“’ဒုန္းကနဲဒုိငး္ကနဲ ဘုံးကနဲ ဗုိငး္ကနဲ မီးထြန္း ပြဲ”
သီတင္းကြ်တ္နားနီးျပီဆုိရင္ ၈၄လမ္း ၄၀နဲ႔၄၁လမ္းၾကားမွာေဗ်ာက္အုိးေတြမီးရွဴး မီးပန္းေတြေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေလးေတြအလ်ဳိဳလ်ဳိနဲ႔ေပၚလာပါတယ္။
လမး္အေနာက္ဖက္တနး္က ပလက္ေဖာင္းေရွ႔မွာထြက္ၾကတာပါ။
အတိအက်ေျပာရင္ေတာ႔ လမး္ေပၚေစ်းတက္ေရာင္းတာပါဘဲ။
ဒီလုိအခ်ိန္ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ သတင္းစာထဲမွာ တီဗြီမွာ
အထိတ္တလန္႔မျဖစ္ေအာင္ေဗ်ာက္အုိးမေဖာက္ရ ဘာညာကြိကြ
ေဗ်ာက္ေဖာက္ရင္ ေဗ်ာက္ေရာငး္ရင္ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ ဆုိျပီးေၾကျငာတာကေတာ႔ ႏွစ္တုိင္း လုိလုိတုိင္းဖတ္ရပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လဲ ဘယ္လုိဘဲေၾကျငာ ေၾကျငာ ဘယ္လုိဘဲစညး္ကမ္းေတြထုတ္ထုတ္
ေအာက္တုိဘာလဆန္းတာနဲ႔တျပဳိင္နက္ထဲ
ေစ်းခ်ဳိထဲကဆုိင္ေတြကလဲ ေဗ်ာက္အုိးေတြမီးရွဴးမီးပန္းေတြကို စုေဆာင္း
ႏွစ္စဥ္ေရာင္းေနက် ေဗ်ာက္အုိးသည္ေတြကလည္း ဗန္းေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ မန္းေလးျမဳိ႔ေလးျပင္ေလးရပ္မွာေရာက္အလာ
၀ယ္သူေတြကလဲ တစ္အုံးအုံး
လမး္ေပၚမွာ တဗုံးဗုံး တဘုိငး္ဘုိငး္ တအုံးအုံးတဒုိင္းဒုိင္း နဲ႔ေဗ်ာက္ေဖာက္သံေတြကလဲ ၾကားေနရစျမဲ
ရွဴးကနဲအသံအက်ယ္ၾကီးျမည္ျပီး မီးပန္းေရာင္စုံၾကီးေတြေကာင္းကင္တက္သြားတာေတြ
ကလဲျမင္ေနရျမဲ ဆုိေတာ႔ အဲလုိ ေၾကျငာလုိက္တာကုိက
“ ေဗ်ာက္ေရာင္းဘုိ႔အခ်ိန္ၾကပါျပီခင္ဗ်ား “ အခ်က္ေပးလုိက္သလုိျဖစ္သလားလုိ႔ေတာင္ေတြးမိပါတယ္။
ျပီးခဲ႔တဲ႔စေနေန႔က ရန္ကုန္ကလာတဲ႔မိတ္ေဆြေတြကို စစ္ကိုင္းမင္းကြန္းဘက္ေတြလုိက္ပုိ႔ေပးပါတယ္။
ညေနေစာင္းေရာက္ေတာ႔ ေတာင္သမန္အငး္ကို ဆက္သြားပါတယ္။
တံတားေပၚမွာလမး္ေလ်ာက္ေနရင္း အုန္းကနဲ႔အသံၾကီးၾကားလုိက္ရျပီး တံတားအေနာက္ဖက္ထိပ္နားကလဲ မီးခုိးလုံးၾကီးတက္လာေတာ႔ အေတာ္ေလးလန္႔သြားပါတယ္။
မီးမ်ားေလာင္သလား တံတားမ်ားက်ဳိးက်သလားေပါ႔။
ေဘးနားကေန တတြတ္တြတ္ေျပာလုိ႔ ေစ်းလုိက္ေရာင္းေနတဲ႔ကေလးမေလးေတြက
“အဲတာ ေဗ်ာက္အုိးေဖာက္တာ ရယ္”လုိ႔ေျပာလုိက္မွ စိတ္ေအးသြားပါတယ္။
