ဒီတစ္ခ်ီလည္း(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)
“အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးဦးလတ္ သြားေတာ့မယ္ဗ်ိဳ႕ ”
သူရႏုိင္က သူ႔အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေဖြးေဖြးသူရဲ႕အ၀တ္အစားမ်ားကုိလာထားျပီး ညိဳလတ္ အိမ္ကအခန္းလြတ္ကိုရွင္းလင္း အလွဆင္ကာ ညေနေစာင္းတြင္ ေဖြးေဖြးသူအားသြား ေခၚရန္ သာေကတသို႔ျပန္မည္။
မသြားခင္ကပင္ေျပာခဲ့ေသးသည္။
“ေဖြးအေဖၾကီးက အခုညေနရထားနဲ႔မႏၱေလးတက္မွာဦးလတ္ရ သားအိမ္မွာ ဟန္မ ပ်က္ျပန္ ေနျပီး ည၇နာရီကိုးရီးယားလာခ်ိန္ေလာက္က်မွ ေဖြးကိုဆြဲလာခဲ့မွာ ဟီး အစီအစဥ္မိုက္တယ္ေနာ္”
“မုိက္ပါတယ္ကြာ မင္းအစီအစဥ္နဲ႔မင္းေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲ ကဲကဲ အိမ္က စိတ္ပူေနမယ္ေက်ာင္းလႊတ္ခ်ိန္အမွီျပန္ေခ်မင္းကိုေတာ့ငါတကယ္မႏုိင္ေတာ့ဘူးကြာ”
“မႏုိင္ရင္ ၂ခါခဲြသယ္ ဟီး ေနာက္တာ ဦးလတ္ေရ ဘုိင့္ဘိုင္”
ေျပာရင္းက ႏွဳတ္ဆက္ထြက္သြားေသာ သူရႏိုင္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ကာ ညိဳလတ္ တစ္ေယာက္ စိတ္မေကာင္းတာေတာ့အမွန္။
မတတ္ႏုိင္ပါ။ညိဳလတ္ဘ၀မွာ နာက်င္ရတာေတြမ်ားေနျပီမဟုတ္လား။
ဒီတစ္ခါကိစၥျပီးလုိ႔ကေတာ့ သူရႏိုင္နဲ႔ပါ အျပတ္ျဖတ္ပစ္ရေတာ့မည္/
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သာေကတဘက္သို႔ ေျခဦးေတာင္မလွည့္ေတာ့ ဟုဆံုးျဖတ္လုိက္ေခ်ျပီ။
ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုယ္ ေက်နပ္ေအာင္ၾကိဳးစားလ်က္ ႏုိက္ဂ်ဴတီ၀င္ရန္ ျပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြျပင္ဆင္ေနလုိက္ေတာ့သည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ကိုရယ္ ေဖြးေတာ့သိပ္ေၾကာက္တာပဲ”
“ဘာေၾကာက္စရာလုိလဲေဖြးရာ ကို႔ဦးေလးကသိပ္သေဘာေကာငး္တာ ေဖြးလည္းသိသားနဲ႔”
“ေဖြးကအဲဒါကိုေၾကာက္တာမွမဟုတ္တာ အေဖ့တုိ႔ကိုေၾကာက္တာ မွားသြားျပီလားလုိ႔ လည္းေတြးမိတယ္”
“ေတာ္ကြာေဖြး ၾကာရင္ကိုစိတ္ဆုိးမိမယ္ေနာ္ ကို႔ပုခံုးေပၚေခါင္းေလးမွီျပီးေန ေရွ႕နားဆုိ ေရာက္ေတာ့မယ္…ဒီညဦးလတ္ၾကီးက ႏုိက္ဂ်ဴတီဗ် ဟဲဟဲ”
“ဟုတ္လား ေတာ္ေသးတာေပါ့ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ဦးလတ္ကိုမ်က္ႏွာမပူရေတာ့ဘူး မနက္က်မွ မ်က္ႏွာပူရင္ မ်က္ႏွာသစ္လုိက္မယ္ ဟိဟိ”
ႏွစ္ေယာက္သား အပူပင္မရွိသည့္ႏွယ္ရယ္ေမာမိၾကသည္။
သူရႏုိင္က လက္ကနာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ည၉နာရီထုိးေတာ့မည္။
ေဖြးအေဖၾကီးကိုဘူတာပို႔ျပီး ေဖြးတုိ႔ျပန္လာေတာ့ ည၈နာရီထုိးခါနီးေတာ့မည္မုိ႔ ေဖြးကအိမ္မွာဟန္မပ်က္ျပန္ေနျပီး ည၈နာရီေက်ာ္ ေဖြးအေမဘုရား၀တ္ျပဳခ်ိန္ ေဖြးအစ္မေတြအေခြၾကည့္ခ်ိန္က်မွ မသိမသာေလး သူရႏုိင္တုိ႔ အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္ ေလွ်ာက္သြားသည္။
အိမ္မွာ အေဖနဲ႔အေမက ကိုးရီးကားျပီး၍ထမင္းစားေနခ်ိန္ျဖစ္ျပီး အငယ္မေလးက အခန္းထဲမွာစာၾကည့္ေနသည္။
သူရႏုိင္ကေတာ့ လမ္းေပၚကိုျမင္သာတဲ့ အေမ့အပ္ခ်ဳပ္စက္ခံုေပၚမွာ စာၾကည့္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလုိက္သည္။
ေဖြးတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာျမင္မွ ထမင္းစားခန္းကအေဖတုိ႔မသိေအာင္ အျပင္ဘက္ထြက္ကာ ေဖြးေနာက္လိုက္လာျပီး လမ္းမေပၚေရာက္တာနဲ့ ေတြ႔တဲ့ တကၠဆၤီကို ေစ်းပင္မဆဟစ္ေတာ့ပဲ တန္းငွားကာတက္လုိက္လာၾကတာပင္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ရင္ေတြ တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနၾကျပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက။
