…”
“ဒီမယ္ကိုယ့္လူ… ေနစမ္းပါဦးဗ်… ခင္ဗ်ားက ေဖာ္ျမဴလာေတြ တေဖာင္ေဖာင္နဲ႕ အသံအိုးကြဲမတတ္ ေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်ေနလိုက္တာ… က်ဴပ္ေတာင္ အလကားေန အလကား စိတ္၀င္စားလာမိတယ္…”
“ဟား… ဟား… ဟား… ျဖစ္ရမယ္ကိုယ့္လူ… က်ဳပ္နာမည္ကိုက ခင္ဗ်ားေျပာသလိုပဲ… တေဖာင္ေဖာင္နဲ႕ အသံအိုးကြဲေနတဲ့ ေဖာင္အိုး ဖိုးေအာင္ဗ်…”
“ေၾသာ္ ဂလိုလား… ခင္ဗ်ားက ကိုေဖာင္အိုးဆိုတဲ့ ကိုဖိုးေအာင္ပဲကိုဗ်…”
“ဟုတ္ျပန္ေပေရာလားဗ်ာ…”
“ဒါနဲ႕ ေနပါဦးဗ်ာ… က်ဳပ္တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္မွာ ခင္ဗ်ားလို ေဖာ္ျမဴလာေတြကို ေဖာက်င္းေသာက်င္း ေရာင္းခ်ေနတာ တစ္ေယာက္မွ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတာမဟုတ္ဘူး… ဒါ ပထမဦးဆံုးပဲဗ်…”
“အို… ျဖစ္ရမယ္ေလ… ဖိုးေအာင္နဲ႕ေတြ႕ရင္ ပထမဦးဆံုးကို ျဖစ္သြားေစရမယ္… ဖိုးေအာင္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူ႕ဘ၀ကို ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ပါျပီဆုိကတည္းက ေဖာ္ျမဴလာေတြနဲ႕ ပထမဦးဆံုးေမြးဖြားခဲ့တဲ့ေကာင္…”
“တယ္လည္းဆိုတဲ့ စာပဲကိုဗ်… ဆက္စမ္းပါဦးဗ်ာ…”
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ… ျဗဲခနဲ ငိုခ်လိုက္တယ္ဗ်ာ… အေမေမြးေမြးခ်င္း…”
“အားရွားပါး… ေလးစားသြားျပီ ကိုဖိုးေအာင္…”
“ေလးစားရမယ္ေလဗ်ာ… ေဖာ္ျမဴလာေတြ ေရာင္းခ်ေနပါတယ္… အဘိုးအခ မယူပါဘူး…”
“တယ္လည္း ေလးစားမိပါတယ္ဗ်ာ… ေရာင္းစမ္းပါဦးေတာ့…”
“ဒီလိုရွိတယ္ဗ်… ေဖာ္ျမဴလာဆိုတာ အလြယ္ကေလးနဲ႕ေတြ႕တာ… ေစာေစာကေျပာသလို ျဗဲခနဲ ငိုခ်လိုက္ရံုပဲ… ဟဲ ဟဲ… ေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္ျပီေလ… ဒါေဖာ္ျမဴလာပဲဗ်…”
“အားရွားပါး… လန္ထြက္ေနတာပါလား ကိုဖိုးေအာင္ရယ္…”