အေတာ္ေလးေမွာင္လာေတာ႔ ျပန္လာၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာတံတားအဆုံးနားအေရာက္ အုံးကနဲအသံၾကီးထြက္လာတဲ႔အခါ က်ေနာ္႔ေရွ႔က နုိင္ငံျခားသူတစ္ေယာက္ အေတာ္ေလးကို
လန္႔ဖ်ပ္သြားလုိ႔ပါလာတဲ႔အေဖာ္က တြဲေခၚသြားရသလုိ က်န္တဲ႔ သူေတြကလဲ ႏွာေခါင္းကိုပိတ္ျပီးအျမန္ေလ်ာက္ၾကပါေတာ႔တယ္။
သူတုိ႔မ်က္နွာကလဲ မသာမယာျဖစ္သြားပါတယ္။
အေစာက သာယာတဲ႔ျမင္ကြင္းအထူးအဆန္းေတြေၾကာင္႔
ရလာတဲ႔ၾကည္ႏူးမူ႔ေလးေတြျဗဴန္းဆုိ ေပ်ာက္သြားသလုိပါဘဲ။
လန္႔မယ္ဆုိလဲလန္႔ေလာက္ပါတယ္ ေဗ်ာက္သံက အေတာ္ၾကီးကိုက်ယ္ပါတယ္။
မီးခုိးေတြကလဲ လုံးထြက္ေနျပီး ယမး္ေညွာ္နံ႕ကလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကိုမပ်ယ္နုိင္ေလာက္ေအာင္ျပင္းပါတယ္။
အမ်ားျပည္သူအပန္းေျဖေနတဲ႔ တံတားေပၚကုိလာျပီး ေဗ်ာက္ေဖာက္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္သုိက္ကေတာ႔ သူမ်ားေတြလန္႔သြားတာ ကိုၾကည္႔ျပီးတဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။
အျခားသူစိတ္အေနွာင္႔အယွက္ျဖစ္တာကို ေပ်ာ္စရာလုိ႔ သတ္မွတ္တယ္ဆုိရင္
အဲလုိလူမ်ဳးိရဲ႕စိတ္ဓါတ္က လည္း အေတာ္ေလးကို “ေအာက္တန္းက်”ေနျပီလုိ႔ဆုိနုိင္ပါတယ္။
အခုလုိစည္းမဲ႔ကမး္မဲ႔လုပ္ေနတာကို တားျမစ္သူမရွိ ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္သူမရွိဆုိေတာ႔
တံတားထိပ္မွာ ကပ္ထားတဲ႔ “ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ပါ”ဆုိတဲ႔
ဗီြႏုိင္းၾကီးကိုေတာင္အားနာစရာေကာင္းလွပါတယ္။
ညပုိင္းအျပင္ထြက္ေတာ႔လဲ ၈၄လမ္းတစ္ေလ်ာက္က ေဗ်ာက္အုိးဆုိင္ေတြမွာ ဆုိင္ကယ္ေတြ
ကားေတြလမး္မေပၚမွာရပ္လုိ႔ ေဗ်ာက္အုိး၀ယ္ေနၾကသူမနည္းပါဘူး။
ဆုိင္တုိင္းနီးနီးေလာက္ ၀ယ္သူရွိပါတယ္။
၀ယ္ျပီးျပီးခ်င္းအဲဒီနားမွာတင္ေဗ်ာက္ေတြ တစ္ဒုိင္းဒုိငး္ေဖာက္ မီးရွူးပန္းေတြတစ္ဖုန္းဖုနး္နဲ႔လႊတ္ေနၾကသူေတြကလဲမနည္းပါဘူး။
ေနာက္မီးပန္းတစ္မ်ဳးိကလႊတ္လုိက္ျပီဆုိရင္ မီးပန္းၾကီးကလည္ျပီး လမ္းေပၚမွာေလ်ာက္ေျပးပါေတာ႔တယ္
အဲဒါကိုျမင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ ဆုိင္ကယ္ေတြကားေတြက လန္႔ဖ်ပ္ျပီးေရွာင္ၾကျပဳၾကလုပ္ရေတာ႔