“ဟိုေရွ႕နားက ဂိမ္းဆုိင္ေလးမေရာက္ခင္ရပ္လုိက္ ဦးေလး”
သူရႏုိင္က ဦးလတ္အိမ္ေရွ႕ထိ ကားကိုမေမာင္းေစခ်င္တာေၾကာင့္ မီးေတြထိန္လင္းေန တဲ့ ဂိမ္းဆိုင္ေရွ႕မေရာက္ခင္ အေမွာင္ရိပ္တစ္ခုမွာ ကားကိုရပ္ခုိင္းလုိက္တာပင္။
အိမ္ကမီးေရာင္မွိန္မွိန္ထြန္းလ်က္ တံခါးပိတ္ထားသည္ကိုလွမ္းျမင္ရသည္။
ဦးလတ္ႏုိက္ဂ်ဴတီသြားေတာ့ တံခါးပိတ္ခဲ့မွာေပါ့။ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ေသာ့အပိုကို ထုတ္ယူျပီး အိမ္ေလွကား၃ဆင့္ကိုတက္လုိက္မွ
“အင္..ေသာ့လည္းခတ္မထားဘူး ေစ့ရံုေစ့ထားတာပဲ ဦးလတ္ျပန္ေရာက္ေနတာလား မသိဘူး လာေဖြးေရ တက္ခဲ့”
၂ေယာက္သားတံခါးကိုတြန္းဖြင့္၀င္ေရာက္လုိက္တာနဲ႔ ဧည့္ခန္းဆက္တီမွာ ထုိင္ေနၾက တဲ့လူတစ္စုကိုေတြ႔လုိက္ရသည္။
“အေဖ”
၂ေယာက္လံုး မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ႔အံ့ၾသစြာ လက္ဖ်ားမ်ားပင္ေအးစက္ကုန္ေတာ့တာ ခ်က္ခ်င္း။
ေဖြးေဖြးသူရဲ႕ဖခင္နဲ႔အတူ လူၾကီး၂ေယာက္ထုိင္ရာမွထရပ္လုိက္ၾကျပီး
“ေအး ဟုတ္တယ္ ေခြးထက္မိုက္တဲ့ကေလးေတြ…ေဟ့ေကာင္ မင္းကငါ့သမီးကို ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ဒုကၡတြင္းထဲ တြန္းခ်မလို႔ေပါ့ေလ ဟုတ္လား”
သုူရႏုိင္တစ္ေယာက္ ျပဴးျပဴးပ်ာပ်ာႏွင့္ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့စကားတုိ႔ထြက္လာရသည္။
“မ..မဟုတ္ပါဘူး ဦးေလး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တကယ္ေမတၱာရွိလို႔ပါ”
“ဘာ ေမတၱာလည္း ေတာ္စမ္း မင္းဘာေသာက္သံုးက်ေသးလုိ႔ငါ့သမီးကိုအခုလုိလုပ္ရ တာလည္း…ဟိုေကာင္မ လာစမ္းဒီဘက္ကို”
ေဖြးေဖြးက ေၾကာက္ရြံ႕စြာ သူ႔အေဖနဲ႔တုိးကပ္သြားသည္။
ေဖြးေဖြးသူအေဖနားက လူၾကီးေတြထဲကတစ္ေယာက္က
“ကဲ ငါ့တူ ဦးတုိ႔က ဒီရပ္ကြက္ကတာ၀န္ရွိသူေတြပဲ အခုေလာေလာဆယ္ မင္းရဲစခန္း ကိုလုိက္ခဲ့လုိက္ပါကြာ”
“ဟာ မဟုတ္ေသးဘူးေလ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးရွိပါတယ္ သူ႔ သူ႔ကုိေခၚျပီးရွင္းခုိင္းပါ့မယ္”
“စခန္းေရာက္ျပီးမွ မင္းဦးေလးကိုေခၚလုိက္ပါမယ္ အခုေတာ့ ဦးတုိ႔နဲ႔လုိက္ခဲ့ဦး”
လူၾကီး၂ေယာက္ရဲ႕ဆြဲေခၚမဳွမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ပါသြားတဲ့ သူရႏုိင္က ေဖြးေဖြးသူ
ထံအားကိုးတၾကီးၾကည့္မိေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔မွဳမ်ားအထင္းသားနဲ႔ ေဖြးေဖြးသူ က သူမဖခင္နားမွာ ေခါင္းပင္မေဖာ္ရွာ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္းမွသားကိုၾကည့္လ်က္က ႏုိင္မင္း၀င္းတစ္ေယာက္ တက္ တစ္ ေခါက္ေခါက္ႏွင့္ျဖစ္ေနရံုသာ။
မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ မာလာကေတာ့အခ်ဳပ္ခန္းသံတုိင္ကုိကုိင္လ်က္ သားအနားက ခြာခ်င္ပံုမရ။
“ဦးႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔ျပန္လို႔ရပါျပီ..ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ေျပလည္ေအာင္ညိွႏဳွိင္းၾကပါ ကေလး ေတြကသိပ္ငယ္ေသးေတာ့ အမွုကိုေသးရာကမၾကီးေစခ်င္ဘူး”
တစ္ဖက္ကေကာင္မေလးဖခင္ ဦးလင္းေက်ာ္ဆုိတာကလည္း ရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ ႏဳိင္မင္း၀င္းလုိ ေဒါသအုိးတစ္ေယာက္အျဖစ္နာမည္ၾကီးတာပင္။
စိတ္ၾကီးသူအခ်င္းခ်င္းေတြ႔ၾကေတာ့ ႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔ ထင္တုိင္းက်ဲလုိ႔မျဖစ္ေသး။
ဒီေလာက္ေတာ့ပါးနပ္ရဦးမည္။ကိုယ္က သားရွင္မုိ႔လား။