“လန္ထြက္ရမယ္ေလ… လန္ျပီးေတာ့ကို ထြက္ေနရမယ္… တစ္ခ်ိဳ႕လန္မထြက္တဲ့လူေတြက တစ္ထဲက တစ္ႏွဳတ္ရင္ သုညရတာကို ဘ၀လို႕ထင္ေနၾကတာဗ်… က်ဳပ္ေဖာ္ျမဴလာကေတာ့ မႏွဳတ္ဘူး… က်ဳပ္ရည္းစားဦးနဲ႕ က်ဳပ္ဆို ႏွဳတ္မေနၾကေတာ့ဘဲ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္ေလ… ေဖာ္ျမဴလာေလဗ်ာ… ဒါမွ ညီမွ်ျခင္းရဲ႕ တစ္ဘက္ဆီမွာ သူေရာကိုယ္ပါ အတူရွိေနခြင့္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ ေဖာ္ျမဴလာဗ်…”
“အားရွားပါး… လိုက္မမွီဘူးဗ်ာ…”
“ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ဗ်… ဥပမာ သူနဲ႕က်ဳပ္ေပါင္းလိုက္ရင္ တစ္နဲ႕တစ္ေပါင္းသလို ႏွစ္ျဖစ္သြားမယ္ေလ… က်ဳပ္က ႏွစ္မျဖစ္ခ်င္ဘူး… သူနဲ႕က်ဳပ္ညားရင္ တစ္ပဲျဖစ္လိုက္ခ်င္တာ… ဘယ္ဘက္ကၾကည့္ၾကည့္ တစ္ျဖစ္ေနခ်င္တာေလ… ဒီေတာ့ ႏွဳတ္လည္းမႏွဳတ္ဘူး… ေပါင္းလည္းမေပါင္းဘူး… လမ္းခြဲလိုက္တယ္ဗ်ာ… ဟဲ ဟဲ… ေဖာ္ျမဴလာဗ်… ေဖာ္ျမဴလာ…”
“အားရွားပါး… တကယ္ကို မိုက္တယ္ဗ်ာ… အဲ့ဒါေတြကို ၾကိဳက္တာ…”
“မိုက္ရမယ္ေလဗ်ာ… မိုက္ရမယ္ဗ်… ဖိုးေအာင္ရဲ႕ဘ၀မွာ နယူတန္မလိုဘူး… အိုင္စတိုင္းမလိုဘူး… အာခီမိဒိလို ပစၥည္းနဲ႕ အေလးခ်ိန္တူညီတဲ့ ေရေတြလည္း လွ်ံက်လာဖို႕မလိုဘူး…”
“အိုးေလးေလး… ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ… ၾကိဳက္တယ္ ကိုဖိုးေအာင္ရာ…”
“ၾကိဳက္တယ္မလုပ္ပါနဲ႕… ခင္ဗ်ား ဟိုနားနည္းနည္း တိုးစမ္းပါဦး…”
“ကဲ… တိုးလိုက္ပါျပီတဲ့ဗ်ား…”
“ေဟာ… အခုဆို ခင္ဗ်ား ေရွ႕ကိုတစ္လွမ္းေရြ႕သြားျပီ မဟုတ္လား… ဒါေဖာ္ျမဴလာပဲဗ်…”
“အားရွားပါး… ေရေရလည္လည္မိျပန္ပါေရာလားဗ်ာ…”
“မိရမယ္ဗ်… မိကို မိေနရမယ္… ေဖာ္ျမဴလာေလဗ်ာ… ေဖာ္ျမဴလာ… က်ဳပ္ဆုိတဲ့ ဖိုးေအာင္က ဟိုးငယ္ငယ္ေက်ာင္းတက္ကတည္းက ေဖာ္ျမဴလာကိုပဲ ေရာင္းစားေနတဲ့ေကာင္ဗ်… အဘိုးအခ မယူပါဘူး…”
“ဆက္စမ္းပါဦးဗ်ာ… တကယ္ကို မေနႏိုင္ေအာင္ ၾကားခ်င္လြန္းလို႕ပါ…”
“ဆက္ရမယ္ေလ ဆက္ရမယ္… ျပတ္သြားရင္ေတာ့ ဆက္ကိုဆက္ရမယ္… ဒါလည္း ေဖာ္ျမဴလာပဲ… တစ္ခ်ိဳ႕က သီခ်င္းလုပ္ဆိုၾကတယ္ဗ်ာ… ၀လံုးေလးမွ ၀ိုင္းေအာင္မေရးႏိုင္ခင္တဲ့… ဟား… ဟား… ဟား… က်ဳပ္ကေတာ့ ဟားမိတာအမွန္ပဲ… ၀လံုးကေလးကို ၀ိုင္းေအာင္မေရးခင္ က်ဳပ္ဆိုတဲ့ဖိုးေအာင္က သုညကေလးကို ၀ိုင္းေအာင္ေရးၾကည့္ေနမိတဲ့ေကာင္…”
“ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ… ေရေရလည္လည္ၾကီးကို ၾကိဳက္တယ္…”
“ၾကိဳက္ရမယ္ေလဗ်ာ… မၾကိဳက္လို႕မရဘူးဗ်… “က” ၾကီးနဲ႕ “ယ” ပက္လက္လို ဘယ္ဘက္က ၾကည့္ၾကည့္မွန္ေနတာမ်ိဳးကိုမွ က်ဳပ္ကလည္းၾကိဳက္တာဗ်… ဟိုတေလာေလးက က်ဳပ္ဆီက ကဗ်ာေရးနည္းေတြ လာလာသင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက က်ဳပ္ကိုေျပာတယ္…”
“အားရွားပါး… ကဗ်ာေဖာ္ျမဴလာေတြလည္း ရွိျပန္တာပဲေပါ့ေလ…”
“ရွိတယ္ေလ… အဘိုးအခမယူပါဘူး… ရွိတာမွ အျပည့္… ေဟာဒီရင္ဘတ္နဲ႕အျပည့္ဗ်…”
“လုပ္စမ္းပါဦး ကိုဖိုးေအာင္ရာ… က်ဳပ္လည္း အတုခိုးခ်င္လြန္းလို႕…”
“မခက္ပါဘူး… လြယ္ပါတယ္… ေဖာ္ျမဴလာရွိရင္ျဖစ္ပါတယ္… ေကာင္ေလးကေျပာတယ္… သူ႕ကဗ်ာေတြ အရမ္းအစြမ္းထက္ထက္လာျပီတဲ့…”
“အားရွားပါး… အစြမ္းထက္တဲ့ အဆင့္ထိကို ေရာက္သြားတယ္…”
“ေရာက္ရမယ္ေလ… သူကဗ်ာေရးနည္းသင္တန္းစလာတက္တဲ့ေန႕မွာပဲ က်ဳပ္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲက စာရြက္အလြတ္တစ္ခုကို စုတ္ျဖဲျပီး သူ႕ကိုေပးလိုက္တယ္…”
“အိုးေလးေလး… ကဗ်ာေရးနည္းေတြေပါ့ေလ…”
“ဒါေပါ့ဗ်… သူၾကိဳက္တာကိုေရး… ခဲတံနဲ႕မေရးနဲ႕… စိတ္ကူးနဲ႕ေရး… ဒါဟာ ကဗ်ာေရးနည္းျဖစ္တယ္လို႕ပဲ သူ႕ကိုေျပာလိုက္တယ္… ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ စာရြက္အလြတ္တစ္ခုနဲ႕ပဲ သူက်ဳပ္ဆီ ျပန္လာျပီး ကဗ်ာေတြရြတ္ျပတယ္… သ႕ူရည္းစားနဲ႕ကြဲၾကည့္လုိက္တာ အဲ့ဒီစာရြက္ေပၚမွာ ကဗ်ာေတြကို ျပည့္ႏွက္သြားတယ္ဆုိပဲ…”
“အားရွားပါး… ေရေရလည္လည္ကို လုိက္မမွီဘူးဗ်ာ…”
“ဟုတ္တယ္ဗ်… ေဖာ္ျမဴလာ… ဘာမွ မရွိတာကိုက ေဖာ္ျမဴလာဗ်…”
“အားရွားပါး… ကိုဖိုးေအာင္ေျပာသလို ဘာမွကို မရွိခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ… ဆက္လုပ္စမ္းပါဦး ကိုဖိုးေအာင္ရာ…”
“ကိုယ့္လူေရ… ဟိုမွာ က်ဳပ္မိန္းမ တုတ္နဲ႕လိုက္လာတာေတြ႕တယ္ဗ်… ျပန္ၾကစို႕ရဲ႕…”
“အားရွားပါး…”
ေလးစားစြာျဖင့္…
ဖိုးေအာင္(နည္းပညာ)