တုိက္မလုိလုိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။
အဲဒီနားကုိ က်ေနာ္ေရာက္ခ်ိန္က ညကုိးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပါ။
၃၉လမ္းအေနာက္ဖက္ထိပ္နားက ညဆုိရင္အေတာ္ေမွာင္ပါတယ္။
ပလက္ေဖာင္းနံေဘးမွာ ေကာင္ေလးတစ္သိုက္က ထုိင္ျပီး လမး္ေပၚမွာ စက္ဘီး
ဆုိင္ကယ္ စီးလာတဲ႔ေကာင္မေလးေတြကို ေဗ်ာက္နဲ႔လွမး္လွမး္ပစ္။
ေဗ်ာက္သံၾကားလုိ႔လန္႔သြားရင္ စီးလာတဲ႔ ဆုိင္ကယ္ စက္ဘီး ဟန္ခ်က္ပ်က္လုိ႔ လဲမလုိ
တုိက္မလုိျဖစ္ရင္ သူတုိ႔က တ၀ါး၀ါး တဟားဟား မင္းမဲ႔တုိင္းျပည္ေရာက္ေနသလုိပါဘဲ။
ညကုိးနာရီပါတ္၀န္းက်င္အခ်ိန္က မန္းေလးျမဳိ႔က စတုိးဆုိင္ေတြစူပါမက္ကက္ေတြ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ဆုိေတာ႔
လမ္းမေပၚမွာ အလုပ္ကျပန္လာတဲ႔မိန္းကေလးေတြကို အမ်ားဆုံးေတြ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေလးပါ။
ဒီအခ်ိန္ေလးကို တမင္ေစာင္႔ျပီး အေပ်ာ္ေဗ်ာက္ေဖာက္လုိ႔ေနွာင္႔ယွက္ၾကတာပါ။
အဲဒီထက္ဆုိးတာ က အိမ္ေပၚကေနျပီး မီးရွူးပန္းကုိေအာက္စုိက္ေဖာက္တာပါဘဲ။
အေပၚေထာင္ေဖာက္တယ္ဆုိရင္ မီးပနး္က အေပၚခပ္ျမင္႔ျမင္႔တက္သြားေတာ႔ မီးပြားေတြက
ေအာက္က်လာခ်ိန္က အပူရွိန္ေသေနပါျပီ။
ေအာက္စုိက္ျပီး ေဖာက္ေတာ႔ မီးပန္းေတြက မ်က္ေစ႔ထဲမွာလင္းကနဲလက္ကနဲ။
မီးပြားက်လာမွာစုိးေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ကို အေျပးအလႊားေမာင္းရျပန္ပါတယ္။
မေန႔ညကေတာ႔ညပုိင္းက်ေနာ္အျပင္ထြက္ေတာ႔ ဘုရားၾကီးေအာက္က်င္းနားအေရာက္ အေပၚကေန
ေရွ႔တည္႔တည္႔ကုိ လင္းကနဲေဗ်ာက္အုိးတစ္လုံးက်အလာ အုနး္ကနဲ အသံထြက္လာေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ကုိ ရုတ္တရက္အရွိန္အေလ်ာ႔လုိက္ ေနာက္က ကပ္လုိက္လာတဲ႔ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ တုိက္မိမလုိျဖစ္သြားပါတယ္။
အေပၚေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ အိမ္အေပၚထပ္ကေနေဗ်ာက္ေတြပစ္ခ်ေနတာကိုျမင္လုိက္ပါတယ္။
ဆုိင္ကယ္ရပ္ျပီး အေပၚေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ အိမ္ထဲကုိ ကေလးေတြ၀င္ေျပးသြားတာကိုေတြ႔ရပါေတာ႔တယ္။