ဘာပဲေျပာေျပာ မွားတဲ့ဘက္ကလုိ႔ဆုိလုိ႔ရသည္။
စိတ္ထဲမွာ ရိုက္သတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနတာက ညိဳလတ္ဆုိတဲ့ေကာင္ကိုသာ။
အခုထိလည္းရဲစခန္းသို႔ေရာက္မလာ။
ခရီးလြန္ေနသည္ ဟုသာသတင္းပို႔ထားသည္တဲ့။ဘယ္ခရီးကိုလြန္ေနရတာလဲ။
မဟုတ္တာလုပ္ထားျပီးေရွာင္ေျပးခ်င္တဲ့ သူရဲေဘာေကာင္။
ဒီေကာင့္စနက္မပါပဲနဲ႔ ဦးလင္းေက်ာ္နဲ႔ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြက ဒီေကာင့္အိမ္ထဲၾကိဳ ေရာက္ေနစရာအေၾကာင္းမရွိ။
အကြက္က်က်နဲ႔ ႏုိင္ႏဳိင့္ကိုေထာင္ဖမ္းတာအရွင္းၾကီးေပၚေနသည္မဟုတ္ပါလား။
ဒင္းထံကို ဖုန္းဆက္ျပီးႏွိပ္ကြပ္ခဲ့သည့္ ႏုိင္မင္း၀င္းနဲ႔မာလာ့ကိုပညာေပးသြားတာေနမွာ။
မတတ္ႏဳိင္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္သားလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အေရး အရင္လံုးပမ္းရေပ ဦးမည္။
ဒီေကာင့္ကိစၥ ေနာက္မွစာရင္းရွင္းဖုိ႔လည္း ေတးထားလုိက္မိသည္။
အခ်ဳပ္ခန္းထဲကလူမုိက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာေသေလးနဲ႔ အခုမွ မေအကိုေညာင္နာနာ လုပ္ေနေတာ့သည္။
နရင္းေတြခ်ည္း ျဖတ္ျဖတ္ရိုက္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။ဒီဟာေလးလည္း ေနႏွင့္ဦး။
အခ်ဳပ္ခန္းကထြက္မွ ေကာင္းေကာင္းပံုစံသြင္းရဦးမည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
သူရႏုိင္တစ္ေယာက္ လြတ္လာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိျပီ။
အေဖေကာ၊အေမပါ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ရွဳေနမွဳေအာက္မွာ နားရြက္ပင္မခတ္ ၀ံ့ဟုသာဆုိခ်င္ေတာ့သည္။
အေဖသည္ သူ႔ကိုစကားသိပ္မေျပာေတာ့သာသိသိသာသာ။
အေမက နင့္အေဖစိတ္ကုိသိတယ္မုိ႔လား အေျခအေနၾကည့္ေန ဟုဆုိထားသည္။
ေက်ာင္းလည္းမတက္ရေတာ့။အေဖကေတာ့ ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ရဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနသည္ ဟုအေမ့ထံမွသိရသည္။
ဘာပဲေျပာေျပာ လတ္တေလာမွာ အပိုးက်ိဳးေနျပရသည္။
ေဖြးတစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္လုိေနသည္မသိ။ေဖြးရဲ႕ေကာင္းမွဳေၾကာင့္လည္း ဒီျပႆနာ က ဒီေလာက္နဲ႔ရပ္သြားတာျဖစ္မည္။
ခ်စ္သူကိုမေတြ႔ရတဲ့ရက္ေတြမွာ လြမ္းဆြတ္သလိုလုိရွိေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ကို္ယ့္ေခါင္းနဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ တြဲမိေနေရးသာ အေနအထုိင္ဆင္ျခင္ေနရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဦးလတ္တစ္ေယာက္ကိုနားမလည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။
ေဒါသထြက္ရမွာလားဆိုရေအာင္လား ဦးလတ္ကိစၥကိုေရေရလည္လည္မသိေသး။
ယခုအထိလည္း ေပ်ာက္ေနဆဲ။
အေဖကေတာ့ ေတြ႔တာနဲ႔ေျပးသတ္မလားေတာင္မသိ။ၾကိမ္း၀ါးသံေတြနဲ႔တင္ ကိုယ္တုိင္ ပါလဲေသခ်င္မိသည္။
ဦးလတ္ကေတာ့ မိမိအေပၚယခုလုိ ရက္ရက္စက္စက္လုပ္သြားမည္ဟုမယံုၾကည္ႏုိင္ ေသး။
အရမ္းကိုေတြ႔ခ်င္ေနမိတာအမွန္။
ေလာေလာဆယ္ ေဖြးနဲ႔ဦးလတ္ ဘယ္သူ႔ုကိုေတြ႔မလဲဆုိရင္ ဦးလတ္ကိုသာအရင္ ေတြ႔ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္။
အျမီးကုတ္ေနရေပမယ့္ ဦးလတ္သတင္းရႏဳိ္င္မယ့္ ဦးစိုးဦးဆုိင္သို႔ လစ္ထြက္ႏုိင္ မည့္အေရး ၾကံစည္ေနမိေသးသည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ညိဳလတ္တစ္ေယာက္ ဒီေန႔ပဲအိမ္ျပန္ေရာက္သည္။
ႏုိင္ႏုိင္ျပႆနာျဖစ္တဲ့ညကပဲ ေတာင္ၾကီးတက္မယ့္ရံုးကားႏွင့္ တျခားအဖြဲ႔မွဴးကိုယ္စား ေတာင္ၾကီးသို႔လုိက္သြားလုိက္တာ အခုဆုိရင္ ႏုိင္ႏဳိင္တုိ႔ အမွဳေၾကေအးသြားတာပင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီဟု သိရသျဖင့္စိတ္ေအးသလုိေတာ့ရွိသြားသည္။
အခုေလာက္ဆုိ ႏုိင္မင္း၀င္းတစ္ေယာက္လည္း ညိဳလတ္ကိုအမွဳန္႔ၾကိတ္ခ်င္ေလာက္ ေအာင္ ျဖစ္ေနမွာ ေဗဒင္ေမးစရာပင္မလုိ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔လင္မယား သားေဇာေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ခ်ာခ်ာလည္ သြားမွာေတြးမိရင္း မိမိရဲ႕ႏုိင္ကြက္တစ္ခုအေပၚ အားရမိေသးသည္။
ႏုိင္ႏုိင့္ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္မိသည္။
ၾကည့္စမ္း ႏုိင္ႏဳိင့္မွတ္ပံုတင္ပါလား။ဒီခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကို စိုးဦးကတဆင့္ျပန္ပို႔ရဦး မည္။
ႏုိင္ႏဳိင့္ထံမွာေသာ့အပိုရွိေပမယ့္ လာမယူၾကေသးပံုေထာက္ရင္ ညိဳလတ္ကိုေစာင့္ဖမ္း ၾကဖုိ႔ၾကံစည္ထားၾကပံုရသည္။
အမွတ္မထင္ မွတ္ပံုတင္ကိုယူၾကည့္မိသည္။
“ဟင္ ႏုိ္င္ႏုိင့္ေသြးအုပ္စုက B ဆိုပါလား၊ေနပါဦး ႏုိင္မင္းဆုိတဲ့ေကာင္က A ေသြး၊ ငါနဲ႔အတူမွတ္ပံုတင္လုပ္လုိ႔သိျပီးသား။ မာလာကလည္း O ေသြးလုိ႔သိထားတာ
ႏုိ္င္ႏုိ္င္က အေဖအေမနဲ႔တစ္ေယာက္နဲ႔မွမတူပါလား ……….ဟင္ ဘီ ၊ဘီ ဆိုေတာ့ ငါ့ေသြးအမ်ိဳးအစားပဲ ႏုိင္ႏုိင္က ငါ ငါနဲ႔ရတာမ်ားလား”
ႏိုင္ႏုိင့္ရဲ႕မွတ္ပံုတင္ကိုကိုင္လ်က္ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ခ်လုိက္မိသည္။
“ငါ့ ငါ့သားဆုိရင္ေတာ့ ငါ့သားကိုငါဒုကၡေပးလုိက္မိျပီေပါ့…ဟုတ္မွာပါ ဟုတ္မွာ”
ညိဳလတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရန္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုဆီသို႔ အေတြး ရြက္လႊင့္လိုက္မိသည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ညိဳလတ္နဲ႔ႏုိ္င္မင္း၀င္းတုိ႔ ဖခင္ေတြက ညီအစ္ကိုအရင္းေတြ။
ညိဳလတ္တုိ႔ႏွစ္မိသားစုလံုး အဘိုးရဲ႕အိမ္မွာေနထုိင္ၾကရတာ။
ညိဳလတ္ရဲ႕မိခင္ကအေနေအးျပီး တစ္အိမ္လံုးနဲ႔သင့္ျမတ္ေပမယ့္ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း ဆန္လွတဲ့ ႏုိင္မင္း၀င္းရဲ႕အေမနဲ႔ ေတာ့အဆင္မေျပ။
ႏုိင္မင္း၀င္းကလည္း မေအေသြးအျပည့္ပါတယ္ဆုိရေလာက္ေအာင္ သူမ်ားအေပၚ ႏိုင္ထက္စီးနင္းျပဳရမွေက်နပ္တဲ့ေကာင္။
ဒီၾကားထဲ ေယာက္်ားေလးဆုိေတာ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ မုိက္ကန္းကန္းႏွင့္ ေက်ာင္းမွာလည္း ျပႆနာေပါင္းစံုမၾကာခဏ တက္ေလ့ရွိသည္။
ညိဳလတ္ကေတာ့အစ္မအရင္းနဲ႔ေကာ၊ တစ္၀မ္းကြဲျဖစ္တဲ့ ႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔ေမာင္ႏွမနဲ႔ပါ သင့္ေအာင္ေပါင္းပါသည္။
ႏုိင္မင္း၀င္း အႏုိင္က်င့္သမွ်ကိုလည္း ညီအစ္ကိုခ်င္းပဲလုိ႔ စိတ္ထဲထားျပီး သီးခံလုိက္တာ မ်ားသည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းက ညိဳလတ္အေပၚလံုး၀ၾကည့္မရေတာ့ေအာင္ အျမင္ေစာင္းသြားတာက ေတာ့ ညိဳလတ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား မာလာ၀င္ေရာက္လာခ်ိန္မွစသည္။
အဘုိးကြယ္လြန္ေတာ့ ညိဳလတ္တို႔၂မိသားစုအေမြခြဲၾကသည္။
အဘုိးရဲ႕အိမ္နဲ႔ျခံကိုေရာင္းျပီးတစ္၀က္စီခြဲေ၀ၾကတာပါ။
ႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔မိသားစုကေတာ့ သာေကတထဲမွာပဲ အိမ္နဲ႔ျခံခပ္ေသးေသးျပန္၀ယ္သည္။