မိဘက မသိတာလား သိပါရဲ႕နဲ႔မဆုံးမဘဲ ေပါက္လြတ္ပဲစား လႊတ္ တာလားေတာ႔မသိဘူး။
သူ႔တုိ႔အေပ်ာ္အတြက္ သူမ်ားအသက္အႏၱရာယ္ ရွိနုိ္င္တယ္ ဆုိတာေလာက္ေတာင္မစဥ္းစားနုိင္ေလာက္
ေအာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြသိမ္ဖ်င္းေနျပီ နိမ္႔က်ေနျပီလုိ႔ထင္မိပါတယ္။
ဒီလုိသီတငး္ကြ်တ္ရာသီကို က်ေနာ္တို႔ကေလးဘ၀ကလဲေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းခ႔ဲၾကဘူးပါတယ္။
သီတင္းကြ်တ္ေရာက္တာနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးထဲက သက္ၾကီး၀ါၾကီးေတြ ဆရာသမားေတြကို လုိက္ကန္႔ေတာ႔ၾကမယ္။
လူၾကီးေတြက မုန္႔ဘုိးေတြေပးလုိက္တယ္ဆုိရင္ေပ်ာ္လုိ႔ရႊင္လုိ႔၊
(အခုေခတ္မွာေတာ႔ သီတငး္ကြ်တ္ဆုိတာ ကိုအေၾကာင္းျပဳလုိ႔ စီးပြားေရးေစ်းကြက္အတြက္
သီတင္းကြ်တ္ကန္႔ေတာ႔တယ္လုိ႔ အမည္တပ္ျပီး အေပးအယူလုပ္ၾကတာကေတာ႔ လူတုိင္းအသိပါဘဲ။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တစ္ခုအတြက္ ရင္းၾကတာပါ။)
က်ေနာ္တုိ႔ကေလးဘ၀ကလဲ ေဗ်ာက္ေဖာက္ၾက မီးရွူးပန္းေတြလႊတ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္စဥ္က ေဗ်ာက္ကေလးေတြကေသးေသးေလး။
အသံကလဲ သိပ္မက်ယ္ တကယ္ကို ကေလးကစားစရာ။
အဲဒါကို အသံက်ယ္ခ်င္တဲ႔က်ေနာ္တုိ႔က ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲကိုထည္႔ေဖာက္ၾကပါတယ္။
အဲေလာက္ေလးလုပ္တာကို လူၾကီးေတြျမင္ရင္ အေအာ္ခံရ အဆူခံရပါတယ္။
မီးပန္းဆုိတာကလဲ (မဂၢနီဆီယမ္အျပားေသးေသးေလး)ကို တုတ္ဖ်ားထိပ္မွာတပ္ထားလုိ႔ မီးရွိဳ႔လုိက္ရင္
မီးပန္းေလးေတြျဖာထြက္ေအာင္ လက္ကိုေ၀ွ႔ရမး္ျပီးကစားၾကတာပါ။
ဒါေတာင္အမ်ားၾကီးမကစားရပါဘူး။
ေညွာ္ေစာ္နံမယ္ က်န္းမာေရးထိခိုက္မယ္ဆုိျပီး အာသာေျပရုံေလာက္ဘဲကစားရတာပါ။
ေနာက္ေတာ႔ မီးထြန္းကားေလေတြး ယုန္ရုပ္ကေလးေတြဆြဲျပီး သီတင္းကြ်တ္ရက္ကိုျဖတ္သန္းခဲ႔ရတာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ကလဲ လူေနာက္မ်ားက ေဗ်ာက္ေတြကို လူစည္စည္မွာပစ္ျပီးေဆာ႔ တတ္ကစားတတ္သူရွိေပမယ္႔
သိပ္တရားလြန္ၾကီးေတာ႔လဲ မလုပ္ရဲၾကပါဘူး၊။