ညိဳလတ္တုိ႔မိသားစုကေတာ့ အေမ့ဆႏၵအရ သူတုိ႔နဲ႔ေ၀းရာေဒါပံုဆိပ္အနီး ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ ၾကသည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းေကာ၊ညိဳလတ္ပါ ဆယ္တန္းကို တစ္ဘံုးဘံုးက်သျဖင့္ အျပင္ေျဖျဖစ္သြားခ်ိန္ တြင္ ညိဳလတ္က သာေကတထဲက အေမ့အစ္ကုိရဲ႕တြင္ခံုမွာ အလုပ္သင္၀င္လုပ္ေန လုိက္သည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းကေတာ့ ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ႏွင့္သာေကတထဲက လူမုိက္တစ္ ခ်ိဳ႔နဲ႔ပင္အေပါင္းအသင္းျဖစ္ေနေတာ့သည္။
မာလာဆုိတာက နယ္ကေနျပီး ညိဳလတ္တို႔လုိ ဆယ္တန္း၂ခါက်ထားသျဖင့္ သာေက တကသူ႔အေဒၚရဲ႕ အထည္ေအာ္ဒါခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာ လာေရာက္ကူညီေနထုိင္တာျဖစ္ သည္။
နယ္ကဆုိေပမယ့္ ရန္ကုန္သူေတြေလာက္ ၀တ္တာစားတာပံုပမ္းမက်ေသာ္လည္း၊ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကည့္လုိ႔လွတဲ့မိန္းကေလးလုိ႔ဆုိရမည္။
မာလာတုိ႔ေနတဲ့အိမ္က ႏုိင္မင္း၀င္းတုိ႔လူငယ္ေတြစုေ၀းတတ္တဲ့ လၻက္ရည္ဆုိင္နဲ႔နီး သလုိ၊ညိဳလတ္တုိ႔တြင္ခံုနဲ႔လည္း နီးတာေၾကာင့္ ညိဳလတ္ေကာ၊နုိင္မင္း၀င္းပါ မာလာ့ကို သေဘာက်စြာပိုးပမ္းလ်က္ရွိၾကသည္။
ဆယ္တန္းေျဖဖုိ႔၄လေလာက္အလိုမွာ ညိဳလတ္က ေဒါပံုထဲကဆရာတစ္ေယာက္ဆီမွာ ညဘက္က်ဴရွင္တက္ျဖစ္သည္။
ဆရာက ေစ်းသက္သက္သာနဲ႔က်က္စာေတြကလြဲလုိ႔ဘာသာစံုကိုတစ္ေယာက္တည္း သင္ေပးသည္။
ညိဳလတ္တုိ႔လုိ အဆင္သိပ္မေျပတဲ့ ႏွစ္က်ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အဆင္ေျပလွတာ ေၾကာင့္ ညိဳလတ္နဲ႔စိုးဦးအပါအ၀င္ သာေကတထဲက သူငယ ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႔ပါ လာတက္ ၾကသည္။
ညိဳလတ္တုိ႔တက္ေနျပီး လ၀က္ေလာက္အၾကာမွ မာလာကလည္း ဆယ္တန္းျပန္ေျဖ ဖုိ႔ရွိသည္ဆုိျပီး ညိဳလတ္တုိ႔က်ဴရွင္သို႔ေရာက္လာသျဖင့္ ညိဳလတ္တစ္ေယာက္ ေရငတ္ တုန္းေရတြင္းထဲက်သည့္ႏွယ္ ေပ်ာ္လုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။
သာေကတထဲတြင္ ပိုးပမ္းေနတတ္ေသာ ႏုိင္မင္း၀င္းတစ္ေယာက္ ေဒါပံုအထိ ေရာက္လာကာ မာလာ့ကိုခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေတာ့သည္။
မာလာမၾကိဳက္ဘဲ အတင္းနဲ႔တဇြတ္ထုိးမလုပ္ဖုိ႔ ညိဳလတ္ကေဖ်ာင္းဖ်မိရာက ညိဳလတ္ အေပၚ ထာ၀ရရန္သူတစ္ေယာက္နွယ္ စတင္ဆက္ဆံလာေတာ့တာပင္။
မာလာအေနနဲ႔ ရုပ္မဆုိးလွေပမယ့္ ဂင္တုိတုိ၊မုိက္ကန္းကန္းဆန္လွေသာ ႏုိင္မင္း၀င္း ထက္၊အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ သေဘာမေနာေကာင္းလွတဲ့ ညိဳလတ္အေပၚ အခြင့္အေရးေပးခဲ့ သည္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေန႔ဘက္ေတြ သာေကတမွာေတြ႔ဆံု၊ညဘက္ေတြ က်ဴရွင္ မွာစကားႏွီးေႏွာနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းမသိေအာင္ သိုသိုသိပ္သိပ္လုပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ နားမ်ားစြာရွိတဲ့ သေကာင့္သား ကသိသြားျပီး ဆင္ၾကံၾကံေနျပီ ဟုသူငယ္ခ်င္းေတြက သတိေပးသည္။
ႏဳိင္မင္း၀င္းရဲ႕ အႏၱရာယ္ကို တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရင္း တစ္ရက္မွာ ဆရာက ပဲခူးရိုးမသစ္စခန္းတစ္ခုနားကရြာမွာ ေဆးမွဴးလုပ္ေနတဲ့ ဆရာ့ညီ မဂၤလာ ေဆာင္မွာမုိ႔ က်ဴရွင္ကို ၃ရက္ေလာက္ပိတ္မည္ဟုေျပာသည္။
ဆရာနဲ႔အရင္းႏွီးဆံုး ညိဳလတ္၊မာလာနဲ႔စိုးဦးအပါအ၀င္ သူငယ္ခ်င္း၆ေယာက္ေလာက္ ဆရာနဲ႔အတူ လုိက္ခ်င္ေၾကာင္း၀ိုင္းပူဆာၾကသည္။
သေဘာေကာင္းလွတဲ့ဆရာကလည္း စာေမးပြဲမေျဖခင္ ေခါင္းေဆးသလုိျဖစ္ေအာင္ လုိက္ခ်င္လုိက္ခဲ့ၾကဖုိ႔ ခြင့္ျပဳတာနဲ႔ အိမ္ေတြကိုခြင့္ေတာင္းျပီး လုိက္ခဲ့ၾကသည္။