1988 ခုႏွစ္အလြန္မွာေတာ႔ တရုပ္ျပည္နဲ႔ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ကူးလူးဆက္ဆံမူ႔ အေရာင္းအ၀ယ္ဆက္ဆံမူ႔က
တုိးသထက္တုိး လြယ္သထက္လြယ္လာပါတယ္။
ဒီယမ္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ အတတ္ပညာဆုိတာ တရုပ္ေတြက ေရွးကတည္းက ကြ်မး္က်င္ၾကတာပါ။
တရုပ္ျပည္ဆုိတာက လဲမဂၤလာအခမ္းအနား ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမွန္သမွ် ေဗ်ာက္မပါရင္ မျပီးသေလာက္။
အဲေတာ႔လဲ သီတင္းကြ်တ္မတုိင္ခင္ကတည္းက တရုပ္ျပည္ျဖစ္အစြမး္ထက္လွတဲ႔ေဗ်ာက္ေတြမီးပန္းေတြ
က မနး္ေလးကို အလုံးအရင္းနဲ႔၀င္လာပါေတာ႔တယ္။
တစ္နွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ပုိသစ္ ပုိဆန္း ပုိလန္းတာေတြကို ကုန္သည္ေတြက သြင္းလာၾကပါတယ္။
ေဗ်ာက္အုိးဆုိျပန္ရင္လဲ နားကြဲမတတ္ ႏွလုံးေရာဂါသည္ လဲေသသြားေလာက္ေအာက္အသံက်ယ္တဲ႔ေဗ်ာက္၊
တစ္ဆင္႔ကြဲ နွစ္ဆင္႔ကြဲ သုံးဆင္႔ကြဲတဲ႔ေဗ်ာက္၊
မီးရွို႔ျပီးလႊတ္လုိက္တာနဲ႔ေလထဲမွာပ်ံ၀ဲျပီး တစ္ဆင္ျပီးတစ္ဆင္႔ တဒိုင္းဒုိင္းနဲ႔ကြဲတဲ႔ေဗ်ာက္။
ေျမျပင္မွာ ျခာလည္လည္ ျပီး လမး္ေလ်ာက္သြားသလုိ ေလ်ာက္ျပိး တဖုုန္းဖုန္းနဲ႔ကြဲတဲ႔ေဗ်ာက္
စုံလုိက္တာမွလုိက္မမွီေအာင္။
မီးပန္းဆုိျပန္ရင္လဲတုတ္တံအရွည္ၾကီးေတြနဲ႔လာၾက ဆယ္လုံးကြဲ ဆယ္ငါးလုံးကြဲ
အလုံးနွစ္ဆယ္ကြဲ အမ်ဳးိစုံ။
ထြက္လာတဲ႔ မီးပန္းပုံစံကလဲ အမ်ဳးိစုံ ျမင္ရတာကေတာ႔တကယ္လွပါတယ္။
ေစ်းကလဲ ေသးတယ္မထင္ပါနဲ႔ မီးပန္းတစ္ခုကို ရာဂဏန္းကေနေထာင္ဂဏန္း
ကေန ေသာင္းဂဏနး္ထိ သူ႔အဆင္႔နဲ႔သူရွိပါသတဲ႔။
ဆန္းရင္ဆန္းသေလာက္ေစ်းပုိေပးရပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လဲ လူတန္းစားမေရြး၀ယ္လုိ႔ ေဗ်ာက္ေဖာက္ မီးပန္းလႊတ္လုပ္နုိင္ၾကပါတယ္။
(ဒါေတာင္ျမန္မာနုိင္ငံက လူေတြကုိ ဆငး္ရဲမြဲေတတယ္လုိ႔ နာမယ္တပ္ခ်င္ေသးတယ္ေနာ္။)
ဒီလိုအားျပင္းတဲ႔ေဗ်ာက္ေတြနဲ႔ ေဆာ႔ကစားလုိ႔ လက္အပူေလာင္သူ
မ်က္ေစ႔ ကြယ္တဲ႔အထိ ထိခိုက္မိသူ
ေဗ်ာက္ကိုေရွာင္ရင္း ယာဥ္တုိက္မူ႔ျဖစ္သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ပါတ္၀န္းက်င္သန္႔ရွင္းေရးလုိ႔သာေအာ္ေနတယ္
တစ္ႏွစ္တစ္နွစ္ေဖာက္လုိက္ၾကတဲ႔ေဗ်ာက္ လႊတ္လုိက္ၾကတဲ႔ မီးပန္းေၾကာင္႔
ယမ္းခုိးယမး္ေငြ႔ေတြနဲ႔ မႊန္ထူ ျပီး ေလထုညစ္ညမး္မူ႔ဘယ္ေလာက္ျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာ
က ေတြးမရနုိင္ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ။
အဲေတာ႔ ေဗ်ာက္အုိးေရာင္းတဲ႔ အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ေတြ႔တဲဲ႔အခါေမးၾကည္႔မိပါတယ္။
မဖမ္းဘူးလားေပါ႔။
“ကုိေပါက္ေရ ဖမး္ေတာ႔လဲ ဖမ္းတာေပါ႔။
ၾကဳတ္က်က္လိရတာေပါ႔။
အခ်ိန္တုိေလးအတြင္းမွာေရာင္းလဲေရာင္းရပါတယ္။
ေပးျပီးကမ္းျပီး စားျပီးေသာက္ျပီး ေဖာက္ျပီး ကို သိန္းခ်ီျပီးျမတ္တာကိုးဗ်၊
အဲေတာ႔လဲ ဖမ္းကမွဖမ္း ေရာင္းခ်င္တာပါဘဲ၊
တစ္ခုေတာ႔ရွိတာေပါ႔ စေရာငး္ေရာင္းခ်င္း ဘန္းလုိက္သိမ္းခံရ ရင္ေတာ႔ အရင္းျပဳတ္ေပါ႔”
သူ့ေျပာစကားကိုၾကားမိေတာ႔ အားလုံးကုိသေဘာေပါက္သြားသလုိလုိ။
ကုန္သည္ၾကီးကလဲ တရုတ္ျပည္က သယ္လာ
အျမတ္စုိ႔စုိ႔ပုိ႔ပုိ႔ရေတာ႔လုပ္မွာဘဲ။
ျပန္ေရာင္းတဲ႔သူကလဲ ၀ယ္သူရွိ ရင္ေရာင္းမွာဘဲ။
အျမတ္ကလဲမက္ေလာက္စရာဘဲ။
ေဖာက္တဲ႔လူကလဲေဖာက္မွာပါဘဲ။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကိုးဗ်။
အဲ မေရာငး္ရ မေဖာက္ရဆုိတာကိုမွ က်ဳးလြန္သူေတြအေပၚမွာ
ေတာင္းနုိင္ခြင္႔လက္မွတ္ရထားသူေတြကလဲ ေတာင္းေပါ႔။
တကယ္အက်ဳိးအျမတ္ရသြားသူက ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သူနဲ႔ ေတာင္းရမ္းပုိင္ခြင္႔ရွိသူေတြပါဘဲ။
က်ေနာ္တုိ႔အေပ်ာ္အတြက္ အျမတ္အစြန္းအၾကီးဆုံးရသူကေတာ႔ တရုပ္ျပည္က ေဗ်ာက္အုိးမီးပန္းထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သူပါဘဲ။
ျမန္မာျပည္က အရုိးကိုက္ တရုပ္ျပည္ ကအသားစားေပါ႔။
ေဗ်ာက္မေဖာက္ရ ေဗ်ာက္မေရာငး္ရ ဆုိတဲ႔ ဥပေဒထုတ္ရုံ
လုိက္ဖမး္ရုံနဲ႔ ဒီကိစၥ ျပီးမသြားပါဘူး။
မရုိးသားတဲ႔ ၀န္ထမး္ကို စားေပါက္ထြင္ေပးသလုိ ျဖစ္သြားတာကေတာ႔
လက္ေတြ႔ပါဘဲ။
၀င္လာတဲ႔လမး္ကို မတားနုိင္ဘဲ အထဲေရာက္မွ လိုက္ဖမ္းမယ္ဆုိရင္
လူပိနး္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတြးၾကည္႔ရင္ေတာင္မွ ရီစရာေကာင္းေနပါမယ္။