မဂၤလာဦးညမွာ ဆရာနဲ႔သတုိ႔သားအပါအ၀င္ အားလံုးလုိလုိ ညေနေစာင္းတည္းက ေသာက္ၾက၊စားၾကႏွင့္ ေပ်ာ္ပြဲဆင္ေနၾကခ်ိန္ ညိဳလတ္နဲ႔မာလာက လမ္းေလွ်ာက္ ဟုဆုိကာ သစ္ေတာမ်ားအနီးသို႔ထြက္ခဲ့ၾကသည္။
ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ရဲ႕လႊမ္းမုိးမွု၊အခ်ိန္ကာလရဲ႔ေစ့ေဆာ္မွဳ၊ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕အေထာက္အပံ့ေပးမွဳတုိ႔ေအာက္မွာ အေနနီးကပ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး လူငယ္ဘာ၀ လြန္က်ဴးမိၾက ေတာ့သည္။
ရန္ကုန္သို႔ အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ခ်စ္သူႏွစ္ဦး အေျခအေနကို ၾကည့္၍ စာေမးပြဲျပီးမွ လက္ထပ္ဖုိ႔အေရးၾကိဳးစားၾကရန္ တုိင္ပင္လာၾကရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္။
ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းညမွာပဲ လယ္ေ၀းရွိ အေမ့ရဲ႕မိခင္၊ညိဳလတ္တုိ႔အဖြား ဆံုးသြား ျပီဆုိျပီး အဘြားနဲ႔အတူေနတဲ့ ေဒၚေလးတုိ႔မိသားစုက သတင္းလွမ္းပို႔သျဖင့္၊ ညရထားနဲ႔ပဲညိဳလတ္တုိ႔မိသားစုေကာ၊တြင္ခံုက ဘၾကီးတို႔မိသားစုပါ လယ္ေ၀းသို႔ ကတိုက္ကရိုက္ထြက္ခဲ့ၾကရသည္။
အသုဘရက္လည္ျပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာ၊ညိဳလတ္တုိ႔ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ ခ်ိန္မွာပဲ ႏုိင္မင္း၀င္းနဲ႔မာလာတုိ႔ လက္ထပ္လုိက္ၾကျပီဆုိတဲ့ သတင္းဆုိးက ရင္၀ကိုဆီး ကန္ေတာ့သည္။
ညိဳလတ္တုိ႔တစ္စု ဆရာနဲ႔ခရီးထြက္သြားကတည္းက ရမ္းပံုမီးက်ျဖစ္ေနေသာ ႏုိင္မင္း၀င္းက မာလာျပန္ေရာက္တာနဲ႔ဆြဲရန္ က်ားေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနသည္ဟုသိရသည္။
ဒီၾကားထဲ ညိဳလတ္တုိ႔က ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ခရီးထပ္ဆက္ရသျဖင့္ ႏဳိင္မင္း၀င္းအဖုိ႔ တုိင္း၍ယက္တဲ့ပကၠလာ မုိးရြာသည္ႏွင့္အခန္႔သင့္ ျဖစ္သြားလို႔ေနသည္။
ေနာက္ေန႔ညမွာပဲ လူမုိက္အဖြဲ႔နဲ႔ေပါင္းျပီး မာလာ့ကို ကားတင္ေျပးသည္ ဟုသတင္းစံုကုိ ေျပာျပၾကသည္။
မာလာ့ အုပ္ထိန္းသူေတြကလည္း တစ္ရွက္ကေန ႏွစ္ရွက္မျဖစ္၇ေအာင္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ႏုိင္မင္း၀င္းမိခင္က၀ယ္ေပးတဲ့ေရခဲေသတၱာကိုယူကာ အမွုမလုပ္ ေတာ့ပဲ လက္ထပ္ေပးစားလိုက္ၾကသည္။
မာလာကိုယ္တုိင္ကလည္း ႏုိင္မင္း၀င္းရဲ႕ အဓၼက်င့္မွဳကို အၾကိမ္ၾကိမ္က်ရွဳံးခံခဲ့ရျပီးျပီမို႔ ဘ၀ကို ဒီလုိပဲဆက္လုိက္ရေတာ့သည္ဟု ဆုိသည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းဆြဲသြားတုန္းက ကိုယ္္နဲ႔ျဖစ္ခဲ့ျပီးျပီလုိ႔မေျပာျပရေကာင္းလား ဆုိျပီး မာလာ့ အေပၚလည္းနာက်ည္းမိသည္။
မာလာကလည္း ညိဳလတ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ရေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေရွာင္ကြင္းေန သျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအေပၚ နာက်ည္းခ်က္ေတြက ရင္ဘတ္ကြဲထြက္မတတ္။
ခံစားခ်က္ေတြကို အရက္နဲ႔လည္းမေမ်ာတတ္တာမုိ႔ ရင္ကြဲသမွ် စိုးဦးက ဒုိင္ခံ နားညီး ေပးေနရသည္။
ေနာက္ဆံုး ဘၾကီးရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ေရႊျပည္သာဘက္က စက္ရံုတစ္ခုမွ အလုပ္၀င္ျပီး မာလာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔မေတြ႔ေအာင္ ေရွာင္လုိက္ေတာ့သည္။
မာလာတုိ႔ယူျပီး မၾကာခင္ပဲ မာလာက သူရႏုိင္ကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရသည္။
သူရႏုိင္ေမြးျပီးေနာက္ကေလးကိုယ္၀န္ေဆာင္ခ်ိန္ေလာက္မွ ညိဳလတ္တစ္ေယာက္ သာေကတထဲ ျပန္လည္ သြားလာလုပ္လာခဲ့သည္။
စိတ္ထဲမွာ မာလာ့အေပၚခ်စ္ခင္တြယ္တာမွဳေတြလည္း အနည္က်ကုန္ျပီမုိ႔ ေနရပ္ ေဟာင္းကို ျပန္လည္ေျခခ်မိတာပါ။
စိုးဦးရဲ႕စာအုပ္အငွားဆုိင္မွာ ကာတြန္းလာလာငွားတဲ့ သူရႏို္င္ေလးက ညိဳလတ္ကို သူ႔ဦးေလးမွန္းလည္းသိ၊သေဘာလည္းေကာင္းမွန္းသိတာမုိ႔ အရမ္းကိုတြယ္တာ သည္။
မိဘေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆံုးျပီးကတည္းက အစ္မတုိ႔မိသားစုရွိရာသို႔ခပ္က်ဲက်ဲသာ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ သူရႏုိင္အေပၚခ်စ္ခင္မိစိတ္ေၾကာင့္ သာေကတကိုေတာ့ အားလပ္ရက္တုိင္းလုိလုိေရာက္ျဖစ္သည္။
ႏုိင္မင္း၀င္းအေပၚလည္း ေဒါသျဖစ္စိတ္ေတြသိပ္မရွိေတာ့တာမို႔ ကေလးအေပၚတြယ္ တာမိတဲ့ စိတ္ကုိလႊတ္ေပးမိသည္။
ႏုိင္ႏုိင္ကလည္း ႏိုင္မင္း၀င္းလို ဂင္တုိတုိမဟုတ္ပဲ၊မေအတူစြာ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္း ျပီး စကားေျပာလည္းသြက္လက္လွသျဖင့္ညိဳလတ္က ခ်က္ခ်င္းပင္သံေယာဇဥ္ရွိသြား မိတာ။
စက္ရံုအိပ္၊စက္ရံုစားဘ၀ကေန ရုိးသားၾကိဳးစားေသာညိဳလတ္ကို အခုအခ်ိန္မွာ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္ရွင္က ကူညီေစာင့္ေရွာက္လုိက္တာပင္။
အိမ္နဲ႔ျခံဖုိးလည္း ေက်ျပီးျပီမုိ႔ ေဒါပံုဆိပ္ကအိမ္ကို အစ္မတုိ႔မိသားစုကိုပဲ အျပတ္ေပး လုိက္ဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ထားျပီး တစ္ကိုယ္ေတာ္ဘ၀နဲ႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖတ္သန္းလာမိတာ။
အခုေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာေတာ့ စိတ္လက္မခ်မ္းသာစရာေတြက ဆက္တုိက္ရိုက္ ခတ္လာသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ပူေလာင္ေနရျပန္ျပီ။
ႏုိင္ႏုိင့္ေပၚမွာ အစ္မအရင္းကေမြးတဲ့တူထက္ သံေယာဇဥ္ပိုမိျခင္းဟာ ေသြးကစကား ေျပာတာေၾကာင့္ပဲ ဟုတစ္ထစ္ခ်ေကာက္ခ်က္ခ်က္မိျပီမုိ႔ မိမိရဲ႕ေကာက္ခ်က္ကုိအတည္ ျပဳရန္အတြက္ မာလာရဲ႕လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္တုိ႔ကို သိႏုိင္ေလာက္မည္ထင္ေသာ သေဘၤာ က်င္းဘက္က မာလာ့ဆယ္တန္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္း ခင္မာၾကည္ထံ သြားရန္ ခ်က္ခ်င္း ျပင္ဆင္လုိက္ေတာ့သည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ႏုိင္ႏုိင္ အေမနဲ႔အုိးရွင္းခဏလုိက္ခဲ့စမ္း သယ္စရာေတြမ်ားလုိ႔”
“ဘာေတြ၀ယ္မွာမုိ႔လဲအေမရ အရင္လည္းတစ္ေယာက္တည္းသြားေနက်ဟာ”
လုိက္ခ်င္စိတ္ကို မေဖာ္ျပပဲ အတြန္႔တက္လုိက္ေသးသည္။အမွန္က အိမ္ထဲကုတ္ေနရ တာၾကာျပီမုိ႔ အေမနဲ႔တင္မဟုတ္ အေဖနဲ႔လုိက္ရေတာင္ အျပင္တကယ္ထြက္ခ်င္ေန တာပင္။
“အငယ္မအတြက္စာအုပ္ထည့္ဖုိ႔ ေကာ္ေသတၱာၾကီးတစ္လံုး၀ယ္မလုိ႔ပါ။ကေလးမက သူ႔စာအုပ္ေတြကို သိပ္တန္ဖုိးထားတာ ေသေသခ်ာခ်ာေလးထားခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ မင္းနဲ႔ေတာ့ကြာပါ့”
“ေတာ္ပါအေမရာ ကဲကဲ သြားမယ္မုိ႔လား သားကအက်ီ ၤလဲရံုပဲ အေမကအဆင္သင့္ျဖစ္ ျပီလား”
သားအမိႏွစ္ေယာက္ ျမိဳ႔ထဲဘက္၀င္သည့္ ကားတစ္စီးေပၚတက္စီးလာခဲ့ၾကသည္။
သေဘာၤက်င္းမွတ္တုိင္မွာ ကားရပ္ေနတုန္း
“ဟင္ ဟိုမွာ ဦးလတ္ပါလား”
ကားျပတင္းမွတဆင့္ လမ္းတစ္ဖက္ရွိ ဦးလတ္ကိုေတြ႔လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အေမ့ကို ဘာမွမေျပာပဲႏွင့္ ကားေပၚကေျပးဆင္းျပီး လမ္းကိုအေလာတၾကီးကူးလုိက္မိသည္။
“ဟဲ့ ဟဲ့ႏုိင္ႏုိင္ ဘယ္ကိုလည္း”
“က်ိြ…………………..”