အဲေတာ႔ ျဖစ္သင္႔တာတစ္ခုကေတာ႔ ဒီေဗ်ာက္ေတြ မီးပန္းေတြနဲ႔ေဆာ႔ကစားဘုိ႔ကို တရား၀င္ခြင္႔ျပဳသင္႔ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေဗ်ာက္ေဖာက္ဘုိ႔ မီးပန္းလႊတ္ဘုိ႔ေနရာကို တိတိက်က်သတ္မွတ္ေပးရပါမယ္။
မန္းေလးမွာဆုိရင္ ကန္ေတာ္ၾကီး (တက္သိမ္းအင္း)မွာဆုိလဲလူေနအိမ္ေျခမရွိအက်ယ္ၾကီး
ေအာင္ပင္လယ္ကန္ေဘာင္ရုိးမွာဆုိလဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္၊
ဧရာ၀တီျမစ္ကမး္နံေဘးက သဲေသာင္ျပင္မွာဆုိရင္လဲ တျပန္႔တေျပာ
ေဖာက္ခ်င္တုိင္းေဖာက္လႊတ္ခ်င္တုိင္းလႊတ္ ဘယ္သူ႔မွ မထိခိုက္နုိင္ပါဘူး။
ကိုရီးယားကားေတြမွာဆုိရင္ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ သဲေသာင္ျပင္မွာ မီးပန္းလႊတ္တာျမင္ဘူးပါတယ္၊
ေဗ်ာက္ေရာင္းခ်င္တဲ႔သူကလဲ အဲဒီသတ္မွတ္တဲ႔ေနရာမွာဘဲေရာင္း။
ဒီိလုိသတ္မွတ္ေပးထားပါလ်က္နဲ႔
ျမဳိ႔ထဲမွာေရာင္းရင္ ေဗ်ာက္ေဖာက္ မီးပန္းလႊတ္ရင္
မ်က္ႏွာၾကီးမ်က္နွာငယ္မေရြးဘဲ လူတန္းစားမေရြးဘဲ တိတိက်က် ျပတ္ျပတ္သားသား
ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူ။
ဒီလိုေဗ်ာက္ေဖာက္ မီးပန္းလႊတ္ဘုိ႔ ေနရာသတ္မွတ္ေပးဘုိ႔ဆုိတာက
တစ္နုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာနဲ႔ လုပ္ေပးဘုိ႔သင္႔ပါတယ္။
ဒါဆုိရင္ေတာ႔
“ဒုန္းကနဲဒုိငး္ကနဲ ဘုံးကနဲ ဗုိငး္ကနဲ မီးထြန္း ပြဲ”ေတြလဲပေပ်ာက္။
ေပ်ာ္ခ်င္သူမ်ားလဲ အားရပါးရ ေဗ်ာက္ေဖာက္ မီးပနး္လႊတ္လုိ႔ေပ်ာ္ၾက။
ေရာင္းခ်င္သူမ်ားကလဲ စိတ္ေအးခ်မး္သာနဲ႔ေရာင္း။
ျမဳိ႔နဲ႔ေ၀းရာမွာသြားလုပ္ေတာ႔ ျမဳိ႔လဲ အနံ႔အသက္ကင္း။
ေဗ်ာက္ေဖာက္သံနဲ႔ေ၀းေတာ႔ စိတ္ေအးလက္ေအး ေနခ်င္သူမ်ားအတြက္လဲအဆင္ေျပ။
ဒီလုိသတ္မွတ္ေပးလုိက္ရင္ေရာင္းသူေဖာက္သူ လဲစိတ္ေက်နပ္ နားေအးပါးေအးလုိက္ခ်င္သူလဲ
စိတ္ခ်မး္သာပါဘဲ။
အင္း အဲလုိ႔ဖြင္႔ေပးလုိက္ရင္ ၀င္ေငြေတြေလ်ာ႔ျပီး စိတ္ဆငး္ရဲမယ္႔သူေတာ႔ရွိေကာင္းရွိပါလိမ္မယ္႔။
အမ်ားနဲ႔ လူတစ္စု ဘယ္သူ႔ဘက္လုိက္မလဲဆုိတာကေတာ႔ စဥ္းစားစရာေတာင္မလုိတဲ႔ကိစၥပါဗ်ာ။
ကဲ………………….အခုဘဲစလုိက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး
(24-10-2012)
↧
“’ဒုန္းကနဲဒုိငး္ကနဲ ဘုံးကနဲ ဗုိငး္ကနဲ မီးထြန္း ပြဲ”
↧