“အမေလး”
“ဟာ…ကားတုိက္ျပီ”
ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္ေတာ့ျပီ…..သူရႏုိင္အသိတရား မမဲ့ခင္မွာ ဦးလတ္သူ႔ထံေျပးလာတာေတြ႔ေတာ့မွ စိတ္ခ်လက္ခ် မ်က္လံုးအစံုမွိတ္ခ်လုိက္မိသည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“အေဖ အေဖ့ရဲ႕အျပစ္ေတြပါသားရယ္ သားကိုအေဖဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္မိတယ္”
ခင္မာၾကည္အိမ္သို႔ပင္မေရာက္ေသး ႏုိင္ႏုိင့္အက္စီးဒင့္ေၾကာင့္ ေဆးရံုသို႔ေရာက္ေနရျပီ။
ႏုိင္ႏုိင့္အခန္းေရွ႕ရပ္လ်က္ကတတြတ္တြတ္ရြတ္ေနမိသည္။
“ဟင္ မင္းမင္းဘာလာလုပ္တာလဲ”
ေဆးရံုထဲ၀င္လာတဲ့ႏုိင္မင္း၀င္းကို ညိဳလတ္ကိုေတြ႔တာန႔ဲ ဘီလူးသရဲကိုေတြ႔သည့္ႏွယ္
“ငါ ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ ႏုိင္မင္းရာ ငါ့သား ငါ့သားေလး ငါ့ေၾကာင့္”
“ဘာ ဘာေျပာတယ္ကြ ဘယ္သူကမင္းသားလဲ မင္းကဘယ္တုနး္ကသားရသြားတာလဲ”
“ႏုိင္ႏုိင္ေလကြာ အမွန္ကႏုိင္ႏုိင္က ငါနဲ႔ရတဲ့ကေလးပါ မင္းကိုမာလာကေျပာမျပထား ဘူးလား”
“ေနပါဦး အဲဒီကိစၥ မာလာ့ကိုခုိးတဲ့ညကတည္းကသိျပီးသား အဲဒါနဲ႔ပဲ ႏုိင္ႏဳိင္ကမင္းသား ျဖစ္ေရာတဲ့လား”
“ဒီမွာ ႏုိင္ႏုိင့္မွတ္ပံုတင္ မင္းနဲ႔ေကာ မာလာနဲ႔ပဲေသြးအုပ္စုမတူပဲ ငါနဲ႔တူေနတာကြ”
အိတ္ကပ္ထဲမွာထည့္ယူလာတဲ့ ႏုိင္ႏုိင့္မွတ္ပံုတင္ေလးကိုထုတ္ျပကာရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာလုိက္ မိသည္။
“ငါ့သားကိုငါနဲ႔ျပန္ေခၚထားပါရေစ”
“သူရႏုိင္ရဲ႕အေဖေရာက္ျပီလား”
အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္ထဲမွာထြက္လာတဲ့ အနီ၀တ္ေလးကေမးလုိက္တာပါ။
“ကၽြန္ေတာ္ပါဆရာမ”
“လူနာကလန္႔ျပီး ခုန္ေရွာင္ရင္းက လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းနဲ႔ေခါင္းေဆာင့္မိျပီး ေမ့သြားတာပါ စိုးရိမ္စရာေတာ့မရွိပါဘူး လုိအပ္ရင္ေသြးလွဴရေအာင္ အသင့္ေတာ့ ျပင္ထားပါ.သူ႔အေမက ေဆးေကာင္တာသြားတယ္.ဒါနဲ႔ လူနာက ဘီေသြးေနာ္ ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ”
“ဆရာမ မွားေနျပီ ဒီမွာလူနာရဲ႕မွတ္ပုံတင္မွာ ေအလုိ႔ပါတယ္ေလ”
ဆရာမေလးက ႏုိင္မင္း၀င္းဘက္ မ်က္စခ်ီျပလုိက္သည္။
“ေဟ့ေကာင္အရူူး အဲ့မွတ္ပံုတင္ျပျပီး အရူးလုိက္ထမေနနဲ႔ အဲဒီမွတ္ပံုတင္က အလယ္တန္းတုန္းကေက်ာင္းကလုပ္ေပးတာ ေသြးအုပ္စုမွားေနတာ ငါတုိ႔လဲ ႏုိင္ႏုိင္ ရက္ရွည္ဖ်ားတုန္းက ေသြးစစ္ၾကည့္မွ အေျဖမွန္သိတာ အသက္၁၈ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ လဲေတာ့မွ အဲ့ကိစၥျပန္လုပ္ရမွာ ရမ္းသမ္းျပီးေလွ်ာက္ထင္မေနနဲ႔”
ညိဳလတ္တုိ႔ မ်က္လံုးျပဴးရေခ်ျပီ။ကိုယ့္သားမွတ္လုိ႔ ပူေလာင္လုိက္ရတာ မာလာနဲ႔မရလုိ႔ အသည္းကြဲတုန္းကထက္ ဆယ္ဆေလာက္သာသည္။
အခုေတာ့
“ဒါျဖင့္ ႏုိင္ႏဳိင္က ငါ့သားမဟုတ္ဘူးေပါ့”
“ဘာကိစၥနင့္သားျဖစ္ရမွာလဲ ညိဳလတ္ရယ္ နင္အခုခ်ိန္ထိ ငါတုိ႔မိသားစုၾကား ေႏွာက္ ယွက္ေနျပန္ျပီ….ဟိုျပႆနာလည္း နင့္အေပၚေဗြမယူေတာ့ပါဘူး နင့္ဟာနင္ ေအးေအး ေနစမ္းပါ ေနာက္ငါ့သားကိစၥ၀င္မပူနဲ႔သိလား”
ေဆးေကာင္တာမွျပန္လာတဲ့ မာလာ့ရဲ႕အႏုိင္ပိုင္းတဲ့စကားကိုေခါင္းငံု႕ခံရေခ်ျပီ။
“ေအး ငါလညး္ မင္းအေပၚ စိတ္မလုပ္ေတာ့ဘူး ေနာက္ ငါ့သားကိုျပႆနာရွာလုိ႔က ေတာ့ ငါသီးခံမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္ သြားကြာ ႏုိင္ႏုိင္မျမင္ခင္ ျပန္ေတာ့”
ေၾသာ္ ဘ၀မွာစိတ္ထားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရိုးသားစြာေနခဲ့ေသာ္လည္း အျပစ္ျမင္ခ်င္တဲ့ လူေတြက ရွာၾကံအျပစ္ျမင္ေနၾကတာပါလား ဟုညိဳလတ္ေတြးရင္း စိတ္မေကာင္းစြာ ပဲ လွည့္ထြက္ခဲ့လုိက္ပါသည္။
ညိဳလတ္တုိ႔က စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ေတြးျပီး ေမတၱာထားခ်င္ေပမယ့္ ေနရာတုိင္းအတြက္ မသင့္ေတာ္မွန္း စာမေက်ခဲ့။
ဒီတစ္ခ်ီလည္း ညိဳလတ္တုိ႔ အလြဲၾကီးလြဲ အခံၾကီးခံခဲ့ရျပန္ျပီေလ…………….
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“နန္းေတာ္ရာသူ”ေရးသားသည္။
7-12-2012
6:48(AM)
http://nanntawyarthu.webs.com